Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) 15 ฟางหายไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ปัง
ข้าวของที่วางบนโต๊ะทำงานของนายธียุทถูกปาลงมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวของคนปาทำให้เต้ยที่ยืนอยู่กับลูกน้องตำรวจนายอื่นๆ สะดุ้งไปตามๆกัน
“ทั้งเฟย์และก็ฟางหายไปพร้อมๆกับไอ้พวกโจรพวกนั้นงั้นหรอ”นายธียุทพูด
“ทางเรากำลังประสานงานกับตำรวจ หน่วยต่างๆแล้วนะครับ คาดว่าไม่นานเราจะรู้เบาะแส”เต้ยพูด
“อีกไม่นานแล้วมันเมื่อไหร่กัน นั่นลูกสาวชั้นทั้ง2คนเลยนะ เต้ย นั่นฟางคู่หมั้นของนาย นายควรจะ
ใส่ใจกับมันมากกว่านี้สิ”นายธียุทโมโห ว่าลูกน้องรวมถึงเต้ยคนสนิทด้วย
“นายจะโมโหให้มันได้อะไรล่ะธียุท ลูกน้องตกอกตกใจหมดแล้วนะ”ชวินเดินเข้ามาพูด
“ทั้ง3โจรทั้งลูกๆของผมหายไปแบบนี้ ผมไม่เดือดร้อนก็แปลกสิครับนาย”นายธียุทพูด
“ไม่ต้องห่วง ชั้นกับมิสเตอร์ริวจะช่วยกันตามล่าไอ้3โจรพวกนั้นเอง เพราะอีกไม่นานแล้วล่ะ พวกมัน
ก็จะไม่ได้ลอยหน้าลอยตาแบบนี้ได้อีก”นายชวินพูดแฝงไปด้วยเลศนัยบางอย่างทำให้เต้ยลอบมอง
ด้วยความสงสัย
“อื้อ”เฟย์ค่อยๆขยับตัวลืมตาตื่นมาพบว่าเธอยังนอนอยู่ที่เดิมแล้วโจรเฮเดสล่อยู่ไหนกัน
“คอมพิวเตอร์นี่ อ๊ะ ต่อเน็ตได้ด้วย”เฟย์พูดเมื่อเดินสำรวจในบ้านก็รีบวิ่งไปที่คอมพิวเตอร์ที่เปิกไว้
เครื่องหนึ่งก่อนจะรีบเข้าโปรแกรมแชทที่เธอชอบใช้ แล้วเฟย์ก็ยิ้มออกเมื่อเห็นคนที่เธออยากคุย
ด้วยที่สุดกำลังออนไลน์
“ขอโทษนะที่ช่วงนี้ไม่ได้ติดต่อกับเฟย์เลย พอดีเรายุ่งๆน่ะ”นายกบเห็นเฟย์ออนแล้วก็รีบทักเฟย์
ทันที
“ไม่เป็นไรจ้ะ นายกบ นายกบช่วยเฟย์ด้วย เฟย์อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะตอนนี้”เฟย์รีบพิมบอกนายกบ
“เย้ย ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรอเฟย์”นายกบพิมตอบกลับมา
“เฟย์เอกับโรเฮเดสแล้วเฟย์ก็ต่อรองเรื่องดาบกับเค้าเพื่อแลกกับจะเห็นหน้า แต่เค้าพาเฟย์มาที่บ้าน
ที่ไหนไม่รู้อ่ะ โจรนั่นหายไปแล้ว นายกบมาช่วยเฟย์ทีน้าๆ เราจะได้เจอหน้ากันด้วยไง”เฟย์พิมตอบ
กลับไปเมื่อนึกถึงที่เฮเดสบอกเมื่อคืน
“เราไปเจอเฟย์ไม่ได้หรอก อย่าลืมสิ เราน่ะอยู่เมืองอกนะ เฟย์ลองคิดดูสิ ถ้าโจรเฮเดสอะไรนั่นไม่
ทำอะไรเฟย์แถมหายตัวไปในตอนเช้าแบบนี้ แสดงว่าหมอนั่นคงไม่มีเจตนาร้ายอะไรนะ เอางี้สิ เฟย์
ลองสำรวจรอบๆบ้านดูสิ ว่ามีอะไรผิดปกติมั้ยถ้ามีก็รีบวิ่งออกไปเลย เฟย์ลองไปดูก่อนสิ”นายกบพิม
ตอบกลับมา
“อ๊ะ นี่มันกุญแจรถนี่ อ๊ะ รถ”เฟย์เดินสำรวจรอบบ้านแล้วเห็นลูกศรสีแดงชี้ไปบนโต๊ะที่มีกุญแจรถวาง
ไว้แล้วรีบวิ่งไปที่โรงรถนอกบ้านก็เห็นรถยนต์คันหนึ่งก่อนจะเสี่ยงดวงสตาร์ทรถดู ปรากฏว่ามันติด
“นายกบ อีตาเฮเดสนั่นเอารถทิ้งไว้ให้เฟย์กลับบ้านเอง กรี๊ด ขอบคุณนะที่บอกให้เฟยืเดินสำรวจ
รอบๆบ้านก่อน รักนายกบที่สุดเลย ถึงบ้านแล้วจะรีบทักแชทไปหาใหม่นะ บาย”เฟย์รีบกลับเข้ามา
พิมบอกนายกบแล้วรีบขับรถออกไปทันที
“จ้า บาย เฟย์ของชั้นเก่งที่สุดเลย”เขื่อนมองข้อความที่เฟย์ส่งมาก่อนจะได้ยินเสียงรถขับออกไป
จากบ้านนี้ ชายหนุ่มมองรถที่เฟย์ขับออกไปจากชั้นบนของบ้านแล้วอมยิ้มก่อนจะพูดออกมา
“นี่ พูดกันหน่อยสิ อย่างอนไม่พูดกันแบบนี้สิแก้ว”โทโมะขับรถกลับมากับแก้วที่งอนปั่นปึ่งไม่ยอม
พูดด้วยใส่เขาในเช้าวันต่อมาแล้วแยกย้ายกันใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินออกมาจากโรงแรม
“นี่คุณโทโมะ ทำไมไม่ส่งแก้วที่คอนโดคะ”แก้วโวยวายเมื่อโทโมะขับรถมาที่บ้านของจินนี่แทน
“เอ้า พูดได้แล้วหรอ นึกว่าจะไม่พูดกับชั้นตลอดไปซะอีก”โทโมะหันมาตอบแล้วลงจากรถก่อนจะ
ดึงแก้วเข้าไปในบ้าน
“ปล่อยแก้ว ไม่ต้องมายุ่ง แก้วเดินได้”แก้วพูดแล้วพยายามขืนตัวออกจากโทโมะ
“อย่าลืมสิ ว่าเธอเป็นของชั้น เป็นเด็กในปกครองของชั้น ห้ามขัดขืน”โทโมะดุ
“เผด็จการที่สุด คุณจะจับแก้วมาทำไม แก้วจะกลับคอนโด”แก้วพูด
“เอ้า ขืยปล่อยเธอออกนอกสายตาชั้น เธอเอาความลับของชั้นไปบอกคนอื่นแล้วชันถูกจับมาก็ยุ่ง
น่ะสิ”โทโมะพูด
“นี่คุณเห็นแก้วเป็นคนยังไงกันคะ ดูแลแก้วมาตลอดคุณไม่รู้หรอว่าแก้วเป็นคนยังไง คุณคือผู้มี
พระคุณของแก้ว ถึงแม้คุณจะไม่บอกเหตุผลว่าทำไปทั้งหมดนี่เพราะอะไร แก้วก็จะไม่ถาม ไม่ยุ่ง
หรือบอกอะไรใครหรอกค่ะ เพราะนี่มันเป็นสิทธิ์ของคุณ นั่นไงคะ คุณจินนี่มาแล้ว ถ้าเสร็จธุระแล้วก็
ไปเรียกแก้วข้างหลังบ้านแล้วกัน”แก้วถอนหายใจแล้วพูดพลางสบสายตาของร่างสูง ก่อนจะหันไป
มองจินนี่ที่เดินออกมาแล้วแกะมือออกเพื่อไปช่วยแม่บ้านทำงานบ้านอย่างที่ทำเป็นประจำ
“เอ๋ แล้วนี่ทำไมถึงกลับมาด้วยกันได้ล่ะโทโมะ รึว่าแก้วรู้เรื่องแล้ว”จินนี่เดินพาโทโมะเข้ามาในบ้าน
แล้วถาม
“ใช่ แก้วรู้เรื่องแล้ว”โทโมะพูด
“อะไรนะ นี่โทโมะบอกแก้วได้ไง ตอนไหน”จินนี่เอาน้ำมาให้โทโมะแล้วถามต่อ
“ก็ไม่ได้ตั้งใจ แก้วเค้าจับได้เอง ก็เลยปิดปากด้วยปล้ำ”โทโมะพูด
พรวด จินนี่แทบพ่นน้ำออกมา
“ตายแล้วโทโมะ ไปปล้ำแก้วเค้าได้ไงเค้าเป็นผู้หญิงนะ รับผิดชอบแก้วเลย”จินนี่โวยวาย
“รับผิดชอบแน่ล่กะเด็กในปกครองนี่นา แต่ที่แน่ๆ คนอะไรขี้งอนชะมัด เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นงี้ นี่ผู้
หญิงนะเค้าขี้งอนแบบนี้ทุกคนรึเปล่าอ่ะจินนี่”โทโมะบ่นเมื่อแก้วที่พยศเขาเป็นครั้งแรก
“เอ้า ถ้าเค้างอนก็ง้อเค้าสิ จะมาถามอะไรจินนี่เล่า นี่มันเรื่องของคน2คนนะ”จินนี่พูดแล้วอมยิ้มนิดๆ
ความจริงแล้วเธอดูออกว่าโทโมะน่ะรักแก้ว แก้วเองก็ชอบโทโมะ แต่เล่นปล้ำกันแบบนี้ทั้งที่แก้ว
เข้าใจว่าโทโมะกับเธอเป็นแฟนกัน มีหรอ ผู้หญิงที่ไหนจะไม่งอนจะไม่น้อยใจงานนี้จอมเย็นชา
สุขุมแบบโทโมะได้ร้อนเป็นไฟแน่ๆ
“เดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำเลยนะ เนื้อตัวมอมแมมแบบนี้แล้ว เดี๋ยวค่อยลงมากินข้าว อ้อ ถ้าเธอคิดหนีล่ะก็
บอกเลยว่าหนีไปไม่รอดหรอก เพราะที่นี่มันอยู่ลึกและก็ไกลจากในตัวเมืองมาก จะออกไปก็มีหวัง
เป็นเมียชาวสวนแน่ๆ”เมื่ออุ้มฟางกลับเข้ามาในบ้านแล้ว ซูสก็รีบสั่งฟางยาวเหยียดจนฟางแทบ
เถียงไม่ทัน
“นี่นายหายทางผิวหนังรึไงยะ”ฟางพูดก่อนจะโดนซูสไล่ขึ้นไปชั้นบนเพื่ออาบน้ำ ส่วนชายหนุ่มก็รีบ
อาบน้ำแล้วหาผ้าผืนหนึ่งมาพันแค่ครึ่งหน้าโดยเหลือไว้แค่ตาแล้วเดินมาที่ครัวเพื่อทำอาหารให้
ฟางกิน
ฟางเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วได้กลิ่นหอมของอาหารก็เดินลงมาแล้วต้องชะงักเมื่อภาพที่เธอเห็นคือ
จอมโจรซูสที่ยังคงหาผ้ามาพรางหน้าไว้กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว
“นี่นายจะไม่คิดเปิดผ้าออกเลยรึไง ไม่ร้อนหรอ”ฟางกอดอกแล้วถามโจรหนุ่ม
“นั่นแน่ อยากรู้ล่ะสิว่าชั้นเป็นใคร เป็นเมียชั้นก่อนเถอะ ชั้นจะบอก”ซูสหันมาตอบฟาง
“เรื่องอะไรยะ ชั้นไม่มีวันยอมนายหรอก โจรบ้า นายน่ะถูกพ่อชั้นตามล่าตัวแท้ๆนะกล้ามากที่จะขอ
ชั้นเป็ยเมีย”ฟางว่า
“ถ้าชั้นไม่ถูกพ่อเธอตามตัวแล้วเธอคงจะยอมชั้นใช่มั้ยล่ะ”ซูสวางทัพพีตักข้าวแล้วเดินมาโอบเอว
ฟาง
“ชาติหน้าเถอะย่ะ ไม่มีวัน”ฟางว่า ซูสจึงหัวเราะออกมาก่อนจะเดินไปตักข้าวให้ฟางแล้วมาทานข้าว
ด้วยกัน
“นี่นาย ปล่อยชั้นกลับบ้านเถอะ ป่านนี้เต้ยกับพ่อตามตัวชั้นแย่แล้ว”ฟางพูเมื่อช่วยซูสล้างจานทำให้
ชายหนุ่มหน้าตึง
“แหม คิดถึงคู่หมั้นหนุ่มก็บอกเถอะ ไม่ต้องมาอ้าง”ซูสพูดแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ฟางเห็นซูสไม่ระวัง
จังหวะนั้นเอง ฟางรีบกระโดดขี่หลังซูสแล้วหมายจะแกะผ้าที่มัดไว้ทันที
“ทำบ้าอะไรเนี่ย”ซูสร้องเมื่อร่างบางกระโดดมาขี่หลังเขาทำให้ชายหนุ่มเกือบล้มลงไป
“ชั้นต้องรู้ให้ได้ว่านายเป็นใคร ไอ้โจรหื่นกาม”ฟางพูดแล้วพยายามแกะผ้าแต่ซูสพยายามรั้งมือ
“เธอนี่มันงูพิษจริงๆ ชั้นอุตส่าห์ดูแลเธอนะเนี่ย ไม่รู้ล่ะ แลกกันเป็นเมียชั้น ชั้นแกะผ้า เอ๊ะ ไม่สิ ไอ้
เรื่องที่เธอเป็นเมียชั้นมันชัดเจนแล้วนี่นา หึหึ”ซูสพูดแล้วก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“กรี๊ด อีตาบ้า นี่แน่ะๆ”ฟางร้องแล้วทุบตีโจรหนุ่ม
“ไม่รุ้ล่ะ อยากรู้นักใช่มั้ย”ซูสพูดจบรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนแล้วเหวี่ยงฟางที่ขี่หลังเขาลงเตียงไป
“นี่ไง แกะผ้าแล้ว ดังนั้น เป็นเมียชั้นเถอะ”ซูสปิดสวิชต์ไฟแล้วแกะผ้าที่ปิดออกแล้วโยนใส่ฟาง
“ขี้โกง นายแกะผ้าตอนดับไฟใครจะไปเห็นเล่า อื้อ”ฟางโวยวายแต่ถูกโจรหนุ่มดึงไปบดจูบอย่าง
ร้อนแรง
“อื้อหือ หอมกลิ้นสบู่ของเมียจ๋าจริงๆ”ซูสพูดแล้วซุกไซร้ตามตัวฟางก่อนจะแกะกระดุมชุดผ้าฝ้าย
ออกจนหมดแล้วโยนออกไปพ้นๆ ก่อนจะปลดตะขอบราอย่างรวดเร็วตามความถนัด เพื่อดูดเม้มอก
สวย
“อื้อ อีตาโจรลามก พอเลย”ฟางร้องครางด้วยความเสียวแล้วเผลอกอดโจรหนุ่ม
“บอกแล้วไง ว่าเป็นเมียชั้น ชั้นแกะผ้าแล้ว”ซูสพูดแล้วรีบรูดชั้นในบางของฟางลงไป ก่อนจะสอดนิ้ว
เข้าไปในโรพงสาว
“อ๊ะ ออกไปนะ อ๊ะ”ฟางร้องครางด้วยความเสียวเมื่อโจรหนุ่มปรนเปรอให้ก่อนจะกระตุกเกร็งเมื่อถึง
ฝั่งฝัน แต่โจรหนุ่มไม่หยุดกับก้มไปที่โพรงสาวแล้วดูดเลียน้ำหวานที่ออกมาจนหมดพลางถอด
เสื้อผ้าตัวเองออก
“อึก นะนายชั้นเจ็บ”ฟางร้องเมื่อเธอหลับตาเคลิ้มกับสิ่งที่ซูสทำแล้วสัมผัสได้กับสิ่งแปลกปลอมเข้า
มาในร่างกาย ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะมีอะไรกันแล้วแต่เธอเองก็ยังไม่ชินอยู่ดี
“มาสนุกกันดีกว่านะจ้ะเมียจ๋า”ซูสพูดแล้วเริ่มขยับสะโพกเข้าออกให้เร็วขึ้นทำให้ฟางกอดรัดชาย
หนุ่มเพื่อยึด
“อ๊ะ อ๊ะ ไอ้โจรลามก อีกแล้วนะ”ฟางร้องเมื่อโจรหนุ่มขยับสะโพกเมาในตัว
“เอ้า ก็บอกแล้ว แลกกันเป็นเมียชั้น ชั้นแกะผ้า อ๊ะ”ซูสพูดแล้วเร่งสะโพกให้เร็วจนฟางสติไม่อยู่กับ
เนื้อกับตัว
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว พอก่อน”ซูสพลิกฟางมาอยู่บนตัวแล้วซอยสะโพกเร็วขึ้นจนฟางร้องออกมา
“อดทนอีกนิดสิจ้ะเมียจ๋า อีกนิดเดียว อ๊ะ”ซูสพูดก่อนจะพลิกฟางมานอนใต้ร่างตามเดิม
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”ฟางร้องออกมาพร้อมกับโจรหนุ่มเมื่อถึงฝั่งฝันก่นจะฉีดธารสีขาวเข้ามาในตัวของ
ฟาง จนฟางกระตุกเกร็งรับสิ่งนั้น ก่อนทั้งคู่จะกอดจูบกันนัวเนียอย่างไม่มีใครยอมออกจากกันก่อน
สติของฟางเตลิดเมื่อถูกโจรหนุ่มปรนเปรอเธอทั้งคู่เริ่มผลัดเปลี่ยนกันแสดงบทรักไปมาอีกหลาย
ครั้งจนแทยหมดแรง
“เก่งที่สุดเลยเมียจ๋า”ซูสกระซิบข้างหูเมื่อฟางหมดแรงนอนหลับไปแล้วก่อนจะแอบหอมแก้มแล้ว
นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้อง
“เอ้า ยายจันทร์มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นยายจันทร์กลับเข้ามาพบว่านี่มันตี4แล้วนี่
“ยายก็กลับมาเตรียมของใส่บาตรพระน่ะสิ แหม ป๊อป คนนี้คือเมียเราจริงๆใช่มั้ย ไม่หมือนกับพวก
สาวๆที่ตามแกคนก่อนๆใช่มั้ย”ยายจันทร์ถามหลานชายที่ยิ้มกรุ้มกริ่มไม่ตอบอะไร
“ไม่บอก แต่พรุ่งนี้ยายหาเรือข้ามฟากให้ฟางหน่อยสิ แต่ตอนนี้ยังไม่ต้องปลุกนะยายเพราะยัยนั่น
กำลังได้พัก”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอย่างกะล่อนใส่ยายก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
“ไอ้หลานคนนี้นิ เห้อ ถ้าแม่หนูนั่นเป็นเมียเจ้าป๊อปก็ดีสิ ภาคย์กับลิตาจะได้หมดห่วง”ยายจันทร์พูด
แล้วมองไปที่รูปที่ติดข้างฝา ภาพป๊อปปี้ที่ถ่ายกับพ่อแม่ตัวเองวัยเด็กในงานเลี้ยงของตำรวจเมื่อ
นานมาแล้ว
ปากบอกไม่ยอมเค้าแต่ได้หลายรอบนี่หมายความว่าไงนะคู่นี้55555555
ช่วงนี้ไรเตอร์อัพไม่เป็นเวลาขอโทษด้วยนะ เพราะช่วงนี้ยุ่งมาก
จะพยายามมาอัพบ่อยๆ ขอแค่อย่าหายกันไปก็พอออ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
