ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  73.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                    ตกดึกของคืนวันเดียวกัน ฟางหลอกป๊อป แอบเอากุญแจเข้ามายังที่ทำงาน ถือรีบกรู่เข้าไปในห้องทำงานของป๊อป ก่อนจะรื้อเอกสารบนโต๊ะทำงานป๊อป จนเจอเอกสารที่เธอต้องการ

 

 

 

                    " นี่พี่ป๊อป เอาชื่อพี่โทโมะมาจากไหน  หรือว่าเฟย์ ? "  ฟางอ่านเอกสารข้อมูลของโทโมะ 

 

 

 

 

                    " เสียชีวิตแล้ว งั้นหรอ ? " คิ้วเรียวขมวดชนกันอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะล้วงกระเป๋า หยิบโทรศัพท์กดโทรหาโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " พี่โทโมะ "

 

 

 

 

                    ( ว่าไง )

 

 

 

 

 

                    " ทำไมชื่อเดิมของพี่ ถึงบอกว่าเจ้าของชื่อเสียชีวิตแล้วคะ " ฟางไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน 

 

 

 

                    ( ชั้ลจัดการเรื่องนี้กอนจะบินมาที่นี่แล้วหละ  มีอะไรหรือเปล่า )  โทโมะพูด

 

 

 

 

 

                    " ปะเปล่าคะ ไม่มีอะไร  แค่นี้นะคะ " ฟางไม่อยากจะให้มันมีปัญหามากกว่านี้  เธอเลยรีบกดวางสายจากโทโมะ แล้วจัดแจงเอกสารเข้าที่จนเสร็จ ก่อนจะออกจากที่ทำงาน  

 

 

 

 

 

                    " คุณฟ้ามาทำอะไรที่นี่ ดึกๆดื่นๆ " แต่ฟางก็ไม่รู้เลย ว่าเป้เห็นเธอเดินออกจากที่ทำงานไป  เป้มองฟางไปจนลับตาก่อนจะกดโทรศัพท์หาป๊อป เพราะความเป็นห่วงฟาง

 

 

 

 

 

                    " นายสั่งให้คุณฟ้ามาเอาอะไรที่ทำงานหรือเปล่าครับ " เป้พูด 

 

 

 

 

 

                    ( เปล่าหนิ  ฟ้าไปที่นั่นหรอ ) ป๊อปแปลกใจ 

 

 

 

 

 

                     " ใช่ครับ เพิ่งจะกลับไปเมื่อครู่นี่เอง " เป้พูดอย่างเป็นกังวล

 

 

 

 

 

                    ( อืมๆ ขอบใจมากที่โทรมาบอก ) 

 

 

 

 

 

                    " ก็ไหนบอกว่าไปกินข้าวกับเพื่อนไง " ป๊อปเริ่มแปลกใจ ยิ่งเห็นฟางหายไปนานหลายชั่วโมง เขาเองก็ยิ่งเป็นห่วง  แต่เขาไม่รู้เลย ว่าฟางคิดจะทำอะไรอยู่ 

 

 

 

 

                    เขามีแค่ความรัก และความเป้นห่วง ให้เธอ เพียงแค่นั้นจริงๆ 

 

 

 

 

 

 

                    

 

                    สถานีตำรวจ  หลังจากที่ไม่่สามารถสืบหาความจริงจากใครได้ แก้วก็เลือกที่พึงสุดท้ายของเธอ คือ ตำรวจ

 

 

 

 

                    " ชั้ลอยากให้คุณตำรวจ รือคดีของพ่อแม่และพี่ชายของชั้ล ขึ้นมาทำใหม่อีกครั้งคะ " แก้วพูด 

 

 

 

 

                    " แต่เราไม่ได้หลักฐานอะไรเพิ่มเติมเลยนะครับ  ผมยังแปลกใจไม่หาย ตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว  ในที่เกิดเหตุก็แทบจะไม่มีหลักฐานอะไรให้สาวถึงตัวคนร้ายได้เลย " ตำรวจพูด 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลแค่อยากรู้ว่าพ่อกับแม่ของชั้ลตายังไง แล้วใครเป็นคนทำ " แก้วน้ำตาคลอ 

 

 

 

 

 

                    " ทั้งสองคนถูกยิงตายครับ  " ตำรวจพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วใครเป็นคนยิงคะ " แก้วถามเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

                    " เรายังหาตัวคนร้ายไม่ได้ครับ  " ตำรวจเองก็จนปัญญา เพราะในที่เกิดเหตุไม่มีรองรอยอะไรเลย มีแตคราบเลือด และปลอกกระสุนปืนไม่มีทะเบียน

 

 

 

 

                    " คุณตำรวจช่วยรื้อคดีนี้ขึ้นมาทำใหม่อีกครั้งได้มั้ยคะ " แก้วขอร้อง 

 

 

 

 

                    " ครับ ได้ครับ " 

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะคะ " แก้วยิ้มทั้งน้ำตา เธอยกมือไหว้ขอบคุณตำรวจอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

 

                    หน้าโรงพัก

 

 

 

 

 

 

                    " ลงทุนถึงขนาดต้องมาพึ่งตำรวจเลยหรอ  "  แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง แก้วหยุดเดิน แต่ไม่หันกลับไปมองแล้วตัดสินใจเดินหน้าต่อไป

 

 

 

 

 

                    " ไอเค กับไออธิคม เป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ ! "  โทโมะตะโกนไล่หลังแก้วไป   แก้วหยุดนิ่ง แล้วหันกลับมาหาโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " สนุกมากมั้ยโทโมะ ทำไมชอบล้อเล่นหับความรู้สึกของคนอื่น " แก้วไม่เชื่อในสิ่งที่โทโมะพูด เพราะเธอไว้ใจเคกับอธิคมมาก 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลบอกในสิ่งที่เธออยากรู้ไปแล้ว " โทโมะเริมจะโกรธแก้วขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นอาการ ท่าที แววตาของเธอ ที่ดูจะไม่เชื่อเขาเอาซะเลย เมื่อเขาพูดถึงเคในทางที่ไม่ดี 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ล ไม่ เชื่อ ชั้ลไม่เชื่อว่าพี่เคจะกล้าทำแบบนั้น " แก้วพูดเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

                    " รักมันมากสินะ ขนาดมันฆ่าพ่กับแม่ของเธอ เธอยังไม่โกรธมันเลย " โทโมะโกรธ 

 

 

 

 

 

                    " ก็รักมากกว่านาย " แก้วเชิดใส่ ก่อนจะเดินขึ้นรถไป  โทโมะได้แต่ยืนมองแก้วตาเป็นมัน 

 

 

 

 

 

 

                    " โธ่เว้ยยย " เขาเตะล้อรถคันที่อยู่ตรงหน้าอย่างแรง เพื่อระบายความโกรธ 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ไอเคกับไออธิคมมันเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ "

 

 

 

 

                    " ถ้ายังรักป๊อป อย่าไปยุ่งกับไอเคอีก "

 

 

 

 

                    " แม่ไม่ชอบให้หนูไปยุ่งกับคนพวกนั้นนะลูก "

 

 

 

 

 

                    " พ่อสั่งกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ต้องให้ตัดพ่อตัดลูกกันเลยมั้ย แก้วถึงจะหยุดไปหาพวกมัน "

 

 

 

 

                    เธอพยายามห้ามใจตัวเอง ไม่ให้คิดว่าเค กับ อธิคมเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ แต่ทำไมทำพูดของคนใกล้ตัวของเธอ ถึงไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับพวกเขา ทั้งๆ ที่พวกเขาก็ดีกับเธอมากขนาดนี้

 

 

 

 

                    เธอเริ่มสับสน สับสนกับสิ่งที่เธออยากรู้ว่าทั้งชีวิต และเธอต้องการคำตอบในตอนนี้  มีเพียงคนเดียวที่รู้เหตุการณ์ทุกอย่าง และสามารถตอบคำถามของเธอได้ 

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป "  แก้วทนขับรถมาเกือบ 8 ชั่วโม เพื่อมาหาป๊อปที่นี่  เธอมาเพื่อฟังคำตอบ

 

 

 

 

                    "  แก้ว  มาได้ยังไง  แล้วมากับใคร "  ป๊อปช็อค เมื่อเห็นแก้วเข้ามายืนอยู่ตรงหน้า ในห้องทำงาน

 

 

 

 

                    " ขับรถมาคนเดียว "  แก้วตอบเสียงอ่อน เพราะเพลียจากการขบรถ 

 

 

 

 

                    " แล้วลูกน้องป๊อป หายไปไหน ทำไมไม่ให้มันขับรถพามา "  ป๊อปดุ 

 

 

 

 

 

                    " ช่างเถอะ  แก้วมีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าจะคุยด้วย " แก้วตัดบท แล้วเดินนำป๊อปออกไป  ฟาง เมื่อเห็นแก้วก็รีบหลบทันที 

 

 

 

 

 

                    หน้าที่ทำงานของป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " คงจะสำคัญมาก แก้วถึงได้มาที่นี่ " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " ป๊อปจะบอกแก้วได้แล้วยัง ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ " แก้วพูด 

 

 

 

 

                    " แก้ว คือ ... " ป๊อปหนักใจ 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าป๊อปไม่บอกแก้ว แก้วคงไม่มีอะไรจะคุยกับป๊อปอีก  แก้วขอตัวแล้วกัน " แก้วโกรธ 

 

 

 

 

 

                    " ทำให้ได้เถอะ ถ้ารู้ว่าคนที่ฆ่าพ่อกับแม่เป็นใคร " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

 

                    " ใคร " แก้วจ้องมองป๊อปอย่างรอคำตอบ 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ถ้ามึงบอกแก้ว ว่ากูฆ่าพ่อกับแม่มึง  กูจะฆ่าแก้วให้ตายตามพ่อกับแม่มึงไปอีกคน มึงคงรู้นะ ว่ากูเป็นคนพูดจริงทำจริง " เสียงอธิคมดังก้องเข้ามาในหูของป๊อป 

 

 

 

 

                    " กูรู้ว่ามึงรักแก้วมาก  มึงไม่กล้าทำอะไรแก้วหรอก " ป๊อปพูดอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

 

                    "  มึงคงไม่่รู้สินะ ว่าต้องทนเห็นสายตาคนที่เรารัก มองเราอย่างเกลียดชังมันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน  แล้วกูเองก็ทนกับสายตาแบบนั้นไม่ได้  กูเลยฆ่าแม่ของมึงทิ้งไงไอป๊อป เพราะกูทนเห็นสายตาของแม่มึง ที่มองกูอย่างเกลียดชังไม่ได้   " อธิคมพูด 

 

 

 

 

 

                    " ยังไม่ถึงเวลาที่แก้วต้องรู้ "  ป๊อปถอนหายใจ ก่อนจะตอบแก้วไป  แก้วมีสายตาผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปต้องการแบบนี้ใช่มั้ย  ได้   แล้วแก้วจะหาคำตอบด้วยตัวเอง " แก้วหันหลักลับ แล้วเดินขึ้นรถไป อย่างไม่แคร์ป๊อป  ป๊อปได้แต่มองตามแก้วไป อย่างหนักใจ 

 

 

 

 

 

                    " นายครับ คุณหนูมีปัญหาอะไรหรือเปล่า "  ทันทีที่เห็นแก้วขับถออกไป เป้รีบออกมาหาป๊อปอย่างเป็นห่วง

 

 

 

 

 

                    " มาถามหาคนที่ฆ่าพ่อกับแม่ " ป๊อปตอบ

 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมนาถึงไม่บอกคุณหนูไปหละครับ ว่าไอเคกับไออธิคมเป็นคนทำ " เป้พูด 

 

 

 

 

                    " แกก็รู้เหตุผลดีไม่ใช่หรอไอเป้ " ป๊อปหนักใจ เป้หยักหน้าอย่างเข้าใจป๊อป 

 

 

 

 

                    " บอกไอปื๊ดให้ตามดูแก้วทุกฝีก้าว " ป๊อปออกคำสั่ง เป้พยักหน้ารับคำ 

 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านอธิคม

 

 

 

 

 

 

                    " ป๋า มีสายรายงานว่า มีคนขอรื้อคดีนั้นขึ้นมาทำใหม่ " เคเข้ามาหาอธิคมด้วยความตื่นกลัว 

 

 

 

 

 

                    " คดีนั้น  คดีใหม่วะ " อธิคมเซ็ง เมื่อเห็นเคเข้ามาขัดจังหวะ ตอนที่เขาอยู่กับเด็กสาว

 

 

 

 

 

                    " ก็คดีพ่อกับแม่ของแก้วไง " เคพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วไง  ยังไงชั้ลก็จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่ สี่ปีที่แล้ว แกไม่ต้องกังวลอะไรแล้วไอเค " อธิคมพูดอย่างสบายใจ

 

 

 

 

 

                    " ป๋ารู้มั้ย ว่าใครเป็นคนขอรื้อคดีนี้ขึ้นมาทำใหม่ " เคพูด 

 

 

 

 

 

                    " ใคร ? "  

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ! " เคพูด อธิคมหันมามองหน้าเค แทบไม่เชื่อหูตัวเอง 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมแก้วถึงสนใจเรื่องนี้อีก "  อธิคมวางแก้วเหล้า ก่อนจะหันมาถามเคอย่างจริงจัง

 

 

 

 

 

                    " วันก่อน ไอโทโมะมันพุดถึงเรื่องนี้  มันบอกว่ามันรู้ว่าใครฆ่าพ่อกับแม่ของแก้ว แก้วคงจะฉุนคิดเร่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง " เคพูดอย่างร้อนรน เพราะกลวว่าแก้วจะรุ้ 

 

 

 

 

                    " ถ้าแก้วไปหาตำรวจ แสดงว่าแก้วยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ   ไอป๊อป มันคงไม่กล้าบอกแก้ว ส่วนไอเขื่อนก็คงไม่ได้เจอแก้ว  ตำรวจที่ทำคดีนี้ ก็ไม่อยู่แล้ว  คงจะมีเพียงมันคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ " อธิคมแค้นโทโมะ

 

 

 

 

 

                    " แล้วถ้ามันบอกแก้ว.. "  เคยังพูดไม่จบ 

 

 

 

 

                    " ก็อย่าให้มันบอกสิวะ " อธิคมพูดเปรยๆ แต่เคเข้าใจความหมายของมันดี 

 

 

 

 

                    " ทำยังไงก็ได้ ไม่ให้เรื่องนี้หลุดออกจากปากของมัน " อธิคมพูดอย่างเหนือชั้น  เคยิ้มมุมปากอย่งคนมีแผน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา