กาลเวลาพิสูจน์รักแท้ PF TK

        บ้านนีระสิงห์

 

    ฉันก้าวขาเข้ามาในบ้านอย่างเหนื่อยล้า 

 

"คุณหนูกลับมาแล้วหรอคะ"

 

"ค่ะ นม ฟางคิดถึงคุณพ่อคุณแม่จัง"

 

"โธ่คุณหนูของนม ว๊าย ตายแล้ว หน้าคุณหนูไปโดนอะไรมาคะเนี่ย"

 

     แม่นมตกใจเมื่อเห็นรอยแดงที่แก้มของฉัน ที่แก้วฝากเอาไว้อย่างเจ็บปวดพร้องกับคำพูดแรงๆ คนอื่นตบก็ไม่เจ็บเท่าโดนเพื่อนตบหรอกนะ

 

"โธ๋ คุณหนูของนม ไม่เจ็บนะคะ เดี๋ยวนมเอายามาทาให้นะคะ"

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะนม แค่นี้เอง ฟางไม่เจ็บหรอกค่ะ"

 

"คุณหนูครับ มีแขกครับ"

 

"ใครหรอกวิน"

 

"พี่เองจ๊ะ น้องฟาง"

 

"พี่จินนี่ พี่จองเบ"

 

    ฉันตกใจเมื่อจู่ๆพี่จินนี่กับพี่จองเบก็มาที่นี่ พี่ิจินนี่ พี่สาวอีกคนของฉันเอง ไม่ใช่พี่สาวที่แท้หรอก เพียงแต่พี่จินนี่เป็นลูกสาวของน้าฉันเอง เรารู้จักมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่พอโตขึ้น แม่ของพี่จินนี่ก็พาพี่จินนี่ไปอยู่ที่บ้านแถว หัวหินน่ะ เลยไม่ได้เจอกันนาน

 

"โธ่ น้องรักของพี่ ทำไมโทรมขนาดนั้นล่ะคะ เด็กน้อย"

 

     จินนี่เดินเข้ามากอดฉันลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

 

"พี่จินนี่คะ ฟางไม่รู้ว่าจะดำเนินชีวิตยังไงดี ตอนนี้ฟางไม่เหลือใครเลย พี่พิมก็พึ่งจะเสียไป แถมเพื่อนๆก็ยังเกลียดฟางเหมือนกับอะไร"

 

"ไม่เอานะตัวเล็ก ยังมีพี่ทั้งคน พี่จะอยู่เคียงข้างฟางเอง โตเป็นสาวแล้ว อย่าขี้แยสิ ไม่เอาไม่น่ารักเลย"

 

    จินนี่เอามือปาดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน 

 

"พี่จินนี่คะ มาอยู่กับฟางได้มั้ยคะ"

 

"ได้สิคะ พี่ก็ตั้งใจจะมาอยู่กับฟางพอดีเลย พี่ไม่ปล่อยให้น้องสาวพี่อยู่คนเดียวหรอก"

 

"ของคุณพี่จินนี่มากๆนะคะ"

 

"จ๊ะ แล้วตาโทโมะไปไหนเนี่ย"

 

"อยู่กับเพื่อนน่ะคะ เดี๋ยวก้มา"

 

"อืม ทานข้าวรึยังนิ ฟาง ดูสิ หน่าซีดขนาดนี้ เดี๋ยวจะไม่สบายนะ"

 

"ฟางรอทานกับพี่ๆนะคะ"

 

"จร้า ได้เลย รอ ไอ้โทโมะก่อนดีกว่า ไม่เจอหน้ามันตั้งนาน"

 

     เรา3คนนั่งคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ รอจนโทโมะมา

 

"ว่าอยู่แล้ว รถคุ้นๆต้องเป็นยัยจินนี่แห้งแน่ๆเลย"

 

"ไอ้เบื้อก นี่ดูน้องฉันยังไงห๊ะ"

 

    จินนี่ตีแขนโทโมะ พลางหยอกล้อทำให้ฟางยิ้มออกมา

 

"โอ๊ย ยัยแห้ง เจ็บนะเฟ้ย ตีมาได้"

 

"บ่นนะ นีมันเกิดอะไรขึ้น อธิบายให้ฉันได้ยินชัดๆหน่อยสิ"

 

"มันมีเรื่องเข้าใจผิดกันน่ะ ก็อย่างที่เห้นทั้งเพื่อนทั้งไอ้ป๊อปปี้รุมเกลียดฟาง คิดว่าฟางเป็นคนทำให้พิมตาย ทั้งที่เรื่องทั้งหมดฟางไม่เกี่ยวอะไรเลย ไอ้พงษ์ศักดิ์ พ่อเลี้ยงยัย หวายน่ะสิ "

 

"อย่างนี้นี่เอง เอาเถอะฟาง เรื่องบางเรื่องต้องใช้เวลา เรื่องจริงก็คือเรื่องจริงอยู่วันยังค่ำ สักวันความจริงจะถูกเปิดเผย แล้วสิ่งร้ายๆจะได้หายไปจากเราสักทีนะ"

 

"ค่ะพี่จินนี่ ฟางจะอกทนนะคะ"

 

"ดีแล้ว พี่ว่าเรามาทานข้าวกันก่อนดีกว่านะ"

 

    จินนี่ว่าก่อนที่เราจะเดินมาที่ห้องครัว รับประทานอาหารกัน เราก็คุยกันไป เรื่องสมัยก่อนบ้าง เรื่องปัจจุบันบ้างแซวจินนี่กับจองเบบ้าง

 

"ฟาง ฟางไปอาบน้ำนอนเถอะนะ เหนื่อยมามากพอแล้ว"

 

"ค่ะ งั้นพาขอตัวก่อนนะคะ พี่จินนี่ พี่เขย อิอิ"

 

     ฉันแซวพี่สาวและว่าที่พี่เขยของฉันก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านก่อนที่จะโดนหมอนที่พี่จินนี่ปาใส่ฉัน

 

"ยัยเด็กน้อย โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้ พี่ล่ะอดห่วงเราไม่ได้จริงๆ"

 

"ฟางก็อย่างนี้แหละ ภายนอกเข้มแข็งแต่ภายในแกอ่อนแกจะตาย"

 

"เออ ไอ้โมะ ไม่ได้เจอกันนานมีแฟนรึยังนิ"

 

    จองเบเอ่ยถามเพื่อนเก่าบ้าง

 

"ไม่หรอก ยังไม่อยากมีใคร"

 

"อืม เอาน่าอย่าคิดมากเลยเพื่อน ฉันรู้ว่าแกห่วงฟาง จนไม่มีเวลาหาคนที่แกรัก ยัยฟางน่ะเด็กดีจะตาย ฟ้าคงไม่ใจร้ายกับน้องเราขนาดนั้นหรอก"

 

"ก็หวังว่าแบบนั้นอะนะ"

 

"เออโทโมะ คุณลุงคุณป้าสบายดีมั้ย"

 

"ก็สบายดี ช่วงนี้ท่านยุ่งๆอยู่ ว่างท่านว่าจะมาเยี่ยมฟางอยู่"

 

"อืม พูดแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ผู้หญิงตัวเล็กคนเดียว ต้องมาเจอกับเรื่องร้ายๆแบบนี้"

 

"ฉันจะลากมันมาคุกเข่าขอโทษน้องฉันแน่ๆ"

 

"อืม พวกเราจะช่วยกันปกป้องฟาง"

 

    เราสามคนรวมพลังกัน เพื่อนจะจับคนผิดมาลงโทษให้เร็วที่าุด แต่ต้องใช้เวลาหน่อย 

 

 

จบไปแล้วอีกตอนหนึ่งนะคะ ฝากติดตามตอนต่อไปนะคะ ว่าฟางจะโดนเพื่อนแกล้ง ยังไง จะโดนด่า ทำร้ายจิตใจอย่างไร ก็ฝากด้วยนะคะ