ไฟในดวงใจ

 
 
 
 
                    " แก้วอยากให้พี่ปล่อยตัวผู้หญิงคนนั้นไป " แก้วพูดหน้านิ่ง
 
 
 
 
                    " ไม่ ! " เคตอบเสียงแข็ง
 
 
 
 
                    " พี่จะจับตัวเค้าไว้ทำไม พี่ต้องการอะไรจากเค้า " แก้วโวยวาย
 
 
 
 
                    " พี่จะทำให้ไอ้โทโมะมันเจ็บเหมือนที่พี่เจ็บ " เคชิงชัง ไม่ยอมคำตามคำขอของแก้ว 
 
 
 
 
                    " ตกลงพี่จะไม่ปล่อยตัวเค้าใช่มั้ย " แก้วรู้สึกเกลียดเค จนอยากจะฆ่าให้เคตายอยู่ตรงหน้า  ตอนนี้ เวลานี้ เธอไม่อยากจะมองหน้าของเคแม้แต่น้อย 
 
 
 
 
 
                    " ทำไมแก้วถึงเข้าข้างมัน แก้วรักมันใช่มั้ย  ! " เคทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจแก้ว 
 
 
 
 
                    " ชั้ลไม่รักใครทั้งนั้น ชั้ลอยากให้ทุกอย่างมันจบให้เร็วที่สุด ! " แก้วพูด แล้วจ้องหน้าเค ราวกับคนเกลียดแค้นกัน  ซึ่งมันทำให้เครู้สึกแย่มาก
 
 
 
 
                    " มันพูดอะไรให้แก้วฟัง ไอโทโมะมันพูดอะไรให้แก้วฟัง ! " เคเริ่มกลัว เมื่อเห็นแก้วเปลี่ยนไป  เขาอาละวาดใส่แก้ว จนแก้วเริ่มกลัว 
 
 
 
 
                    " แล้วพี่ทำอะไรไว้หรือเปล่าหละ ถ้าพี่ไม่ได้ทำ ทำไมพี่ต้องตะหวาดใส่ชั้ลแบบนี้ " แก้วน้ำตาคลอ ทั้งเกลียดทั้งกลัวเค
 
 
 
 
                    " แก้วอย่ามาแทนตัวเองว่า ชั้ล พี่ไม่ชอบ ! " เคตะคอกใส่หน้าแก้ว ยิ่งเธอแทนตัวเองแบบนี้ เขายิ่งกลัว กลัวว่าเธอจะเดินออกไปจากชีวิตของเขา
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลก็ไม่ชอบ แล้วชั้ลก็เกลียด !! " แก้วตะคอกใส่หนาเค แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้  เคคือคนที่เธอรัก และนับถือเหมือนเป็นพี่ชายคนหนึง เคเป็นผู้ชายอีกคนที่เธอทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง และไว้ใจมากที่สุด  แต่ทำไมเคถึงทำกับครอบครัวเธอแบบนี้  มันเป็นความรู้สึกที่ผิดหวัง และช้ำใจมากที่สุดสำหรับเธอ 
 
 
 
 
                    " อย่าทำให้พี่โกรธนะแก้ว " เขาจ้องฆ่าเธอราวกับจะฆ่าให้เธอตายอยู่ตรงหน้า  แก้วก้าวถอยหลังหนึงก้าว เธอกลัวจนตัวเธอเริ่มสั่น 
 
 
 
 
                    " พี่จะฆ่าแก้วใช่มั้ย " แก้วพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
                    " พี่ฆ่าแก้วไม่ได้หรอก " เคพูด แล้วเดินเข้าไปหาแก้ว ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามสวมกอดไว้แน่น เหมือนว่าเขากลัวมาก หากเธอจะจากเขาไป 
 
 
 
 
 
                    " ทำไมพี่เคทำกับแก้วแบบนี้ ฮือออ ฮือออ ฮือออ ทำไมทำแบบนี้ ฮือออ ฮืออ ฮือออ " เหมือนสิ่งที่มันอัดอั้นมานาน มันได้ระบายออกมาผ่านรอยน้ำตา คำถามมากมายที่มันฝังอยู่ในหัวของเธอ ที่เธอพยามจะเก็บมันไว้ จนเธอห้ามมันไม่อยู่  ตอนนี้เธอได้พูดออกมาแล้ว เธอหมดความทดทนที่จะกักเก็บมันไว้ในใจ
 
 
 
 
 
                    " แก้ว พี่ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้  พี่ขอโทษ " เคเองก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าแก้ว ถ้าเลือกได้ เขาคงไม่อยากแม้แต่จะคิดทำร้ายจิตใจเธอเลย
 
 
 
 
                    " แล้วทำทำไม  ทำทำไมมมม  ฮือออ ฮือออ ฮือออ " เธอร้องไห้ อาละวาด ทุบตีไปที่แผงอกของเค  เคยืนนิ่งไม่โต้ตอบและไม่ห้ามปรามเธอ ปล่อยให้แก้วระบายออกมาจนหมดสิ้น แล้วเขาเองก็น้อมรับมันแต่โดยดี 
 
 
 
 
 
                    " ขอโทษ "  เคน้ำตาซึม  นี่ตกลงเขาเองหรอกหรือที่ทำให้เธอร้องไห้ ที่ทำให้เธอเจ็บปวด  ความลับนี้เขาต้องการที่จะปิดบังมันไว้ จนตราบชีวิตของเขาจะสิ้น  เพราะมัน เธอถึงได้รู้ความลับเหล่านี้ เพราะมัน ทำให้ความรักของเขาพังพินาศ และเพราะมัน ทำให้หัวใจของเขาต้องมีรอยน้ำตา
 
 
 
 
 
                    " ขอโทษ แล้วพ่อกับแม่จะฝืนขึ้นมามั้ย !!! " แก้วตะคอกใส่หน้าเคอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
                    " แก้ว  " เคเรียกชื่อแก้วเสียงแผ่วเหมือนคนหมดแรง 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลเกลียดพี่  ชั้ลเกลียดป๋า ชั้ลเกลียดพี่ ชั้ลเกลียดป๋า !!! " แก้วตะโกนเสียงดัง เธอร้องไห้ออกมาไม่หยุด 
 
 
 
 
 
                    " พูดใหม่สิแก้ว เมื่อกี่แก้วพูดว่าอะไร " อธิคมที่เพิ่งจะทราบข่าวจากลูกน้อง ว่าแก้วมาอาละวาดเคที่บ้าน ก็รีบกลับมา และเข้ามาได้ยินจังหวะที่แก้วพูดพอดี  คำพูดของแก้วมันเหมือนมีดที่แทงใจเขา คนที่เขารักเหมือนลูก และเป็นเหมือนดวงใจอีกดวงของเขา กำลังพูดว่าเธอเกลียดเค้า 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ล เกลียด คุณ !!! "  แก้วเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอธิคม แล้วพูดใส่หน้าอธิคม  อธิคมสะอึกไป ตาของเขาเริ่มแดงกล่ำ ก่อนที่ฝ่ามือหยาบกร้านของเขาจะฟาดเขาใบหน้าสวยของหญิงสาวอย่างเต็มแรง จะแก้วหน้าขมำลงกับพื้น 
 
 
 
 
 
                    " แก้ววว !! " เครีบเข้ามาดูแก้วที่นอนแน่นิ่งไปกับพื้น อธิคมเองก็รู้สึกผิดกับอารมณ์ชั่ววูบของตัวเอง  ฟางที่ยืนร้องไห้ มองเหตุการณ์เมื่อคู่ก็ตกใจกับสิ่งที่เห็น 
 
 
 
 
 
                    " พาไปไว้ห้องไอเด็กนั่น แล้วอย่าให้หนีไปไหนเด็ดขาด " อธิคมออกคำสั่ง เขาตัดใจไม่มองแก้วที่นอนสลบอยู่ เพราะทำใจไม่ได้ อธิคมเดินเลี่ยงไปอีกห้อง   เคอุ้มแก้วไปไว้รวมห้องเดียวกับฟาง ก่อนจะล็อคประตูไว้แน่นหนา 
 
 
 
 
 
 
                    ห้องทำงาน ในบ้านของเค 
 
 
 
 
 
                    " แก้วรู้เรื่องทุกอย่างได้ยังไง " อธิคมหายใจไม่ทั่วท้อง กลัวแก้วจะหนีหายไปจากเขา 
 
 
 
 
                    " ไอโทโมะ " เคเองก็รู้สึกไม่ต่างจากอธิคม
 
 
 
 
 
                     " เก็บมันซะ " อธิคมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า 
 
 
 
 
 
 
                    หน้าบ้านของเค  ป๊อปและลูกน้องเกือบสิบคน ยืนอยู่ตรงหน้าบ้านของเค สมุนของเค ยกปืนขึ้นเล็งสมุนของป๊อป สมุนของป๊อปเองก็ยกปืนขึ้นเล็งสมุนของเค 
 
 
 
 
 
 
                     " ชั้ลมาดี ชั้ลมีเรื่องต้องคุยกับไอเค " ป๊อปพูด  สมุนกระซิบกัน ก่อนที่จะมีคนหนึ่งเดินเข้าไปในบ้าน 
 
 
 
 
 
                    ห้องทำงาน
 
 
 
 
 
 
                    " นายครับ ไอป๊อปมันอยู่ที่หน้าบ้านครับนาย " สมุนพูด เค อธิคม มองหน้ากัน ก่อนที่จะลุกตามกันออกไปหน้าบ้าน 
 
 
 
 
 
                    " มึงมาทำไม " เคหวั่นว่าป๊อปจะรู้เรื่องที่เคจับตัวแก้วไว้ 
 
 
 
 
                    " กูมาพาผู้หญิงของกูกลับ " ป๊อปหมายถึงฟาง
 
 
 
 
 
                    " ผู้หญิงของมึง ฟางนะหรอ " เคพูด  ป๊อปฉุนคิดเรื่องชื่อของฟาง ทำไคนอื่นเรียกเธอว่าฟาง ทำไมเธอบอกชั้ลว่าชื่อฟ้า 
 
 
 
 
                    " ใช่ " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
 
                    " นี่มึงประสาทเสียหรือเปล่าวะไอป๊อป พี่มันทำกับแก้วไว้เยอะขนาดนี้ มึงยังจะมาช่วยน้องมันอีกหรอวะ " เคไม่เข้าใจ  ป๊อปงงหนักกว่าเดิม 
 
 
 
 
 
                    " กูไม่เข้าใจ ใครไปทำอะไรแก้ว " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
                    " ก็ไอโทโมะ พี่ชายแท้ๆของฟางไง มึงไม่รู้จักหรอ มันหุบบริษัทของมึงไปซะครึ่งนึงแล้ว มึงไปทำอะไรอยู่ที่ไหนวะไอป๊อป " อธิคมพูดอย่างสะใจ  ป๊อปอื้อไปหมด ไม่เข้าใจในสิ่งที่อธิคมพูด 
 
 
 
 
 
                    " กูจะมาพาฟางกลับ " ปีอปไม่อยากเสวนาด้วย  เค อธิคมถอนหายใจในความโง่ของป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " กูไม่ให้หวะ ถ้าอยากจะได้ตัวฟาง มึงไปบอกพี่ชายของมัน ให้มารับเอง เพราะเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับมึงไอปีอป มันเปนเรื่องของกู กับไอโทโมะ  " เคพูด 
 
 
 
 
 
                    " แต่ฟางเป็นผู้หญิงของกู " ปีอปยังยืนยันคำเดิม อธิคม เค ไม่คุยต่อ เขาเดินกลับเข้าไปในบ้าน  ป๊อปจะบุกเข้าไปช่วย ก็โดนหิ้วมาโยนนอกบ้าน รวมทั้งสมุนของป๊อปที่ตามไป 
 
 
 
 
 
 
                    " เพราะมีพี่ชายโง่ๆแบบนี้ไง แก้วถึงต้อเจ็บตัว " อธิคมสมเพชปีอป 
 
 
 
 
 
 
 
                    ป๊อปกลับมาตั้งหลักที่บ้าน เขาจับต้นชนปลายไม่ถูก จนต้องเดินทางไปปรึกษาเขื่อนกับเฟย์ 
 
 
 
 
 
 
                    " พี่อยากรู้ว่าเฟย์มีพี่น้องกี่คน " ป๊อปเปิดประเด็นทันทีที่มาถึง เล่นเอาเฟย์ตั้งหลักไม่ทัน 
 
 
 
 
 
                    " 2 คนคะ พี่ชายชื่อโทโมะ พี่ผู้หญิงชื่อฟาง " เฟย์พูด  ป๊อขมวดคิ้วคิดหนัก 
 
 
 
 
 
                    " แล้วชื่อจริงของทั้งคู่ ชื่ออะไร พี่โทโมะ ชื่อ วิศว  ส่วนพี่ฟางชื่อธนันต์ธรญ์ " เฟย์พูด ป๊อปยิ่ง งง หนัก 
 
 
 
 
                    " ผู้หญิงในรูปนี้ใช่พี่สาวของเฟย์หรือเปล่า " ป๊อปยื่นโทรศัพท์ให้เฟย์ดู 
 
 
 
 
                    " ใช่คะ นี่พี่ฟาง พี่ป๊อปดูสนิทกับพี่ฟางจังเลยนะคะ " เฟย์มองรูปคู่ที่ทั้งคู่ถ่ายด้วยกัน  ป๊อปหน้าซีดเผือด 
 
 
 
 
                    " มีอะไรหรือเปล่าไอป๊อป " เขื่อนมองสีหน้าป๊อป ก็ดูออก ว่าป๊อปต้องมีอะไรในใจ
 
 
 
 
                    " ไม่รู้เหมือนกันวะ ชั้ลเหมือนคนไม่รู้อะไรเลย ฟ้า ไม่ใช่สิ  ฟางถูกไอเคจับตัวไป  ชั้ลบุกไปบ้านไอเค  มันบอกว่ามันไม่ได้อยากมีเรื่องกับชั้ล แต่มันมีเรื่องกับไอโทโมะ ถ้าอยากได้ตัวฟาง ให้ไอโทโมะเป็นคนไอจัดการเอง  ชั้ลไม่รู้ว่าเค้ามีเรื่องอะไรกัน ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ " ป๊อปเหมือนคนหมดแรง  เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่ฟางทำกับเขา 
 
 
 
 
 
                    " หรือว่าพี่โทโมะจะไปแก้แค้นพี่เค เรื่องที่พี่เคกับนายอธิคมฆ่าพ่อของเฟย์ " เฟย์พูด 
 
 
 
 
 
                    " ไอเคมันบอกว่า พี่ชายของฟางทำกับแก้วไว้เยอะ แล้วมันยังบอกอีกว่าพี่ชายของฟางหุบบริษัทของเรา ซึ่งมันก็จริง หุ้นเกือบครึ่ง เป็นชื่อของ นายวิศว  " ป๊อปพูดเหมือนคนเลื่อนลอย 
 
 
 
 
 
                    " นี่มันเรืองอะไรกัน " เขื่อนเองก็ไม่เข้าใจ 
 
 
 
 
 
                    " เฟย์จะไปคุยกับพี่โทโมะเอง ปัญหามันเกิดขึ้นเพราะเฟย์ เฟย์จะจบทุกอย่างเอง " เฟย์รู้ทันทีว่าโทโมะมาเพื่ออะไร และทำแบบนี้เพื่ออะไร 
 
 
 
 
                    " ไม่ได้นะเฟย์ มันอันตราย " เขื่อนไม่ยอม 
 
 
 
 
 
                    " ยังไงเฟย์ก็จะไปคะ เฟย์ยืนยันคำเดิม " เฟย์พูดอย่างหนักแน่น 
 
 
 
 
 
 
                    ห้องหนึ่ง ในบ้านของเค  แก้วงัวเงียตื่นขึ้นมา ฟางรีบเข้าดูอาการ 
 
 
 
 
 
                    " ซื้ดดด "  แก้วเจ็บที่มุมปาก มุมปากเธอเป็นรอยช้ำๆ จากการโดนอธิคมตบมาฉาดใหญ่ 
 
 
 
 
 
                    " แก้ว เป็นยังไงบ้าง " ฟางกรู่เข้าหาแก้วทันที
 
 
 
 
                    " ไม่เป็นอะไรมาก เจ็บนิดหน่อย  ชั้ลช่วยเธอออกไปไม่ได้ พี่ชายเธอคงเป็นห่วงหน้าดูเหลยเนอะ " แก้วฝืนยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
                    " ชั้ลขอโทษนะ ที่ทำให้เธอต้องมาลำบากแบบนี้ ' ฟางน้ำตาคลอ เพราะสงสารแก้ว 
 
 
 
 
                    " ชั้ลไม่เป็นไรหรอก ที่มันเลวร้ายกว่านี้ ชั้ลก็เจอมาแล้ว " แก้วพูดเหมือนคนปลงตก 
 
 
 
 
                    " พี่โทโมะให้เธอมาช่วยชั้ลหรอ " ฟางพูด 
 
 
 
 
                    " ใช เค้าเป็นห่วงเธอ " แก้วน้อยใจโทโมะ แต่ไม่แสดงออก 
 
 
 
 
                    " เธอคิดว่าเราจะออกไปจากที่นี่ได้หรือเปล่า " ฟางคิดหนัก 
 
 
 
 
                    " ชั้ลจะช่วยให้เธอออกไปจากที่นี่ให้ได้  ไม่ต้องเป็นห่วงนะ " แก้วกุมมือฟางเอาไว้ 
 
 
 
 
                    " แล้วเธอหละ " ฟางพูด แก้วยิ้มให้ แต่ไม่ตอบคำถามใดๆ 
 
 
 
 
 
 
                    หน้าบ้านของโทโมะ เฟย์ เขื่อน ป๊อป มายืนรอโทโมะที่หน้าบ้าน 
 
 
 
 
                    " คุณหนู " สมุนของโทโมะแทบช็อกที่เห็นเฟย์ยืนอยู่ เขารีบเิดประตูรั่วรับเฟย์ เข้ามาในบ้าน แล้วไปเรียกโทโมะลงมา 
 
 
 
 
 
                    " เฟย์ " โทโมะยิ้มจนแก้มแทบปริ เขาโผล่เข้ากอดเฟย์ไว้แน่น แล้มจ้องมองหน้าเขื่อนอย่างอาฆาต 
 
 
 
 
                    " มึงเข้ามาทำไม " เขาชี้หน้าด่าเขื่อน อย่างไม่ไว้หน้าใคร 
 
 
 
 
                    " หยุดได้แล้วนะ พี่โทโมะ พี่กำลังทำให้ทุกอย่างมันพัง " เฟย์โวยวาย
 
 
 
 
 
                    " นี่แกยังไม่เลิกโง่อีกหรอเฟย์  มันฆ่าพ่อ มันทำให้แม่เป็นอัมพาต แกยังจะปกป้องมันอีกหรอวะ " โทโมะโกรธ 
 
 
 
 
 
                    " คนที่ฆ่าพ่อไม่ใช่ ครอบครัวของพี่เขื่อน แต่เป็นพี่เค กับนายอธิคม " เฟย์พูด 
 
 
 
 
                    " ไม่จริง !" โทโมะไม่เชื่อ 
 
 
 
 
 
                    " พ่อของเรา กับพ่อเขาเค้าเสียชีวิตวันเดียวกัน แต่พ่อของพี่เขื่อนเค้าเสียชีวิตตอนเที่ยงวัน พ่อเราเสียชีวิตของเย็น  แล้วพ่อของเค้าจะมาฆ่าพ่อของเราได้ยังไง " เฟย์พูดทั้งน้ำตา ไม่รู้จะอธิบายให้โทโมะฟังยังไงแล้ว
 
 
 
 
 
                    " ถ้าพ่อมันไม่ได้ฆ่า แสดงว่าไอเขื่อน มันเป็นคนฆ่า " โทโมะโบยความผิดมาให้เขื่อน 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลเองก็ถูกฆ่าเหมือนกัน แต่ชั้ลรอดมาได้ ไอป๊อปเองก็รอดมาได้ ชั้ลใหไอป๊อปพาแก้วหนี ข้ามฝั่งไปก่อน ส่วนชั้ลต้องอยู่ที่นี่ เพื่อจัดการศพของพ่อกับแม่  ครอบครัวของชั้ลก็ถูกพวกมันตามฆ่า เหมือนครอบครัวของนาย  เรื่องมันใหญ่กว่าที่นยคิด มันไม่ใช่เรื่องความรักของชั้ลกับเฟย์ แต่มันมีธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง " เขื่อนพูด 
 
 
 
 
 
                    " ธุระกิจอะไรของมึง " โทโมะอื้อ มึนไปหมด 
 
 
 
 
                    " หลังจากที่ชั้ลคบกับเฟย์ ชั้ลพาเฟย์มารุ้จักกับพ่อ แล้วเฟย์ก็พาชั้ลไปรู้จักกับพ่อของเค้า วันนั้นชั้ลพาพ่อของชั้ลไปด้วย พ่อของเราเลยรู้จักกัน หลังจากนั้นเค้าติดต่อกันตลอด และตกลงทำธุรกิจร่วมกัน ธุรกิจของเรามันไปขัดผลประโยชน์กับธุรกิจของนายอธิคม มันเลยเกิดเรื่องร้ายๆแบบนี้ขึ้นไง " เขื่อนอธิบาย
 
 
 
 
 
                    ในอดีต  ที่บ้านพักของพ่อเฟย์ 
 
 
 
 
                    " ชั้ลไม่ได้ตั้งใจจะไปแย่งลูกค้าของใคร ชั้ลแค่บริหารรีสอร์ทของชั้ลให้ดีที่สุดก็เท่านั้นเอง " พ่อเฟย์พูด 
 
 
 
 
                    " ชั้ลรู้ ว่าแกไม่ได้ตั้งใจ แต่ไอ้อธิคมมันไม่ได้คิดแบบนั้น ชั้ลเองก็เจอมาแล้วกับตัว ไม่ต่างจากแก  ชั้ลอยากให้แกระวังตัวเอาไว้หน่อยก็แล้วกัน " พ่อเขื่อนพูด 
 
 
 
 
                    " มันมีทางแก้อื่นหรือเปล่าเนี่ย นอกจากระวังตัว " พ่อเฟย์พูดติดตลก 
 
 
 
 
                    " ถ้ามันมีทางแก้อื่น ชั้ลไม่ขับรถมาหาแกถึงนี่หรอกครับ " พ่อเขื่อนพูดไปยิ้มไป แม้ทั้งคู่จะตกอยู่ในวังวนของความเครียดก็ตาม 
 
 
 
 
                    " ว่าแต่ไอเจ้าเขื่อนไปไหน ไม่เห็นมาด้วยเลย " พ่อเฟย์ชะเง้อมองเขื่อน 
 
 
 
 
                    " อยู่กับน้องเฟย์นั้นแหละ อย่างมันไปไหนไม่ได้ไกลหรอก " พ่อเขื่อนพูด 
 
 
 
 
                    " มันก่อนที่ฟาร์มคอกม้า ก็ถูกไฟไหม้ มันนี้ไม่รู้จะเจออะไรอีก " พ่อเฟย์ถอนหายใจ 
 
 
 
 
                    " อย่าเครียดไปเลยวะ บริษัทชั้ลเสียหายเกือบ 20 ล้าน ชั้ลยังไม่เครยดเลย " พ่อเขื่อนพูดให้กำลังใจ แม้ว่าตัวเองจะเครียดจนแทบกระอักก็ตาม 
 
 
 
 
                    " ใครโทรมาป่านนี้วะ " เสียงโทรศัพท์ของพ่อเขื่อนดังขึ้น เจ้าตัวหยิบขึ้นมาก่อนจะรับสาย 
 
 
 
                    ( ไออธิคมมันจับตัวแม่ไป ) เสียงป๊อปสั่นคลอดวยความกลัว ผู้เป็นพ่อรีบวางสาย แล้ววิ่งไปที่รถทันที 
 
 
 
 
 
                    " เห้ย มึงจะรีบไปไหนวะ " พ่อเฟย์ตกใจมองพ่อเขื่อนที่วิ่งไปอย่างร้อนรน 
 
 
 
 
                    ปัจจุบัน ป๊อปเหล่าต่อ 
 
 
 
 
                    " แล้วชั้ลก็โทรไปบอกไอเขื่อน หลังจากนั้นเราสามคนก็ไปช่วยแม่ แต่ด้วยมันมีคนมากกว่า ทำให้พ่อกับแม่ชั้ลถูกยิงตาย ส่วนชั้ลเขื่อน ถูกไล่ฆ่าไปอีกทาง ชั้ลก็หนีไปอีกทาง ชั้ลไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ของชั้ลจะรอดกลับมาได้หรือเปล่า แต่ชั้ลก็ถอยหลังกลับไปหามันไม่ได้ เพราะยังมีแก้วที่รอชั้ลอยู่ " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
 
                    " หลังจากที่พี่เขื่อนไปช่วยแม่ เฟย์ก็รีบไปบอกพ่อ แต่กว่าเฟย์จะไปถึง มันก็จับตัวพ่อกับแม่ไปแล้ว แล้วมันก็เผารีสอร์ทของเราจนหมด เฟย์ไปแจ้งตำรวจ แต่ตำรวจตามไปช่วยไม่ทัน พ่อถูกฆ่าตาย ส่วนแม่อากาสสาหัส " เฟย์เล่าต่อ  โทโมะสะอึกไป เพราะไม่เคยเข้าใจในเหตุการณ์ 
 
 
 
 
 
                    " แล้วทำไม ลุงธนาถึงเล่าให้พี่ฟังว่า พ่อของพวกมันฆ่าพ่อของเรา " โทโมะพูด 
 
 
 
 
                    "  เพราะลุงธนาเป็นพวกเดียวกันกับพวกมัน ถ้าลุงไม่พูดแบบนั้น ลุงก็ตาย " เฟย์พูด 
 
 
 
 
                    " ชั้ลเข้าใจทุกย่างผิดมาตลอดหรอ " โทโมะแทบสุด ความผิดที่เขาเคยทำกับแก้ว มัวิ่งปี๊ดเข้ามาในหัวของเขาทันที 
 
 
 
 
 
                    " แสดงว่าที่นายมาที่นี่เผื่อแก้แค้นงั้นหรอ " ป๊อปเริ่มเรียบเรียงเหตุการณ์ โทโมะจำใจยอมรับ เขาพยักหน้ายอมรับคำผิด 
 
 
 
 
 
                    " รวมทั้งฟางด้วยใช่มั้ย " ป๊อปถามเสียงสั่น เขาอยากได้ยินคำตอบว่าไม่ใช่
 
 
 
 
 
                    " ใช่ ผมแอบให้ฟางไปเปลี่ยนชื่อ แล้วไปสัครงานกับคุณ " โทโมะรู้สึกผิด
 
 
 
 
                    " แล้วไงต่อ " ป๊อปผิดหวังในตัวฟาง เขาเจ็บจนจุก จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
 
 
 
 
                    " แล้วผมก็แอบคุยกับหุ้นส่วนของคุณ ให้เค้าขายหุ้นให้กับผม " โทโมะพูด 
 
 
 
                    " พี่โทโมะ " เฟย์แทบสุดตามป๊อปไป ไม่คิดว่าโทโมะจะร้ายได้ขนาดนี้
 
 
 
 
                    " แต่มันเป็นชื่อของฟาง  " ป๊อปพูด 
 
 
 
                    " ใช่ ผมให้ใส่ชื่อของฟาง "  โทโมะพูด