บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  116.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

40) 40 พ่อ แม่ ลูก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้างปลื้ม นันท์กับลูกไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”ภาณุรีบถามเมื่อปลื้มเดินออกมากห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

“ใหญ่ แกทำใจดีๆไว้นะ ตอนนี้นันท์เสียเลือดมากเพราะเกิดจากการกินยาขับเลือดและกระทบ

กระเทือนจากการตกบันไดทำให้นันท์แท้งลูก ตอนนี้อาการของนันท์เป็นตาย50-50เพราะว่าอายุ

ครรภ์ที่เริ่มมากขึ้น เด็กเริ่มเป็นตัวพอแท้งไป มันะเป็นอันตรายต่อแม่เด็กได้แบบนี้”ปลื้มนิ่งสักพัก

ก่อนจะพูด นั่นทำให้ภาณุทรุดลงไปกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ นันท์ไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย”ภาณุพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

“นี่เป็นเพราะความหึงหวงของเขมไงล่ะ เลยกล้าท่ะทำอะไรได้แบบนี้”ปลื้มพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ถ้าทุกอย่างมันเกิดเพราะเขมหึงชั้น ชั้นก็จะไปจัดการเรื่องทั้งหมดเอง ปลื้ม ดูแลนันท์ด้วย

นะ”ภาณุพูดจบก็รีบไปที่รถแล้วขับกลับมาที่เรือนจันทร์เจ้า แต่เมื่อทราบว่าเขริกากลับไปที่บ้านของ

เธอชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะบึ่งรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขม อยู่ไหนน่ะเขม”ภาณุมาถึงบ้านของเขริกาก็ร้องเรียกหาเขริกา เขารู้ว่าช่วงนี้พ่อของเธอกำลัง

ยุ่งกับการทำงานเลยไม่ค่อยได้กลับมาที่บ้าน ส่วนบ่าวไพร่ก็แยกอยู่ที่เรือนหลังบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื๊อ แรงอีกๆ แรงอีก อ๊ะๆ”เสียงครางดังมาจากห้องนอนของเขริกาทำให้ภาณุที่เดินตามหาอยู่ก็

เดินเข้าไปข้างใกล้ๆแล้วค่อยๆดันประตูห้องเข้าไป แล้วสิ่งที่ขแห็นคือภาพที่ภรรยาที่ถูกต้องตาม

กฎหมายของเขากำลังระเริงรักอยู่กับชายชู้ ซึ่งไม่ใช่ใคร ชายคนนั้นคือกวินสามีของมดเพื่อนสนิท

ของเขริกานั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า กวินเธอนี่สุดยอดเหมือนเดิมเลยนะ”เขริกาพูดเมื่อถึงฝั่งฝันแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเองยังมาสนุกกับชั้นแบบนี้แล้วสามีเธอล่ะไม่ว่ารึไง”กวินถาม

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ป่านนี้ก็คงจะไปออเซาะนังเมียน้อยนั่นแล้วล่ะ สนใจมันจนลืมเมียหลวงอย่างชั้น เลวที่สุด”เข

ริกาพูดอย่างคับแค้นใจที่ภาณุว่าเธอเมื่อเย็น ทำให้เธอรีบกลับมาที่บ้านและโทรเรียกกวินมาช่วย

ทำให้เธอหายเครียดแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เลวที่สุด”ภาณุพูดออกมานิ่งๆทำให้กวินและเขริกาหันไปมองที่ประตูต้องตกใจสุดขีดก่อนทั้งคู่

จะรีบใส่เสื้อผ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ใหญ่ คือ เรื่องนี้ชั้นอธิบายได้”กวินที่ใส่แค่ผ้าเช็กตัวผืนเดียวเดินไปอธิบายให้ภาณุ

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

ภาณุไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พุ่งเข้ามาชกกวินล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่ จะมาชกกวินทำไม ในเมื่อทีใหญ่ล่ะสนใจแต่นังนันท์นั่น ไม่สนใจเขม เขมเองก็ต้องไป

หาความสุขข้างนอกแบบนี้”เขริการีบประคองกวินขึ้นมาแล้วว่าสามี

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่มันไม่ควรทำ เขมเป็นผู้หญิง แล้วเป็นถึงลูกนายพลแล้วทำแบบนี้พวกบ่าวไพร่หรือชาวบ้านเค้า

รู้จะต้องเอาไปนินทา เขมทำได้ยังไง นี่มันสามีเพื่อนรักของเขมเองเลยนะ”ภาณุโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พวกเราทำกันมาก่อนที่เขมจะเจอใหญ่ กวินจะเจอมดอยู่แล้ว เขมกับกวินเราก็แค่สนุกกิน แต่ไม่

ได้รักกันทำไมล่ะใหญ่ ทีนังนันท์ยังมีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาได้ เขมจะมีไม่ได้”เขริกาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์เค้าไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากใหญ่ นันท์เค้ายังดีกว่าเขมที่การศึกษา ชาติตระกูลทุกอย่าง

สงกว่าหมดเลยแต่กลับทำตัวแบบนี้”ภาณุว่าเขริกา

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

เขริกาตบหน้าภาณุหัน

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่จะไปไหนน่ะ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”เขริกาโวยวายเมื่อภาณุมองเธอด้วยสายตาเย็นชาแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

“ไปดูแลเมียของใหญ่ไงล่ะ ถ้านันท์ฟื้นเมื่อไหร่ เราจะหย่ากันทันที”ภาณุพูดแล้วรีบเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน เขมจะไม่ยอมให้ใหญ่หย่ากับเขม ไม่ยอม กรี๊ดดด”เขริกาโวยวายก่อนจะกรีดร้องออกมา

สุดเสียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ ชั้นขอโทษนะนันท์ที่ชั้นดูแลเธอไม่ดี จนให้คนอื่นต้องมาทำร้ายเธอกับลูกแบบนี้ ฟื้นมา

เถอะคนดีของชั้น อย่าทิ้งชั้นไปนะนันท์”ภาณุกลับมาที่โรงพยาบาลแล้วเข้ามาในห้องพักของนันท์

ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแล้วกุมมือของนันท์ขึ้นมาแบที่แก้มแล้วพูด ชายหนุ่มมองร่างบางที่ซีดเซียว

และท้องที่เคยนูนกลับแบนรายก็น้ำตาไหล

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษ คนดีของชั้น อย่าทิ้งชั้นไปอีกคน”ภาณุที่อ่อนแอเหลือเกินกอดร่างบางของนันท์แล้ว

ร้องไห้ก่อนจะหลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่า อย่าทำอะไรชั้น อย่า ทำ ลูกจ๋า”เช้าวันต่อมานันท์เริ่มรู้สึกตัวก็ละเมอออกมา ภาณุที่กอด

นันท์ไว้รีบตื่นทันที

 

 

 

 

 

 

“นันท์ฟื้นแล้ว ไอ้ปลื้ม ไปตามพ่แกมาเร็ว นันท์ฟื้นแล้ว”ภาณุดีใจรีบเรียกปลื้มก่อนจะรีบกลับมาดู

อาการของนันท์

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ นันท์เจ็บ”นันท์หันไปเห็นภาณุเธอก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“ชั้นอยู่นี่แล้วนะไม่เป็นไรแล้ว”ภาณุกอดนันท์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วลูกล่ะ คุณใหญ่ ลูกของเราไม่เป็นอะไรใช่มั้ยจ้ะ”นันท์นึกถึงลุกแล้วรีบถาม ภาณุหน้าถอดสี

 

 

 

 

 

 

“นันท์ ชั้นขอโทษที่ชั้นดูแลลูกไม่ได้ ลูกไม่อยู่กับเราแล้ว”ภาณุรวบรวมสติก่อนจะพูดแล้วกลั้น

น้ำตาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่จริง ลุกต้องอยู่กับนันท์ ไม่จริง”นันท์ร้องอย่างตกใจแล้วเอามือมาลูบท้องพบว่าท้องของ

เธอแบนราบเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง ลูกแม่ กรี๊ดดด”นันท์ช็อคกับสิ่งที่เจอก็กรีดร้องก่อนจะเป็นลมในอ้อมกอดภาณุทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ลุงหมอครับ นันทืเป็นยังไงบ้างครับ”ภาณุรีบวิ่งไปถามพ่อของปลื้มเมื่อออกมาจากห้องพักของ

นันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ร่างกายก็มีแต่รอบฟกช้ำ ไม่มีอะไรมาก แต่ที่น่าห่วงก็ตรงสภาพจิตใจนี่ล่ะ เธอกำลังช็อคเรื่องของ

ลูก ใหญ่ ใหญ่ต้องดูแลแม่หนูนันท์อย่างใกล้ชิดนะ อย่าให้คิดฟุ้งซ่านเด็ดขาด”ลุงหมอพูดก่อนจะ

เดินไป ภาณุเดินเข้ามาในห้องแล้วมองนันท์ที่นอนเอนหลังมองไปทางหน้าต่างและร้องไห้ไม่หยุด

ก็เดินไปกอดนันท์แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลูก ลูกไม่อยู่กับแม่แล้ว ฮือๆ ลูกจ๋า”นันท์เพ้อหาแต่ลูกที่เสียไปแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น

 

 

 

 

 

 

“โธ่ นันท์ ชั้นขอโทษนะนันท์ แต่ธออย่าเป็นอะไรไปอีกคนนะ อย่าทิ้งชั้นไปนะนันท์”ภาณุสงสา

รนันท์จับใจแล้วกอดปลอบเธอก่อนน้ำตาจะไหลออกมา โดยมีปลื้มยืนมองคนทั้งคู่ด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เช็ดตัวก่อนนะป๊อป”ฟางเดินมาที่ห้องพักที่ใช้ปฏิบัติธรรมแล้วเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ที่ไม่ได้สติ

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ฟางหมั่นนั่งสมาธิบำเพ็ญเพียรสั่งสมบุญให้ลูกของเราอยู่นะ ลูกของเราในชาติที่แล้วน่ารัก

มากเลย เค้าน่ะรอวันที่ป๊อปฟื้นอยู่นะ เพื่อจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ ลูกอีกครั้ง”ฟางเช็ดตัว

ไปเล่าเรื่องต่างๆให้ป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อจากนี้ฟางจะไม่ปล่อยให้ป๊อปไปไหนอีกแล้ว ป๊อปต้องอยู่กับฟางนะ เราจะอยู่เป็นครอบครัว

เดียวกัน อยู่กันพ่อ แม่ ลูก อย่าทิ้งฟางไปนะป๊อป”ฟางพูดจบพร้อมกับเช็ดตัวให้ป๊อปปี้เสร็จแล้วก็

กอดสามีแน่น แล้วย้อนนึกถึงวันที่นันท์แท้งแล้วภาณุกอดปลอบ ขอร้องไม่ให้นันท์เสียใจและทิ้ง

เขาไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋าได้ยินหนูมั้ย พ่อจ๋ากลับมาหาแม่จ๋ากับหนูไวๆนะจ้ะ”เด็กน้อยโผล่มาใกล้ป๊อปปี้แล้วเอื้อมมือ

ไปจับที่แก้มป๊อปปี้ก่อนจะพูดออกมา แล้วมีแสงสีขาวอ่อนๆออกมาจากตัวเด็กน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางมาดูแลคุณป๊อปแบบนี้ทุกวันเลยพวกเค้าคงรักกันมากอย่างที่พี่เขื่อนว่าจริงๆนะคะ”โบว์พูด

เมื่อเดินมาเห็นฟางที่มาดูแลป๊อปปี้ตลอดเวลาที่ป๊อปปี้สลบอยู่และมีวิญญาณลูกของพวกเขามาวน

เวียนใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ พวกเค้ารักกันมาก และพี่เชื่อว่าพลังความรักบริสุทธิ์จะสามารถทำลายความหลงใหลจอม

ปลอมไปได้แน่ๆ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่เขื่อนเคยบอกนี่คะว่า เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากการกระทำของคุณป๊อปในชาติที่แล้ว เลย

ทำให้คุณเขมแค้นมาในชาตินี้ ไม่ต่างอะไรกับคุณกั้งที่แค้นโบว์กับคุณป๊อป”โบว์พูดแล้วซึมลงไป

เมื่อนึกถึงเรื่องตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเศร้าสิ เดี๋ยวลูกในท้องก็พลอยเศร้าไปด้วยหรอก ตอนนี้โบว์ชดใช้ให้กั้งหมดแล้วนะ ต่อไปก็

จะเหลือแต่ตัวกั้งในชาตินี้ที่จะต้องชดใช้ให้โบว์บ้าง”เขื่อนพูด เพราะถ้าภาพที่เขาเห็นเป็นจริง กั้ง

จะต้องกลับมา

 

 

 

 

 

 

 

“ดูแลกันดีแบบนี้เหมาะสมกันจริงๆเลยนะ”เฟย์ที่เดินมากับแก้วและโทโมะก็อดแขวะไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณเฟย์คะ โบว์กับพี่ขื่อนเราเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้นนะคะไม่มีอะไรเกินเลย”โบว์อธิบาย

 

 

 

 

 

 

“แล้วบอกชั้นทำไมล่ะ หลีกไปๆ ชั้นจะไปหาพี่ฟาง เชิญไปสวีทกันกันที่อื่นไป๊”เฟย์โวยวายแล้ว

เดินเข้าไปหาฟาง โทโมะและแก้วมองโบว์และเขื่อนแล้วยิ้มก่อนที่โทโมะจะทำมือชี้ไปที่เฟย์แล้ว

บอกเขื่อนว่าหึง ทำให้เขื่อนแอบอมยิ้มกับท่าทางของเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะ  อืม”ป๊อปปี้เริ่มขยับตัวขึ้นมาแล้วลืมตามองไปรอบๆแล้วพบว่าเขาอยู่ที่ห้องพักแห่งงหนึ่ง

 

 

 

 

 

“ป๊อป ป๊อปฟื้นแล้ว”ฟางที่ออกมาจากห้องน้ำร้องดีใจแล้วรีบไปหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปฟื้นแล้วงานนี้จะอาละวาดอะไรมั้ยอ่ะพี่ฟาง”เฟย์มองป๊อปปี้อย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วมีนไปไหนแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางเศร้าลงไป

 

 

 

 

 

 

“นี่เขื่อนไหนว่าพลังความรักบริสุทธิ์อะไรเนี่ยมันจะช่วยป๊อปปี้ได้ไงล่ะ นี่อะไร เพ้อหามีนอีก

แล้ว”โทโมะและแก้วเดินเข้ามาพร้อมพวกเขื่อนก็โวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้เรียกหามีน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งใจป๊อปคงจะรักมีนเค้าจริงๆสินะ เลยตื่นมาก็เรียกหามีนเค้าแบบนี้”ฟางพูดเสียงสั่นก่อนจะเบือน

หน้าหนีเพื่อจะร้องไห้

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะรักมีนทำไม ในเมื่อป๊อปเองก็มีเมียแล้วทั้งคนอย่างฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปไม่ได้พูดเล่นใช่มั้ยคะ ไม่ได้หลอกพวกเราใช่มั้ยคะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นแต่งงานกับฟางแล้ว ชั้นรักฟางชั้นจะโกหกทำไมล่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางดีใจโผเข้ากอดป๊อปปี้

แน่น

 

 

 

 

 

“ป๊อป ป๊อปกลับมาหาฟางแล้ว ฮือๆ”ฟางร้องไห้ปล่อยโฮด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

“เห้อ ในที่สุดพลังความรักก็สามารถชนะความหลงใหลจอมปลอมนั่นได้จริงๆยินดีด้วยนะคะคุณ

ฟาง”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เสร็จเรื่องของฟางแล้วก็ดีสิ จะได้เคลียร์เรื่องของเรา”โทโมะพูดแล้วเอามือโอบไหล่แก้ว แก้วจึง

ฟาดไปทีนึง

 

 

 

 

 

“ผมดีใจด้วยนะครับคุณป๊อปที่คุณป๊อปกลับมาหาคุณฟางแล้วเป็นเหมือนเดิมแล้ว”เขื่อนพูดแล้ว

เดินมาแตะไหล่ป๊อปปี้ แต่แล้วจู่ๆเขาก็เห็นภาพที่ป๊อปปี้ทำร้ายฟางเข้ามาในหัว ชายหนุ่มทรุดลงกับ

พื้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเป็นอะไรน่ นายเห็นอะไรอีก”เฟย์ตกใจรีบวิ่งไปประคองเขื่อนแล้วถาม

 

 

 

 

 

“เรื่อง มันยังไม่จบ ตราบใดที่คุณเชมยังไม่เลิกจองเวรกับพวกคุณ”เขื่อนพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แล้วต้องทำยังไงอีกล่ะคะคุณเขื่อน หรือต้องให้พวกเราทำบุญไปให้”ฟางถาม

 

 

 

 

 

“มันไม่มีประโยชน์หรอกฟาง ถ้าทุกอย่างมันเกิดเพราะป๊อป งั้นป๊อป ก็ขอจัดการปิดเรื่องทุกอย่าง

ด้วยตัวป๊อปเอง”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

คุณใหญ่จะขอเขมหย่ายิ่งทำให้เขมเเค้นนันท์กว่าเดิม

 

แล้วด้านป๊อปปี้ก็จะขอจัดการเรื่องงนี้เองอีก

 

เขื่อนก็เห็นภาพนิมิตรที่ไม่ดีๆซะด้วย มาดูกัน เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว

 

 

เดี๋ยวถ้าเรื่องนี้จบสัญญาว่าะพักดราม่าๆ จะเอาเบาสมองมาละกันเนาะ5555

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา