ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  73.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                    เช้าของวันใหม่ เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสับสนครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต เธอไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรดี  มันสับสนไปหมด จนเธอหาทางออกไม่ได้เลย

 

 

 

 

                    " ชั้ลจะทำยังไงต่อไป  ชั้ลต้องทำยังไง " เธอนั่งร้องไห้กอดเข่าตัวเองเอาไว้  โทโมะมองแก้วอย่างสงสาร

 

 

 

 

                    " เธอควรจะทำตัวปกติ เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                    " จะปกติได้ยังไง เค้าฆ่าพ่อกับแม่ชั้ลนะ   ชั้ลไม่เขาใจว่าทำไมเค้าถึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมต้องทำเหมือนเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด  " แก้วพูดทั้งน้ำตา  

 

 

 

 

                    " เชื่อชั้ลนะแก้ว ทำตัวให้เป้นปกติที่สุด "  โทโมะเป็นห่วงแก้วจับใจ  ณ เวลานี้เขายังคิดไม่ตกเลย ว่าสิ่งที่เขาทำไป สิ่งที่เขาบอกเธอไป มันดีแล้วหรอ สำหรับตัวเธอเอง

 

 

 

 

                    " ชั้ลควรจะทำกับเขา เหมือนที่เขาทำกับพ่อแม่ชั้ลดีหรือเปล่า ' แก้วเงยหน้ามองโทโมะอย่างรอคำตอบ  โทโมะอึ้งไป

 

 

 

 

                    " เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้นะแก้ว  ถ้ามันพลาดขึ้นมา... " โทโมะยังพูดไม่จบ 

 

 

 

 

                    " ก็แค่ตาย " แก้วพูดนิ่งๆ  แต่เธอนิ่งจนมันดูน่ากลัว  โทโมะอึ้งไป พูดอะไรไม่ออก

 

 

 

 

                    " ตอนนี้ชั้ลรู้เรื่องพ่อกับแม่ของชั้ลแล้ว  แล้วเรื่องของนายหละ ชั้ลอยากรู้ว่าชั้ลไปทำอะไรให้นาย นายถึงได้อาฆาตแค้นชั้ลขนาดนี้  ชั้ลรู้นะ ที่นายบอกชั้ล นายไม่ได้หวังดีกับชั้ลหรอก นายแต่อยากให้ชั้ลเสียใจ   ใช่มั้ย " แก้วพูดอย่างคนหมดแรง  แล้วมันก็จริงอย่างที่เธอพูด  เขาต้องการให้แก้วเจ็บ และรู้สึกไม่เหลือใครในตอนนั้น  หากแต่ตอนนี้ เมื่อเขาได้เห็นน้ำตาเธอ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลว่าเราควรจะออกไปจากที่นี่ ' โทโมะเปลี่ยนเรื่อง  แก้วพยักหน้านิ่งๆ แล้วเดินตามไป  ใจเธอมันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เธอไว้ใจโทโมะ แต่เขาก็ทำร้ายเธออย่างเยือกเย็น  เธอรักและเคารพอธิคมเหมือนพ่อ แต่เขากลับเป็นคนที่ฆ่าพ่อแม่ของเธออย่างโหดเหี้ยม  เธอไว้ใจเค  แต่สุดท้ายเคก็เป็นคนทำร้ายครอบครัวของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลคงไว้ใจใครไม่ได้อีกแล้ว " เธอพูดขึ้นมาอย่างลอยๆ เหมือนคนไม่ได้สติ เธอเดินไปเรื่อยๆ เหมือนคนไร้จุดหมาย โทโมะมองแก้วที่เดินนำเขาไปด้วยความสงสาร 

 

 

 

 

 

 

 

                    ที่ทำงานป๊อป  

 

 

 

 

 

 

                    " ฟ้าครับ ตกลงเท็ปกล้องวงจรปิดเมื่อวันก่อนที่พี่ให้ฟ้าไปซ่อม เสร็จแล้วยังครับ " ป๊อปถาม ฟางอึกอักๆ ร้อนรนจนดูน่าสงสัย

 

 

 

 

                    " เอ่อ คือ ฟ้า คือ มันเสียไปแล้วนะคะ ซ่อมไม่ได้แล้ว " ฟางหน้าซีด ป๊อปมองฟางอย่างคนจับพิรุธ 

 

 

 

 

 

                    " โอเค  งั้น ไอเป้ เอาเทปจากกล้องอีกตัวไปให้ตำรวจเลยแล้วกันนะ " ป๊อปหันไปสั่งเป้  เป้พยักหน้าแล้วหยิบม้วนเทปอันหนึ่งเดินออกไปจากห้องทำงาน

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปคะ  เทปอะไรหรอคะ " ฟางลุกลี้ลุกลนเดินเข้ามาถามป๊อป 

 

 

 

 

                    " อ่อ มันเป็นกล้องอีกตัวหนึ่งครับ ของโรงแรมข้างๆนี้เอง แต่ก็เห็นหน้าคนร้ายชัดเจนเลยหละ " ป๊อปพูด แล้วเดินไปนั่งทำงานต่อ    

 

 

 

 

                    ฟางกระวนกระวาย คิดหนัก ทำอะไรไม่ถูก กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวว่าป๊อปจะรู้ความจริง 

 

 

 

 

 

                    " ฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่า " ป๊อปจ้องมองฟางอยู่ ฟางรีบหันกลับมาหาป๊อป แล้วปั่นหน้าให้เป็นปกติที่สุด 

 

 

 

 

 

                    " เปล่าคะ ฟ้าไม่ได้เป็นอะไร " ฟางยิ้มจื่อนๆ แล้วกลับไปนั่งทำงานเหมือนเดิม 

 

 

 

 

 

 

                    หน้าบ้านของแก้ว หลังจากที่แก้วลงจากรถของโทโมะ เคก็รีบวิ่งเข้ามาหาแก้วทันที  แก้วมองเคด้วยสายตาที่เย็นชา 

 

 

 

 

 

                    " พี่โทรหาแก้วไม่ติด พี่เป็นห่วงเลยมาหาที่บ้าน " เคพูด โทโมะยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณคะพี่เค " แก้วพูดนิ่งๆ เหมือนคนหมดอาลัย จนเคผิดสังเกต

 

 

 

 

                    " แก้วเป็นอะไรหรือเปล่า โกรธพี่หรือเปล่า " เคร้อนตัว 

 

 

 

 

                    " พี่เคทำอะไรผิดหรอคะ ทำไมแก้วต้องโกรธพี่เค " แก้วทำเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร 

 

 

 

 

 

                    " อ่อ เปล่าครับ พี่ไม่ได้ทำอะไร " เครีบแก้ตัว

 

 

 

 

 

                    " แก้วก็นึกว่าพี่เคไปทำอะไรเลวร้ายมา แล้วไม่ยอมบอกแก้วซะอีก " แก้วพูดอย่างเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป 

 

 

 

 

 

                    " นี่มึงบอกแก้วแล้วใช่มั้ยโทโมะ " เคเข้ามาดึงคอเสื้อโทโมะ 

 

 

 

 

                    " แล้วจะรอเหี้ยอะไรอยู่หละ ในเมื่อกูมีโอาส " โทโมะพูดอย่างสะใจ 

 

 

 

 

                    " ไอโทโมะ ! " เคแค้น ต่อยโทโมะไปอย่างเต็มแรง 

 

 

 

 

                    " มึงไม่ใช่พวกของแก้วแล้ว ต่อไปกูจะได้ทำอะไรง่ายๆหน่อย " โทโมะยิ้มมุมปากแล้วเดินขึ้นรถไป  เคมองโทโมะอย่างอาฆาต 

 

 

 

 

                    " มึงคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ไอโทโมะ " เคกำหมัดแน่น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ตกดึกของคืนวันเดียวกัน  ที่บ้านพักของป๊อป บริเวณริมรั่วหน้าบ้าน มีผู้ชายใส่ไอโม่งดำอยู่สี่ห้าคน เดินวนไปวนมาอยู่รอบบ้าน 

 

 

 

                    จนเวลาตีหนึ่ง  ไอโม่งเริ่มทยอยเข้าไปในบ้านของป๊อป แล้วงัดแงะประตูรอบบ้าน 

 

 

 

 

 

                    "ขึ้นไปข้างบน " ไอโม่งคนหนึ่งออกคำสั่ง ทุกคนเริ่มทยอยกันขึ้นไป เปิดประตูห้องทุกห้อง จนเหลือห้องของป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " เห้ย ! " ป๊อปที่ได้ยินเสียงเหมือนคนเดิน ตื่นขึ้นมา ก็ถูกไอโม่ซัดไปหลายหมัดจนสลบไป ก่อนที่มันจะโปะยาสลบแล้วพาฟางออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ช่วงสายของวันใหม่ รูปของฟางที่นอนหราอยู่บนเตียงในชุดนอนเมื่อคืน ถูกส่งมาที่บ้านของโทโมะ สมุนที่คอยเฝ้าหน้าบ้านเอาไว้ รีบวิ่งมารายงานโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

                    " นายครับๆ " สมุนส่งรูปให้โทโมะดู  ใจเขาหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม 

 

 

 

 

                    " ไปเอารถมา  !!! " ดวงตาเขาแดงกลำ ฉายความโกรธแค้นออกมาอย่างเห็นได้ชัด  

 

 

 

 

                    เขาขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของแก้ว 

 

 

 

                    

 

                    " แก้วอยู่ที่นี่หรือเปล่า " เขาพยามข่มอารมณ์โกรธให้นิ่งที่สุด 

 

 

 

 

 

                    " อยู่ครับ " ลูกน้องของป๊อปตอบ 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลมีธุระต้องคุยกับเค้า " โทโมะพยามนิ่งให้ถึงที่สุด 

 

 

 

 

 

                    " นายมีอะไร " แล้วแก้วก็ออกมาได้ยินพอดี 

 

 

 

 

 

                    " ขึ้นรถไปกับชั้ล ชั้ลมีธุระสำคัญต้องคุยกับเธอ " โทโมะพูด แล้วจ้องตาแก้วอย่างอาฆาต  แก้วมองเขาอย่างนิ่งสงบก่อนจะยอมขึ้นรถไปกับเขาอย่างว่าง่าย 

 

 

 

 

 

                    " ไอเคมันเอาตัวน้องสาวชั้ลไป " โทโมะไม่รีรอ รีบเปิดประเด็นทันที

 

 

 

 

                    " แล้วนายต้องการอะไรจากชั้ล " แก้วพูดอย่างเยือกเย็น 

 

 

 

 

 

                    " ทำยังไงก็ได้ ให้ฟางปลอดภัย " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    " ส่วนชั้ลจะเป็นจะตายมันก็เรื่องของชั้ลสินะ " แก้วพูดนิ่งๆ โทโมะไม่พูดอะไร 

 

 

 

 

 

                    " ได้ ชั้ลจะช่วยน้องสาวคุณ " แก้วพูดจบก็เดินลงจากรถของโทโมะ  เธอเดินน้ำตาไหลพลากกลับเขมาในบ้าน เธอรู้ถึงเหมือนชีวิตตัวเองไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของโทโมะ

 

 

 

 

 

                    " จบเรื่องนี้เมื่อไหร่ เราอย่าพบอย่าเจอกันอีกเลย " เธอพูดทั้งน้ำตา ก่อนจะหันไปมองโทโมะ แล้วหันกลับมา เดินเข้าไปในบ้านอย่างอ่อนแรง 

 

 

 

 

 

 

                    ทางด้านของป๊อป  ที่เพิ่งจะฝื้นขึ้นมา รีบเข้าแจ้งความที่สถานีตำรวจทันที 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่รูปของฟ้าครับ  " หลังจากที่แจ้งชื่อ ไปแล้ว ป๊อปก็เอารูปฟางให้ตำรวจดู เพื่อเป็นประโยชน์ในการหาตัว 

 

 

 

 

                    " แน่ใจหรอครับ ว่าคนนี้ "  ตำรวจมองรูปภาพที่ป๊อปส่งให้ กับรูปภาพที่อยู่ในฐานข้อมูลมาดู ก็เริ่ม งง เพราะชื่อเดียวกัน นามสกุลเดียวกัน แต่ทำไมหน้าไม่เหมือนกัน 

 

 

 

 

                    " ครับ แน่ใจครับ " ป๊อปยังยืนยันคำเดิม 

 

 

 

 

                    " นี่ครับ " ตำรวจยื่นสำเนาบัตรประชาชนที่ค้นพบมา แล้วยื่นให้ป๊อปดู  ปรากฎว่า ชื่อ สกุล ที่ฟางเคยบอกมันตรงกันจริงๆ แต่หน้าตามันไม่เหมือนฟาง ตามที่ตำรวจบอก 

 

 

 

 

 

                    " คุณคงจะแจ้งชื่อผิดแล้วหละครับ " ตำรวจรูป เมื่อเห็นว่าป๊อปยังยื่นยันรูปฟาง 

 

 

 

 

                    " ครับ "  ป๊อปเริ่มรู้สึกเคว้งคว้าง  เป็นห่วงฟางก็เป็นห่วง แล้วนี้ต้องมาสับสนในตัวฟางอีก 

 

 

 

 

 

                    ป๊อปทำอะไรไม่พูด ได้แต่กลับมาตั้งหลักที่บ้าน  แล้วไม่นาน ก็มีรถหรูคันหนึ่งมาจอดที่หน้าบ้านของป๊อป ก่อนที่เจ้าของรถจะเดินออกมาอย่างสง่า 

 

 

 

 

 

                    " คุณคงจะหาฟางอยู่สินะ " ร่างสูงถือวิสาสะเดินเข้ามาในบ้านของป๊อป ก่อนจะเอ่ยปากทักทาย ป๊อปหันไปมองอย่างช้าๆ เขามองไปด้วยความสงสัย สงสัยคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า และ สงสัยว่าใครคือฟาง

 

 

 

 

 

                    " ฟาง ? ใคร ? " ป๊อปไม่เข้าใจ  โทโมะนิ่งไป ก่นจะถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งตรงหนาป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " ผู้หญิงที่อยู่บ้านเดียวกับคุณหายตัวไปไม่ใช่หรอ " โทโมะพูด ป๊อปพยักหน้า

 

 

 

 

                    " มีคนเข้ามาในบ้านผม แล้วลักพาตัวเธอไป ' ป๊อปพูด

 

 

 

 

                    " ผมรู้ว่าใครเป็นคนที่ลักพาตัวฟางไป " โทโมะพูด ป๊อปขมวดคิ้ว 

 

 

 

 

                    " เธอไม่ได้ชื่อฟาง คุณคงเข้าใจผิด " ป๊อปงงไปหมด 

 

 

 

 

 

                    " ผมจะเข้าใจผิดได้ยังไง ในเมื่อฟางเป็นน้องสาวของผม " โทโมะพูด เขาดูสะใจที่ป๊อปโดยลากไปลากมา โดยที่เขาเป็นคนควบคุมเกมส์ 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมเขาบอกผมว่าเขาชื่อฟ้า " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                     " หึ " โทโมะไม่ตอบ แต่ใช่สายตามองป๊อป เหมือนจะให้ป๊อปรู้ว่าป๊อปโดนหลอก " คุณคงต้องไปถามฟางเอง  ตอนนี้ไอเค มันลักพาตัวฟางไป มันส่งรูปฟางมาให้ผมที่บ้าน " โทโมะโยนรูปของฟางให้ป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " มันยังไม่เลิกอีกหรอวะ " ป๊อปแค้นใจ

 

 

 

 

 

                    " มันคงแค้น ที่คุณไม่ให้มันเจอกับแก้วหละมั้ง " โทโมะโกหกหน้าตาย 

 

 

 

 

 

                    " ผมคงจะให้มันคบกับน้องสาวผมไม่ได้หรอก " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วคุณจะไปช่วยฟางหรือเปล่า " โทโมะพูดอย่างเยือกเย็น

 

 

 

 

 

                    " ผมต้องไปช่วยเค้า เพราะผมมีอะไรอีกมากมายที่อยากจะถามเค้า " ป๊อปพูด  

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากที่คุณรักน้องสาวผม " โทโมะลุกขึ้นยืน แล้วยิ้มให้ป๊อป ก่อนจะเดินออกไปอย่างสบายใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านของเค  ฟางงัยเงียตื่นขึ้นมา เธอมองไปรอบๆห้อง อย่าง งง ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ เมื่อเห็นเค ที่ยืนมองเธออยู่ที่ปลายเตียง 

 

 

 

 

 

                    " แกเป็นใคร ! ' ฟางตกใจรีบลุกลงจากเตียง แต่เธอก็ลงไม่ได้ เพราะถูกมัดมือไว้กับเสาไม้หัวเตียง

 

 

 

 

                    " อย่าตกใจไปเลย ชั้ลไม่ทำอะไรเธอหรอก ชั้ลแค่อยากเล่นสงครามประสาทกับพี่ชายของเธอก็แค่นั้นเอง " เคพูด แล้วเดินเข้ามาหาฟางช้า ๆ

 

 

 

 


                    " แกจะทำอะไรพี่ของชั้ล " ฟางกลัว 

 

 

 

 

 

                     " ก็แค่ทำให้มันบ้าคลั่ง เหมือนที่มันทำกับชั้ลไง " เคยิ้มให้ฟางอย่างเลือดเย็น 

 

 

 

 

 

                    " อย่าทำอะไรพี่ชั้ลเลยนะ " ฟางยกมือไหว้ทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " ว่าไป เรื่องที่มันทำกับแก้ว ชั้ลก็ยังไม่ได้คิดบัญชีมันเลย " เคพูด แล้วมองฟางอย่างโลมเลีย

 

 

 

 

                    " หมายความว่ายังไง พี่ชั้ลไปทำอะไรแก้ว " ฟางทั้งกลัวทั้งระแวง ทั้งอยากรู้ 

 

 

 

 

 

                    " มันก็ทำให้แก้วรัก แก้วมันก็หลอกแก้ว  แถมยังส่งรูปมาให้ชั้ลดูด้วยนะ " เคแค้นจนแทบกระอัก  ฟางอึ้งไป ไม่คิดว่าโทโมะจะโหดร้ายได้ขนาดนั้น

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าถ้าชั้ลข่มเหงเธอ แล้วชั้ลส่งรูปไปให้มันดู มันจะรู้สึกยังไง " เคเดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงของฟาง เขาลูบแขนของฟางขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงบ่า

 

 

 

 

 

                    " อย่าทำกับชั้ลแบบนี้เลยนะ "  ฟางยกมือไหว้ ร้องไห้เหมือนคนจะขาดใจ ตัวเธอสั่นไปหมด 

 

 

 

 

                    " อย่าร้องไห้เลยนะ ชั้ลจะพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด  ' เคเริ่มขยับตัวเข้าไปใกล้ฟางมากขึ้น ก่อนจะกดร่างบางให้นอนราบลงบนเตียง 

 

 

 

 

                    " อย่าทำแบบนี้เลยนะ  ฮือออ ฮือออ ฮือออ ' ฟางอ้อนวอน เธอร้องไห้จนตัวสั่น

 

 

 

 

 

                    " พี่เค " แล้วแก้วก็เข้ามาทันเวลา  ทันทีที่เธอได้ยินเสียงของฟาง เธอรีบเปิดประตูเข้ามาอย่างเร็ว แล้วเธอก็ช็อคกับภาพที่เห็น  เคเองเมื่อได้ยินเสียงแก้ว ก็ช็อคไปไม่ต่างกัน เขารีบลุกออกจากตัวของฟาง 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว " เคตกใจจนหน้าซีด  แต่แก้วยังหน้านิ่งอยู่ 

 

 

 

 

 

                    " ก้วมีเรื่องจะคุยกับพี่คะ " แก้วพูดนิ่งๆ แล้วเดินออกจากห้องไป เครีบตามแก้วออกไปอยางเร็ว กลัวแก้วจะโกรธ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา