บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะมองชั้นอีกนานมั้ยห้ะ นอนได้แล้ว”ภาณุเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพูดเมื่อเห็นนันท์นั่งอยู่บน

เตียงไม่ยอมนอน

 

 

 

 

 

“เจ้านายยังไม่นอนแล้วบ่าวอย่างนันท์จะนอนก่อนได้ยังไงล่ะจ้ะ”นันท์พูดแล้วรีบลุกจะไปนอนที่

เก้าอี้ยาวในห้อง

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนี่เธอจะไปไหน”ภาณุรีบคว้ามือนันท์เอาไว้แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่นอนข้างบนเตียงเถอะจ้ะนันท์นอนข้างล่างเอง”นันท์พูดแล้วมองไปที่เก้าอี้ยาวริมห้อง

 

 

 

 

 

 

“รังเกียจชั้นรึไง อย่าเรื่องมาก นี่ก็นอนทั้งวันแล้วนิ นอนตรงนี้ล่ะ”ภาณุพูดแล้วดึงนันท์ไปบนเตียง

ตามเดิม

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอย่างไม่เคยนอนกับชั้น นอนๆไปสิ”ภาณุมองนันท์ที่จ้องตัวเองไม่ยอมนอน

 

 

 

 

 

 

“จริงสิจ้ะ ก่อนขึ้นมานันท์ขอยาหม่องที่คุณปลื้มไว้ คุณใหญ่มาทายาก่อนสิจ้ะ จะได้ไม่บวม”นันท์

พูดก่อนจะทายาหม่องลงที่นิ้วที่ภาณุถูกปูหนีบเมื่อเย็น ชายหนุ่มมองร่างบางที่เอาใจใส่เขานิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นันท์ว่าเรานอนกันเถอะจ้ะดึกแล้ว โอ๊ย”นันท์เงยหน้ามาเจอกับร่างสูงที่ยื่นหน้ามาใกล้ จึง

แกล้งขยี้ตาแล้วหาวแต่ต้องร้องเมื่อเธอลืมไปว่าที่มือของเธอนั้นพึ่งทายาหม่องที่แผลภาณุมา

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่เซ่อจริงๆ ลืมไปรึไงว่ามือตัวเองมียาหม่องมานี่”ภาณุถอนหายใจเอือมนันท์ก่อนจะไปที่

ห้องน้ำและหาน้ำมาล้างตาให้นันท์ แล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดที่บริเวณใกล้ๆตาให้ ชายพนุ่มมองร่าง

บางที่นั่งหลับตาตรงหน้านิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาจูบที่เปลือกตาข้างหนึ่งของนันท์และไล้มา

อีกข้าง นันท์เองตกใจในตอนแรกและใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณใหญ่”นันท์รวบรวมสติก่อนจะพูดขึ้นมา ภาญุถอนจูบแล้มนั่งมองหน้านันทืนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นง่วงแล้ว เรานอนกันเถอะ”ภาณุพูดสั้นๆด่อนจะดันตัวนันท์ล้มตัวนอนโดยมีเขานอนข้างๆก่อนที่

ชายหนุ่มจะเลื่อนมือไปปิดไฟที่โคมไฟข้างเตียงแล้วนอนกอดร่างบางข้างๆกาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำหน้ามุ่ยแบบนั้นสิคะพี่เขม วันนี้พี่ใหญ่ไม่มากับเรา วันอื่นพี่ใหญ่ก็มากับเราเองล่ะค่ะ อย่าลืม

สิคะว่าเราน่ะเมียหลวงไม่ใช่เมียน้อยกันครัวนั่น”คุณเล็กพูดเมื่อพาเขริกามาสังสรรค์ที่ไนต์คลับยาม

ค่ำคืน

 

 

 

 

 

 

“น้องเล็กไม่เคยมีคนรักน้องเล็กไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บแค่ไหนที่เห็นสามีของเราสนใจคนอื่นน่ะ”เขริกา

หันขวับมาพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่เล็กไม่อยากให้พี่เขมเครียดนี่คะ วันนี้เรามาสนุกกันเถอะค่ะ”คุณเล็กพูดแล้วลุกออกไปเต้นรำ

กับเพื่อนๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอกเขม”กวินเดินเข้ามานั่งข้างเขริกาที่โต๊ะ

 

 

 

 

“อย่าพึ่งชวนคุยได้มั้ย คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ มดว่าที่ภรรยาของกวินไม่มารึ”เขริกาย้อนถาม

 

 

 

 

 

 

“มดเค้าไประยองกับครอบครัวน่ะ ชั้นเลยออกมาพบปะเพื่อนสมัยที่เรียนเมืองนอกด้วยกัน นี่แต่งงาน

กับใหญ่มันแล้วไม่มีความสุขรึไง”กวินพูด

 

 

 

 

 

“สามีขลุกอยู่แต่กับเมียน้อยใครจะมีความสุขล่ะ”เขริกาพูด

 

 

 

 

 

“ไอ้ใหญ่มันคงจะเห่อเด็กในท้องน่ะสิ ถ้าเธออยากให้ใหญ่ดูแลเธอแบบนันท์ก็รีบๆท้องซะสิ”กวิน

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“2เดือนที่ปีนังก็ลองแล้วมันไม่ติดนี่ไม่รู้แม่นั่นมันทำยังไงถึงได้ท้องกับใหญ่ได้ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด”เข

ริกาพูด

 

 

 

 

 

“ไม่โมโหสิจ้ะคนสวย งั้นคืนนี้ไม่ต้องเครียดเรามาสนุกกันเถอะ เชิญครับ”กวินพูดก่อนจะโค้งจินนี่

ออกไปเต้นรำในจังหวะสนุกสนานบนฟลอร์

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ”คุณเล็กที่เริ่มเมาก็ขืนตัวเมื่อถูกผู้ชายในร้านลวนลาม

 

 

 

 

 

“จะไปไหนล่ะเล้กเมื่อกี้เรายังเต้นรำด้วยกันเลย”ชายคนนั้นพูด คุณเล็กตกใจรีบผลักชายคนนั้นล้ม

 

 

 

 

 

 

“พี่เขมช่วยเล็กด้วย”คุณเล็กพูดแต่เขริกามองนิดนึงก่อนจะหันไปพูดตุยกับกวินต่อไม่สนใจ คุณเล้ก

ถอนหายใจก่อนจะรีบออกมาจากไนต์คลับทันที แต่เมื่อออกมาชายคนนั้นพาเพื่อนอีก2-3คนปรี่

เข้าไปหาคุณเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด อย่านะ”คุณเล็กตกใจรีบวิ่งเข้าไปในซอยเล็กๆเพื่อหลบ

 

 

 

 

“คุณหนูมาทำอะไรที่นี่”กรเดินออกมาจากร้านยาดองเล็กๆข้างทางแล้วแปลกใจที่เจอคุณเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่เรื่องของแก อย่ามาสอด”คุณเล็กหันขวับมาว่ากรทันที กรส่ายหน้าเอือมๆก่อนจะมองชาย2-

3กำลังมองหาก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

“เพื่อนคุณหนูตามหาตัวอยู่ผมเรียกให้นะครับ”กรพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงอย่ามาสอด แกกับชั้นมันคนละชั้นกัน ถ้าชั้นเลือกได้ชั้นก็ไม่อยากมาเหยียบที่สก

ปรกๆจนๆแบบนี้หรอก อี๋ สกปรกแต่ก็เหมาะกับเสมียนชั้นต่ำแบบแกดีนะ”เมื่อชายกลุ่มนั้นเดินไปคุณ

เล็กที่กำลังเมาได้ที่ก็ผลักกรล้มก่อนจะว่ากรและดูถูกชายหนุ่มอย่างเคย

 

 

 

 

 

“คำก็ต่ำ2คำก็ต่ำความอดทนผมก็มีขีดจำกัดนะคุณหนู”กรพูด

 

 

 

 

 

“หึ คนจนอย่างแกมีความรู้สึกด้วยรึนึกว่าจะดีแต่ทำงานงกๆไปงั้น ทำไม ชั้นจะด่าจะว่าแกแบบนี้แล้ว

ไง ไอ้คนจน ไอ้คนข้างถนน ไอ้กุ๊ย เสมียนชั้นต่ำ”คุณเล็กได้ทียิ่งด่าว่ากรแล้วเอานิ้วจิ้มหัวกรอย่าง

แรงไปเพราะฤทธ์เหล้า

 

 

 

 

 

“ดี งั้นไอ้คนจนๆนี่ล่ะจะทำให้คุณหนูรู้ว่าอย่ามาปากดีแบบนี้อีก”กรที่โมโหและอารมณ์ถึงขีดสุดบวก

กับที่กินยาดองไปเมื่อครู่ก็กระชากคุณเล็กมาแนบลำตัวก่อนจะลากเข้าไปที่ห้องเช่าของตัวเองที่อยู่

ใกล้ๆบริเวณนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ กวิน ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ ตื่นๆๆ”เขริกาลืมตาตื่นมาต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับ

กวินในสภาพไม่สวมอะไรเลยสักชิ้นทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“อือ เขมจะปลุกทำไมเราง่วง”กวินงัวเงียโวยวายแล้วพลิกไปอีกด้านหนึ่ง

 

 

 

 

 

“ตื่นขึ้นมาเลยนะ นี่ทำไมชั้นกับเธอถึงมามีสภาพแบบนี้ล่ะห้ะ”เขริกาพูดพลางใส่เสื้อผ้าตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าอย่าซีเรียสสิ ทำอย่างกับตอนที่เราเรียนอยู่เราไม่เคยสนุกกันแบบนี้”กวินลุกขึ้นมาแล้วพูด

ยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นแต่งงานกับใหญ่แล้วน่ะสิ ส่วนเธอก็จะแต่งงานกับมดแล้ว ชั้นขอละกันว่าเรื่องเมื่อคืนและ

เมื่อก่อนๆมาอย่าได้ปริปากบอกใหญ่เด็ดขาด ไม่อย่างงั้นชั้นจะสั่งให้คุณพ่อจัดการแน่”เขริกาพูด

แล้วเดินปึงปังออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

“อวดดีจริงๆ หึๆ”กวินมองเขริกาที่ออกไปจากห้องก็หัวเราะในละคอออกมาเบาๆก่อนจะลุกไปใส่

เสื้อผ้าตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามีอาการปวดท้องยังไงก็บอกชั้นนะนันท์แล้วชั้นจะไปดูอาการ”ปลื้มพูดเมื่อเดินมาส่งนันท์และ

ภาณุที่รถ

 

 

 

 

 

“หรือถ้าไม่มีอะไรมากชั้นจะพานันท์มาตรวจดูอาการที่นี่เองนายไม่ต้องไปที่นั่นบ่อยหรอก”ภาณุรีบ

พูด

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ นี่คุณปลื้มเป็นหมอนะคะ”นันท์มองหน้าภาณุที่ตั้งแง่เรื่องผู้ชายกับเธอก็เดินน้อยใจขึ้นรถ

ไป

 

 

 

 

 

“หึงให้น้อยๆหน่อยนะเพื่อน เดี๋ยวลูกในท้องจะพาลงอแงเอา”ปลื้มพูดแซวเพื่อน ภารุรีบเดินขึ้นรถ

ไปทันที

 

 

 

 

“เดี๋ยวกลับไปนะก็พักผ่อนให้มากๆ ไม่ต้องลงมาทำงานเข้าใจมั้ย”ภาณุพูดเมื่อนั่งอยู่บนรถกับนันท์

 

 

 

 

“นี่ชั้นพูดนี่ไม่ได้ยินรึไงห้ะ หันมามองหน้าชั้นเดี๋ยวนี้นะ”ภาณุหงุดหงิดเมื่อนันท์เดินหนีตัวเองก็

กระชากแขนรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

“นันท์จะกลับไปที่เรือนริมน้ำไงจ้ะ ทำตามหน้าที่ที่คุณใหญ่สั่งทุกอย่าง”นันท์พูดแล้วมองหน้าภาณุ

 

 

 

 

 

“ก็ดี แล้วอย่าลืมทานยาให้ครบล่ะ”ภาณุพูดเสียงอ่อยลงเมื่อสบตากับคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่กลับมาแล้ว”เขริกาที่แอบกลับมาแล้วเห็นภาณุกับนันท์อยู่ด้วยกันก็ปรี่เข้ามากอดภาณุแน่น

 

 

 

 

 

“นันท์จ้ะเมื่อวานเธอพาใหญ่ไปแล้ว วันนี้ให้ใหญ่อยู่กับชั้นบ้างนะจ้ะ”เขริกาพูดแล้วมองหน้านันท์

ก่อนจะยิ้มหวานออกมา

 

 

 

 

 

“เมื่อวานไปที่สมาคมเป็นไงเขม ขอโทษนะพอดีนันท์เค้าป่วยเลยไปด้วยไม่ได้”ภาณุพูดทำให้เข

ริกาแอบไม่พอใจลึกๆที่ภาณุพูดด้วยน้ำเสียงเจือความเป็นห่วงให้นันท์

 

 

 

 

 

 

“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ ได้เจอเพื่อนๆที่เรียนด้วยกัน จริงสิคะนี่กวินเค้าจะแต่งงานกับมดแล้วนะคะ เดือน

หน้าเราไปงานแต่งงานทั้งคู่นะคะ พวกนั้นก็ถามกันใหญ่ว่าเมื่อไหร่ใหญ่จะมีน้องสักที”เขริกาพูดแล้ว

คล้องแขนภาณุ

 

 

 

 

“ช่วงนี้เรา2คนก็ต่างยุ่งนี่จ้ะเขม เขมก็รู้นี่”ภาณุพูดแล้วเหลือบไปมองนันท์ที่ยืนซึมอยู่

 

 

 

“เอาเถอะค่ะมาเหนื่อยๆเข้าไปพักผ่อนข้าวในเถอะค่ะ จำปาจ้ะ พานันท์กลับไปที่เรือนเล็กของนันท์

ด้วยนะจ้ะ”เขริกาเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะสั่งจำปาแล้วเน้นย้ำว่าเล็กใส่นันท์ นันท์นิ่งก่อนจะยอมเดิน

ตามจำปากลับเรือนตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับคุณใหญ่คุณเขม”นายชิดคนสนิทของภาณุรีบวิ่งกุลีกุจอมาหาภาณุ

 

 

 

 

“อะไรนะ ยัยเล็กหายตัวไปตั้งแต่เมื่อคืน เขม เมื่อคืนเขมไม่ได้กลับมากับยัยเล็กหรอ”ภาณุตกใจ

แล้วรีบถามเขริกา

 

 

 

 

 

“ไม่ทราบสิคะ เขมเองก็ง่วงมากชวนน้องเล็กกลับน้องเล็กก็ไม่ยอมกลับบอกจะให้เพื่อนไปส่ง”เข

ริการีบพูด

 

 

 

 

 

“ยัยเล้กนะยัยเล็กปกติก็ไม่เคยเหลวไหลแบบนี้เดี๋ยวใหญ่จะไปตามยัยเล็กที่บ้านเพื่อนเขมอยู่นะ”ภาณุพูดแล้วเดินออกไปเพื่อเตรียมรถตามหาคุณเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอจ้ะคุณใหญ่”นันทืแอบตามภาณุมาที่โรงรถแล้วถาม

 

 

 

 

“นี่เธอยังไม่กลับเข้าไปในเรือนอีกรึ กลับไปได้แล้ว”ภาณุดุ

 

 

 

 

 

“นันท์แค่แปลกใจที่เห็นชิดกับสมดูท่าทางตื่นๆเหมือนมีเรื่อง”นันท์พูด

 

 

 

 

“ยัยเล็กหายตัวไป ชั้นจะไปตามยัยเล็กกลับมาเธอกลับไปที่เรือนริมน้ำได้แล้ว”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่เองก็เหมือนกันนะจ้ะ กลับมาแล้วก็พักผ่อนให้มากๆนะจ้ะ”นันท์พูดแล้วก้มหน้าหลบเอียง

อาย

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะที่เป็นห่วง”ภาณุมองนันท์ที่ตามมาหาตนเองก็ยิ้มออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์มายืนทำอะไรตรงนี้จ้ะกวนใหญ่เค้าทำไม ใหญ่เค้าจะไปตามหาน้องเล็กนะ”เขริการีบเดินเข้า

มาหาทั้งคู่

 

 

 

 

 

“นันท์ขอโทษนะจ้ะ เดี๋ยวนันท์จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะจ้ะ”นันท์พูดแล้วรีบก้มหน้าจะเดินไป

 

 

 

 

 

“โถ นี่คงจะเป็นห่วงใหญ่เหมือนๆกับชั้น ไม่ต้องห่วงนะจ้ะ”เขริการีบดึงนันท์ไปกอดแน่นแล้วพูด

 

 

 

 

 

“งั้นเขมฝากดูแลนันท์ด้วยนะเดี๋ยวใหญ่จะรีบพาเล็กกลับมา”ภาณุพูดแล้วรีบเดินขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนันท์กลับไปที่เรือนริมน้ำแล้วจ้ะ คุณเขมจะได้พักผ่อน”นันท์พูดและรีบผละจากอ้อมกอดของ

เขริกา

 

 

 

 

 

“พอใหญ่ไปก็รีบไป นี่จะไม่ยอมพูดคุยกับชั้นเลยรึจ้ะนันท์”เขริการีบพูด

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณเขมมีอะไรให้นันท์รับใช้รึจ้ะ”นันท์นิ่งสักพักก่อนจะถามเขริกา

 

 

 

 

 

“จริงสิตอนกลับมาจากปีนังชั้นเจอเข็มกลัดรูปผีเสื้อมันสวยมากชั้นว่าจะเอาให้เธอพอดี”เขริกาพูด

แล้วเดินพานันท์ขึ้นห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย”นันท์ร้องเมื่อเขริกาอาสากลัดเข็มกลัดที่อกข้างซ้ายของนันท์แล้วถูกเข็มตำ

 

 

 

 

“เจ็บรึจ้ะนันท์ สงสัยมันคงแข็งน่ะชั้นเลยเผลอลงแรงไปหน่อย”เขริการีบพูดแล้วมาดูนันท์พบว่า

เลือดซึมออกมา

 

 

 

 

 

“แต่ไม่เป็นไรนะนันท์ เพราะนี่มันยังน้อยไปสำหรับความเจ็บปวดที่ชั้นกำลังเจ็บเจ็บที่ถูกแบ่งสามีไป

ให้พวกไม่มียางอายแบบนั้น แต่นันท์เองก็คงจะรู้สึกตัวช้าหน่อยสินะจ้ะ เพราะแอบกินของคนอื่นมา

ตั้งนาน กว่าจะรู้ตัวก็ท้องแบบนี้ละ”เขริกาพูดแล้วเดินเชิดออกไปทิ้งให้นันท์มองตามเขมอย่างไม่

เชื่อสายตาว่าต่อหน้าภาณุเป็นอย่างอยู่กับเธอเป็นอย่าง

 

 

 

 

 

 

เหมือนเรื่องจะดี แต่อย่าลืมนะว่าคุณใหญ่ของเราเค้ามีเมียแต่งไว้อยู่แล้ว

 

 

ตอนหน้านี่มีเงิบแน่นอน เพราะตอนนี้เรื่องเกิดขึ้นเยอะมากก