บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

"อะฮิหรุวันนี้ไปดูหนังด้วยกันมั้ย"

"ไปสิไป"

ผมโดนไรองชวนไปดูหนังด้วยกันแหละตอนแรกเธอชวนเพื่อนอีกคนไปแต่เพื่อนของเธอไม่ว่างเลยมาชวนผมแทน...ผมไม่ใช่ตัวสำรองนะแต่ผมนะยังไงก็ได้แถมหนังที่เธอชวนไปดูผมก็กำลังอยากดูพอดี

"นายมีเรียนตอนบ่ายใช่มั้ย"ไรองจ้องหน้าผมอย่างตื่นเต้น"งั้นฉันกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดก่อนนะไว้เจอกันตอนนายเลิกเรียน"

"โอเค"ผมพยักหน้าให้เธอ"เรียนเสร็จเดี๊ยวโทรไปนะ"

วิชาอังกฤษวันนี้เป็นวิชาที่ผมไม่อยากเข้าไปเรียนที่สุด...ทำไมนะหรอ?....ก็วันนี้คะแนนที่สอบไปออกนะสิ...อ่า...ไม่อยากรู้คะแนนเลย//กุมขมับ

"ทำไมต้องทำหน้าเบื่อโลกด้วยล่ะนายน่ะ ^^"

ซารุซังสาวหล่อเพื่อนของไรองมองหน้าผมแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

"กังวลเรื่องคะแนนน่ะ"

"ฉันไม่เห็นจะกังวลเลย"ซารุยิ้มแล้วหมุนปากกาเล่นในมือ

"แต่ฉันกังวลนี่"ผมขมวดคิ้วใส่เธอ

"จ้าๆเครียดมากๆระวังหัวล้านนะ^^"

ฮึ้ยยย!ยัยนี่กับไรองกวนประสาทเหมือนกันเลย

"ครูจะบอกคะแนนนะ"ครูเดินเข้ามาในห้อง

และพอครูบอกคะแนนผมก็ยิ้มหน้าบานทันที...สอบได้คะแนนเยอะกว่าที่คิดเฮะ//ร่าเริง

"นายน่ะ...เลิกยิ้มเหมือนคนบ้าได้แล้ว"ซารุมองหน้าผมแบบกวนประสาท

"ก็คนมันดีใจ"ยิ้ม"เธอไม่ไปดูหนังกับพวกเราจริงๆหรอ"

"โทษทีๆฉันมีนัดกับรุ่นน้องที่ชื่ออุซางิซังน่ะ"

"รุ่นพี่ครับ"

เธอพูดไม่ทันขาดคำก็มีรุ่นน้องผู้ชายหน้าหวาน ผิวขาว ตัวเล็ก ผมสีน้ำตาลอ่อน...ย้ำว่าผู้ชาย

"สวัดดีครับรุ่นพี่อะฮิหรุ...ผมชื่ออุซางิ ทำหน้าที่ติดโทนครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ผมยิ้มตามมารยาทไป

"เราไปกันเถอะครับชมรมศิลปะรอรุ่นพี่อยู่"อุซางิจับข้อมือซารุ

"ฉันไปก่อนนะ"

ผมมองทั้งสองคนเดินจากไป...แหม ซารุมองเด็กนั่นตาหวานเยิ้มเชียวนะ ยังไงยัยนี่ก็เป็นผู้หญิงอะนะ

----ครืดดดด----

หืม?ไรอง ผมกดรับสายโทรศัพท์ทันที

(เฮ้!ฉันมาถึงแล้วนะตอนนี้รอนายอยู่หน้าประตูมหาลัย)

"โอเคๆเดี๊ยวฉันไปหา"

(เร็วๆล่ะครับ)//ไรองพูดอย่างร่าเริงก่อนจะวางสายไป

สักพักผมก็เดินมาถึงหน้าประตูจนได้...เอ คนที่นั่งหันหลังอยู่ไรองนี่นาแต่งตัวน่ารักดีเฮะ...แกล้งดีกว่า...ผมค่อยๆย่องไปข้างหลังแล้วตบบ่าเธอ อยากเห็นหน้าตอนตกใจจัง

"อ้าว...อะฮิหรุ"ไรองมองหน้าผมนิ่งๆ...ไม่ตกใจเลยอ้ะT^T

"แต่งตัวน่ารักดีน่ะ"ผมบอกเธอ

"จริงหรอ"เธอยิ้มบางๆ

"น้องสาวฉันน่ารักอยู่แล้วเจ้าเบ๋เอ้ย"ไอ้บ้าใจยักษ์(โองามิซัง)ตบหัวผมเบาๆ

"จริงๆโองามิซังก็หน้าตาดีนะครับแต่ปากเสียไปหน่อยสาวๆเลยกลัว"

"ฮึ!ยังไงฉันก็หล่อกว่านายล่ะว่ะ"

"ผมหล่อกว่าตั้งเยอะ"

"ไรองบอกมาใครหล่อที่สุด!!"ผมกับไอ้บ้าใจยักษ์พูดขึ้นพร้อมกัน

"ไม่มีใครหล่อกว่าใครทั้งนั้นแหละ"เธอถอนหายใจ"ไปกันได้แล้ว"

และแล้วผมก็นั่งรถยนต์สีดำที่มืดมน ใจดำ อำมหิต...เหมือนเจ้าของ ของไอ้บ้าใจยักษ์ไปถึงห้างสรรพสินค้า

"โองามิซังตามมาทำไมครับ"ผมแสยะยิ้มให้ไอ้บ้าใจยักษ์

"ฉันไม่ยอมให้นายมาเดตกับน้องฉันสองต่อสองหรอก (= =^)"

"ซิสค่อนชัดๆเลยนะครับ"

"หุบปากไปเลยไป = ="โองามิดึงแก้มผม...ไม่สิ...หยิกมากกว่า

"โอ๊ย...เจ็บๆ"ผมตีมือคนที่ท่าทางมีความสุขที่ได้แกล้งผม

"แหมมม...หวานกันตลอด"ไรองยิ้มหวานพลางปล่อยรังสีม่วงออกมา

"ไม่ใช่สักหน่อย!!"ผมตะโกนลั่น

"หนวกหูชะมัด"โองามิเบ้ปากใส่ผม

"เดี๊ยวหนูไปซื้อ...อ๊ะ"ไรองพูดไม่ทันจบแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยอะไรสักอย่างด้วยหน้าตาซีเรียส

"เป็นเบ๋เตี้ยแท้ๆริอาจมาเที่ยวกับน้องสาวฉัน"

คำว่าเตี้ย...นี่ผมยืนขึ้นเลย!

"ไม่เตี้ยสักหน่อย"ผมยืนเถียงเขา"โองามิซังสูงตาย...อะ"

ผมขอถอนคำพูดเมื่อกี้ครับ...พอผมเงยหน้าขึ้นไปมองดีๆ...หมอนี่สูงกว่าผมสะอีก

"ฮึๆเถียงไม่ออกล่ะสิ"เขากระตุกยิ้มจนผมรู้สึก...หวั่นไหวแปลกๆที่หัวใจ

"เฮอะ!หละ...หล่อตาย"

"อย่ามาหลงฉันทีหลังแล้วกัน"เขายิ้มหวานจนพวกผู้หญิงทำตาหวานเยิ้มใส่เขา

"บ้า!ไม่มีวัน"ผมแลบลิ้นใส่เขาแล้วเดินไปหาไรองด้วยหน้าที่แดงเรื่อๆ

อาการหวั่นไหวแปลกๆนี่มันอะไรกัน =//^//=

"โทษทีนะฉันต้องไปช่วยชมรมศิลปะของรุ่นน้องอ้ะ"ไรองก้มหัวขอโทษ"นายอยู่กับพี่ฉันนะ"

"ห๊าาา!!ไม่เอาอ้ะ"ผมส่ายหัวรัวๆ

"มีปัญหารึไง"ไอ้บ้าใจยักษ์บีบไหล่ของผมแน่น

น่ากลัว น่ากลัว น่ากลัว หมอนี่มันปีศาจชัดๆ T^T

"ไม่มีปัญหา"ผมหงอทันที

"ดีมาก"ไอ้บ้าใจยักษ์ยิ้มมุมปาก"ให้พี่ไปส่งมั้ย"

"ไม่ต้องๆ...พี่เดตกับหมอนี่ไปเหอะ"ไรองกรี้ดกร้าด

"บ้า...หมอนี่ไม่น่าพิศวาสสักนิด"ไอ้บ้าใจยักษ์ลูบหัวไรองเบาๆ

"ไม่ทราบว่าจะนั่งตรงไหนดีค่ะ"พนักงานถามพวกเรา

"เอาตรงที่ไม่ต้องแหงนคอมองเยอะอ้ะ"

"เรื่องมากชะมัด"ไอ้บ้าใจยักษ์หันมาว่าผม

"อะไรเล่า"ผมทำท่าจะด่าเขาแต่ไม่เอาดีกว่า

"เอาที่ตรงนี้สองที่ครับ"เขายิ้มบางๆให้พนักงาน

"ทั้งหมดสามร้อยบาทค่ะ"พนักงาน

"นี่"

"นี่ครับ"

ไอ้บ้าใจยักษ์ชิงจ่ายเงินตัดหน้าผม...เฮ้ยๆอะไรว่ะ

"จ่ายเงินตัดหน้าผมทำไมอ้ะ"ผมมองหน้าเขา"กี่บาทครับ"

"เงียบเหอะน่า"เขาขมวดคิ้ว"ฉันเลี้ยงหนัง"

"ไม่เอา...เอาเงินผมไปเลยนะ"ผมยื่นเงินให้เขา

"ก็บอกว่าฉันเลี้ยงไง"เขาเดินหนีผม

"ไม่ได้!เอาเงินผมไปเลยนะ"เดินตามติดๆ

"ฮึ้ยยยย!!น่ารำคาญจริงๆ"เขาหยุดเดินแล้วมองหน้าผม"เอางี้...เงินนั่นอะเลี้ยงข้าวฉันแทนล่ะกัน"

"แค่นี้ก็หมดเรื่อง"

อ๊ากกก!!ผมไม่น่าหลวมตัวตอบตกลงไปเลย...ร้านข้าวที่หมอนี่เข้ามันถูกที่ไหน!หมอนี่ลากผมเข้าร้านบุฟเฟต์หัวล่ะสามร้อย!ค่าตั๊วหนังแค่หนึ่งร้อยห้าสิบเอง!!

"คุณมันเจ้าเล่ห์ที่สุดเลย"ผมมองหน้าเขาอย่างคาดโทษ

"ฉันจะถือว่าเป็นคำชมแล้วกัน"เขายิ้มหวาน

"คนเจ้าเล่ห์!"

ผมว่าเขาแล้วยัดอาหารเข้าปากอย่างหงุดหงิด เฮอะ!คนเจ้าเล่ห์ น่าหงุดหงิดที่สุดเลย เกลียดชะมัด//ด่าในใจพลางยัดอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว

"นี่...ปากเลอะน่ะ"

"ห้ะ!"ผมมองหน้าเขาแล้วเอาทิชชู่เช็ดปาก

"ไม่ใช่ตรงนั้น...เฮ้อ สกปรกจริงๆ"เขาโน้มตัวมาใกล้ผมแล้วเอาทิชชู่เช็ดให้เบาๆ

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก!!

.....อึ้ก!หัวใจบ้า...ทำไมต้องเต้นแรงด้วยเล่า

"อยากกินป๊อปคอร์นมั้ยครับ"ผมถามเขาแต่ไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ...เขินเว้ย

"ไม่ชอบ"เขาปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใย

"แล้วน้ำอ้ะ"

"ไม่เอาเดี๊ยวปวดฉี่"เขาปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใยอีกรอบ

แต่ผมก็ซื้อน้ำมาจนได้ผมถามว่าจะเอาหลอดเพิ่มไหมเขาก็บอกว่าไม่เอา...หมอนี่คาดเดายากจริงๆ

"เฮ้ย!ถ่ายรูปกันหน่อยดิ"เขากวักมือเรียกผม

"อ่าๆ"ผมพยักหน้าแลวเดินไปหาเขา

"ยิ้มหน่อยสิ"เขาพูดแล้วเอาหน้ามาใกล้หน้าผม

แชะ!

อึ้ก!หมอนี่ทำผมหน้าร้อนผ่าวอีกแล้ว...บ้าชะมัด!!

"เข้าโรงหนังได้แล้ว"เขาพูดแล้วคว้าข้อมือผมไปจับ

"จะรีบไปไหนเล่า"มือของเขาที่จูงมือผมอบอุ่นดีจัง....ไม่ๆเมื่อกี้ผมคิดอะไรน่าขนลุกเนี่ยยย!!

"คนน้อยจัง"เขามองไปรอบๆโรงหนังที่สลัวๆ

"ก็รีบมาเองทำไมเล่า"ผมมองเขาด้วยหน้าแดงๆ"มืออะปล่อยได้แล้ว"

"โทษทีๆ"เขาพูดแล้วเดินไปนั่งทันที

"อ๊าา!!ตัวอย่างหนังผี"ผมโวยวายแล้วเอามือปิดตาตัวเองแน่น

"นายนี่ไม่แมนเลย"เขาพูดเบาๆ

"ก็คนมันกลัวนี่"ผมพูดเบาๆ

"อะไรน่ะ?พูดดังๆสิ"เขายื่นหน้ามาทางผม

อะไอ้บ้า!แกอ่านใจออกไม่ใช่หรอไง!! ///^//

"ก็ผมกลัวหนังผี"ผมกระซิบข้างหูเขา

หน้าด้านข้างของเขาดูดีชะมัด...ใจเต้นแรงจังเลยโว้ย!!บ้าๆ//ผมตบหน้าตัวเองเบาๆ

"ฮึๆ"ไอ้บ้าใจยักษ์หัวเราะ...ไม่แน่ใจว่าเขาหัวเราะผมหรือหัวเราะหนังที่ดูกันแน่

และแล้วผมก็ดูหนังจนจบด้วยอาการแปลกๆตลอดเวลาตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง ก็...หมอนี่ทั้งซบไหล่ผม เอาขามาพาดขาของผมบ้าง หัวเราะดังบ้าง แถมตอนฉากเลือดสาดแววตาและรอยยิ้มของหมอนี่ยังน่ากลัวสุดๆเลยด้วย

"วันนี้สนุกดีนะ"เขาขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของผม

"มาเที่ยวกับคุณก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่หรอก"ผมมองหน้าเขา"ขอบคุณที่มาส่งครับ"

"ไว้เจอกันนะ"ไอ้บ้าใจยักษ์ยิ้มให้ผมจนผมใจเต้นแรงอีกแล้ว

"อะอื้ม"ผมหลุบหน้าลงแล้วรีบเดินเข้าบ้านด้วยหน้าที่แดงจัด

อะฮิหรุเดินเข้าบ้านไปโดยไม่รู้ว่าคนที่ยืนข้างนอกยิ้มให้กับความน่ารักแปลกๆของเขาอยู่

"หมอนั่นชักน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ"โองามิยิ้มแล้วขับรถออกไป

<<<<ความรักของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อกันนะ>>>โปรดติดตามค่ะ