บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

หลังจากเมื่อวานที่ไอ้บ้าใจยักษ์มาบอกชอบผมผมก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลย โอ้ยยย!!เขิน
"อะฮิหรุ"ไรองเอามือมาจับที่หน้าของผม
"หืม?"
"ฉันไม่ชอบนาย"
ตึกตัก ตึกตัก =///= ประโยคเดียวกับที่หมอนั่นพูดกับผมเลย หระ หรือว่ายะยัยนี่จะชอบผมไม่หรอกมั้ง =///=
"หน้าแดงทำไม"ไรองกลั้นขำ"พี่ชายพูดแบบนี้กับนายละสิ"เธอกระซิบข้างหูผม
"หมอนั่นบอกเธอหรอ =///="
"ถึงพี่ไม่บอกฉันก็รู้"เธอจ้องมาในตาของผม"อย่าลืมสิว่าฉันเห็นอนาคตได้"
"เฮ้!พวกนาย"
"พี่ชาย"ไรองโบกมือให้โองามิรัวๆ...โอ้ยยย!!แค่เห็นหน้าหมอนั่นผมก็ใจเต้นแรงแล้ววว!!
"...ตัวปัญหา"ไรองเอามือมาจับไหล่ผม"ตัวปัญหา...กำลังมา"
"ตัวปัญหา?"โองามิทำหน้างง
"อะฮิหรุ!!"
มีผู้หญิงคนนึงกำลังวิ่งมาทางผมอย่างเร็วและโผกอดผมไว้แน่น...ใครว่ะ?
"อะฮิหรุคิดถึงจังเลย><"
"เอ่อ"ผมมองหน้าเธออย่างงงๆ
"เอาแล้ว"ไรองมองพี่ชายแล้วยิ้มบางๆที่มุมปาก
"ฉันริทสึคู่หมั้นนายไงล่ะ"
"คู่หมั้น"ไรองกับโองามิพูดขึ้นพร้อมกัน
ผมมองหน้าเธอแล้วนึกถึงเด็กผู้ชายสมัยเด็กที่ผมเคยสัญญาว่าจะยอมแต่งงานด้วยเพราะว่าหมอนั่นเอากันดั้มสุดที่รักของผมเป็นตัวประกัน...แต่นั่นมันเมื่อสิบปีมาแล้ว
"นาย..."ผมทำหน้างง"นายเป็นผู้ชาย....อื้อ"
และผมก็โดนหมอนี่จูบอย่างแนบแน่นเฉยเลย!!
"เฮ้ย!"โองามิทำหน้าฉุนแล้วดึงตัวผมออกมาห่างจากริทสึ
ริทสึในตอนนี้ยังไงดูเผินๆก็เหมือนผู้หญิงทั่วไป...ใส่ชุดเดรสหนังรัดรูปสีดำสั้นแค่เข่า...ส่วนนมก็คงยัดฟองน้ำแต่โครตนิ่มเลยละครับ
"เดี๊ยวนะ..."ไรองทำหน้าคิดอะไรบางอย่าง"เธอเป็นนักแสดงหน้าใหม่ที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ไม่ใช่หรอ"
"ถูกต้อง"
"เอามือนายออกจากคู่หมั้นฉันด้วย"
"อย่ามายุ่งกับของของฉัน"โองามิมองหน้าริทสึด้วยแววตาที่ไม่ยอมแพ้
"ไม่ยอมปล่อยอย่างงั้นหรอ"ริทสึยิ้มบางๆ
ตอนนี้ที่ทั้งสองคนกำลังแย่งอะฮิหรุกันอยู่ไรองก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ชั่วร้ายที่พุงตรงออกมาจากตัวของริทสึ...ปีศาจไงล่ะ...และไรองก็ตกใจเล็กน้อยที่รู้ว่าริทสึเป็นผู้ชาย
"พาอะฮิหรุหนีไป!"
"ห้ะ?"โองามิมองหน้าไรองแปลกๆ
"จมูกดีกว่าที่คิดไว้ซะอีกนะ"
ไม่ทันที่ทุกคนจะตั้งตัวริทสึก็เดินไปใกล้ไรองแล้วก็จุมพิตที่หลังมือของไรอง...คนทั่วไปอาจจะมองว่านี่เป็นแค่จูบธรรมดาแต่สำหรับไรองแล้ว...มันช่างร้อนผ่าวสลับกับความเจ็บปวดราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
"คำสาปไงล่ะ"ริทสึยิ้มหวาน"เมื่อไรที่ดอกกุหลาบทุกดอกเฉาเมื่อนั้นน้องนายก็จะตาย...ระยะเวลาของคำสาปจะสิ้นสุดภายในสามวันเมื่อครบวันที่สามน้องนายก็จะตาย"
"...."ไรองทรุดลงไปนั่งบนพื้นแล้วยกมือตัวเองขึ้นมาดู...ดอกกุหลาบสีม่วงนับร้อยเคลื่อนไหวไปทั่วหลังมือของไรอง...เจ็บจังเลย
"แก!!ทำอะไรน้องสาวฉัน"โองามิคว้าแขนของริทสึมาบีบแน่น"โอ้ย!"แต่โองามิก็ต้องปล่อยมือออกเพราะว่าทั่วตัวของริทสึมีแสงสีดำแปล่งออกมา
"ถ้าแกไม่ยอมยกอะฮิหรุให้ฉัน...น้องสาวของนายก็จะตาย"
"ไรอง"ผมจับข้อมือของไรองไว้แน่น
"อะฮิหรุ"ริทสึยิ้มแล้วสวมแหวนที่มีอัญมณีสีดำประดับอยู่รบแหวนใส่นิ้วนางของผม"เมื่อไหร่ที่นายพูดว่าตกลงฉันจะไปรับนาย...เจ้าสาวของฉัน"
"อื้อ..."หมอนี่ดึงผมไปจูบแนบแน่นแล้วดันอะไรบางอย่างลงไปในลำคอผม
"แล้วเจอกันใหม่"หมอนั่นยิ้มแล้วหายไปพร้อมกับกลุ่มหมอกสีดำ
"ไรอง...เป็นอะไรมากมั้ย"
"หนูไม่เป็นอะไรหรอกพี่...แค่ก!!"ไรองยืนขึ้นอย่างโงนเงนแล้วไอออกมาเป็นเลือดสีดำ
"ฉันขอโทษ"ผมกอดไรองแน่น
หลังจากนั้นผมก็ตามไปบ้านของโองามิด้วยพ่อของหมอนี่ตกใจมากและเขาพยายามทำทุกอย่างให้ไรองเป็นปกติแต่ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย...พอเอาน้ำมนต์สัมผัสผิวของไรองก็มีกลุ่มหมอกสีดำกัดกินไรองจนแขนทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยจ้ำสีแดงที่มีเลือดซึมเต็มไปหมด
"อย่า..พยายามเลยพ่อ"ไรองจับมือของพ่อไว้
"ฉันจะไม่มีวันเสียเธอไปแน่!!"โองามิกอดไรองแน่น"พ่อมีวิธีไหนที่จะจัดการปีศาจนั่นได้มั้ย"
"...พลังของแกในตอนนี้คงชนะไม่ได้"
"โถ่โว้ยยย!!"โองามิชกผนังอย่างแรง
"แต่มีอีกวิธีนึง..คือแกต้องรับพลังของเทพจิ้งจอกไปเท่านั้น"
"ตกลง!!ไม่ว่าจะเป็นวิธีที่เสี่ยงแค่ไหนผมก็จะไม่ยอมให้ไรองตายเด็ดขาด"
สักพักพ่อของทั้งสองคนก็ให้โองามิซังใส่ยูกาตะสีขาวไปนั่งอยู่ตรงหน้ารูปปั้นจิ้งจอกแล้วพิธีกรรมก็เริ่มขึ้นพ่อของหมอนี่สวดบางอย่างแล้วเอามีดกรีดแขนของเขาจนมีเลือดไหลออกมา
"ข้าขอรับพลังของท่านด้วยการแลกด้วยโลหิตของข้า"
พอโองามิพูดจบก็มีแสงสีฟ้าลอยอยู่รอบตัวเขาและแสงนั่นก็เข้าไปในร่างเขาจนหมดและเขาก็สลบไป
"ถ้าร่างกายของไอ้บ้านี่ต่อต้านพลังของเทพ...มันก็จะตาย"
"คุณลุง...."ผมมองพ่อของเขาด้วยสายตารู้สึกผิด
"ฉันไม่โทษนายหรอกนะ"เขายิ้มให้ผม"ฉันจะไปดูแลไรอง...ฝากลูกชายฉันด้วยละ"
ผมได้แต่มองแผ่นหลังนั้นเดินออกไปด้วยความรู้สึกผิด...ผมไม่สามารถทำอะไรได้บ้างเลย