บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “ป๊อปปี้”ฟางสะดุ้งตื่นมากลางดึกในห้องนอนที่เรือนริมน้ำ แล้วมองไปรอบๆพบว่า ข้างกายของ
เธอไม่มีป๊อปปี้สามีที่รักของเธออีกแล้ว ยิ่งคิดถึงภาพที่ป๊อปปี้ขอหย่าเธอมันยิ่งทำให้เธอร้องไห้
ออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมป๊อปถึงเป็นแบบนี้”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเพราะวิญญาณของเขริกา ฟางหยิบกุญแจรถแล้วขับไปที่บ้านของมีนอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใหญ่ดูสิคะ สวนดอกกุหลาบของเขม เขมจะพาใหญ่มาเดินเล่นตรงนี้ทุกวันเลยนะคะ”เขริกาที่อยู่
ในร่างของมีนพูดเมื่อพาป๊อปปี้มาเดินเล่นในสวนตอนกลางคืน
 
 
 
 
 
“สวยเหมือนกับเขมเลย เขมของใหญ่ทั้งสวยทั้งหอมไปทั้งตัวแบบนี้ใหญ่จะไปรักใครได้นอกจาก
เขมล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจูบลงที่ไหล่มนของมีนด้วยความหลงใหล
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นอยู่กับเขมตลอดไปนะคะ อย่าไปหานังแพศยานันท์นั่นอีกไม่งั้นเขมคงจะเสียใจจนตาย”เขริกา
พูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวันนั้นจ้ะ ใหญ่จะไม่ไปไหน ใหญ่จะอยู่กับเขมแบบนี้ตลอดไป ใหญ่รักเขมนะ”ป๊อปปี้พูดอย่าง
เลื่อนลอยก่อนจะพลิกร่างบางของมีนมาแล้วช้อนใบหน้ามีนมาจูบอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ป๊อปต้องกลับไปกับฟางตอนนี้นะ”ฟางพูดเมื่อแอบปีนเข้ามาในบ้านมีนแล้วเห็นช็อตเด็ดที่มีน
และป๊อปปี้จูบกันก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ต๊าย นังหน้าด้าน นี่กล้ามากนะที่บุกรุกเข้ามาในบ้านคนอื่นแบบนี้เนี่ย”มีนว่า
 
 
 
 
 
“แต่ก็ด้านน้อยไปกว่าเธอที่แย่งสามีของคนอื่นไปแบบนี้”ฟางทำเป็นเข้มแข็งแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใครแย่งมากันแน่ ป๊อปควรจะเป็นของชั้นตั้งแต่แรกแล้ว มีแค่อีกหน้าด้านแถวนี้มาแย่งไปตั้งแต่
แรก ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่ชั้นจะมาทวงคืน”มีนพูดเยาะใส่ฟาง ฟางเพ่งมองไปที่มีนเหมือนเห็นเข
ริกาซ้อนอยู่ก็สะบัดภาพนั้นไป
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำไม กลับไปในที่ของฟางซะ”ป๊อปปี้มองฟางแล้วไล่ฟางทันที
 
 
 
 
 
“ไม่ ฟางไม่ยอมให้ป๊อปไปไหนทั้งนั้น เรารักกันไม่ใช่หรอป๊อป ฟางไม่มีวันยอมให้ใครมาเอาป๊อป
ไป ไม่ว่าจะเป็นคนรึผี”ฟางพูดจบแล้วมองไปที่มีนอย่างไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืน เสียงฟ้าร้องเป็นสัญญาณของเมฆฝนกำลังจะมาแต่ไม่ทำให้ฟางกลัวเลย
 
 
 
 
 
 
 
“หรอ ก็ดี นึกว่าจะอ่อนแอเป็นนางเอกที่สำออยนอนจมกองน้ำตารอวันที่ผัวกลับไปหาซะอีก หึๆ
แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”มีนเดินเข้าไปใกล้ฟางแล้วว่า ก่อนที่ฟางจะตกใจเมื่อเธอเห็นเขริกาซ้อนอยู่
ในร่างมีน
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงไม่ไปผุดไปเกิดอีก เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว”ฟางฝืนไม่กลัวกลั้นใจถามเขริกา
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่น่ะหรอที่เค้าว่าคนท้องมักจะมีสัมผัสพิเศษ แสดงว่าแกเห็นชั้น ก็ดี แกจะได้รู้สักทีว่าใหญ่
เค้าเป็นของใคร ใหญ่เค้ารักใคร นังหน้าด้าน”เขริกาพูดจบก็ใช้ร่างมีนผลักฟางจนล้ม ฟางไม่ยอม
แพ้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นแล้วผลักมันกลับจนหัวกระแทกกระถางต้นไม้จนเลือดออก แต่ฟางไม่หยุด
กลับขึ้นคร่อมแล้วตบหน้ามีนไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไปจากป๊อปปี้เดี๋ยวนี้นะนังผีบ้า เอาป๊อปของชั้นคืนมา”ฟางตบหน้ามีนไม่ยั้ง
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดด ป๊อปขาช่วยด้วย”มีนกรีดร้องแกล้งไม่มีทางสู้ร้องเรียกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใหญ่ช่วยเขมด้วย นังหน้าด้านนั้นทำเมียนะ ช่วยเมียที”เสียงของเขริกากระซิบของหูป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ ป๊อปปี้ไม่รอช้าเดินเข้ามากระชากฟางแล้วตบหน้าฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ทำไม”ฟางหน้าชา นี่เป็นครั้งแรกที่สามีของเธอตบเธอแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกบ้าสักที อย่ามาทำร้ายเมียชั้น”ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงเกรี้ยวกราดก่อนจะประคองกอดมีนที่ออเซาะ
ป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วที่ยืนหัวโด่นี่มันไม่ใช่เมียรึป๊อป ฟางกำลังท้องอยู่ด้วยนะ ฮือๆ”ถึงแม้จะรู้เต็มอกว่าตอนนี้
ป๊อปปี้โดนเขริกาครอบงำอยู่แต่เธอก็อดน้อยใจไม่ได้ที่สามีที่รักของเธอตบหน้าแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่ผู้หญิงหน้าด้านที่คนเค้าไม่รักแล้วยังจะมาตามราวีเท่านั้น”ป๊อปปี้เหล่มองฟางด้วยหางตาแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ฮือๆ คุณเขมเอาป๊อปคืนมาให้ชั้นเถอะนะ ชั้นไม่ไหวแล้ว ในอดีตถ้าชั้นกับป๊อปเป็นสาเหตุที่
ทำให้คุณเขมแค้นใจแบบนี้ชั้นขอโทษให้ชั้นกราบก็ได้ เอาป๊อปคืนมาให้ชั้นได้มั้ย ฮือๆ”ฟางทนไม่
ไหวกับความเฉยชาของป๊อปปี้ก็ทรุดแล้วขอร้องเขริกา
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็กราบชั้นงามๆสักครั้งสิ เผื่อชั้นจะเห็นใจ”เขริกายิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
“ได้ ถ้านั่นจะทำให้คุณเขมคืนป๊อปให้กับชั้น”ฟางพูดจบก็ก้มลงกราบเขริกา
 
 
 
 
 
 
 
 
“5555นังโง่ แกนี่มันโง่ตั้งแต่ชาติที่แล้วยันชาตินี้จริงๆเลย คิดหรอว่าทำแค่นี้ชั้นจะเห็นใจผู้หญิง
หน้าด้านๆอย่างแก หึ ชาติที่แล้วแกก็ท้อง ชาตินี้แกก็ยังจะท้องอีก ก็เอาสิ ชั้นทำแกแท้งได้ชาติ
แล้ว ชาตินี้ชั้นก็ทำได้”เชริกาหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะใช้ร่างของมีนจิกผมฟางขึ้นมา ยิ่งฟาง
อ่อนแอเอยิ่งมีพลังมากขึ้น เขริกาเอื้อมมือหมายจะบีบคอฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอะอะอะไรกันนักหนา นี่จะพลอดรักช่วยดูด้วยได้มั้ยว่าฝนมันตก ฟะ ฟาง”ก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้น
กั้งก็เดินโวยวายมาตรงสวนโดยมีโบว์เดินตามมา แล้วกั้งต้องอึ้งเมื่อเห็นฟางอยู่ที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กั้ง นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงอยู่ที่นี่”ฟางอึ้งมองกั้งและพวกของมีนสลับกัน
 
 
 
 
 
 
 
“555โอ๊ย สะใจชะมัด นังโง่ รู้เอาไว้ซะที่แกทะเลาะกับป๊อปปี้เรืองของกั้งเนี่ย ทุกอย่างมันคือ
แผนที่พวกชั้นวางไว้หมด เพื่อให้พวกแกอ่อนแอไม่เชื่อใจกันไงล่ะ”มีนหัวเราะอย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่คิดเลยนะว่ากั้งจะทำแบบนี้”ฟางมองกั้งอย่างผิดหวัง
 
 
 
 
 
 
“ช่วยไม่ได้ แค้นนี้ต้องชำระ มันทำกับกั้งไว้ มันแย่งฟางไปชาติที่แล้ว”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางคิดว่าเราะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ที่แท้กั้งก็หลอกฟาง แบบนี้กั้งก็อย่าเป็นเพื่อนกับฟางอีก
เลย”ฟางมองกั้งด้วยความผิดหวังแล้วกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่หลังจากที่ไหลไปตอนแรกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“คนโง่สุดท้ายยังไงก็โง่อยู่วันยังค่ำ ชั้นจะช่วยสงเคราะห์คนโง่อย่างแกละกัน อุตส่าห์มารนหาที่
ตายถึงนี่แล้วนิ”เขริกาพูดอย่างสะใจแล้วพุ่งไปทำร้ายฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด”จู่ๆแสงสีขาวก็พุ่งเข้าชนเขริกาทำให้เขริกาในร่างมีนลอบหวือกระเด็นไป
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำแม่หนูนะ ผู้หญิงใจร้าย”เด็กน้อยเกล้าจุกนุ่งจงกระเบนโผล่เข้ามาขวางฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“หนูคนนั้น”ฟางอึ้งเพราะเด็กคนนี้คือคนเดียวกับเด็กที่เธอเห็นในฝันเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก นังเด็กผีชั้นจะทำแกตายรอบ2เอง”เขริกาเดือดจัดพุ่งเข้าไปทำร้ายฟางและเด็กน้อยอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว/กรี้ดดด”โบว์ทนไม่ไหวหยิบสร้อยพระออกมาชูใส่เขริกาหวีดร้องสุดเสียง
 
 
 
 
 
 
“นังคนทรยศ ชั้นจะจัดการแก”มีนมองโบว์ที่ปกป้องฟางอย่างแค้นเคือง
 
 
 
 
 
 
“ความแค้นทั้งหมดที่คุณกับชั้นมีให้กัน ชั้นขอสิ้นสุดลงแค่เท่านี้นะคะคุณกั้ง”โบว์มองกั้งสักพักก่อน
จะดึงฟางออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอมันนางมารร้าย ชั้นเกลียดเธอ”ป๊อปปี้มองฟางอย่างโกรธจัดแล้วว่าใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ป๊อปปี้”ฟางร้องอย่างตกเมื่อเห็นเขริกาที่อ่อนแอลง ป๊อปปี้เธอเมื่อว่าฟางเสร็จก็ล้มลงไปต่อ
หน้าต่อตาเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ไงอยู่นี่เองแก้ว เฟย์ ลากตัวฟางกลับ”โทโมะจอดรถแล้วสั่งแก้วและเฟย์ลากตัวฟางขึ้นรถไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางนะทุกคน ฟางจะไปหาป๊อปปี้ ป๊อปปี้กำลังอ่อนแอ”ฟางดิ้นโดยมีแก้วและเฟย์ช่วยกัน
ล็อคตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางคะ ตอนนี้คุณต้องตั้งสติก่อนนะคะ ขืนคุณยังอยู่ที่นั่น มันจะมีแต่ผลร้ายกับคุณ พวกนั้น
ต้องทำร้ายคุณจนแท้งลูกแน่ๆ”โบว์ที่ขึ้นรถมากับพวกโทโมะรีบพูดให้ฟางได้สติ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เห็นด้วยกับน้องเค้านะฟาง พี่กะแล้วว่าฟางต้องมาที่นี่”โทโมะพูด เพราะเขาให้ฟางพักผ่อนก่อน
ที่เขาและแก้วจะออกไปรับเฟย์เมื่อกลับมาพบว่ารถและฟางหายไปซึ่งพวกเขาเองก็เดาไม่ยากว่า
ฟางไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่ทุกคนพาฟางมาที่นี่ในตอนนี้ทำไมกันคะ”ฟางถามเมื่อทุกคนจอดรถที่วัดในตอนกลางคืน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะตอนนี้ฟางกำลังอ่อนแอไง ฟางต้องมีที่พักทางจิตใจ รักษาสภาพจิตใจให้เข้มแข็งซะก่อน
เถอะถึงะกลับไปได้”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าเราช้า ป๊อปอาจเป็นอะไรไปก็ได้นะ”ฟางโวยวายไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
 
“อารมณ์ที่ร้อน ทำการอะไรไปก็มีแต่วู่วาม จุดจบก็จะมีแต่หายนะ อาตมาว่าโยมควรตั้งจิตให้สงบ
กว่านี้ โยมควรจะต้องตั้งสติให้ดี”หลวงตาเดินออกมาพร้อมกับเขื่อน พิมและย่าจำปา
 
 
 
 
 
 
 
“หลวงตาคะ ตอนนี้ฟางหมดหนทางแล้ว ป๊อปปี้ถูกวิญญาณคุณเขมครอบงำ ฟางไม่ไหวแล้วค่ะ
หลวงตา ฟางอยากให้เค้ากลับมา”ฟางก้มลงไหว้หลวงตาแล้วพูดออกมาเสียงสั่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าตอนนี้คุณฟางกำลังอ่อนแอมาก การที่คุณฟางอ่อนแอมากนั่นทำให้คุณเขมยิ่งมีพลังมากขึ้น
ความจริงตอนแรกที่คุณเขมทำอะไรพวกคุณฟางไม่ได้เพราะคุณฟางกับคุณป๊อปมีความรักและเชื่อ
ใจกันมาโดยตลอด ทำให้ความชั่วร้ายไม่อาจทำลายความรักที่บริสุทธิ์ได้ เมื่อมีความมืดก็ต้องมี
ความสว่าง เมื่อมีความหลงใหลที่จอมปลอมเราต้องชนะมันด้วยรักแท้ที่แข็งแรง”เขื่อนพูดให้กำลัง
ใจฟางนั่นทำให้เฟย์อึ้งกับความคิดของเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้เรากำลังสับสน ย่าว่าเรามานั่งสมาธิกับย่ามั้ย ไม่ทำให้จิตใจฟุ้งซ่าน เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น
มา”ย่าจำปาพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“การนั่งสมาธิก็เหมือนกับการฝึกจิตให้นิ่ง บางทีพอจิตนิ่งแล้ว คุณฟางอาจจะเห็นใครบางคนที่เค้า
รอจะมาเกิดเป็นลูกคุณฟางอีกครั้งก็ได้นะครับ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ลูกแม่”ฟางเหลือบไปเห็นเด็กน้อยที่ยืนข้างเขื่อนก็น้ำตาซึม
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเห็นวิญญาณงั้นหรอ”แก้ว เฟย์และโทโมะร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นฟางเดินไปนั่งยองๆข้างๆ
เขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ตอนนั้นที่โบว์เอาสร้อยพระออกมา ทำไมโบว์ถึงเห็นวิญญาณคุณเขมได้ล่ะ”ฟางนึกได้แล้ว
หันไปถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางเห็นวิญญาณได้เพราะอะไรล่ะคะ”โบว์พูดจบก็หยิบที่ตรวจครรภ์ออกมาจากกระเป๋าสะพาย
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่ไอ้กั้งมันรู้รึเปล่า”เขื่อนตกใจรีบถามโบว์ โบว์ส่ายหน้าช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะโบว์ ชั้นจะดูแลเธอเอง”เขื่อนดึงโบว์ไปกอดปลอบเพราะเขาเองรักโบว์มากเหมือนกับ
น้องสาวคนหนึ่ง โบว์ร้องไห้กอดเขื่อนแน่นเหมือนได้ที่พึ่งพิง ทำให้เฟย์มองภาพนั้นแล้วแอบเหวอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เราแยกย้ายไปนอนพักกันเถอะ หลวงตาครับ คืนนี้รบกวนสัก1คืนนะ
ครับ”โทโมะพูดแล้วยกมือขอหลวงตาก่อนจะรีบเดินตามแก้วไปช่วยจัดการที่นอนให้ทุกคน พิม
มองภาพนั้นแล้วซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“พิม ไปนั่งสมาธิกับชั้นต่อเถอะ”ย่าจำปาพูดแล้วดึงพิมไปนั่งสมาธิต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคุณฟางอยากสื่อสารจิตกับลูกของคุณฟางให้ชัดเจนกว่านี้คุณฟางต้องหมั่นทำบุญสะสมบุญ
เยอะๆนะครับ เพราะเจ้าเด็กน้อยเนี่ยก็แอบดื้อเหมือนกัน”เขื่อนพูดแล้วเหล่มองเด็กน้อยที่กอดแขน
ฟางแน่นแต่ตอนนี้ทั้งคู่ยังสื่อสารกันไม่ได้นอกจากมองเห็นและสัมผัสเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ฟางจะทำ ฟางจะเข้มแข็ง เพื่อลูกและนำป๊อปปี้กลับมาให้ได้”ฟางพูดอย่างแน่วแน่
 
 
 
 
 
 
 
 
งั้นเรามาดูกันว่าพลังความดีจะสู้พลังความชั่วของเขมกับพวกได้มั้ย
 
ขนาดโบว์ยังทนไม่ไหวมาช่วยพวกฟางเลย5555555