ไฟในดวงใจ

 
 
 
 
                    เช้าของวันใหม่ เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสับสนครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต เธอไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรดี  มันสับสนไปหมด จนเธอหาทางออกไม่ได้เลย
 
 
 
 
                    " ชั้ลจะทำยังไงต่อไป  ชั้ลต้องทำยังไง " เธอนั่งร้องไห้กอดเข่าตัวเองเอาไว้  โทโมะมองแก้วอย่างสงสาร
 
 
 
 
                    " เธอควรจะทำตัวปกติ เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง " โทโมะพูด 
 
 
 
 
                    " จะปกติได้ยังไง เค้าฆ่าพ่อกับแม่ชั้ลนะ   ชั้ลไม่เขาใจว่าทำไมเค้าถึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมต้องทำเหมือนเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด  " แก้วพูดทั้งน้ำตา  
 
 
 
 
                    " เชื่อชั้ลนะแก้ว ทำตัวให้เป้นปกติที่สุด "  โทโมะเป็นห่วงแก้วจับใจ  ณ เวลานี้เขายังคิดไม่ตกเลย ว่าสิ่งที่เขาทำไป สิ่งที่เขาบอกเธอไป มันดีแล้วหรอ สำหรับตัวเธอเอง
 
 
 
 
                    " ชั้ลควรจะทำกับเขา เหมือนที่เขาทำกับพ่อแม่ชั้ลดีหรือเปล่า ' แก้วเงยหน้ามองโทโมะอย่างรอคำตอบ  โทโมะอึ้งไป
 
 
 
 
                    " เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้นะแก้ว  ถ้ามันพลาดขึ้นมา... " โทโมะยังพูดไม่จบ 
 
 
 
 
                    " ก็แค่ตาย " แก้วพูดนิ่งๆ  แต่เธอนิ่งจนมันดูน่ากลัว  โทโมะอึ้งไป พูดอะไรไม่ออก
 
 
 
 
                    " ตอนนี้ชั้ลรู้เรื่องพ่อกับแม่ของชั้ลแล้ว  แล้วเรื่องของนายหละ ชั้ลอยากรู้ว่าชั้ลไปทำอะไรให้นาย นายถึงได้อาฆาตแค้นชั้ลขนาดนี้  ชั้ลรู้นะ ที่นายบอกชั้ล นายไม่ได้หวังดีกับชั้ลหรอก นายแต่อยากให้ชั้ลเสียใจ   ใช่มั้ย " แก้วพูดอย่างคนหมดแรง  แล้วมันก็จริงอย่างที่เธอพูด  เขาต้องการให้แก้วเจ็บ และรู้สึกไม่เหลือใครในตอนนั้น  หากแต่ตอนนี้ เมื่อเขาได้เห็นน้ำตาเธอ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลว่าเราควรจะออกไปจากที่นี่ ' โทโมะเปลี่ยนเรื่อง  แก้วพยักหน้านิ่งๆ แล้วเดินตามไป  ใจเธอมันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เธอไว้ใจโทโมะ แต่เขาก็ทำร้ายเธออย่างเยือกเย็น  เธอรักและเคารพอธิคมเหมือนพ่อ แต่เขากลับเป็นคนที่ฆ่าพ่อแม่ของเธออย่างโหดเหี้ยม  เธอไว้ใจเค  แต่สุดท้ายเคก็เป็นคนทำร้ายครอบครัวของเธอ 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลคงไว้ใจใครไม่ได้อีกแล้ว " เธอพูดขึ้นมาอย่างลอยๆ เหมือนคนไม่ได้สติ เธอเดินไปเรื่อยๆ เหมือนคนไร้จุดหมาย โทโมะมองแก้วที่เดินนำเขาไปด้วยความสงสาร 
 
 
 
 
 
 
 
                    ที่ทำงานป๊อป  
 
 
 
 
 
 
                    " ฟ้าครับ ตกลงเท็ปกล้องวงจรปิดเมื่อวันก่อนที่พี่ให้ฟ้าไปซ่อม เสร็จแล้วยังครับ " ป๊อปถาม ฟางอึกอักๆ ร้อนรนจนดูน่าสงสัย
 
 
 
 
                    " เอ่อ คือ ฟ้า คือ มันเสียไปแล้วนะคะ ซ่อมไม่ได้แล้ว " ฟางหน้าซีด ป๊อปมองฟางอย่างคนจับพิรุธ 
 
 
 
 
 
                    " โอเค  งั้น ไอเป้ เอาเทปจากกล้องอีกตัวไปให้ตำรวจเลยแล้วกันนะ " ป๊อปหันไปสั่งเป้  เป้พยักหน้าแล้วหยิบม้วนเทปอันหนึ่งเดินออกไปจากห้องทำงาน
 
 
 
 
 
                    " พี่ป๊อปคะ  เทปอะไรหรอคะ " ฟางลุกลี้ลุกลนเดินเข้ามาถามป๊อป 
 
 
 
 
                    " อ่อ มันเป็นกล้องอีกตัวหนึ่งครับ ของโรงแรมข้างๆนี้เอง แต่ก็เห็นหน้าคนร้ายชัดเจนเลยหละ " ป๊อปพูด แล้วเดินไปนั่งทำงานต่อ    
 
 
 
 
                    ฟางกระวนกระวาย คิดหนัก ทำอะไรไม่ถูก กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวว่าป๊อปจะรู้ความจริง 
 
 
 
 
 
                    " ฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่า " ป๊อปจ้องมองฟางอยู่ ฟางรีบหันกลับมาหาป๊อป แล้วปั่นหน้าให้เป็นปกติที่สุด 
 
 
 
 
 
                    " เปล่าคะ ฟ้าไม่ได้เป็นอะไร " ฟางยิ้มจื่อนๆ แล้วกลับไปนั่งทำงานเหมือนเดิม 
 
 
 
 
 
 
                    หน้าบ้านของแก้ว หลังจากที่แก้วลงจากรถของโทโมะ เคก็รีบวิ่งเข้ามาหาแก้วทันที  แก้วมองเคด้วยสายตาที่เย็นชา 
 
 
 
 
 
                    " พี่โทรหาแก้วไม่ติด พี่เป็นห่วงเลยมาหาที่บ้าน " เคพูด โทโมะยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน 
 
 
 
 
                    " ขอบคุณคะพี่เค " แก้วพูดนิ่งๆ เหมือนคนหมดอาลัย จนเคผิดสังเกต
 
 
 
 
                    " แก้วเป็นอะไรหรือเปล่า โกรธพี่หรือเปล่า " เคร้อนตัว 
 
 
 
 
                    " พี่เคทำอะไรผิดหรอคะ ทำไมแก้วต้องโกรธพี่เค " แก้วทำเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร 
 
 
 
 
 
                    " อ่อ เปล่าครับ พี่ไม่ได้ทำอะไร " เครีบแก้ตัว
 
 
 
 
 
                    " แก้วก็นึกว่าพี่เคไปทำอะไรเลวร้ายมา แล้วไม่ยอมบอกแก้วซะอีก " แก้วพูดอย่างเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป 
 
 
 
 
 
                    " นี่มึงบอกแก้วแล้วใช่มั้ยโทโมะ " เคเข้ามาดึงคอเสื้อโทโมะ 
 
 
 
 
                    " แล้วจะรอเหี้ยอะไรอยู่หละ ในเมื่อกูมีโอาส " โทโมะพูดอย่างสะใจ 
 
 
 
 
                    " ไอโทโมะ ! " เคแค้น ต่อยโทโมะไปอย่างเต็มแรง 
 
 
 
 
                    " มึงไม่ใช่พวกของแก้วแล้ว ต่อไปกูจะได้ทำอะไรง่ายๆหน่อย " โทโมะยิ้มมุมปากแล้วเดินขึ้นรถไป  เคมองโทโมะอย่างอาฆาต 
 
 
 
 
                    " มึงคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ไอโทโมะ " เคกำหมัดแน่น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    ตกดึกของคืนวันเดียวกัน  ที่บ้านพักของป๊อป บริเวณริมรั่วหน้าบ้าน มีผู้ชายใส่ไอโม่งดำอยู่สี่ห้าคน เดินวนไปวนมาอยู่รอบบ้าน 
 
 
 
                    จนเวลาตีหนึ่ง  ไอโม่งเริ่มทยอยเข้าไปในบ้านของป๊อป แล้วงัดแงะประตูรอบบ้าน 
 
 
 
 
 
                    "ขึ้นไปข้างบน " ไอโม่งคนหนึ่งออกคำสั่ง ทุกคนเริ่มทยอยกันขึ้นไป เปิดประตูห้องทุกห้อง จนเหลือห้องของป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " เห้ย ! " ป๊อปที่ได้ยินเสียงเหมือนคนเดิน ตื่นขึ้นมา ก็ถูกไอโม่ซัดไปหลายหมัดจนสลบไป ก่อนที่มันจะโปะยาสลบแล้วพาฟางออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    ช่วงสายของวันใหม่ รูปของฟางที่นอนหราอยู่บนเตียงในชุดนอนเมื่อคืน ถูกส่งมาที่บ้านของโทโมะ สมุนที่คอยเฝ้าหน้าบ้านเอาไว้ รีบวิ่งมารายงานโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
                    " นายครับๆ " สมุนส่งรูปให้โทโมะดู  ใจเขาหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม 
 
 
 
 
                    " ไปเอารถมา  !!! " ดวงตาเขาแดงกลำ ฉายความโกรธแค้นออกมาอย่างเห็นได้ชัด  
 
 
 
 
                    เขาขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของแก้ว 
 
 
 
                    
 
                    " แก้วอยู่ที่นี่หรือเปล่า " เขาพยามข่มอารมณ์โกรธให้นิ่งที่สุด 
 
 
 
 
 
                    " อยู่ครับ " ลูกน้องของป๊อปตอบ 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลมีธุระต้องคุยกับเค้า " โทโมะพยามนิ่งให้ถึงที่สุด 
 
 
 
 
 
                    " นายมีอะไร " แล้วแก้วก็ออกมาได้ยินพอดี 
 
 
 
 
 
                    " ขึ้นรถไปกับชั้ล ชั้ลมีธุระสำคัญต้องคุยกับเธอ " โทโมะพูด แล้วจ้องตาแก้วอย่างอาฆาต  แก้วมองเขาอย่างนิ่งสงบก่อนจะยอมขึ้นรถไปกับเขาอย่างว่าง่าย 
 
 
 
 
 
                    " ไอเคมันเอาตัวน้องสาวชั้ลไป " โทโมะไม่รีรอ รีบเปิดประเด็นทันที
 
 
 
 
                    " แล้วนายต้องการอะไรจากชั้ล " แก้วพูดอย่างเยือกเย็น 
 
 
 
 
 
                    " ทำยังไงก็ได้ ให้ฟางปลอดภัย " โทโมะพูด 
 
 
 
 
 
                    " ส่วนชั้ลจะเป็นจะตายมันก็เรื่องของชั้ลสินะ " แก้วพูดนิ่งๆ โทโมะไม่พูดอะไร 
 
 
 
 
 
                    " ได้ ชั้ลจะช่วยน้องสาวคุณ " แก้วพูดจบก็เดินลงจากรถของโทโมะ  เธอเดินน้ำตาไหลพลากกลับเขมาในบ้าน เธอรู้ถึงเหมือนชีวิตตัวเองไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของโทโมะ
 
 
 
 
 
                    " จบเรื่องนี้เมื่อไหร่ เราอย่าพบอย่าเจอกันอีกเลย " เธอพูดทั้งน้ำตา ก่อนจะหันไปมองโทโมะ แล้วหันกลับมา เดินเข้าไปในบ้านอย่างอ่อนแรง 
 
 
 
 
 
 
                    ทางด้านของป๊อป  ที่เพิ่งจะฝื้นขึ้นมา รีบเข้าแจ้งความที่สถานีตำรวจทันที 
 
 
 
 
 
 
                    " นี่รูปของฟ้าครับ  " หลังจากที่แจ้งชื่อ ไปแล้ว ป๊อปก็เอารูปฟางให้ตำรวจดู เพื่อเป็นประโยชน์ในการหาตัว 
 
 
 
 
                    " แน่ใจหรอครับ ว่าคนนี้ "  ตำรวจมองรูปภาพที่ป๊อปส่งให้ กับรูปภาพที่อยู่ในฐานข้อมูลมาดู ก็เริ่ม งง เพราะชื่อเดียวกัน นามสกุลเดียวกัน แต่ทำไมหน้าไม่เหมือนกัน 
 
 
 
 
                    " ครับ แน่ใจครับ " ป๊อปยังยืนยันคำเดิม 
 
 
 
 
                    " นี่ครับ " ตำรวจยื่นสำเนาบัตรประชาชนที่ค้นพบมา แล้วยื่นให้ป๊อปดู  ปรากฎว่า ชื่อ สกุล ที่ฟางเคยบอกมันตรงกันจริงๆ แต่หน้าตามันไม่เหมือนฟาง ตามที่ตำรวจบอก 
 
 
 
 
 
                    " คุณคงจะแจ้งชื่อผิดแล้วหละครับ " ตำรวจรูป เมื่อเห็นว่าป๊อปยังยื่นยันรูปฟาง 
 
 
 
 
                    " ครับ "  ป๊อปเริ่มรู้สึกเคว้งคว้าง  เป็นห่วงฟางก็เป็นห่วง แล้วนี้ต้องมาสับสนในตัวฟางอีก 
 
 
 
 
 
                    ป๊อปทำอะไรไม่พูด ได้แต่กลับมาตั้งหลักที่บ้าน  แล้วไม่นาน ก็มีรถหรูคันหนึ่งมาจอดที่หน้าบ้านของป๊อป ก่อนที่เจ้าของรถจะเดินออกมาอย่างสง่า 
 
 
 
 
 
                    " คุณคงจะหาฟางอยู่สินะ " ร่างสูงถือวิสาสะเดินเข้ามาในบ้านของป๊อป ก่อนจะเอ่ยปากทักทาย ป๊อปหันไปมองอย่างช้าๆ เขามองไปด้วยความสงสัย สงสัยคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า และ สงสัยว่าใครคือฟาง
 
 
 
 
 
                    " ฟาง ? ใคร ? " ป๊อปไม่เข้าใจ  โทโมะนิ่งไป ก่นจะถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งตรงหนาป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " ผู้หญิงที่อยู่บ้านเดียวกับคุณหายตัวไปไม่ใช่หรอ " โทโมะพูด ป๊อปพยักหน้า
 
 
 
 
                    " มีคนเข้ามาในบ้านผม แล้วลักพาตัวเธอไป ' ป๊อปพูด
 
 
 
 
                    " ผมรู้ว่าใครเป็นคนที่ลักพาตัวฟางไป " โทโมะพูด ป๊อปขมวดคิ้ว 
 
 
 
 
                    " เธอไม่ได้ชื่อฟาง คุณคงเข้าใจผิด " ป๊อปงงไปหมด 
 
 
 
 
 
                    " ผมจะเข้าใจผิดได้ยังไง ในเมื่อฟางเป็นน้องสาวของผม " โทโมะพูด เขาดูสะใจที่ป๊อปโดยลากไปลากมา โดยที่เขาเป็นคนควบคุมเกมส์ 
 
 
 
 
                    " แล้วทำไมเขาบอกผมว่าเขาชื่อฟ้า " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
                     " หึ " โทโมะไม่ตอบ แต่ใช่สายตามองป๊อป เหมือนจะให้ป๊อปรู้ว่าป๊อปโดนหลอก " คุณคงต้องไปถามฟางเอง  ตอนนี้ไอเค มันลักพาตัวฟางไป มันส่งรูปฟางมาให้ผมที่บ้าน " โทโมะโยนรูปของฟางให้ป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " มันยังไม่เลิกอีกหรอวะ " ป๊อปแค้นใจ
 
 
 
 
 
                    " มันคงแค้น ที่คุณไม่ให้มันเจอกับแก้วหละมั้ง " โทโมะโกหกหน้าตาย 
 
 
 
 
 
                    " ผมคงจะให้มันคบกับน้องสาวผมไม่ได้หรอก " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
                    " แล้วคุณจะไปช่วยฟางหรือเปล่า " โทโมะพูดอย่างเยือกเย็น
 
 
 
 
 
                    " ผมต้องไปช่วยเค้า เพราะผมมีอะไรอีกมากมายที่อยากจะถามเค้า " ป๊อปพูด  
 
 
 
 
 
                    " ขอบคุณมากที่คุณรักน้องสาวผม " โทโมะลุกขึ้นยืน แล้วยิ้มให้ป๊อป ก่อนจะเดินออกไปอย่างสบายใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    บ้านของเค  ฟางงัยเงียตื่นขึ้นมา เธอมองไปรอบๆห้อง อย่าง งง ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ เมื่อเห็นเค ที่ยืนมองเธออยู่ที่ปลายเตียง 
 
 
 
 
 
                    " แกเป็นใคร ! ' ฟางตกใจรีบลุกลงจากเตียง แต่เธอก็ลงไม่ได้ เพราะถูกมัดมือไว้กับเสาไม้หัวเตียง
 
 
 
 
                    " อย่าตกใจไปเลย ชั้ลไม่ทำอะไรเธอหรอก ชั้ลแค่อยากเล่นสงครามประสาทกับพี่ชายของเธอก็แค่นั้นเอง " เคพูด แล้วเดินเข้ามาหาฟางช้า ๆ
 
 
 
 
                    " แกจะทำอะไรพี่ของชั้ล " ฟางกลัว 
 
 
 
 
 
                     " ก็แค่ทำให้มันบ้าคลั่ง เหมือนที่มันทำกับชั้ลไง " เคยิ้มให้ฟางอย่างเลือดเย็น 
 
 
 
 
 
                    " อย่าทำอะไรพี่ชั้ลเลยนะ " ฟางยกมือไหว้ทั้งน้ำตา 
 
 
 
 
 
                    " ว่าไป เรื่องที่มันทำกับแก้ว ชั้ลก็ยังไม่ได้คิดบัญชีมันเลย " เคพูด แล้วมองฟางอย่างโลมเลีย
 
 
 
 
                    " หมายความว่ายังไง พี่ชั้ลไปทำอะไรแก้ว " ฟางทั้งกลัวทั้งระแวง ทั้งอยากรู้ 
 
 
 
 
 
                    " มันก็ทำให้แก้วรัก แก้วมันก็หลอกแก้ว  แถมยังส่งรูปมาให้ชั้ลดูด้วยนะ " เคแค้นจนแทบกระอัก  ฟางอึ้งไป ไม่คิดว่าโทโมะจะโหดร้ายได้ขนาดนั้น
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าถ้าชั้ลข่มเหงเธอ แล้วชั้ลส่งรูปไปให้มันดู มันจะรู้สึกยังไง " เคเดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงของฟาง เขาลูบแขนของฟางขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงบ่า
 
 
 
 
 
                    " อย่าทำกับชั้ลแบบนี้เลยนะ "  ฟางยกมือไหว้ ร้องไห้เหมือนคนจะขาดใจ ตัวเธอสั่นไปหมด 
 
 
 
 
                    " อย่าร้องไห้เลยนะ ชั้ลจะพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด  ' เคเริ่มขยับตัวเข้าไปใกล้ฟางมากขึ้น ก่อนจะกดร่างบางให้นอนราบลงบนเตียง 
 
 
 
 
                    " อย่าทำแบบนี้เลยนะ  ฮือออ ฮือออ ฮือออ ' ฟางอ้อนวอน เธอร้องไห้จนตัวสั่น
 
 
 
 
 
                    " พี่เค " แล้วแก้วก็เข้ามาทันเวลา  ทันทีที่เธอได้ยินเสียงของฟาง เธอรีบเปิดประตูเข้ามาอย่างเร็ว แล้วเธอก็ช็อคกับภาพที่เห็น  เคเองเมื่อได้ยินเสียงแก้ว ก็ช็อคไปไม่ต่างกัน เขารีบลุกออกจากตัวของฟาง 
 
 
 
 
 
                    " แก้ว " เคตกใจจนหน้าซีด  แต่แก้วยังหน้านิ่งอยู่ 
 
 
 
 
 
                    " ก้วมีเรื่องจะคุยกับพี่คะ " แก้วพูดนิ่งๆ แล้วเดินออกจากห้องไป เครีบตามแก้วออกไปอยางเร็ว กลัวแก้วจะโกรธ