บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อสุดท้ายก็มาถึงตอนมืดอยู่ดี นี่ล่ะน้อ การจราจรเมืองไทย ติดหนึบยิ่งกว่ากาว”เฟย์บ่นเมื่อลง
รถมา
 
 
 
 
 
“บ่นอีกละยัยเฟย์ไปๆ รีบเก็บของลงรถเห็นพี่โทโมะบอกว่าพิมเค้าทำอาหารเย็นรอพวกเรา
แล้ว”ฟางขำกับเฟย์ที่บ่นก็พูดก่อนจะช่วยกัน3คนขนของเข้าไปที่บ้านริมน้ำ
 
 
 
 
 
“มาค่ะเดี๋ยวพิมช่วยเอาของไปไว้นะคะ”พิมรีบพูดแล้วเดินมารับของจากฟางเช่นเดียวกับแก้วและ
โทโมะที่มาช่วยเฟย์และป๊อปปี้ถือของไปเก็บบนห้องที่จัดไว้ให้ใหม่
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้มาบ้านคุณย่าตั้งนาน เห้อสบายจัง”เฟย์พูดแล้วกระโดดขึ้นไปบนเตียง
 
 
 
 
“นี่เฟย์จะไม่อยู่กับพวกพี่ที่นี่จริงๆหรอ”ฟางถามเฟย์
 
 
 
 
 
“แน่ล่ะพี่ฟาง เฟย์ต้องกลับไปดูแลแม่อยู่นะ เรียนยังไม่จบ ก็เอางี้สิ อยากให้เฟย์มาอยู่ที่นี่พี่ฟางกับ
พี่ป๊อปก็รีบมีน้องไวๆสิ เฟย์อยากอุ้มหลานแล้วนะ”เฟย์รีบเดินไปกอดพี่สาวแล้วพูดแหย่
 
 
 
 
 
“บ้า พึ่งแต่งวัน2วันจะท้องได้ไงล่ะ”ฟางเขินหน้าแดงแล้วย้อนนึกถึงคืนแต่งงานของเธอกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ ไม่รีบๆ แต่ถ้ามีไวๆก็ดีเนาะ ฮิฮิ ไปกินข้าวกัน”เฟย์ยังแซวพี่สาวไม่เลิกก่อนจะชวนกันลงมา
ทานข้าวด้านล่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พิมกับแก้วมาทานข้าวด้วยกันสิ”ฟางที่ห็นพิมและแก้วจัดอาหารเสร็จก็ชวน
 
 
 
“พิมมานั่งนี่สิ”โทโมะยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพาพิมมานั่งข้างๆ แก้วมองแล้วชะงัก
 
 
 
 
“เอ่อ แก้วว่าแก้วไปกินหลังครัวกับพวกพี่แช่มข้างหลังดีกว่าค่ะ”แก้วเดินหนีไปด้านหลัง
 
 
 
 
“แปลกจัง ตอนเด็กๆล่ะเห็นสนิทสนมกับพวกเราไหงโตมากลายเป็นคนชอบเก็บตัวแบบนี้เนี่ย”เฟย์
มองแก้วด้วยความสงสัย
 
 
 
 
“พอแก้วเรียนจบมหาลัยไปแก้วคงเครียดมั้งคะกับงาน”พิมตอบ
 
 
 
 
 
“หรือไม่ก็คิดอยากจะเป็นทายาทอยากได้สมบัติบ้านนี้จนตัวสั่น”โทโมะพูดแขวะแก้ว
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะก็อีกคน เมื่อก่อนล่ะเห็นชอบเล่นกับแก้ว มาตอนนี้ล่ะแขวะกันจัง”ฟางพูดก่อนที่จะนั่ง
ทานข้าวด้วยกันจนเสร็จ
 
 
 
 
 
“นั่นสินะ เรือนจันทร์เจ้า”ฟางที่ดินออกมารับลมยามกลางคืนด้านนอกก็พูดขึ้นเมื่อมองเห็นเรือน
จันทร์เจ้าที่อยู่หลังสวน มีต้นไม้สูงใหญ่ปกคลุมเรือนไว้ ยิ่งตอนกลางคืนยิ่งดูน่ากลัว บริเวณที่เรือน
ริมน้ำของงคุณย่าจำปา ล้อมรั้วกันไว้ สภาพบ้านเป็นเรือนปั้นหยาผสมกับศิลปะแบบตะวันตก ฟาง
คิดในใจว่าถ้าเรือนจันทร์เจ้านี้อยู่ในสมัยก่อนคงจะใหญ่โตและสวยงามมากสินะ แต่แล้วจู่ๆฟางก็นิ่ง
แล้วเหมือนมีภาพอดีตฉายเข้ามาในหัว เรือนจันทร์เจ้านี้ดูสะอาดสะอ้าน มีคนใช้หลายสิบคนใน
บ้านหลังนี้ มีรถหรูจากยุโรปขับเข้ามาในงานเลี้ยง ก่อนที่ชายสูงวัยจะควงคู่มีกับผู้หญิงคนหนึ่งดู
มีอายุคงจะเป็นพระยาพิชัยเดชากับคุณหญิงแขไข ก่อนชายหญิงคู่หนึ่งจะเดินลงจากตัวบ้านมาที่
งานเลี้ยงริมสวย ชายคนนั้นคือคุณใหญ่หรือคุณภาณุ ที่ควงน้องสาวสุดที่รักลงมา
 
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่”เสียงหวานใสร้องเรียกให้คุณใหญ่หันไปมอง ร่างบางในชุดราตรีคว้านหลังสีทองกำลัง
เดินมาหาคุณใหญ่
 
 
 
 
 
“เขมแต่งตัวโป๊อีกแล้ว ผมหวงนะครับ”คุณใหญ่พูดแล้วโอบกอดหญิงคนนั้นด้วยความสนิทสนม
 
 
 
 
“แหมก็คุณใหญ่ของเขมออกงานสังคมออกจะบ่อยนี่คะจะให้เขมแต่งตัวเชยๆธรรมดาได้ยัง
ไง”หญิงสาวคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
 
“พี่เขมนี่สวยและก็เหมาะสมกับพี่ใหญ่มากเลยนะคะ น้องเล็กชอบคู่พี่ๆจัง”สาวร่างบางที่ยืนข้างคุณ
ใหญ่พูดขึ้น
 
 
 
 
“งั้นยัยเล็กก็รีบเรียนให้บสิ เดี๋ยวพี่จะทาบทามหนุ่มหล่อที่เรียนด้วยกันที่เมืองนอกให้เรา”คุณ
ใหญ่พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
“มีอะไรน่ะนายชิด”คุณเล็กพูดเมื่อเห็นทาสหนุ่มวิ่งกระหืดกระอบเข้ามาในงาน
 
 
 
 
“นังนันท์ครับคุณเล็กนังนันท์คิดจะหนีไปจากที่นี่อีกแล้วครับ”สิ้นเสียงนายชิดทุกคนตกใจมาก
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันคะ อีแค่ทาสคนเดียว อยากจะหนีไปทำเรื่องต่ำก็ปล่อยมันไปสิคะ จะไปสนอะไร”เขริกา
พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“เพราะยัยนั่นดันทำตัวเป็นมากกว่าทาสไงล่ะเขม มันเป็นคนโปรดของพ่อกับแม่ ทำให้พ่อแม่รัก
และอยากจะอุปการะเลี้ยงดูมันเป็นลูกสาวบุญธรรม นายชิด เอาคนของเราไปตามล่าและดักที่
ท่าน้ำ นี่คงจะนัดกับไอ้คนรักจนๆของมันล่ะสิท่า เลี้ยงไม่เชื่อง”คุณใหญ่พูดและสั่งลูกน้องให้ตาม
หานันท์แล้วเดินไปโดยทิ้งเขริกายืนเคว้งกับคุณเล็กตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“นังนันท์มันมีอะไรดี ใหญ่ถึงได้สนใจมัน”เขริกาพูดด้วยน้ำเสียงเกี้ยวกราดไม่พอใจ
 
 
 
 
“ดียังไงเป็นคนโปรดคุณพ่อคุณแม่ไปก็เท่านั้นล่ะค่ะ นังนันท์น่ะไม่มีทางสู้พี่เขมได้หรอก”คุณเล็ก
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางฟื้นแล้ว”เสียงของป๊อปปี้ที่เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ฟางก็พูดอย่างดีใจที่เห็นคนรักฟื้นขึ้นมา
 
 
 
 
 
“นี่ฟางเป็นอะไรไปคะเนี่ย”ฟางลืมตามองป๊อปปี้ที่ตัวเองนอนหนุนตักอยู่ แล้วตามด้วยเฟย์ โทโมะ
พิมและแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ก็คุณฟางน่ะสิคะ ไปเดินเล่นที่หลังบ้านแล้วก็เป็นลมแก้วไปเจอแล้วก็ตามพวกเราพาฟางไปหาน่ะ
ค่ะ”พิมพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นลมไปหรอคะ แต่เมื่อกี้เหมือนฟางเห็นเรือนจันทร์เจ้าในสมัยก่อนที่ยังรุ่งเรือง ฟางเห็น
งานเลี้ยงและพระยาพิชัยเดชาและครอบครัว ฟางเห็นคุณใหญ่ที่หน้าตาเหมือนป๊อปปี้อีกแล้ว”ฟาง
รีบพูด
 
 
 
 
 
“นี่ฟางคงเก็บเอาเรื่องนี้ไปคิดมากรึเปล่าจะเห็นภาพอดีตน่ะมันจะเป็นไปได้ยังไง ป๊อปว่าฟาง
เครียดกับเรื่องการตามหาความจริงนี่มากไปนะ”ป๊อปปี้ที่เป็นห่วงไม่อยากให้ฟางคิดมากก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เลยฟางไม่ได้เหนื่อยเลย จริงสิ คุณย่ากลับมาจากโรงพยาบาลแล้วนี่ฟางจะต้องถามให้รู้เรื่อง
เกี่ยวกับเรือนจันทร์เจ้า”ฟางพูดแล้วรีบเดินไปชั้นบนป๊อปปี้รีบรั้งไว้
 
 
 
 
 
“พอเลยฟาง คุณย่าน่ะหลับแล้วนะ อย่าพึ่งไปกวนท่านสิ ให้ท่านได้พักผ่อนบ้าง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าลูก เห็นแก้วบอกว่าหนูเป็นลมหรอฟาง”ย่าจำปาถูกแก้วเดินประคองลงมาจากชั้นบน
แล้วถามฟาง
 
 
 
 
 
 
“ย่าจำปาคะ ฟางเห็นภาพนั้น ฟางเห็นภาพของครอบครัวพระยาพิชัยเดชา นี่มันเรื่องอะไรกันคะ
ทำไมคุณใหญ่อะไรนั่นถึงหน้าตาเหมือนกับป๊อปปี้แบบนี้ รึว่าสาเหตุที่ย่าไม่ให้ฟางกับป๊อปรักกัน
เพราะย่าเข้าใจว่าป๊อปเค้าคือคุณใหญ่กลับชาติมาเกิดแล้วเพราะคุณย่าคือคนรับใช้ที่นั่น ย่าคะนี่มัน
สมัยไหนแล้วและย่าก็ไม่ใช่คนใช้ที่เรือนจันทร์เจ้าอีกแล้วนะคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
“ที่ย่าไม่ให้พวกเรารักกันมันไม่ใช่เรื่องนี้ พรุ่งนี้ฟางข้ามไปที่เรียนจันทร์เจ้ากับย่าสิ แล้วฟางจะรู้ทุก
อย่างถึงความเป็นไปของบ้านนั้น”ย่าจำปาพูดแล้วให้แก้วพากลับขึ้นไปบนบ้าน ฟางและป๊อปปี้มอง
กันด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นไปนอน แก้วเมื่อส่งย่าจำปาเข้านอนแล้วก็เดินลงมา
ตรวจความเรียบร้อยของชั้นล่าง
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ คุณโทโมะแรงอีกค่ะ”เสียงครางดังมาจากห้องเก็บของทำให้แก้วชะงักแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ
 
 
 
 
“เธอนี่มันร้องแรงดีจริงๆนะพิม อ๊ะ”เสียงของโทโมะครางตอบกับพิมทำให้แก้วชะงักก่อนจะแอบ
แง้มประตูห้องเก็บของแล้วภาพที่เห็นคือพิมและโทโมะกำลังนั่งอยู่บนตู้เก็บของในห้องและแสดง
บทรักที่ร้อนแรงถึงพริกถึงขิง
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ คุณโทโมะพิมจะเสร็จแล้วค่ะ อ๊า”พิมร้องออกมาเมื่อถึงจุดหมายก่อนจะกอดชายหนุ่มไว้แน่น
แล้วต้องชะงักเมื่อเห็นแก้วที่ยืนกอดอกมองอยู่ก่อนจะรีบจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วรีบเดินออก
ไป โดยโทโมะมองแก้วอย่างใจเย็น
 
 
 
 
 
“ที่มาเนี่ยเพราะว่าอยากจะสนุกเหมือนกับพิมใช่มั้ย”โทโมะยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“คุณนี่มันซาตานในคราบเทวดาจริงต่อหน้าทำเป็นคนดีๆ แต่จริงๆแล้วก็พวกบ้ามกาม เด็กในบ้านคุณยังทำลง”แก้วพูดแล้วเดินเชิดหนีไป
 
 
 
 
“ก็ถ้าผู้หญิงเสนอชั้นก็สนอง นี่ถ้าเธอต้องการน่ะชั้นทำให้ได้นะ หึๆ”โทโมะหัวเราะไล่หลังแก้วไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางพร้อมแล้วค่ะคุณย่า”ฟางลงมาจากชั้นบนแล้วเดินไปหาย่าจำปาที่รอกับแก้วในวันต่อมา ย่า
จำปามองปีอปปี้และฟางจับมือกันก็ส่ายหน้าช้าๆก่อนจะพาเดินนำข้ามรั้วมาทางฝั่งเรือนจันทร์เจ้า
ฟางมองเรือนจันทร์เที่ถูกทิ้งไว้รกร้างมีเถาวัลย์พันขึ้นตามตัวบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ย่าคะ ทำไมลูกหลานผู้สืบทอดต่อเค้าไม่จัดการดูแลเรือนจันทร์เจ้าละคะ ทิ้งให้รกร้างทำไม”ฟางถาม
 
 
 
 
“ที่ที่มีแต่ความเกลียดชัง คำสาปแบบนี้ใครจะไปอยากปรับปรุง ญาติห่างๆก็ไม่คิดจะเหลียวแล เลย
ยกหน้าที่ดูแลบ้านนี้ให้กับครอบครัวเราดูแล”ย่าจำปาพูด ฟางเดินเปิดประตูเข้าไปด้านใน ด้านใน
ถูกคลุมผ้าไว้ ฟางมองด้านในเหมือนมีภาพซ้อนเข้ามาในหัว ทุกอย่างดูเหมือนมีคนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คงเป็นภาพของพระยาพิชัยเดชากับภรรยาสินะคะ”เฟย์พูดแล้วเดินไปปลดผ้าคลุมนั้นออกแล้ว
เห็นภาพพระชาพิชัยเดชาและภรรยา
 
 
 
 
 
“หน้าตาเหมือนกับป๊อปจริงๆ”ฟางพูดเมื่อปลดผ้าคลุมรูปภาพอีกผืนออกแล้วเห็นรูปคุณภาณุหรือ
คุณใหญ่
 
 
 
 
 
 
“มีรูปเล็กๆด้วยนี่ใครหรอคะย่า”เฟย์ถาม
 
 
 
 
 
“นี่คือคุณเขริกาหรือคุณเขมลูกสาวท่านนายพลเป็นคู่หมั้นของคุณใหญ่”แก้วตอบแทนย่าจำปา
 
 
 
 
“แล้วเค้าแต่งงานรึเปล่าคะ สวยมากเลยคงจะเหมาะสมกับคุณใหญ่มากๆแน่ๆ”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ง แต่ก็ต้องเลิกเพราะความไม่รู้จักพอของคุณใหญ่ที่ไปเอาทาสสาวในบ้านมาทำเมียจน
ท้อง”ย่าจำปาพูดทำให้แก้วชะงักคิดถึงเรื่องของโทโมะและพิมเมื่อคืน ย่าจำปาต้องไม่ชอบแน่ๆถ้า
รู้ความจริง
 
 
 
 
 
“ใครกันล่ะคะ ตอนนั้นย่าจำปาอยู่ที่นี่ย่ารูปมั้ยคะ”เฟย์ถามต่อ
 
 
 
 
 
“นันท์”ฟางพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองฟางเป็นตาเดียว
 
 
 
 
 
“ใช่ พี่นันท์คือทาสที่ถูกพ่อแม่นำตัวมาขายเพื่อจัดดอกที่เป็นหนี้พระยาพิชัยเดชา พี่นั้นเป็นคนสวย
และกิริยาน่ารักทำให้พระยาพิชัยเดชาและคุณหญิงแขไขเอ็นดูจึงเลี้ยงดูเหมือนลูกสาวอีกคน”ย่า
จำปาพูด
 
 
 
 
 
 
“มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอครับ ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับคำสาปเลย”ป๊อปปี้พูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
“เกี่ยวสิ บ้านที่ดูใหญ่โตโอ่อ่าแบบนี้ มีทั้งความรัก ความชัง วนเวียนเป็นกิเลสตัณหาไม่รู้จักจบจัก
สิ้น มีรักก็ต้องมีริษยาแก่งแย่งชิงดีกัน สุดท้ายเรื่องทั้งหมดก็ต้องจบลงด้วยความเศร้าและโศกนาฎ
กรรม”ย่าจำปาพูด ฟางมองไปที่รูปคุณใหญ่ที่ท่าทางสง่ามีภูมิฐาน แล้วนึกย้อนกับฝันตัวเอง ผู้ชาย
คนนี้คือคนที่ร้ายกาจงั้นหรอ แล้วเค้าคือคนเดียวกับป๊อปปี้เค้ากลับชาติมาเกิดจริงๆหรอ ไม่อยากจะ
เชื่อ ฟางเดินมองไปรอบๆบ้าน แล้วเริ่มรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ก็หันขวับไปแต่ไม่มีอะไร
 
 
 
 
 
 
“ฟางเหม่ออะไรอยู่ กลับกันเถอะ”ป๊อปปี้เดินมาประคองฟางไว้
 
 
 
 
“ถ้าอยากฟังเรื่องราวต่างๆเดี๋ยวย่าจะเล่าให้เราฟังที่บ้านนะ”ย่าจำปาพูดแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
“แล้วมันเกี่ยวกับคำสาปตรงไหนกันนะ”ฟางพูดแล้วเดินออกไปจากบ้านพร้อมป๊อปปี้ แก้วและเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ว่าจะเกิดมาอีกกี่ชาติ แกก็ยังจะแย่งคุณใหญ่ไปจากชั้นนะนังนันท์ ชั้นไม่ยอมให้พวกแกรักกัน
แบบนี้หรอก”เขริกาปรากฏตัวออกมาเมื่อทุกคนไปแล้ว มองภาพที่ป๊อปปี้และฟางรักกันดูแลกันด้วย
สายตาเคียดแค้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ไม่รู้ว่าเริ่มปะติดปะต่อกันรึยัง ถ้ายังเดี๋ยวตอนหน้าจะย้อนอดีตแล้วจ้าาา
 
 
จะได้รู้เรื่องราวกันนน