The Princess I ภารกิจรักร้าย ล่าหัวใจเจ้าชายจอมกวน

9.8

เขียนโดย keang_sujittra

วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 11.52 น.

  10 chapter
  32 วิจารณ์
  17.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 มกราคม พ.ศ. 2558 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) ตอนที่ 4 : พูดแล้วอยากร้องไห้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

“พี่ฟาง เป็นยังไงบ้างคะ” เฟย์เข้ามาถามฉันทันทีอย่างกระตือรือร้น ตอนนี้ฉันมานั่งอยู่ในห้องพักเรียบร้อยแล้วล่ะ เจ้าหญิงทุกคนก็อยู่กันครบเชียว ดูท่าจะไม่ค่อยอยากรู้เรื่องของฉันเท่าไหร่เลยแฮะ ถึงขนาดโดดเรียนมานั่งรอแน่ะ -_-;

 

“ว่าไงคะพี่ฟาง เล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ” แต๊งกิ้วส่งเสียงเร่งขึ้น ฉันถอนหายใจออกมาอย่างหนักก่อนจะเปิดปากเล่าทุกอย่างที่คุยกับมาร์คัสให้เจ้าหญิงทุกคนฟัง เล่าเสร็จก็จบด้วยการถอนหายใจออกมาอีกครั้งเป็นการส่งท้าย

O_O    => หน้าเฟย์

=O=     => หน้าแก้ว

*O*        => หน้ายัยแต๊งกิ้ว

^^;          => หน้ามายด์

T^T       => และนี่ หน้าของฉันเอง

 

“เป็นภารกิจที่... เหมาะกับพี่ฟางจัง” มายด์พูดขึ้นเป็นคนแรก แต่มันฟังดูไม่ค่อยเข้าหูฉันเท่าไหร่ ยัยนั่นยิ้มแห้งๆเมื่อโดนสายตาพิฆาตจากฉัน ก่อนจะรีบเปลี่ยนประโยคใหม่

 

“คือ... มายด์หมายความว่า เป็นภารกิจที่ท้าทายความสามารถพี่ฟางมากเลยน่ะค่ะ ถ้าพี่ฟางทำภารกิจนี้สำเร็จน่ะ รับรองว่าทุกคนจะต้องทึ่งกับความเก่งของพี่ฟางแน่นอนเลย” ชิชะ คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังกันเหรอไงยะ แต่ไม่เป็นไร ฉันให้อภัยได้ นี่ยอมเพราะถือว่าเป็นน้องเป็นนุ่งนะเนี่ย ไม่ได้เกี่ยวกับคำชมเลยแม้แต่นิด หุหุ ^O^

 

“แต่ถ้าพี่ฟางทำไม่สำเร็จ รับรองว่าต้องถูกยัยมนิลาเหยียบจนจมดินแหงๆ” ประโยคบาดความรู้สึกนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้ นอกจาก...

 

“เฟย์!!!” ทุกคนพร้อมใจกันส่งเสียงดุใส่ยัยนั่นทันที แหมๆ รู้สึกดีจังที่มีคนโมโหแทนแบบนี้ ^O^

 

“พี่เฟย์พูดแบบนี้ได้ไงคะ ถ้าพี่ฟางโดนยัยมนิลานั่นเหยียบ ก็หมายความว่ายัยนั่นเหยียบพวกเราไปด้วยนะคะ พวกเราจะยอมได้ไง” อืม... แต๊งกิ้ว ดูเธอจะรักพี่มากเลยนะเนี่ย -_-* นี่ไม่คิดจะเป็นห่วงฉันกันเหรอไงเนี่ย >O<

 

“แล้วนี่พี่ฟางจะไหวเหรอคะ ต้องไปอยู่ที่นั่นตั้งสองเดือนแน่ะ” มายด์พูดขึ้นบ้าง ดูจากลักษณะแล้วคงมีแค่ยัยนี่แหละที่สนใจฉันมากที่สุด จำไว้เลยนะยัยพวกบ้า!

 

“ไม่ไหวก็ต้องไหวแล้วล่ะมายด์ เพราะถ้าพี่ไม่ทำก็เหมือนเสียหน้าให้ยัยมนิลาชัดๆ แบบนั้นพี่คงยอมไม่ได้หรอก” ฉันพูด มายด์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ใครจะคิดยังไงก็ช่าง แต่คนอย่างฉันน่ะ เสียอะไรก็เสียได้ แต่ห้ามเสียหน้าเด็ดขาด ถึงศักดิ์ศรีมันจะกินเข้าไปไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าฉันจะยอมเสียมันไปง่ายๆสักหน่อย ม๊าฉันสอนไว้เสมอว่า เสียทองเท่าหัว อย่ายอมเสียศักดิ์ศรีให้ใคร!!! (เอิ่ม... มันใช่แบบนั้นจริงๆน่ะเหรอ-_-*)

 

“แต่ดูจากหน้าพี่ฟาง เหมือนจะยังไม่ค่อยไหวยังไงก็ไม่รู้นะคะ” แก้วที่เงียบมาตลอดพูดขึ้นบ้าง ฉันคลี่ยิ้มบางๆก่อนจะพูดติดตลกเป็นการผ่อนคลายบรรยากาศ

 

“ไหวสิ ตอนนี้พี่แค่กำลังภาวนาว่าอย่าให้ผู้ชายโรงเรียนนั้นหน้าตาเหมือนมหาโจรก็พอ” ^O^

 

“ถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็พี่ฟางไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ” เฟย์แทรกขึ้น ฉันหรี่ตามองอย่างไม่ค่อยไว้วางใจ ยัยนี่จะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย

 

“หมายความว่าไงเหรอคะพี่เฟย์” แต๊งกิ้วถามขึ้นอย่างอยากรู้ ดูท่าจะมากกว่าฉันซะอีกนะนั่น

 

“เฟย์ลองไปสืบประวัติพวก The Princess มาแล้วนะคะ รับประกันได้ว่าหน้าตาไม่ได้ด้อยไปกว่าบอยแบนด์เกาหลีแน่นอน” ^O^ เฟย์พูดอย่างมั่นใจ ลืมไปว่ายัยนี่เป็นพวกติ่งเกาหลีขนานแท้ ไม่ว่าจะเป็นศิลปินคนไหน ถ้าเป็นคนเกาหลีล่ะก็ขอให้บอก ไม่มีคนไหนที่ยัยเฟย์ไม่รู้จักแน่นอน

 

“โม้รึเปล่าเฟย์ ถ้าพวกนั้นหน้าตาจะหล่อลากขนาดนั้น ไม่ลากออกไปเป็นดาราซะเลยล่ะ จะทำตัวหาเรื่องกวนบาทาชาวบ้านเค้าให้หน้าเสียโฉมไปทำไมกัน” แก้วแย้งขึ้นอย่างไม่เชื่อถือนัก ฉันก็เห็นด้วยกับยัยแก้วนะ พฤติกรรมของพวกนั้นที่ได้ยินมากับลักษณะหน้าตาที่ยัยเฟย์เล่าให้ฟังมันช่างขัดแย้งกันอย่างรุนแรง คุณก็ลองนึกภาพ 2PM ยกพวกตีกับเด็กมัธยมดูสิ มันเข้ากันซะที่ไหนล่ะ -_-*

 

“ไม่ได้โม้ซะหน่อย ถ้าเอาหน้าตาของเควิน น้องชายสุดเลิฟสุดหล่อของพี่ฟางเป็นมาตรฐานล่ะก็ เฟย์รับรองว่าผ่านเกณฑ์ทุกคนค่ะ” ^O^

 

“ถ้าพี่เฟย์นับว่าอีตาเควินนั่นหล่อล่ะก็ แต๊งกิ้วก็รับประกันได้เหมือนกันว่าโลกนี้คงไม่มีใครขี้เหร่แล้วล่ะค่ะ” -_-*นี่ของเสียงของยัยแต๊งกิ้ว ฉันล่ะอดสงสัยไม่ได้จริงๆว่ายัยนี่กับน้องของฉันมันจะเขม่นกันไปถึงไหน เรียนก็เรียนห้องเดียวกัน แถมหน้าตา... เอิ่ม ไม่ได้จะชมน้องตัวเองนะ แต่หน้าตาของเควินก็ใช่ว่าจะขี้เหร่ เพราะมีพี่สาวสวย ถ้าไม่เชื่อขอท้าให้กลับไปดูรูปตัวละคร >_<ส่วนยัยแต๊งกิ้วก็หน้าตาดีใช่ย่อย แถมยังมีตำแหน่งเจ้าหญิงแขวนคอไว้อีก ถ้าว่างๆเดี๋ยวแม่จะจับไอ้สองคนนี้ไปขังให้อยู่ห้องเดียวกันสักวัน เผื่อพอปล่อยออกมาแล้วจะญาติดีกันได้บ้าง เผลอๆฉันอาจจะได้น้องสะใภ้โดยไม่ได้ตั้งใจก็ได้นะเออ ^O^

 

“แล้วนี่เรื่องงานวันเกิดโรงเรียนเป็นไงบ้างอ่ะ จัดการไปถึงไหนแล้ว” ฉันเปลี่ยนเรื่องบ้าง คุยแต่เรื่องของฉันรู้สึกเหมือนชีวิตมันหดหู่ -_-* เห็นฉันเป็นคนแบบนี้แต่ฉันก็สนใจเรื่องของโรงเรียนเหมือนกันนะเออ ถึงตัวเองจะไม่ได้มีหน้าที่ แต่ให้คำปรึกษาได้ก็แล้วกัน

 

“ก็... ดีค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร” แก้วตอบ ยัยนี่อยู่ฝ่ายสถานที่สินะ ไม่น่าห่วงเท่าไหร่ หรือถ้าจะให้ห่วงก็ต้องห่วงเรื่องยัยแต๊งกิ้วจะไปป่วนการทำงานซะมากกว่าจะไปช่วยน่ะสิ-_-*

 

“ของเฟย์มีปัญหานิดหน่อยค่ะ แต่ก็แก้ไขได้ พี่ฟางไม่ต้องห่วง” ยัยเฟย์พูดแล้วยิ้มให้ฉันจนตาหยี ทำแบบนี้คิดว่าน่ารักมากเหรอไงย่ะ -_-*เออ! ยอมรับก็ได้ ยัยนี่น่ารัก ยิ่งมีลักยิ้มประดับอยู่ที่สองข้ามแก้มแบบนี้ยิ่งทำให้เฟย์ดูน่ารักมากขึ้นไปอีก ไม่สงสัยเลยว่าทำไมไอ้พวกผู้ชายหน้าหม้อในโรงเรียนถึงได้คลั่งไคล้ยัยนี่กันนัก

 

“ของเราล่ะมายด์ มีปัญหาอะไรรึเปล่า” ฉันหันไปถามมายด์บ้าง ในทีมก็มียัยนี่แหละที่ดูจะเรียบร้อยไร้ปัญหามากที่สุด

 

“กะ ก็ไม่มีอะไรค่ะ สบายอยู่แล้ว” มายด์ตอบตะกุกตะกัก ฉันมองอย่างสงสัย แปลกแฮะ แค่ถามไม่เห็นต้องทำท่าสะดุ้งขนาดนั้นเลย กลัวฉันจะกัดเหรอไงยะ ฉันไปฉีดยามาแล้วนะเฟ้ย >O<

 

“เป็นอะไรรึเปล่ามายด์ พี่ว่าเราท่าทางแปลกๆนะ ไม่มีปัญหาอะไรจริงๆน่ะเหรอ?” ฉันถามอีกครั้ง ก็แหม มันทำให้ให้เชื่อไม่ได้จริงๆนี่นา ดูหน้าก็รู้ว่ายัยนี่กำลังมีปัญหา

 

“โอ้ย! พี่ฟางไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ปีนี้หน้าที่ของยัยมายด์น่ะสบายสุดแล้ว เฟย์ยังอยากจะขอแลกเลยนะเนี่ย ไม่ต้องทำงานหนักแถมยังได้ใกล้ชิดหนุ่มหล่ออีกตั้ง 3 คนแน่ะ” ยัยเฟย์แทรกขึ้นพร้อมกับทำหน้าเคลิ้ม ฉันฟังแล้วได้แต่หันไปมองหน้ามายด์อีกครั้งอย่างข้องใจ

หน้าที่ของพวกเราเหล่าเจ้าหญิงในงานวันเกิดโรงเรียนแต่ล่ะปีมันก็หน้าที่เดิมๆ ของยัยมายด์ก็คือการดูแลศิลปินที่จะมาขึ้นโชว์ในวันงาน อ้อ! แล้วก็ต้องมาดูแลเรื่องการแสดงละครเวทีด้วย เพราะฉันในฐานะประธานชมรมไม่สามารถปฏิบัติภารกิจเหมือนทุกปีได้ ยัยมายด์ที่ภาระน้อยสุดก็เลยต้องรับภาระไปแทน ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ฉันว่าปีนี้มันมีบางอย่างแปลกๆ สังเกตได้จากหน้าตาของมายด์ที่ไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่ จะว่าไปมายด์ก็เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนี่นา

 

“ปีนี้ศิลปินรับเชิญของเราคือใครเหรอมายด์?” ฉันเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้ จำที่ยัยแก้วบอกได้มั้ย? การประชุมครั้งที่แล้วฉันไม่ได้เข้าประชุม และมันก็โชคร้ายตรงที่วันนั้นที่ประชุมตกลงกันแบ่งงานกันเรื่องงานวันเกิดโรงเรียนพอดี ฉันที่ขาดไปก็เลยไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยน่ะเซ่ =^=

 

“เอ่อ...” ยัยนั่นอึกอักเล็กน้อย แต่โดดสายตากดดันของฉันเข้าก็เลยยอมพูดออกมา “Rookie BB น่ะค่ะ เป็นนักร้องวัยรุ่นสามคนที่กำลังดังอยู่ในช่วงนี้” เอ๊ะเดี๋ยว!Rookie BB ที่ว่า ใช่วงที่มีสมาชิกสามคน ป๊อป เอี๊ยง อาร์มนั่นรึเปล่าน่ะ *O*

 

“ใช่ค่ะพี่ฟาง นอกจากเพลงจะดังแล้วหน้าตายังหล่อเว่อร์ด้วยนะคะ ทำเฟย์ลืมลู่ห่านไปซะสนิทเลย” ยัยเฟย์แทรกขึ้นอีกครั้ง ฉันพยักหน้ารับพลางมองหน้ามายด์ที่หลบสายตาฉันอย่างเข้าใจ ดูท่าปีนี้การทำงานของมายด์จะมีปัญหาซะแล้วสิ อยากรู้ใช่ม่ะว่ายัยมายด์จะมีปัญหาเรื่องอะไร ชิ! ไม่บอกหรอก ถ้าบอกไปเดี๋ยวพอถึงทียัยนั่นออกโรงเรื่องก็ไม่สนุกน่ะเซ่ >O<

 

“เป็นห่วงแต่คนอื่น อย่าลืมเตรียมพร้อมรับศึกของตัวเองในสองเดือนข้างหน้านี้นะคะพี่ฟาง” แก้วทักขึ้นอย่างเป็นห่วง ทำเอาฉันใจแป้วทันที ฉันอุตส่าห์ทำเป็นลืมไปแล้วนะเนี่ย คิดแล้วเครียด ขอตัวไปตายแป๊ปนะคะเพื่อนๆ เดี๋ยวกลับมา T^T

.

.

.

.

.

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา