ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  73.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) ความจริง 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                    " แก้วอยากให้พี่ปล่อยตัวผู้หญิงคนนั้นไป " แก้วพูดหน้านิ่ง

 

 

 

 

                    " ไม่ ! " เคตอบเสียงแข็ง

 

 

 

 

                    " พี่จะจับตัวเค้าไว้ทำไม พี่ต้องการอะไรจากเค้า " แก้วโวยวาย

 

 

 

 

                    " พี่จะทำให้ไอ้โทโมะมันเจ็บเหมือนที่พี่เจ็บ " เคชิงชัง ไม่ยอมคำตามคำขอของแก้ว 

 

 

 

 

                    " ตกลงพี่จะไม่ปล่อยตัวเค้าใช่มั้ย " แก้วรู้สึกเกลียดเค จนอยากจะฆ่าให้เคตายอยู่ตรงหน้า  ตอนนี้ เวลานี้ เธอไม่อยากจะมองหน้าของเคแม้แต่น้อย 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมแก้วถึงเข้าข้างมัน แก้วรักมันใช่มั้ย  ! " เคทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจแก้ว 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่รักใครทั้งนั้น ชั้ลอยากให้ทุกอย่างมันจบให้เร็วที่สุด ! " แก้วพูด แล้วจ้องหน้าเค ราวกับคนเกลียดแค้นกัน  ซึ่งมันทำให้เครู้สึกแย่มาก

 

 

 

 

                    " มันพูดอะไรให้แก้วฟัง ไอโทโมะมันพูดอะไรให้แก้วฟัง ! " เคเริ่มกลัว เมื่อเห็นแก้วเปลี่ยนไป  เขาอาละวาดใส่แก้ว จนแก้วเริ่มกลัว 

 

 

 

 

                    " แล้วพี่ทำอะไรไว้หรือเปล่าหละ ถ้าพี่ไม่ได้ทำ ทำไมพี่ต้องตะหวาดใส่ชั้ลแบบนี้ " แก้วน้ำตาคลอ ทั้งเกลียดทั้งกลัวเค

 

 

 

 

                    " แก้วอย่ามาแทนตัวเองว่า ชั้ล พี่ไม่ชอบ ! " เคตะคอกใส่หน้าแก้ว ยิ่งเธอแทนตัวเองแบบนี้ เขายิ่งกลัว กลัวว่าเธอจะเดินออกไปจากชีวิตของเขา

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลก็ไม่ชอบ แล้วชั้ลก็เกลียด !! " แก้วตะคอกใส่หนาเค แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้  เคคือคนที่เธอรัก และนับถือเหมือนเป็นพี่ชายคนหนึง เคเป็นผู้ชายอีกคนที่เธอทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง และไว้ใจมากที่สุด  แต่ทำไมเคถึงทำกับครอบครัวเธอแบบนี้  มันเป็นความรู้สึกที่ผิดหวัง และช้ำใจมากที่สุดสำหรับเธอ 

 

 

 

 

                    " อย่าทำให้พี่โกรธนะแก้ว " เขาจ้องฆ่าเธอราวกับจะฆ่าให้เธอตายอยู่ตรงหน้า  แก้วก้าวถอยหลังหนึงก้าว เธอกลัวจนตัวเธอเริ่มสั่น 

 

 

 

 

                    " พี่จะฆ่าแก้วใช่มั้ย " แก้วพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

                    " พี่ฆ่าแก้วไม่ได้หรอก " เคพูด แล้วเดินเข้าไปหาแก้ว ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามสวมกอดไว้แน่น เหมือนว่าเขากลัวมาก หากเธอจะจากเขาไป 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมพี่เคทำกับแก้วแบบนี้ ฮือออ ฮือออ ฮือออ ทำไมทำแบบนี้ ฮือออ ฮืออ ฮือออ " เหมือนสิ่งที่มันอัดอั้นมานาน มันได้ระบายออกมาผ่านรอยน้ำตา คำถามมากมายที่มันฝังอยู่ในหัวของเธอ ที่เธอพยามจะเก็บมันไว้ จนเธอห้ามมันไม่อยู่  ตอนนี้เธอได้พูดออกมาแล้ว เธอหมดความทดทนที่จะกักเก็บมันไว้ในใจ

 

 

 

 

 

                    " แก้ว พี่ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้  พี่ขอโทษ " เคเองก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าแก้ว ถ้าเลือกได้ เขาคงไม่อยากแม้แต่จะคิดทำร้ายจิตใจเธอเลย

 

 

 

 

                    " แล้วทำทำไม  ทำทำไมมมม  ฮือออ ฮือออ ฮือออ " เธอร้องไห้ อาละวาด ทุบตีไปที่แผงอกของเค  เคยืนนิ่งไม่โต้ตอบและไม่ห้ามปรามเธอ ปล่อยให้แก้วระบายออกมาจนหมดสิ้น แล้วเขาเองก็น้อมรับมันแต่โดยดี 

 

 

 

 

 

                    " ขอโทษ "  เคน้ำตาซึม  นี่ตกลงเขาเองหรอกหรือที่ทำให้เธอร้องไห้ ที่ทำให้เธอเจ็บปวด  ความลับนี้เขาต้องการที่จะปิดบังมันไว้ จนตราบชีวิตของเขาจะสิ้น  เพราะมัน เธอถึงได้รู้ความลับเหล่านี้ เพราะมัน ทำให้ความรักของเขาพังพินาศ และเพราะมัน ทำให้หัวใจของเขาต้องมีรอยน้ำตา

 

 

 

 

 

                    " ขอโทษ แล้วพ่อกับแม่จะฝืนขึ้นมามั้ย !!! " แก้วตะคอกใส่หน้าเคอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว  " เคเรียกชื่อแก้วเสียงแผ่วเหมือนคนหมดแรง 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลเกลียดพี่  ชั้ลเกลียดป๋า ชั้ลเกลียดพี่ ชั้ลเกลียดป๋า !!! " แก้วตะโกนเสียงดัง เธอร้องไห้ออกมาไม่หยุด 

 

 

 

 

 

                    " พูดใหม่สิแก้ว เมื่อกี่แก้วพูดว่าอะไร " อธิคมที่เพิ่งจะทราบข่าวจากลูกน้อง ว่าแก้วมาอาละวาดเคที่บ้าน ก็รีบกลับมา และเข้ามาได้ยินจังหวะที่แก้วพูดพอดี  คำพูดของแก้วมันเหมือนมีดที่แทงใจเขา คนที่เขารักเหมือนลูก และเป็นเหมือนดวงใจอีกดวงของเขา กำลังพูดว่าเธอเกลียดเค้า 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ล เกลียด คุณ !!! "  แก้วเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอธิคม แล้วพูดใส่หน้าอธิคม  อธิคมสะอึกไป ตาของเขาเริ่มแดงกล่ำ ก่อนที่ฝ่ามือหยาบกร้านของเขาจะฟาดเขาใบหน้าสวยของหญิงสาวอย่างเต็มแรง จะแก้วหน้าขมำลงกับพื้น 

 

 

 

 

 

                    " แก้ววว !! " เครีบเข้ามาดูแก้วที่นอนแน่นิ่งไปกับพื้น อธิคมเองก็รู้สึกผิดกับอารมณ์ชั่ววูบของตัวเอง  ฟางที่ยืนร้องไห้ มองเหตุการณ์เมื่อคู่ก็ตกใจกับสิ่งที่เห็น 

 

 

 

 

 

                    " พาไปไว้ห้องไอเด็กนั่น แล้วอย่าให้หนีไปไหนเด็ดขาด " อธิคมออกคำสั่ง เขาตัดใจไม่มองแก้วที่นอนสลบอยู่ เพราะทำใจไม่ได้ อธิคมเดินเลี่ยงไปอีกห้อง   เคอุ้มแก้วไปไว้รวมห้องเดียวกับฟาง ก่อนจะล็อคประตูไว้แน่นหนา 

 

 

 

 

 

 

                    ห้องทำงาน ในบ้านของเค 

 

 

 

 

 

                    " แก้วรู้เรื่องทุกอย่างได้ยังไง " อธิคมหายใจไม่ทั่วท้อง กลัวแก้วจะหนีหายไปจากเขา 

 

 

 

 

                    " ไอโทโมะ " เคเองก็รู้สึกไม่ต่างจากอธิคม

 

 

 

 

 

                     " เก็บมันซะ " อธิคมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า 

 

 

 

 

 

 

                    หน้าบ้านของเค  ป๊อปและลูกน้องเกือบสิบคน ยืนอยู่ตรงหน้าบ้านของเค สมุนของเค ยกปืนขึ้นเล็งสมุนของป๊อป สมุนของป๊อปเองก็ยกปืนขึ้นเล็งสมุนของเค 

 

 

 

 

 

 

                     " ชั้ลมาดี ชั้ลมีเรื่องต้องคุยกับไอเค " ป๊อปพูด  สมุนกระซิบกัน ก่อนที่จะมีคนหนึ่งเดินเข้าไปในบ้าน 

 

 

 

 

 

                    ห้องทำงาน

 

 

 

 

 

 

                    " นายครับ ไอป๊อปมันอยู่ที่หน้าบ้านครับนาย " สมุนพูด เค อธิคม มองหน้ากัน ก่อนที่จะลุกตามกันออกไปหน้าบ้าน 

 

 

 

 

 

                    " มึงมาทำไม " เคหวั่นว่าป๊อปจะรู้เรื่องที่เคจับตัวแก้วไว้ 

 

 

 

 

                    " กูมาพาผู้หญิงของกูกลับ " ป๊อปหมายถึงฟาง

 

 

 

 

 

                    " ผู้หญิงของมึง ฟางนะหรอ " เคพูด  ป๊อปฉุนคิดเรื่องชื่อของฟาง ทำไคนอื่นเรียกเธอว่าฟาง ทำไมเธอบอกชั้ลว่าชื่อฟ้า 

 

 

 

 

                    " ใช่ " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

 

                    " นี่มึงประสาทเสียหรือเปล่าวะไอป๊อป พี่มันทำกับแก้วไว้เยอะขนาดนี้ มึงยังจะมาช่วยน้องมันอีกหรอวะ " เคไม่เข้าใจ  ป๊อปงงหนักกว่าเดิม 

 

 

 

 

 

                    " กูไม่เข้าใจ ใครไปทำอะไรแก้ว " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " ก็ไอโทโมะ พี่ชายแท้ๆของฟางไง มึงไม่รู้จักหรอ มันหุบบริษัทของมึงไปซะครึ่งนึงแล้ว มึงไปทำอะไรอยู่ที่ไหนวะไอป๊อป " อธิคมพูดอย่างสะใจ  ป๊อปอื้อไปหมด ไม่เข้าใจในสิ่งที่อธิคมพูด 

 

 

 

 

 

                    " กูจะมาพาฟางกลับ " ปีอปไม่อยากเสวนาด้วย  เค อธิคมถอนหายใจในความโง่ของป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " กูไม่ให้หวะ ถ้าอยากจะได้ตัวฟาง มึงไปบอกพี่ชายของมัน ให้มารับเอง เพราะเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับมึงไอปีอป มันเปนเรื่องของกู กับไอโทโมะ  " เคพูด 

 

 

 

 

 

                    " แต่ฟางเป็นผู้หญิงของกู " ปีอปยังยืนยันคำเดิม อธิคม เค ไม่คุยต่อ เขาเดินกลับเข้าไปในบ้าน  ป๊อปจะบุกเข้าไปช่วย ก็โดนหิ้วมาโยนนอกบ้าน รวมทั้งสมุนของป๊อปที่ตามไป 

 

 

 

 

 

 

                    " เพราะมีพี่ชายโง่ๆแบบนี้ไง แก้วถึงต้อเจ็บตัว " อธิคมสมเพชปีอป 

 

 

 

 

 

 

 

                    ป๊อปกลับมาตั้งหลักที่บ้าน เขาจับต้นชนปลายไม่ถูก จนต้องเดินทางไปปรึกษาเขื่อนกับเฟย์ 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่อยากรู้ว่าเฟย์มีพี่น้องกี่คน " ป๊อปเปิดประเด็นทันทีที่มาถึง เล่นเอาเฟย์ตั้งหลักไม่ทัน 

 

 

 

 

 

                    " 2 คนคะ พี่ชายชื่อโทโมะ พี่ผู้หญิงชื่อฟาง " เฟย์พูด  ป๊อขมวดคิ้วคิดหนัก 

 

 

 

 

 

                    " แล้วชื่อจริงของทั้งคู่ ชื่ออะไร พี่โทโมะ ชื่อ วิศว  ส่วนพี่ฟางชื่อธนันต์ธรญ์ " เฟย์พูด ป๊อปยิ่ง งง หนัก 

 

 

 

 

                    " ผู้หญิงในรูปนี้ใช่พี่สาวของเฟย์หรือเปล่า " ป๊อปยื่นโทรศัพท์ให้เฟย์ดู 

 

 

 

 

                    " ใช่คะ นี่พี่ฟาง พี่ป๊อปดูสนิทกับพี่ฟางจังเลยนะคะ " เฟย์มองรูปคู่ที่ทั้งคู่ถ่ายด้วยกัน  ป๊อปหน้าซีดเผือด 

 

 

 

 

                    " มีอะไรหรือเปล่าไอป๊อป " เขื่อนมองสีหน้าป๊อป ก็ดูออก ว่าป๊อปต้องมีอะไรในใจ

 

 

 

 

                    " ไม่รู้เหมือนกันวะ ชั้ลเหมือนคนไม่รู้อะไรเลย ฟ้า ไม่ใช่สิ  ฟางถูกไอเคจับตัวไป  ชั้ลบุกไปบ้านไอเค  มันบอกว่ามันไม่ได้อยากมีเรื่องกับชั้ล แต่มันมีเรื่องกับไอโทโมะ ถ้าอยากได้ตัวฟาง ให้ไอโทโมะเป็นคนไอจัดการเอง  ชั้ลไม่รู้ว่าเค้ามีเรื่องอะไรกัน ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ " ป๊อปเหมือนคนหมดแรง  เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่ฟางทำกับเขา 

 

 

 

 

 

                    " หรือว่าพี่โทโมะจะไปแก้แค้นพี่เค เรื่องที่พี่เคกับนายอธิคมฆ่าพ่อของเฟย์ " เฟย์พูด 

 

 

 

 

 

                    " ไอเคมันบอกว่า พี่ชายของฟางทำกับแก้วไว้เยอะ แล้วมันยังบอกอีกว่าพี่ชายของฟางหุบบริษัทของเรา ซึ่งมันก็จริง หุ้นเกือบครึ่ง เป็นชื่อของ นายวิศว  " ป๊อปพูดเหมือนคนเลื่อนลอย 

 

 

 

 

 

                    " นี่มันเรืองอะไรกัน " เขื่อนเองก็ไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์จะไปคุยกับพี่โทโมะเอง ปัญหามันเกิดขึ้นเพราะเฟย์ เฟย์จะจบทุกอย่างเอง " เฟย์รู้ทันทีว่าโทโมะมาเพื่ออะไร และทำแบบนี้เพื่ออะไร 

 

 

 

 

                    " ไม่ได้นะเฟย์ มันอันตราย " เขื่อนไม่ยอม 

 

 

 

 

 

                    " ยังไงเฟย์ก็จะไปคะ เฟย์ยืนยันคำเดิม " เฟย์พูดอย่างหนักแน่น 

 

 

 

 

 

 

                    ห้องหนึ่ง ในบ้านของเค  แก้วงัวเงียตื่นขึ้นมา ฟางรีบเข้าดูอาการ 

 

 

 

 

 

                    " ซื้ดดด "  แก้วเจ็บที่มุมปาก มุมปากเธอเป็นรอยช้ำๆ จากการโดนอธิคมตบมาฉาดใหญ่ 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว เป็นยังไงบ้าง " ฟางกรู่เข้าหาแก้วทันที

 

 

 

 

                    " ไม่เป็นอะไรมาก เจ็บนิดหน่อย  ชั้ลช่วยเธอออกไปไม่ได้ พี่ชายเธอคงเป็นห่วงหน้าดูเหลยเนอะ " แก้วฝืนยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

                    " ชั้ลขอโทษนะ ที่ทำให้เธอต้องมาลำบากแบบนี้ ' ฟางน้ำตาคลอ เพราะสงสารแก้ว 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่เป็นไรหรอก ที่มันเลวร้ายกว่านี้ ชั้ลก็เจอมาแล้ว " แก้วพูดเหมือนคนปลงตก 

 

 

 

 

                    " พี่โทโมะให้เธอมาช่วยชั้ลหรอ " ฟางพูด 

 

 

 

 

                    " ใช เค้าเป็นห่วงเธอ " แก้วน้อยใจโทโมะ แต่ไม่แสดงออก 

 

 

 

 

                    " เธอคิดว่าเราจะออกไปจากที่นี่ได้หรือเปล่า " ฟางคิดหนัก 

 

 

 

 

                    " ชั้ลจะช่วยให้เธอออกไปจากที่นี่ให้ได้  ไม่ต้องเป็นห่วงนะ " แก้วกุมมือฟางเอาไว้ 

 

 

 

 

                    " แล้วเธอหละ " ฟางพูด แก้วยิ้มให้ แต่ไม่ตอบคำถามใดๆ 

 

 

 

 

 

 

                    หน้าบ้านของโทโมะ เฟย์ เขื่อน ป๊อป มายืนรอโทโมะที่หน้าบ้าน 

 

 

 

 

                    " คุณหนู " สมุนของโทโมะแทบช็อกที่เห็นเฟย์ยืนอยู่ เขารีบเิดประตูรั่วรับเฟย์ เข้ามาในบ้าน แล้วไปเรียกโทโมะลงมา 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ " โทโมะยิ้มจนแก้มแทบปริ เขาโผล่เข้ากอดเฟย์ไว้แน่น แล้มจ้องมองหน้าเขื่อนอย่างอาฆาต 

 

 

 

 

                    " มึงเข้ามาทำไม " เขาชี้หน้าด่าเขื่อน อย่างไม่ไว้หน้าใคร 

 

 

 

 

                    " หยุดได้แล้วนะ พี่โทโมะ พี่กำลังทำให้ทุกอย่างมันพัง " เฟย์โวยวาย

 

 

 

 

 

                    " นี่แกยังไม่เลิกโง่อีกหรอเฟย์  มันฆ่าพ่อ มันทำให้แม่เป็นอัมพาต แกยังจะปกป้องมันอีกหรอวะ " โทโมะโกรธ 

 

 

 

 

 

                    " คนที่ฆ่าพ่อไม่ใช่ ครอบครัวของพี่เขื่อน แต่เป็นพี่เค กับนายอธิคม " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                    " ไม่จริง !" โทโมะไม่เชื่อ 

 

 

 

 

 

                    " พ่อของเรา กับพ่อเขาเค้าเสียชีวิตวันเดียวกัน แต่พ่อของพี่เขื่อนเค้าเสียชีวิตตอนเที่ยงวัน พ่อเราเสียชีวิตของเย็น  แล้วพ่อของเค้าจะมาฆ่าพ่อของเราได้ยังไง " เฟย์พูดทั้งน้ำตา ไม่รู้จะอธิบายให้โทโมะฟังยังไงแล้ว

 

 

 

 

 

                    " ถ้าพ่อมันไม่ได้ฆ่า แสดงว่าไอเขื่อน มันเป็นคนฆ่า " โทโมะโบยความผิดมาให้เขื่อน 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลเองก็ถูกฆ่าเหมือนกัน แต่ชั้ลรอดมาได้ ไอป๊อปเองก็รอดมาได้ ชั้ลใหไอป๊อปพาแก้วหนี ข้ามฝั่งไปก่อน ส่วนชั้ลต้องอยู่ที่นี่ เพื่อจัดการศพของพ่อกับแม่  ครอบครัวของชั้ลก็ถูกพวกมันตามฆ่า เหมือนครอบครัวของนาย  เรื่องมันใหญ่กว่าที่นยคิด มันไม่ใช่เรื่องความรักของชั้ลกับเฟย์ แต่มันมีธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

 

                    " ธุระกิจอะไรของมึง " โทโมะอื้อ มึนไปหมด 

 

 

 

 

                    " หลังจากที่ชั้ลคบกับเฟย์ ชั้ลพาเฟย์มารุ้จักกับพ่อ แล้วเฟย์ก็พาชั้ลไปรู้จักกับพ่อของเค้า วันนั้นชั้ลพาพ่อของชั้ลไปด้วย พ่อของเราเลยรู้จักกัน หลังจากนั้นเค้าติดต่อกันตลอด และตกลงทำธุรกิจร่วมกัน ธุรกิจของเรามันไปขัดผลประโยชน์กับธุรกิจของนายอธิคม มันเลยเกิดเรื่องร้ายๆแบบนี้ขึ้นไง " เขื่อนอธิบาย

 

 

 

 

 

                    ในอดีต  ที่บ้านพักของพ่อเฟย์ 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่ได้ตั้งใจจะไปแย่งลูกค้าของใคร ชั้ลแค่บริหารรีสอร์ทของชั้ลให้ดีที่สุดก็เท่านั้นเอง " พ่อเฟย์พูด 

 

 

 

 

                    " ชั้ลรู้ ว่าแกไม่ได้ตั้งใจ แต่ไอ้อธิคมมันไม่ได้คิดแบบนั้น ชั้ลเองก็เจอมาแล้วกับตัว ไม่ต่างจากแก  ชั้ลอยากให้แกระวังตัวเอาไว้หน่อยก็แล้วกัน " พ่อเขื่อนพูด 

 

 

 

 

                    " มันมีทางแก้อื่นหรือเปล่าเนี่ย นอกจากระวังตัว " พ่อเฟย์พูดติดตลก 

 

 

 

 

                    " ถ้ามันมีทางแก้อื่น ชั้ลไม่ขับรถมาหาแกถึงนี่หรอกครับ " พ่อเขื่อนพูดไปยิ้มไป แม้ทั้งคู่จะตกอยู่ในวังวนของความเครียดก็ตาม 

 

 

 

 

                    " ว่าแต่ไอเจ้าเขื่อนไปไหน ไม่เห็นมาด้วยเลย " พ่อเฟย์ชะเง้อมองเขื่อน 

 

 

 

 

                    " อยู่กับน้องเฟย์นั้นแหละ อย่างมันไปไหนไม่ได้ไกลหรอก " พ่อเขื่อนพูด 

 

 

 

 

                    " มันก่อนที่ฟาร์มคอกม้า ก็ถูกไฟไหม้ มันนี้ไม่รู้จะเจออะไรอีก " พ่อเฟย์ถอนหายใจ 

 

 

 

 

                    " อย่าเครียดไปเลยวะ บริษัทชั้ลเสียหายเกือบ 20 ล้าน ชั้ลยังไม่เครยดเลย " พ่อเขื่อนพูดให้กำลังใจ แม้ว่าตัวเองจะเครียดจนแทบกระอักก็ตาม 

 

 

 

 

                    " ใครโทรมาป่านนี้วะ " เสียงโทรศัพท์ของพ่อเขื่อนดังขึ้น เจ้าตัวหยิบขึ้นมาก่อนจะรับสาย 

 

 

 

                    ( ไออธิคมมันจับตัวแม่ไป ) เสียงป๊อปสั่นคลอดวยความกลัว ผู้เป็นพ่อรีบวางสาย แล้ววิ่งไปที่รถทันที 

 

 

 

 

 

                    " เห้ย มึงจะรีบไปไหนวะ " พ่อเฟย์ตกใจมองพ่อเขื่อนที่วิ่งไปอย่างร้อนรน 

 

 

 

 

                    ปัจจุบัน ป๊อปเหล่าต่อ 

 

 

 

 

                    " แล้วชั้ลก็โทรไปบอกไอเขื่อน หลังจากนั้นเราสามคนก็ไปช่วยแม่ แต่ด้วยมันมีคนมากกว่า ทำให้พ่อกับแม่ชั้ลถูกยิงตาย ส่วนชั้ลเขื่อน ถูกไล่ฆ่าไปอีกทาง ชั้ลก็หนีไปอีกทาง ชั้ลไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ของชั้ลจะรอดกลับมาได้หรือเปล่า แต่ชั้ลก็ถอยหลังกลับไปหามันไม่ได้ เพราะยังมีแก้วที่รอชั้ลอยู่ " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

 

                    " หลังจากที่พี่เขื่อนไปช่วยแม่ เฟย์ก็รีบไปบอกพ่อ แต่กว่าเฟย์จะไปถึง มันก็จับตัวพ่อกับแม่ไปแล้ว แล้วมันก็เผารีสอร์ทของเราจนหมด เฟย์ไปแจ้งตำรวจ แต่ตำรวจตามไปช่วยไม่ทัน พ่อถูกฆ่าตาย ส่วนแม่อากาสสาหัส " เฟย์เล่าต่อ  โทโมะสะอึกไป เพราะไม่เคยเข้าใจในเหตุการณ์ 

 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไม ลุงธนาถึงเล่าให้พี่ฟังว่า พ่อของพวกมันฆ่าพ่อของเรา " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                    "  เพราะลุงธนาเป็นพวกเดียวกันกับพวกมัน ถ้าลุงไม่พูดแบบนั้น ลุงก็ตาย " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                    " ชั้ลเข้าใจทุกย่างผิดมาตลอดหรอ " โทโมะแทบสุด ความผิดที่เขาเคยทำกับแก้ว มัวิ่งปี๊ดเข้ามาในหัวของเขาทันที 

 

 

 

 

 

                    " แสดงว่าที่นายมาที่นี่เผื่อแก้แค้นงั้นหรอ " ป๊อปเริ่มเรียบเรียงเหตุการณ์ โทโมะจำใจยอมรับ เขาพยักหน้ายอมรับคำผิด 

 

 

 

 

 

                    " รวมทั้งฟางด้วยใช่มั้ย " ป๊อปถามเสียงสั่น เขาอยากได้ยินคำตอบว่าไม่ใช่

 

 

 

 

 

                    " ใช่ ผมแอบให้ฟางไปเปลี่ยนชื่อ แล้วไปสัครงานกับคุณ " โทโมะรู้สึกผิด

 

 

 

 

                    " แล้วไงต่อ " ป๊อปผิดหวังในตัวฟาง เขาเจ็บจนจุก จนไม่รู้จะอธิบายยังไง

 

 

 

 

                    " แล้วผมก็แอบคุยกับหุ้นส่วนของคุณ ให้เค้าขายหุ้นให้กับผม " โทโมะพูด 

 

 

 

                    " พี่โทโมะ " เฟย์แทบสุดตามป๊อปไป ไม่คิดว่าโทโมะจะร้ายได้ขนาดนี้

 

 

 

 

                    " แต่มันเป็นชื่อของฟาง  " ป๊อปพูด 

 

 

 

                    " ใช่ ผมให้ใส่ชื่อของฟาง "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา