บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางอย่าทำหน้าเครียดสิคะเดี๋ยวก็หน้าแก่หรอก แก้วพามาที่วัดแล้วนะคะทำใจให้สงบเถอะค่ะ
บางทีคุณป๊อปอาจจะเหนื่อยกับงานก็ได้”แก้วพูดเมื่อเห็นฟางนั่งอยู่ที่ศาลาใต้ต้นไม้พลางถอน
หายใจ
 
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนป๊อปเป็นอะไรไม่รู้ฟางจะกอดก็บอกว่าง่วงอย่ามาเซ้าซี้ แก้ว ฟางไม่ได้ทำอะไรเลยนะแค่
กอดเหมือนทุกครั้งที่นอนกอดกันทำไมป๊อปปี้ถึงเป็นแบบนี้ แล้วเมื่อเช้าก็รีบออกไปทำงานจนไม่
ทานข้าวอีก”ฟางพูดถึงสามีด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“บางทีป๊อปเค้าอาจจะเครียดๆเรื่องงานมากไปจริงๆ ฟางไม่ต้องเครียดตามนะ”โทโมะพูดแล้วเดิน
มาพร้อมกับต้นตาลใบข้าว
 
 
 
 
 
“นี่คุณ เลิกเล่นกับลูกขั้นได้แล้ว”แก้วหันขวับไปมองโทโมะที่ตามเธอกับฟางมาที่วัดและเล่นกับ
เด็กๆตลอด
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็ต้นตาล ใบข้าวเค้าชอบเล่นกับชั้น เธอนี่จะห้ามทำไม”โทโมะโวยวาย
 
 
 
 
“พี่โทโมะกับแก้วเพียงกันไปเถียงกันมาเหมือนคู่รักเลยนะคะ”ฟางแซว
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เหมือนสักหน่อย”โทโมะหันขวับมาพร้อมกับแก้วแล้วพูดพร้อมกันจนฟางหัวเราะออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ยหัวเราะแล้ว ดีจังที่ฟางหัวเราะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้ฟางอย่างเบาใจที่ฟางยิ้มออกมาได้
ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินไปที่ริมน้ำเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์และไม่คิดอะไรฟุ้งซ่าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่างน้อยเวลาที่คนเรากำลังเครียดๆแล้วหันหน้าเข้าวัดเป็นทางออกที่ดีอย่างหนึ่งนะครับ”เขื่อน
พูดแล้วเดินมาหาฟาง
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณเขื่อนมาหาหลวงตาหรอคะ”ฟางถาม“เปล่า ผมมาหาคุณ”เขื่อนพูดทำให้ฟางนิ่วหน้า
สงสัย
 
 
 
 
 
“หาชั้น มีอะไรรึเปล่าคะ”ฟางถามแล้วมองหน้าเขื่อนด้วยความแปลกใจ
 
 
 
 
 
 
“รู้มั้ยครับว่าคุณกับสามีกำลังมีเคราะห์จากอดีตของพวกคุณ ตอนนี้เจ้ากรรมนายเวรจะมาเอาคืน
แล้ว ผมอยากจะมาเตือนพวกคุณถ้าเป็นไปได้ก็พาสามีของคุณมาที่วัดมานั่งสมาธิด้วยนะ
ครับ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ใจชั้นน่ะก็อยากจะพาป๊อปเค้ามาที่นี่อยู่เหมือนกัน แต่ทำไงได้ล่ะ เค้าไม่เชื่อชั้นเลย วันก่อนพอชั้น
กังวลถึงเรื่องฝันตัวเอง เรื่องอดีตของตัวเอง ป๊อปเค้าก็มาว่าว่าชั้นหมกมุ่นอีก”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ผมอยากให้คุณป๊อปมาที่วัดนี้ ก่อนที่อะไรมันจะสายไป”เขื่อนพูด เพราะเขาเห็นภาพป๊อปปี้กับ
ฟางทะเลาะกันรุนแรงจนถึงขั้นลงไม้ลงมือกันแล้วป๊อปปี้ก็ไปกับมีนที่มีเขริกายืนมองอย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
“อะไรสายของนายนายก็พูดมาให้ชัดๆสิยะ”เฟย์เดินมาหาเขื่อนและฟางคุยกันแล้วพูด
 
 
 
 
“เรื่องของผู้ใหญ่เด็กอย่ายุ่งดิ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะ”เฟย์โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ฟาง บังเอิญจัง”กั้งที่แอบตามเขื่อนมาที่วัดเห็นเขื่อนคุยกับฟางก็กลัวว่าเขื่อนจะไปช่วยฟาง
และป๊อปปี้ก็รีบเดินเข้ามา เขื่อนมองกั้งสักพักแล้วแอบถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวกั้ง มาทำบุญหรอ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
“ใช่ เราน่ะชอบมาวัดมากเลยนะ มันทำให้จิตใจเราสงบสุข และก็ทำให้เราทำใจถึงคนรักเก่าเรา
ได้”กั้งพูดก่อนจะแสร้งทำเป็นพูดจาเศร้าสร้อย
 
 
 
 
 
 
“เรื่องแฟนเก่าน่ะหรอ ไม่เป็นไรนะกั้ง”ฟางเดินไปแตะไหล่กั้งแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้วทางที่ดีก็ควรจะทำใจนะ ไม่ใช่หมกมุ่นแบบนี้”เขื่อนพูดลอยๆทำให้กั้ง
หันขวับไปมองไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“แต่ของที่ถูกแย่งไปอย่างไม่ยุติธรรมมันก็ถึงเวลาเอาคืน เพราะพวกที่ชอบแย่งของคนอื่นมันสบาย
มามากพอแล้ว”กั้งพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดทำให้ฟางชะงักคิดถึงฝันที่เธอฝันเมื่อคืนนี้ ถ้ากั้งคือ
คนเดียวกับกรในอดีตกั้งคงจะเจ็บปวดเกี่ยวกับเรื่องของคุณใหญ่และนันท์มากสินะ
 
 
 
 
 
 
“เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร ในวัดในวายังจะคิดโกรธแค้นอยู่”เขื่อนพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“นี่นาย ชั้นว่านายบวชเลยมั้ยเนี่ย ไม่พูดกับนายแล้ว ให้อาหารปลาดีกว่า”เฟย์พูดแล้วเดินไปที่
ศาลา จังหวะนั้นเองที่ไม่มีใครสนใจ กั้งแอบขัดขาเฟย์ทำให้เฟย์สะดุดกลิ้งตกน้ำไป
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
“เฟย์ตายแล้ว”ฟางร้องอย่างตกใจ กั้งอาศัยจังหวะนั้นโดดน้ำลงไปช่วยเฟย์ขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
“ความจริงไม่ต้องช่วยเฟย์ก็ได้นะคะ เฟย์ว่ายน้ำเป็น”เฟย์เมื่อขึ้นมาจากน้ำก็พูดขึ้นทำให้กั้งและ
ฟางหัวเราะออกมา
 
 
 
 
 
 
“เอางี้ค่ะ วัดนี้ก็ใกล้บ้านฟางพอดีเดี๋ยวเราไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนละกัน”ฟางพูดชวนกั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย”ป๊อปปี้ที่นั่งพักที่ห้องรับแขกบ้านมีนพยายามสลัดภาพของเขริกาออกไปจาก
หัวแล้วพูด
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปเป็นอะไรคะ มีอะไรรึเปล่า”มีนรีบเข้ามาดูอาการของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ปะ เปล่าครับ ช่วงนี้คงพักผ่อนน้อยน่ะครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“งั้นวันนี้เราพักงานกันก่อนนะคะ เพราะไหนๆก็ใกล้จะเสร็จแล้ว เอ โบว์ก็ไม่อยู่แบบนี้มีนจะไปไหว้
ย่าทวดยังไงละเนี่ย คุณป๊อปคะ รบกวนช่วยขับรถไปส่งมีนหน่อยสิคะ”มีนรีบอ้อนป๊อปปี้ ชายหนุ่ม
จึงไปส่งมีน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงคนนี้”เมื่อมาถึงสวนแห่งหนึ่งในพื้นที่ที่ครอบครัวมีนซื้อที่ดินนี้ป๊อปปี้ต้องตกใจกับหลุมศพ
ของเขริกา
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คือย่าทวดเขมค่ะ ย่าทวดของมีนเอง ท่านเป็นผู้หญิงที่สวย อ่อนโยนและเพียบพร้อมไปทุก
อย่าง แต่ชีวิตท่านน่าสงสารนะคะ เมื่อแต่งงานกับสามีได้สักพัก ก็ถูกคนใช้ในบ้านแย่งสามีไป และ
ยังมีหน้าอ้อนคุณปู่ทวดให้สร้างบ้านให้อยู่อีกนะคะจนจนย่าทวดต้องตรอมใจตายด้วยความ
เสียใจ”มีนรีบเล่าเรื่องราวให้ป๊อปปี้ฟัง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นึกเลยนะครับว่าผู้หญิงสวยๆอย่างนี้ต้องถูกทำร้ายแบบนี้ด้วย”ป๊อปปี้พูดด้วยความสงสาร
 
 
 
 
 
ฟิ้ว
 
 
 
 
จู่ๆก็มีลมพัดผ่านตัวป๊อปปี้อย่างแรง จนชายหนุ่มต้องหลับตาเมื่อลืมตาพบว่ามีนได้หายตัวไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ใหญ่กลับมาหาเขมแล้ว”เสียงของเขริกาพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันขวับไปมองผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ใน
กระโปรงเอวสูง ดูสวยสง่า จนทำให้ป๊อปปี้ตะลึง ยืนนิ่งปล่อยให้เขริกาเดินเข้ามากอดชายหนุ่มแน่น
แล้วป๊อปปี้ก็กอดตอบเขริกาเพื่อปลอบใจ
 
 
 
 
 
 
“อย่าทิ้งเขมไปไหนอีกนะคะ เขมรักแค่คุณคนเดียว”เขริกาพูดทั้งน้ำตาทำให้ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะเอา
นิ้วเรียวกรีดน้ำตาให้เขริกาอย่างอ่อนโยน เขริกายิ้มออกมาก่อนจะโน้มหน้าป๊อปปี้ไปจูบอย่างอ่อน
โยนโดยที่ภาณุไม่ขัดขืนเลย
 
 
 
 
 
 
“หึ ทำเป็นแข็งรักนังหน้าด้านนั่นคนเดียวเป็นไงล่ะ”มีนมองภาพที่ป๊อปปี้กับเขริกากอดจูบกันอยู่ใน
เมฆหมอกที่เขริกาสร้างขึ้นแล้วยิ้มเยาะที่ป๊อปปี้เริ่มคล้อยตามสิ่งชักจูงที่เขริกาสร้างขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สงสัยพิมกับย่าจำปาไม่อยู่ งั้นเฟย์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะเอาเสื้อผ้าพี่ไปก่อนเลย”ฟางพูดเมื่อ
พากั้งและเขื่อนเข้ามาในบ้านส่วนแก้วและโทโมะนั้นขออยู่เล่นกับต้นตาลและใบข้าวที่วัดก่อน
เขื่อนมองด้านในเรือนริมน้ำรอบๆนิ่งๆก่อนจะเดินปลีกออกไปที่ด้านหลังบ้านเพื่อดูเรือนจันทร์เจ้า
 
 
 
 
 
 
 
“ขออยู่กัน2คนก่อนนะน้องเฟย์”กั้งแอบเดินเข้ามาอีกห้องที่เฟย์กำลังอาบน้ำล้างตัวอยู่ก็เอาถังไป
กั้นก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอนของป๊อปปี้และฟางแล้วเบ้ปากเมื่อเห็นรูปแต่งงานของทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
“เข้ามาพอดีเลยเดี๋ยวกั้งเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ ใส่เสื้อของป๊อปน่ะได้อยู่ แล้วเดี๋ยวฟางไปหาอะไร
อุ่นๆมาให้ทั้งกั้งทั้งเฟย์กินนะ”ฟางหันมาเจอกั้งยืนอยู่ในห้องก็พูดแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
“มีนนี่แย่จริงๆเลยนะคะที่เดินสะดุดล้มจนเท้าแพลงแบบนี้ คุณป๊อปเลยต้องเป็นธุระพามีนมาทายา
ที่บ้านก่อน”มีนพูดเมื่อตัวเองแกล้งล้มแล้วให้ป๊อปปี้มาทายาที่เรือนริมน้ำเพราะว่าใกล้บริเวณนี้บ้าน
พอดี
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับที่นี่มีคนอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ ฟางะได้หายาให้คุณมีนด้วย”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้ามาใน
บ้านก็แปลกใจที่ทำไมในบ้านเงียบเชียบ พลันสายตาหันไปเห็นกระเป๋าใบหนึ่งตรงโซฟาชั้นล่าง
 
 
 
 
 
 
“ไอ้กั้ง”ป๊อปปี้ตรวจค้นกระเป๋าพบว่ามันคือกระเป๋ากั้ง แล้วกั้งกับเมียเขาอยู่ที่ไหนกัน ชายหนุ่มรีบล
วิ่งขึ้นไปชั้นบนแล้วเปิดเข้าไปในห้องนอนตัวเองก็ตกใจที่เห็นกั้งนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวแล้วกำลังใส่
เสื้อผ้าของเขา
 
 
 
 
 
 
“แกมาทำอะไรที่นี่”ป๊อปปี้ถามอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
“ก็ฟางเป็นพาชั้นมาเอานิ เสื้อตัวนี้ที่ชั้นอุตส่าเลือกกับฟางให้นายนายก็ไม่คิดจะใส่มันชั้นขอนะ”กั้ง
พูดแล้วสวมเสื้อเชิ้ตที่ฟางเลือกให้ป๊อปปี้กับเขาช้าๆแล้วทำหน้ากวนป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ ป๊อปปี้ชกหน้ากั้งทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ฟางได้ยินเสียงปึงปังแล้วก็รีบขึ้นมาชั้นบนแล้วห้ามสามี
 
 
 
 
 
 
“นี่กล้ามากนะ ป๊อปบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเอามันเข้ามาในบ้านนี่ถึงขั้นเอาขึ้นมาบนห้องนอนเลย
หรอ”ป๊อปปี้โวยวาย
 
 
 
 
“ป๊อปฟังหน่อยสิ นี่ฟางไม่ได้พากั้งเค้ามาคนเดียวนะ มีทั้งเฟย์และเขื่อนอีก”ฟางพูด สักพักเฟย์ที่
เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำเสร็จถูกเขื่อนพาออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปขา คุณป๊อปอยู่ไหนคะ ว้าย”มีนแสร้งร้องเสียงดังจนป๊อปปี้ผละจากเรื่องฟางแล้วลงไปดู
แล้วตกใจเห็นมีนล้มตรงบันไดก็รีบเข้าไปประคอง ฟางเห็นภาพนั้นคือเขริกากำลังออดอ้อนป๊อปปี้ก็
ตกใจ
 
 
 
 
 
“นี่เกิดอะไรขึ้นน่ะป๊อป”ฟางสะบัดหน้าหนีแล้วถามป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“เอาเวลาไปดูไอ้กั้งก่อนดีกว่านะ กล้าหยามเอามันเข้ามาในบ้านแล้วนิ”ป๊อปปี้พูดแล้วอุ้มมีนไป
ทายา ฟางมองภาพนั้นแล้วตกใจเมื่อเห็นเชริกากอดป๊อปปี้แน่นแล้วทำหน้ายิ้มเยาะใส่ฟาง
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องป๊อป ฟางทำให้เอง”ฟางพูดแล้วรีบเข้าไปหามีน จู่ๆฟางก็สะดุดล้มชนป๊อปปี้ที่อุ้มมีน
 
 
 
 
 
“คุณฟาง ถ้าคุณฟางไม่พอใจที่คุณป๊อปอุ้มมีนแบบนี้ก็บอกสิคะ”มีนแกล้งทำหน้าเศร้าแล้วจะ
ร้องไห้
 
 
 
 
 
“ฟางนี่ฟางแกล้งคุณมีนเค้าทำไมคุณมีนเค้าเจ็บตัวอยู่นะ”ป๊อปปี้โวยวาย
 
 
 
 
 
“พอเถอะครับคุณป๊อปอย่าว่าคุณฟางแบบนี้สิครับนี่เมียคุณนะ”กั้งที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็แกล้งเข้า
มาห้ามแล้วทำน้ำเสียงตกใจปนเป็นห่งวฟาง
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ ป๊อปปี้ยังคงโมโหชกกั้งล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปทำไมเสียมารยาทกับแขกของฟางแบบนี้”ฟางตกใจรีบเข้าไปประคองดูอาการของกั้งทันที
 
 
 
 
 
“ทีฟางยังมาทำร้ายแขกของป๊อปได้เลยทำไมป๊อปจะทำไม่ได้ ป๊อปก็แค่อุ้มคุณมีนมาทายาไม่
เหมือนกับฟางที่กล้าเอาผู้ชายขึ้นไปบนห้องนอนแล้วเอาเสื้อผ้าผัวตัวเองให้ใส่แบบนี้ จะมักมากไป
ไหนห้ะ”ป๊อปปี้โมโหก็โวยวาย
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ ฟางน้ำตาไหลออกมาที่ป๊อปปี้ว่าเธอแบบนี้
 
 
 
 
 
 
“ถ้ายังโมโหแบบนี้เราก็ไม่ต้องมาพูดดีๆใส่กันเลย”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วว่าป๊อปปี้อย่างน้อยใจ
 
 
 
 
 
 
“เออ ป๊อปก็ไม่อยากจะพูดกับคนที่พูดไม่รู้เรื่องไม่ฟังที่ป๊อปบอกแบบฟางเหมือนกัน”ป๊อปปี้โมโห
ก่อนจะประคองพามีนออกไปจากบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
ตัดมาที่พาทปัจจุบันแปปนึงเนาะ
 
 
เอาล่ะสิแค่ป๊อปปี้เจอกับเขมครั้งสองครั้งกลายเป็นว่าทะเลาะกับฟางแม้แต่เรื่องเล็กน้อย
 
 
 
คู่นี้จะเป็นยังไงต่อไปต้องติดตาม
 
 
 
ตอนหน้าเดี๋ยวทำพาทอดีตให้เยอะๆเลยจ้าาา