บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  114.45K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

35) 35 เจ็บปวดที่เธอไม่รัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้างแก้วโทรติดบ้างมั้ย”ฟางถามเมื่อถึงเวลาออกจากโรงพยาบาลแล้วรีบถามแก้วที่วัน

ก่อนเธอให้โทโมะและแก้วไปบอกเรื่องที่เธอท้องกับป๊อปปี้เผื่อป๊อปปี้จะกลับมาบ้าง

 

 

 

 

 

“ไม่เลยค่ะ ปิดเครื่องใส่อีกแล้ว”แก้วพูดทำให้ฟางซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเศร้านะคะคุณฟาง ไว้ถ้าคุณฟางกลับบ้านไปแล้ว เดี๋ยวเราไปนั่งสมาธิทำจิตใจให้สงบ

เหมือนกับคุณท่านมั้ยล่ะคะ”แก้วเห็นฟางเศร้าก็เดินเข้าไปพูดด้วย

 

 

 

 

 

 

“พาน้องชั้นไปวัดอีกแล้ว นี่ก็จะบวชชีแล้วนะ”โทโมะแขวะ

 

 

 

 

 

 

“เข้าวัดเพื่อทำให้จิตใจสงบค่ะ คนที่มีแต่กิเลสตัณหาแบบคุณจะไปเข้าใจอะไร”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่น้อยๆหน่อยเถอะ ชั้นน่ะเจ้านายเธอนะ”โทโมะพูดอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

“เจ้านายที่ทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัดแบบนี้ขอละเว้นไม่ทำความเคารพค่ะ”แก้วต่อปากต่อขำโทโมะ

อย่างไม่ลดละ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เห็นว่าโตแล้วนะ ถ้ายังเด็กๆอยู่ล่ะจะจับตีก้นซะให้เข็ด”โทโมะบ่นอุบเมื่อเห็นแก้วประคองฟาง

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป”เมื่อลงมาชั้นล่างฟางต้องตกใจปนดีใจที่เห็นป๊อปปี้ยืนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ก็เห็นเดินได้ปกตินี่คะไม่เห็นจะป่วยใกล้ตายเลย”มีนเดินลงจากรถแล้วมาคล้องแขนป๊อปปี้

ก่อนจะว่าใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ห่างๆคุณป๊อปหน่อยก็ดีนะไม่ต้องติดกันมากขนาดนี้ก็ได้”แก้วว่า

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอกจ้ะ เพราะว่า แถวนี้น่ะมีพวกถ่านไฟเก่าที่พยายามอยากจะประทุอีกครั้ง เลยต้อง

พยายามเป็นน้ำมาดับไฟให้”มีนพูดแล้วเหล่มองฟางที่กำมือแน่นซ่อนความเสียใจเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ถ้าจะมาประชดแดกดันกันแบบนี้ก็เชิญกลับไปเถอะ”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็อยากจะกลับอยู่แล้วไม่อยากมาเหยียบหรอก มีแต่คนป่วยโรคสำออย ป๊อปคะรีบๆพูดแล้วรีบๆไป

เถอะค่ะ”มีนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ป๊อปมาหาฟางแล้ว ป๊อปฟางมีเรื่องจะบอกตอนนี้ฟางท้องแล้วนะ”ฟางกลั้นน้ำตาแล้วเดิน

เข้าไปพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ลูกป๊อปจริงๆหรอ นึกว่าลูกไอ้กั้ง”ป๊อปปี้เยาะ

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงพูดแบบนี้วะ”โทโมะเดินเข้าไปเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“ใช่ คุณฟางมีแค่คุณป๊อปแค่คนเดียวไม่เคยมีอะไรกับคุณกั้ง จะมีก็แต่คุณนั่นล่ะที่ไม่รู้จักพอ”แก้ว

ว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่ อย่ามาทำปากดีไปหน่อยเลย นังคนใช้ ได้ทีนี่ด่าเจ้านายฉอดๆ นี่คงจะอยากเป็นเมียของหลาน

ชายเจ้านายตัวเองจนตัวสั่นล่ะสิท่า”มีนดูถูกแก้ว

 

 

 

 

 

 

“พูดอย่างงี้ก็สวยสิ”แก้วหันขวับมาจะเอาเรื่องมีน

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว น่ารำคาญ”ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสียก่อนจะหันมามองฟางด้วยสายตาเย็นชา ฟางสบตา

กับสามีที่เมินเฉยใส่เธอยิ่งทำให้เธออยากจะร้องไห้ออกมาให้รู้แล้วรู้รอดตอนนี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่คิดว่านี่เป็นลูกของเราแล้วป๊อปจะมาทำไม”ฟางฝืนใจแข็งแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่จะมาบอกเรื่องหย่าของเรา เพราะป๊อปไม่อยากให้มีนเค้าไม่สบายใจ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป นี่ป๊อปพูดอะไรออกมา ป๊อปกำลังขอหย่าฟางนะ”ฟางอึ้งพยายามตั้งสติแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ขอหย่า มันก็จะแฟร์สำหรับเรา2คน ในเมื่อฟางมีไอ้กั้ง ปีอปก็มีมีน”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดมีนต่อ

หน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมป๊อปต้องพูดแบบนี้ออกมา เรารักกันไม่ใช่หรอ”ฟางน้ำตาไหลออกมาแล้วถามสามี

 

 

 

 

 

 

 

 

“รัก แต่ป๊อปรู้สึกว่าอยู่กับฟางมันมีแต่เรื่องน่าเบื่อ จืดชืด คบกันต่อไปก็ดันทุรัง ฝืนกันไปเปล่าๆ พอ

ป๊อปเจอมีนป๊อปรู้สึกได้ว่าป๊อปขาดมีนไม่ได้ เหมือนกับเราคือคู่กันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ฟางทนฟังคำที่ป๊อปปี้พร่ำถึงมีนไม่ไหวก็ตบหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ตบหน้าป๊อปงั้นหรอ”มีนจะเข้าไปเอาเรื่องแต่เจอโทโมะและแก้วขวางเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ป๊อปจำไม่ได้หรอ ว่าเราสัญญากันว่ายังไง 7ปีที่เราคบกันมามันไม่มีความหมายเลยหรอ

ทำไมพอเจอกับคนอื่นที่เข้ามาทำให้ป๊อปเปลี่ยนไปแบบนี้ ฟางมันไม่มีความหมายในชีวิตป๊อปอีก

แล้วหรอ”ฟางถามทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟะ ฟาง”เมื่อเห็นน้ำตาของฟาง วูบหนึ่งทำให้ป๊อปปี้เหมือนได้สติกลับมา

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปอย่าไปฟังมันนะ”มีนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่ลืมเขมไปแล้วหรอ”เขริกากระซิบข้างหูป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ป๊อปเป็นอะไรน่ะป๊อป”ฟางตกใจที่ป๊อปปี้มีอาการปวดหัวเหมือนวันนั้นอีกแล้วก็รีบเข้าไป

ประคอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับ เชม โอ๊ย”ป๊อปปี้ร้องออกมาและพยายาขัดขืนออกจากอ้อมกอดของฟาง

 

 

 

 

 

 

“หลีกไปสิยะ ป๊อปขามีนอยู่นี่แล้วนะคะมีนบอกแล้วไงคะว่าพวกมันไม่ตายหรอกค่ะ อีแค่โรค

สำออยเรียกร้องความสนใจ เรากลับบ้านกันเถอะนะคะ ปวดหัวใช่มั้ยเดี๋ยวมีนจะนวดให้นะคะ”มีน

ผลักแก้ว โทโมะปรี่เข้าไปผลักฟางล้มก่อนจะประคองกอดป๊อปปี้แทนฟาง ฟางสะอึกมองภาพนั้น

แล้วภาพที่ป๊อปปี้และฟางยังรักกัน แสดงความรักให้กันผุดเข้ามาในหัว ฟางแทบยืนต่อไปไม่ไหว

จนโทโมะและแก้วต้องเข้าไปประคองไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าไปไหนนะ ผมต้องการคุณเท่านั้น”ป๊อปปี้พูดเหมือนคนเพ้อ มีนยิ่งกอด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไปไหนแล้วนะคะ ที่รัก เราจะอยู่ด้วยกันนะคะ”มีนพูดแล้วกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางไม่อาจทนเห็นภาพนั้นอีกต่อไปก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด/ฟางระวัง”ฟางวิ่งไปไม่ดูทางทำให้มีรถสวนมาจะชนฟาง กั้งโผล่มาดึงฟางหลบรถทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะครับฟาง นี่ฟางเป็นอะไรทำไมถึงมาที่โรงบาลล่ะ”กั้งประคองฟางขึ้นมาแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ค่อยสบายน่ะกั้ง ขอบคุณกั้งมากนะที่ช่วยฟาง”ฟางพูดแล้วยิ้มขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟางร้องไห้นิ ทำไม เกิดอะไรขึ้นใครทำอะไรฟาง”กั้งตกใจแล้วถามฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกกั้ง ฟางไม่เป็นอะไร”ฟางบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถามกั้ง

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ฟางป่วยแบบนี้แล้วคุณป๊อปไปไหนล่ะ กั้งอยู่ใกล้ฟางแบบนี้มีหวังโดนชกอีกแน่ๆ”กั้งแกล้ง

ย้ำถึงป๊อปปี้ทำให้ฟางสะอึกแล้วน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่กั้งพูดอะไรผิดหรอ ทำไมต้องร้องไห้ล่ะ นี่ทะเลาะกับคุณป๊อปหรอฟาง”กั้งแกล้งถามด้วย

ความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปเค้าไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ฮือๆ”ฟางร้องไห้โฮออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟางไม่ร้องนะ”กั้งเห็นฟางอ่อนแอก็ได้ทีดึงฟางไปกอดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย ปากบอกไม่มีอะไรกับกั้งแต่สุดท้ายก็นัดกันนี่นา เอ๊ะๆ ในโรงจอดรถของโรงพยาบาลก็ไม่

เว้น ไม่อยากจะนึกเลยถ้าในที่ลับตาคนนี่จะไปถึงไหน”มีนเดินควงป๊อปปี้มาที่จุดที่นัดกับกั้งแล้วรีบ

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญกลับไปซะ กลับไปกกกอดกันให้พอใจเลย”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป ผมว่าคุณกำลังเข้าใจผิดนะ มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด”กั้งแกล้งทำเป็นพุดดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไล่เนี่ยเพราะว่าอยากจะสวีทหวานกันล่ะสิ ไปเถอะค่ะป๊อป เราเสียเวลากับพวกของเก่าๆพวกนี้มา

มากพอแล้ว กลับกันเถอะค่ะ”มีนว่าก่อนจะรีบยุป๊อปปี้ ชายหนุ่มมองฟางที่อยู่ในอ้อมกอดกั้ง

ตาขวาง วูบหนึ่งเขารู้สึกโมโหไม่พอใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงมักมาก”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง ทำให้ฟางชะงัก แล้วเสียงของภาณุก็ดังก้องในหัวอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงนะป๊อป ป๊อปฟังฟางก่อน”ฟางรีบผละจากอ้อมกอดกั้งแล้ววิ่งไปจับมือรั้งป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับ โทษทีนะที่มาขวางความสุขของฟางกับมัน กลับไปสิกลับไปอยู่กับมัน เพราะ

อาทิตย์หน้าเราจะหย่ากัน ป๊อปจะได้อยู่กับมีนเค้าอย่างเปิดเผยสักที”ป๊อปปี้สะบัดมือของฟางที่รั้ง

ตัวเองออกอย่างแรงแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อป ไม่เอาอย่าทิ้งฟางไปแบบนี้ อย่าทิ้งฟางกับลูกไปแบบนี้ได้มั้ย ฟางบอกแล้วว่าฟางอยู่

ไม่ได้ถ้าไม่มีป๊อป ป๊อปกลับมาหาฟางกับลูกเถอะนะ กลับมาเป็นครอบครัว พ่อ แม่ ลูก อย่างที่เรา

เคยฝันกันไว้ไง ฮือๆ”ฟางตกใจกอดรั้งป๊อปปี้จากด้านหลังแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น ป๊อปปี้ที่พยายาม

ขัดขืนแล้วภาพอดีตของเขากับฟางก็ฉายเข้ามาในหัว รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของฟางวนเวียนใน

หัวเขา ภาพที่เขาสัญญาจะรักแต่ฟางในงานแต่งงานก็ฉายเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันโกหก ใหญ่อย่าไปเชื่อมัน มันก็แค่มารยาของพวกที่อยากจับผู้ชายเท่านั้น ใหญ่ต้องอยู่กับเขม

เรื่องลุกมันไม่ใช่ลูกของใหญ่หรอก มันคือลูกของกร พวกมันรักกันตั้งแต่ชาติที่แล้วมาแล้วนะ”เสียง

เขริกากระซิบที่หู ทำให้ป๊อปปี้หลับตาแล้วพยายามไล่ความคิดเหล่านั้นไปจากหัวก่อนจะแกะมือ

ของฟางออกแล้วผลักฟางล้มไปกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ทำงี้ได้ไงวะ ฟางท้องอยู่นะ”โทโมะตกใจรีบไปประคองฟางขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ป๊อป ทำไมต้องทำกันแบบนี้ ไม่รักฟางแล้วจริงๆหรอ”ฟางสะอึกสะอื้นแล้วถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ป๊อปไม่รักฟางแล้ว”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา มีนและกั้งยิ้มอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป คุณเป็นบ้าอะไร นี่น่ะหรอ คนที่บอกรักคุณฟางนักรักหนา คนรักกันเค้าทำแบบนี้หรอ

ห้ะ”แก้วที่ทนต่อไปไม่ไหวก็ระเบิดอารมณ์ออกมาแล้วผลักอกป๊อปปี้จนเซ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักกันมันก็แค่อดีตไงยะพูดจาไม่รู้เรื่องรึไง”มีนปรี่เข้ามาผลักอกแก้วกลับ แก้วโมโหง้างจะตบมีก็

ชะงักเมื่อเห็นไอสีดำล้อมรอบป๊อปปี้ และถ้าสังเกตดีๆหน้าตาของป๊อปปี้ดูหมองคล้ำเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะอยู่ด้วยกันนะใหญ่ จะไม่มีนังหน้าด้านที่ไหนมาพรากเราไปจากกัน”เขริกากระซิบป๊อปปี้อีก

ครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปวดหัว”ป๊อปปี้มองฟางและทุกคนก็เริ่มกุมขมับแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปไม่เป็นไรนะคะ มีนจะพาป๊อปกลับเดี๋ยวนี้ แล้วอาทิตย์หน้าเราก็จะไปหย่ากับเมียเก่าของป๊อป

แล้วนะจะได้หมดเรื่องกันไปสักที”มีนพูดจบก็ประคองป๊อปปี้ไปจากตรงนั้นแล้วขึ้นรถกลับไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อป ป๊อปกลับมาก่อน ฮือๆ”ฟางตกใจที่มีนเอาป๊อปปี้ไป เหมือนกับฝัน เธอไม่อยากเสีย

ปีอปปี้ไปให้ใครอีกแล้ว ฟางรีบวิ่งตามไปที่รถแต่ช้าไปเมื่อมีนขับรถพาป๊อปปี้ออกไป ฟางวิ่งไปจน

ทรุดกับพื้นอย่างอ่อนแอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พอแล้วฟาง”โทโมะและแก้ววิ่งตามมาแล้วประคองฟางที่ล้มให้ลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ป๊อป กลับมาหาฟาง ฮือๆ”ฟางแทบเข่าอ่อนแล้วร้องไห้อย่างหมดแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ป๊อปปี้ ฮือๆ”ฟางที่ร้องไห้และเกิดความเครียดสะสมเอาไว้ก็เป็นลมล้ม

ไป

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วพาฟางไปที่รถเร็วๆ”โทโมะตกใจรีบอุ้มฟางกลับไปขึ้นรถทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เท่านี้คงจะสะใจพวกคุณๆแล้วสินะคะ”โบว์ออกมาจากที่ซ่อนมองดูการกระทำของกั้งและมีนที่

ทำลายป๊อปปี้และฟางก็พูดออกมาก่อนจะเดินไปนั่งที่รถตามเดิม แวบหนึ่งกั้งสัมผัสได้ถึงความ

เฉยชาของโบว์ก็รู้สึกแย่ข้างในใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถือว่าหายกันละกันนะไอ้คุณใหญ่”กั้งสะบัดความคิดนั้นไปแล้วพูดออกมาร้ายๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มีพรายกระซิบแล้ว เขริกานี่ต้องเป็นผีกระซิบนะ55555

 

 

งานนี้ขอฟางอ่อนแออีกสักตอน เดี๋ยวตอนหน้าจะให้นางฮึดสู้ละล่ะ

 

 

เรื่องนี้ให้นางเอกสู้เพื่อพระเอกบ้าง เปลี่ยนเเนวๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา