Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.

  37 ตอน
  378 วิจารณ์
  109.63K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) 13 ชั้นนี่ล่ะผู้ปกครองเธอ Tomo&Kaew Part

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะตายมั้ยเนี่ย”แก้วที่ลากโพไซดอนมาที่ห้องพักที่ไม่ได้ล๊อคประตูแล้วพูดเมื่อมองร่างสูงที่นอนอยู่

ก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วเพ่งงมองร่างสูงถ้ามองดีๆแล้วคุ้นๆแฮะ

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”ก่อนที่แก้วจะทำอะไรต่อก็ถูกโพไซดอนดึงแก้วมาจูบทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถือว่าเป็นบทลงโทษที่กล้ามาทำร้ายคนช่วยชีวิตเธอนะ”โพไซดอนพูดเมื่อถอนจูบออกมา

 

 

 

 

 

 

“นะ นายตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”แก้วตกใจแล้วรีบผละจากตัวโพไซดอนออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ตั้งแต่เธอลากถูลู่ถูกังเข้ามาในห้องนี้แล้วล่ะ แถมเธอยังแช่งชั้นเมื่อกี้อีก”โพไซดอนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษแล้วกันนะคุณโจร เอ่อ นี่ตำรวจคงจะไปหมดแล้ว จะออกไปเลยมั้ยล่ะ”แก้วเปลี่ยนเรื่อง

คุย

 

 

 

 

 

 

 

“ลากชั้นมาแบบนี้คงไม่คิดจะช่วยพาชั้นหลบโจรหรอกนะ เพราะเล่นฟาดมาซะชั้นมึนแบบนี้”โพไซ

ดอนดักคอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษชั้นแค่อยากรู้นี่นาว่าคุณเป็นใครกันแน่”แก้วหันมาตอบ

 

 

 

 

 

 

“อย่างเธอน่ะ รู้ไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา”โพไซดอนถาม

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นอยากรู้ไงว่า คุณคือใคร เอะอะก็มาจูบๆๆชั้นตลอดแบบนี้ ชั้นไม่ใช่คนใจง่ายนะ”แก้วว่า

แล้วหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

“เอ้า เห็นเป็นนางแบบมีหนุ่มๆมาล้อมหน้าล้อมหลังนินึกว่าจะเปลืองตัว” โพไซดอนที่ยังคงเคือง

แก้วเรื่องหนุ่มๆก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

แก้วรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของโจรหนุ่มก็ตบหน้าโจรหนุ่มหันทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นนางแบบจะมีเพื่อนสักคน2คนมันจะทำไม นี่คุณโจรชั้นถามหน่อยเถอะเรารู้จักกันหรอทำไม

ถึงว่าชั้นแบบนี้ เดี๋ยวก็จูบเดี๋ยวก็ว่า ชั้นเป็นผู้หญิงชั้นก็มีศักดิ์ศรีนะ”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นใครน่ะหรอ เอาเป็นว่าชั้นก็คือคนที่เธอต้องตกอยู่ในกำมือชั้นอยู่ดี ดังนั้นอยากจะมีไมตรีที่ดี

กับเพื่อนร่วมงานน่ะได้ แต่เรื่องชู้สาวชั้นไม่อนุญาติ”โพไซดอนดุแก้ว แก้วนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นคุณก็คือมิสเตอร์Pสินะ”แก้วพูดขึ้นทำให้โพไซดอนชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“อักษรคำว่าPย่อมาจากPoseidonใช่มั้ย”แก้วเสี่ยงถามอีกครั้ง โพไซดอนไม่ตอบแถมหลังใส่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ตอบงั้นแสดงว่าใช่ คุณคือผู้อุปถัมภ์ชั้นสินะ”แก้วพูดแล้วรีบเดินเข้าไปใกล้แต่โพไซดอนเดิน

หนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาเหลวไหลน่าชั้นไปล่ะ”โพไซดอนพยายามจะหนีแต่แก้วรีบวิ่งไปดักและรั้งไว้ก่อนกระชาก

หน้ากากออกมา

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณโทโมะไม่จริง”แก้วอึ้งเมื่อเห็นใบหน้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากาก หญิงสาวไม่เชื่อก่อนจะถอย

ห่างชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทีนี้รู้ตัวจริงของชั้นแล้วสินะ”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณทำแบบนี้ทำไมกัน”แก้วสับสนแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เธอไม่จำเป็นต้องรู้เหตุผลที่ชั้นทำไหนๆความก็แตกแล้วจำไว้ว่าชั้นเองก็คือผู้อุปถัมภ์เธอ ชั้นคือ

มิสเตอร์P ที่เธอเองพยายามถามจินนี่มาตลอดไงล่ะ”โทโมะพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้แก้ว แก้วถอย

กรูดมาเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทะ ทำไมกัน ทำไมต้องจูบชั้นทังๆที่คุณคือคนรักของคุณจินนี่ไม่มีเหตุผลที่สุด”แก้วพูดแล้วรีบวิ่ง

หนีแต่โทโมะไม่ตอบกลับเหวี่ยงแก้วลงเตียงไปแล้วขึ้นคร่อม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นคือเจ้าของเธอไงล่ะ ชั้นมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอ”โทโมพูแล้วบดจูบแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อื้มม”แก้วเริ่มร้องครางในลำคอเมื่อสัมผัสกับสิ่งที่โทโมะกำลังปรนเปรอเธอ ร่างบางที่

พยายามเดินขัดขืนก็ร้องครางในลำคอเมื่อมือหนาล้วงมาถอดกางเกงชั้นในเธอลงแล้วเอานิ้วเข้าไป

สำรวจในโพรงสาวเข้าออกหลายทีจนเธอเด้งสะโพกรับกับมันก่อนจะกระตุกเกร็งเมื่อถึงฝั่งฝันแล้ว

ค่อยหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณไม่ควรจะทำแบบนี้กับชั้น คุณมีคุณจินนี่อยู่แล้ว”แก้วหน้าแดงไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นคือเจ้าของของเธอแก้ว อย่าไม่มีสิทธิ์ขัดขืนชั้น”โทโมะถอดเสื้อผ้าของแก้วและตัวเองออกจาก

ร่างกายของคนทั้งคู่เปลือยเปล่าแล้วพูดขึ้นก่อนจะล๊อคตัวแก้วที่พยายามหนีกดลงกับเตียงอีกครั้ง

แล้วดูดเม้มอกสวยเพื่อกระตุ้นอารมณ์

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เจ็บ เอาออกไป”แก้วร้องกระตุกขึ้นมาเมื่อสัมผัสถึงสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในตัวก็ดิ้นไปมาใต้ร่าง

สูง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเกร็งสิ แล้วมันจะดีเอง”โทโมะกระซิบข้างหูแล้วค่อยๆผ่อนร่างกายก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเมื่อ

รับรู้ว่ากายของเขาเริ่มปรับสภาพให้กายสาวรับได้ แล้ว ชายหนุ่มเอาขาเรียวของแก้วทั้ง2ข้างเกี่ยว

รัดเอวไว้และเริ่มขยับสะโพก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ แก้วไม่ไหวแล้ว พอเถอะ”แก้วที่น้ำตาซึมกับสิ่งที่โทโมะทำก็ขอร้องชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นหยุดไม่ได้แก้ว อดทนอีกนิดนะ อ๊ะ”โทโมะร้องครางก่อนจะเร่งซอยสะโพกเข้าไปในลำตัวแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”โทโมะและแก้วร้องครางออกมาก่อนชายหนุ่มจะปล่อยธารสีขาวเข้าไปในตัวแก้วเมื่อ

ถึงจุดหมาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นของชั้น เป็นเด็กดีของชั้นเสมอนะแก้ว”โทโมะกระซิบข้างหูแล้วขัยบตัวกอดแก้วแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนใจร้าย คุณทำแบบนี้กับเด็กในปกครองของคุณได้ยังไง”แก้วพลิกตัวหนีไม่อยากมองหน้าโท

โมะ ตอนแรกเธอแค่อยากจะรู้ว่าโพไซดอนคือใคร แต่แล้วเอก็สงสัยที่โพไซดอนมาช่วยเธอเสมอ

และไหนจะอักษรPที่เหมือนชื่อโพไซดอนทำให้เธอเลือกที่จะถามไปแบบนั้นแต่สุดท้ายกลับผิด

คาดกว่าเดินเมื่อคนในหน้ากากโพไซดอนนี้คือโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นไม่ต้องการให้เธอไปยุ่งกับใครไงล่ะ”โทโมะกอดรั้งแก้วแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เลยทำแบบนี้กับชั้นคนบ้า อื้อ”แก้วทุบชายหนุ่มแล้วว่าแต่โทโมะบดจูบแก้วซะก่อนท่ะพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นเด็กที่ชั้นดูแลเธอต้องยอมชั้นทุกอย่าง ต่อจากนี้ นี่คือคำสั่ง”โทโมะพูดแล้วกอดแก้วแน่น

ไม่ยอมปล่อย

 

 

 

 

 

 

ก็อย่างว่าคู่นี้เค้าซ่อนความรู้สึกกันมานานแล้วไม่แปลกที่จะเล่นกันแบบนี้

 

 

ชอบคู่นี้อย่าลืมเม้นโหวตน้าาา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา