ไฟในดวงใจ

 
 
 
 
 
                    ตกดึกของคืนวันเดียวกัน ฟางหลอกป๊อป แอบเอากุญแจเข้ามายังที่ทำงาน ถือรีบกรู่เข้าไปในห้องทำงานของป๊อป ก่อนจะรื้อเอกสารบนโต๊ะทำงานป๊อป จนเจอเอกสารที่เธอต้องการ
 
 
 
                    " นี่พี่ป๊อป เอาชื่อพี่โทโมะมาจากไหน  หรือว่าเฟย์ ? "  ฟางอ่านเอกสารข้อมูลของโทโมะ 
 
 
 
 
                    " เสียชีวิตแล้ว งั้นหรอ ? " คิ้วเรียวขมวดชนกันอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะล้วงกระเป๋า หยิบโทรศัพท์กดโทรหาโทโมะ 
 
 
 
 
 
                    " พี่โทโมะ "
 
 
 
 
                    ( ว่าไง )
 
 
 
 
 
                    " ทำไมชื่อเดิมของพี่ ถึงบอกว่าเจ้าของชื่อเสียชีวิตแล้วคะ " ฟางไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน 
 
 
 
                    ( ชั้ลจัดการเรื่องนี้กอนจะบินมาที่นี่แล้วหละ  มีอะไรหรือเปล่า )  โทโมะพูด
 
 
 
 
 
                    " ปะเปล่าคะ ไม่มีอะไร  แค่นี้นะคะ " ฟางไม่อยากจะให้มันมีปัญหามากกว่านี้  เธอเลยรีบกดวางสายจากโทโมะ แล้วจัดแจงเอกสารเข้าที่จนเสร็จ ก่อนจะออกจากที่ทำงาน  
 
 
 
 
 
                    " คุณฟ้ามาทำอะไรที่นี่ ดึกๆดื่นๆ " แต่ฟางก็ไม่รู้เลย ว่าเป้เห็นเธอเดินออกจากที่ทำงานไป  เป้มองฟางไปจนลับตาก่อนจะกดโทรศัพท์หาป๊อป เพราะความเป็นห่วงฟาง
 
 
 
 
 
                    " นายสั่งให้คุณฟ้ามาเอาอะไรที่ทำงานหรือเปล่าครับ " เป้พูด 
 
 
 
 
 
                    ( เปล่าหนิ  ฟ้าไปที่นั่นหรอ ) ป๊อปแปลกใจ 
 
 
 
 
 
                     " ใช่ครับ เพิ่งจะกลับไปเมื่อครู่นี่เอง " เป้พูดอย่างเป็นกังวล
 
 
 
 
 
                    ( อืมๆ ขอบใจมากที่โทรมาบอก ) 
 
 
 
 
 
                    " ก็ไหนบอกว่าไปกินข้าวกับเพื่อนไง " ป๊อปเริ่มแปลกใจ ยิ่งเห็นฟางหายไปนานหลายชั่วโมง เขาเองก็ยิ่งเป็นห่วง  แต่เขาไม่รู้เลย ว่าฟางคิดจะทำอะไรอยู่ 
 
 
 
 
                    เขามีแค่ความรัก และความเป้นห่วง ให้เธอ เพียงแค่นั้นจริงๆ 
 
 
 
 
 
 
                    
 
                    สถานีตำรวจ  หลังจากที่ไม่่สามารถสืบหาความจริงจากใครได้ แก้วก็เลือกที่พึงสุดท้ายของเธอ คือ ตำรวจ
 
 
 
 
                    " ชั้ลอยากให้คุณตำรวจ รือคดีของพ่อแม่และพี่ชายของชั้ล ขึ้นมาทำใหม่อีกครั้งคะ " แก้วพูด 
 
 
 
 
                    " แต่เราไม่ได้หลักฐานอะไรเพิ่มเติมเลยนะครับ  ผมยังแปลกใจไม่หาย ตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว  ในที่เกิดเหตุก็แทบจะไม่มีหลักฐานอะไรให้สาวถึงตัวคนร้ายได้เลย " ตำรวจพูด 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลแค่อยากรู้ว่าพ่อกับแม่ของชั้ลตายังไง แล้วใครเป็นคนทำ " แก้วน้ำตาคลอ 
 
 
 
 
 
                    " ทั้งสองคนถูกยิงตายครับ  " ตำรวจพูด 
 
 
 
 
                    " แล้วใครเป็นคนยิงคะ " แก้วถามเสียงแข็ง
 
 
 
 
 
                    " เรายังหาตัวคนร้ายไม่ได้ครับ  " ตำรวจเองก็จนปัญญา เพราะในที่เกิดเหตุไม่มีรองรอยอะไรเลย มีแตคราบเลือด และปลอกกระสุนปืนไม่มีทะเบียน
 
 
 
 
                    " คุณตำรวจช่วยรื้อคดีนี้ขึ้นมาทำใหม่อีกครั้งได้มั้ยคะ " แก้วขอร้อง 
 
 
 
 
                    " ครับ ได้ครับ " 
 
 
 
 
 
                    " ขอบคุณมากนะคะ " แก้วยิ้มทั้งน้ำตา เธอยกมือไหว้ขอบคุณตำรวจอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
 
                    หน้าโรงพัก
 
 
 
 
 
 
                    " ลงทุนถึงขนาดต้องมาพึ่งตำรวจเลยหรอ  "  แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง แก้วหยุดเดิน แต่ไม่หันกลับไปมองแล้วตัดสินใจเดินหน้าต่อไป
 
 
 
 
 
                    " ไอเค กับไออธิคม เป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ ! "  โทโมะตะโกนไล่หลังแก้วไป   แก้วหยุดนิ่ง แล้วหันกลับมาหาโทโมะ 
 
 
 
 
 
                    " สนุกมากมั้ยโทโมะ ทำไมชอบล้อเล่นหับความรู้สึกของคนอื่น " แก้วไม่เชื่อในสิ่งที่โทโมะพูด เพราะเธอไว้ใจเคกับอธิคมมาก 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลบอกในสิ่งที่เธออยากรู้ไปแล้ว " โทโมะเริมจะโกรธแก้วขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นอาการ ท่าที แววตาของเธอ ที่ดูจะไม่เชื่อเขาเอาซะเลย เมื่อเขาพูดถึงเคในทางที่ไม่ดี 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ล ไม่ เชื่อ ชั้ลไม่เชื่อว่าพี่เคจะกล้าทำแบบนั้น " แก้วพูดเสียงแข็ง
 
 
 
 
 
                    " รักมันมากสินะ ขนาดมันฆ่าพ่กับแม่ของเธอ เธอยังไม่โกรธมันเลย " โทโมะโกรธ 
 
 
 
 
 
                    " ก็รักมากกว่านาย " แก้วเชิดใส่ ก่อนจะเดินขึ้นรถไป  โทโมะได้แต่ยืนมองแก้วตาเป็นมัน 
 
 
 
 
 
 
                    " โธ่เว้ยยย " เขาเตะล้อรถคันที่อยู่ตรงหน้าอย่างแรง เพื่อระบายความโกรธ 
 
 
 
 
 
 
 
                    " ไอเคกับไออธิคมมันเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ "
 
 
 
 
                    " ถ้ายังรักป๊อป อย่าไปยุ่งกับไอเคอีก "
 
 
 
 
                    " แม่ไม่ชอบให้หนูไปยุ่งกับคนพวกนั้นนะลูก "
 
 
 
 
 
                    " พ่อสั่งกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ต้องให้ตัดพ่อตัดลูกกันเลยมั้ย แก้วถึงจะหยุดไปหาพวกมัน "
 
 
 
 
                    เธอพยายามห้ามใจตัวเอง ไม่ให้คิดว่าเค กับ อธิคมเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ แต่ทำไมทำพูดของคนใกล้ตัวของเธอ ถึงไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับพวกเขา ทั้งๆ ที่พวกเขาก็ดีกับเธอมากขนาดนี้
 
 
 
 
                    เธอเริ่มสับสน สับสนกับสิ่งที่เธออยากรู้ว่าทั้งชีวิต และเธอต้องการคำตอบในตอนนี้  มีเพียงคนเดียวที่รู้เหตุการณ์ทุกอย่าง และสามารถตอบคำถามของเธอได้ 
 
 
 
 
 
 
                    " ป๊อป "  แก้วทนขับรถมาเกือบ 8 ชั่วโม เพื่อมาหาป๊อปที่นี่  เธอมาเพื่อฟังคำตอบ
 
 
 
 
                    "  แก้ว  มาได้ยังไง  แล้วมากับใคร "  ป๊อปช็อค เมื่อเห็นแก้วเข้ามายืนอยู่ตรงหน้า ในห้องทำงาน
 
 
 
 
                    " ขับรถมาคนเดียว "  แก้วตอบเสียงอ่อน เพราะเพลียจากการขบรถ 
 
 
 
 
                    " แล้วลูกน้องป๊อป หายไปไหน ทำไมไม่ให้มันขับรถพามา "  ป๊อปดุ 
 
 
 
 
 
                    " ช่างเถอะ  แก้วมีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าจะคุยด้วย " แก้วตัดบท แล้วเดินนำป๊อปออกไป  ฟาง เมื่อเห็นแก้วก็รีบหลบทันที 
 
 
 
 
 
                    หน้าที่ทำงานของป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " คงจะสำคัญมาก แก้วถึงได้มาที่นี่ " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
                    " ป๊อปจะบอกแก้วได้แล้วยัง ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ " แก้วพูด 
 
 
 
 
                    " แก้ว คือ ... " ป๊อปหนักใจ 
 
 
 
 
 
                    " ถ้าป๊อปไม่บอกแก้ว แก้วคงไม่มีอะไรจะคุยกับป๊อปอีก  แก้วขอตัวแล้วกัน " แก้วโกรธ 
 
 
 
 
 
                    " ทำให้ได้เถอะ ถ้ารู้ว่าคนที่ฆ่าพ่อกับแม่เป็นใคร " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
 
                    " ใคร " แก้วจ้องมองป๊อปอย่างรอคำตอบ 
 
 
 
 
 
 
 
                    " ถ้ามึงบอกแก้ว ว่ากูฆ่าพ่อกับแม่มึง  กูจะฆ่าแก้วให้ตายตามพ่อกับแม่มึงไปอีกคน มึงคงรู้นะ ว่ากูเป็นคนพูดจริงทำจริง " เสียงอธิคมดังก้องเข้ามาในหูของป๊อป 
 
 
 
 
                    " กูรู้ว่ามึงรักแก้วมาก  มึงไม่กล้าทำอะไรแก้วหรอก " ป๊อปพูดอย่างมั่นใจ
 
 
 
 
 
                    "  มึงคงไม่่รู้สินะ ว่าต้องทนเห็นสายตาคนที่เรารัก มองเราอย่างเกลียดชังมันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน  แล้วกูเองก็ทนกับสายตาแบบนั้นไม่ได้  กูเลยฆ่าแม่ของมึงทิ้งไงไอป๊อป เพราะกูทนเห็นสายตาของแม่มึง ที่มองกูอย่างเกลียดชังไม่ได้   " อธิคมพูด 
 
 
 
 
 
                    " ยังไม่ถึงเวลาที่แก้วต้องรู้ "  ป๊อปถอนหายใจ ก่อนจะตอบแก้วไป  แก้วมีสายตาผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
 
 
 
 
 
                    " ป๊อปต้องการแบบนี้ใช่มั้ย  ได้   แล้วแก้วจะหาคำตอบด้วยตัวเอง " แก้วหันหลักลับ แล้วเดินขึ้นรถไป อย่างไม่แคร์ป๊อป  ป๊อปได้แต่มองตามแก้วไป อย่างหนักใจ 
 
 
 
 
 
                    " นายครับ คุณหนูมีปัญหาอะไรหรือเปล่า "  ทันทีที่เห็นแก้วขับถออกไป เป้รีบออกมาหาป๊อปอย่างเป็นห่วง
 
 
 
 
 
                    " มาถามหาคนที่ฆ่าพ่อกับแม่ " ป๊อปตอบ
 
 
 
 
 
                    " แล้วทำไมนาถึงไม่บอกคุณหนูไปหละครับ ว่าไอเคกับไออธิคมเป็นคนทำ " เป้พูด 
 
 
 
 
                    " แกก็รู้เหตุผลดีไม่ใช่หรอไอเป้ " ป๊อปหนักใจ เป้หยักหน้าอย่างเข้าใจป๊อป 
 
 
 
 
                    " บอกไอปื๊ดให้ตามดูแก้วทุกฝีก้าว " ป๊อปออกคำสั่ง เป้พยักหน้ารับคำ 
 
 
 
 
 
 
 
                    บ้านอธิคม
 
 
 
 
 
 
                    " ป๋า มีสายรายงานว่า มีคนขอรื้อคดีนั้นขึ้นมาทำใหม่ " เคเข้ามาหาอธิคมด้วยความตื่นกลัว 
 
 
 
 
 
                    " คดีนั้น  คดีใหม่วะ " อธิคมเซ็ง เมื่อเห็นเคเข้ามาขัดจังหวะ ตอนที่เขาอยู่กับเด็กสาว
 
 
 
 
 
                    " ก็คดีพ่อกับแม่ของแก้วไง " เคพูด 
 
 
 
 
                    " แล้วไง  ยังไงชั้ลก็จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่ สี่ปีที่แล้ว แกไม่ต้องกังวลอะไรแล้วไอเค " อธิคมพูดอย่างสบายใจ
 
 
 
 
 
                    " ป๋ารู้มั้ย ว่าใครเป็นคนขอรื้อคดีนี้ขึ้นมาทำใหม่ " เคพูด 
 
 
 
 
 
                    " ใคร ? "  
 
 
 
 
 
                    " แก้ว ! " เคพูด อธิคมหันมามองหน้าเค แทบไม่เชื่อหูตัวเอง 
 
 
 
 
 
                    " ทำไมแก้วถึงสนใจเรื่องนี้อีก "  อธิคมวางแก้วเหล้า ก่อนจะหันมาถามเคอย่างจริงจัง
 
 
 
 
 
                    " วันก่อน ไอโทโมะมันพุดถึงเรื่องนี้  มันบอกว่ามันรู้ว่าใครฆ่าพ่อกับแม่ของแก้ว แก้วคงจะฉุนคิดเร่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง " เคพูดอย่างร้อนรน เพราะกลวว่าแก้วจะรุ้ 
 
 
 
 
                    " ถ้าแก้วไปหาตำรวจ แสดงว่าแก้วยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ   ไอป๊อป มันคงไม่กล้าบอกแก้ว ส่วนไอเขื่อนก็คงไม่ได้เจอแก้ว  ตำรวจที่ทำคดีนี้ ก็ไม่อยู่แล้ว  คงจะมีเพียงมันคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ " อธิคมแค้นโทโมะ
 
 
 
 
 
                    " แล้วถ้ามันบอกแก้ว.. "  เคยังพูดไม่จบ 
 
 
 
 
                    " ก็อย่าให้มันบอกสิวะ " อธิคมพูดเปรยๆ แต่เคเข้าใจความหมายของมันดี 
 
 
 
 
                    " ทำยังไงก็ได้ ไม่ให้เรื่องนี้หลุดออกจากปากของมัน " อธิคมพูดอย่างเหนือชั้น  เคยิ้มมุมปากอย่งคนมีแผน