บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองดู ชั้นจะบอกเอาไว้อย่างนะว่าถึงแกจะซื้อนันท์ไป ยังไงซะแม่นี่ก็จะต้องหนีตามคนรักไป

อยู่ดี เลี้ยงไม่เชื่อง ผู้หญิงมักมาก”ภาณุพูดแล้วหันไปเยาะเย้ยว่านันท์

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

นันท์ที่อดทนมามากพอแล้วก็ปล่อยโฮก่อนจะตบหน้าภาณุหัน

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นันท์เป็นแบบนี้ก็เพราะคุณใหญ่นั่นล่ะ ฮือๆ”นันท์ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจหลังจากตบ

ภาณุ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกกล้าดียังไงฮะนังนันท์มาตบพี่ชั้น นังโง่แกกล้าดียังไง”คุณเล็กกระชากนันท์ไปตบก่อนจะจิกทึ้ง

ผมของนันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือ นันท์ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”นันท์ที่เริ่มสับสนกับชีวิตตัวเองก็ร้องไห้ออกมาแล้วผลักคุณเล็ก

ล้มลงก่อนจะวิ่งหนีไป ภาณุหมายจะวิ่งตามไปแต่เขริการั้งแขนไว้ทำให้ปลื้มตามนันท์ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ใจเย็นๆตั้งสติก่อนนะ ตอนนี้เธอกำลังสับสน อย่าลืมสิตอนนี้เธอยังมีลูกในท้องอยู่นะ”ปลื้ม

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ลูกที่เกิดจากความร้ายกาจของคุณใหญ่ให้นันท์ตายซะยังจะดีกว่า นันท์ไม่อยากรับรู้อะไรทั้ง

นั้นอีกแล้ว”นันท์พูดจบทำให้ปลื้มอึ้งไม่คิดว่า คนที่ทำนันท์ท้องก็คือภาณุ ว่าที่สามีของเขริกา

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นมากับชั้น แล้วเล่าทุกอย่างให้ชั้นฟังเถอะนันท์ ชั้นไม่ทำอะไรเธอหรอก”ปลื้มพูดแล้วพานันท์

ขับรถออกไปข้างนอกทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกมาด้อมๆมองๆอะไรที่นี่”คุณเล็กที่ตรวจตราความเรียบร้อยก่อนงานแต่งงานรอบๆบ้านตอน

กลางคืนก็ว่าทันทีที่เห็นกรชะเง้ออยู่ริมรั้ว

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรครับผมจะกลับแล้ว”กรชะงักไม่อยากมีเรื่องกับคุณเล็กก็เดินหนี

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะมาหานังนันท์ล่ะสิท่า แหม่ กลางวันคนกลางคืนคนไม่รู้ว่านังนันท์มันมีเสน่ห์อะไรนักหนา

ผู้ชายเทียวหาไม่ขาดสายเลย แต่ชั้นว่าแกต้องตกกระป๋องแล้วล่ะเพราะตอนนี้นังนันท์ยังไม่กลับมา

กับปลื้มเลย ปลื้มเป็นลูกของนายแพทย์ชื่อดังแถมยังทำอาชีพหมอต่อจากพ่อเค้า หน้าที่การงานดี

แบบนี้ เสมียนจนๆอย่างแกสุดท้ายก็กลายเป็นหมายหัวเน่า”คุณเล็กได้ทีรีบเดินออกมาจากรั้วแล้ว

เยาะเย้ยกรทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันนันท์รักผมแค่คนเดียว ถึงแม้นันท์จะมีใครที่ดีกว่ามันก็ทำให้ผมรู้ว่านันท์เป็นคนดี ผู้ชายคน

ไหนก็อยากอยู่ใกล้ไม่เหมือนกับคุณเล็กที่ดูเพียบพร้อมทุกอย่างแต่จิตใจต่ำยิ่งกว่าผู้หญิงข้าง

ถนน”กรว่า

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“อื้ออ”ทันทีที่คุณเล็กตบหน้ากรหัน ชายหนุ่มก็กระชากคุณเล็กมาบดจูบอย่างร้อนแรง

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว ไอ้ชั้นต่ำ ไอ้ชิดไอ้สมอยู่ไหน ลากมันไปกระทืบ มันทำร้ายชั้น”คุณเล็กตกใจปนโมโหจัดที่

ถูกคนชั้นล่างอย่างกรมาทำแบบนี้ก็เรียกลูกน้องตัวเองลากกรไปจัดการข้างทางคุณเล็กมองตาม

อย่างสะใจโดยที่กรมองคุณเล็กอย่างแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพรุ่งนี้เสร็จพิธีช่วงเช้าชั้นจะมาซื้อตัวเธอจากคุณหญิงป้านะ ส่วนยาบำรุงนี่ก็ให้จำปาต้มให้ดื่ม

ล่ะ ยาต้มของพ่อชั้นได้สูตรมากรุ่นปู่ ตัวนี้ช่วยบำรุงเลือดและก็ลูกในท้องของเธอนะนันท์”ปลื้มพูด

เมื่อพานันท์กลับมาจากบ้านของเขาหลังจากพานันท์ไปสงบสติและหายาบำรุงต่างๆให้

นันท์

 

 

 

 

 

“ขอบคุณคุณปลื้มมากนะจ้ะที่ดีต่อนันท์กับลูกแบบนี้”นันท์ไหว้ขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

“แค่เธอไม่คิดมากแล้วก็ไม่คิดจะทำอะไรบ้าอีกเท่านี้ก็ดีแล้วล่ะ ชั้นไปนะ”ปลื้มพูดก่อนจะขับรถออก

ไป นันท์ถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะเมื่อเย็นที่ปลื้มพานันท์กลับไปที่บ้านของเขา พ่อแม่ของ

ปลื้มเป็นคนดีมากเหลือเกิน เอาใจใส่ดูแลเธอแม้ว่าเธอจะเป็นแค่คนใช้ที่ไม่มีค่าอะไร หรือเธอจะ

ไปอยู่กับปลื้มเพื่อหลบหนีทุกอย่างที่นี่ดีนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปพลอดรักกับเพื่อนชั้นจนสำลักความสุขเลยสิท่าถึงกลับมาป่านนี้”ภาณุที่นั่งรอนันท์ที่ห้องพูดขึ้น

เมื่อนันท์เข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

“จะไปไหน มานี่ คิดว่ามีไอ้ปลื้มคุ้มกะลาหัวแล้วขั้นจะไม่กล้าทำอะไรรึไงห้ะ”ภาณุกระชากนันท์มา

อย่างแรงเมื่อเห็นนันท์ทำท่าจะหนี

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่อย่าทำอะไรนันท์เลยนะจ้ะนันท์ขอร้อง”นันท์พยายามขอร้องภาณุ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเคยบอกเธอว่ายังไงล่ะ เธอจำบ้างมั้ย วันนี้ชั้นจะลงโทษเธอ”ภาณุพูดนันท์เบิกตาโพลงตกใจ

รีบดิ้นสุดชีวิต

 

 

 

 

 

 

แปะ แต่แล้วถุงยาที่นันท์ถือก็หล่นออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยาต้มพวกนี้นี่มันอะไรกัน”ภาณุปล่อยนันท์แล้วมองแผ่นยาต้มจากบ้านของปลื้ม นันท์รีบเก็บยา

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบอะไรเล่า บอกชั้นมาเดี๋ยวนี้นะว่าเธอเป็นอะไร”ภาณุเห็นนันท์นิ่งเงียบก็หงุดหงิดกระชากตัว

นันท์มาถาม

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่สนใจคนใช้ที่ไม่มีค่าอย่างนันท์ด้วยหรอจ้ะ”นันท์เงียบสักพักก่อนจะตอบออกมา ภาณุ

ชะงักเมื่อเห็นน้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลมโต สายตาคู่นั้นทำให้ชายหนุ่มสั่นไปทั้งหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำปากดี เธอเป็นคนของชั้น ชั้นเองก็ถามไปงั้นเพราะกลัวจะมาตายในบ้านต่างหาก

เล่า”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

“งั้นคุณใหญ่ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะคะ เพราะนันท์ไม่มีวันตายง่ายๆแน่นอน”นันท์พูดแล้วผละ

ออกจากร่างสูง เธอซ่อนอารมณ์ที่สั่นไหวในตอนนี้ ภาณุจะแต่งงานพรุ่งนี้กับเขริกาแล้ว เธอไม่ควร

จะปวดใจแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่”ภาณุพูดแล้วดึงนันท์ไปที่ครัวตอนกลางคืนก่อนจะดึงแผ่นยามาจากถุงกระดาษเพื่อต้มให้

นันท์

 

 

 

 

“คุณใหญ่ไปพักผ่อนเถอะจ้ะพรุ่งนี้คุณใหญ่ต้องตื่นแต่เช้า”นันท์พูดแล้วมองร่างสูงที่ต้มยาให้ตัวเอง

ด้วยความไม่เข้าใจว่าเขาเกลียดเธอ อยากทำร้ายเธอแต่ทำไมถึงมาทำแบบนี้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวมานิว่าเธอเป็นอะไรไม่รู้ เอาแต่โก่งคออ้วกตลอด”ภาณุพูดทำให้นันท์อึ้งไม่ตคิดว่าเขาจะ

ถามอาการเธอ

 

 

 

 

 

“เอ่อ อาหารเป็นพิษน่ะจ้ะคุณปลื้มเลยให้ยามาทาน”นันท์โกหก แล้วตอนนั้นเองภาณุหันขวับมา

มองนันท์นิ่งๆ นันท์เมื่อสบสายตาคมคู่นั้นทำให้เธอรู้สึกอ่อนไหวเหลือเกิน มันเป็นเพราะอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็กินอะไรซะสิ จะได้กินยาเลย”ภาณุต้มยาอยู่นั้นก็เดินเอาจานใส่ข้าวมาให้นันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊บ”ทันทีที่ได้กลิ่นอาหารนันท์ก็วิ่งไปโก่งคออ้วกทันที

 

 

 

 

 

“นี่เธอคิดว่าชั้นโง่มากสินะถึงไม่รู้อาการของเธอ ไอ้ปลื้มโทรบอกชั้นหมดแล้วว่าเธอกำลัง

ท้อง”ภาณุว่าแล้วนึกย้อนเมื่อตอนเย็นที่ปลื้มเอานันท์ออกไปจากบ้าน ชายหนุ่มรีบไปกดโทรศัพท์

ต่อสายไปที่บ้านของปลื้มจนรู้ว่าปลื้มพานันท์กลับไปที่บ้านและก็รู้ว่านันท์กำลังตั้งท้องอ่อนๆ

ได้2เดือนกว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ท้องกับพี่กรแล้ว คุณใหญ่ก็ปล่อยนันท์ไปตามทางของนันท์สิจ้ะ”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนอนกับชั้นมาตลอดมีหน้าบอกว่าท้องกับไอ้ชั้นต่ำนั่น รึว่าเธอนอนกับมันแล้วห้ะ”ภาณุกระชา

กนันท์มาถาม นันท์ตกใจกลัวแล้วสะบัดหนีก่อนจะร้องเมื่อหม้อยาที่ต้มอยู่หล่นมาลวกที่แขนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่ อย่าไปถูแบบนั้นต้องล้างน้ำเย็นก่อน”ภาณุตกใจรีบพานันท์ไปล้างน้ำและดูแผลนันท์ด้วย

ความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“อะไรนี่แสบจนร้องไห้เลยรึไง”ภาณุทายาให้นันท์แล้วมองร่างบางที่สะอึกสะอื้นออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ไม่รู้ ไม่รู้ว่าคุณใหญ่เป็นคนยังไงกันแน่ คุณใหญ่ทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรจ้ะ เกลียด

นันท์ทำร้ายนันท์นักหนา ทำไมไม่ให้นันท์ไปจากที่นี่ แล้วมาดูแลนันท์แบบนี้ทำไม”นันท์ร้องไห้

ออกมาแล้วถามชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”ภาณุเห็นนันท์ร้องไห้ไม่หยุดก็ดึงร่างบางมาจูบอย่างอ่อนโยนจนนันท์ตกใจไม่เข้าใจสิ่งที่

ภาณุทำเลย

 

 

 

 

 

 

“เธอเป็นของชั้น ชั้นไม่ชอบเธอยังไงชั้นก็ดูแลเธอล่ะน่า อ้อ แล้วก็ดูแลลูกในท้องของชั้นด้วย

เหมือนกัน”ภาณุถอนูบออกมาแล้วพูดก่อนจะทำแผลและไปต้มยาในนันท์ใหม่ นันท์มองการกระทำ

ของชายหนุ่มด้วยความสับสน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พิธีช่วงเช้าเสร็จไปแล้วทำหน้าให้มันสดชื่นหน่อยสิคะใหญ่”เขริกาพูดเมื่อพิธีรดน้ำสังข์ช่วงเข้า

ผ่านไปแต่ภาณุกลับมีท่าทีลุกลี้ลุกลนไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

 

 

 

 

“เอ่อ เขมไปเปลี่ยนชุดเถอะจะได้เลยพักผ่อนไวๆ”ภาณุพูดแล้วสายตาจับจ้องไปที่กวินที่มากก้อร้

อก้อติกนันท์ตั้งแต่เช้าทำให้ชายหนุ่มทนไม่ไหวอีกต่อไปเมื่อกวินถือวิสาสะจับมือนันท์

 

 

 

 

 

“เห้ย อย่ามายุ่งกับแม่นี่ดีกว่ากวิน นายเข้าไปข้างในงานเถอะ”ภาณุพูด

 

 

 

 

“อะไรกันนันท์เค้ากำลังป่วยชั้นก็ดูแลนันท์เค้าไม่เห็นแปลก”กวินพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่แม่นี่มีคนรักอยู่แล้ว อยากจะยุ่งกับใครในนี้ชั้นไม่ว่ายกเว้นแม่นี่”ภาณุพูดเสียงดังทำให้เขริกา

เดินเข้ามาพร้อมกับคุณเล็กมองหน้านันท์ด้วยสายตาไม่พอใจเช่นเดียวกับปลื้มรีบมาอยู่ข้างนันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม เสน่ห์แรงจริงๆนะยะที่มีผู้ชายมารุมล้อมแบบนี้ ลดบ้างก็ได้นะอาการอยากผู้ชายน่ะ”คุณเล็ก

พูด

 

 

 

 

 

“ใหญ่คะ จะโวยวายทำไมเรื่องของนันท์เค้า อย่าลืมสินี่งานแต่งของเรานะคะ”เขริกาพูดแล้วมอง

หน้าภาณุอย่างไม่พอใจ ภาณุชะงักแล้วเดินมาข้างๆเขม

 

 

 

 

 

 

“ก็งานแต่งของเราต้องสำคัญที่สุดอยู่แล้วสิจ้ะเขม แต่ใหญ่แค่ไม่ชอบที่คนใช้มาเด่นเกินหน้าเกิน

ตามเขมไปเท่านั้นเอง”ภาณุรีบพูดเขริกามองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาไม่ค่อยเชื่อ

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะเพราะนับตั้งแต่วันนี้ไป เขมก็จะมาอยู่ที่นี่เขมก็จะเป็นคุณผู้หญิงของจิระคุณ ใครที่มา

ทีหลังต่อจากนี้มันก็ได้ชื่อว่ามาทีหลัง เหมือนพวกเมียน้อยดีๆนี่เอง”เขริกาพูดเป็นนัยๆแล้วยิ้มเยาะ

นันท์ที่กำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่นี่เอง นันท์ นายกรเค้ามาหาเธอน่ะ”คุณหญิงแขไขพูดแล้วพานันท์เข้าไปในตึกใหญ่

 

 

 

 

 

 

“พี่กร เกิดอะไรขึ้นกับพี่จ้ะทำไมถึงเป็นแบบนี้”นันท์ตกใจที่เห็นสภาพของกรถูกรุมซ้อมอีกแล้ว

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะก็แค่พวกหมาลอบกัด กัดได้แม้กระทั่งคนไม่มีทางสู้”กรพูดแล้วจ้องไปที่คุณเล็ก

อย่างแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

“มาก็ดีละ นันท์ชั้นรู้ว่าเธอรัอยู่กับพ่อกร ตอนนี้พ่อกรเค้าขอไถ่ตัวเธอไปอยู่ด้วยกันนะ”พระยาพิชัย

เดชาพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ ผมไม่ยอม”ภาณุรีบเข้ามาในห้องแล้วโวยวาย

 

 

 

 

“อะไรตาใหญ่ ไม่ยอมอะไรกัน”คุณหญิงแขไขพูด

 

 

 

 

 

“ผมไม่ยอมให้แม่นี่ออกไปกับคนรักหรอก ถึงไปยังไงก็เลิกกันอยู่ดีเพราะแม่นี่ไม่หยุดที่ไอ้กรคน

เดียวแน่ๆ ไอ้กรแกมันโง่ที่มาไถ่ตัวนันท์ รู้ไว้ซะว่านันท์ไม่ได้บริสุทธ์ผุดผ่องเหมือนเดิมอีกต่อไป

แล้ว”ภาณุที่เริ่มพาลแล้วโวยวายออกมา

 

 

 

 

 

 

“ถึงจะไม่บริสุทธ์เหมือนเดิมแล้วผมก็จะพานันท์ไป ผมรักนันท์”กรพูดแม้จะตกใจกับสิ่งที่ภาณุบอก

ก็ตาม

 

 

 

 

 

 

“รักงั้นหรอ แล้วมันกินได้มั้ยเสมียนจนๆอย่างแกจะเลี้ยงแม่นี่ไหวเรอะ”ภาณุยังโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“เงียบนะตาใหญ่ เค้ารักกันเค้าจะอยู่ด้วยกันแล้วมันกงการอะไรของแกห้ะที่แกจะไปยุ่งวุ่นวายกับ

ความรักของพวกเค้า ชั้นรู้นะว่าแกเกลียดนันท์เค้า แต่แกอย่าลืมว่านี่มันเลิกทาสแล้ว ถ้าเค้ามาไถ่

ตัวเราก็ต้องยกเค้าไป”พระยาพิชัยเดชาพูดปรามลูกชายที่โวยวาย

 

 

 

 

 

“แต่ผมจะไม่ยอมให้ใครมาไถ่ตัวเมียผมไปเหมือนกัน”ภาณุโพล่งออกมาในที่สุดท่ามกลางความ

ตกใจของทุกคน

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

“ไอ้เลว”กรอึ้งก่อนจะพุ่งตัวเข้าชกหน้าภาณุจนล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ไอ้บ้า ไอ้ชั้นต่ำแกทำพี่ชั้นเร้อะ”คุณเล็กตกใจรีบเข้าไปทำร้ายกรทันที

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว หยุดให้หมดเดี๋ยวนี้”พระยาพิชัยเดชาสั่งก่อนจะมองนันท์ที่เริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

“ตาใหญ่นี่มันเรื่องอะไรกันเล่าความจริงกับแม่มาเดี๋ยวนี้”คุณหญิงแขไขตกใจและคาดคั้นลูกชาย

 

 

 

 

 

“ความจริงแล้วนันท์กับผมเรา2คนมีอะไรกันมาสักพักหนึ่งแล้วครับ ตอนแรกผมยอมรับว่าผม

ต้องการจะทำร้ายแม่นี่เพื่อความสะใจ แต่เมื่อผมทำนันท์ท้อง ผมก็ต้องรับผิดชอบนันท์ไม่ใช่หรอ

ครับ”ภาณุพูดสารภาพออกมานิ่งๆ นันท์เงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ ทำไมกัน

ภาณุถึงอยากรับผิดชอบเธอกับลูกในท้องแบบนี้เขาต้องการอะไรอีกกันแน่

 

 

 

 

 

 

“แต่นี่มันงานแต่งงานของใหญ่กับเขม ใหญ่ทำแบบนี้เหมือนหักหน้าเขม ใหญ่ไม่ให้เกียรติเขม

เลย”เขริการะเบิดอารมณ์ออกมาก่อนจะน้ำตาไหลออกมาด้วยความแค้นปนเสียใจสามีที่พึ่งจด

ทะเบียนไปช่วงเช้านี้

 

 

 

 

 

 

“ผมรักและให้เกียรติเขมเหมือนเดิม แต่ผมเป็นลูกผู้ชายพอที่เมื่อทำใครท้องและต้องรับผิด

ชอบ”ภาณุพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เล็กไม่รับมันเป็นพี่สะใภ้เล็กแน่นอน นังทาสชั้นต่ำนี่เล็กเกลียดมัน พี่สะใภ้ของเล็กคือพี่เขมคน

เดียว”คุณเล็กมองนันท์ที่ร้องไห้ด้วยความเกลียดชังก่อนจะไปกอดปลอบพี่สะใภ้อย่างเขริกาที่

ร้องไห้จนทุกคนสงสาร

 

 

 

 

 

 

“งั้นเพื่อความสบายใจของเขมกับเล็กพี่ไม่เอาแม่นี่ขึ้นมายุ่งย่ามในเรือนจันทร์เจ้าแน่นอน แต่คุณ

พ่อครับ จำเมื่อคืนที่ผมเข้าไปคุยกับคุณพ่อได้มั้ยครับ ถึงที่ดินริมน้ำที่อยู่ด้านข้างนี้ ไหนๆมันจะเป็น

พี่ของผมแล้ว ผมของใช้สิทธิ์เจ้าของที่ดินสร้างเรือนริมน้ำนะครับ นันท์จะได้ไม่ต้องไปยุ่มย่ามพวก

เขมที่เรือนจันทร์เจ้าอีก”ภาณุพูดท่ามกลางความตกใจของเขริกา คุณเล็กและกร

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ พี่ทำแบบนี้ไม่ได้คนอื่นรู้ถึงไหนแล้วคงเอาไปนินทาที่พี่เอาคนใช้ทำเมีย”คุณเล็กว่า

 

 

 

 

 

 

“เล็ก พี่ตัดสินใจแล้ว พี่จะรับผิดชอบนันท์เพราะอย่างน้องลูกในท้องของนันท์ก็คือเลือดเนื้อเชื้อไข

ของจิระคุณ หวังว่าคุณพ่อคุณแม่คงเข้าใจนะครับ”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแต่ใหญ่เถอะ แต่อย่าให้มีเรื่องปวดหัวตามมาละกัน”คุณหญิงแขไขพูดแล้วเดินออกไปพร้อมพระยาพิชัยเดชา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร ฮือๆนันท์ขอโทษที่นันท์เป็นผู้หญิงไม่ดีนันท์มันเลว ฮือๆ”เมื่อทุกคนเดินออกไปนันท์ก็ปล่อย

โฮร้องไห้ออกมาด้วยความสงสารคนรักอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

“ทำไมความรักของเราต้องเป็นแบบนี้ล่ะนันท์ ตอบพี่หน่อยได้ไหมว่าพี่ทำผิดตรงไหน”กรพูดออก

มาทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

“ไม่จ้ะไม่ใช่ความผิดของพี่ แต่ผิดที่นันท์เองพี่กรอย่าร้องไห้นะจ้ะ”นันท์โผกอดกรแน่นแล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

“ได้ยินชัดแล้วไม่ใช่รึไงว่านันท์คือเมียอีกคนของชั้น เลิกยุ่งกับเมียชั้นสักที”ภาณุเดินกลับเข้ามา

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ได้ เพราะผมก็ไม่ใช่พวกที่ตีท้ายครัวใครในเมื่อคุณใหญ่รับนันท์เป็นเมียอีกคนผมก็ขอให้คุณใหญ่

ดูแลนันท์กับลูกในท้องให้ดีๆอย่าให้ใครมาทำร้ายนันท์ได้อีก ถ้านันท์เจ็บวันไหน ผมนี่ล่ะจะเป็นคน

จัดการคุณใหญ่เองกับมือ”กรพูดแล้วจ้องชายหนุ่มด้วยความโกรธแค้น ไม่ยุติธรรมเลยที่เขาและ

นันท์รักกันมากมายแต่กลับมีอุปสรรคถูกภาณุแย่งนันท์ไปแบบนี้ เขาเกลียดภาณุจนแทบอยากจะ

บีบคอให้ตายเสียตั้งแต่ตอนนี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังนันท์ นังมารหัวใจอย่าหวังว่าแกกับลูกจะอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข”เขริกาแอบดูภาณุที่ผละออก

จากตัวเองแล้วกลับเข้าไปหานันท์แล้วพูดออกมาด้วยความแค้นใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

ทีนี้ทุกคนก็รู้แล้วสินะว่าเรือนริมน้ำถูกสร้างตอนไหน

 

 

จัดเต็มกับอดีตชุดใหญ่ตอนนึงเต็มๆแบบนี้คงจะรู้แล้วสิว่าใครคือชนวนความแค้นทั้งหมด

 

 

 

 

 

ก่อนที่จะดราม่าพาทปัจจุบันเราต้องดราม่าพาทอดีตสิ555555