รักของเรา...NOT Love U
9.6
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.
27 ตอน
213 วิจารณ์
46.81K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
10) 10: กล้าพูดเต็มปากนะ!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" อะไรนะ ทำงานกันยังไง..." เสียงคุยโทรศัพท์ของพาร์ทแทรกเข้ามาก่อนที่ฟางจะเดินลงไปร้านเสื้อผ้า เพื่อที่จะไปหาน้องสาว
" มีอะไรหรือเปล่าพาร์ท" ฟางหันมาถาม
" มีปัญหานิดหน่อยครับคุณหนุ " ฟางนิ่วหน้าด้วยความสงสัย
" ไปเถอะ ฉันคงยังไม่ไปไหนหรอก อีกอย่างที่นี่คนเยอะจะตายไม่มีใครทำอะไรหรอก อย่าเป็นห่วงเลย" ฟางพูดเมื่อเห็นว่าโทรศัพท์ของชายหนุ่มสั่นอย่างเดียว แสดงว่าต้องมีเรื่องที่รีบร้อนแน่ๆ
" แต่ว่า เจ้านาย"
" โทโมะไม่อยู่ ...ฉนั้นตอนนี้ฉันคือเจ้านายของนาย สั่งอะไรก็ต้องทำตามจริงไหม งั้นฉันสั่งให้นายไปจัดการธุระของนายสะ แล้วค่อยกลับมารับฉันกับยัยเฟย์ " ฟางชี้หน้าแล้วตีหน้าดุ พาร์ทก้มหน้ายอมรับ
" ครับ...งั้นผมจะรีบมานะครับ" พาร์ท พูดแล้วเดินออกไป โดยที่ทิ้งลูกน้องไว้ประมาณ 3-4 คนเฝ้าหน้าร้านเอาไว้ ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินเข้าร้านไป
" เบลล์ เฟย์อยู่ไหน " ทันทีที่ฟางเดินเข้ามาภายในร้านก็เจอ แก้วกับเบลล์ที่ยืนคุยกันอยู่ ก็เดินเข้าไปหาเบลล์
" คุณเฟย์อยู่ด้านใในคะคุณฟาง " เบลล์ยกมือไหว้แล้วตอบคำถามของสาวหวาน
" พี่ฟางคะ..." แก้วเรียกสาวหวาน ฟางยิ้มให้บางๆๆ ก่อนจะเลี่ยงเดินหนีแก้วไปหาเฟย์
" ว๊ายยย อื้ออ อ่อยย อื้ออ " ...
"เอ่อ...คุณแก้วเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" เบลล์ถามหญิงสาวที่ยืนข้างกายที่ดูนิ่งไป
"เปล่าคะ ว่าแต่พี่ฟางเขารู้จักคุณพ้อยด้วยหรอคะ" แก้วถาม
"อ๋อ คะ ก็คุณพ้อยกับคุณเฟย์เป็นเพื่อนสนิทกันนะคะ" เบลล์ตอบยิ้มๆๆก่อนจะเดินออกไป
โครม....
"พี่เขื่อนมาทำอะไรที่นี่เนี่ย" แก้วที่ได้ยินเสียงโครมครามก็เดินเข้ามาดู ก็พบกับเขื่อนที่นั่งอยู่กับพื้น เขื่อนรีบเอามือปิดปากน้องสาว
"เล่นอะไรของพี่เนี่ย" ทันทีที่แก้วเอามือของเขื่อนออกได้ก็โวยวายใส่ทันที
"อย่าพูดมาก แล้วเราละมาทำอะไรที่นี่" เขื่อนพูดกับแก้วแต่สายตากลับมองไปที่เฟย์ที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
"แหม!! ถามเค้าแต่ไม่มองหร้าเค้าเลยนะตัว ที่นี่มันร้านเสื้อผ้าประจำของแก้วนะพี่เขื่อน ลืมไปแล้วหรือไงเล่า แต่เอ๋!!! นั่นมันเฟย์นี่นาา หรือว่า...." แก้วที่รู้ทันก็รีบล้อพี่ชาย ตัวแสบของเธอสะเลย
"อย่ามาล้อ พี่ก็มา...มาซื้อของให้เรานั่นแหละ ก็เห้นว่าอารมณ์ไม่ดี" เขื่อนรีบพูดแก้ตัว แก้วอมยิ้มเมื่อเห็นอาการของพี่ชาย
"นาย!!!" เฟย์ที่ได้ยินเสียงดังเมื่อกี้ก็เดินมาดู เห็นเขื่อนอมยิ้มคุยกับแก้วก็ตกใจ ก่อนจะตะโกนเสียงดัง จนคนในร้านต่างหันมามองเธอ
"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณเฟย์" เบลล์รีบเดินเข้ามาหาเฟย์เพราะกลัวว่าจะมีเรื่อง
"นายนี่เข้ามาได้ยังไงเบลล์" เฟย์หันไปถามพนักงานสาวก่อนจะส่งสายเขียวใส่ชายหนุ่มที่ยืนทำหน้าแป้นแล้นอยู่
"เอ่อ..."
"ผมจะเข้ามาไม่ได้หรือไงกันครับ ในเมื่อหน้าร้านก็ไม่มีป้ายติดว่าห้ามผมเข้ามา" เขื่อนตอบนิ่งๆ
"อ๋อหรอ??? เบลล์ต่อไปนี้ห้ามให้นายนี่เข้ามาในร้านี้อีกเด็ดขาด" เฟย์หันไปพูดกับเบลล์แล้วหันมายิ้มเยาะใส่เขื่อน
"จะดีหรอคะคุณเฟย์" เบลล์ถามเสียงอ่อน
"ดีที่สุด..."
"เอ่อคะ ว่าแต่คุณเฟย์เจอคุณฟางแล้วใช่ไหมคะ" เบลล์ถามหญิงสาวต่อ เฟย์หันขวับมามองเบลล์
"พี่ฟางมาที่นี่งั้นหรอ??" เฟย์ถาม
"คะ ก็เมื่อกี้คุณฟางเธอเดินเข้ามาถามาหาคุณเฟย์ เบลล์เลยบอกว่าคุณเฟย์อยุ่แทบหลังร้านคะ" เบลล์ตอบ
"ฉันยืนอยู่ตรงนั้นนานแล้วนะ ไม่เห็นพี่ฟางเลย บ้าเอ้ย!! สั่งให้คนออกตามหาพี่สะ" เฟย์สบทออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะสั่งเบลล์ด้วยน้ำเสียงเข้ม เบลล์พยักหน้าก่อนจะรีบวิ่งไปทำตามคำสั่ง
"ใจเย็นๆก่อนก็ได้เฟย์ พี่ฟางอาจจะไปเข้าห้องน้ำก็ได้นะ" แก้วที่เห็นท่าทางร้อนใจของเฟย์ก็ช่วยพูดให้เฟย์ใจเย็นลง หญิงสาวหันขัวบมามอง
"ฉันไม่ได้ขอความคิดเห็นจากเธอ" เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆๆสายตาที่มองแก้วนิ่งลึก
"นี่คุณหนูครับ แก้วเขาก็แค่เสนอความคิดเห็น" เขื่อนพูดปกป้องแก้ว จนเฟย์เองก็แอบเบ้ปาก
"คะ!! ไม่ได้โง่ที่แยกแยะไม่ออกว่าอะไรคือความคิดเห็น อะไรคือการกระทำ แพมยังจะเชื่อการกระทำากกว่าด้วยสิ" เฟยืตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว
"ใจเย็นพี่เขื่อน " แก้วกระตุกแขนชายหนุ่มเล็กน้อยเมื่อเห้นเขื่อนเริ่มโมโห
"เหอะ!! ขี้คลาด"
"นี่เธอ!!" เขื่อนชี้หน้าเฟย์อย่างเอาเรื่อง แต่แก้วกลับห้ามเอาไว้ เฟย์สแยะยิ้มอย่างสะใจ
"คุณหนูครับ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า" พาร์ทที่กลับมาจากธุระก็เดินเข้ามาในร้านเห็นเขื่นที่ยืนอยู่กับแก้ว ชี้หน้าเฟย์อยู่ก็รีบเดินเข้ามาหาเฟย์
"นายอยู่ที่นี่แล้ว...พี่ฟางละ" เฟย์หันไปมองพาร์ทอย่างตกใจ
"คุณหนูฟางมาหาคุณหนูที่นี่นิครับ ผมมีธุระด่วนเลยเอ่อ..ออกไปทำมาก่อน ที่จะเข้ามาครับ" พาร์ทพูดไปตามความเป็นจริง
"คุณเฟย์คะ ไม่พบคุณฟางเลยคะ พบแต่กระเป๋าที่ตกอยุ่หลังร้านคะ" เบลล์วิ่งเข้ามาแล้วยื่นกระเป่าแบรนเนมสุดหรูให้เฟย์ เฟย์รับมามองอย่างโมโห
" นายปล่อยพี่ฟางมาคนเดียวได้ยังไงพาร์ท!!!"เฟย์กำกระเป๋าแน่นแล้วตะคอกใส่ชายหนุ่มตรงหน้า
"ผม ขอโทษครับคุณหนู ผมไม่คิดว่า.."
เพี๊ยะ!!
" บอกมานะ นี่เป็นแผนของพวกนายใช่ไหม" เฟย์ตบหน้าพาร์ทก่อนจะหันไปพูดกับแก้วและเขื่อน นิ่งๆ
"จะบ้าหรือไงกันคุณ ผมกับแก้วก็อยุ่กับคุณที่นี่" เขื่อนตอกลับ
"ใครจะไปรู้ ไอ้เรื่องลับหลัง พวกนายก็ชอบอยู่แล้วไม่ใช่หรอ บอกมานะเอาพี่สาวฉันไปไว้ไหน" เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว
"พวกเราไม่รู้เรื่องจริงๆเฟย์" แก้วช่วยพูดอีกแรง แต่กลับได้รับสายตาที่เกลียดขังจากเฟย์มาแทน
"ออกตามหาพี่ฟาง ถ้าไม่เจอไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห้นหน้า!!" เฟย์หันกลับไปสั่งพาร์ท ชายหนุ่มโค้งตัวให้เฟย์เล็กน้อยก่อนจะวิ่งออกไป แล้วสั่งลูกน้องออกตามหาฟาง
"ส่วนพวกนาย เชิญกลับไปสะ ที่นี่ไม่ต้อนรับ"
"อะไรกันยัยเฟย์นี่มันร้านฉันนะ" พ้อยที่กลับมาจากข้างนอกเห็นร้านวุ่นวายก็รีบเดินเข้ามา ได้ยินเฟย์ไล่เขื่อนกับแก้วก็เดินเข้ามาห้าม
"............"
"ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะคะ" พ้อยยิ้มบางๆให้เขื่อกับแก้ว
"ไม่เป็นไรครับพวกเราเข้าใจ แต่คราวหน้าคุณควรพาเธอไปหาหมอบ้างก็ดีนะครับท่าทางเธอจะไม่สบาย" เขื่อนพูดจบก็ลากแก้วออกไปจากร้านทันที
"ไอ้บ้า!! นายกล้าดียังไงมาว่าฉันห้ะ"
"พอแล้วยัยเฟย์ แล้วทำไมมันวุ่นวายแบบนี้ห้ะ" พ้อยบอกหับเพื่อนสาวที่เอาแต่วี๊ดว๊ายย
"ก็พวกมันน่ะสิ ลักพาตัวพี่ฟางไป"
"ห๊าาา" พ้อยตกใจในสิ่งที่เพื่อนพูด
"ไม่ต้องห๊าา" เฟย์พูดแล้วเดินกลับไปหยิบกระเป๋าแล้วออกไปจากร้านของพ้อยทันที
จังหวัดน่านน....
"อือ...ที่นี่ที่ไหน"ฟางลืมตาขึ้นมาก็พบกับสถานที่ที่ไม่คุ้นตา ก่อนจะประมวลเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้ก็วิ่งไปที่ประตู
"จะรีบไปไหนละ"
"คุณ!!" ก่อนที่หญิงสาวจะทันทำอะไรประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มที่เดินเข้ามา ฟางเองจำต้องเดินถอยหลังหนี
"เจอกันอีกแล้วนะครับ "
"คุณจับฉันมาทำไม!!!" ฟางพูดกับป๊อปปี้ด้วยน้ำเสียงงแข็งกร้าว
"คุณ ฉัน มันดูห่างเหินจังนะฟาง" ป๊อปปี้ค่อยเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนฟางล้มไปนอนราบกับเตียงชายหนุ่มรีบขึ้นไปคร่อมทันที
"มันไม่ดูห่างเหินหรอกคะ เพราะเราสองคนไม่เคยรุ้จักกัน "ฟางพูดตามความเป็นจริง
"มั่นใจหรอว่าเราไม่เคยรู้จักกัน" ป๊อปปี้ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวมากขึ้น จนใบหน้าทั้งสองนห่างกันไม่กี่เซนติ
"มะ มั่นใจ"
"ทำไมสั่นขนาดนั้นละ ป๊อปไม่ได้จะทำอะไรฟางสักหน่อย" ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มขำ ฟางมองป๊อปปี้อย่างหงุดหงิดก่อนจะผลักชายหนุ่มออก
"ฉันจะกลับ"
"เดี๋ยวสิ!! เรายังคุญกันไม่รุ้เรื่องเลยนะ " ป๊อปปีเดินเข้าไปกอดหญิงสาวจากด้านหลังหญิงสาวพยายามสะบัดออกแต่ชายหนุ่มกลับรัดแน่นขึ้น
"คุณจะทำอะไรของคุณปล่อยนะ ฉันว่าคุณจำคนผิดหรือเปล่าคะ เราไม่เคยรู้รู้จักกัน ถึงจะรู้จักก็ในฐานะอดีตเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น อ๋ออีกฐานะหนึ่ง... ฐานะศัตรุของสามีฉัน" ฟางพูดตามความเป็นจริง
"สามี เหอะ!! กล้าพูดได้เต็มปากเลยนะ" ป๊อปปี้ชะงักไม่คิดว่าหญิงสาวจะพูดมาแบบนี้
" ใช่คะเต็มปากและเต็มใจ เพราะฉันแต่งงานแล้ว ฉะนั้น คุณควรจะปล่อยฉันได้แล้ว" ฟางพยายามแกะมือของป๊อปปี้ออก
"แล้วไง แต่งกันแต่ถ้าไม่รักกันก็หย่าได้"
"ฉัน...ฉันรักเขาเรารักกัน แค่นี้ก็น่าจะชัดเจนแล้วนะคะ" ฟางพูดจบ ป๊อปปี้ก็พลิกให้ฟางหันมาเผชิญหน้ากับตัวเองก่นอจะมองรสจูบที่รุนแรง ให้หญิงสาว
"อื้อ...." หญิงสาวทุบตีชายหนุ่มแต่ไม่เป็นผล
"นี่ที่เธอกล้าบอกว่าเป็นศัตรู"
"อื้ออ...."
"นี่ที่กล้าพูดว่าเป็นเมียคนอื่น"
"อื้ออ....อ๊ะ!! "แหญิงสาวที่ถูกเอาเปรียบตกใจ เมื่อชายหนุ่มกัดที่ริมฝีปากของเธออย่างแรง จนทำให้เธอสัมผัสได้ถึงคาวเลือด ที่คละคลุ้มอยุ่กับรสจูบของชายหนุ่ม
"และนี่ที่บอกว่ารักคนอื่น" ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาแล้วมองหน้าหญิงสาวที่แดงก่ำ ซึ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าเพราะความโกรธหรือว่าอาย... แต่ริมฝีปากทีเขาเพิ่งจะครอบครองและตักตวงความหวานไป มันกลับแแดงก่ำ เพราะเขาเอง
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
"คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้" ทันทีที่ถูกปล่อยเป็นอิสระฟางก็ตบชายหนุ่มแล้วตะคอกใส่ ป๊อปปี้เองก็โมโหไม่น้อยกว่าหญิงสาว
"ฉันมีสิทธิ์ทำมากกว่านี้อีก ธนันต์ธรญ์!!!" ชายหนุ่มกระฉากร่างบางเข้ามาใกล้ตัว
"โอ๊ย!!ฮึกฮืออ ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ" หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บ และความกลัวทั้งๆที่เธอไม่อยากจะให้ผู้ชายตรงหน้าเห็นน้ำตาของเธอก็ตาม
"โอ๊ย!!!"
"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา อย่าคิดหนีเพราะยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้น" ป๊อปปี้เห็นน้ำตาของหญิงสาวก็เบือนหน้าหนีแล้วพลักฟางล้มไปกระแทกกับขอบเตียง แล้วพูดอย่างเย็นชา ก่อนจะเลี่ยงเดินออกจากห้องไป
"ฮึกฮืออ ปล่อยฉันไปนะ ฮึกฮืออ โมะช่วยฟางด้วยฮืออ" หญิงสาวกอดตัวเองร้องไห้ด้วยความกลัวก่อนจะมองไปรอบห้องที่เธอไม่คุนตาแต่กลับรู้สึกคุ้นเคย แต่แปลก ที่ความรู้สึกของเธอกลับปะปนกันมันบอกไม่รถูกว่ารู้สึกดีหรือว่าไม่ดี...
สวัสดีคะ!!! Hello เราหายไปนาน ลืมกันหรือยัง วันนี้มาอัพแล้วนะคะ อย่าลืมเม้นนะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้นนะคะ ยังไงก็ขอโทาด้วยน้ะ ตอนนี้แต่งไปได้หลายตอนแล้ว ส่วนใครที่ต้องการโมะแก้ว มีแน่นอนแต่น่าจะอีก 3ตอนมั้งถ้าจำไม่ผิด แต่มีแน่แน่ อย่าลืมกันน้าา
ช่วงนี้เน็ตไม่ดี แอบจิ๊กโทรศัพท์แม่มาเล่น55 ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ !!^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
