บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมรู้สึกสนใจหมอนั่นแทนที่จะสนใจผู้หญิง...แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ใช่เกย์นะ
สนใจกับชอบมันเหมือนกันหรือเปล่าผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
"พี่โองามิไปบ้านผีสิงกัน"
"อื้ม ได้สิ"ผมเดินตามหลังไรอง
"บ้านผีสิงหรอ"อะฮิหรุเหงื่่อแตก"ไม่เข้าได้มั้ย"
ฮึๆหมอนี่กลัวสินะหน้าซีดแถมเหงื่อแตกใหญ่เลย...และที่เด็ดกว่านั้น...เสียงในใจของหมอนั่นยังพูดวนไปวนมาให้ไรองเปลี่ยนใจ
"อะไรกันนายไม่แมนเลยว่ะ"ผมยิ้มมุมปากให้หมอนี่...แกล้งซะหน่อยแล้วกัน
"อุซางิแมนกว่านายตั้งเยอะ"ซารุหันมาแลบลิ้นใส่อะฮิหรุพลางลูบหัวอุซางิเบาๆ
"ก็แค่ผีปลอมเองรุ่นพี่กลัวอะไร"อุซางิเลียอมยิ้มในมือ
"รุ่นน้องยังไม่กลัวเลย"ผมกับไรองพูดขึ้นพร้อมกัน
"อึ้ก....ก็แค่ผีปลอม"อะฮิหรุกัดปากตัวเองอย่างเจ็บใจ"ก็แค่ผีปลอมเองไม่กลัวหรอก ฮ่าๆ"
ถึงหมอนี่จะพูดไปแบบนั้นแต่ใจจริงก็กลัวมากๆเลยนะนั่น - -
"ยินดี...ต้อนรับ...ค่าาา"
"เฮ้ย!"อะฮิหรุตกใจคนที่แต่งเป็นผีต้อนรับที่หน้าประตู
"ฮึ...ฮ่าๆแค่นี้ก็ตกใจแล้วหรอ"ผมหัวเราะหมอนี่จนน้ำตาไหล
"โอ๋ๆขวัญอ่อนจริงๆเลยน๊า"ไรองกลั้นขำ
"แต่เพื่อนผมบอกว่าบ้านผีสิงที่นี่น่ากลัวสุดๆเลยนะครับ"อุซางิยิ้มหวาน
"ไม่เป็นไรฉันจะปกป้องนายเอง"ซารุลูบหัวอุซางิ
ซารุรุกเจ้านั่นถึงขนาดนั้นแต่ว่าเหมือนอีกฝ่ายจะไม่รู้ตัวเลยนะว่าโดนรุกอยู่หน่ะ//ถอนหายใจ
"กรี๊ดดดด!!"
ผมมองกลุ่มเด็กผู้หญิงวิ่งออกมาจากห้องด้วยหน้าตาที่โครตฮา...น่าสนุกซะแล้วสิ
"ผีปลอมมันสู้ผีจริงที่พวกเราเห็นไม่ได้หรอกพี่"ไรองเอามือมาแตะไหล่ผม
"เอาล่ะ!ทีมที่เข้าไปทดสอบความกล้าทีมแรกก็คือพี่ชายและอะฮิหรุนะ"ไรองยิ้มหวาน
"เลิกทำหน้าเหมือนคนปวดขี้แล้วตามมาซะ - -"ผมถอนหายใจแล้วลากแขนเสื้อของอะฮิหรุ
"นะ...น่ากลัวชะมัด"อะฮิหรุเดินก้มหน้าอยู่ข้างๆผม"ทำไมพวกนั้นไม่มาด้วยกันนะ"
"เลิกบ่นได้แล้วน่า - -"
อืม...บรรยากาศในห้องเหมือนสุสานให้คะแนนเต็มสิบ...มีหลุมศพหินด้วยเฮะ...น่าสนุกดี
"อ๊ากกก!!อย่า..อย่าเข้ามานะ"อะฮิหรุโวยวายเมื่อลูกไฟสีฟ้าห้อยลงมาตรงหน้า
"ก็เห็นว่ามันห้อยอยู่ไม่ใช่รึไง - -"ผมมองด้วยสายตาเฉยๆแล้วเดินนำหน้าไป
"หะ...หุ่นพวกนั้นมันขยับเองด้วย"อะฮิหรุชี้ไปที่หุ่นร่างกายมนุษย์ที่ขยับ...อ่า ไม่เนียนเลย
"ลองมองดีๆสิตรงหุ่นมีมือคนขยับอยู่นะ...ทำให้เนียนๆหน่อยสิ"ผมถอนหายใจแล้วเดินไป
"โองามิซัง...อยะ..อย่าทิ้งผมไว้คนเดียวสิ"อะฮิหรุวิ่งตามผมมา...ฮึๆแกล้งหมอนี่ดีกว่า
"ช่วยไม่ได้นะ...จะให้ยืมแขนก็แล้วกัน"
"เอ๋?แขน...จับมือหรอ =///="อะฮิหรุหน้าแดง
"จับสิ"
"อะอื้อ...ขอบคุณนะ"
หมับ!!
"อ๊ากกกก!!"อะฮิหรุทิ้งมือโครงกระดูกที่ผมยื่นให้แล้ววิ่งนำหน้าไปเลย
"ช่วยด้วย...ช่วย..."
"หืม?"ผมมองผีปลอมที่คลานมาเกาะขาของผม"เล่นเป็นผีคงเหนื่อยแย่เลยนะ...ฉันให้ลูกอมแล้วกันนะ"ผมนั่งยองๆแล้วยื่นลูกอมสามเม็ดให้ผี
"อ่า..."ผีได้แต่มองผมที่เดินไปอย่างงงๆ
"อ๊ากกก!!ผี...ไม่อาวววว"
ผมมองไอ้บ้าอะฮิหรุโวยวายแล้วนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่บนพื้น
"เฮ้ย!"ผมก้มหน้าลงไปหาไอ้เด็กนี่
"ย๊ากก!!"
"โอ๊ย!!แกทำอะไรว่ะ!"
พอผมก้มหน้าไปไอ้บ้านี่ก็ต่อยผมเต็มแรงที่แก้มเลย...เจ็บชะมัด - -
"โองามิซัง TT^TT"
และไอ้เด็กนี่ก็ลุกขึ้นมาแล้วเข้ามากอดผมแน่นเลยครับ...เฮ้ๆกอดกันแบบนี้ก็เขินนะเว้ย
"ปอดแหก"ผมเอามือขยี้หัวหมอนี่
ยังไงซะหมอนี่ก็ยังพอมีความน่ารักให้ผมมองอยู่บ้างละนะ
"ใกล้ถึงทางออกแล้วอดทนหน่อย"ผมมองคนข้างๆที่ทำท่าเหมือนจะอ้วกเต็มที
พอพวกเราทดสอบความกล้าเสร็จพวกเราก็มากินข้าวกันที่ฟูตปาร์คของห้าง...ซึ่งมันน่ารำคาญสุดๆเลย
"ว้ายยย!!รุ่นพี่ซารุ"
"รุ่นพี่ซารุไปกินข้าวกับพวกเราเถอะค่ะ"
"อ่า..คือว่า"ซารุทำท่ากระอักกระอ่วนเล็กน้อยกับพวกผู้หญิงที่เหมือนจะเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย
"โทษทีนะ...ฉันจองซารุไว้แล้วนะ"ไรองยิ้มมุมปาก
"กรี๊ดดดด!!"
ผมนี่ถึงกับกุมขมับเลย...ลืมไปเลยว่าวันนี้ยัยไรองคอสชายมา...วิกผมซอยสั้นสีน้ำตาล หน้าอกแบนๆที่ถูกรัดมาอย่างดี ชุดสีดำปนแดงทั้งตัวแบบชาวพังค์
"รุ่นพี่...ไรอง"สาวอีกคนกรี้ดกร้าด
"เฮ้ย!ฉันหิวแล้ว"ผมเดินแทรกผู้หญิงพวกนั้นไปจับไหล่ไรอง"
"โองามิซังอย่ามีเรื่องเลยน่า"อะฮิหรุเดินมาเขย่าแขนผม
"ว้ายยย!!หน้าหวานจัง"ผู้หญิงเอามือมาลูบแก้มของอะฮิหรุ
"เอามือออกไปเลย"ผมยกมือของยัยนั่นออกแล้วลากทั้งอะฮิหรุแล้วก็ไรองมาที่ร้านข้าว
"ขอโทษด้วยน๊า...ไว้เจอกันนะ"ซารุยิ้มให้พวกผู้หญิงแล้วเดินไปซื้อข้าวกับอุซางิ
"พี่หึงอะฮิหรุหรอ ^^"ไรองจ้องหน้าผม
"=///="อะฮิหรุหลุบหน้าต่ำ
"เปล่านี่"ผมมองไรองด้วยแววตามุ่งมั่น"แล้วแกจะหน้าแดงทำไมว่ะ - -"ผมพูดกับอะฮิหรุ
"ห้ะ!ร้อนต่างหากเล่า"โวยวายด้วยหน้าที่แดงระเรื่อ"ไปกินร้านนู้นดีกว่า"
"มองไม่วางตาเลยนะพี่"
"เฮ้ย!"ผมมองไรองอย่างตกใจ...ยัยนี่เป็นผีหรอไงว่ะเมื่อกี้ยังอยู่อีกร้านอยู่เลย
"ชอบหมอนั่นแล้วอะดิ"ไรองยิ้มมุมปาก
"ไม่ได้ชอบ"ผมมองไรอง"ก็แค่สนใจนิดหน่อย"
"ไม่นิดล่ะมั้ง"
"เธอ!"
"ป้าเอาราเมนน้ำข้นพิเศษนะ^^"ไรองแซงคิวผมไปเฉย"หมอนี่มันรอได้นะ^^"
"เธอ!"ถ้าไม่เห็นเป็นน้องนี่ผมถีบไปแล้วนะกวนตีนชะมัด
"เอ้า กินเยอะๆนะจะได้โตๆ"
ผมอมยิ้มเมื่อไรองเอาบรรดาอาหารสารพัดมากองตรงหน้าของอะฮิหรุ มีทั้ง บาบีคิว ไส้กรอก ทาโกะยากิ ไทยากิ โอโคโนมิยากิ เค้กชอกโกแลต
"นายเอาไปแค่บาบีคิวพอ"ผมหยิบอาหารตรงหน้าอะฮิหรุมา
"นั่นของผมนะ -^-"
"ของนายก็คือของฉัน"ผมแลบลิ้นแล้วกินอย่างสบายใจ
"รุ่นพี่ไรองกินเก่งจังเลยนะฮะ"อุซางิมองไรองด้วยสายตาตื่นเต้น
"ยัยนี่กระเพาะสองมิติหน่ะ"อุซางิหัวเราะเสียงดัง
"ปากเลอะหน่ะ"
"หืม?"อะฮิหรุเอามือปาดครีมเค้กที่ริมฝีปากตัวเอง
"ไม่ใช่ตรงนั้น"ผมถอนหายใจแล้วเอานิ้วไปปาดครีมตรงปากของหมอนั่น
"อ๊ะ =//="
"สกปรกชะมัดเลยนะ"ผมเลียครีมที่ปาดออกมาจากปากหมอนั่นที่นิ้วตัวเอง
"บ้า(_ ///_)"อะฮิหรุก้มหน้ากินงุดๆ
"พี่ครับ...ให้มันน้อยๆหน่อยเฮอะครับ =///="อุซางิ
"กู๊ดจ๊อบ!!"ไรองกับซารุกรี้ดกร้าด
"อย่าไปสนใจเสียงของพวกนั้นเลย"
ถึงโองามิจะพูดไปไม่ให้อะฮิหรุอายแต่ว่าอะฮิหรุอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีไปแล้วแถมหัวใจของอะฮิหรุยังเต้นแรงมากๆอีกต่างหาก
-----บางทีความรักของทั้งสองอาจจะเริ่มขึ้นแล้วก็ได้ใครจะไปรู้---GO GO GO!!