รักของเรา...NOT Love U
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) 11: ไม่ยอมเหมือนกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ภูเก็ต
" ผมให้ช่างมาซ่อมแซมส่วนที่ยังไม่ค่อยเสียหายไปแล้วครับนาย" คนงานคนหนึ่งวิ่งมาพูดกับชายหนุ่มที่เพิ่งจะเดินลงมาจากรถ
"สินค้าละ"ชายหนุ่ม ยืนมองทะเลเบื้องหน้าอย่างสงบนิ่ง
"เอ่อ....มันเสียหายจนหมดเลยครับนาย"คนงานพูดแล้วก้มหน้า
"ปิดข่าวแล้วใช่ไหม"ชายหนุ่มถามต่อ
"ครับนาย"
"โอ๊ยย!!! ปล่อยกูสิว้ะ" เสียงโวยวายจากด้านหลังชายหนุ่ม พร้อมกับคนงานอีก3-4คนที่ลากตัวคนร้ายเข้ามาโยนไว้ข้างหลังชายหนุ่ม
"พวกเราจับมันได้ตอนที่ต่อสู้กันครับนาย" คนงานคนหนึ่งพูด ก่อนที่โทโมะจะหันกลับไปมองด้วยสายตาที่คาดจะเดา
"กล้ามากนะที่มาเหยียบถิ่นกูแบบนี้" โทโมะหยิบมีดสั้นที่กั้งส่งมาให้ ก่อนจะเอาปลายมีดเกลี่ยไปมาบริเวรแก้มสากของคนร้าย
"กล้าไม่กล้า งานมึงก็ล่มไปแล้ว555" คนร้ายพูดแล้วกระตุกยิ้ม ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ โทโมะโมโหมาก จึงออกแรงไปที่ปลายมีด จนปลายมีดแหลมคมแทงไปที่หน้าของคนร้ายจนเป็นทางยาว
"โอ๊ย!! จะฆ่าก็ฆ่าดิว้ะ" คนร้ายร้องโอดครวญเพราะชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนกรีดมีดไปเรื่อยๆ
"ตายไวก็ไม่สนุกสิว้ะ" โทโมะดึงมีดออกมาแล้วหันมาพูดกับคนร้ายอย่างเยือกเย็น
"มึงก็น่าจะรู้น่ะไม่น่าโง่" คนร้ายมองโทโมะอย่างเยาะเย้ย โทโมะหันไปสบตากับกั้งที่ถือกังน้ำเกลืออยู่แล้ว กั้งที่ได้คำสั่งจากเจ้านายก็สาดน้ำเกลือไปที่ตัวของคนร้าย จนโจรคนนั้นต้องร้องเมื่อน้ำเกลือโดนเข้าที่แผลสดของตัวเอง
"ยังจะปากดีกับกูอีกไหม!!"
" ..............." ไร้การตอบกลับจากโจรคนนั้น โทโมะรู้สึกโมโหมากก่อนจะชักปืนมายิงใส่คนร้ายที่ร้องโอดควรเพราะความเจ็บตรงหน้าทันที
ปั้ง ปั้ง
"จัดการให้เรียบร้อย อ๋ออย่าลืมส่งมันไปให้เจ้านายมันดูด้วยละ"โทโมะพูดแล้วหันหลังเดินกลับออกไป
ครืดดด ครืดดด
"ว่าไงเฟย์ หายโกรธแล้วหรือไงถึงโทรมา" หลังจากที่โทโมะเดินออกมาจากที่ตรงนั้น เสียงโทรศัพท์จากเครื่องหรู ก็ดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบขึ้นมารับ แล้วเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นเสียงี่อ่อนลง
".................."
"เฟย์เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น" ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง
"พี่ฟางหายไป" เสียงหยิงสาวที่ดูอ่อนล้า
"เป็นไปได้ยังไง!!"
"ไม่รู้!! เป็นไปแล้ว!! เมื่อเช้าพี่ฟางไปหาเฟย์ที่ร้านพ้อย แต่เฟย์ไม่ได้เจอพี่ฟางเลยนะแล้วตอนนั้นที่ร้านมีแก้วกับไอ้บ้าเขื่อนอยู่ด้วย แถมกระเป๋าของพี่ฟางก็ตกอยุ่หลังร้าน เฟย์คิดว่า...." เฟย์อธิบายเหตุการณ์ให้ชายหนุ่มฟังแต่ยังไม่ทันจบ โทโมะตัดสายหญิงสาวแล้วรีบบึ่งกลับมาที่กรุงเทพทันที
"พี่เขื่อน พี่ป๊อปไปไหน" ทันทีที่แก้วเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่เขื่อนพาเธอไปช้อปปิ้ง เพื่อไม่ให้เธอคิดมากเรื่องฟาง แต่พอเข้ามาในบ้านก็ไร้วี่แววของพี่ชายของเธอ
"มันไปทำงานอะแหละ เดี่ยวก็กลับเอง" เขื่อนตอบปัดๆ
"แน่ใจนะ" แก้วพูดแล้วมองเขื่อนอย่างจับผิด
"คร๊าบบบ ไปไป ไปอาบน้ำได้แล้วเหม็น" เขื่อนพูดแล้วดันแก้วให้เดินขึ้นไปอาบน้ำ
"เฮ้อ.... เกือบไม่รอด"เขื่อนถอนหายใจอย่างโล่ง เมื่อนึกถึงเพื่อนชายของเขาที่ก่อเรื่องเอาไว้
"ฮัลโหลไอ้ป๊อป มึงลักพาตัวฟางไปใช่ไหม" ทันทีที่ชายหนุ่มลากตัวหญิงสาวออกมาจากร้านเสื้อผ้า เขาก็พาหญิงสาวไปไปเที่ยวเพื่อเปลี่ยนเรื่องไม่ให้หญิงสาวกังวลและคิดมาก ก่อนจะแอบออกมาโทรศัพท์หาเพื่อนชายตัวดี
"อืม...มึงรู้ได้ไง" ปลายสายตอบกลับมา
"ไอ้เชี่ย!! มึงจะทำอะไรของมึงไอ้ป๊อป" เขื่อนสบถด่าเพื่อนชายอยา่งไม่เกรงใจ นี่เพื่อนชายของเขาต้องการจะทำอะไร
"กูก็แค่จะมารื้อฟื้นความหลังกับเมีย ก็เท่านั้น" ป๊อปปี้ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสบายใจ สายตาของชายหนุ่มมองไปที่ห้องๆหนึ่ง ข้างในนั้นมีหญิงสาวร่างบางที่นอนร้องไห้จนสลบไป
"ไอ้ป๊อป!!!"
"เอาหน่า กูไม่ไปนานหรอก แค่อยากจะดูว่าไอ้โทโมะมันจะทำยังไงฮึ!!" ป๊อปปี้กระตุกยิ้มเมื่อนึกถึง๖ัตรุหมายเลข1ของตัวเอง ไม่ว่าจเรื่องไหนก็ตาม
"ไอ้ป๊อป ...แต่ฟางไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย กูว่ามึงพอเหอะว่ะ ไปหาทางอื่นดีกว่าไหม" เขื่อนเริ่มไม่พอใจกับการกระทำของเพื่อนชาย ถึงเขาจะเป้นเสือผู้หญิง แต่สำหรับผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้ว เขาไม่ค่อยอยากจะยุ่งสักเท่าไร แล้วนี่ยิ่งเป็นผู้หญิงของศัตรูด้วย
".............."
"แค่ที่ผ่านมากูว่ามันก็มากเกินไปสำหรับ ผู้หญิงคนนี้แล้วนะเว้ย!!" เขื่อนพูดเตือนสติเพื่อนชาย ป๊ปปี้นิ่งฟังและคิดตามคำคิดของเพื่อน ก่อนที่สายตาของเขาจะหันกลับไปมองห้องเดิมอีกครั้ง
".........ตี๊ดด ตี๊ดดด" ไร้การตอบกลับ มีเพียงสายที่ถูกตัดออกไป เขื่อนมองโทรศัพท์ในมือถืออย่างหงุดหงิด 'ไอ้เพื่อนเวร กูเตือนมึงแล้วนะ'
บ้านไทยานนท์
"มันเกิดอะไรขึ้น"
"ผมผิดเองครับนาย" พาร์ทเดินเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วก้มหน้ารับความผิด
ตุบ ผลั๊วะ
"นายดูแลฟางยังไง โถ่เว้ย!!" โทโมะโมโหมาก เดินเข้าไปกระฉากพาร์ทมาต่อยไปจนชายหนุ่มล้มไปกองกับพื้น จนกั้งต้องเข้ามาช่วยพยุง ก่อนจะตบโต๊ะด้วยความโกรธ
"ผมขอโทษครับนาย"
"ไปเตรียมคนให้พร้อม " โทโมะสั่งพาร์ทและกั้ง ก่อนที่ทั้ง2 คนจะเดินออกไปจากห้อง ทำให้ภายในห้องมีเพียงโทโมะเพียงคนเดียว
"คุณผู้ชายคะ"
"อะไร!!!"
"คุณเฟย์...."
"อยู่ไหน..." โทโมะค่อยๆหันหลังกลับมาถาม ก่อนที่นมแต่มจะมองไปที่ด้านบนห้องด้วยสายตาหนักใจ
แอ้ดดดดด
"ทำไมไม่กินข้าว" โทโมะเดินเข้ามาเห็นหญิงสาวนั่งกอดเข่าเหม่อมองออกปนอกหน้าต่างอยุ่บนเตียงก็ถามขึ้น
"................" หญิงสาวไม่หันกลับมามองชายหนุ่มเอาแต่นิ่ง
"เฟย์... อย่าเป็นแบบนี้" โทโมะเดินเข้าไปหาหญิงสาวก่อนจะแตะที่ใหล่เบาๆ
"ทุกอย่างเป็นเพราะเฟย์ ถ้าเฟย์ไม่งอนไร้สาระ พี่ฟางก็จะไม่ได้จักตัวไปแบบนี้" เฟย์พุดอย่างเหม่อลอย
"ทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของเฟย์ แต่เป็นเพราะพวกมัน พวกมันที่ลักพาตัวฟางไป" โทโมะลุบผมน้องสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพูด้วยน้ำเสียงโกรธเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะได้รับรู้
"เฟย์จะฆ่ามัน...มันจะทำร้ายพี่ฟางไปถึงไหน" เฟย์พูดแล้วกำมือแน่น เมื่อนึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดดกับพี่สาวตัวเอง
"พี่ก็จะไม่ปล่อยเอาไว้แน่ ...."
สวัสดีคะ มาแล้วน่ะ สำหรับตอนที่ 11 อยากบอกว่าเสร้าใจเพราะไม่มีใครเม้น555 ทุกคนที่เป็นไรเตอร์ อยากได้รีดเดอร์ที่อ่านแล้วเม้น ที่เม้นแล้วก็อ่าน เม้นที่อยากเห็นคือเม้นที่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับฟิคตัวเอง ว่ามันเป็นยังไง ชอบไหม รู้สึกยังไงกับตอนนี้บ้าง บางครั้งเราเองก็อยากได้โมโมเม้นต์แบบนั้นบ้างง บางคนอาจจะบอกว่าเห้ย!!! เรียกร้องความสนใจหรือเปล่า พูดเลยว่า เปล่า!!! เพราะที่แต่งเห้ย!!กูก็อยากได้คอมมเ้นเพือพัฒนาเว้ย55
ไม่มีไรมากอยากรักรีดเดอร์ (ไม่ใช่ละ) โอเค เราก็พล่ามาเยอะละ ยังไงก็ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ขอบคุณมาก ตอนนี้แต่งเรื่องนี้ไปได้ประมาณ อีก10กว่าตอนแล้ว แต่ยังไม่ได้ลง จะทยอยลง ใครที่อยากได้ป๊อปฟาง มีแน่ ใครที่อยากได้ โทโมะแก้วแน่นอนมี (อยากบอกพี่แก้วพี่โมะไม่ธรรมดา555) บางทีเรื่องนี้อาจจะจบไม่สวยก็ได้นะ ใครจะรู้!!!
ขอบคุรมากที่อ่าน ขอบคุณมากที่เม้น และขอบคุณมากที่โหวดนะคะ !!! ช่วงนี้ใครที่เป็นเพื่อนไรเตอร์ที่ในเฟส อย่าเพิ่งเซ็งหรืออะไรนะ ที่เห็นไรเตอร์โพสต์ไรไม่รุ้เรื่อง เราก็เป็นอย่างนี้ละ55 แต่ช่วงนี้ ช่วงหาเสียงประธานสีนะคะ เลยต้องเยอะหน่อย555 อย่าเพิ่งยกเลิกเป็นรเพื่อนกันนะ !!!!
BYE BYE วันนี้มาบ่นเยอะหน่อย555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
