บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  116.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

37) 37 เข็มแข็ง2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ โว้ย”กั้งที่กลับเข้ามาข้างในแล้วโมโหเตะโน่นเตะนี่อย่างขัดใจที่โบว์ไปกับพวกของฟาง ยัย

นั่นกล้าดียังไงยังได้ไปช่วยพวกนั้น

 

 

 

 

 

 

“นี่โมโหไปก็เท่านั้นล่ะอีแค่คนใช้นายอยากได้คนใหม่อีกกี่คนเดี๋ยวชั้นหาให้น่า”มีนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่หงุดหงิดเลยรึไงที่ยัยนั่นทรยศพวกเราไปเข้าข้างนั่นน่ะห้ะ”กั้งโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เพราะอยากจะไปก็ไปไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรเพราะป๊อปปี้ก็อยู่พวกเราแล้ว รึว่านายหึง

โบว์”มีนถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน แม่นั่นก็แค่ของเล่นเท่านั้นล่ะ”กั้งพูดก่อนจะช่วยมีนหามป๊อปปี้ที่สลบไปนอนที่ห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ละเมอชื่อฟางออกมา

 

 

 

 

 

“ยังจะเพ้อถึงมันอีก”มีนได้ยินแล้วยิ่งหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

“คิดถึงมันทั้งๆที่ชั้นเป็นเมียแต่งแท้ๆ อีนังนันท์ นังมารหัวใจ”เชริกาที่อ่อนแอโผล่เข้ามาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ย่าทวดกำลังอ่อนแอ มีนว่าย่าทวดพักผ่อนเถอะค่ะ ป๊อปปี้ไม่ฟื้นตอนนี้ง่ายๆแน่ๆ”มีนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อชั้นกำจัดแกได้ในอดีต ชาตินี้ชั้นก็กำจัดแกได้เหมือนกัน”เขริกาพูดอย่างแค้นแล้วนึกถึง

อดีตทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหม่ออะไรอยู่น่ะ ทำไมยังไม่นอนอีก”ภาณุพูดเมื่อเห็นนันท์ยืนมองพระจันทร์จากหน้าต่างห้อง

นอน

 

 

 

 

 

 

“เปล่าจ้ะ นอนแล้วก็ได้”นันท์พูดแล้วเดินกลับไปที่เตียงแต่ภาณุกอดรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยอมดูแลตัวเองแบบนี้ต้องโดนลงโทษ”ภาณุพูดก่อนจะก้มลงหอมแก้มนันท์ซ้ายทีขวาที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาจ้ะคุณใหญ่ นันท์จะนอนแล้ว”นันท์ยิ้มเอียงอายก่อนจะพลิกตัวนอนภาณุจึงกระชับนันท์มาก

อดแนบกายไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคลอดมานะ ชั้นจะทบต้นทบดอกเลยคอบดู”ภาณุพูดแล้วหอมแก้มนันท์อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องแล้วจ้ะคุณใหญ่ พี่นันท์”จำปารีบวิ่งขึ้นมาเคาะประตูห้องนอนของภาณุและนันท์

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอจำปามีอะไร”นันท์ถามจำปาที่วิ่งกระหืดกระหอบมาหาตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

“เรือที่ไปปีนังของคุณท่านจ้ะ ตอนนี้โดนพายุเรืออับปางจ้ะ”จำปาพูดจบภาณุและนันท์รีบพากันมา

ที่เรือนจันทร์เจ้าด้วยความร้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆพี่ใหญ่”คุณเล็กเห็นพี่ชายตัวเองก็รีบโผเข้าไปกอดภาณุแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ได้เรื่องยังไงบ้าง”ภาณุที่ตกใจไม่แพ้กันแต่ต้องตั้งสติเพราะเป็นพี่ใหญ่ของบ้านถามปลื้มที่เดินเข้า

มา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้พ่อของชั้นได้ไปช่วยหน่อยกู้ภัยที่ไปที่เรืออับปางแล้วนะ รู้สึกว่าคนเจ็บจะอยู่ที่โรงพยาบาล

ในตัวเมืองหมดแล้วล่ะ”ปลื้มพูดแล้วรีบพาทุกคนไปที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่”ทันทีที่เห็นคุณหญิงแขไข ภาณุและคุณเล็กรีบวิ่งไปกอดร่างไร้วิญญาณคุณหญิงแขไข

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหญิงจมน้ำแล้วถูกของแข็งกระแทกศีรษะอย่างแรงทำให้ขาดอากาศหายใจ ส่วนคุณ

ท่าน”ปลื้มอึกอักที่จะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปลื้ม พ่อชั้นเป็นยังไงบ้างบอกมากสิ”ภาณุรีบถามปลื้มทันที ชายหนุ่มไม่ตอบกลับเดินนำภาณุและ

คุณเล็กไปอีกห้องหนึ่ง ทั้งคู่พบกับไร้วิญญาณของพระยาพิชัยเดชา

 

 

 

 

 

 

 

“คุณพ่อ”คุณเล็กที่อ่อนแออยู่แล้วก็วิ่งไปกอดร่างไร้วิญญาณของคนเป็นพ่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ท่านพระยาพิชัยเดชาเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยลูกเรือทำให้ถูกของแข็งกระแทกศีรษะเช่นเดียวกันก่อน

จะจมน้ำเสียชีวิต”ปลื้มพูดทำให้ภาณุทรุดลงกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคุณพ่อถึงจากไปไวแบบนี้”ภาณุพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่”เมื่อทราบข่าวนันท์ก็เดินมาตามหาภาณุที่มายืนสงบสติอารมณ์ข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ เมื่อเห็นนันท์เดินมาแตะที่ไหล่ภาณุก็ดึงนันท์ไปกอดแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเศร้าไปเลยนะจ้ะตอนนี้คุณใหญ่ต้องเข้มแข็ง เพราะยังต้องดูแลคุณเล็กอีกคนนะจ้ะ”นันท์เอง

ก็เสียใจไม่แพ้กันจึงกอดปลอบภาณุไว้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทิ้งชั้นไปไหนนะนันท์ อยู่กับชั้นนะ”ภาณุพูดแล้วกอดนันท์แน่นตอนนี้เขาอ่อนแอเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์จะอยู่กับคุณใหญ่นะจ้ะ นันท์ไม่ไปไหนหรอกจ้ะ”นันท์พูดแล้วกระชับกอดภาณุไว้ไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอะอะอะไรก็เข้าหาแต่เมียน้อย แล้วเมียหลวงอย่างเขมละคะ ใหญ่ทำอะไรเกรงเขมบ้างสิ”เขริกา

ที่กลับเข้ามาทราบข่าวก็มาที่โรงพยาบาลก่อนจะเห็นภาพบาดตาบาดใจของภาณุและนันท์ก็ปรี่เข้า

มาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เขมไปไหนมา ทำไมตอนเกิดเรื่องถึงไม่อยู่”ภาณุถาม

 

 

 

 

 

“เขมก็ออกไปพบปะเพื่อนๆบ้างสิคะ แล้วยัยมดก็กำลังจะแต่งงานแล้วเลยต้องไปหา ไม่เหมือนคุณ

ที่ขลุกอยู่แต่กับนันท์จนลืมไปว่าเขมเองก็เสียใจ น้อยใจเป็น”เขริกาพูดแล้วมองนันท์อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เขมก็เห็นอยู่ว่านันท์กำลังท้องอยู่ ตอนนี้ก็5เดือนจะ6เดือนแล้วด้วย”ภาณุพูดแล้วจับมือฟางแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วใหญ่คิดหรอคะว่านังนันท์ก็ท้องเป็นได้คนเดียว”เขริกาพูดแล้วมองไปที่นันท์

 

 

 

 

 

 

“นี่เขมหมายความว่ายังไง”ภาณุถามเขริกาอย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขมท้องได้2เดือนแล้วทีแรกว่าจะบอกใหญ่ แต่ใหญ่ไม่เคยมาสนดูดำดูดีเมียคนนี้เลย”เขริกาพูด

เศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ใหญ่ไม่ได้นอนกับเขมตั้งแต่กลับจากปีนังแล้วนะ”ภาณุแย้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ที่เรือนริมน้ำไงล่ะคะ ใหญ่จำไม่ได้หรอ ว่าเรา2คน สนุกกันมากแค่ไหน”เขริกาพูดแล้วมองไปที่

นันท์ที่ซึมไปอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าเขมไม่ใช้ยาสกปรกนั่น ใหญ่ก็ไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นในที่ของนันท์แบบนั้นเด็ดขาด”ภาณุ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไงคะ มันก็แค่ทาสมันมีพื้นที่ในอาณาเขตของจิระคุณด้วยหรอคะ ไม่ยักจะรู้”เขริกาเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีสิ เพราะนันท์เป็นเมียใหญ่อีกคน ใหญ่อยากยกที่ตรงไหนให้นันท์ก็ทำได้”ภาณุพูดแล้วโอบเอ

วนันท์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่ นี่เขมเป็นเมียแต่งนะ ให้เกียรติเขมไว้หน้าเขมบ้างไม่ใช่ดีแต่ไปสนใจนังเมีนน้อยแบบนี้ เธอ

ก็เหมือนกันเป็นแค่เมียทาสไม่มีสิทธิ์มาออกหน้าออกตาเคียงใหญ่แบบน้ำไว้”เขริกาพูดเสียงดัง

ด้วยความโมโหแล้วกระชากแขนนันท์ให้ออกห่างภาณุไว้ก่อนที่ทุกคนเดินออกมา

 

 

 

 

 

 

“เขมอย่าทำนันท์นะ”ภาณุพูดแล้วดึงนันท์ไปกอด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักมันมากหวงมันมากนักใช่มั้ยใหญ่ นังนันท์มานี่”เขริกาเห็นภาณุปกป้องนันท์มากเท่าไหร่ก็ยิ่ง

แค้นใจรีบดึงนันท์ออกมาหมายจะตบสักที

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าได้แล้วเขม นี่มันโรงพยาบาลนะ”ปลื้มรั้งมือเขริกาไว้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ปลื้มเองก็เข้าข้างมันหรอ ทำไมทุกคนไม่เห็นใจเขมที่เขมถูกนังเมียทาสนั่นเอาใหญ่ไปจากเขม

จนตอนนี้เขมท้องแล้ว2เดือนใหญ่ก็ยังไม่ดูดำดูดีเขมเท่ากับมัน ทั้งที่มันเป็นผู้หญิงมักมาก”เขริกา

ว่าแล้วมองนันท์อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่หรอเขม นันท์ไม่ใช่ผู้หญิงมักมากหรอกแต่กับอีกคนไม่แน่”ปลื้มพูดแล้วมองไปที่เขริกา เขานึก

ย้อนไปที่วันที่เขาไปหาเพื่อนที่ไนต์คลับแห่งหนึ่งแล้วเห็นกวินว่าที่สามีมดและเขริกากำลังนัวเนีย

กันอยู่มันทำให้เอาตกใจมาก เพราะมดกับเขริกาคือเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เรียนเมืองนอกด้วยกันแล้ว

นี่ก็เท่ากับว่าเขริกาและกวินคบชู้กัน

 

 

 

 

 

 

“ปลื้ม นี่ปลื้มก็เข้าข้างมัน ดีต่อจากนี้เราขาดกันในเมื่อปลื้มเห็นนังทาสนันท์ดีกว่าเขม”เขริกาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ปลื้มจะพูดไปน้ำนะเขม ปลื้มไม่เข้าข้างใคร ใครผิดก็ว่าผิดใครถูกก็ว่าถูก ใครที่มีความลับอะไร

ซ่อนอยู่แล้วมันเป็นสิ่งไม่ดี ปลื้มก็ไม่มีวันที่จะเข้าข้างหรอกนะ”ปลื้มพูดแล้วมองไปที่เขริกาอย่าง

จับผิดจนหญิงสาวชะงัก

 

 

 

 

 

 

“ดี งั้นจำเอาไว้เลยนะ ของที่แย่งของคนอื่นมามันจะสุขอยู่ได้ไม่นานหรอก จำเอาไว้”เขริกามอง

ปลื้มที่ช่วยนันท์กับภาณุพูดขึ้นอย่างคับแค้นก่อนจะเดินจ้ำๆออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ว่าตอนนี้คุณเขมกำลังท้อง คุณใหญ่ควรจะกลับไปดูแลคุณเขมบ้างเถอะจ้ะ ตอนนี้แกน้อยใจ

ใหญ่แล้ว”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่ก็เป็นคนดีซะเหลือเกิน เพราะอย่างนี้ไงชั้นถึงรักเธอ”ภาณุพูดทำให้นันท์ยิ้มด้วยความ

ขวยเขินก่อนจะเดินไปกับปลื้มเพื่อจัดการเรื่องศพของพ่อแม่ของเขาเพื่อไปทำพิธีกรรมทางศาสนา

ให้ถูกต้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่จ๋า”ขณะเดียวกันที่ฟางเริ่มนั่งสมาธิทำจิตใจให้สงบ ฟางก็เริ่มเห็นเหตุการณ์ในอดีต รวมถึง

เสียงของเด็กน้อยที่ร้องเรียกแม่ เมื่อฟางลืมตาขึ้น น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาเมื่อเห็นลูกของเธอ

ยิ้มและหัวเราะตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

“แม่จะหมั่นทำบุญให้หนูนะลูก หนูจะได้มาอยู่กับแม่ไวๆ”ฟางพูดก่อนจะลุกไปกรวดน้ำให้ลูกสาว

 

 

 

 

 

 

หมับ เด็กน้อยที่รับผลบุญก็วิ่งมากอดฟาง ฟางยิ้มก่อนจะกอดตอบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ดีใจที่สุดเลยนะคะที่แม่ตั้งใจทำบุญนั่งสมาธิส่งผลบุญให้หนู ทำให้เราได้กอดกันสักที”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แม่จ๋าต้องพาพ่อจ๋ากลับมาให้ได้นะ หนูจะช่วยแม่จ๋าเอง”เด็กน้อยพูดแล้วยิ้มแป้นเมื่อกอดพูดคุย

กับแม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่จะพาพ่อจ๋ากลับมาให้ได้จ้ะ แม่สัญญา”ฟางพูดก่อนจะหอมแก้มลูกสาวด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ฟางคุยกับใครน่ะ”เฟย์เดินมากับแก้ว โทโมะ เขื่อนและพิมเห็นท่าทางของฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

“เค้าก็คุยกับวิญญาณลูกเค้าในชาติที่แล้วน่ะสิ”เขื่อนตอบแทน เฟย์เหล่มองนิดนึงก่อนจะเชิดใส่

เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“วิญญาณ พิมกลัวจังเลยค่ะคุณโทโมะ”พิมพูดแล้วคล้องแขนโทโมะด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวชั้นไปหาต้นตาล ใบข้าวก่อนนะ”แก้วมองภาพที่พิมเกาะโทโมะไม่ปล่อยพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไปหาเด็กๆงั้นหรอ พิมเดี๋ยวชั้นมานะ แก้วไปด้วย”โทโมะรีบแกะมือพิมออกไปแล้ววิ่งตามแก้วไป

 

 

 

 

 

 

“นี่พิมต้องยอมรับความจริงให้ได้ใช่มั้ยคะว่าคุณโทโมะเลือกใคร”พิมพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะพิม คนเราต้องมีคู่แท้ของเราไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเราก็ต้องเจอ”เขื่อนพูดแล้วมองหน้า

เฟย์ เฟย์สบตากับเขื่อนและชะงักก่อนจะเชิดใส่เขื่อนตามเคยจนเขื่อนแอบน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้วก”โบว์ที่มีอาการแพ้ท้องวิ่งไปอ้วก

 

 

 

 

 

 

“โบว์ เป็นอะไรมากมั้ย เอาอย่างงี้มั้ยถ้ายังไม่ดีขึ้นชั้นจะพาไปหาหมอที่คลีนิกใกล้ๆนี้”เขื่อนตกใจ

รีบวิ่งไปดูอาการโบว์

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะคุณเขื่อน โบว์คงพักผ่อนน้อยด้วยล่ะค่ะเลยอ้วกเอาๆ”โบว์พูด

 

 

 

 

 

 

“นี่โบว์กำลังคิดถึงกั้งใช่มั้ย”เขื่อนพูดแล้วมองไปที่โบว์ เพราะเขาสังเกตท่าทาง2วันที่ผ่านมาที่มา

อยู่ที่วัดนี้ โบว์เอาแต่โหมงานหนักแต่พอถึงเวลาพักโบว์กลับนั่งเหม่อ ซึ่งเขาไม่ต้องเดาก็รู้ว่าโบว์

คิดถึงกั้งอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“แต่มันคงไม่มีวันเป็นจริงหรอกค่ะคุณเขื่อน โบว์รู้ตัวดีว่าโบว์เคยทำอะไรให้เค้าเสียใจจนโกรธแค้น

ในชาติก่อน แต่โบวืก็ยอมรับนะคะยอมรับในสิ่งที่ทำไว้ สงสัยนี่คงจะเป็นกรรมของโบว์เองล่ะค่ะเลย

รักไม่สมหวังแบบนี้ แต่ช่างเถอะค่ะเพราะเด็กในท้องคนนี้โบว์จะเลี้ยงเค้าเอง”โบว์พูดแล้วลูบท้อง

ตัวเองเบามือ เขื่อนมองภาพนั้นก็อดลูบผมโบว์ด้วยความเอ็นดูไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ปากบอกง้อเราแต่ไปหาคนอื่น คนกะล่อน”เฟย์มองเขื่อนอย่างไม่พอใจก่อนะเดินเชิดไปอีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาหลบกันอยู่ที่นี่เองงั้นหรอ หึๆเรื่องนี้ต้องบอกให้ยัยมีนรู้”กั้งที่ตามหาพวกของเขื่อนจนมาเจอที่

วัดที่เขื่อนมาประจำก็ยิ้มเยาะก่อนจะกดสายโทรรายงานให้มีนรู้ โดยที่ตาเขามองไปที่โบว์และเขื่อน

ด้วยสายตาไม่พอใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิ นันท์ท้องได้เขมก็ท้องได้เหมือนกัน งานนี้มาดุกันว่าฟางกับพวกจะพาป๊อปปี้กลับมาได้รึเปล่า  อย่าลืมติดตามกันนะๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา