บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์อย่าเป็นอะไรนะนันท์”ภาณุพูดแล้วรีบพานันท์เข้าไปในห้องตรวจก่อนที่พ่อของปลื้มจะเข้าไป

ดูอาการ

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ใหญ่ ใจเย็นๆก่อน ตอนนี้นันท์อยู่กับพ่อชั้นแล้ว ตั้งสติแล้วบอกชั้นมาว่านี่มันเกิดเรื่องอะไร

ขึ้น”ปลื้มพูด

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้เขมกับยัยเล็กมาที่เรือนริมน้ำ ชั้นเห็นเขมดีและเอาใจใส่ดูแลนันท์ ชั้นเลย

ขึ้นไปอาบน้ำชั้นบน พอลงมาก็ได้ยินเสียงเอะอะที่ท่าน้ำ ชั้นเลยรีบไปก็พบว่านันท์ตกน้ำไป

แล้ว”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ปัญหาเมียหลวงเมียน้อยน่ะสิ นี่เขมกับยัยเล็กคงจะมาแกล้งนันท์แน่ๆ”ปลื้มพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีทางล่ะ เขมดีกับนันท์นะ ตอนที่ปีนังเขมก็ถามไถ่ถึงนันท์เสมอๆ จริงสิ ก่อนที่ชั้นจะพานันท์มา

ที่นี่ เขมบอกว่านันทืโกรธเพราะคิดว่าเขมจะมารับชั้นไป เลยมีปากเสียงกัน จากนั้นนันท์ก็พลัดตก

น้ำ”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่หรอใหญ่ ชั้นดูแลนันท์ที่นี่ ชั้นไม่เคยเห็นท่าทีที่นันท์จะโกรธเคืองอะไรเขมเลยนะ ใหญ่คุณ

หญิงป้าเป็นพยานได้เลย นันท์เค้ารู้สึกผิดทุกครั้งนะที่พูดถึงเขมน่ะ”ปลื้มพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ทำไงได้ล่ะ ชั้นทำแม่นั่นท้องชั้นก็ต้องรับผิดชอบน่ะสิ ยังไงเด็กในท้องก็คือทายาทของจิระ

คุณ”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่ ชั้นถามอะไรหน่อยสิ ถ้าเกิดนันท์ไม่ได้ท้องกับนาย ในงานแต่งงานของนายกับเขมวันนั้นที่

นายกรเค้ามาขอไถ่ตัวนันท์ไป นายจะโวยวายไม่ยอมแบบนั้นมั้ย”ปลื้มนิ่งสักพักก่อนจะถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยอม แม่นั่นไม่ใช่สาวใสซื่อนะ แม่นั่นมีราคีไปแล้ว”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

“ราคีที่เกิดจากนายน่ะหรอ นายเป็นคนทำให้นันท์มีราคีเองนะ นันท์เค้ารักกับคนรักของเค้ามาดีๆ

นายเองเป็นคนเริ่มทุกอย่าง ถ้าเอาตามตรงถ้าชั้นเป็นนายกรนะ ชั้นน่ะรักนันท์มาก ไม่ถือหรอกที่

นันท์จะผ่านอะไรมา”ปลื้มพูด

 

 

 

 

 

 

“แม่นันท์เป็นของชั้นแล้ว เป็นทาสในเรือนชั้น ชั้นไม่มีวันให้แม่นั่นไปไหนหรอกผู้หญิงอวดดีไม่ฟัง

คำสั่งชั้นแบบนี้”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

“นันท์อวดดีไม่ฟังคำสั่งนายแค่นั้นหรอนายเลยอยากจะเอาชนะเธอ ชั้นก็นึกว่านายรักนันท์ซะ

อีก”ปลื้มพูดดักคอ

 

 

 

 

 

 

“ชะ ชั้นเนี่ยนะรักนันท์ ไม่มีวัน นั่นน่ะแค่เด็กในบ้าน ชั้นรักเขม”ภาณุเถียง

 

 

 

 

 

 

“รักเขม แต่ทำไมพอกลับมาจากปีนังถึงไปนอนที่เรือนริมน้ำล่ะ ใหญ่ชั้นเป็นหมอนะ ชั้นดูอาการคน

เป็นไม่ว่าจะป่วยรึไม่ป่วย ไอ้อาการที่นายร้อนรนกระวนกระวายใจตอนที่มาถึงที่นี่น่ะ ถ้านายไม่รักไม่

ห่วงนันท์แล้วนายเป็นอะไร”ปลื้มพูดทำให้ภาณุสะอึก นิ่งเงียบไม่ยอมตอบปลื้มเลยปลอยให้ภาณุนั่ง

ตรงนั้นเงียบๆตามลำพัง เมื่อเห้นพ่อของปลื้มออกมาจากห้องพักแล้ว ชายหนุ่มรีบเข้าไปหานันท์

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลุงหมอว่ายังไงบ้าง”ภาณุรีบถามนันท์เมื่อเข้ามาข้างใน

 

 

 

 

 

 

“คุณท่านบอกว่าครั้งนี้ลูกในท้องถูกกระทบกระเทือนคราวหลังต้องระวังตัวมากกว่านี้ไม่อย่างนั้นอาจ

จะแท้งลูกได้ นันท์ขอโทษนะจ้ะที่ไม่ระวังทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตแบบนี้”นันท์พูดและไหว้

ขอโทษภาณุ

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร ทีหลังก็อย่าทำอะไรแบบนี้อีก เพราะเธอกำลังท้องอยู่”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่คงเข้าใจว่านันท์ทำไปเพราะไม่พอใจคุณเขมสินะจ้ะ”นันท์เห็นท่าทางของภาณุก็พูดซึมๆ

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเห็นเขมดีกับเธอนิ รึว่าเป็นยัยเล็กที่ผลักเธอตกน้ำไป”ภาณุถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ปะ เปล่าจ้ะ คุณเล็กไม่ได้ผลักนันท์ เอ่อ นันท์แค่ถามเฉยๆเท่านั้นจ้ะ คุณใหญ่ไม่ต้องตอบหรอกนะ

จ้ะ นันท์น่ะเป็นแค่บ่าวไพร่ นันท์ไม่มีสิทธิ์ไม่พอใจจเนายหรอกจ้ะ แล้วทีหลังนันท์ก็จะไม่ไปใกล้

ท่าน้ำอีกแล้ว เพื่อความสบายใจของคุณใหญ่และทุกคน เพื่อลูกจะได้ไม่แท้ง”นันท์พูดแล้วนึกถึง

เหตุการณ์ที่ท่าน้ำ ที่เธอรู้สึกได้ว่าเหมือนมีมือใครมาผลักเธอตกน้ำไป ก่อนที่เธอจะจมน้ำเธอก็เห็น

หน้าของเขริกาที่ยิ้มเยาะ แต่มันก็ถูกแล้วล่ะถ้าคุณเขมจะเกลียดเธอขนาดนี้ เธอมันคือผู้หญิงหน้า

ด้านที่มีอะไรกับคนรักของคนอื่น สมควรแล้วที่เธอต้องโดนแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”นันท์ที่เอาแต่ก้มหน้าคิดโน่นนี่ไปเรื่อยๆก็ร้องเมื่อภาณุช้อนหน้าของเธอขึ้นมาบดจูบ

 

 

 

 

 

 

“โทษฐานที่เธอทำให้ชั้นเป็นห่วง ต้องโดนลงโทษ”เมื่อถอนจูบมากชายหนุ่มก็พูดขึ้นทำให้นันท์

หน้าแดงก่ำ

 

 

 

 

 

 

“คุณเป็นห่วงนันท์หรอจ้ะ”นันท์ถามชายหนุ่มอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ก็ห่วงไง เธอท้องลูกของชั้น ในท้องมีทายาทของจิระคุณอยู่นะ ถ้าลูกเป็นอะไรขะว่ายังไง”ภาณุ

ชะงักแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ที่แท้คุณก็ห่วงลูกเท่านั้น จ้ะ นันท์จะระวังตัวให้มากกว่านี้จ้ะ”นันท์ซึมลงไปเมื่อเห็นว่าภาณุไม่ได้

ห่วงเธอแต่ห่วงลูกในท้อง นั่นสินะ ไม่แปลกที่เขาจะห่วงลูกในท้อง นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่ภาณุน่ะ

หรอจะห่วงเธอขริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวคืนนี้นอนที่นี่นะ จะได้ให้ลุงหมอดูอาการให้”ภาณุพูดก่อนจะออกไปให้คนรถกลับไปแล้วเอา

เสื้อผ้าของเขาและนันท์มาให้ที่นี่

 

 

 

 

 

“เอ่อ ความจริงคุณใหญ่กลับไปเถอะจ้ะ นันท์อยู่ได้”นันท์พูดเมื่อภาณุเฝ้าเธอไม่ห่าง

 

 

 

 

 

 

“ทำไม อยากอยู่กับไอ้ปลื้มมากจนถึงขั้นไล่ชั้นงั้นหรอ เหอะ คงจะไม่ได้หรอกนะ เพราะเพื่อนชั้นน่ะ

เป็นคนดี ชั้นไม่ยอมให้เธออยู่ใกล้มันหรอก2เดือนก็มากพอแล้ว”ภาณุรีบพูด

 

 

 

 

“นันท์ไม่เคยคิดอะไรกับคุณปลื้มเลยนะจ้ะ”นันท์รีบแย้ง

 

 

 

 

 

“ไม่คิด รึว่าโดนถามจี้จุดล่ะห้ะ ชั้นรู้หรอกน่า พลาดจากไอ้กรนั่นเธอก็มองปลื้มเพื่อนชั้นอยู่ล่ะ

สิ”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

“งั้นก็แล้วแต่คุณใหญ่เถอะจ้ะ”นันท์ถอนหายใจไม่อยากจะเถียงกับภาณุอีกแล้วก็พลิกตัวนอนหัน

หลังใส่ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณใหญ่ ปล่อยนะจ้ะ”นันท์ที่หลับตาลงก็ต้องร้องเมื่อภาณุขึ้นมานอนข้างๆเธอแล้วสวมกอดจาก

ด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ปล่อย เดี๋ยวกล้ามากนะที่หันหลังใส่ชั้น อะไรกันปีกกล้าขาแข็งขึ้นแล้วรึ”ภาณุพูดแล้วกดจมูกฝัง

ลงที่หัวไหล่นันท์

 

 

 

 

 

 

“ไม่จ้ะนันท์ไม่เคยคิด แต่คุณใหญ่น่ะชอบหาเรื่องนันท์ นันท์พูดอะไรคุณใหญ่ก็ไม่เคยเชื่อ นันท์มัก

ผิดในสายตาคุณใหญ่เสมอ จนนั้นไม่อยากพูดแล้วจ้ะ ถ้าพูดก็หาว่าเถียง”นันท์พูดแล้วเริ่มน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

“กล้ามากนะที่น้อยใจชั้นน่ะ เหอะ ชั้นไม่สนใจเธอหรอก”ภาณุถอนกอดนันท์แล้วพูดอย่างหัวเสีย

ก่อนจะลุกขึ้นออกไปจากห้อง นันท์หันกลับมามองร่างสูงที่เดินออกไปก็ถอนหายใจออกมาจริงอย่าง

ที่ภาณุพูด เธอไม่มิสิทธ์น้อยใจเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ตื่นแล้วหรอ”ปลื้มถามเมื่อเข้ามาในห้องเห็นนันท์ตื่นแล้วนั่งมองไปที่หน้าต่าง

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ แล้วนี่คุณใหญ่คงจะกลับไปหาคุณเขมที่เรือนจันทร์เจ้าแล้วสินะจ้ะ”นันท์พูดแล้วถอนหายใจ

มองไปทางหน้าต่าง เมื่อกี้นี้เธอเผลอหลับตื่นมาก็สี่โมงเย็นแล้ว สงสัยภาณุคงจะกลับไปที่เรือน

จันทร์เจ้าแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

“ทำหน้าแบบนี้ นี่นันท์กำลังน้อยใจเจ้าใหญ่มันล่ะสิท่า”ปลื้มพูดแล้วยิ้มขำเมื่อเห็นนันท์ซึมลงไปก็

รู้ทันทีว่านันท์กำลังน้อยใจภาณุอยู่

 

 

 

 

“เปล่านะจ้ะ นันท์ไม่ได้น้อยใจคุณใหญ่สักหน่อย”นันท์รีบพูด

 

 

 

 

 

“จ้าไม่น้อยใจจ้า จริงสิ นี่ก็เย็นแล้วเดี๋ยวชั้นพานันท์ลงไปสูดอากาศข้างล่างดีกว่านะ”ปลื้มพูดแล้ว

ประคองพานันท์ลงมาชั้นล่าง นันท์มองบรรยากาศในสวนที่บ้านปลื้มแล้วยิ้มก่อนปล่อยให้นันท์อยู่ที่

สวนคนเดียวแล้วเดินออกมา นันท์มองบรรยากาศรอบๆสูดลมหายใจเจ้าอย่างสดชื่นและผ่อนคลาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ไอ้ปูบ้าเจ็บนะ”เสียงร้องของภาณุดังขึ้นทำให้นันท์ลืมตาหันไปหาต้นเสียงอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

“5555ไอ้ใหญ่ใจเย็นๆสิ ช่วยไม่ได้อยากคิดเมนูยากทำไมล่ะ”ปลื้มหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางของ

เพื่อนในครัว

 

 

 

 

 

 

“ก็ร้านที่ชั้นไปกินมันต้องเอาปูลงไปทั้งตัวนี่นาหยุดหัวเราะเลย มาช่วยหน่อยสิ”ภาณุพูดแล้วมองมือ

ตัวเองที่ถูกปูหนีบ

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ คุณปลื้ม เกิดอะไรขึ้นจ้ะ”นันท์รีบเข้ามาในครัวแล้วพูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

“ไอ้ปลื้ม เอาแม่นี่ทำไมถึงเอาลงมาก็เอาไปไกลๆสิ ความแตกแล้ว”ภาณุตกใจที่เห็นนันท์ก็พูด

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิ ลืมไปว่าสวนกับโรงครัวมันอยู่ใกล้กัน55”ปลื้มพูดแล้วหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่คุณใหญ่จะอาหารหรอจ้ะ ไม่ต้องจ้ะเดี๋ยวนันท์ทำให้กินเอง คุณใหญ่ไปพักเถอะ”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

“เธอต่างหากล่ะที่ต้องพัก เธอท้องและกำลังไม่สบายอยู่นะ ชั้นเลยคิดว่าเธอน่าจะกินอาหารดีๆ แล้ว

พอดีช่วงที่ชั้นไปปีนังชั้นชอบกินข้าวต้มที่โน่น ชั้นเลยว่าจะทำ มองอะไรเล่า ไปนั่งข้างนอกโน่น ไอ้

ปลื้มเอานันท์ไปที”ภาณุพูดแล้วอึกอักไม่สบตานันท์ก่อนจะรีบโมโหกลบเกลื่อนแล้วไล่นันท์ให้ปลื้ม

พาออกไป

 

 

 

 

 

 

“ความจริงชั้นว่าจะบอกนันท์ตั้งแต่ข้างบนแล้ว แต่ไอ้ใหญ่มันสั่งห้ามน่ะสิเลยไม่ได้ นี่รู้มั้ย ช่วงบ่ายที่

นันท์หลับไปนะ ใหญ่มันไปตลาดเองเลยนะ มันบอกกลัวได้ปูไม่สด”ปลื้มพูดแล้วพานันท์มานั่ง

นันท์อึ้งที่ภาณุไปตลาดด้วยตัวเอง

 

 

 

 

 

“ไม่แปลกหรอกจ้ะ เด็กในท้องคือทายาทของจิระคุณ คุณใหญ่ก็ต้องดูแลเป็นธรรมดา”นันท์พูด

 

 

 

 

 

“ความจริงหน้าที่ดูแลคนป่วยก็เป็นหน้าที่ของหมอ ถ้าใหญ่มันไม่ห่วงเธอมันก็คงจะกลับไปที่เรือน

จันทร์เจ้าตั้งแต่บ่ายที่เขมกับยัยเล็กมาตามกลับไปแล้วล่ะ”ปลื้มพูดแล้วนึกถึงช่วงที่นันท์นอนหลับ

อยู่ชั้นบน เขริกาและคุณเล็กได้มาตามให้ภาณุไปขี่ม้าที่สมาคมด้วยกัน แต่เขาเห็นภาณุปฏิเสธและ

ยืนยันจะอยู่กับนันท์ที่นี่ ถ้าเพื่อนคนนี้ของเขาไม่รักไม่สนใจนันท์แบบเมื่อก่อน ชายหนุ่มคงจะทิ้งให้

นันท์อยู่กับเขาไปนานแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นินทาอะไรชั้นอยู่ล่ะห้ะ มากินข้าวได้แล้ว”ภาณุเดินออกมาจากครัวแล้วเดินมาหาปลื้มและนันท์ที่

นั่งคุยกัน2คน

 

 

 

 

 

 

“นี่นายยังหึงชั้นกับนันท์อยู่อีกหรอใหญ่ นันท์ท้องกับนายขนาดนี้แล้วนะ”ปลื้มถาม

 

 

 

 

 

“ใคร ใครหึง ชั้นไม่ได้หึงนะก็แค่เรียกมากินข้าว เดี๋ยวข้าวต้มจะเย็นเอา อ้อ และอีกอย่างชั้นไม่ได้

หึงนะ”ภาณุโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่หึวนายก็ให้ชั้นประคองนันท์สิ ชั้นเป็นหมอนะ”ปลื้มเห็นท่าทีปากแข็งของภาณุก็พูดแหย่

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เดี๋ยวนายหลงเสน่ห์แม่นี่ไปอีกคน แค่นี้ก็มีผู้ชายมาติดพันมากมายแล้ว”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

“แบบนายสินะ”ปลื้มพูดทำให้นันท์เงยหน้ามองภาณุที่ประคองเธอไปนั่งที่ตะอาหาร หน้าของภาณุ

แดงอยู่งั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

“พูดมาก นายไปตักข้าวต้มของนายได้แล้ว ส่วนเธอ รีบกินซะ”ภาณุพูดแล้วนั่งข้างๆฟาง

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”นันท์รีบกินเข้าไปคำแรกทำให้สำลักออกมาด้วยความร้อน

 

 

 

 

 

 

“ค่อยๆสิ มันร้อน นี่ปูที่ชั้นเอาลงไปต้มด้วยเป็นปูไข่ด้วยนะ ลองชิมดู”ภาณุพูดแล้วเอาปูส่วนหนึ่งจาก

ถ้วยข้าวต้มมานั่งแกะให้นันท์กิน

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ทานข้าวต้มของตัวเองเถอะจ้ะ เดี๋ยวนันท์แกะเองได้ ดูสิจ้ะ มือแดงแบบนี้คงโดนปูหนีบ

อย่างแรง ห้อเลือดเลย”นันท์มองไปที่นิ้วที่ภาณุถูกปูหนีบก็พูดด้วยความเป็นห่วงแล้วเผลอจับมือ

ชายหนุ่มมาดูอาการ

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะ เอ่อ เดี๋ยวชั้นแกะปูให้ต่อนะ”ภาณุพูดแล้วมองนันท์ที่จับมือตัวเองยิ้มๆก่อนจะแกะปูให้

นันท์ต่อ และดูแลนันท์อย่างดี

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนันท์ล้างเองจ้ะ คุณใหย่ไปอยู่กับคุณปลื้มเถอะ”นันท์พูดแล้วอาสาจะล้างจานให้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นทำให้เธอ ชั้นก็ต้องล้างสิ ไปนั่งเลย”ภาณุพูดก่อนจะแย่งกันล้างจานกับนันท์ที่ไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่น่ะหรอที่ไม่รักนันท์”ปลื้มมองท่าทางของภารุตอนกินข้าวกับตอนนี้แล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

นันท์ยังไม่แท้งลูกนะจ้ะ แต่คนแถวนี้ก็ปากเเข็งเหลือเกิน ไม่ยอมรับตัวเองสักที

 

 

พาทอดีตสมใจทุกคน ช่วงนี้จะปั่นพาทอดีตให้แต่ต้องเม้นโหวตกันเยอะๆนะ

 

 

เดี๋ยวจะได้กลับไปดาร์กพาทปัจจุบันกัน5555