บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อสุดท้ายก็มาถึงตอนมืดอยู่ดี นี่ล่ะน้อ การจราจรเมืองไทย ติดหนึบยิ่งกว่ากาว”เฟย์บ่นเมื่อลง

รถมา

 

 

 

 

 

“บ่นอีกละยัยเฟย์ไปๆ รีบเก็บของลงรถเห็นพี่โทโมะบอกว่าพิมเค้าทำอาหารเย็นรอพวกเรา

แล้ว”ฟางขำกับเฟย์ที่บ่นก็พูดก่อนจะช่วยกัน3คนขนของเข้าไปที่บ้านริมน้ำ

 

 

 

 

 

“มาค่ะเดี๋ยวพิมช่วยเอาของไปไว้นะคะ”พิมรีบพูดแล้วเดินมารับของจากฟางเช่นเดียวกับแก้วและ

โทโมะที่มาช่วยเฟย์และป๊อปปี้ถือของไปเก็บบนห้องที่จัดไว้ให้ใหม่

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้มาบ้านคุณย่าตั้งนาน เห้อสบายจัง”เฟย์พูดแล้วกระโดดขึ้นไปบนเตียง

 

 

 

 

“นี่เฟย์จะไม่อยู่กับพวกพี่ที่นี่จริงๆหรอ”ฟางถามเฟย์

 

 

 

 

 

“แน่ล่ะพี่ฟาง เฟย์ต้องกลับไปดูแลแม่อยู่นะ เรียนยังไม่จบ ก็เอางี้สิ อยากให้เฟย์มาอยู่ที่นี่พี่ฟางกับ

พี่ป๊อปก็รีบมีน้องไวๆสิ เฟย์อยากอุ้มหลานแล้วนะ”เฟย์รีบเดินไปกอดพี่สาวแล้วพูดแหย่

 

 

 

 

 

“บ้า พึ่งแต่งวัน2วันจะท้องได้ไงล่ะ”ฟางเขินหน้าแดงแล้วย้อนนึกถึงคืนแต่งงานของเธอกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ไม่รีบๆ แต่ถ้ามีไวๆก็ดีเนาะ ฮิฮิ ไปกินข้าวกัน”เฟย์ยังแซวพี่สาวไม่เลิกก่อนจะชวนกันลงมา

ทานข้าวด้านล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พิมกับแก้วมาทานข้าวด้วยกันสิ”ฟางที่ห็นพิมและแก้วจัดอาหารเสร็จก็ชวน

 

 

 

“พิมมานั่งนี่สิ”โทโมะยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพาพิมมานั่งข้างๆ แก้วมองแล้วชะงัก

 

 

 

 

“เอ่อ แก้วว่าแก้วไปกินหลังครัวกับพวกพี่แช่มข้างหลังดีกว่าค่ะ”แก้วเดินหนีไปด้านหลัง

 

 

 

 

“แปลกจัง ตอนเด็กๆล่ะเห็นสนิทสนมกับพวกเราไหงโตมากลายเป็นคนชอบเก็บตัวแบบนี้เนี่ย”เฟย์

มองแก้วด้วยความสงสัย

 

 

 

 

“พอแก้วเรียนจบมหาลัยไปแก้วคงเครียดมั้งคะกับงาน”พิมตอบ

 

 

 

 

 

“หรือไม่ก็คิดอยากจะเป็นทายาทอยากได้สมบัติบ้านนี้จนตัวสั่น”โทโมะพูดแขวะแก้ว

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะก็อีกคน เมื่อก่อนล่ะเห็นชอบเล่นกับแก้ว มาตอนนี้ล่ะแขวะกันจัง”ฟางพูดก่อนที่จะนั่ง

ทานข้าวด้วยกันจนเสร็จ

 

 

 

 

 

“นั่นสินะ เรือนจันทร์เจ้า”ฟางที่ดินออกมารับลมยามกลางคืนด้านนอกก็พูดขึ้นเมื่อมองเห็นเรือน

จันทร์เจ้าที่อยู่หลังสวน มีต้นไม้สูงใหญ่ปกคลุมเรือนไว้ ยิ่งตอนกลางคืนยิ่งดูน่ากลัว บริเวณที่เรือน

ริมน้ำของงคุณย่าจำปา ล้อมรั้วกันไว้ สภาพบ้านเป็นเรือนปั้นหยาผสมกับศิลปะแบบตะวันตก ฟาง

คิดในใจว่าถ้าเรือนจันทร์เจ้านี้อยู่ในสมัยก่อนคงจะใหญ่โตและสวยงามมากสินะ แต่แล้วจู่ๆฟางก็นิ่ง

แล้วเหมือนมีภาพอดีตฉายเข้ามาในหัว เรือนจันทร์เจ้านี้ดูสะอาดสะอ้าน มีคนใช้หลายสิบคนใน

บ้านหลังนี้ มีรถหรูจากยุโรปขับเข้ามาในงานเลี้ยง ก่อนที่ชายสูงวัยจะควงคู่มีกับผู้หญิงคนหนึ่งดู

มีอายุคงจะเป็นพระยาพิชัยเดชากับคุณหญิงแขไข ก่อนชายหญิงคู่หนึ่งจะเดินลงจากตัวบ้านมาที่

งานเลี้ยงริมสวย ชายคนนั้นคือคุณใหญ่หรือคุณภาณุ ที่ควงน้องสาวสุดที่รักลงมา

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่”เสียงหวานใสร้องเรียกให้คุณใหญ่หันไปมอง ร่างบางในชุดราตรีคว้านหลังสีทองกำลัง

เดินมาหาคุณใหญ่

 

 

 

 

 

“เขมแต่งตัวโป๊อีกแล้ว ผมหวงนะครับ”คุณใหญ่พูดแล้วโอบกอดหญิงคนนั้นด้วยความสนิทสนม

 

 

 

 

“แหมก็คุณใหญ่ของเขมออกงานสังคมออกจะบ่อยนี่คะจะให้เขมแต่งตัวเชยๆธรรมดาได้ยัง

ไง”หญิงสาวคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

 

“พี่เขมนี่สวยและก็เหมาะสมกับพี่ใหญ่มากเลยนะคะ น้องเล็กชอบคู่พี่ๆจัง”สาวร่างบางที่ยืนข้างคุณ

ใหญ่พูดขึ้น

 

 

 

 

“งั้นยัยเล็กก็รีบเรียนให้บสิ เดี๋ยวพี่จะทาบทามหนุ่มหล่อที่เรียนด้วยกันที่เมืองนอกให้เรา”คุณ

ใหญ่พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

“มีอะไรน่ะนายชิด”คุณเล็กพูดเมื่อเห็นทาสหนุ่มวิ่งกระหืดกระอบเข้ามาในงาน

 

 

 

 

“นังนันท์ครับคุณเล็กนังนันท์คิดจะหนีไปจากที่นี่อีกแล้วครับ”สิ้นเสียงนายชิดทุกคนตกใจมาก

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ อีแค่ทาสคนเดียว อยากจะหนีไปทำเรื่องต่ำก็ปล่อยมันไปสิคะ จะไปสนอะไร”เขริกา

พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“เพราะยัยนั่นดันทำตัวเป็นมากกว่าทาสไงล่ะเขม มันเป็นคนโปรดของพ่อกับแม่ ทำให้พ่อแม่รัก

และอยากจะอุปการะเลี้ยงดูมันเป็นลูกสาวบุญธรรม นายชิด เอาคนของเราไปตามล่าและดักที่

ท่าน้ำ นี่คงจะนัดกับไอ้คนรักจนๆของมันล่ะสิท่า เลี้ยงไม่เชื่อง”คุณใหญ่พูดและสั่งลูกน้องให้ตาม

หานันท์แล้วเดินไปโดยทิ้งเขริกายืนเคว้งกับคุณเล็กตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“นังนันท์มันมีอะไรดี ใหญ่ถึงได้สนใจมัน”เขริกาพูดด้วยน้ำเสียงเกี้ยวกราดไม่พอใจ

 

 

 

 

“ดียังไงเป็นคนโปรดคุณพ่อคุณแม่ไปก็เท่านั้นล่ะค่ะ นังนันท์น่ะไม่มีทางสู้พี่เขมได้หรอก”คุณเล็ก

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางฟื้นแล้ว”เสียงของป๊อปปี้ที่เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ฟางก็พูดอย่างดีใจที่เห็นคนรักฟื้นขึ้นมา

 

 

 

 

 

“นี่ฟางเป็นอะไรไปคะเนี่ย”ฟางลืมตามองป๊อปปี้ที่ตัวเองนอนหนุนตักอยู่ แล้วตามด้วยเฟย์ โทโมะ

พิมและแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ก็คุณฟางน่ะสิคะ ไปเดินเล่นที่หลังบ้านแล้วก็เป็นลมแก้วไปเจอแล้วก็ตามพวกเราพาฟางไปหาน่ะ

ค่ะ”พิมพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นลมไปหรอคะ แต่เมื่อกี้เหมือนฟางเห็นเรือนจันทร์เจ้าในสมัยก่อนที่ยังรุ่งเรือง ฟางเห็น

งานเลี้ยงและพระยาพิชัยเดชาและครอบครัว ฟางเห็นคุณใหญ่ที่หน้าตาเหมือนป๊อปปี้อีกแล้ว”ฟาง

รีบพูด

 

 

 

 

 

“นี่ฟางคงเก็บเอาเรื่องนี้ไปคิดมากรึเปล่าจะเห็นภาพอดีตน่ะมันจะเป็นไปได้ยังไง ป๊อปว่าฟาง

เครียดกับเรื่องการตามหาความจริงนี่มากไปนะ”ป๊อปปี้ที่เป็นห่วงไม่อยากให้ฟางคิดมากก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เลยฟางไม่ได้เหนื่อยเลย จริงสิ คุณย่ากลับมาจากโรงพยาบาลแล้วนี่ฟางจะต้องถามให้รู้เรื่อง

เกี่ยวกับเรือนจันทร์เจ้า”ฟางพูดแล้วรีบเดินไปชั้นบนป๊อปปี้รีบรั้งไว้

 

 

 

 

 

“พอเลยฟาง คุณย่าน่ะหลับแล้วนะ อย่าพึ่งไปกวนท่านสิ ให้ท่านได้พักผ่อนบ้าง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าลูก เห็นแก้วบอกว่าหนูเป็นลมหรอฟาง”ย่าจำปาถูกแก้วเดินประคองลงมาจากชั้นบน

แล้วถามฟาง

 

 

 

 

 

 

“ย่าจำปาคะ ฟางเห็นภาพนั้น ฟางเห็นภาพของครอบครัวพระยาพิชัยเดชา นี่มันเรื่องอะไรกันคะ

ทำไมคุณใหญ่อะไรนั่นถึงหน้าตาเหมือนกับป๊อปปี้แบบนี้ รึว่าสาเหตุที่ย่าไม่ให้ฟางกับป๊อปรักกัน

เพราะย่าเข้าใจว่าป๊อปเค้าคือคุณใหญ่กลับชาติมาเกิดแล้วเพราะคุณย่าคือคนรับใช้ที่นั่น ย่าคะนี่มัน

สมัยไหนแล้วและย่าก็ไม่ใช่คนใช้ที่เรือนจันทร์เจ้าอีกแล้วนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“ที่ย่าไม่ให้พวกเรารักกันมันไม่ใช่เรื่องนี้ พรุ่งนี้ฟางข้ามไปที่เรียนจันทร์เจ้ากับย่าสิ แล้วฟางจะรู้ทุก

อย่างถึงความเป็นไปของบ้านนั้น”ย่าจำปาพูดแล้วให้แก้วพากลับขึ้นไปบนบ้าน ฟางและป๊อปปี้มอง

กันด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นไปนอน แก้วเมื่อส่งย่าจำปาเข้านอนแล้วก็เดินลงมา

ตรวจความเรียบร้อยของชั้นล่าง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณโทโมะแรงอีกค่ะ”เสียงครางดังมาจากห้องเก็บของทำให้แก้วชะงักแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ

 

 

 

 

“เธอนี่มันร้องแรงดีจริงๆนะพิม อ๊ะ”เสียงของโทโมะครางตอบกับพิมทำให้แก้วชะงักก่อนจะแอบ

แง้มประตูห้องเก็บของแล้วภาพที่เห็นคือพิมและโทโมะกำลังนั่งอยู่บนตู้เก็บของในห้องและแสดง

บทรักที่ร้อนแรงถึงพริกถึงขิง

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณโทโมะพิมจะเสร็จแล้วค่ะ อ๊า”พิมร้องออกมาเมื่อถึงจุดหมายก่อนจะกอดชายหนุ่มไว้แน่น

แล้วต้องชะงักเมื่อเห็นแก้วที่ยืนกอดอกมองอยู่ก่อนจะรีบจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วรีบเดินออก

ไป โดยโทโมะมองแก้วอย่างใจเย็น

 

 

 

 

 

“ที่มาเนี่ยเพราะว่าอยากจะสนุกเหมือนกับพิมใช่มั้ย”โทโมะยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“คุณนี่มันซาตานในคราบเทวดาจริงต่อหน้าทำเป็นคนดีๆ แต่จริงๆแล้วก็พวกบ้ามกาม เด็กในบ้านคุณยังทำลง”แก้วพูดแล้วเดินเชิดหนีไป

 

 

 

 

“ก็ถ้าผู้หญิงเสนอชั้นก็สนอง นี่ถ้าเธอต้องการน่ะชั้นทำให้ได้นะ หึๆ”โทโมะหัวเราะไล่หลังแก้วไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางพร้อมแล้วค่ะคุณย่า”ฟางลงมาจากชั้นบนแล้วเดินไปหาย่าจำปาที่รอกับแก้วในวันต่อมา ย่า

จำปามองปีอปปี้และฟางจับมือกันก็ส่ายหน้าช้าๆก่อนจะพาเดินนำข้ามรั้วมาทางฝั่งเรือนจันทร์เจ้า

ฟางมองเรือนจันทร์เที่ถูกทิ้งไว้รกร้างมีเถาวัลย์พันขึ้นตามตัวบ้าน

 

 

 

 

 

 

“ย่าคะ ทำไมลูกหลานผู้สืบทอดต่อเค้าไม่จัดการดูแลเรือนจันทร์เจ้าละคะ ทิ้งให้รกร้างทำไม”ฟางถาม

 

 

 

 

“ที่ที่มีแต่ความเกลียดชัง คำสาปแบบนี้ใครจะไปอยากปรับปรุง ญาติห่างๆก็ไม่คิดจะเหลียวแล เลย

ยกหน้าที่ดูแลบ้านนี้ให้กับครอบครัวเราดูแล”ย่าจำปาพูด ฟางเดินเปิดประตูเข้าไปด้านใน ด้านใน

ถูกคลุมผ้าไว้ ฟางมองด้านในเหมือนมีภาพซ้อนเข้ามาในหัว ทุกอย่างดูเหมือนมีคนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงเป็นภาพของพระยาพิชัยเดชากับภรรยาสินะคะ”เฟย์พูดแล้วเดินไปปลดผ้าคลุมนั้นออกแล้ว

เห็นภาพพระชาพิชัยเดชาและภรรยา

 

 

 

 

 

“หน้าตาเหมือนกับป๊อปจริงๆ”ฟางพูดเมื่อปลดผ้าคลุมรูปภาพอีกผืนออกแล้วเห็นรูปคุณภาณุหรือ

คุณใหญ่

 

 

 

 

 

 

“มีรูปเล็กๆด้วยนี่ใครหรอคะย่า”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

“นี่คือคุณเขริกาหรือคุณเขมลูกสาวท่านนายพลเป็นคู่หมั้นของคุณใหญ่”แก้วตอบแทนย่าจำปา

 

 

 

 

“แล้วเค้าแต่งงานรึเปล่าคะ สวยมากเลยคงจะเหมาะสมกับคุณใหญ่มากๆแน่ๆ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ง แต่ก็ต้องเลิกเพราะความไม่รู้จักพอของคุณใหญ่ที่ไปเอาทาสสาวในบ้านมาทำเมียจน

ท้อง”ย่าจำปาพูดทำให้แก้วชะงักคิดถึงเรื่องของโทโมะและพิมเมื่อคืน ย่าจำปาต้องไม่ชอบแน่ๆถ้า

รู้ความจริง

 

 

 

 

 

“ใครกันล่ะคะ ตอนนั้นย่าจำปาอยู่ที่นี่ย่ารูปมั้ยคะ”เฟย์ถามต่อ

 

 

 

 

 

“นันท์”ฟางพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองฟางเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

“ใช่ พี่นันท์คือทาสที่ถูกพ่อแม่นำตัวมาขายเพื่อจัดดอกที่เป็นหนี้พระยาพิชัยเดชา พี่นั้นเป็นคนสวย

และกิริยาน่ารักทำให้พระยาพิชัยเดชาและคุณหญิงแขไขเอ็นดูจึงเลี้ยงดูเหมือนลูกสาวอีกคน”ย่า

จำปาพูด

 

 

 

 

 

 

“มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอครับ ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับคำสาปเลย”ป๊อปปี้พูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“เกี่ยวสิ บ้านที่ดูใหญ่โตโอ่อ่าแบบนี้ มีทั้งความรัก ความชัง วนเวียนเป็นกิเลสตัณหาไม่รู้จักจบจัก

สิ้น มีรักก็ต้องมีริษยาแก่งแย่งชิงดีกัน สุดท้ายเรื่องทั้งหมดก็ต้องจบลงด้วยความเศร้าและโศกนาฎ

กรรม”ย่าจำปาพูด ฟางมองไปที่รูปคุณใหญ่ที่ท่าทางสง่ามีภูมิฐาน แล้วนึกย้อนกับฝันตัวเอง ผู้ชาย

คนนี้คือคนที่ร้ายกาจงั้นหรอ แล้วเค้าคือคนเดียวกับป๊อปปี้เค้ากลับชาติมาเกิดจริงๆหรอ ไม่อยากจะ

เชื่อ ฟางเดินมองไปรอบๆบ้าน แล้วเริ่มรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ก็หันขวับไปแต่ไม่มีอะไร

 

 

 

 

 

 

“ฟางเหม่ออะไรอยู่ กลับกันเถอะ”ป๊อปปี้เดินมาประคองฟางไว้

 

 

 

 

“ถ้าอยากฟังเรื่องราวต่างๆเดี๋ยวย่าจะเล่าให้เราฟังที่บ้านนะ”ย่าจำปาพูดแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

“แล้วมันเกี่ยวกับคำสาปตรงไหนกันนะ”ฟางพูดแล้วเดินออกไปจากบ้านพร้อมป๊อปปี้ แก้วและเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ว่าจะเกิดมาอีกกี่ชาติ แกก็ยังจะแย่งคุณใหญ่ไปจากชั้นนะนังนันท์ ชั้นไม่ยอมให้พวกแกรักกัน

แบบนี้หรอก”เขริกาปรากฏตัวออกมาเมื่อทุกคนไปแล้ว มองภาพที่ป๊อปปี้และฟางรักกันดูแลกันด้วย

สายตาเคียดแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ไม่รู้ว่าเริ่มปะติดปะต่อกันรึยัง ถ้ายังเดี๋ยวตอนหน้าจะย้อนอดีตแล้วจ้าาา

 

 

จะได้รู้เรื่องราวกันนน