ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  73.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                    

 

 

                    แสงตะวันสอดส่องเล็ดลอดผ่านม่านบางเข้ามาในห้องพักฟื้น ร่างบางหรี่ตาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา ทันทีที่เธอรู้สึกตัว เธอรีบหันขวับไปมองคนข้างกายที่นอนสวมกวดเธอทั้งคืน

 

                    แต่มันก็มีแค่ความว่างเปล่า

 

 

                    ความสับสน ความสงสัย ความว้าวุ่น มันกลับเข้ามาในสมองเธออีกครั้ง

 

 

                    นายต้องการอะไรจากฉัน มันเป็นคำถามที่เข้ามาวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ

 

 

 

 

 

                    บ้านโทโมะ  

 

                    ร่างสูงที่เพิ้งกลับจากโรงพยาบาล รีบเดินเข้าห้องทำงานรอรับคำรายงานจากลูกสมุน ที่เขาส่งไปตามหาเฟย์

 

 

                    " ตกลงเจอเฟย์แล้วใช่มั้ย " โทโมะทำหน้าตาตื่นเต้นดีใจ แต่รอยยิ้มของเขาก็เริ่มหุบลง เมื่อเห็นสีหน้าของคนที่ยืนก้มหน้าอยู่ตรงหน้าเขา

 

                    " มีคนมาช่วยไปได้ครับ " ลูกสมุนรายงาน โทโมะขนฟันแน่นก่อนจะปัดข้าวของตรงหน้ากระจาย

 

 

                    " ใคร !! " 

 

 

                    " ไม่ทราบครับ " ลูกสมุนพูดเสียงสั่น " 

 

                    " ไปสืบมาใหัได้ ว่ามันเป็นใคร !!! " เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า สมุนก้มหน้ารับคำก่อนจะเดินตามกันออกไป

 

 

                    " ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี้นะเฟย์ " โทโมะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ แล้วถอนหายใจเหือกใหญ่

 

 

 

 

                    บ้านไม้หลังใหญ่ บนเขาในป่าลึก มีชายชุดดำ เกือบ 10 คนที่ยืนเฝ้าอยู่รอบบ้าน  

 

 

                    " พักที่นี่กันไปก่อนแล้วกัน " ป๊อปหน้าเครียด 

 

                    " ขอบใจมากนะไอป๊อป ขอบใจจริงๆ " 

 

 

                    " ไม่เป็นไร ก้เราเป็นพี่น้องกันหนิ " ป๊อปตบบ่าเขื่อนอย่างให้กำลังใจ

 

 

                    " ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อป " เฟย์ยกมือไหว้ขอบคุณป๊อป 

 

 

                    ป๊อปยิ้มหวานให้เฟย์ " ไม่เป็นไรครับ น้องสะใภ้

 

 

                    " เฟย์ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่พี่ชายของเฟย์ ทำให้พวกพี่เดือดร้อนกัน " เฟย์รู้สึกผิด 

 

 

                    " พี่ชายของเฟย์ ? ใคร " ป๊อปถาม

 

 

                    " พี่โทโมะคะ พี่โทโมะเป็นพี่ชายแท้ๆของเฟย์  พี่โทโมะเข้าใจผิดเรื่องของเฟย์กับพี่เขื่อน " เฟย์น้ำตาคลอ 

 

 

                    " เข้าใจผิด แล้วทำไมไม่ถาม ทำไมต้องทำแบบนี้ " ป๊อปไม่เข้าใจ

 

 

                    " เฟย์เคยอธิบายให้เค้าฟังหลายครั้งแล้ว แต่เค้าไม่ฟัง เค้าเชื่อในสิ่งที่เค้าคิด 

 

 

                    " มันมีเรื่องใหญ่กว่านั้น " เขื่อนพูด ป๊อปหันไปมองหน้าเขื่อนอย่างไม่เข้าใจ

 

 

                    " เรื่องอะไร " 

 

 

                    " มันเข้าใจว่าชั้ลเป็นคนฆ่าพ่อของมัน " เขื่อนพูด

 

 

                    " เห้ยยย มันไปเอาเรื่องนั้นมาจากไหนวะ ก้เห็นๆกันอยู่ว่าไอเคมันเป็นคนทำ " ป๊อปคิดหนัก

 

 

                    " ตอนนั้นพี่โทโมะ ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์คะ  มีคนไปเล่าให้ฟัง แล้วพี่โทโมะ ก้เชื่อแบบนั้น " เฟย์พูด

 

 

                    " เห้อออ แล้วจะทำยังไงหละเนี่ย แล้วที่มันตามหาเฟย์แบบนี้ คือ มันต้องการอะไร  แค่อยากได้ตัวเฟย์กลับไปแบบนั้นหรอ " ป๊อปพูด

 

 

                    " ถ้ามันเป็นแบบนั้นก้ดีสิคะ แต่เฟย์กลัวว่าพี่โทโมะจะไม่คิดแค่นั้น " เหย์น้ำตาไหล เธอรู้ดีว่าพี่ของเธอเป็นคนยังไง 

 

 

                    " เฟย์หมายความว่ายังไง " เขื่อนเองก้ไม่เข้าใจในสิ่งที่เฟย์พูด

 

 

                    " เฟย์กลัวว่าพี่โทโมะจะมาเพื่อแก้แค้น " เฟย์หน้าเครียด ป๊อปเขื่อนหันมองหน้ากัน

 

 

                    " พี่อยากรุ้ข้อมูลของพี่ชายเฟย์ " ป๊อปถาม 

 

 

 

                    เฟย์บอกข้อมูลของโทโมะให้กับป๊อปไปจนหมด แต่เฟย์ไม่รู้เลย ว่าโทโมะเตรียมการไว้หมดทุกอย่างแล้ว เข้าแอบเปลี่ยนชื่อเขาตั้งแต่ก่อนที่จะมาที่นี่แล้ว

 

 

                    " ขอบใจมากนะเฟย์ ที่ไว้ใจพี่ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรเกินกว่าเหตุ " ป๊อปพูด  เฟย์มองป๊อปอย่างเชื่อใจ ก่อนจะยิ้มให้ทั้งน้ำตา

 

 

 

                    " เสียดายนะคะ ที่เฟย์ไม่มีรูปพี่โมะ " เฟย์พูด

 

 

                    " ไม่เป็นไรหรอก แค่รู้ชื่อก็พอแล้ว ที่เหลือที่ไปสืบเอง  " ป๊อปพูด เฟย์ยิ้มหวานให้

 

 

 

 

 

                    " น้องสุดที่รักของชั้ลเป็นไงบ้าง " เขื่อนถามถึงแก้ว 

 

 

                    " ดื้อวะ ยิ่งโตยิ่งดื้อ " ป๊อปยังโกรธแก้วอยู่  เขื่อนขมวดคิ้วไม่เข้าใจ 

 

 

                    ป๊อปเล่าต่อ

 

 

                    " แอบไปติดต่อกับไอเค อีกแล้ว " ป๊อปพูด  เขื่อนถอนหายใจ ไม่พอใจในสิ่งที่แก้วทำ

 

 

                    " มันไม่กล้าทำอะไรแก้วหรอก ทั้งไอเค ทั้งไออธิคม มันก้รักแก้วมาก มันคงไม่ทำร้ายแก้ว " เขื่อนพูด 

 

 

                    " รู้  แต่ไม่ชอบ เข้าใจมั้ย " ป๊อปขมวดคิ้ว  เขื่อนส่ายหน้าไปมา 

 

 

                    " ถ้าไม่อยากให้แก้วไปยุ่งกับมัน ก้บอกความจริงแก้วไปสิ บอกว่าพวกมันเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของเรา " เขื่อนพูด 

 

 

                    " บอกได้ กุบอกไปนานแล้วเถอะเขื่อน  " ป๊อปหงุดหงิด 

 

 

 

 

 

                    บ้านอธิคม

 

 

 

                    " น้องของไอโทโมะทำงานอยู่กับไอป๊อปที่ต่างจังหวัดครับ เธออยู่บ้านเดียวกับคุณป๊อปด้วย " ลูกน้องรายงาน เค อธิคมนิ่งคิด

 

 

                    " นี่มันยอมเอาตัวเข้าแลกเลยหรอวะ " เคคิดหนัก

 

 

                    " หึ  แผนสูงกว่าที่เราคิด ยอมให้น้องตัวเองไปเสี่ยงแบบนั้น ถ้าใจไม่เด็ดจริง มันไม่กล้าทำแน่นอน " อธิคมพูด

 

 

                    " มันคงต้องการให้น้องของมันทำลายไอป๊อป " เคพูด

 

 

                    " แล้วมันก็ทำร้ายแล้วสินะ " อธิคมแค้น ดวงตาคมจ้องตาเป็นมัน ราวกับโกรธเกลียดโทโมะมาก 

 

 

                    " ป๋าไม่ต้องห่วง ผมไม่ยอมให้แก้วเจ็บตัวฟรีแน่นอน ผมจะทำให้มันรู้สึกเหมือนกับที่ผมรู้สึกเจ็บตอนที่มันทำร้านแก้ว  " เคแค้น

 

 

                    " ยิ่งเราจัดการกับมันเร็วเท่าไหร่ แก้วก้พ้นอันตรายเร็วขึ้นเท่านั้น " อธิคมพูด

 

 

 

 

                    หน้าโรงพยาบาล แก้วได้รับอนุญาตจากหมอให้กลับบ้านได้ เธอเดินหน้าบูดบึ่ง มาที่ลานจอดรถ 

 

 

 

                    " ช่วยหยุดตามชั้ลสีกทีได้มั้ย ไม่มีการงานทำหรือไง " แก้วโวย 

 

 

                    " ไม่ได้ครับ นายสั่งให้ผมตามคุณแก้วไปทุกที่ " สมุนพูด

 

 

                    " ถ้าชั้ลจะไปเข้าห้องน้ำ จะตามไปเฝ้ามั้ย " แก้วประชด

 

 

                    " เฝ้าหน้าห้องน้ำได้ครับ แต่คงไม่เข้าไปข้างใน " สมุนป๊อปเป็นคนซื่อ  แก้วทำหน้าอิดโรย เซ็งอย่างมหาศาล เธออยากจะแกล้งสมุนพวกนี่ให้สาสมกับที่พวกเขาสร้างความรำคาญให้กับเธอ  แก้วเดินตรงเข้สไปในห้องน้ำ และก้เป็นอย่างที่คิด สมุนทั้งสามตามแก้วไปเฝ้าหน้าห้องน้ำ  แก้วแอบมองดูอยู่ข้างใน เธอรอจังหวะพวกสมุนเผลออยู่นมนาน แต่สุดท้ายก็แอบหนีออกมาได้ โดยที่สมุนยังคิดว่าแก้วอยู่ในห้องน้ำ

 

 

 

 

                    " อยากจะเฝ้าดีนัก หึ ! " แก้วยิ้มสะใจ แล้วเดินออกจากโรงพยาบาลไป

 

 

                    " ออกจากโรงพยาบาล ไม่เห็นบอกชั้ลสักคำ " แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นมา ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินออกมาหยุดตรงหน้าของเธอ

 

 

                    " .... " แก้วไม่อยากจะเสวนาด้วย เธอเดินเลี่ยงไปอีกทาง โทโมะมองแก้วด้วยสายตาที่โกรธเคือง ก่อนจะเดินตามไป 

 

 

                    " ชั้ลถาม ทำไมไม่ตอบ " มือหนากระชากแขนร่างบางให้กลับมาคุยกับเขา แก้วหันกลับมาตามแรงกระชากของโทโมะ

 

 

                    " ชั้ลไม่รู้จะตอบอะไร " แก้วพูดห้วนๆ

 

 

                    " ชั้ลไม่ใช่ไอเคใช่มั้ย เธอถึงไม่อยากจะคุยด้วย " 

 

 

                    " ก็ประมาณนั้น " แก้วตอบหน้าตาเฉย มันยิ่งทำให้อีกฝ่ายโกรธเธอมากขึ้น

 

 

                    " เธอเป็นเมียของชั้ล ! อย่าไปยุ่งกับคนอื่น " โทโมะพูดชัดทุกคำ  แก้วแค้นใจ เธอยิ่งรู้สึกผิดกับตัวเอง รุ้สึกผิดที่ปล่อยกายปล่อยใจไปให้กับคนที่ไม่เคยเห็นค่าเธอเลย

 

 

                    " แล้วไง " แก้วพยามเก็บอารมณ์โกรธของตัวเอง แล้วทำเหมือนว่าเขาไม่ได้มีความหมายกับเธอเลย 

 

 

 

                    " แก้ว !!" โทโมะยิ่งโกรธมากขึ้น แก้วปั้นหน้านิ่ง เธอเริ่มเจ็บปวดจนทนไม่ไหวกับแรงบีบที่โทโมะระบายความโกรธลงมาสู้แขนเล็ๆของเธอ

 

 

                    " ที่เธอพูดกับชั้ลแบบนี้ เธอคงไม่รู้ใช่มั้ย ว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของเธอ " โทโมะงัดไพ่ใบใหม่ออกมาสู้  แก้วนิ่งไป ไม่เข้าใจในสิ่งที่โทโมะพูด

 

 

                    " นายพูดอะไร " แก้ว งง 

 

 

                    " แก้ว " โทโมะกำลังจะพูด  แต่เคเข้ามาขัดเสียก่อน  เคหน้าซีดเป็นไก่ กลัวโทโมะจะพูดความจริง   เขารีบดึงแก้วออกห่างจากโทโมะ แล้วลากแก้วไปกับเขา

 

 

                    โทโมะแสยะยิ้มให้เค เคมองโทโมะอย่างโกรธแค้น แกัวมองโทโมะ สายตาเธอมีแต่คำถาม 

 

 

 

 

 

             * ขอโทษรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะคะที่ให้รอนาน  ช่วงนี้ไรจำเป็นต้องอ่านหนังสือสอบ ไม่ได้อัพบ่อยเหมือนก่อนแล้ว  แต่จะพยามมาอัพให้บ่อยที่สุดนะคะ ขอโทษจากใจคะ 

 

 

              ทุกคำคอมเม้น ทุกคำวิจารณ์เปรียบเสมือนกำลังใจ   ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา