Rainbow วาดรักบนลายรุ้ง

     "แปลว่าผู้หญิงคนนั้นมีลูกกับพ่อด้วยหรอคะ" ธนันต์ธรญ์รีบเปิด

ประตูเข้าไปถามทุกคนทันที

     "ฟาง...เอ่อ มาเมื่อไหร่ลูก" แสงดาวมองลูกสาวอย่างตกใจ

     "ทุกคนคิดจะปิดเรื่องนี้กับฟางไปอีกนานแค่ไหน ฟางไม่น่าไปตอบ

ตกลงกับเขาเลย" หญิงสาวบอกแล้วจะวิ่งออกไป แต่กลับถูกพี่ชายคว้าแขนไว้ก่อน

     "แกจะไปไหน ไปบอกเลิกเขาหรอ ทำอะไรคิดจะปรึกษาฉันกับแม่

บ้างรึเปล่า" ทะนงศักดิ์ดุน้องสาวเสียงเข้ม

     "พี่ทอฟกับแม่ยังไม่เห็นบอกความจริงกับฟางเลย เจ้าสัวเทียน

เขาอยากให้อาป๊อปแต่งงานกับลูกสาวคนเล็กของพ่อ แม่บอกฟางมา

สิว่าฟางใช่ลูกสาวคนเล็กของพ่อรึเปล่า"

     แสงดาวถอนใจแล้วตอบว่า "ฟางเป็นลูกสาวคนเล็กของแม่

แต่ไม่ใช่ของพ่อ"

     "แล้วเรื่องนี้เจ้าสัวเทียนไม่รู้หรือคะ"

     "แม่ว่าเจ้าสัวเทียนอาจจะไม่แน่ใจก็ไดั เพราะในพินัยกรรมไม่

ได้ระบุชื่อฝ่ายหญิงเอาไว้"

     "แต่ยังไงสักวันอาป๊อปก็ต้องรู้ พี่ทอฟคิดว่าจะหลอกคนระดับนี้

ได้นานแค่ไหน มันไม่ใช่เรื่องยากถ้าเขาจะสืบขึ้นมาจริงๆ"

     "ถ้าเขารู้ว่าพ่อยังมีลูกสาวอีกคน เขาคงไม่มาขอแกหรอกยัยฟาง

แต่ถึงสักวันหนึ่งเขารู้ขึ้นมาก็ไม่ใช่ความผิดของเราอยู่ดี แกแค่ปิดปาก

ให้สนิททำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เท่านี้ก็หมดเรื่องแล้ว"

     "แต่..." หญิงสาวอยากจะแย้งต่อ หากเสียงใครบางคนที่ดังอยู่

หน้าบ้านทำให้ทุกคนต้องรีบวิ่งออกไปดู แล้วก็พบว่าคนเก็บเงินของ

เจ้าหนี้นอกระบบมาทวงเงินพร้อมกันถึงสองเจ้า

     "วันนี้ยังไงก็ต้องจ่าย ให้ติดไม่ได้แล้ว รีบส่งเงินมา"

     "แกได้เงินมาจากคุณป๊อปแล้วใช่ไหม รีบจ่ายเขาไปสิ" ทะนงศักดิ์

สั่งน้องสาว

     "เอ่อ...ฟางยังไม่ได้เงินหรอก เพราะต้องรอเซ็นสัญญาก่อน"

หญิงสาวตอบ และก่อนที่เธอจะโดนดุ ใครบางคนก็ก้าวเข้ามาแล่วเอ่ย

ขึ้นว่า

     "ทั่งหมดเท่าไหร่ครับ"

     "อาป๊อป..." ธนันต์ธรญ์มองชายหนุ่มอย่างแปลกใจ "มาตั้งแต่

เมื่อไหร่คะ"

     "เพิ่งมาค่ะ อาเอาขนมที่ฟางลืมไว้ในรถมาให้น่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ" เขา

ส่งถุงขนมให้เธอ แล้วหันกลับมายังพวกเจ้าหนี้อีกครั้งก่อนจะเซ็นเช็ค

ส่งให้ตามจำนวนที่สองคนนั้นบอก

     "ขอบคุณมากนะครับคุณป๊อป" ทะนงศักดิ์อย่างโล่งอก

ที่หมดหนี้ไปได้อีกสองราย

     "แล้วยังมีรายอื่นอีกไหมครับ ถ้ามีโทรเรียกมาเคลียร์เลยก็ได้

นะครับ"

     "เอ่อ แต่หนี้ที่ติดอยู่มัน...เยอะ...นะคะ รวมทุกเจ้าแล้วก็...

หลายแสนอยู่" แสงดาวตอบอ้อมๆ แอ้มๆ

     "แล้วปกติจ่ายยังไงครับ"

     "เขาจะมาเก็บทุกวันค่ะ แต่โทรตามก็ได้" แสงดาวตอบ ก่อน

จะโทรตามเจ้าหนี้ทั้งหมดให้มารับเงิน

     ธนันต์ธรญ์ได้แต่มองตามไปอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก แต่จะ

สารภาพความจริงออกไปก็พูดไม่ออก เธอไม่แน่ใจว่าถ้าเขารู้เรื่อง

ทุกอย่างแล้วจะยอมช่วยเธออีกไหม

     "ขอบคุณอาป๊อปมากนะคะ" ธนันต์ธรญ์บอกระหว่างที่เดินออกมาหา

ข้าวเย็นทานกันสองคน "ฟางจดไว้หมดแล้วว่าเท่าไหร่ อาป๊อประบุ

ไว้ในสัญญาได้เลยนะคะ ฟางจะค่อยๆทยอยใช้คืนให้"

     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อาเต็มใจช่วย" ภาณุมองใบหน้าที่

เต็มไปด้วยรอยวิตกกังวลของหญิงสาวแล้วรู้สึกไม่สบายใจไปด้วย

     "แต่ยังไงฟางก็ต้องจ่ายคืนค่ะ อาป๊อปร่างสัญญาแล้วเอามาให้

ฟางเซ็นเถอะนะคะ"

     "ก็ได้ ไว้อาจะสั่งให้เลขาฯ ร่างสัญญาขึ้นมาให้แล้วกัน"

     "ขอบคุณค่ะ แค่นี้ฟางก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดีแล้ว"

     "ถ้าอยากตอบแทนจริงๆ ก็ยิ้มให้อาแล้วกัน อาอยากเห็นฟาง

ยิ้มมากกว่าทำหน้าแบบนี้" เขาชอบเวลาเธอยิ้ม อย่างน้อยก็ดูสดใส

กว่าทำหน้าเครียดแบบนี้

     ธนันต์ธรญ์มองชายหนุ่มอย่างแปลกใจ เธอรู้สึกคล้ายกับว่านอกจาก

ความเอ็นดูแล้ว ยังมีบางอย่างฉายอยู่ในดวงตาแวววาวคู่นั้น และ

เพราะลูกหนี้ที่ดีไม่ควรขัดใจเจ้าหนี้ เธอจึงยิ้มให้เขา...แม้จะ

ค่อนข้างเจือนก็ตาม

     "แบบนี้สิค่อยเหมือนคนเต็มใจเดินไปด้วยกันหน่อย" ชายหนุ่ม

ว่าแล้วหยุดที่ทางข้าม "ไปค่ะ ข้ามได้แล้ว" เขาบอกแล้วจับมือเธอจูง

เดินข้ามถนนไปด้วยกัน ก่อนจะแอบอมยิ้มนิดๆ เมื่อเธอไม่ดึงมือหนี

     หญิงสาวใจเต้นแรงเมื่อรู้สึกถึงไออุ่นจากมือใหญ่ที่จับมือเธอไว้

เมื่อข้ามไปอีกฝั่ง เขาปล่อยมือเธอทันที ไม่ได้ฉวยโอกาสจับไว้ต่อ

     "เอ่อ ข้าวหมูแดงเจ้านี้อร่อย อาป๊อปกินได้ใช่ไหมคะ" ธนันตธรญ์

ถามอย่างเกรงใจ เพราะร้านที่ว่านั้นเป็นร้านข้างทาง

     "อากินได้ทุกอย่างแหละ ไม่ต้องห่วงหรอก" ภาณุตอบแล้ว

เดินไปนั่งที่โต๊ะ เขาสั่งอาหารแล้วรินนำ้ให้หญิงสาวและตัวเอง "วันจันทร์

อาจะนัดผู้ใหญ่ให้มาคุยเรื่องของเรานะ"

     "แต่วันจันทร์ฟางต้องไปทำงานนะคะ"

     "ไม่เป็นไรค่ะ ให้ผู้ใหญ่คุยกันก่อนก็ได้ แต่ผู้ใหญ่ฝ่ายอาคงไป

กันหลายคน เลยว่าจะนัดไปคุยที่ร้านของอาโกว จะได้กินมื้อเย็น

ด้วยกันเลย ฟางจะตามมาทันไหม เพราะอาตั้งใจจะบอกผู้ใหญ่เรื่อง

ข้อตกลงของเราด้วย"

     "ฟางจะขอออกก่อนเวลาค่ะ ขอบคุณอาป๊อปนะคะที่ยอมรับ

เงื่อนไขของฟาง ทั่งที่ฟางไม่น่ามีสิทธิ์เรียกร้องอะไรเลยด้วยซำ้

     "ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะเท่าที่อาฟังดูก็ยุติธรรมต่อเราทั้งคู่ดีนะ"

แม้จะบอกไปแบบนั้น แต่อันที่จริงแล้วเขาไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่า

จะต้องแต่งงานกับใครสักคนภายใต้เงื่อนไขบางอย่างที่เธอสร้างขึ้น

     "ว่าแต่ร้านของอาโกวอยู่ที่ไหนคะ"

     หญิงสาวพยักหน้าเมื่อได้คำตอบ ที่แท้ก็อยู่ในโรงแรมที่เธอ

เดินชนกับเขานั่นเอง "เอ่อ อาป๊อปคะ ฟางมีเงื่อนไขบางอย่างที่

อยากจะเพิ่มเติมน่ะค่ะ"

     ภาณุพยักหน้ารับ ก่อนจะเริ่มฟังเงื่อนไขอักหลายข้อที่

หญิงสาวต้องการ

     หลังจากมื้อเย็นเสร็จภาณุก็เดินมาส่งหญิงสาวที่บ้าน โดยไม่ลืม

บอกเรื่องนัดทานข้าว ก่อนจะขอตัวกลับโดยไม่รู้ว่าสร้างความโกลาหล

ให้ครอบครัวฝ่ายหญิงมากแค่ไหน เพราัทุกคนในบ้านไม่มีใครมีชุดสวยๆใส่

วันถัดมาจึงกลายเป็นวันช็อปปิ้ง ธนันต์ธรญ์เพิ่งมารู้ที่หลังว่าทั้งแม่และพี่

เอาเงินสำหรับซื้อตู้ขายข้าวแกงใบใหม่ไปใช้จนหมด เธอบ่นได้ไม่นานก็

ต้องหยุดเพราะนานแล้วที่เธอไม่ไดัเห็นที่บ้านมีความสุขแบบนี้

พี่ป๊อปมาจ่ายหนี้ให้พี่ฟางเป็นเดจาวู

ตอนนี้เริ่มสับสนว่าประโยคไหนของใครเพราะพี่ป๊อปพูดค่ะ555555