ไฟในดวงใจ

 

 

 

 

                    " แล้วเรื่องไฟไหม้โรงแรม เป็รฝีมือของคุณหรือเปล่า " ป๊อปถามเสียงแผ่ว 

 

 

 

 

                    " ใช่ " โทโมะตอบอย่างรู้สึกผิด 

 

 

 

 

 

                    " ฟ้ามีเพื่อนเป็นช่างซ่อมอปกรณ์พวกนี้ เดี๋ยวฟ้าเอาไปซ่มให้มัยคะ " ฟางยิ้มร่า แล้วยื่นมือมาขอรับเทปบันทึกกล้องวงจรปิด 

 

 

 

 

                    " ฟ้าครับ เทปที่เอาไปซ่อมวันก่อนได้แล้วยังครับ "

 

 

 

 

 

                    " เพื่อนฟ้าบอกว่ามันเสียแล้วนะคะ คงจะซ่อมไม่ได้แล้ว "

 

 

 

 

 

                    คำโกหกของฟางมันดังก้องเข้ามาในหัวของป๊อป ป๊อปนิ่งไป โทโมะ เขื่อน เฟย์ มองทาทีของป๊อป  ป๊อปฝืนยิ้มให้ทั้งสาม ก่อนจะหันหลังเดินออกจากบ้านโทโมะ  

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปมาที่นี่ได้ยังไงคะ " แล้วเสียงหวานที่คุ้นเคย ก็ทักขึ้นมาจากหน้าประตูบ้าน ป๊อปค่อยๆเงยขึ้นมอง ก็พบว่าเป็นฟางที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา  เขาดีใจมากที่เธอกลับมา เขาอยากจะเข้าไปกอดเธอไว้แน่นๆ แต่มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว  เธอไม่ได้รักเขาเหมือนที่เธอเคยพูด เธอหลอกเขา เธอแค่ต้องการแก้แค้น 

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อป " ฟางงงกับอาการของป๊อป ที่เดินผ่านเธอไป ราวกับเธอไม่มีตัวตน 

 

 

 

 

 

                    " พี่ฟาง " เฟย์เดินเข้ามาหาฟาง 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ " ฟาง งง เมื่อเห็นเฟย์ยืนอยู่ตรงหน้า 

 

 

 

 

 

                    " ฟางหนีมาได้ยังไง  " โทโมะเดินเข้ามาหาฟาง

 

 

 

 

                    " ฟางก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมเค้าถึงปล่อยฟางมา " ฟางเอก็งง อยู่ๆ เคก็เรียกฟางออกมาจากห้อง แล้วให้คนมาส่งฟางที่นี่

 

 

 

 

                    " ก็ดีแล้วหละ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่กลับก่อนนะเฟย์ " เขื่อนเองก็รู้สึกเจ็บแทนป๊อป เขาไม่อยากจะอยู่ที่นี่สักเท่าไหร่นัก 

 

 

 

 

                    " แต่แก้วยังอยู่ที่นั้น " ฟางหันไปมองหน้าเข่อน สลับกับมองหน้าโทโมะ  

 

 

 

                    เขื่อน - โทโมะ ช๊อค 

 

 

 

 

 

                    " แก้วไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง " เขื่อนใจคอไม่ค่อยดี 

 

 

 

 

 

                    " ไอเคมันรักแก้ว มันไม่ทำอะไรแก้วหรอก " โทโมะพยามปลอบใจตัวเอง แต่คำพูดของเขามันเหมือนคนเห็นแก่ตัว 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าน้องสาวมึงตกอยู่ในนรกขุมนั้น มึงจะไม่มีวันพูดแบบนี้ " เขอนแทบจะพุ่งเข้าต่อยโทโมะ เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขื่อนรีบออกจากบ้านโทโมะ ทันทีที่รู้ว่าแก้วอยู่กับไอเค

 

 

 

 

 

                    " พี่โทโมะให้แก้วเข้าไปช่วยฟางทำไม รู้มั้ยว่าเค้ามีปัญหากัน แล้วแก้วก็ไม่รู้ไปต่อรองอะไรกับพวกมัน มันถึงได้ปล่อยตัวฟางมา " ฟางเป็นห่วงแก้วจับใจ 

 

 

 

 

                    ในใจของเขามันร้อนรนจนบอกไม่ถูก มันกลัวไปสารพัดจนเขาเองก็บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร 

 

 

 

 

 

                    " เดี๋ยวพี่ชายเค้า ก็ไปช่วยเค้าเองแหละ " โทโมะพูดปัดๆไป ก่อนจะเดินดุ่มๆขึ้นห้องไปทันที 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านอธิคม 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วจะมาอยู่กับป๋าที่นี่วันไหน " อธิคมยิ้มดีใจ  

 

 

 

                    นี่คือข้อต่อรองที่แก้วขอแลกกับการปล่อยตัวฟางไป 

 

 

 

 

 

                    " คือแก้ว  แก้วขอเวลาได้มั้ย " แก้วหน้าซีด ทั้งกลัว ทั้งระแวง 

 

 

 

 

                    " แก้วยังโกรธที่ป๋าตบหน้าแก้วใช่มั้ย " อธิคมทำหน้ารู้สึกผิด 

 

 

 

 

                    " คือแก้ว " แก้วไม่รู้จะพูดอะไร มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ มันต้องอยู่กับคนที่ฆ่าพ่อกับแม่ของตัวเอง เธอจะทนฝืนอยู่ไปไดยังไงกัน

 

 

 

 

 

                    " หรือว่ามันเป็นแค่อุบายที่เธอใช้หลอกให้ชั้ลปล่อยตัวผู้หญิงคนนั้นไป " อธิคมเริ่มโกรธ  แก้วหายใจถี่ขึ้น เริ่มเดินถอยหลัง

 

 

 

 

 

                    " อย่าเข้ามานะ " แก้วเดินถอยเเรื่อยๆ เธอหันหลังวิ่งหนีทันที 

 

 

 

 

 

                    " ปล่อย ! ปล่อย ! " แต่เคก็จับตัวไว้ได้ทัน 

 

 

 

 

 

                    " พาไปขังไว้ที่ห้อง "  อธิคมเหมือนคนโรคจิตที่กลัวคนที่รักที่หนีหายไป แล้วเขาต้องการที่จะเก็บเธอไว้คนเดียว 

 

 

 

 

 

                    ในห้องนอน 

 

 

 

 

 

                    " ปล่อยชั้ลเดี๋ยวนี่นะ  ปล่อยสิ ปล่อย  !!! " แก้วโวยวายอยู่บนบ่าของเค 

 

 

 

 

 

                    พรึบ ร่างสูงโยนร่างบางลงบนเตียงอย่างแรง  แก้วรีบดีดตัวลุกขึ้น แล้วถอยหลังกรูด ชิดตัวเตียง

 

 

 

 

 

 

                    " อย่าทำให้ป๋าโกรธไปมากกว่านี้เลยแก้ว พี่ขอร้อง พี่ไม่อยากเห็นแก้วเจ็บตัว " เคพูด เขาสงสารแก้ว แต่เขาก็ไม่ใจแข็งพอ ที่จะเห็นแก้วหนีไปจากเขา

 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมพี่เคกับป๋า ถึงได้ทำกับแก้วแบบนี้  " แก้วพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " เพราะพี่รู้ดี ว่าถ้าแก้วได้ออกไปจากที่นี่ แก้วจะไม่กลับมาหาพี่ ไม่กลับมาหาป๋าอีก " เคพูด 

 

 

 

 

 

                    " แก้วจะอยู่ได้ยังไงพี่เค  แก้วจะอยู่กับคนที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ของแก้วได้ยังไง " แก้วพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " แต่พี่รักแก้ว  พี่รักแก้วมาก พี่ยอมเสียแก้วไปให้ใครไม่ได้   " เคพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที แล้วไม่ลืมที่จะล็อคห้องเธอไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านป๊อป 

 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไปแจ้งตำรวจไว้แล้ว รวมทั้งคนของเรา ก็พอจะช่วยแก้วได้ " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                    " มันจะไม่เป็นเหมือนในอดีตใช่มั้ยเขื่อน เราจะได้อยู่ด้วยกันใช่มั้ย " ป๊อปเหมือนคนสิ้นหวัง ผิดหวังจากเรื่องฟาง แล้วต้องมาเครียดเรื่องของแก้วอีก 

 

 

 

 

 

                    " เราช่วยแก้วได้อยู่แล้วป๊อป " เขื่อนให้กำลังใจป๊อป แม้ในใจจะไม่ต่างจากป๊อปก็ตาม 

 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่ยังนั่งเฉยอยู่ได้ยังไง พี่เป็นต้นเหตุให้แก้วต้องเข้าไปอยู่ในนั้นนะ " ฟางเดินมาโวยวายใส่โทโมะ ที่เอาแต่นั่งนิ่งๆอยู่ในห้องทำงาน มืดๆ 

 

 

 

 

 

                    " พวกมันร้ายกาจกว่าที่เราคิดนะคะพี่โมะ เฟย์กับพี่เขื่อนเกือบเอาชีวิตไม่รอดหลายครั้งก็เพราะมัน " เฟย์เสริม 

 

 

 

 

 

                    " ออกไป ชั้ลอยากอยู่คนเดียว " โทโมะพูดเสียงแข็งเหมือนไม่พอใจทั้งคู่  จนฟาง เฟย์ จำต้องเดินกันออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้นะ " ฟางไม่พอใจโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " อย่าว่าแต่พี่โทโมะเลยคะ พี่เองก็เหมือนกัน ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ " เฟย์ดุฟาง 

 

 

 

 

 

                    " พี่นะหรอ พี่เปลียนยังไง " ฟางยังไม่รู้ว่าป๊อปรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว 

 

 

 

 

 

                    " พี่ฟางไปโกหกพี่ป๊อป ทำไม พี่ฟางไม่รู้หรือไงว่าคนโดนหลอกเค้าจะเสียใจแค่ไหน " เฟย์โวยวาย

 

 

 

 

                    ฟางช็อคไป 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปรู้แล้วหรอ " ฟางพูดเสียงสั่น 

 

 

 

 

 

                    " ก็ใช่นะสิคะ  พอพี่ฟางถูกจับตัว พี่ป๊อปก็ไปช่วยพี่ฟาง แต่ก็ถูกซ้อมถูกจับโยนออกมาหน้าบ้าน แล้วพี่เคก็พูดให้พี่ป๊อปสงสัย เค้าเลยมาหาเฟย์ แล้วเราก็มาหาพี่โทโมะ จนรู้ความจริงทุกอย่าง " เฟย์พูด 

 

 

 

 

 

                    " แล้วพี่ปีอปว่ายังไงบ้างเฟย์ " ฟางน้ำตาคลอ 

 

 

 

 

 

                    " พี่เค้าก็ช็อคไป เหมือนที่พี่ช็อคไปเมื่อกี้นั่นแหละคะ " เฟย์พูด 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ พี่ควรจะทำยังไงดีให้เค้าหายโกรธ " ฟางร้องไห้คร่ำครวญ 

 

 

 

 

                    " พี่ฟางทำใจเถอะคะ พี่ป๊อปเค้าเป็นคนโกรธแรง เจอไปแบบนี้ ไม่รู้จะหายโกรธหรือเปล่า " เฟย์พูด แล้วเดินเลี่ยงขึ้นห้องไป ทิ้งให้ฟางนั่งคิดมากอยู่คนเดียว

 

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อป ฟางขอโทษ "  เธอได้แต่พูดกับตัวเองเป็นร้อยครั้ง 

 

 

 

 

 

                    ในห้องทำงานมืดๆ 

 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมชั้ลต้องไปช่วยเธอ เธอไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับชั้ล " ปากก็พูดไปอย่าง แต่ใจก็รู้สึกอีกอย่าง

 

 

 

 

 

                    " มันรักเธอขนาดนั้น มันไม่มีวันทำร้ายเธอหรอก "  เขาเหมือนคนบ้าที่เอาแต่พูดกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับคนพยามปลอบใจตัวเอง

 

 

 

 

 

                    ในห้องนอนมืดๆ ของบ้านอีกหลังหนึ่ง ที่มีหญิงสาคนหนึ่งนั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้อยู่บนเตียง 

 

 

 

 

 

 

                    " นายไม่คิดจะมาช่วยชั้ลเลยหรอโทโมะ  ฮึก ฮึก "