แผนรักกามเทพ

 “สวัสดีคับพี่ษาผม วายุ เพื่อนของภัทรจำได้ไหมคับ”
“วัดดีจ้าเอ๋อนึ้คุณภูวดลเพื่อนของคู่หมั้นพี่เองจร้า ส่วนคุณนี้ วายุแคเตอร์เพื่อนสนิทของน้องสาวฉันเอง”
“ยินดีที่ได้รู้จักคับ”
“เช่นกันคับ”
“รอภัทรเหรอเข้าไปด้วยกันไหม มาตามพี่มา”
ระหว่างที่สองหนุ่มกับหนึ่งสาวเดินเข้ามา หญิงสาวก็ได้เห็นแววตาอ่อนโยนของอาทิตย์ที่ลอบมองน้องสาว คิดซะว่าตาฝาดไปก็แล้วกัน”
“นี้ก็นานมากแล้วฉันขอตัวออกไปหาเพื่อนก่อนนะ”
วายุเปิดประตูเข้าพอดี
“มาพอดีเลยนายวายุฉันกำลังจะออกไปตามพอดี”
“พี่ษามาก็ดีแล้วฉันไปแล้วน่ะ”
“ใจคอไม่แนะนำเพื่อนเธอให้รู้จักบ้างเลยเหรอ”
“นี้นาย วายุ แชคเตอร์เพื่อนสนิทที่ฉันมีคนเดียว”
“นี้ นายอาทิตย์ว่าที่พี่เขย ฌห้ยไม่ใช่ว่าที่คู่หมั้นพี่สาวฉัน”
“ยินดีที่ไดรู้จักคับพี่อาทิตย์”
“ยินดีที่ไม่รู้จักอีกอย่างฉันเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง”
“พูดแบบนี้ก็มีปัญหาวิคับ”
“กลับกันเถอะวายุ”
“ฮัลโหลแก่ทำงานไม่ได้เรื่องฉันจะไปจ้างคนอื่น”
“ให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะคับนะเจ้านาย”
“ก็ได้ถ้าแก่พลาดีกฉันไม่ปล่อยแก่ไว้แน่”
“ทำไมไอ้อาทิตย์มันถึงได้ตายยากตายเย็นแบบนี้ว่ะ”
“อย่ามีเรื่องกันเลยนะฉันลาก่อนนะพี่ นายภุวดล และนายก็ด้วย”
“ผมไปก่อนนะคับพี่ษา คุณภูวดล”
ยกเว้นอาทิตย์คนเดียว
“เดี่ยวก่อน”
“อะไรอีกล่ะอย่าลืมสัญญาที่เอให้กับฉันไว้ล่ะ”
“เอ๋อนะฉันไม่ลืมนายนะ”
“เดี่ยว”
“อะไรอีกล่ะ”
คนตัวโตจับมือร่างระหงเอาไว้ถ่ายถอดความอุ่นช่านให้แก่ร่างบาง
“นายมาจับมือฉันไว้ทำไมนี้”
“เอาเอกสารไปด้วย”
“ฉันว่าคุณคงจะปล่อยมือผมได้ตั้งนานแล้วนะ เราไปกันได้แล้วหทัยภัทร”
“ไม่ใช่เรื่องของนาย”
คนตัวโตพูดด้วยลมหึง
“หทัยภัทร”
“อืมทีอะไรวายุ”
“ฉันว่าคู่หมั่นพี่เธอดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันเท่ไร”
“ฉันว่าไม่น่ะแก่คิดมากไปหรือเปล่า”
“ไม่เซนส์ฉันมันบอกว่าเขาคิดกับแก่เกินกว่าว่าที่น้องสาวคู่หมั้นพี่สาวเธอแน่ อารมณ์แบบนี้แถวบ้านฉันเรียกว่าลมเพชรหึง”
“เพ้อเจ้อน่ะวายุคนไร้หัวใจอย่างนายนั้นน่ะเหรอจะมาหึงคนอย่างฉันไร้สาระจริงๆนะนาย จะกินไหมข้าวฉันอุตส่าห์พามาเลี้ยง”
ร้านครัวโชติรส
“ร้านนี้เขาว่าอาหารอร่อยแก่อยากทานสั่งอะไรสั่งได้เลยนะ”
“ไม่ดีมั้งแนเป็นคนที่นี้จะให้เธอมาเลี้ยงแบบนี้ได้ไง”
“ฉันไม่ชอบให้ผุ้ชายเลี้ยงเอาแบบนี้ไหมเราแบ่งจ่ายคนล่ะครึ่งดีไหมแบบอเมริกันแชร์ไง”
“ก็ได้”
“นั้นก็ดีน้องค่ะพี่ขอเมนู”
“จะรับอะไรดีค่ะ”กุ้งทอดมะขาม หมี่หุ้นแกงปู ปุผัดพงกะหรี่ ปล่านึ่งมะนาวเท่านี้แหละ”
“สั่งมาตั้งเยอะแยะเธอจะทานหมดไหมนี้”
“ทานไม่หมดก็พาห่อกลับบ้านดินายนี้เร็วๆๆเข้าฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”
วายุกับหทัยภัทรนั่งรับปประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย