กาลเวลาพิสูจน์รักแท้ PF TK

"ฟาง ไปเที่ยวกัน"
 
"เที่ยวไหนคะ พี่จินนี่"
 
"ทะเลไง ฟางชอบไม่ใช่หรอ"
 
"ค่ะ เดี๋ยวฟางไปเตรียมของก่อนนะคะ"
 
"จ๊ะ"
 
     พูดเสร็จหญิงสาวก็รีบวิ่งขึ้นไปเก้ยกระเป๋าเสื้อผ้าก่อน
 
         
          ทะเล
 
"วู๊ๆๆๆๆๆ ทะเล คิดถึงจัง"
 
     ฉันกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ไม่ได้มาเจอบรรยากาศแบบนี้มานานแล้ว ถ้านี้พ่อกับแม่และก็พี่พิมอยู่ ก็คงจะได้มาด้วยกัน แต่ยังไงทุกคนก็อยู่ในใจฉันเสมอ
 
"ฟาง ไปกินอาหารทะเลกัน"
 
"ไม่หรอกค่ะ พี่จินนี่กับพี่จองเบไปสองคนเถอะค่ะ ฟางขอตัวำปเดินเล่นหน่อยดีกว่า"
 
"โอเคคร๊าฟ น้องรัก อย่าไปไกลล่ะ"
 
"ค่ะ พี่เขย ไปนะคะ"
 
     ฉันพูดก่อนจะหันหลังเดินเล่นไปเรื่อย จนถึงบริเวณที่เค้าเล่นวอลเลย์บอลทรายหาดกัน
 
"เฮ้ย นั้นมันยังปีศาจนี่ อุส่าห์มาพักผ่อนยังจะมาให้เห็นอีกหรอ"
 
    เฟย์พูดก่อนหันไปมองฟาง ที่เดินมาคนเดียวอย่างเบลอๆ เธอดูผอมสูบลงตั้งเยอะ 'เธอทำตัวเธอเองนะฟาง' 
 
"เฟย์อยากกลับแล้วล่ะ อยู่ไปก็ไมาสนุก ดันมีมารผจนอยู่แถวนี้"
 
    เฟย์พูดก่อนจะหันไปกระแมกคำพูดใสฟาง ทุกคนเลยหันไปมองฟางที่เดินมาทางนี้พอดี
 
    หญิงสาวหยุดเดิน เมื่อเจอคนกลุ่มหนึ่งที่เธอเคยรู้จัก เธอว่าจะเดินหนีไปแล้วล่ะ แต่ไม่รู้ว่าแรงอะไร หยุดขาเธอไว้ ไม่ไห้ ก้าวเดินไปไหน
 
"เอาบอลมานี่แก้ว"
 
    เฟย์ดึงบอลจากแล้ว ก่อนจะตบไปใส่ฟางที่ยืนอยู่อย่างแรง บอลนั้นพุ้งใส่ฟางแล้วเข้ากระทบใส่ฟางอย่างแรง จนทำให้หญิงสาวนั้นล้มทันที กับเสียงหัวเราะเยอะของทุกคน ที่กำลังสมน้ำหน้าฉันอยู่
 
    ฉันเจ็บหน้าที่โดนแรงกระทบอย่างแรง จนเลือกำเดาไหนออกมาเป็นสาย น้ำใสๆไหลออกมา ก่อนจะใช้มือเช็ด แต่มันก้ยังไหลออกมาเหมือนเดิม เลยปล่อยมันไว้ พลางพยูงตัวเองขึ้น แต่มันไม่มีแรงเกินที่จะลุกได้
 
"เฮ้ย ฟาง!!!!"
 
    โทโมะที่พึ่งมาเห็น ตกใจเลยรีบเข้ามาประคองฉันให้ลุกขึ้น ตกใจที่เห็นเลือดไหลออกมา ทำให้ชายหนุ่มเดือกปุบเลย
 
"ใครเป็นคนทำ"
 
   ชายหนุ่มเอ่ยอย่างนิ่ง
 
"..."
 
"ฉันถามว่าใครทำ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
 
    โทโมะตะคอกใส่ทุกคนทำเอาทุกคนสะดุ้ง ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันไม่เคยเห็นเค้าดกรธขนาดนี้
 
"ทำไมโทโมะ โดนแค่นี้ไม่ต่ยหรอก โดนแค่นี้ทำเป็นสำออย"
 
     ป๊อปปี้หันมองฉันนิ่งๆ เค้าคงโกรธคงเกลียดเธอมากขนาดนี้เลยหรอ พวกเค้าเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ ถึงได้ทำกับฉันขนาดนี้
 
"แกก็พูดได้สิ ป๊อปปี้ แกไม่โดนนิ "
 
"โทโมะ มันจะมากไปแล้วนะ ทำไมนายต้องปกป้องยัยนี่ด้วย มันเป็นคนฆ่าพี่พิมนะ"
 
"เลิกพูเหลวไหลซะทีเถอะ พวกเธอไม่รุ้อะไรอย่ามาพูดเลยดีกว่า อีกอย่างตำรวจก็บอกแล้วไงว่าพิมโดนจับตัวแลกค่าไถ่แต่โดนพวกมันฆ่าเสียชีวิต อีกอย่างกำลังสืบหาฆาตกรตัวจริงด้วย"
 
"แล้วไง ตราบใดที่ตำรวจหาตัวคนร้ายไม่เจอ ยังไงยัยนี่ก็เป็นคนผิดอยู่ดี"
 
"แกเอาอะไรมาตัดสินล่ะว่าฟางเป็นคนทำ"
 
   โทโมะกำลังตอบโต้กับป๊อปปี้อย่างดุเดือด
 
"ก็พิมกับยัยนี่เคยมีเรื่องบาดหมางกันนิ มันไม่ผิดหรอกที่ยัยนี่จะโกรธแล้วจัดฉากขึ้นมาแล้วฆ่าพิม"
 
"หึๆเหลวไหลสิ้นดี เหตุผลแค่นี้หรอวะ ที่พวกนายคิดว่าฟางเป็นคนทำ แถมยังแกล้งแล้วทำร้ายจนเจ็บตัว เรื่องอื่นฉันพอทนได้ แต่นี่มันมากเกินไปนะ ทั้งที่ความจริงมันไม่เป็นอย่างที่พวกเธอคิดด้วย"
 
"มาพูดดีหน่อยเลยโทโมะ แกเปลี่ยนไปมาก ทำไมโดนยัยนี่ทำเสน่ห์รึไง ถึงต้องหลงปกป้องมันด้วย"
 
   ผวั๊ะะะ
 
   โทโมะปล่อยหมัดเข้าที่หน้าป๊อปปี้อย่างจัดป๊อปปี้เลยสวนกลับ แรกคนล่ะหมัดกัน 
 
"นอกจากแกจะคิดอะไรไม่เป็น แถมยังคิดอะไรโง่ๆอีกหรอวะ "
 
"ไอ้โทโมะ แก"
 
"อย่า"
 
    ผวั๊ะ
 
    ป๊อปปี้จะต๋อยโทโมะ แต่ฟางมาขวางไว้ เธอเลยรับหมัดนั้นเต็ม จนร่างบ้างนั้น หันไปตามแรงนั้น เลือดไหลกบปาก ทุกคนอึ้งกับตกใจ โทโมะ เลยรีบเข้าไปดูฟางที่สลบไปทนที
 
"ฟาง ฟาง อย่าเป็นอะไรนะ ฟาง"
 
"ตายแล้ว เอาไงดีเนี่ย"
 
"ดี ตายไปได้ก็ดี น่าจะตายไปตั้งนานแล้ว"
 
"โธ่เว้ย แกทำบ้าอะไรของแกวะ"
 
"ว๊ายยย ตายแล้ว "
 
    จินนี่กับจองเบ ที่ตามหาฟาง มาเจอเข้าทำเอาจินนี่เกือบซ๊อก รีบเข้ามาดูฟางที่นอนสลบอยู่
 
"พี่จินนี่/จินนี่"
 
  ทุกคนเรียกชื่อหญิงสาว+ตกใจว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไร
 
"ฟาง เลือดออกเยอะเลยโทโมะ พาไปที่บ้านพักพี่เถอะ"
 
     จองเบอุ้มฟางขึ้นแล้วเดินกลับไป
 
"ฉันยอมอยู่ข้างฟางเพราะความเชื่อมั้น ดีกว่าอยู่ข้างแก ที่ทำอะไรไม่รู้จักคิด อีกอย่างถ้าฟางเป็นอะไรไป แกเองที่จะเป็นคนเสียใจไปตลอดชีวิต"
 
    โทโมะพูดก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้ทุกคนยืนอยู่อย่างเงียบ พวกเธอก็ตกใจเหมื่อนกัน ฟางจิตใจโหดเหี้ยมที่ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น เข้ามารับหมัดแทน โทโมะ เลยเจ็บตัวเลือกกบปากเลย 
 
     ป๊อปปี้ที่ยืนนิ่งอยู่นาน นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย เราทำร้ายร่างกายผู้หญิงตัวเล็กๆบางๆนั้นได้เลยหรอเนี่น ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ แล้วเรื่องที่โทโมะพูดล่ะ มันหมายความว่ายังไงกัน เค้างงกับสบสนเอามากๆเลย
 
"พี่ป๊อปคะ แก้วว่าเราเข้าที่พักก่อนดีกว่านะคะ"
 
    แก้วเดินมาเรียกพี่ชาย ที่นั่งเหมอลอย เธอรู้ว่าเค้าคงเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอเองก็ตกใจเหมือนกัน ที่ฟางเข้ามารับหมัดแทนโทโมะ ขนาดผู้ชายยังถึงเกือบตาย แต่นี่ฟางผุ้หญิงตัวเล็กไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไง นี่พวกเค้ากำลังฆ่าคนทั้งเป็นเลยหรอเนี่ย มันก้จริงที่โทโมะว่า ตำรวจกำลังสืบหาคนร้ายที่แท้จริงอยู่ อย่างนั้นแล้ว ฟางก็ไม่ได้เป้นคนผิด สงสัยเราคงจะเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เลยทำให้ไม่ทันคิด อีกอย่างพี่โทโมะ พูดขนาดนั้นแล้ว ว่าฟางไม่ได้เป็นคนผิด  พวกเราควรคิดทบทวนใหม่สินะ
 
"แก้ว พี่มันโง่มากสินะ ทำอะไรไม่รู้จักคิดเลย"
 
"ไม่หรอกค่ะพี่ป๊อป แก้วว่าเราอย่าพึ่งคิดอะไรเลยนะคะ รอให้ตำรวจพูดอย่างชัดเจนดีกว่า ขืนเราทำอย่างนี้ เราเองที่จะเป็นฝ่ายเสียใจเหมื่อนพี่โทโมะว่านะคะ"
 
"เค้าพูดเหมือนเค้ามีอะไรปิดบังเราอยู่"
 
"นั้นสิ โทโมะต้องรู้เรื่องนี้แน่ๆเลย ถึงพยายามปกป้องฟาง"
 
"เราก็ไปถามพี่โทโมะสิ เพราะตลอดเวลา เราไม่เคยฟังพี่เค้าเลยนะ"
   
แก้วพูดขึ้น
 
"แต่เฟย์ว่า เราทำอะไรไว้เยอะ พี่เค้าคงไม่ให้เราเข้าใกล้ฟางอีกแล้วล่ะค่ะ"
 
"นั้นสิ รวมทั้งพี่จินนี่ด้วย พี่จินนี่รักฟางมาก คงไม่ยอมให้เราเข้าใกล้ฟางแน่ๆ"
 
แก้วพูดก่อนจะนึกถึงจินนี่ที่เป็นพี่สาวของฟาง แต่ไม่ใช่พี่ที่แท้
 
"แก้วอยากรู้ว่าพี่โทโมะกับฟางเป็นอะไรกัน กันอน่ ถึงคอยปกป้องกันตลอดเวลา"
 
"โอ๊ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัว"
 
"เราไปขอโทษฟางดีมั้ย เฟย์รูัสึกว่า เหมือนมีแรงที่ไม่พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้นะ"
 
"นั้นสิเฟย์ รู้สึกเหมือนแก้วเลย"
 
"โฮ๋ น้องเฟย์ครับ พูดอย่างกับว่าที่นี่เล็ก นะ กว่าจะเจอ เค้าคงกลับไปแล้วล่ะ"
 
"โง่อีกแล้วนะ ไอ้พี่เขื่อน ก็รอพี่โทโมะกลับมาสิ แล้วเราค่อยไปคุยกับพี่เค้า นอกจากจะไม่หล่อแล้วยังโง่อีกนะ"
 
    เฟย์ว่าเขื่อน 
 
"ใช่ๆพี่เขื่อนโง่จริงๆเลย"
 
   แก้วช่วยเสริมอีกคน
 
"พอๆเลย เราเข้าไปคุยกันในบ้านพักดีกว่า"
 
   ปีอปปี้พูดก่อนจะเดินเข้าไปก่อนเพื่อน และทุกคนก็ตามมาติดๆ
 
 
 
 
 
 
     จบแร๊วจร๊ ตอนนี้ สงสารฟางจังนะ 
 
  ว่างแต่โทโมะจะยอมบอกความจริงกับพวกเค้ามั้ยนร๊  ยังไงก็ฝากติดตามหน่อยนะคะ