ไฟในดวงใจ

                    
 
 
                    หลังจากที่ชายหนุ่มร่างสูงนอนแช่น้ำในอ่างอยู่แสนนาน โดยมีสาวหน้าหวานค่อยบริการอย่างเต็มที่  เขาก็เริ่มที่จะเบื่อกับการทำอะไรๆเดิมๆ
 
 
"  ชั้ลง่วงแล้ว นอนดีกว่าา " เขาบ่นๆ จนคนที่งีบหลับ รีบถลำตัวเข้าหาเขาอย่างตกใจ จนกระหม่อมน้อยๆของเธอชนกับท้ายทอยของเขา
 
 
" นี่เธอแอบหลับในเวลางายหรอห่ะ "  เขาโวยวายลั่นในทันที ที่รู้สึกเจ็บ
 
 
" ไม่ได้หลับ เค้าเรียกว่าพักสายตา พูดให้มันถูกๆหน่อย ชั้ลเสียหายนะ " เธอเองก็เถียงคำไม่ตกฟาก เห็นเค้าดีด้วยหน่อย เธอก็เหมาว่าเค้าจะดีกับเธอจากใจจริง แต่หารู้ไม่ ว่ามันเป็นแค่เกมส์ ที่เค้าเป็นคนกำหนดทุกอย่างไว้แล้ว
 
 
"  เออ ! โอเค งั้นเธอก็เช็ดตัวให้ชั้ลได้แล้ว  แล้วก็ไปเอาเสื้อมาใส่ให้ด้วย  เร็วๆ ! " เขาเองก็ง่วงเต็มทน ขี้เกียจมาต่อล้อต่อเถียงกับเธอ 
 
 
หญิงสาวเดินเข้าไปหาชุดนอนที่ตู้เสื้อผ้า อย่างหวุดหงิด ใจจริงก็ไม่อยากจะทำอะไรบ้าๆนี้หรอก  แต่เธอจะขัดคำสั่งเขาได้ที่ไหน 
 
 
 
 
" นายก็ลุกขึ้นมาสิ นอนอยู่ในอ่างแบบนั้น ชั้ลจะเช็ดได้ยังไง " เธอหน้านิ้วคิ้วขมวด ใจมันหวิวๆ แปลกๆจนบอกไม่ถูก
 
 
 
 
หนุ่มร่างสูงใช้แขนทั้งสองข้างของตัวเองค้ำขอบอ่าง แล้วลุกขึ้นยืน โดยทิ้งน้ำหนักไปยังขาอีกข้างที่ยังปกติอยู่ ด้วยความที่เขาตัวเปียกทั้งตัว มันทำให้กางเกงขาสั้นทีาเขาสวมใส่อยู่นั้นมันแอบชิดกับเนื้อของเขา  แก้ว ที่มองทุกอิริยาบทของเขาอยู่  ตาลุกวาวทันที ที่เห็นสิ่งลี้ลับ เธอจ้องมองมันอยู่นาน อย่างคนสติหลุด จนเขาต้องเอามือมาปิดมันไว้ด้วยความเขิลอาย เธอถึงได้สติ 
 
 
 
 
" ไม่น่าเชื่อ " เธออุทานเบาๆ หากแต่เขาหรือจะไม่ได้ยิน 
 
 
 
" ไม่น่าเชื่อ ? อะไรไม่น่าเชื่อ " ก็รุ้ทั้งรู้อยู่แล้ว แต่ก็แค่อยากแกล้งให้เธออายเล่น ก็เท่านั้นแหละ 
 
 
 
" ป๊าววว ไม่มีอะไร " เธอตอบเสียงสูง แล้วปั้นหน้าปั้นตาทำหน้านิ่งราวกับไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เธอเดินเข้าไปใกล้แล้วเช็ดตัวให้กับเขาอย่างลวกๆ ก่อนจะสวมเสื้อให้กับเขาอย่างเร็วๆ แล้วโยนกางเกงใส่หน้าเขา
 
 
 
" ใส่เองนะ ไม่อยากเห็นหนอนชาเขียว   ขนลุก  หยี๊ " แล้วเธอก็เอากลับ โดนการทำท่าทีแขยงใส่เขา  โทโมะมองร่างบางที่ทำตัวน่าหมั้นไส้ เดินสะบัดตูดออกไปอย่างไม่แยแสเขาเลย  
 
 
" หนอนบ้าอะไร ใหญ่ยังกับมังกร " เขามองสิ่งลี้ลับของตนเอง แล้วเงยมองหน้าประตูห้องน้ำที่เธอเพิ่งเดินออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วนั้นจะไปไหน " โทโมะขึ้นเสียงใส่ เมื่อเห็นแก้วกำลังจะเดินออกไปจากห้องเขา 
 
 
 
" อ้าวว ก้กลับห้องไปนอนดิ " เธอตอบด้วยสีหน้าที่ใสซื่อ จนมันดูเป็นการกวนอารมณ์ของเขา
 
 
 
" นอนที่นี่แหละ เวลาชั้ลจะเข้าห้องน้ำกลางดึก จะได้มีคนช่วยพยุง  " เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะง่วงเต็มทนแล้ว
 
 
 
" จิ๊   โอเค แต่เดี๋ยวชั้ลขอกลับไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะมานอนเป็นเพื่อน " พูดจบเธอก็รีบออกไปจากห้องเลย  โทโมะจะเรียกไว้ แต่ก็ไม่ทัน 
 
 
 
 
 
เขานั่งรอแก้วอยู่เป็นชั่วโมง เธอก็ยังไม่มาสักที รอจนเขาเพลอหลับไป 
 
 
 
 
 
" นาย ตายแล้วหรอ " แล้วแก้วก็เขามา พร้อมหมอนและผ้าห่ม ร่างบางวางหมอนไว้ที่โซฟาใก้ห้องโทโมะ แล้วเดินเข้าไปหาเจ้าขิงห้อง  ทันทีที่เธอเห็นคนหน้าดุ นอนหลับตาแน่นิ่งก็อดขำไม่ได้ 
 
 
 
 
ใบหน้าหล่อเหลา เจ้าอารมณ์ในเวลานี้มันช่างหน้ามอง ชะมัดเลย  ปากจัดๆของเขาที่ค่อยดุด่าว่าเธอ ตอนนี้มันนิ่งสนิทจนหน้าสัมผัส คิ้วหนาๆ แต่ชิบผูกเป็นโบ  ตอนนี้มันคลายออกจากกันเป็นปกติ  มันทำให้คนเจ้าิารมณ์ดูหน้ามองขึ้นมาทันที 
 
 
 
 
" นายน่าจะหลับมากกว่าตื่นนะ " เธออดยิ้มไม่ได้เทื่อเห็นคนเจ้าอารมณ์หมดฤทธิ์   ร่างบางดึงผ้าห่มมาห่มให้คนร่างสูง ก่อนจะเขี่ยจมูกโด่ง ราวกับจะบอกฝันดี  แล้วเดินกลับไปนอนยังที่ของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
เช้าตรู่ของวันใหม่  ฟางยังคงซื้ออาหารเช้ามาให้ทุกคนอย่างเคย หากแต่วันนี้เธอไม่ได้เตรียมอาหารใส่จานวางเตรียมไว้ให้ป๊อปที่โต๊ะ 
 
 
 
 
 แล้วเมื่อป๊อปเข้ามาทำงาน เขาก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติขิงหญิงสาว  ฟางไม่เงยหน้ามองเขา ฟางไม่ทักทายเขาเหมือนปกติ  แล้วยังไม่เตรียมอาหารให้เขาอีก 
 
 
 
 
' เป็นอะไรของเค้า ' ป๊อปได้แต่คิดในใจ  เยาไม่กว่าเดินเข้าไปถามเธอตรงๆ เพราะกลัวว่าเขาจะคิดไปเอง ว่าเธอโกรธ เลยปล่อยๆไปก่อน 
 
 
 
 
แล้วเค้าก็ปล่อยมาจนถึงตินเที่ยง ซึ่งฟางก็ยังไม่พูดกับเขาเลยสักคำ ไม่มองหน้าเลยด้วยซ้ำ 
 
 
 
 
" ฟ้าครับ " ป๊อปเอ่ยทักฟาง เมื่อฟางนำเอกสารมาให้ที่โต๊ะ  ฟางชะงัก แล้วหันกลับไปทางป๊อป แต่เธอก็ยังไม่มองหน้าป๊อปอยู่ดี 
 
 
 
" พี่ทำอะไรให้เราโกรธหรือเปล่า " แล้วป๊อปก็เลือกที่จะถามไปตรงๆ เพราะเขาไม่ชอบอะไรที่มันค้างคา 
 
 
 
" ปล่าวคะ "  เธอตอบสั้นๆ แล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ  เอาจริงๆเธอก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอก  มันก็แค่การแสดงฉากหนึ่งก็เท่านั้นแหละ  แต่ทั้งหมด เธอก็แค่อยากให้มันเป็นประเด็น ประเด็นที่เค้ายังคิดกับเธอแค่น้อง ซึ่งเธอไม่ได้ต้องการแค่นั้น 
 
 
 
" แล้วเป็นอะไรหละ  มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า  คือพี่สังเกตุมาตั้งแต่เช้าแล้ว ฟ้าดูซึมๆ ดูเงียบๆไป " แต่ป๊อปเป็นห่วงฟางจริงๆ 
 
 
" พี่ป๊อปไม่ต้องเป็นห่วงฟ้าหรอกคะ  ฟ้าไม่ได้สำคัญอะไร " แล้วเธอก็เข้าแผนของเธอทันที
 
 
 
" ไม่ให้ห่วงได้ยังไง ก็มันเป็นห่วงเนี่ย อ่านเอกสารก็ไม่รู้เรื่องเลย " ป๊อปเป็ยห่วงฟางจริงๆ และความรู้สึกมันอาจจะมากกว่าที่เธอคิด ซึ้งป๊อปเองก็ไม่รู้ตัว  แต่สีหน้า แววตาของป๊อปมันทำให้ฟางเห็น เห็นว่าป๊อปแคร์ฟาง
 
 
 
" ห๊ะ " เธอเองก็อึ้งไป 
 
 
 
" อึ้มๆ " เขากระแอมเป็นการแก้เขิล " เป็นเหมือนเดิทก็ดีแล้วนะ มันน่ารักดี อย่าเงียบเหมือนวันนี้เลย พี่ไม่มีความสุข " ป๊อปพูดจากใจจริง มันแสดงออกมาให้เห็นทั้งแววตาและสีหน้า  ฟางอึ้งไปอีกรอบ เธอได้แต่มองตามป๊อปที่กลับไปนั่งโต๊ะเหมือนเดิม 
 
 
 
ตึกตัก ตึกตัก  แล้วทำไมหัวใจของเธอถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ 
 
 
 
' ชั้ลมาเพื่อทำร้ายเขา  ชั้ลมาเพื่อแก้แค้น ' เธอเตือนตัวเอง  แล้วใจขิงเธอก็กลับมาเต้นปกติ  ใบหน้าอึ้งเมื่อครู่ ตอนนี้มันฉายแววร้ายออกมาอย่างเห็นได้ชัด  คำพูดของป๊อป มันทำให้เธอรู้  รู้ว่าเขากำลังตกอยู่ในกำมือของเธอ