บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะมองชั้นอีกนานมั้ยห้ะ นอนได้แล้ว”ภาณุเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพูดเมื่อเห็นนันท์นั่งอยู่บน
เตียงไม่ยอมนอน
 
 
 
 
 
“เจ้านายยังไม่นอนแล้วบ่าวอย่างนันท์จะนอนก่อนได้ยังไงล่ะจ้ะ”นันท์พูดแล้วรีบลุกจะไปนอนที่
เก้าอี้ยาวในห้อง
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนี่เธอจะไปไหน”ภาณุรีบคว้ามือนันท์เอาไว้แล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่นอนข้างบนเตียงเถอะจ้ะนันท์นอนข้างล่างเอง”นันท์พูดแล้วมองไปที่เก้าอี้ยาวริมห้อง
 
 
 
 
 
 
“รังเกียจชั้นรึไง อย่าเรื่องมาก นี่ก็นอนทั้งวันแล้วนิ นอนตรงนี้ล่ะ”ภาณุพูดแล้วดึงนันท์ไปบนเตียง
ตามเดิม
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอย่างไม่เคยนอนกับชั้น นอนๆไปสิ”ภาณุมองนันท์ที่จ้องตัวเองไม่ยอมนอน
 
 
 
 
 
 
“จริงสิจ้ะ ก่อนขึ้นมานันท์ขอยาหม่องที่คุณปลื้มไว้ คุณใหญ่มาทายาก่อนสิจ้ะ จะได้ไม่บวม”นันท์
พูดก่อนจะทายาหม่องลงที่นิ้วที่ภาณุถูกปูหนีบเมื่อเย็น ชายหนุ่มมองร่างบางที่เอาใจใส่เขานิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ นันท์ว่าเรานอนกันเถอะจ้ะดึกแล้ว โอ๊ย”นันท์เงยหน้ามาเจอกับร่างสูงที่ยื่นหน้ามาใกล้ จึง
แกล้งขยี้ตาแล้วหาวแต่ต้องร้องเมื่อเธอลืมไปว่าที่มือของเธอนั้นพึ่งทายาหม่องที่แผลภาณุมา
 
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่เซ่อจริงๆ ลืมไปรึไงว่ามือตัวเองมียาหม่องมานี่”ภาณุถอนหายใจเอือมนันท์ก่อนจะไปที่
ห้องน้ำและหาน้ำมาล้างตาให้นันท์ แล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดที่บริเวณใกล้ๆตาให้ ชายพนุ่มมองร่าง
บางที่นั่งหลับตาตรงหน้านิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาจูบที่เปลือกตาข้างหนึ่งของนันท์และไล้มา
อีกข้าง นันท์เองตกใจในตอนแรกและใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณใหญ่”นันท์รวบรวมสติก่อนจะพูดขึ้นมา ภาญุถอนจูบแล้มนั่งมองหน้านันทืนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นง่วงแล้ว เรานอนกันเถอะ”ภาณุพูดสั้นๆด่อนจะดันตัวนันท์ล้มตัวนอนโดยมีเขานอนข้างๆก่อนที่
ชายหนุ่มจะเลื่อนมือไปปิดไฟที่โคมไฟข้างเตียงแล้วนอนกอดร่างบางข้างๆกาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำหน้ามุ่ยแบบนั้นสิคะพี่เขม วันนี้พี่ใหญ่ไม่มากับเรา วันอื่นพี่ใหญ่ก็มากับเราเองล่ะค่ะ อย่าลืม
สิคะว่าเราน่ะเมียหลวงไม่ใช่เมียน้อยกันครัวนั่น”คุณเล็กพูดเมื่อพาเขริกามาสังสรรค์ที่ไนต์คลับยาม
ค่ำคืน
 
 
 
 
 
 
“น้องเล็กไม่เคยมีคนรักน้องเล็กไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บแค่ไหนที่เห็นสามีของเราสนใจคนอื่นน่ะ”เขริกา
หันขวับมาพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่เล็กไม่อยากให้พี่เขมเครียดนี่คะ วันนี้เรามาสนุกกันเถอะค่ะ”คุณเล็กพูดแล้วลุกออกไปเต้นรำ
กับเพื่อนๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอกเขม”กวินเดินเข้ามานั่งข้างเขริกาที่โต๊ะ
 
 
 
 
“อย่าพึ่งชวนคุยได้มั้ย คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ มดว่าที่ภรรยาของกวินไม่มารึ”เขริกาย้อนถาม
 
 
 
 
 
 
“มดเค้าไประยองกับครอบครัวน่ะ ชั้นเลยออกมาพบปะเพื่อนสมัยที่เรียนเมืองนอกด้วยกัน นี่แต่งงาน
กับใหญ่มันแล้วไม่มีความสุขรึไง”กวินพูด
 
 
 
 
 
“สามีขลุกอยู่แต่กับเมียน้อยใครจะมีความสุขล่ะ”เขริกาพูด
 
 
 
 
 
“ไอ้ใหญ่มันคงจะเห่อเด็กในท้องน่ะสิ ถ้าเธออยากให้ใหญ่ดูแลเธอแบบนันท์ก็รีบๆท้องซะสิ”กวิน
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“2เดือนที่ปีนังก็ลองแล้วมันไม่ติดนี่ไม่รู้แม่นั่นมันทำยังไงถึงได้ท้องกับใหญ่ได้ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด”เข
ริกาพูด
 
 
 
 
 
“ไม่โมโหสิจ้ะคนสวย งั้นคืนนี้ไม่ต้องเครียดเรามาสนุกกันเถอะ เชิญครับ”กวินพูดก่อนจะโค้งจินนี่
ออกไปเต้นรำในจังหวะสนุกสนานบนฟลอร์
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะ”คุณเล็กที่เริ่มเมาก็ขืนตัวเมื่อถูกผู้ชายในร้านลวนลาม
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะเล้กเมื่อกี้เรายังเต้นรำด้วยกันเลย”ชายคนนั้นพูด คุณเล็กตกใจรีบผลักชายคนนั้นล้ม
 
 
 
 
 
 
“พี่เขมช่วยเล็กด้วย”คุณเล็กพูดแต่เขริกามองนิดนึงก่อนจะหันไปพูดตุยกับกวินต่อไม่สนใจ คุณเล้ก
ถอนหายใจก่อนจะรีบออกมาจากไนต์คลับทันที แต่เมื่อออกมาชายคนนั้นพาเพื่อนอีก2-3คนปรี่
เข้าไปหาคุณเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด อย่านะ”คุณเล็กตกใจรีบวิ่งเข้าไปในซอยเล็กๆเพื่อหลบ
 
 
 
 
“คุณหนูมาทำอะไรที่นี่”กรเดินออกมาจากร้านยาดองเล็กๆข้างทางแล้วแปลกใจที่เจอคุณเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่เรื่องของแก อย่ามาสอด”คุณเล็กหันขวับมาว่ากรทันที กรส่ายหน้าเอือมๆก่อนจะมองชาย2-
3กำลังมองหาก็ยิ้มออกมา
 
 
 
 
“เพื่อนคุณหนูตามหาตัวอยู่ผมเรียกให้นะครับ”กรพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงอย่ามาสอด แกกับชั้นมันคนละชั้นกัน ถ้าชั้นเลือกได้ชั้นก็ไม่อยากมาเหยียบที่สก
ปรกๆจนๆแบบนี้หรอก อี๋ สกปรกแต่ก็เหมาะกับเสมียนชั้นต่ำแบบแกดีนะ”เมื่อชายกลุ่มนั้นเดินไปคุณ
เล็กที่กำลังเมาได้ที่ก็ผลักกรล้มก่อนจะว่ากรและดูถูกชายหนุ่มอย่างเคย
 
 
 
 
 
“คำก็ต่ำ2คำก็ต่ำความอดทนผมก็มีขีดจำกัดนะคุณหนู”กรพูด
 
 
 
 
 
“หึ คนจนอย่างแกมีความรู้สึกด้วยรึนึกว่าจะดีแต่ทำงานงกๆไปงั้น ทำไม ชั้นจะด่าจะว่าแกแบบนี้แล้ว
ไง ไอ้คนจน ไอ้คนข้างถนน ไอ้กุ๊ย เสมียนชั้นต่ำ”คุณเล็กได้ทียิ่งด่าว่ากรแล้วเอานิ้วจิ้มหัวกรอย่าง
แรงไปเพราะฤทธ์เหล้า
 
 
 
 
 
“ดี งั้นไอ้คนจนๆนี่ล่ะจะทำให้คุณหนูรู้ว่าอย่ามาปากดีแบบนี้อีก”กรที่โมโหและอารมณ์ถึงขีดสุดบวก
กับที่กินยาดองไปเมื่อครู่ก็กระชากคุณเล็กมาแนบลำตัวก่อนจะลากเข้าไปที่ห้องเช่าของตัวเองที่อยู่
ใกล้ๆบริเวณนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ กวิน ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ ตื่นๆๆ”เขริกาลืมตาตื่นมาต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับ
กวินในสภาพไม่สวมอะไรเลยสักชิ้นทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
“อือ เขมจะปลุกทำไมเราง่วง”กวินงัวเงียโวยวายแล้วพลิกไปอีกด้านหนึ่ง
 
 
 
 
 
“ตื่นขึ้นมาเลยนะ นี่ทำไมชั้นกับเธอถึงมามีสภาพแบบนี้ล่ะห้ะ”เขริกาพูดพลางใส่เสื้อผ้าตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าอย่าซีเรียสสิ ทำอย่างกับตอนที่เราเรียนอยู่เราไม่เคยสนุกกันแบบนี้”กวินลุกขึ้นมาแล้วพูด
ยิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
“เพราะชั้นแต่งงานกับใหญ่แล้วน่ะสิ ส่วนเธอก็จะแต่งงานกับมดแล้ว ชั้นขอละกันว่าเรื่องเมื่อคืนและ
เมื่อก่อนๆมาอย่าได้ปริปากบอกใหญ่เด็ดขาด ไม่อย่างงั้นชั้นจะสั่งให้คุณพ่อจัดการแน่”เขริกาพูด
แล้วเดินปึงปังออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
“อวดดีจริงๆ หึๆ”กวินมองเขริกาที่ออกไปจากห้องก็หัวเราะในละคอออกมาเบาๆก่อนจะลุกไปใส่
เสื้อผ้าตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามีอาการปวดท้องยังไงก็บอกชั้นนะนันท์แล้วชั้นจะไปดูอาการ”ปลื้มพูดเมื่อเดินมาส่งนันท์และ
ภาณุที่รถ
 
 
 
 
 
“หรือถ้าไม่มีอะไรมากชั้นจะพานันท์มาตรวจดูอาการที่นี่เองนายไม่ต้องไปที่นั่นบ่อยหรอก”ภาณุรีบ
พูด
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่ นี่คุณปลื้มเป็นหมอนะคะ”นันท์มองหน้าภาณุที่ตั้งแง่เรื่องผู้ชายกับเธอก็เดินน้อยใจขึ้นรถ
ไป
 
 
 
 
 
“หึงให้น้อยๆหน่อยนะเพื่อน เดี๋ยวลูกในท้องจะพาลงอแงเอา”ปลื้มพูดแซวเพื่อน ภารุรีบเดินขึ้นรถ
ไปทันที
 
 
 
 
“เดี๋ยวกลับไปนะก็พักผ่อนให้มากๆ ไม่ต้องลงมาทำงานเข้าใจมั้ย”ภาณุพูดเมื่อนั่งอยู่บนรถกับนันท์
 
 
 
 
“นี่ชั้นพูดนี่ไม่ได้ยินรึไงห้ะ หันมามองหน้าชั้นเดี๋ยวนี้นะ”ภาณุหงุดหงิดเมื่อนันท์เดินหนีตัวเองก็
กระชากแขนรั้งไว้
 
 
 
 
 
 
“นันท์จะกลับไปที่เรือนริมน้ำไงจ้ะ ทำตามหน้าที่ที่คุณใหญ่สั่งทุกอย่าง”นันท์พูดแล้วมองหน้าภาณุ
 
 
 
 
 
“ก็ดี แล้วอย่าลืมทานยาให้ครบล่ะ”ภาณุพูดเสียงอ่อยลงเมื่อสบตากับคนตัวเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใหญ่กลับมาแล้ว”เขริกาที่แอบกลับมาแล้วเห็นภาณุกับนันท์อยู่ด้วยกันก็ปรี่เข้ามากอดภาณุแน่น
 
 
 
 
 
“นันท์จ้ะเมื่อวานเธอพาใหญ่ไปแล้ว วันนี้ให้ใหญ่อยู่กับชั้นบ้างนะจ้ะ”เขริกาพูดแล้วมองหน้านันท์
ก่อนจะยิ้มหวานออกมา
 
 
 
 
 
“เมื่อวานไปที่สมาคมเป็นไงเขม ขอโทษนะพอดีนันท์เค้าป่วยเลยไปด้วยไม่ได้”ภาณุพูดทำให้เข
ริกาแอบไม่พอใจลึกๆที่ภาณุพูดด้วยน้ำเสียงเจือความเป็นห่วงให้นันท์
 
 
 
 
 
 
“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ ได้เจอเพื่อนๆที่เรียนด้วยกัน จริงสิคะนี่กวินเค้าจะแต่งงานกับมดแล้วนะคะ เดือน
หน้าเราไปงานแต่งงานทั้งคู่นะคะ พวกนั้นก็ถามกันใหญ่ว่าเมื่อไหร่ใหญ่จะมีน้องสักที”เขริกาพูดแล้ว
คล้องแขนภาณุ
 
 
 
 
“ช่วงนี้เรา2คนก็ต่างยุ่งนี่จ้ะเขม เขมก็รู้นี่”ภาณุพูดแล้วเหลือบไปมองนันท์ที่ยืนซึมอยู่
 
 
 
“เอาเถอะค่ะมาเหนื่อยๆเข้าไปพักผ่อนข้าวในเถอะค่ะ จำปาจ้ะ พานันท์กลับไปที่เรือนเล็กของนันท์
ด้วยนะจ้ะ”เขริกาเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะสั่งจำปาแล้วเน้นย้ำว่าเล็กใส่นันท์ นันท์นิ่งก่อนจะยอมเดิน
ตามจำปากลับเรือนตัวเองไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับคุณใหญ่คุณเขม”นายชิดคนสนิทของภาณุรีบวิ่งกุลีกุจอมาหาภาณุ
 
 
 
 
“อะไรนะ ยัยเล็กหายตัวไปตั้งแต่เมื่อคืน เขม เมื่อคืนเขมไม่ได้กลับมากับยัยเล็กหรอ”ภาณุตกใจ
แล้วรีบถามเขริกา
 
 
 
 
 
“ไม่ทราบสิคะ เขมเองก็ง่วงมากชวนน้องเล็กกลับน้องเล็กก็ไม่ยอมกลับบอกจะให้เพื่อนไปส่ง”เข
ริการีบพูด
 
 
 
 
 
“ยัยเล้กนะยัยเล็กปกติก็ไม่เคยเหลวไหลแบบนี้เดี๋ยวใหญ่จะไปตามยัยเล็กที่บ้านเพื่อนเขมอยู่นะ”ภาณุพูดแล้วเดินออกไปเพื่อเตรียมรถตามหาคุณเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอจ้ะคุณใหญ่”นันทืแอบตามภาณุมาที่โรงรถแล้วถาม
 
 
 
 
“นี่เธอยังไม่กลับเข้าไปในเรือนอีกรึ กลับไปได้แล้ว”ภาณุดุ
 
 
 
 
 
“นันท์แค่แปลกใจที่เห็นชิดกับสมดูท่าทางตื่นๆเหมือนมีเรื่อง”นันท์พูด
 
 
 
 
“ยัยเล็กหายตัวไป ชั้นจะไปตามยัยเล็กกลับมาเธอกลับไปที่เรือนริมน้ำได้แล้ว”ภาณุพูด
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่เองก็เหมือนกันนะจ้ะ กลับมาแล้วก็พักผ่อนให้มากๆนะจ้ะ”นันท์พูดแล้วก้มหน้าหลบเอียง
อาย
 
 
 
 
 
“ขอบใจนะที่เป็นห่วง”ภาณุมองนันท์ที่ตามมาหาตนเองก็ยิ้มออกมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นันท์มายืนทำอะไรตรงนี้จ้ะกวนใหญ่เค้าทำไม ใหญ่เค้าจะไปตามหาน้องเล็กนะ”เขริการีบเดินเข้า
มาหาทั้งคู่
 
 
 
 
 
“นันท์ขอโทษนะจ้ะ เดี๋ยวนันท์จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะจ้ะ”นันท์พูดแล้วรีบก้มหน้าจะเดินไป
 
 
 
 
 
“โถ นี่คงจะเป็นห่วงใหญ่เหมือนๆกับชั้น ไม่ต้องห่วงนะจ้ะ”เขริการีบดึงนันท์ไปกอดแน่นแล้วพูด
 
 
 
 
 
“งั้นเขมฝากดูแลนันท์ด้วยนะเดี๋ยวใหญ่จะรีบพาเล็กกลับมา”ภาณุพูดแล้วรีบเดินขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนันท์กลับไปที่เรือนริมน้ำแล้วจ้ะ คุณเขมจะได้พักผ่อน”นันท์พูดและรีบผละจากอ้อมกอดของ
เขริกา
 
 
 
 
 
“พอใหญ่ไปก็รีบไป นี่จะไม่ยอมพูดคุยกับชั้นเลยรึจ้ะนันท์”เขริการีบพูด
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณเขมมีอะไรให้นันท์รับใช้รึจ้ะ”นันท์นิ่งสักพักก่อนจะถามเขริกา
 
 
 
 
 
“จริงสิตอนกลับมาจากปีนังชั้นเจอเข็มกลัดรูปผีเสื้อมันสวยมากชั้นว่าจะเอาให้เธอพอดี”เขริกาพูด
แล้วเดินพานันท์ขึ้นห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย”นันท์ร้องเมื่อเขริกาอาสากลัดเข็มกลัดที่อกข้างซ้ายของนันท์แล้วถูกเข็มตำ
 
 
 
 
“เจ็บรึจ้ะนันท์ สงสัยมันคงแข็งน่ะชั้นเลยเผลอลงแรงไปหน่อย”เขริการีบพูดแล้วมาดูนันท์พบว่า
เลือดซึมออกมา
 
 
 
 
 
“แต่ไม่เป็นไรนะนันท์ เพราะนี่มันยังน้อยไปสำหรับความเจ็บปวดที่ชั้นกำลังเจ็บเจ็บที่ถูกแบ่งสามีไป
ให้พวกไม่มียางอายแบบนั้น แต่นันท์เองก็คงจะรู้สึกตัวช้าหน่อยสินะจ้ะ เพราะแอบกินของคนอื่นมา
ตั้งนาน กว่าจะรู้ตัวก็ท้องแบบนี้ละ”เขริกาพูดแล้วเดินเชิดออกไปทิ้งให้นันท์มองตามเขมอย่างไม่
เชื่อสายตาว่าต่อหน้าภาณุเป็นอย่างอยู่กับเธอเป็นอย่าง
 
 
 
 
 
 
เหมือนเรื่องจะดี แต่อย่าลืมนะว่าคุณใหญ่ของเราเค้ามีเมียแต่งไว้อยู่แล้ว
 
 
ตอนหน้านี่มีเงิบแน่นอน เพราะตอนนี้เรื่องเกิดขึ้นเยอะมากก