บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “หาเจอมั้ย”ภาณุถามคนสนิทที่นำพวกคนใช้ตามหาตัวของกรจนทั่งเรือนจันทร์เจ้า

 

 

 

 

 

“ไม่เจอครับคุณใหญ่ ไม่มีใครเลย”นายชิดคนสนิทของภาณุตอบแทน

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีแล้วใครมันกล้าดีทำให้ยัยเล็กต้องเสียขวัญแบบนี้ล่ะ ถ้าไม่ใช่มัน”ภาณุโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าจ้ะคุณใหญ่”นันท์เดินกลับมากับปลื้มก็แปลกใจก่อนจะถามภาณุ

 

 

 

 

 

 

“ไอ้กร ไอ้ชั่วนั่นมันบุกเข้ามาในบ้าน ต้องเอามันเข้าคุกอีกครั้ง พี่ใหญ่ไม่น่าเชื่อเธอเลยที่ปล่อยตัว

มันมา”คุณเล็กว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไปไม่ได้จ้ะ เพราะทันทีที่พี่กรถูกปล่อยตัว พี่เค้าก็กลับไปที่บ้านนอกและบวชให้แม่ที่เสียไป

แล้วนี่จ้ะ”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง โกหก นี่กะจะปกป้องคนรักเก่าล่ะสิท่าเลยพูดซะดีแบบนี้”คุณเล็กโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“นันท์ไม่ได้โกหกจ้ะ พี่กรไปบวชแล้วจริงๆนะจ้ะ คุณเล็กเลิกว่าหลวงพี่ท่านเถอะจ้ะ จะเป็นบาป

เอา”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ คุณเล็กเดินมาตบหน้านันท์หันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาสะเออะสอนชั้น เป็นแค่เมียทาสพี่ใหญ่ ไม่มีสิทธิ์มาสอน ชั้นจะแค้นมันแล้วจะทำไม มันทำ

อะไรกับชั้น คิดเรอะว่าบวชหนีความผิดไปแล้วชั้นจะยอมให้อภัย”คุณเล็กว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่การที่คุณเล็กแค้นพี่กรแบบนี้มันไม่ส่งผลดีให้คุณเล็กเลยนะจ้ะ มันจะมีแต่ความไม่สบายนะจ้ะ

อะไรที่ผ่านไปแล้ว คุณเล็กควรจะปล่อยวางนะจ้ะ เพราะแค้นกันไปแค้นกันมามันไม่มีประโยชน์

อะไรเลย”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาปากดี ไม่มีใครเหมือนแกทุกคนหรอกนะที่ถูกพี่ชั้นข่มขืนแล้วท้อง แล้วพี่ชั้นรับผิดชอบ

น่ะ ก็แค่โชคเข้าข้างแกเท่านั้น เผลอๆที่ดูแลเพราะเกรงใจคุณพ่อคุณแม่ ถ้าสิ้นพวกท่านแล้ว พี่

ใหญ่ก็อาจจะกลับไปหาพี่เขมก็ได้”คุณเล็กว่าใส่นันท์ นันท์ชะงักแล้วภาพที่ภาณุข่มขืนเธอตอนนั้น

และทำร้ายจิตใจเธอสารพัดก็ฉายเข้ามาในหัว จนถึงวันแต่งงานของเขริกาและภาณุที่ภาณุประกาศ

ว่าเธอคือเมียอีกคนแล้วหายตัวไป2เดือนที่ปีนัง รึว่าจริงอย่างที่คุณเล็กพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์เดี๋ยวสินันท์ ปลื้ม ฝากดูแลเล็กที”ภาณุตกใจที่นันท์วิ่งหนีเข้าไป ชายหนุ่มฝากน้องสาวไว้ที่

เพื่อนสนิทก่อนจะรีบวิ่งตามนันท์ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”นันท์วิ่งร้องไห้มาหยุดที่ตรงท่าน้ำแล้วทรุดลงไปตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะนันท์ อย่าทำอะไรบ้าๆนะ”ภาณุวิ่งมาแล้วตกใจที่เห็นนันท์ทรุดตรงท่าน้ำก็เข้าว่านันท์จะโดด

น้ำก็รีบวิ่งเข้าดึงนันท์ไปกอดแน่น ก่อนที่จะล้มลงไปนันท์รีบขืนตัวไม่ให้ท้องของเธอเป็นอะไรไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณใหญ่ปล่อยนันท์เถอะจ้ะ”นันท์พูดแล้วขัดขืนภาณุ

 

 

 

 

 

“ไม่ นี่เธอจะทำอะไร อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ถ้าเธอตายชั้นจะอยู่ยังไงล่ะ ไหนเราสัญญากันแล้วว่าเรา

จะอยู่ด้วยกันตลอดไปไง”ภาณุโวยวายแล้วพูดยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ตายงั้นหรอจ้ะ”นันท์มองภาณุด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“ใช่ นี่อย่าบอกนะว่าเธอน้อยใจเรื่องที่ยัยเล็กว่าแล้วจะมาโดดน้ำตาย ดี ถ้าเธอจะตาย เธอโดดขั้น

ก็โดดอีกคน เราจะตายพร้อมกัน3พ่อแม่ลูกนี่ล่ะจะได้ไม่มีใครพรากจากกันอีก”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์จะโดดน้ำฆ่าตัวตายทำไมล่ะจ้ะ ฆ่าตัวตายมันบาปที่สุด นันท์ไม่ทำหรอกจ้ะ”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอร้องไห้วิ่งหุนหันมาแบบนี้ชั้นก็ตกใจแย่สิ บอกมาสิว่าเธอร้องไห้ทำไม”ภาณุพูดด้วยน้ำ

เสียงอ่อนลง

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์แค่รู้สึกว่า ภาพที่คุณใหญ่เคยข่มขืนนันท์มันยังเป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนในใจนันท์ไป

แบบนี้ ถึงแม้คุณใหญ่จะบอกว่าคุณใหญ่รักนันท์ แต่นันท์ก็ยังมีภาพที่คุณใหญ่เคยทำร้ายๆในหัวมา

โดยตลอด”นันท์พูดถึงความคิดตัวเองแล้วน้ำตาไหล เธอดีใจที่ภาณุรักเธอ เหมือนกับความรู้สึก

เธอ แต่ภาพที่ภาณุทำร้ายเธอมันไม่ออกไปจากความทรงจำสักที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ นึกว่าอะไร อย่าร้องนะคนดีของชั้น ชั้นขอโทษที่เคยทำเรื่องเลวร้ายพวกนี้กับเธอ ชั้นเข้าใจ

แล้วว่าการที่เธอตกอยุ่ในฝันร้ายเรื่องถูกข่มขืนมันเลวร้ายแค่ไหน ซึ่งยัยเล็กก็เป็น แต่เธอเป็นคน

บอกยัยเล็กไม่ใช่รึ ว่าการที่จมอยู่กับอดีตมันจะมีแต่ความทุกข์เกาะกินหัวใจ ชั้นรู้ว่าชั้นเลวในอดีต

แต่ชั้นขอชดใช้มันด้วยความรักและความดีของชั้นปัจจุบันและอนาคตได้มั้ยนันท์ เราจะมีกัน พ่อ

แม่ ลูกอยู่ด้วยกันแบบนี้ ชั้นรักเธอนะนันท์”ภาณุพูด เขารู้ตัวดีว่าเขาทำเลวร้ายกับนันท์ไว้มาก ไม่

แปลกหรอกที่นันท์ยังมีภาพเหล่านั้นฝังใจ แต่เขาเห็นตัวอย่างจากคุณเล็กแล้วว่า การที่จมกับอดีต

ฝังมันจะมีแต่ความแค้น เขาไม่อยากให้คนที่เขารักคนนี้ต้องเป็นทุก เขาอยากจะดูแล ปกป้องเธอ

และลูกแทนความผิดพลาดครั้งนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ นันท์เองก็รักคุณใหญ่นะจ้ะ”นันท์ยิ้มออกมาก่อนจะพูดคำว่ารักให้ภาณุได้ยิน ภาณุยิ้มออกมา

อย่างตื้นตันก่อนจะช้อนใบหน้าของร่างบางขึ้นมาแล้วบรรจงจูบเธอด้วยความรักที่มีให้ทั้งหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม มีความสุขกันจริงๆเลยนะคะ”เขริกาทนเห็นภาพความรักของสามีและนันท์ต่อไปไม่ไหวก็ตรง

เข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวนันท์ไปก่อนดีกว่าจ้ะ”นันท์เห็นขริกาก็รีบเดินไปทำงานต่อ ภาณุจะเดินตามนันท์ไป

 

 

 

 

 

 

“ไปไหนล่ะคะ เมียหลวงคนนี้มาหากลับเดินหนีไปหาเมียน้อยเกินไปหน่อบรึไงคะ ถ้าชาวบ้านเค้ารู้

จะนินทาเอาได้ว่าใหญ่รักเมียไม่เท่ากัน รักเมียน้อยมากกว่าเมียหลวง”เขริกาว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขมอย่าไร้สาระน่า ใหญ่แค่จะดูแลนันท์ที่ท้องอยู่เท่านั้น”ภาณุพูดปัดๆไป

 

 

 

 

 

 

 

“เขมก็ท้องอยู่ทำไมล่ะคะ ดูแลเขมด้วยอีกคนจะเป็นไรไปเมียหลวงย่อมมาก่อนเมียน้อย ถ้าใหญ่ยัง

ดูแลทิ้งๆขว้างๆเขมแบบนี้ล่ะก็เขมจะฟ้องคุณพ่อ”เขริกาพูดขู่

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดขู่กันนะเขม”ภาณุโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคะ เขมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าพ่อของเขมรู้ว่าใหญ่ที่เคยบอกว่ารัก บอกสัญญาว่าจะ

ดูแลเขมอย่างดีตอนนี้กลับไปดูแลเมียน้อยทาสในเรือนตัวเองแบบนี้จะเป็นยังไง”เขริกาพูด ภาณุ

สะอึก เพราะเขาเองเคยไปสัญญาว่าจะดูแลและให้เกียรติเขริกาเมื่อแต่งงานไป แต่ตอนนี้มัน

เปลี่ยนไปหมด เขารู้สึกได้ว่าเขารักเธอน้อยลงเมื่อเจอนันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าตัวของเขมเองไม่ซื่อสัตย์กับใหญ่ไปแล้ว คุณพ่ของเขมก็คงจะไม่ว่าอะไรเลย จริงมั้ย”ปลื้ม

เดินเจ้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ปลื้ม อย่ามาพูดพล่อยๆนะ หุบปาก”เขริกาหันขวับไปว่าปลื้ม แต่ปลื้มมองหน้าเขริกาเป็นต่อ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นี่ก็ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ไปทานข้าวกันเถอะจ้ะ”นันท์ไม่อยากให้ทุกคนทะเลาะก็พูดชวน

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ จำข้าต้มปูที่ชั้นเคยต้มให้ที่บ้านปลื้มได้มั้ย ชั้นต้มให้เธอเลยนะ เข้าไปข้างในกัน”ภาณุนึก

ได้รีบพูดแล้วพานันท์เดินไปโดยมีปลื้มเดินตามไป เขริกามองภาณุและนันท์ก็ยิ้มออกมาร้ายๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทานเยอะๆนะ มานี่ เดี๋ยวชั้นแกะปูให้”ภาณพูดแล้วตักข้าวต้มป้อนนันท์ก่อนจะเอาปูมาแกะให้นันท์

เหมือนเดิมที่เคยทำ

 

 

 

 

“ดูแลกันไปดีๆเลย ดูให้พอใจก่อนที่โอกาสนั้นจะหลุดไป”เขริกาแอบมองภาพที่ภาณุ นันท์ และ

ปลื้มนั่งทานข้าวด้วยกันและภาณุก็ประคบประหงมดูแลนันท์อย่างดีจนทำให้เธออิจฉา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จำปา นายครับเกิดเรื่องใหญ่แล้วจำปาถูกทำร้ายนอนอยู่ในโรงเก็บของครับ”นายชิดคนสนิทของ

ภาณุรีบวิ่งมาบอก ทำให้ทุกคนตกใจ เขริกาแอบมองอย่างขัดใจที่มีคนไปเห็นจำปาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่รอนันท์ด้วยจ้ะ โอ๊ะ”นันท์รีบลุกตามภาณุกับปลื้มไปแต่ต้องร้องเมื่อจู่ๆเธอก็เริ่มปวดท้อง

อย่างแรงจนก้าวขาไม่ออกแล้วทรุดลงไปกองกับพื้น

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

 

นันท์เริ่มปัดข้าวของบนโต๊ะอาหารหล่นกระจัดกระจาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ เกิดอะไรขึ้นน่ะนันท์”ปลื้มที่สังหรณ์ใจเดินกลับเข้ามาก่อนแล้วรีบไปประคองนันท์

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน ปลื้มนายไปเอาอุปกรณ์ตรวจในรถมาเร็ว เดี๋ยวชั้นจะพานันท์เข้าขึ้นไป

นอนพักเอง ดูสิหน้าซีดหมดแล้ว”เขริกาแสร้งวิ่งเข้ามาด้วยความเป็นห่วงก่อนจะสั่งปลื้มแล้วเธอก็

เดินประคองนันท์ขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณเขม นันท์ปวดท้อง ไม่ไหวแล้ว”นันท์ที่ถูกเขริกาประคองขึ้นไปชั้นบนก็ร้องออกมาทั้ง

น้ำตาด้วยความเจ็บปวดแล้วเริ่มสังเกตว่าที่หว่างขาของเธอมีเลือดไหลออกมาเป็นลิ่มๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โถ นันท์น่าสงสารจริงๆคงทรมานมากสินะ ทีตอนที่ลักกินขโมยกินทำไมไม่รู้สึกเจ็บขนาดนี้ล่ะ

หืม”เขริกาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณเขม หมายความว่ายังไงจ้ะ”นันท์เริ่มรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยแล้วพยายามขืนตัวออกจาก

เขริกา

 

 

 

 

 

 

 

“ก็หมายความว่าชั้นกำลังช่วยสงเคราะห์แกไงล่ะ อยากจะไปจากใหญ่ชั้นก็จัดการแล้วนี่ไง ไปโดย

ไม่มีภาระอะไร แกะได้ไม่ต้องลำบากเลี้ยงทายาทของจิระคุณไง และใหญ่ก็จะได้มาดูและชั้นกับ

ลูกเป็นครอบครัวสุขสันต์เหมือนเดิม”เขริกาว่านันท์ตกใจมากไม่คิดว่าเขริกาจะร้ายกาจได้ขนาดนี้

รีบผละเขริกาออกห่าง

 

 

 

 

 

 

 

“จำใส่กะลาหัวแกเอาไว้นะว่าสิ่งที่ใหญ่บอกแกมันคือคำลวง ที่เอาล่อคุณพ่อคุณแม่ว่าเค้าดูแลแกดี

แท้จริงแล้วเค้าล่แสนจะเบื่อแกแค่ไหนไม่อย่างนั้นเค้าจะร่วมมือกับชั้นให้ชั้นเอายาขับเลือดใส่ใน

ชามข้าวต้มทำไมล่ะ”เขริกาเดินมาจิกผมนันท์แล้วพูดอย่างสะใจ นันท์อึ้ง ความสับสนปะปนไป

หมด ภาณุบอกรักเธอ แต่นี่กลับทำร้ายเธอ นี่มันอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากให้นันท์ไปทำไมไม่บอกดีๆ ทำไมถึงทำกับนันท์แบบนี้”นันท์ฝืนพูดออกมาทั้งที่ร้องไห้อยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะหน้าด้านอย่างแกบอกไปมันก็ไม่ยอมทำน่ะสิเลยต้องทำแบบนี้”เขริกาพูด นันท์ไม่อาจจะฝืน

ฟังอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอผลักเขริกาออกจากเธออย่างแรง นั่นทำให้เธอเสียหลักตกบันไดกลิ้งลง

ไปจนสุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์”ภาณุและปลื้มกลับเข้ามาก็ร้องตกใจเมื่อเห็นนันท์นอนจบกองเลือดที่ตีนบันได

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขมไม่ได้ทำนะ นังนันท์ตกไปเอง”เขริการีบพูด

 

 

 

 

 

“ตอนนี้รีบพานันท์ไปโรงบาลเร็วเถอะใหญ่”ปลื้มตรวจดูอาการก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้านันท์เป็นอะไร ต่อให้เขมจะขู่เรื่องพ่อเขมมากแค่ไหน ใหญ่ก็ไม่สนใจอีกแล้ว เพราะใหญ่ไม่มี

วันให้อภัยเขม ไม่มีวันรักผู้หญิงแบบเขมได้ลงอีกแล้ว”ภาณุที่ไปเจอจำปาที่ได้สติแล้วบอกความ

จริงกับเขาเรื่องเขริกาใส่ยาบางอย่างลงไปในหม้อข้าวต้ม แล้วเขารีบกลับมาในเรือนจันทร์เจ้าเขา

ต้องตกใจหัวใจแทบหลุดเมื่อเห็นนันท์นอนจมกองเลือด นั่นทำให้ความอดทนเขาถึงขีดสุด เขาไม่

อาจทนอยู่ร่วมกับผู้หญิงที่ใจคอโหดร้ายแบบเขริกาได้อีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง ถ้าใหญ่จะเลิกกับเขม เขมจะให้คุณพ่อตัดช่องทางธุรกิจของใหญ่ให้หมดเลย กรี๊ด

ดดด”เขริกากรีดร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางๆ”ฟางได้สติเมื่อถูกเฟย์ร้องเรียกให้เลิกนั่งสมาธิแล้วรีบไปดูที่ศาลาด้านนอก

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ทันทีที่เห็นคนรักที่นอนสลบอยู่ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจก่อนจะรีบวิ่งไปกอดคน

รักแน่น

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษทีนะฟางที่พี่กับแก้วหุนหันทำอะไรแบบนี้”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าคุณเขมฟื้นพลังมาเค้าต้องมาเอาตัวคุณป๊อปไปแน่ๆ”โบว์พูดเมื่อกลับมาจากคลีนิกกับเชื่อน

แล้ว

 

 

 

 

“แล้วไง แต่ตอนนี้พี่ป๊อปอยู่ในวัดเราจะไปกลัวอะไร”เฟย์รีบขัดโบว์

 

 

 

 

 

 

“ในวัดแต่ถ้าคุณป๊อปยังไม่มีสติถูกครอบงำง่ายล่ะก็ วัดก็รั้งคุณป๊อปไม่อยู่เหมือนกัน”เขื่อนพูดทำ

ให้เฟย์มองเขื่อนที่เหมือนพูดปกป้องโบว์อย่างน้อยใจแล้วเดินเชิดไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางจะใช้ความรักที่บริสุทธิ์รั้งป๊อปแล้วทำให้ป๊อปกลับมาเหมือนเดิมให้ได้”ฟางพูด

แล้วกระชับกอดป๊อปปี้แน่น เธอจะไม่ยอมให้คนรักของเธอไปไหนอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วสิ เขมทำร้ายนันท์อีกแล้ว

 

ส่วนป๊อปปี้มาอยู่ที่วัดแล้วเราดูกันต่อไปว่าพวกมีนจะมาตามรึเปล่าา