ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  72.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                    ร่างสูงคุยโทรศัพท์อยู่ภายในห้องทำงานอย่างเคร่งขรึม เขาเดินวนปวนมา เปิดเอกสารบนโต๊ะอย่างร้อนรน โดยมีหญิงสาวยืนอยู่เคียงข้างไม่ห่าง

 

 

 

 

                    " แต่ผมก็ทำทุกอย่างตามเวลาแล้วนะครับ โรงแรมจะเสร็จสมบูรณ์ตามสัญญา ไม่ได้มีปัญหาอะไร "  ป๊อปขมวดคิ้วด้วยความเครียด 

 

 

 

 

 

                   " มันจะขาดความน่าเชื่อถือได้ยังไงหละครับ ก็ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว "  

 

 

 

 

                    " โอเคครับ แล้วแต่คุณเลยก็แล้วกัน สวัสดีครับ " ป๊อปทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เอามือลูบหน้าอย่างแรง

 

 

 

 


                    " มีปัญหาอะไรหรือปล่าวครับพี่ป๊อป  พี่ป๊อปดูเครียดมากเลยนะคะ "  ฟางเดินเข้ามานั่งตรงหน้าป๊ป ก่อนจะเปรยถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

                    " เข้าขอถอนหุ้นออก  พี่พยามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแล้วนะ  แต่คงจะไม่ดีพอ " ป๊อปหน้าแดงฉ่าน ตาแดงกล่ำ เหมือนคนจะร้องไห้

 

 

 

 

 

                    " ช่างเค้าเถอะคะ ให้เค้าถอนหุ้นคืนไปเถอะ เดี๋ยวฟ้าหาคนมาซื้อให้เอง ฟ้ารู้จักคนเยอะ "  ฟางให้กำลังใจ

 

 

 

 

                    " ขอบใจมากนะ  แต่ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่อยากเป็นภาระใคร เดี๊ยวพี่จัดการเอง ขอบใจฟ้ามากนะ ที่เป็นห่วง  "  ป๊อปยิ้มน้อยๆ ความห่วงใยของฟางมันสร้างแรงกำลังใจให้เขามหาศาล

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปคะ ฟ้ากับพี่เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะคะ ฟ้าเป็นเลขาของพี่ มีอะไรที่ฟ้าช่วยได้ฟ้าก็จะช่วยคะ ฟ้าจะไม่ทิ้งพี่ป๊อปนะคะ "  ฟางกุมมือป๊อปเอาไว้อย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

                    เหมือนหัวใจที่อ่อนล้ามันกลับมามีแรงเดินต่อไปอีกครั้ง แต่สัมผัสจากเธอ แค่กำลังใจจากเธอ แค่ร้อยยิ้มของเธอ  แค่นั้นเองงง 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  ขอบคุณมากนะ ถ้าไม่มีฟ้า  พี่คงจะแย่ "  ป๊อปเอามืออีกข้างหนึ่งของเขาไปกุมมือของฟางเอาไว้  แววตาของเขามันบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจน ว่าเธอ เธอที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเขา กำลังเดินวนไปวนมาอยู่ในหัวใจของเขาเรียบร้อยแล้ว 

 

 

 

 

 

                    " มีฟ้าอยู่ข้างๆแบบนี้  พี่ป๊อปห้ามเครียดแล้วนะคะ " ฟางยิ้มหวานให้ป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " ไม่เครียดแล้วครับ ไม่เครียดแล้ว ^^ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " นาย วันนี้นายจะไปไหนหรือเปล่า  "ร่างบางเดินหน้าเครียดเข้ามาหาโทโมะในห้องนอน 

 

 

 

 

                    " ไม่อะ  มีอะไรหรือเปล่า "  ร่างสูงพงกหัวขึ้นมามอง แล้วทิ้งตัวนอนบนเตียงต่อ 

 

 

 

 

                    " ชั้ลขอเข้าไปในบริษัทหน่อยนะ  ไม่ได้เข้าไปหลายวันแล้ว กลัวจะมีปัญหา " แก้วเกรงใจ ไม่ค่อยจะกล้าพุดเท่าไหร่

 

 

 

 

 

                    " ไปดิ " แล้วเธอก็ถึงกบตะลึง เมื่อได้ยินคำตแบของโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

                    ง่ายไปป่าววะ !!! 

 

 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลทำกับข้าวไว้ให้แล้วนะ  แล้วชั้ลจะรีบกลับมานะ "  แก้วงุนงงกับความใจดีของโทโมะ  

 

 

 

 

 

                    " อื้ม " ร่างสูงขานรับ แล้วร่างบางก็เดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

                    ทันทีที่ประตูห้องปิดลง  โทโมะ รีบวิ่งออกไปล็อคกรประตู แล้วกลับเข้ามาในห้องนอนก่อนจะกดโทรศัพท์หาใครบางคน 

 

 

 

 

 

 

                    " คุณอมรเค้าขอถอนหุ้นแล้วหรอฟาง  " 

 

 

 

 

                    ( ใช่คะพี่โมะ  ฟางเพิ่งจะโทรไปเช็คเพื่อความแน่ใจเมื่อกี้นี่เอง ) ฟางพูด 

 

 

 

 

 

                    " จัดการซื้อหุ้นทั้งหมดเลยนะฟาง  มันไม่รู้ชื่อจริงของเราใช่มั้ย "  โทโมะแทบจะกระโดดโลดเต้นบนเตียง แววตาร้ายฉายแววออกมาทันที ที่ได้รับข่าวดี

 

 

 

 

 

                    ( ฟางจัดการเรียบร้อยทุกอย่างแล้วคะ  พรุ่งนี้ฟางจะไปซื้อหุ้นของเค้า โดยใช้ชื่อจริงๆของฟาง )  ฟางยิ้มร้าย 

 

 

 

 

 

                    "  ดีเลย  แล้วชั้ลก็จะทำให้หุ้นส่วนของมันต้องถอนหุ้นออกทุกคน   ทีนี้แหละ เราก็จะได้เป็นทั้งเจ้าของโรงแรม เป็นทั้งเจ้าของบริษัทที่มันก่อตั้งมา "  โทโมะยิ้มสะใจ

 

 

 

 

 

                    ( พี่คะ บริษัทเราให้เค้าไปก็ได้.... ) ฟางยังพูดไม่จบ

 

 

 

 

 

                    " อย่าใจอ่อนเหมือนแม่เด็ดขาด !!"  โทโมะขู่ 

 

 

 

 

 

                    ( ฟางขอโทษคะพี่โทโมะ ) ฟางซึมไป 

 

 

 

 

 

                    " คืนนี้ทำยังไงก็ได้ ให้มันไปส่งฟาง  แล้วถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ไม่ต้องกลัวนะ เพราะมันเป็นแผนของพี่เอง " โทโมะพูดจบก็ตัดสายทิ้งไป 

 

 

 

 

                    ( แผนอะไรคะ  ..... ฮัลโหล ฮัลโหล  )  ฟางจะถามต่อ แต่ไม่ทันการ โทโมะวางสายไปซะก่อนแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    บริษัทของแก้วว   เอกสารวางกองอยู่เต็มโต๊ะของป๊อป  แก้วอ่านเอกสารบนโต๊ะ แล้วถึงกับชะงักกึก เมื่อเห็นสัญญาต่างๆ ที่ทำขึ้น โดยมีชื่อของโทโมะเป็นคู่สัญญา 

 

 

 

 

 

                    " รักษาการแทนงั้นหรอ ?  "  แก้วทั้งโกรธทั้งโมโห 

 

 

 

 

 

                    " เข้ามาพบชั้ลหน่อยคะ "  แก้วเรียกเลขาหน้าห้องให้เข้ามา

 

 

 

 

 

                    "สัญญาพวกนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน  ทำไมเค้าถึงเป็นคู่สัญญา  แล้วใครให้เค้ารักษาการแทน  มันควรจะเป็นชั้ลไม่ใช่หรอที่ต้องรักษาการแทน "  แก้วใส่ไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

                    " คุณโทโมะบอกว่าคุณแก้วให้เค้ารักษาการแทนคะ  คุณเค้าก็เลยไปตกลงทำสัญญาต่างๆกับลูกค้า "  เลขาพูด 

 

 

 

 

 

                    " ขอบใจมาก "  แก้วเครียดหนัก รีบเก็บเอกสารเข้าตู้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    คอนโดโทโมะ  ร่างสูงนั่งไขว้ห้าง จิบไวน์ สบายอารมณ์ อยู่ที่ริมระเบียงห้อง

 

 

 

 

 

 

 

                    "  นายไปตกลงทำสัญญาบ้าบอนั้นได้ยังไง ทำไมถึงได้ไม่มาปรึกษากันก่อน  แล้วชั้ลไปบอกนายตอนไหน ว่าให้นายเป็นคนรักษาการ  นายทำแบบนี้บริษัทชั้ลก็เสียหายสิ "  แก้วโวยวาย ขึ้นเสียงใส่โทโมะ  โทโมะค่อยหันกลับมาหาแก้ว เขาทำหน้าเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หวานอะไรด้วยเลย

 

 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายอะไรเลยหนิ "  โทโมะพูดหน้าตาเฉย

 

 

 

 

 

                    " นายไปตกลงกับลูกค้าใหม่  แล้วลูกค้ารายเก่าที่พ่อ ที่พี่ชั้ลทำสัญญาด้วยมาเป็นสิบๆปี เค้าจะว่ายังไง ชั้ลจะไปอธิบายให้เค้าฟังยังไง ! "  แก้วยืนด่าโทโมะ อย่างไม่เกรงกลัว

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วจะไปอธิบายให้มันฟังทำไม  ต่อไปก็ไปซื้อกับลูกค้ารายใหม่สิ รายเก่าๆก็โละทิ้งไปบ้าง ไปแคร์อะไรมันนักหนาวะ "  โทโมะไม่พอใจที่แก้วขึ้นเสียงใส่ 

 

 

 

 

 

                    " นายกำลังทำให้บริษัทชั้ลมีปัญหา  นายช่วยอย่ามายุ่งกับบริษัทชั้ลได้มั้ยยย !! "   แก้วไม่ยอม 

 

 

 

 

 

                    " อย่าลืมสิ ว่าชั้ลถือหุ้นในบริษัทเธอเท่าไหร่  แล้วก็อย่ามาทำตัวโอหังใส่ชั้ล   ชั้ลไม่ชอบ "  โทโมะลุกขึ้นยืน เขาพูดใส่แก้วอย่างเยือกเย็น แต่มันเย็นจนทำให้อีกฝ่ายหวานสั่นไปหมด 

 

 

 

 

 

 

                    "  นายต้องการอะไรกันแน่  "  แก้วเริ่มไม่มั่นใจ  เธอเริ่มระแวงโทโมะ ตกลงเค้าเป็นคนยังไง  เค้าดี หรือเค้าร้าย  เค้าต้องการอะไรจากเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

                    พรึบบบบ !  แล้วร่างบางก็ถูกรวบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของร่างสูงอย่างเร็ว  

 

 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลต้องการแค่ไม่กี่อย่างหรอกนะ "  เขากระซิบข้างซอกหูของเธอ  

 

 

 

 

 

                    ด้วยความที่เธอยังโกรธเขาอยู่  มันทำให้เธอมีแรงจนสามารถที่จะผลักเขาออกให้ห่างจากตัวได้อย่างรวดเร็ว 

 

 

 

 

 

 

                    " นายเป็นคนยังไงกันแน่  "  เธอเหมือนคนที่มืดแปดด้าน เหมือนคนจับต้นชนปลายไม่ถูก  เหมือนคนไม่รู้เรื่องอะไรเลย  เขาทำให้เธอมึนตึงไปหมด เขาทำให้เธอสับสน  สับสนในตัวเขา  สับสนในความคิดของเขา 

 

 

 

 

 

 

 

                    แล้วการกระทำของเขาก็ทำให้บริษัทของเธอต้องสูญเสียลูกค้ารายใหญ่ที่พ่อกับพี่ของเธอเคยคบค้าสมาคมด้วยไปหลายราย 

 

 

 

 

 

 

                    "  อาเทพคะ คือแก้ว.... "  เธอพยามอธิบายให้ลูกค้าคนสนิทฟัง แต่เหมือนว่าเขาจะไม่เปิดโอกาสให้เธอเลย

 

 

 

 

 

 

                  " พอเถอะแก้ว  มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไปแล้ว ขอโทษนะ  อาขอตัวก่อน " 

 

 

 

 

 

                    "  นายทำอะไรเอาไว้นะ  "  แก้วทั้ปวดหัวทั้งเครียดกับสิ่งที่โทโมะทำ  ลูกค้าทุกรายที่เธอเดินสายไปขอโทษ กับปฏิเสธที่จะกลับมาร่วมงานกับเธอทุกราย โดยที่เขาไม่บอกเหตุผลอะไรกับเธอเลย 

 

 

 

 

 

 

                    เธอเหมือนคนจนปัญญา หมดหนทางทุกอย่าง  ปรึกษาใครก็ไม่ได้เลย จะโทรไปหาป๊อป ก็กลัวว่าป๊อปจะเครียด   แล้วเธอจะแก้ปัญหานี่ได้อย่างไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  เอ้าฟ้า  ทำไมถึงมายืนอยู่ตรงนี้  ไม่กลับบ้านหรอ นี่มันดึกแล้วนะ "  ป๊อปเดินออกมาที่จอดรถ เขาเห็นฟางยืนรอรถอยู่ที่หน้าที่ทำงาน

 

 

 

 

 

                    " รถของฟ้าเสียนะคะ เลยต้องกลับกับรถสองแถว  ฟ้าก็ยืนรออยู่ตั้งนานแล้ว ไม่มาสักที  "  ฟางทำหน้าเพลียๆ 

 

 

 

 

 

                    "  งั้นมากับพี่ก็ได้  เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง  "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

 

                    "จะดีหรอคะ "  ที่จริงก็เข้าแผนที่เธอวางไว้นั้นแหละ แต่เธอก็แสร้งพูดไปแบบนั้นแหละ 

 

 

 

 

                    " ดีสิ  มาเถอะ "  ป๊อปเดินไปเปิดประตูรถให้ฟาง  ฟางเดินมาขึ้นรถ 

 

 

 

 

 

                    รถของป๊อปขับมาได้ครึ่งทางก็เป็นทางเปลี่ยว ไม่มีบ้านผู้คน มีแต่ป่ารกร้าง แล้วจู่ๆ ก็มีรถกระบะคันหนึ่งขับปาดหน้ารถของป๊อป ก่อนจะมีคนในรถใส่ไอโม่งดำ ถึง 4 คน ลงจากรถมา  แล้ววิ่งกรูกันเข้ามาที่รถของป๊อป 

 

 

 

 

                    " เห้ยยย !  "  ป๊อปอุทานอย่างตกใจ 

 

 

 

 

                     "  พี่ป๊อปคะ "  ฟางเองก็ตกใจไม่ต่างกัน แม้เธอจะรู้ว่ามันเป็นแผน แต่เธอก็ยังกลัวกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ดี 

 

 

 

 

 

 

                    " ลงมา !!!!! "  ชายคนหนึ่งจี้ปืนมาที่ป๊อป แล้วขู่ป๊อปเสียงดัง  ป๊อปค่อยๆลงจากรถ   ชายอีกคนก็เปิดประตูดึงฟางออกมา 

 

 

 

 

 

 

                    "  คืนนี้กูจะไม่นอนเลยคอยดู  55555 "  ชายคนที่จับตัวฟางไว้ หัวเราะเสียงดัง  ป๊อปหันขวับไป มองหน้าชายคนนั้นอย่างแค้น 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงจะเอาอะไรก็เอาไป  แต่อย่ายุ่งกับผู้หญิง "  ป๊อปพูดเสียงเข้ม 

 

 

 

 

 

                    "  555555  แม่งเอ้ย  ทำมาเป็นหล่อ มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ "  ชายที่่จับตัวป๊อปไว้ พูดเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

                    พลั๊วะ  พลั๊วะ  เพลี๊ยะ พลั๊วะ พล๊ะ พลั๊วะ พลั๊วะ   เสียงแลกหมัดของกลุ่มผู้ชายดังเป็นระนาว   ป๊อปพลาดท่าถูกซ้อมหนัก  ชายอีกคนจับฟางเข้าไปในป่า   

 

 

 

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อป  พี่ป๊อป  ฮือออ ฮือออ ฮืออออ "  ฟางร้องไห้ลั่น แม้มันจะเป็นแผน แต่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เธอถึงได้ร้องไห้ออกมาหนักขนาดนั้น  นี่ไม่ใช่การเสแสร้ง แต่เธอร้องไห้ออกมาจริงๆ 

 

 

 

 

 

                    " ฟ้า "  ป๊อปเหมือนจะขาดใจที่เห็นฟางร้องไห้ และร่างกายของเธอสั่นเทาด้วยความกลัว น้ำตาของเธอทำให้เขาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง จนเขาสามารถจัดการคนสองคนที่ซ้อมเขาจนสลบ 

 

 

 

 

 

                     " ช่วยด้วยยย  ช่วยด้วยยย  ฮืออ ฮือออ ฮือออ "  ฟางร้องไห้ลั่น เมื่อไอโม่งสองคนกำลังลวนลามเธออยู่ 

 

 

 

 

 

 

                    " ฟ้าาาาา  ฟ้าาาาาาาาาา !!! "  ป๊อปร้องเรียกฟางเหมือนคนบ้าคลั่งง   นี่เขาหวงเธอมากถึงเพียนี้เลยหรอ

 

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อป   พี่ป๊อป   !!! ช่วยด้วยยย  พี่ป๊อปปปป  กรี๊ดดดดดดดดดดดด"  ฟางร้องไห้ไม่หยุด 

 

 

 

 

 

 

                    " มึง !! "    

 

 

 

 

 

                    พลั๊วะ !  พลั๊วะ !  พลั๊วะ!    ป๊อปกระฉากไอโม่งที่ค่อมร่างฟางอยู่  เขาปล่อยหมัดใส่มันอย่างไม่หยั้งมือ จนมันสลบไป  แล้วมาจัดการกับอีกคน 

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปพอแล้วว  ฮืออ ฮือออ ฮือออ " ฟางรีบวิง่เข้าไปกอดป๊อป เมื่อเห็นไอโม่งสลบคาตีนป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " ไม่เป็นอะไรแล้วนะ  ปลอดภัยแล้วนะ  หยุดร้องได้แล้ว "  ป๊อปกอดฟางไว้แน่น ทำไมเขาถึงได้เจ็บ ทำไมเขาถึงได้กลัวขนาดนี้  

 

 

 

 

 

                    "  ฟ้ากลัวว  " ฟางกอดป๊อปไว้แน่น

 

 

 

 

 

                    " พี่ขอโทษนะ  พี่จะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีก "  ป๊อปลูบผมฟาง เขาประคองเธออกมาจากป่า 

 

 

 

 

 

 

                    "  ไอป๊อปมันรักฟางเข้าแล้วสินะ "  โทโมะแอบยืนดูผมงานของตัวเองอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ 

 

 

 

 

 

                    "  คงจะรักมากด้วยสิครับนาย ถึงขนาดยอมเสี่ยงตายไปช่วยคุณหนูขนาดนั้น "  กฤษพูด 

 

 

 

 

 

                    " หึ   ก็ดีเหมือนกัน อะไรๆ จะได้ง่ายขึ้น "  โทโมะมองป๊อปที่เดินโอบฟางออกไป 

 

 

 

 

                    " แล้วเด็กคนนั้นหละครับ "  กฤษถามถึงแก้ว 

 

 

 

 

                    " ชั้ลกำลังจะเชือด  "

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา