ไฟในดวงใจ
เขียนโดย กลางสายฝน
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตกดึกของคืนวันเดียวกัน ฟางหลอกป๊อป แอบเอากุญแจเข้ามายังที่ทำงาน ถือรีบกรู่เข้าไปในห้องทำงานของป๊อป ก่อนจะรื้อเอกสารบนโต๊ะทำงานป๊อป จนเจอเอกสารที่เธอต้องการ
" นี่พี่ป๊อป เอาชื่อพี่โทโมะมาจากไหน หรือว่าเฟย์ ? " ฟางอ่านเอกสารข้อมูลของโทโมะ
" เสียชีวิตแล้ว งั้นหรอ ? " คิ้วเรียวขมวดชนกันอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะล้วงกระเป๋า หยิบโทรศัพท์กดโทรหาโทโมะ
" พี่โทโมะ "
( ว่าไง )
" ทำไมชื่อเดิมของพี่ ถึงบอกว่าเจ้าของชื่อเสียชีวิตแล้วคะ " ฟางไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
( ชั้ลจัดการเรื่องนี้กอนจะบินมาที่นี่แล้วหละ มีอะไรหรือเปล่า ) โทโมะพูด
" ปะเปล่าคะ ไม่มีอะไร แค่นี้นะคะ " ฟางไม่อยากจะให้มันมีปัญหามากกว่านี้ เธอเลยรีบกดวางสายจากโทโมะ แล้วจัดแจงเอกสารเข้าที่จนเสร็จ ก่อนจะออกจากที่ทำงาน
" คุณฟ้ามาทำอะไรที่นี่ ดึกๆดื่นๆ " แต่ฟางก็ไม่รู้เลย ว่าเป้เห็นเธอเดินออกจากที่ทำงานไป เป้มองฟางไปจนลับตาก่อนจะกดโทรศัพท์หาป๊อป เพราะความเป็นห่วงฟาง
" นายสั่งให้คุณฟ้ามาเอาอะไรที่ทำงานหรือเปล่าครับ " เป้พูด
( เปล่าหนิ ฟ้าไปที่นั่นหรอ ) ป๊อปแปลกใจ
" ใช่ครับ เพิ่งจะกลับไปเมื่อครู่นี่เอง " เป้พูดอย่างเป็นกังวล
( อืมๆ ขอบใจมากที่โทรมาบอก )
" ก็ไหนบอกว่าไปกินข้าวกับเพื่อนไง " ป๊อปเริ่มแปลกใจ ยิ่งเห็นฟางหายไปนานหลายชั่วโมง เขาเองก็ยิ่งเป็นห่วง แต่เขาไม่รู้เลย ว่าฟางคิดจะทำอะไรอยู่
เขามีแค่ความรัก และความเป้นห่วง ให้เธอ เพียงแค่นั้นจริงๆ
สถานีตำรวจ หลังจากที่ไม่่สามารถสืบหาความจริงจากใครได้ แก้วก็เลือกที่พึงสุดท้ายของเธอ คือ ตำรวจ
" ชั้ลอยากให้คุณตำรวจ รือคดีของพ่อแม่และพี่ชายของชั้ล ขึ้นมาทำใหม่อีกครั้งคะ " แก้วพูด
" แต่เราไม่ได้หลักฐานอะไรเพิ่มเติมเลยนะครับ ผมยังแปลกใจไม่หาย ตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว ในที่เกิดเหตุก็แทบจะไม่มีหลักฐานอะไรให้สาวถึงตัวคนร้ายได้เลย " ตำรวจพูด
" ชั้ลแค่อยากรู้ว่าพ่อกับแม่ของชั้ลตายังไง แล้วใครเป็นคนทำ " แก้วน้ำตาคลอ
" ทั้งสองคนถูกยิงตายครับ " ตำรวจพูด
" แล้วใครเป็นคนยิงคะ " แก้วถามเสียงแข็ง
" เรายังหาตัวคนร้ายไม่ได้ครับ " ตำรวจเองก็จนปัญญา เพราะในที่เกิดเหตุไม่มีรองรอยอะไรเลย มีแตคราบเลือด และปลอกกระสุนปืนไม่มีทะเบียน
" คุณตำรวจช่วยรื้อคดีนี้ขึ้นมาทำใหม่อีกครั้งได้มั้ยคะ " แก้วขอร้อง
" ครับ ได้ครับ "
" ขอบคุณมากนะคะ " แก้วยิ้มทั้งน้ำตา เธอยกมือไหว้ขอบคุณตำรวจอีกครั้ง
หน้าโรงพัก
" ลงทุนถึงขนาดต้องมาพึ่งตำรวจเลยหรอ " แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง แก้วหยุดเดิน แต่ไม่หันกลับไปมองแล้วตัดสินใจเดินหน้าต่อไป
" ไอเค กับไออธิคม เป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ ! " โทโมะตะโกนไล่หลังแก้วไป แก้วหยุดนิ่ง แล้วหันกลับมาหาโทโมะ
" สนุกมากมั้ยโทโมะ ทำไมชอบล้อเล่นหับความรู้สึกของคนอื่น " แก้วไม่เชื่อในสิ่งที่โทโมะพูด เพราะเธอไว้ใจเคกับอธิคมมาก
" ชั้ลบอกในสิ่งที่เธออยากรู้ไปแล้ว " โทโมะเริมจะโกรธแก้วขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นอาการ ท่าที แววตาของเธอ ที่ดูจะไม่เชื่อเขาเอาซะเลย เมื่อเขาพูดถึงเคในทางที่ไม่ดี
" ชั้ล ไม่ เชื่อ ชั้ลไม่เชื่อว่าพี่เคจะกล้าทำแบบนั้น " แก้วพูดเสียงแข็ง
" รักมันมากสินะ ขนาดมันฆ่าพ่กับแม่ของเธอ เธอยังไม่โกรธมันเลย " โทโมะโกรธ
" ก็รักมากกว่านาย " แก้วเชิดใส่ ก่อนจะเดินขึ้นรถไป โทโมะได้แต่ยืนมองแก้วตาเป็นมัน
" โธ่เว้ยยย " เขาเตะล้อรถคันที่อยู่ตรงหน้าอย่างแรง เพื่อระบายความโกรธ
" ไอเคกับไออธิคมมันเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ "
" ถ้ายังรักป๊อป อย่าไปยุ่งกับไอเคอีก "
" แม่ไม่ชอบให้หนูไปยุ่งกับคนพวกนั้นนะลูก "
" พ่อสั่งกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ต้องให้ตัดพ่อตัดลูกกันเลยมั้ย แก้วถึงจะหยุดไปหาพวกมัน "
เธอพยายามห้ามใจตัวเอง ไม่ให้คิดว่าเค กับ อธิคมเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ แต่ทำไมทำพูดของคนใกล้ตัวของเธอ ถึงไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับพวกเขา ทั้งๆ ที่พวกเขาก็ดีกับเธอมากขนาดนี้
เธอเริ่มสับสน สับสนกับสิ่งที่เธออยากรู้ว่าทั้งชีวิต และเธอต้องการคำตอบในตอนนี้ มีเพียงคนเดียวที่รู้เหตุการณ์ทุกอย่าง และสามารถตอบคำถามของเธอได้
" ป๊อป " แก้วทนขับรถมาเกือบ 8 ชั่วโม เพื่อมาหาป๊อปที่นี่ เธอมาเพื่อฟังคำตอบ
" แก้ว มาได้ยังไง แล้วมากับใคร " ป๊อปช็อค เมื่อเห็นแก้วเข้ามายืนอยู่ตรงหน้า ในห้องทำงาน
" ขับรถมาคนเดียว " แก้วตอบเสียงอ่อน เพราะเพลียจากการขบรถ
" แล้วลูกน้องป๊อป หายไปไหน ทำไมไม่ให้มันขับรถพามา " ป๊อปดุ
" ช่างเถอะ แก้วมีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าจะคุยด้วย " แก้วตัดบท แล้วเดินนำป๊อปออกไป ฟาง เมื่อเห็นแก้วก็รีบหลบทันที
หน้าที่ทำงานของป๊อป
" คงจะสำคัญมาก แก้วถึงได้มาที่นี่ " ป๊อปพูด
" ป๊อปจะบอกแก้วได้แล้วยัง ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ " แก้วพูด
" แก้ว คือ ... " ป๊อปหนักใจ
" ถ้าป๊อปไม่บอกแก้ว แก้วคงไม่มีอะไรจะคุยกับป๊อปอีก แก้วขอตัวแล้วกัน " แก้วโกรธ
" ทำให้ได้เถอะ ถ้ารู้ว่าคนที่ฆ่าพ่อกับแม่เป็นใคร " ป๊อปพูด
" ใคร " แก้วจ้องมองป๊อปอย่างรอคำตอบ
" ถ้ามึงบอกแก้ว ว่ากูฆ่าพ่อกับแม่มึง กูจะฆ่าแก้วให้ตายตามพ่อกับแม่มึงไปอีกคน มึงคงรู้นะ ว่ากูเป็นคนพูดจริงทำจริง " เสียงอธิคมดังก้องเข้ามาในหูของป๊อป
" กูรู้ว่ามึงรักแก้วมาก มึงไม่กล้าทำอะไรแก้วหรอก " ป๊อปพูดอย่างมั่นใจ
" มึงคงไม่่รู้สินะ ว่าต้องทนเห็นสายตาคนที่เรารัก มองเราอย่างเกลียดชังมันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน แล้วกูเองก็ทนกับสายตาแบบนั้นไม่ได้ กูเลยฆ่าแม่ของมึงทิ้งไงไอป๊อป เพราะกูทนเห็นสายตาของแม่มึง ที่มองกูอย่างเกลียดชังไม่ได้ " อธิคมพูด
" ยังไม่ถึงเวลาที่แก้วต้องรู้ " ป๊อปถอนหายใจ ก่อนจะตอบแก้วไป แก้วมีสายตาผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
" ป๊อปต้องการแบบนี้ใช่มั้ย ได้ แล้วแก้วจะหาคำตอบด้วยตัวเอง " แก้วหันหลักลับ แล้วเดินขึ้นรถไป อย่างไม่แคร์ป๊อป ป๊อปได้แต่มองตามแก้วไป อย่างหนักใจ
" นายครับ คุณหนูมีปัญหาอะไรหรือเปล่า " ทันทีที่เห็นแก้วขับถออกไป เป้รีบออกมาหาป๊อปอย่างเป็นห่วง
" มาถามหาคนที่ฆ่าพ่อกับแม่ " ป๊อปตอบ
" แล้วทำไมนาถึงไม่บอกคุณหนูไปหละครับ ว่าไอเคกับไออธิคมเป็นคนทำ " เป้พูด
" แกก็รู้เหตุผลดีไม่ใช่หรอไอเป้ " ป๊อปหนักใจ เป้หยักหน้าอย่างเข้าใจป๊อป
" บอกไอปื๊ดให้ตามดูแก้วทุกฝีก้าว " ป๊อปออกคำสั่ง เป้พยักหน้ารับคำ
บ้านอธิคม
" ป๋า มีสายรายงานว่า มีคนขอรื้อคดีนั้นขึ้นมาทำใหม่ " เคเข้ามาหาอธิคมด้วยความตื่นกลัว
" คดีนั้น คดีใหม่วะ " อธิคมเซ็ง เมื่อเห็นเคเข้ามาขัดจังหวะ ตอนที่เขาอยู่กับเด็กสาว
" ก็คดีพ่อกับแม่ของแก้วไง " เคพูด
" แล้วไง ยังไงชั้ลก็จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่ สี่ปีที่แล้ว แกไม่ต้องกังวลอะไรแล้วไอเค " อธิคมพูดอย่างสบายใจ
" ป๋ารู้มั้ย ว่าใครเป็นคนขอรื้อคดีนี้ขึ้นมาทำใหม่ " เคพูด
" ใคร ? "
" แก้ว ! " เคพูด อธิคมหันมามองหน้าเค แทบไม่เชื่อหูตัวเอง
" ทำไมแก้วถึงสนใจเรื่องนี้อีก " อธิคมวางแก้วเหล้า ก่อนจะหันมาถามเคอย่างจริงจัง
" วันก่อน ไอโทโมะมันพุดถึงเรื่องนี้ มันบอกว่ามันรู้ว่าใครฆ่าพ่อกับแม่ของแก้ว แก้วคงจะฉุนคิดเร่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง " เคพูดอย่างร้อนรน เพราะกลวว่าแก้วจะรุ้
" ถ้าแก้วไปหาตำรวจ แสดงว่าแก้วยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ ไอป๊อป มันคงไม่กล้าบอกแก้ว ส่วนไอเขื่อนก็คงไม่ได้เจอแก้ว ตำรวจที่ทำคดีนี้ ก็ไม่อยู่แล้ว คงจะมีเพียงมันคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ " อธิคมแค้นโทโมะ
" แล้วถ้ามันบอกแก้ว.. " เคยังพูดไม่จบ
" ก็อย่าให้มันบอกสิวะ " อธิคมพูดเปรยๆ แต่เคเข้าใจความหมายของมันดี
" ทำยังไงก็ได้ ไม่ให้เรื่องนี้หลุดออกจากปากของมัน " อธิคมพูดอย่างเหนือชั้น เคยิ้มมุมปากอย่งคนมีแผน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ