ไฟในดวงใจ
เขียนโดย 
กลางสายฝน
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) ชนเฉี่ยว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ร้านขนมหวาน ร้านโปรดของแก้ว ที่แก้วมักจะมาที่นี่บ่อยๆเวลาที่เธอมีความเครียด หรือทะเลาะกับพี่มา แต่มันเป็นร้านข้างทางติดกับถนน ดูภายนอกเหมือนจะเป็นร้านที่ไม่ค่อยอร่อยสักเท่าไหร่ แต่หากได้ลองชิม รสชาดมันดีมากจริงๆ อาจจะดีกว่าในร้านอาหารหรูๆ สะด้วยซ้ำไป
" นี่ ทับทิมกรอบของโปรดของชั้ล " แก้ววางถ้วยขนมตรงหน้าของโทโมะ 1 ถ้วย ตรงหน้าตัวเอง 2 ถ้วย
" แล้วทำไมขอชั้ลมีถ้วยเดียวหละ " โทโมะมองฉุนๆ
" ก็เผื่อนายไม่ชอบไง นายก็ลองกินไปก่อน " แก้วพูดไปก็ตักกินไป โทโมะขมวดคิ้ว แล้วลองตักกินดูบาง แล้วมันก็อร่อยจริงๆ เหมือนที่แก้วบอก เธอมองแก้วที่กินเอาๆ จนใกล้จะหมด เขาก็รีบกินให้ทันแก้ว แล้วแย่งอีกถ้วยของแก้วมากินต่อ
" เห้ยย นั้นมันของชั้ล ! " แก้วเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แล้วยื่นมือจะแย่งคืน แต่โทโมะยกถ้วยหนีไปก่อน
" ก็ชั้ลกินหมดก่อน " โทโมะพูดไปก็ตักกินไป แก้วมองอย่างไม่พอใจ
" ก็ชั้ลซื้อมากินเอง ไม่ได้ซื้อมาให้นายสักหน่อย " แก้วทำหน้าบึ้ง
" ชั้ลอุส่าใจดีนั่งเฝ้าเธอทำงานทั้งวันนะ " โทโมะพูด แก้วนิ่ง นั่งมองปากโทโมะ แล้วก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่ โทโมะเอ็นดูแก้ว วางถ้วยทับทิบลง แก้วจะคว้าถ้วย แต่โทโมะจับเอาไว้
" กิน ด้วย กัน ! " โทโมะพูดชัดทุกคำ
ฟู้วววว แก้วเป่าปากอย่างเซ็ง แล้วตักทิบทิมมากิน
" เหลือเม็ดสุดท้าย นายต้องเสียสละ " แก้วยกช้อนจะไปตักทับทิม แต่โทโมะไวกว่า
" ชั้ลยอมเธอมาเยอะแล้ววันนี้ " โทโมะจะตักทัมทิมไปกิน แก้วใช้ช้อนตีช้อนของโทโมะ จนทับทิมตกลงไปในถ้วยอีกครั้ง
" นายกินเยอะแล้วนะ ชั้ลขอแค่เม็ดนี้เม็ดเดียว " แก้วอ้อน โทโมะนิ่งไป เวลาแก้วอ้อน แก้วก็ดูน่ารักไม่ใช่เล่นเลยนะ
" มานั่งนี่ดิ เดี๋ยวปล่อยให้ " โทโมะส่งสายตาเซ็กซี่ให้แก้ว แก้วผวา ทำหน้าหวั่นๆ
" นายคิดว่านายเซ็กซี่อยู่สินะ แต่ชั้ลหลอนไปหมดแล้วเนี่ย " แก้วเริ่มหวั่นๆ
" 55555 + กวนตีนชิหาย " โทโมะหลุดขำออกมา เขาก็แปลกใจตัวเองที่ทำอะไรประหลาดๆแบบนั้นไปได้ยังไง
" หมดแล้ววะ เสียใจด้วยนะ " แล้วจังหวะที่โทโมะหัวเราะอยู่ แก้วก็เหลือบเห็นทับทิมเม็ดสุดท้ายแล้วตักมากินอย่างผู้ชนะ โทโมะหยุดขำในทันใด
" เท่าไหร่คะ ' แก้วจ่ายเงินแล้วเดินกลับมาหาโทโมะ
" ไปกันเถอะ " แก้วเดินนำไป จะไปขึ้นรถที่จอดถัดจากร้านไปไม่กี่เมตร
" ระวัง ! " อยู่ๆ โทโมะก็ตะโกนขึ้นมาล้วคว้าร่างบางเอาไว้ จนทั้งคู่ล้มลงไปที่ริมฟุตบาท แก้วลุกมองบิ๊กไบค์ที่ขับหลบหนีไปอย่างเร็ว
" ใครวะ !" แก้วโวยวาย เธอลุกขึ้นจะขับรถตามไป แต่โทโมะจับมือเอาไว้
" ช่วยชั้ลหน่อย " โทโมะร้องเสียงแผ่ว พยามลุกขึ้น แต่ลุกไม่รอด
" เห้ย นาย ! " แก้วตกใจ รีบดูโทโมะ แก้วร้องขอให้คนที่มุงดูเหตุการณ์พยุงโทโมะขึ้นรถ แล้วเธอกพาร่างสูงไปโรงพยาบาล
ป๊อป - ฟาง แล้ววันนี้ก็เหมือนเดิม เป็นอีกวันหนึ่งที่ป๊อปกลับบ้านดึก และมีฟางที่นั่งทำงานเป็นเพื่อนป๊อป ฟางคอยหาอะไรมาให้ป๊อปกินอยู่ตลอด ความรู้สึกของป๊อปที่มีต่อฟางเริ่มพัฒนาขึ้นมาก เขาเริ่มไว้ใจฟางมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกรักฟางแบบคนรัก
" พี่ป๊อปกลับได้แล้วนะคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว พักผ่อนน้อยไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ " ฟางเดินไปหาป๊อป
" ครับ กลับเลยก็ได้ ' ป๊อปเก็บเอกสาร แล้วลุกเดินออกจากห้องไป
" ฟ้ากลับบ้านดึกแบบนี้ทุกวัน แฟนไม่ห่วงหรอ " ป๊อปพูดไปก็ล็อคประตูห้องไป
" พี่แอบหลอกถามฟ้าให้มั้ย " ฟางชี้หน้าแซวป๊อป ป๊อปยิ้มเขิล
" หลอกถามอะไรกัน พี่ก็ถามตรงๆนั้นแหละ " ป๊อปอาย
" ฟ้ายังไม่มีแฟนหรอกคะ ไม่มีใครมาจีบ สงสัยจะไม่สวยมั้งคะ " ฟางทำหน้าน้อยใจ
" สวยสิ ใครบอกไม่สวย สวยมากด้วย ' ป๊อปพูดไปตรงๆ แล้วยิ้มให้กับฟาง ฟางยิ้มหวานให้ป๊อป
" เขิลจัง " ฟางเอามือปิดหน้าตัวเอง ป๊อปลูบผมฟางอย่างเอ็นดู
" อยู่ใกล้ฟางแล้วพี่นึกถึงน้องสาวพี่จังเลย " ป๊อปคิดถึงแก้วจับใจ ฟางนิ่งไป เธอรู้สึกเหมือนตัวเองทำงานไม่สำเร็จ นี่เธออ่อยขนาดนี้แล้ว ป๊อปยังคิดกับเธอแค่น้องสาวอีกหรอ
" เดี๋ยวพี่ขับตามไปส่งนะ " ป๊อปพูด
" ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวฟางมีธุระต่อ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะพี่ป๊อป " ฟางทำหน้าซึมแล้วเดินขึ้นรถ ขับออกไปเลย ป๊อปมองตามไปอย่างไม่เข้าใจในอารมณ์ของฟาง
" เมื่อกี้ยังยิ้มอยู่เลย ไหงหน้าบูดกลับไปซะงั้น " ป๊อปเกาหัวไม่เข้าใจ
ครืนนนน ครืนนนนน เสียงโทรศัพท์มือถือฟางดังขึ้น
" นี่พี่ลงทุนทำขนาดนี้เลยหรอ " ฟางสีหน้าไม่พอใจ เหมือนกำลังโกรธคนปลายสายเป็นอย่างมาก
( ก็ใช่นะสิ ชั้ลคิดว่าถ้ายังใช้ไม้แข็ง คงจะทำอะไรเด็กคนนี้ไม่ได้ แต่ถ้าให้ไม่อ่อน ชั้ลว่าไม่น่ารอด ) โทโมะยิ้มอย่างผู้ชนะ
" แล้วพี่เจ็บมากหรือเปล่า " ฟางเป็นห่วง
( ก็แค่ขาแพลง ไม่ได้เป็นอะไรมาก ) โทโมะพูด
" พี่อย่าทำอะไรพิเรนๆแบบนี้อีกนะ ฟางเป็นห่วง " ฟางพูด
( อื้ม แล้วฟางก็ดูแลตัวเองด้วยหละ พี่เป็นห่วง แค่นี่นะ ) โทโมะรีบวางโทรศัพท์ เมื่อเห็นแก้วเดินเข้ามา
" นายไม่น่าต้องมาเจ็บตัวเพราะชั้ลเลยเนี่ย " แก้วมองเท้าโทโมะที่พันผ้าอยู่
" เอ้า ถ้าชั้ลไม่เจ็บ เธอก็เจ็บหนะสิ " โทโมะพูด
" ขอบคุณมากนะ ไม่น่าเชื่อเลยว่านายจะเป็นคนดีกับเค้าเหมือนกัน " แก้วพูดติดตลก
" กวนตีน ! " โทโมะค้อนใส่
" ว่าแต่มันเป็นใคร ชั้ลว่าชั้ลจะไปแจ้งความ " แก้วขมวดคิ้ว คิดหนัก
" เห้ย ! ไม่ต้องหรอก คงจะเป็นเด็กแว้นหละมั้ง มันไม่ได้ตั้งใจมาชนเธอหรอกน๊าา ปล่อยๆเด็กมันไปเถอะ " โทโมะรีบแย้งทันที
" ขับรถไปเฉี่ยวผู้หญิงคนนี้นะ เอาแค่เฉียวๆพอ อย่าให้เจ็บมาก แล้วรีบหนีไปให้เร็วที่สุด " โทโมะยื่นซองให้กับหนุ่มคนหนึ่ง เขาคนนั้นรับซองไว้ แล้วพยักหน้ารับคำสั่ง
" นายนี่ใจดีจริงๆ ขนาดเจ็บแบบนี้แล้วยังจะให้อภัยเค้าอีก " แก้วทึ้งในความเมตาของโทโมะ
" เออน๊าา เธอก็ดูแลชั้ลชดใช้กับที่ชั้ลช่วยเธอแล้วกัน ดูแลดีๆด้วยหละ " โทโมะพูด
" รู้แล้วน๊าา " แก้วพูด เธอรู้สึกดีกับโทโมะขึ้นมาเยอะเลย นี่ถ้าไม่ได้โทโมะ เธอคงจะหัวฟาดพื้นไปแล้วมั้งป่านนี้
" อาบน้ำ ชั้ลอยากอาบน้ำ " โทโมะพูด แก้วนิ่งไป เธอได้แต่นั่งยิ้มเจื่อนๆ
" อาบน้ำหรอ งั้นนายไปเปลี่ยนเสื้อสิ " แก้วพูด
" เปลี่ยนให้ดิ จะเปลี่ยนเองได้ยังไง เดินก็ยังจะไม่รอดเลย " โทโมะทำหน้าบึ้ง แก้วสงสาร
" โอเค งั้นก็ไปอาบน้ำกัน "แก้วพยุงร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำ แก้วให้เขานั่งที่ขอบอ่าง
" นายถอดเสื้อดิ " แก้วหันหลังให้ โทโมะมองแก้วแล้วยิ้มร้ายทันที
" เธอถอดดิ ชั้ลไม่มีแรง " โทโมะพูด
" นายก็ถอดเองสิ ก็แค่ถอดเสื้อ " แก้วโวย เพราะเธอไม่กล้า
" ชั้ลเกือบตายเพราะช่วยเธอนะ นี่เธอยังจะมาโวยวายใส่ชั้ลอีกหรอ " โทโมะโมโห
ฟู้ววววว แก้วเป่าปากอย่างเซ็ง แล้วหันกลับมา เธอทำใจดีสู้เสือเหมือนไม่รู้สึกอะไร เดินมาปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของโทโมะ แล้วถอดเสื้อออก เธอทำหน้านิ่ง แต่ใจเธอสั่นระริก
" กางเกงง " โทโมะลากเสียงยาว แก้วหน้าซีดไม่กล้าถอด เธอเงยมองหน้าโทโมะ โทโมะพยักหน้าให้ทำ
แก้วมือสั่นไปหมด เธอพยามควบคุมมือสั่นๆของเธอให้หมดกระดุมกางเกง ยิ่งใกล้มือก็ยิ่งสั้น ควบคุมมือสั่นๆ ยังไม่พอ ยังต้องควบคุมสายตาของตัวเองให้มงแต่กระดุมเท่านั้น
" มือสั่น ตื่นเต้นหรอ " โทโมะขำกับอาการของแก้ว แก้วยังไม่ได้สติ เธอปลดกระดุมกางเกงจนได้ หลังจากที่พยามอยู่นาน เธอเงยมองหน้าโทโมะ แล้วเป็นจังหวะเดียวกันกับที่โทโมะก้มลงมามองเธอ ซึ่งมันทำให้ปลายจมูกของทั้งคู่ชนกัน แก้ว โทโมะสตั้นไปสิบวิ แล้วผละออกจากกันอย่างเร็ว
" ช่วยรูดซิปให้หน่อย ไม่กล้ารูด " แก้วถอดออกห่าง แล้วพูดกับโทโมะ เธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่กล้ามองหน้าโทโมะ ใจเจ้ากรรมก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
" เสร็จแล้ว มาถอดต่อสิ " โทมโมะยียวนกวนประสาท แก้วกลั้นหายใจแล้วเดินไปหาโทโมะ เธอโน้มตัวลงไปจับขอบกางเกงของโทโมะ แล้วดึงออกอย่างเร็ว
" กรี๊ดดดดด !!! " แก้วร้องลั้น เมื่อเห็นโทโมะเหลือแต่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว
" 555555555 + " โทโมะขำแก้วที่ยืนหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึง
" มาถูหลังดิ ชั้ลลงในอ่างแล้ว " สิ้นเสียงโทโมะ แก้วค่อยๆหันไป พอเห็นว่าโทโมะลงไปในอ่างแล้วจริงๆ แก้วก็เดินไปนั่งขอบอ่าง แล้วถูหลังให้โทโมะ
" ทำยังกับไม่เคยเห็น ' โทโมะแซว
" พอดีเคยเห็นแต่พวกผู้ชายที่ร่างดีๆ มีซิกแพกมีกล้ามใหญ่ๆอะ สภาพแบบนายชั้ลไม่เคยเห็นหรอก ไม่อยากชายตามอง " แก้วทำปากเก่ง โทโมะแบะปากเป็นรูปสระอิ
" ของชั้ลยังไม่ใหญ่อีกหรอ " โทโมะพูด แก้วสตั้นไปสิบวิ
" อะไรใหญ่ ! " แก้วพูดไปด้วยความตกใจ
" ก็ไอนี่ไง " โทโมะไม่ตอบ แต่จับมือแก้วไปลูบร่างของตัวเอง ตั้งแต่กล้าม แผงอก ลงไปยังซิกแพก แล้วยังจะจับมือแก้วลูบลงไปเรื่อยๆ แต่แก้วดึงมือออกซะก่อน
" ไง ใหญ่พอมะ " โทะโมะหันหน้ามาถามแก้ว แก้วนิ่งไป เธอกำลังจิตนาการกับสิ่งที่เธอเพิ่งสัมผัสมาเมื่อครู่
" เช็ดน้ำลายหน่อยดิ น้ำลายไหลอะ " โทโมะแซว ที่จริงแก้วก็ไม่ได้น้ำลายไหลหรอก แต่แก้วก็นั่งอ้าปากหวอจริงๆ
" ทะลึ่ง ! " แก้วดุ แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
