ไฟในดวงใจ
เขียนโดย กลางสายฝน
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ร่างสูงคุยโทรศัพท์อยู่ภายในห้องทำงานอย่างเคร่งขรึม เขาเดินวนปวนมา เปิดเอกสารบนโต๊ะอย่างร้อนรน โดยมีหญิงสาวยืนอยู่เคียงข้างไม่ห่าง
" แต่ผมก็ทำทุกอย่างตามเวลาแล้วนะครับ โรงแรมจะเสร็จสมบูรณ์ตามสัญญา ไม่ได้มีปัญหาอะไร " ป๊อปขมวดคิ้วด้วยความเครียด
" มันจะขาดความน่าเชื่อถือได้ยังไงหละครับ ก็ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว "
" โอเคครับ แล้วแต่คุณเลยก็แล้วกัน สวัสดีครับ " ป๊อปทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เอามือลูบหน้าอย่างแรง
" มีปัญหาอะไรหรือปล่าวครับพี่ป๊อป พี่ป๊อปดูเครียดมากเลยนะคะ " ฟางเดินเข้ามานั่งตรงหน้าป๊ป ก่อนจะเปรยถามด้วยความเป็นห่วง
" เข้าขอถอนหุ้นออก พี่พยามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแล้วนะ แต่คงจะไม่ดีพอ " ป๊อปหน้าแดงฉ่าน ตาแดงกล่ำ เหมือนคนจะร้องไห้
" ช่างเค้าเถอะคะ ให้เค้าถอนหุ้นคืนไปเถอะ เดี๋ยวฟ้าหาคนมาซื้อให้เอง ฟ้ารู้จักคนเยอะ " ฟางให้กำลังใจ
" ขอบใจมากนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่อยากเป็นภาระใคร เดี๊ยวพี่จัดการเอง ขอบใจฟ้ามากนะ ที่เป็นห่วง " ป๊อปยิ้มน้อยๆ ความห่วงใยของฟางมันสร้างแรงกำลังใจให้เขามหาศาล
" พี่ป๊อปคะ ฟ้ากับพี่เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะคะ ฟ้าเป็นเลขาของพี่ มีอะไรที่ฟ้าช่วยได้ฟ้าก็จะช่วยคะ ฟ้าจะไม่ทิ้งพี่ป๊อปนะคะ " ฟางกุมมือป๊อปเอาไว้อย่างอ่อนโยน
เหมือนหัวใจที่อ่อนล้ามันกลับมามีแรงเดินต่อไปอีกครั้ง แต่สัมผัสจากเธอ แค่กำลังใจจากเธอ แค่ร้อยยิ้มของเธอ แค่นั้นเองงง
" ขอบคุณมากนะ ถ้าไม่มีฟ้า พี่คงจะแย่ " ป๊อปเอามืออีกข้างหนึ่งของเขาไปกุมมือของฟางเอาไว้ แววตาของเขามันบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจน ว่าเธอ เธอที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเขา กำลังเดินวนไปวนมาอยู่ในหัวใจของเขาเรียบร้อยแล้ว
" มีฟ้าอยู่ข้างๆแบบนี้ พี่ป๊อปห้ามเครียดแล้วนะคะ " ฟางยิ้มหวานให้ป๊อป
" ไม่เครียดแล้วครับ ไม่เครียดแล้ว ^^ "
" นาย วันนี้นายจะไปไหนหรือเปล่า "ร่างบางเดินหน้าเครียดเข้ามาหาโทโมะในห้องนอน
" ไม่อะ มีอะไรหรือเปล่า " ร่างสูงพงกหัวขึ้นมามอง แล้วทิ้งตัวนอนบนเตียงต่อ
" ชั้ลขอเข้าไปในบริษัทหน่อยนะ ไม่ได้เข้าไปหลายวันแล้ว กลัวจะมีปัญหา " แก้วเกรงใจ ไม่ค่อยจะกล้าพุดเท่าไหร่
" ไปดิ " แล้วเธอก็ถึงกบตะลึง เมื่อได้ยินคำตแบของโทโมะ
ง่ายไปป่าววะ !!!
" ชั้ลทำกับข้าวไว้ให้แล้วนะ แล้วชั้ลจะรีบกลับมานะ " แก้วงุนงงกับความใจดีของโทโมะ
" อื้ม " ร่างสูงขานรับ แล้วร่างบางก็เดินออกจากห้องไป
ทันทีที่ประตูห้องปิดลง โทโมะ รีบวิ่งออกไปล็อคกรประตู แล้วกลับเข้ามาในห้องนอนก่อนจะกดโทรศัพท์หาใครบางคน
" คุณอมรเค้าขอถอนหุ้นแล้วหรอฟาง "
( ใช่คะพี่โมะ ฟางเพิ่งจะโทรไปเช็คเพื่อความแน่ใจเมื่อกี้นี่เอง ) ฟางพูด
" จัดการซื้อหุ้นทั้งหมดเลยนะฟาง มันไม่รู้ชื่อจริงของเราใช่มั้ย " โทโมะแทบจะกระโดดโลดเต้นบนเตียง แววตาร้ายฉายแววออกมาทันที ที่ได้รับข่าวดี
( ฟางจัดการเรียบร้อยทุกอย่างแล้วคะ พรุ่งนี้ฟางจะไปซื้อหุ้นของเค้า โดยใช้ชื่อจริงๆของฟาง ) ฟางยิ้มร้าย
" ดีเลย แล้วชั้ลก็จะทำให้หุ้นส่วนของมันต้องถอนหุ้นออกทุกคน ทีนี้แหละ เราก็จะได้เป็นทั้งเจ้าของโรงแรม เป็นทั้งเจ้าของบริษัทที่มันก่อตั้งมา " โทโมะยิ้มสะใจ
( พี่คะ บริษัทเราให้เค้าไปก็ได้.... ) ฟางยังพูดไม่จบ
" อย่าใจอ่อนเหมือนแม่เด็ดขาด !!" โทโมะขู่
( ฟางขอโทษคะพี่โทโมะ ) ฟางซึมไป
" คืนนี้ทำยังไงก็ได้ ให้มันไปส่งฟาง แล้วถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ไม่ต้องกลัวนะ เพราะมันเป็นแผนของพี่เอง " โทโมะพูดจบก็ตัดสายทิ้งไป
( แผนอะไรคะ ..... ฮัลโหล ฮัลโหล ) ฟางจะถามต่อ แต่ไม่ทันการ โทโมะวางสายไปซะก่อนแล้ว
บริษัทของแก้วว เอกสารวางกองอยู่เต็มโต๊ะของป๊อป แก้วอ่านเอกสารบนโต๊ะ แล้วถึงกับชะงักกึก เมื่อเห็นสัญญาต่างๆ ที่ทำขึ้น โดยมีชื่อของโทโมะเป็นคู่สัญญา
" รักษาการแทนงั้นหรอ ? " แก้วทั้งโกรธทั้งโมโห
" เข้ามาพบชั้ลหน่อยคะ " แก้วเรียกเลขาหน้าห้องให้เข้ามา
"สัญญาพวกนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน ทำไมเค้าถึงเป็นคู่สัญญา แล้วใครให้เค้ารักษาการแทน มันควรจะเป็นชั้ลไม่ใช่หรอที่ต้องรักษาการแทน " แก้วใส่ไม่ยั้ง
" คุณโทโมะบอกว่าคุณแก้วให้เค้ารักษาการแทนคะ คุณเค้าก็เลยไปตกลงทำสัญญาต่างๆกับลูกค้า " เลขาพูด
" ขอบใจมาก " แก้วเครียดหนัก รีบเก็บเอกสารเข้าตู้
คอนโดโทโมะ ร่างสูงนั่งไขว้ห้าง จิบไวน์ สบายอารมณ์ อยู่ที่ริมระเบียงห้อง
" นายไปตกลงทำสัญญาบ้าบอนั้นได้ยังไง ทำไมถึงได้ไม่มาปรึกษากันก่อน แล้วชั้ลไปบอกนายตอนไหน ว่าให้นายเป็นคนรักษาการ นายทำแบบนี้บริษัทชั้ลก็เสียหายสิ " แก้วโวยวาย ขึ้นเสียงใส่โทโมะ โทโมะค่อยหันกลับมาหาแก้ว เขาทำหน้าเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หวานอะไรด้วยเลย
" ชั้ลก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายอะไรเลยหนิ " โทโมะพูดหน้าตาเฉย
" นายไปตกลงกับลูกค้าใหม่ แล้วลูกค้ารายเก่าที่พ่อ ที่พี่ชั้ลทำสัญญาด้วยมาเป็นสิบๆปี เค้าจะว่ายังไง ชั้ลจะไปอธิบายให้เค้าฟังยังไง ! " แก้วยืนด่าโทโมะ อย่างไม่เกรงกลัว
" แล้วจะไปอธิบายให้มันฟังทำไม ต่อไปก็ไปซื้อกับลูกค้ารายใหม่สิ รายเก่าๆก็โละทิ้งไปบ้าง ไปแคร์อะไรมันนักหนาวะ " โทโมะไม่พอใจที่แก้วขึ้นเสียงใส่
" นายกำลังทำให้บริษัทชั้ลมีปัญหา นายช่วยอย่ามายุ่งกับบริษัทชั้ลได้มั้ยยย !! " แก้วไม่ยอม
" อย่าลืมสิ ว่าชั้ลถือหุ้นในบริษัทเธอเท่าไหร่ แล้วก็อย่ามาทำตัวโอหังใส่ชั้ล ชั้ลไม่ชอบ " โทโมะลุกขึ้นยืน เขาพูดใส่แก้วอย่างเยือกเย็น แต่มันเย็นจนทำให้อีกฝ่ายหวานสั่นไปหมด
" นายต้องการอะไรกันแน่ " แก้วเริ่มไม่มั่นใจ เธอเริ่มระแวงโทโมะ ตกลงเค้าเป็นคนยังไง เค้าดี หรือเค้าร้าย เค้าต้องการอะไรจากเธอ
พรึบบบบ ! แล้วร่างบางก็ถูกรวบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของร่างสูงอย่างเร็ว
" ชั้ลต้องการแค่ไม่กี่อย่างหรอกนะ " เขากระซิบข้างซอกหูของเธอ
ด้วยความที่เธอยังโกรธเขาอยู่ มันทำให้เธอมีแรงจนสามารถที่จะผลักเขาออกให้ห่างจากตัวได้อย่างรวดเร็ว
" นายเป็นคนยังไงกันแน่ " เธอเหมือนคนที่มืดแปดด้าน เหมือนคนจับต้นชนปลายไม่ถูก เหมือนคนไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาทำให้เธอมึนตึงไปหมด เขาทำให้เธอสับสน สับสนในตัวเขา สับสนในความคิดของเขา
แล้วการกระทำของเขาก็ทำให้บริษัทของเธอต้องสูญเสียลูกค้ารายใหญ่ที่พ่อกับพี่ของเธอเคยคบค้าสมาคมด้วยไปหลายราย
" อาเทพคะ คือแก้ว.... " เธอพยามอธิบายให้ลูกค้าคนสนิทฟัง แต่เหมือนว่าเขาจะไม่เปิดโอกาสให้เธอเลย
" พอเถอะแก้ว มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไปแล้ว ขอโทษนะ อาขอตัวก่อน "
" นายทำอะไรเอาไว้นะ " แก้วทั้ปวดหัวทั้งเครียดกับสิ่งที่โทโมะทำ ลูกค้าทุกรายที่เธอเดินสายไปขอโทษ กับปฏิเสธที่จะกลับมาร่วมงานกับเธอทุกราย โดยที่เขาไม่บอกเหตุผลอะไรกับเธอเลย
เธอเหมือนคนจนปัญญา หมดหนทางทุกอย่าง ปรึกษาใครก็ไม่ได้เลย จะโทรไปหาป๊อป ก็กลัวว่าป๊อปจะเครียด แล้วเธอจะแก้ปัญหานี่ได้อย่างไรกัน
" เอ้าฟ้า ทำไมถึงมายืนอยู่ตรงนี้ ไม่กลับบ้านหรอ นี่มันดึกแล้วนะ " ป๊อปเดินออกมาที่จอดรถ เขาเห็นฟางยืนรอรถอยู่ที่หน้าที่ทำงาน
" รถของฟ้าเสียนะคะ เลยต้องกลับกับรถสองแถว ฟ้าก็ยืนรออยู่ตั้งนานแล้ว ไม่มาสักที " ฟางทำหน้าเพลียๆ
" งั้นมากับพี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง " ป๊อปพูด
"จะดีหรอคะ " ที่จริงก็เข้าแผนที่เธอวางไว้นั้นแหละ แต่เธอก็แสร้งพูดไปแบบนั้นแหละ
" ดีสิ มาเถอะ " ป๊อปเดินไปเปิดประตูรถให้ฟาง ฟางเดินมาขึ้นรถ
รถของป๊อปขับมาได้ครึ่งทางก็เป็นทางเปลี่ยว ไม่มีบ้านผู้คน มีแต่ป่ารกร้าง แล้วจู่ๆ ก็มีรถกระบะคันหนึ่งขับปาดหน้ารถของป๊อป ก่อนจะมีคนในรถใส่ไอโม่งดำ ถึง 4 คน ลงจากรถมา แล้ววิ่งกรูกันเข้ามาที่รถของป๊อป
" เห้ยยย ! " ป๊อปอุทานอย่างตกใจ
" พี่ป๊อปคะ " ฟางเองก็ตกใจไม่ต่างกัน แม้เธอจะรู้ว่ามันเป็นแผน แต่เธอก็ยังกลัวกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ดี
" ลงมา !!!!! " ชายคนหนึ่งจี้ปืนมาที่ป๊อป แล้วขู่ป๊อปเสียงดัง ป๊อปค่อยๆลงจากรถ ชายอีกคนก็เปิดประตูดึงฟางออกมา
" คืนนี้กูจะไม่นอนเลยคอยดู 55555 " ชายคนที่จับตัวฟางไว้ หัวเราะเสียงดัง ป๊อปหันขวับไป มองหน้าชายคนนั้นอย่างแค้น
" มึงจะเอาอะไรก็เอาไป แต่อย่ายุ่งกับผู้หญิง " ป๊อปพูดเสียงเข้ม
" 555555 แม่งเอ้ย ทำมาเป็นหล่อ มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ " ชายที่่จับตัวป๊อปไว้ พูดเสียงดัง
พลั๊วะ พลั๊วะ เพลี๊ยะ พลั๊วะ พล๊ะ พลั๊วะ พลั๊วะ เสียงแลกหมัดของกลุ่มผู้ชายดังเป็นระนาว ป๊อปพลาดท่าถูกซ้อมหนัก ชายอีกคนจับฟางเข้าไปในป่า
" พี่ป๊อป พี่ป๊อป ฮือออ ฮือออ ฮืออออ " ฟางร้องไห้ลั่น แม้มันจะเป็นแผน แต่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เธอถึงได้ร้องไห้ออกมาหนักขนาดนั้น นี่ไม่ใช่การเสแสร้ง แต่เธอร้องไห้ออกมาจริงๆ
" ฟ้า " ป๊อปเหมือนจะขาดใจที่เห็นฟางร้องไห้ และร่างกายของเธอสั่นเทาด้วยความกลัว น้ำตาของเธอทำให้เขาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง จนเขาสามารถจัดการคนสองคนที่ซ้อมเขาจนสลบ
" ช่วยด้วยยย ช่วยด้วยยย ฮืออ ฮือออ ฮือออ " ฟางร้องไห้ลั่น เมื่อไอโม่งสองคนกำลังลวนลามเธออยู่
" ฟ้าาาาา ฟ้าาาาาาาาาา !!! " ป๊อปร้องเรียกฟางเหมือนคนบ้าคลั่งง นี่เขาหวงเธอมากถึงเพียนี้เลยหรอ
" พี่ป๊อป พี่ป๊อป !!! ช่วยด้วยยย พี่ป๊อปปปป กรี๊ดดดดดดดดดดดด" ฟางร้องไห้ไม่หยุด
" มึง !! "
พลั๊วะ ! พลั๊วะ ! พลั๊วะ! ป๊อปกระฉากไอโม่งที่ค่อมร่างฟางอยู่ เขาปล่อยหมัดใส่มันอย่างไม่หยั้งมือ จนมันสลบไป แล้วมาจัดการกับอีกคน
" พี่ป๊อปพอแล้วว ฮืออ ฮือออ ฮือออ " ฟางรีบวิง่เข้าไปกอดป๊อป เมื่อเห็นไอโม่งสลบคาตีนป๊อป
" ไม่เป็นอะไรแล้วนะ ปลอดภัยแล้วนะ หยุดร้องได้แล้ว " ป๊อปกอดฟางไว้แน่น ทำไมเขาถึงได้เจ็บ ทำไมเขาถึงได้กลัวขนาดนี้
" ฟ้ากลัวว " ฟางกอดป๊อปไว้แน่น
" พี่ขอโทษนะ พี่จะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีก " ป๊อปลูบผมฟาง เขาประคองเธออกมาจากป่า
" ไอป๊อปมันรักฟางเข้าแล้วสินะ " โทโมะแอบยืนดูผมงานของตัวเองอยู่หลังต้นไม้ใหญ่
" คงจะรักมากด้วยสิครับนาย ถึงขนาดยอมเสี่ยงตายไปช่วยคุณหนูขนาดนั้น " กฤษพูด
" หึ ก็ดีเหมือนกัน อะไรๆ จะได้ง่ายขึ้น " โทโมะมองป๊อปที่เดินโอบฟางออกไป
" แล้วเด็กคนนั้นหละครับ " กฤษถามถึงแก้ว
" ชั้ลกำลังจะเชือด "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ