Rainbow วาดรักบนลายรุ้ง
เขียนโดย 
K_lovepf
วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.58 น.
แก้ไขเมื่อ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2557 06.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความธนันต์ธรญ์ก้าวตามชายหนุ่มเข้าไปในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
ที่นั่นเธอได้พบญาติๆ ของเขารออยู่หน้าห้องซึ่งคุณหมอกำลังตรวจ
อาม่าอยู่ รวมแล้วกว่าสิบชีวิต
กว่าจะแนะนำว่าใครเป็นใครบ้างคุณหมอก็ก้าวออกมาจาก
ห้องพอดี และอนุญาตให้ทุกคนเข้าไปเยี่ยมคนไข้ได้ อาม่าวัยแปดสิบ
แปดจึงลืมตาขึ้นมองว่าที่หลานสะใภ้ ก่อนจะส่งภาษาจีนที่หญิงสาว
ได้แต่งงเพราะฟังไม่รู้เรื่อง ศุภางค์จึงช่วยแปลให้
"อาม่าเรียกให้เข้าไปใกล้ๆ จ๊ะ"
ธนันต์ธรญ์เดินเข้าไปยกมือไหว้อีกครั้ง หญิงชราซักประวัติ
เธออยู่ครู่ใหญ่ ทำให้เธอรู้ว่าอาม่าพูดไทยได้ แต่ชอบพูดจีนมากกว่า
"จะแต่งงานกันเมื่อไหร่"
คำถามนั้นทำให้ทุกคนมองไปยังคนที่ถูกจับคู่กันไว้เป็นตาเดียว
ภาณุหันไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาไม่รู้ว่าเธอมีคำตอบสำหรับ
เรื่องนี้หรือยัง แต่ที่รู้คืออาม่าไม่ควรมีเรื่องกระทบกระเทือนใจตอนนี้
"เรื่องนั้นเอาไว้อาม่าออกจากโรงพยาบาลก่อนดีกว่าครับ"
"ใช่ค่ะ อาม่ารีบหานะคะ ฟางจะได้มายกนำ้ชาให้อาม่าไงคะ"
ธนันต์ธรญ์ยิ้มให้หญิงชรา หากเมื่อมองไปทางชายหนุ่ม รอยยิ้มของเธอ
ก็เจือนลง...เขาจำเป็นต้องทำตามคำสั่งของพ่อ และเพื่อความสบาย
ใจของย่า เธอก็ต้องทำเพื่อครอบครัวของเธอเหมือนกัน ภาณุมองหญิง
สาวอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก จนกระทั่งขอตัวออกมาทานมื้อกลางวันกันสอง
คน เขาจึงได้มีโอกาสถามเธอ
"ที่ฟางตอบอาม่าไป ฟางพูดจริงหรือว่าแค่อยากเอาใจคนแก่นะคะ"
"ฟางพูดจริงค่ะ" ธนันต์ธรญ์สบตาเขา
"ไม่ได้มีใครบังคับฟางนะ"
"ไม่ค่ะ ฟางเต็มใจจะแต่งงานเอง แต่ว่าเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ฟางเลยอยากทำข้อตกลงบางอย่างกับอาป๊อปก่อน"
"ว่ามาสิคะ" ภาณุรับคำโดยไม่นึกแปลกใจ ก่อนจะเริ่มฟัง
เงื่อนไขของหญิงสาว
ขากลับธนันต์ธรญ์รีบปฏิเสธเมื่อชายหนุ่มจะไปส่งเธอถึงหน้าบ้าน แต่
ขอให้เขาจอดที่หน้าปากซอยแทน ก่อนจะลงจากรถแล้วแวะไปหาจริญญา
เพื่อนบ้านที่เธอสนิทสนมเหมือนเป็นพี่สาวแท้ๆ ของตัวเอง
"นั่งวาดอะไรอยู่คะหนูอ้อน" เธอทักลูกสาวของจริญญาที่กำลัง
วาดรูประบายสีอยู่กับแม่ที่หน้าบ้าน
"วาดรูปสายรุ้งค่ะ ตรงนี้มีหัวใจสีแดง"
"ทำไมต้องมีหัวใจด้วยล่ะคะ รุ้งอยู่บนฟ้า ตรงนี้ไม่ได้มีพระอาทิตย์
หรอคะ"
"คุณครูเล่านิทานให้ฟังค่ะ บอกว่าสุดสายรุ้งมีความรักรออยู่"
ธนันต์ธรญ์พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
"เป็นอะไรฟาง กลุ้มใจเรื่องที่บ้านล่ะสิ พี่มีเงินสดอยู่ไม่มาก
ถ้ายังไงเอาไปจ่ายเขาก่อนไหม"
"ขอบคุณค่ะพี่แก้ว ฟางขอยืมอาป๊อปไปแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้
รอสัญญาอยู่"
"อ้าว แล้วจะกลุ้มเรื่องอะไร หรือว่าเขาคิดดอกเบี้ยแพง"
"ไม่ใช่หรอกค่ะ" ธนันต์ธรญ์ตอบก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้
อีกฝ่ายฟังโดยไม่ปิดบัง
"เพราะคุณปลื้มคนนั้นใช่ไหม"
"พี่แก้วรู้ได้ยังไงคะ" หญิงสาวถามอย่างตกใจที่มีคนรู้ความ
ในใจของเธอ
"จะไม่รู้ได้ยังไง ตั้งแต่ฟางไปทำงานพอเจอกันทีไรก็เล่าถึง
แต่เจ้านายให้ฟังทุกที พี่พูดถูกใช่ไหมล่ะ"
"ก็...ไม่เชิงหรอกค่ะ" ธนันต์ธรญ์ตอบด้วยรอยยิ้มแห้งๆ "แต่พี่แก้ว
ห้ามบอกใครนะคะ" เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้ารับเธอจึงเอ่ยต่อไปว่า "คุณปลื้ม
เขาเป็นคนน่ารักน่ะค่ะ ฟางก็เลยอดชื่นชมเขาไม่ได้"
จริญญาจับมือหญิงสาวตรงหน้าเพื่อส่งผ่านกำลังใจ "เอาน่ะ อย่า
คิดมากเลย เท่าที่พี่ฟังเขาก็เป็นคนดีนะ เจอเงื่อนไขแบบนั้นเข้าไปยังรับได้
ฟางน่าจะลองเปิดใจให้เขานะ"
ธนันต์ธรญ์ได้แต่พยักหน้ารับ ทั้งที่ยังไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่า
จะทำอย่างที่อีกฝ่ายแนะนำได้หรือเปล่า
หญิงสาวนั่งคุยกับจริญญาอีกครู่เดียวก็ขอตัวกลับ เมื่อมาถึงบ้าน
บทสนทนาที่ดังลอดออกมาทำให้เธอต้องรีบหลบที่มุมหนึ่งเพื่อหยุดฟัง
"ตอนนี้ยัยฟางคงไปคุยเรื่องแต่งงานกับคุณทิตย์แล้ว ดังนั้นห้ามใคร
ปากโป้งไปบอกน้องเด็ดขาดนะว่าพ่อมีลูกสาวอีกคน"
ธนันต์ธรญ์เบิกตากว้างกับความจริงที่ได้ยิน นั่นแปลว่าผู้หญิงที่จะได้
แต่งงานกับภาณุไม่ใช่เธอ และเท่ากับว่าตอนนี้ที่บ้านของเธอกำลังรวมหัว
กันหลอกชายหนุ่มและครอบครัวของเขาอยู่
เอาล่ะสิฟางรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย
ช่วยโหวดฟิคเรื่องนี้กันด้วยนะคะ
*เรื่องนี้ไม่มีTKกับKFนะคะ ต้องขอโทษด้วย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
