Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.

  37 ตอน
  378 วิจารณ์
  108.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) 14 เรื่องวุ่นเมื่อเราอยู่ใกล้กัน Poppy&Fang Part

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย อะไรเนี่ย”ฟางลืมตาตื่นมาพบว่าเธอถูกกุญแจมือล่ามคู่กับตุ๊กตาหมีพูห์ตัวใหญ่ หญิงสาว
ตกใจแล้วรีบลุกขึ้นพบว่าเธออยู่ในเสื้อผ้าฝ้ายและผ้าถุงแบบชาวบ้าน ที่แขนถูกทำแผลเรียบร้อย
แล้ว ใครกันนะ ดูแลเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวแม่หนู ตื่นแล้วหรอ ทานอะไรสักหน่อยสิ”ยายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องแล้วยกข้าวต้มมาให้
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่ที่ไหนคะ ทำไมหนูมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วใครดูแลหนู ยายรึเปล่าคะ แล้วยายเป็นใคร”ฟางรัวคำถาม
ใส่ยายทันทีที่ยายนั่งลง
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ทีละคำถามก็ได้ลูก ยายชื่อจันทร์นะ ยายดูแลสวนผลไม้แถวชายเมืองนี้ หนูน่ะได้รับบาดเจ็บ
แล้วสลบมา ยายเลยทำแผลและดูแลหนูเอง”ยายจันทร์ตอบ
 
 
 
 
 
“จริงสิ ยายค่ะแล้วคนที่ใส่กุยแจมือมากับหนูละคะ ผู้ชายที่ใส่หน้ากากกับใส่ชุดทักซิโด้สีขาวน่ะค่ะ
เค้าไปไหนแล้วหรอคะ”ฟางรีบถามยายจันทร์ต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนที่ใส่หน้ากาก สวมชุดทักซิโด้ใครกันหรอลูก ทานข้าวเถอะจ้ะ ส่วนนี่ยายคิดว่าคงจะเป็นกุญแจ
ที่ไขกุญแจมือหนูแน่ๆ หนูเอาไปไขเถอะเดี๋ยวยายจะไปตลาดสักหน่อย”ยายจันทร์พูดแล้วเดินออก
ไปปล่อยให้ฟางนั่งกินข้าวตามลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แปลกมาก เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเราถูกยิงตกน้ำมากับจอมโจรซูสที่ติดมาด้วยกัน อีตานั่นหายไป
ไหนแล้วล่ะ และอีกอย่างเราตกน้ำ ที่นี่ที่ไหนกัน มือถือก็หายด้วยสิ”ฟางเดินออกมานอกบ้านแล้ว
คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟึ่บ
 
 
 
 
 
 
ฟางเดินมาแถวสวนผลไม้แล้วชะงักเหมือนมีคนอยู่ในสวนก็เดินเลาะเพื่อเข้าไปหา
 
 
 
 
 
 
 
“คุณคะ หยุดก่อนสิคะ”ฟางเดินไปเรื่อยๆเมื่อชายที่สวมหมวกไอ้โม่งคนหนึ่งเดินหนีเธอ ใจหนึ่งเธอ
ก็อยากจะกลับไป แต่อีกใจหนึ่งเธออยากรู้ให้ได้ว่าที่นี่ที่ไหนแล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ไปไหนแล้วล่ะ”เมื่อเดินข้ามท้องร่องเล็กๆในสวนเข้ามาฟางก็แปลกใจเมื่อไม่เห็นชายคนนั้น
แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แฮ่/กรี๊ด”ชายคนเดิมเดินโผล่มาจากหลังต้นไม้หลอกเธอตกใจทำให้หญิงสาวกรี้ดเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ คิดถึงกันหรอจ้ะเมียจ๋า”ชายคนนั้นที่สวมหมวกไอ้โม่งปิดหน้าพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นาย จอมโจรซูส”ฟางอึ้งไม่คิดว่าซูสจะมาในลักษณะนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่น่ะสิ คิดถึงสามีตัวเองก็บอกมาเถอะ นี่เราห่างกันไม่ครบ24ชั่วโมงก็ใจร้อนแล้วหรอ”ซูสพูดก
วนๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครกันคิดถึงนาย นี่นายจับตัวชั้นมาที่นี่ทำไม ชั้นะกลับบ้าน อ้อ จริงสิ แล้วนายหลุดออกจาก
กุญแจมือนี้ได้ไง แถมไม่ไขกุญแจให้ชั้นเอาชั้นไปกุญแจกับตุ๊กตาหมีเนี่ยนะ นายบ้าแล้วรึไง”ฟาง
ได้ทีบ่นซูสยาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่หายใจทางผิวหนังรึไง ถามชั้นยาวเหยียดแบบนี้ช้าๆหน่อยสิ ชั้นตอบคำถามไม่ทันนะ”ซูสพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายก็ตอบคำถามชั้นก่อนสิ นี่นายจะไปไหนน่ะ”ฟางพูดแล้วเดินตามจอมโจรซูส
 
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่คือแถวชานเมืองไงล่ะ ชั้นไม่ได้จับเธอมาอย่าลืมสิว่าเราใส่กุญแจมือติดกัน ชั้นหนีเธอไม่ได้
แถมเธอถูกยิงแบบนั้น ชั้นเลยเลือกที่จะช่วยเธอไว้ก่อน เลยพามาที่บ้านยายจันทร์เค้า ที่หลุดมาได้
เพราะกุญแจไขที่เธอเอายัดนมตัวเองไงล่ะ ส่วนเรื่องกลับบ้านน่ะหรอ หึๆ รอชั้นหนีเธอไปได้อีก
รอบก่อนละกัน ชั้นถึงให้ยายจันทร์ปล่อยเธอไป”ซูสตอบคำถามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไง ไม่มีทางซะหรอก นายอยู่ตรงหน้าชั้น ชั้นไม่มีวันปล่อยนายไปได้หรอก กล้ามากนะที่แอบจับ
นมชั้น”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าลืมสิว่าชั้นจับกี่รอบคืนนั้น อย่าทำเป็นหวงตัวกับสามีหน่อยเลยน่า”ซูสยังกลัวไม่เลิก
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด ชั้นไม่ใช่เมียนายนะ นายตายซะเถอะ”ฟางพูดแล้วกระโดดล๊อคตัวซูสจนล้มไปทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บนะ นี่เธอทำร้ายสามีเธอหรอ เจ็บนะ”ซูสร้องแล้วรั้งมือฟางไว้2ข้าง
 
 
 
 
 
 
 
“นายไม่ใช่สามีชั้น นายมันโจรโรคิต หื่นกาม ลักพาตัวชั้นมา นี่แน่ะๆ หน้ากากไม่มีแล้วยังจะกล้าที่
จะใส่หมวกไอ้โม่งนี่พรางตา เออ ชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านายคือใคร จอมโจรซูส”ฟางคร่อมซู
สอยู่แล้วหมายจะถอดหมวกไอ้โม่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องอะไรจะบอก เอางี้ เป็นเมียชั้นอย่างถาวรสิ ชั้นจะบอกเธอว่าชั้นคือใคร”ซูสที่รั้งมือฟางตอก
กลับ
 
 
 
 
 
 
 
“ชาติหน้าซะเถอะย่ะ ไม่มีวัน ปล่อย ชั้นต้องรู้ให้ได้นายคือใคร”ฟางโวยวายไม่ยอมแล้วงับที่มือซูส
ที่จับมือเธอให้ชายหนุ่มปล่อยมือจากเธอก่อนจะเอามือที่ว่างหมายจะกระชากหมวก
 
 
 
 
 
 
“เรื่องอะไร ไม่ยอมซะหรอก”ซูสรีบพลิกตัวมาคร่อมฟางแล้วขึงร่างบางแนบพื้นดิน
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ ไอ้โจรบ้า ปล่อย”ฟางดิ้นไปมา ซูสจึงรวบข้อมือบางขึ้นเหนือหัวฟาง2ข้างด้วยมือเดียว
 
 
 
 
 
 
 
“หึ หึ สาวน้อย ก็รู้ไม่ใช่หรอว่าชั้นไม่ฟังคำสั่งใครง่ายๆโดยเฉพาะคนที่ตามล่าตัวเอง”ซูสพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าเธอเป็นเมียชั้น ชั้นอาจจะฟังก็ได้”ซูสเปิดหมวกไอ้โม่งออกมาแค่ครึ่งปากแล้วก้มกระซิบข้าง
หูฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่มีวัน ชั้นน่ะหมั้นกับเต้ยแล้วนะ”ฟางหน้าแดงเบือนหน้าหนีแล้วพูดเสียงสั่น
 
 
 
 
 
 
“ปากบอกว่าหมั้นกับเต้ย แต่ร่างกายเธอคือของชั้นนะเมียจ๋า”ซูสพูดก่อนจะช้อนหน้าฟางมาบดจูบ
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ฟางครางในลำคอเมื่อโจรหนุ่มจูบเธอก่อนจะโอนอ่อนเมื่อมือหนาลากมือลูบคลำไปทั่วตัว
 
 
 
 
 
 
 
“กลับกันเถอะจะมืดแล้ว”ซูสถอนจูบฟางออกมาพูดแล้วอุ้มฟางเดินกลับบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
ส่วนคู่นี้ แม้หน้ากากจะหายแต่ก็พยายามสูงในการพรางตัวเอง555555555
 
 
โทษทีๆ ช่วงนี้มัวเเต่ส่งงานอาจารย์เลยไม่ได้มาอัพ มาแล้วนะ อัดสเปเชี่ยล3ตอนติดกันเลย  อย่าหายไปไหนกันนะ นะๆๆๆๆๆๆ
 
 
 
 
 

 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา