แผนรักกามเทพ

 “ไอ้อาทิตย์แก่บอกว่าคนที่ช่วยชีวิตแก่คือหทัยภัทรเหรอ”

“ใช่แล้วฉันก็อยากรู้ว่าใครเป็นคนจ้างให้มันมาฆ่าฉัน”

“แล้วแก่สงสัยใครเป็นพิเศษ”

“ฉันคิดไม่ออกว่ามันเป็นใคร”

“ก๊อกๆๆๆๆๆ”

“เข้ามาได้”

“เป็นไงบ้างคะพี่อาทิตย์อินเป็นห่วงพี่อาทิตย์มาก”

“มองหาใครอยู่เหรอ”

“มองหาหทัยภัทรเขาไม่มาด้วยเหรอ”

เป็นเอกสงสัยในตัวหลานชายทำไมต้องถามถึงหลานสาวคนเล็กของเพื่อนรัก

“นันนะซิคะหนูยังไม่เห็นน้องเลยค่ะ”

“อีกสักพักก้คงมา”

ณ ล็อบบี้ของโรงแรม

“เฮ้ยนายวายุทำไมไม่โทรบอกก่อนล่ะว่านายจะมาหาฉัน”

“บอกก็ไม่เซอร์ไพรสนะซิว่าแต่เธอมีธุระอะไรหรือเปล่า”

“มีซินายช่วยพาฉันไปต๋วเมืองภูเก็ตหน่อยสิ”

“เดี่ยวฉันมา”

“นี้คับคุณหทัยภัทร”

“ขอบใจจ้า”

“นี้เธอจะพาฉันไปไหนไปโรงพยาบาลเร็วซิ”

“โอเคโอเค”

วายุขับรถพาหทัยภัทรมาถึงโรงพยาบาลไม่ถึงชั่วโมง

“แก่จะเข้าไปด้วยกันไหม”

“ไม่อ๊ะไ

“แน่ใจนะ”

“ขอโทษคะ”

“เอานี้แก่มาทำไมไม่ทราบ”

“นี้พนักกงานฝากของมาให้นาย ฉันไปล่ะ”

“เดี่ยวภัทรแล้วเสื้อผ้าพี่ล่ะ”

“เอ่อฉันลืม”

“ไปเถอะหนูอินหนูษาตาภู”

พวกภูวดลก้แยกย้ายกันกลับบ้าน

“ทุกคนเขากลับฉันไปล่ะ”

“เดี่ยวก่อนฉันจำได้ว่าเธอตบหน้าฉันไม่ใช่เหรอ”

“ตายแน่ๆๆๆเลยไอ้ภัทรเอ๋ยดันไปมีเรื่องกับใครไม่ไป”

“ว่าไง”

“ฉันก็มาให้นายตบหน้าฉันคืนไง ให้ตบทั้งสองข้างเลยอ่ะ ตบเบาๆน่ะแก้มจะได้บวมเท่าๆๆกัน”

ร่างระหงหลับตายื่นแก้มให้คนตัวโตตบหน้า คนตัวโตได้แต่ยืนนิ่ง นึกถึงตอนที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด แล้วใช้มือสากจับแก้มเบาๆๆ

ร่างระหงรยืนหลับตานึกแปลกใจที่เขาไม่ตบ

“ฉันจะตบหน้าคนที่ช่วยชีวิตฉันได้ไงล่ะ”

นั้นเหรอปล่อยให้ฉันยืนหลับตาอยุ่ได้ตั้งนาน

“แต่ว่าเธอต้องมาหาฉันที่นี้บ่อยๆๆๆ ฉันมีงานให้เธอทำ”

“ฉันน่ะเหรอ เดี่ยวนะทำไมนายถึงไม่ให้พี่ษาเป้นคนทำ”

“เธออย่าลืมว่า”

“ก็ได้ๆๆฉันมาก็มา”

ไม่รุ้ว่าคนตัวโตแอบอมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์

“ฉันหิวน้ำ”

“เอา”

“ป้อนฉันด้วย”

“เอ่อก็ได้”

“นี้เอกสารเอช่วยตรวจแทนฉันที่แล้วอ่านให้ฉันฟังด้วย”

ร่างระหงไม่รู้ตัวเลยว่าระหว่างที่เธออ่นเอกสารอยู่มีใครคนหนึ่งคอยแอบลองมองเธอบ่อยๆ

“นายมองหน้าฉันทำไมหรือหน้าฉันมีอะไรติด”

“เปล่าไม่มีอะไร”

หรรษากลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้งพร้อมภูวดล

“สวัสดีคับพี่ษาผม วายุ เพื่อนของภัทรจำได้ไหมคับ”