บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วเจอกันนะจ้ะพี่กร เดี๋ยวพรุ่งนี้นันท์จะทำฟักทองบวชมาให้”นันท์พูดแล้วบอกลากรออกมาจาก
ห้องพักของกรที่โรงพยาบาลในตอนเย็น นันท์เดินมาตามทางเพื่อหาสามล้อเตรียมกลับเรือนจันทร์
เจ้า
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ระหว่างทางนันท์เดินออกมานันท์เห็นในตรอกแคบๆที่มีชายหญิงนัวเนียกันไม่อายฟ้าอายดินก็
หน้าแดงแล้วรีบเดินจ้ำๆไปให้พ้นๆทาง
 
 
 
 
ตุบ นันท์ล้มลงเมื่อชนกับใครเข้า
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่”นันท์ตกใจปนแปลกใจที่เห็นภาณุอยู่ตรงนี้
 
 
 
 
 
 
“ไง เห็นพวกโสเภณีเค้าทำงานหากินกันแล้วอยากงั้นสิ มองใหญ่เลย”ภาณุเยาะ
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะจ้ะ นันท์ไม่คิดอย่างนั้น เย็นมากแล้วนันท์ต้องรีบกลับ”นันท์พูดแล้วเดินหนีภาณุ
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะ ถ้ารีบก็มากับชั้น”ภาณุพูดก่อนจะดึงมือนันท์พาไปที่รถแล้วขับรถออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่จ้ะนี่มันไม่ใช่ทางกลับเรือนจันทร์เจ้านี่จ้ะ”นันท์พูดเมื่อเห็นภาณุขับรถไปในทางเปลี่ยว
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดมาก นั่งเงียบๆไปเลยเธอน่ะ”ภาณุหันมาตะคอกใส่นันท์แล้วเลี้ยวรถมาที่โรงสีของพระยา
พิชัยเดชา
 
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่พานันท์มาที่นี่ทำไมจ้ะ”นันท์เริ่มตกใจคิดถึงคืนที่ภาณุข่มขืนเธอที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
 
“รื้อฟื้นความหลังไงล่ะ ลงมานี่”ภาณุพูดแล้วกระชากนันท์ลงมาจากรถอย่างแรงแล้วเดินเข้าไปในโรง
สี
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
นันท์ถูกภาณุเหวี่ยงลงแคร่อย่างแรง นันท์มองไปรอบๆแล้วเริ่มกลัวเพราะที่นี่มืดจนน่ากลัว
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรนันท์เลยนะจ้ะคุณใหญ่ พานันท์กลับเรือนจันทร์เจ้าเถอะจ้ะ”นันท์พูดแล้วร้องไห้ไหว้
ขอร้องภาณุ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกเธอแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับชายอื่นเธอก็ยังไปพลอดรักกับไอ้เสมียนจนๆนั่น ในโรงบาลก็ยังไม่
เว้น ผู้หญิงอย่างเธอนี่จะเอาตรงไหนมันก็ไม่ต่างกันล่ะน่า”ภาณุพูดแล้วขึ้นคร่อมร่างบางของนันท์ไว้
 
 
 
 
 
“ไม่นะจ้ะ คุณใหญ่ พี่กรคือคนรักของนันท์นันท์แค่อยากไปดูแลเค้าเท่านั้น”นันท์พูด
 
 
 
 
 
“แล้วไงแต่เธอเป็นทาสในเรือนของชั้น ชั้นสี่งยังกล้าขัดคำสั่งแบบนี้ต้องโดนลงโทษ”ภาณุว่า
 
 
 
 
 
 
“ลงโทษอย่างอื่นก็ได้นี่จ้ะ ขังนันท์ก็ได้แต่อย่าทำอย่างนี้ คุณใหญ่มีคุณเขมอยู่แล้วไม่ควรจะมาทำ
แบบนี้อีกเพราะอีกหน่อยคุณใหญ่ก็จะแต่งงานกับคุณเขมถ้าคุณเขมรู้คุณเขมจะเสียใจนะจ้ะ”นันท์
พูดเมื่อนึกถึงภาพที่เขริกาแสนดีกับภาณุ กับสิ่งที่เธอกับภาณุทำ มันคือสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เธอไม่ควรจะ
เผลอใจแบบนั้นอีก
 
 
 
 
 
“แล้วไง ชั้นแต่งงานกับเขมมันคือสิ่งที่ชั้นต้องทำอยู่แล้ว ชั้นกับเขมเรารักกันยังไงต้องแต่งงานกัน
แต่เธอชั้นบอกไปแล้วไง ก็อีแค่ทาสในเรือน เป็นแค่ที่ระบาย ตอนนี้เธอทำผิดชั้นก็ลงโทษเธอ”ภาณุ
พูดแล้วซุกไซร้ตามตัวนันท์ นันท์น้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจที่ถูกชายหนุ่มทำแบบนี้อีกครั้ง
นันท์เลิกขัดขืนและหยุดอยู่นิ่งๆยอมให้ภาณุทำทุกอย่างตามอำเภอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เขมมีอะไรรึเปล่าจ้ะทำไมมาที่บ้านซะเย็นขนาดนี้”คุณหญิงแขไขพูดแล้วเดินมาหาเขริกาพร้อมคุณ
เล็ก
 
 
 
 
 
“วันนี้มีงานลีลาศการกุศลน่ะค่ะ เขมถูกเชิญไปเลยว่าจะมาตามหาคู่เต้นที่นี่”เขริกาพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
“เอ พี่เขมพี่ใหญ่หมั้นมาตั้งนานแล้ว ทำไมเราไม่มีข่าวดีสักทีละคะคุณแม่”คุณเล็กรีบพูดทันที
 
 
 
 
 
“บ้า เล็กก็พูดไป ถ้าใหญ่ยังไม่กลับมาเดี๋ยวเขมขอเดินดูด้านหลังก่อนนะคะ วันนี้เห็นใหญ่พูดว่าที่
ตรงหลังโรงสีนี้ในอนาคต ใหญ่จะสร้างเรือนหอไว้”เขริกาพูดแล้วยิ้มก่อนจะปลีกตัวเดินออกมา แล้ว
เดินเลาะไปทางหลังบ้านโผล่มาที่ลานโล่งที่มีโรงสีก็ยิ้มพอใจที่ภาณุเริ่มพูดถึงเรื่องแต่งงานแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ๊ะ รถคุณใหญ่”เขริกาพูดแล้วมองไปที่รถที่จอดก็แปลกใจที่เห็นรถของภาณุจอดตรงนี้ก็เดิน
เข้าไป
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ คุณใหญ่ นะ นันท์ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ”เสียงครางของนันท์ดังเล็ดลอดมาจากด้านในโรงสีทำให้เข
ริกาชะงัก ก่อนจะเดินแง้มเข้าไปด้านในแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นภาพที่คู่หมั้นตัวเองกำลังแสดงบทรัก
กับคนใช้ในบ้านอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
 
 
 
“ทีตอนขัดคำสั่งชั้นล่ะไม่รู้จักคิดทีนี้ละมาร้องขอ ชั้นไม่มีวันอ่อนกับเธอหรอก”ภาณุพูดแล้วเร่ง
จังหวะในการขยับสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้นก่อนจะกระตุกเกร็งฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวนันท์
 
 
 
 
 
 
 
“จำไว้ว่าอย่าทำแบบนี้อีก ไม่งั้นเธอโดนหนักแน่”ภาณุพูดแล้วมองร่างบางที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือย
เช่นเดียวกับเขา
 
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณเขม”พลันสายตาของนันท์หันไปเห็นเขริกายืนอยู่ก็ร้องตกใจภาณุรีบผละจากร่างบางทันที
 
 
 
 
 
เพี้ยะ เพี้ยะ
 
 
 
 
 
เขริกาตรงดิ่งมาตบนันท์จนล้มลงไปกับแคร่แล้วตบภาณุอีกครั้งหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“เลวที่สุด ใหญ่ทำกับเขมแบบนี้ได้ยังไง”เขริกาพูดแล้วน้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจ ภาณุรีบ
แต่งตัวให้เรียบร้อย
 
 
 
 
 
 
“มันก็แค่ความสุขชั่วคราวเท่านั้นล่ะเขม เขมคือผู้หญิงที่มีค่าที่สุดของใหญ่นะ”ภาณุพยายามพูดกับ
เขริกาและรั้งเขริกาไว้ นันท์ที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ได้ยินก็ชะงัก ความสุขชั่วคราว จริงสินะผู้หญิง
ต่ำต้อยแบบเธอไม่มีค่าเท่าคุณเขริกาได้เลย
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นเขมมีค่าที่สุดแล้วใหญ่ทำแบบนี้กับเขมได้ยังไง ใหญ่นอนกับเด็กในบ้าน ใหญ่กำลังหยามหน้า
เขมฮือๆ ใหญ่ทำไมทำแบบนี้”เขริการ้องไห้และทุบอกกว้างของภาณุรัว ภาณุรวบเขริกาไปกอดแน่น
 
 
 
 
 
 
“เขม ใหญ่ขอโทษอย่าร้องเลยนะเขมใหญ่รักเขมคนเดียว”ภาณุพูดแล้วพาเขมออกไปจากตรงนั้น
ทันทีโดยไม่สนใจนันท์เลย
 
 
 
 
 
 
 
“ความเชื่อใจที่เขมมีใหญ่มันพังไปหมดแล้วใหญ่ทำแบบนี้ทำไม”เขริกาพูด
 
 
 
 
 
 
“เขมอย่าโกรธเลยนะ นั่นก็แค่ความสุขชั่วคราวแต่ใหญ่ยังรักเขมนะ รักแค่เขมคนเดียว”ภาณุพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นถ้ารักเขมงั้นช่วยยืนยันให้เขมมั่นใจได้มั้ยคะใหญ่ว่าเรายังรักกัน”เขริกาปาดน้ำตาแล้วพูด ภาณุ
นิ่งสักพัก
 
 
 
 
 
 
“ได้ เราแต่งงานกันนะเขม เขมจะได้เป็นคุณผู้หญิงของจิระคุณคนเดียว”ภาณุพูด ทำให้เขมยิ้มออก
มาแล้วกอดภาณุแน่น เธอดีใจเหลือเกินเพราะแท้จริงแล้วภาณุกับเขริกานั้นถูกจับหมั้นกันแต่เด็กๆ
ภาณุและเขริกาเลยรู้จักกันมาแต่เด็กแล้ว
 
 
 
 
 
 
“โถ คุณย่าทวดไม่ร้องนะคะ”มีนพูดเมื่อเขริกานั่งร้องไห้เล่าเรื่องราวทุกอย่างในอดีตให้ฟัง
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะมัน นังนันท์มันยั่วใหญ่ทำให้ใหญ่เปลี่ยนไป แม้จะแต่งงานกันไป มันก็ยังจะยั่วใหญ่ นัง
แพศยานั่นทำให้ใหญ่หลงมันจนลืมย่า”เขริกาพูดออกมาอย่างแค้นเคืองที่ภาณุแม้จะแต่งงานไปกับ
เธอแต่ก็ยังแอบไปเจอนันท์เสมอๆ
 
 
 
 
 
 
“ถ้าพวกมันยั่วคุณใหญ่ของคุณย่าทวดในครั้งก่อนได้เราก็ยั่วมันกลับได้เหมือนกัน ตาต่อตาฟันต่อ
ฟัน”มีนพูดทำให้เขริกายิ้มออกมา มีนเดินไปดูที่หน้าต่างเห็นป๊อปปี้กำลังสั่งงานลูกน้องชั้นล่างก็ยิ้ม
อย่างมีแผนการ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวโบว์ เห็นคุณมีนมั้ย ชั้นว่าจะเอาแบบเฟอร์นิเจอร์ไปให้เลือกสักหน่อย”ป๊อปปี้ถามโบว์ที่เดินเข้า
มาหาตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เห็นคุณมีนขึ้นไปชั้นบนน่ะค่ะแล้วบอกว่าถ้าคุณป๊อปมีอะไรก็ขึ้นไปหาได้เลย”โบว์พูดจบแล้ว
เดินหลบหน้าป๊อปปี้ไปทันที ป๊อปปี้มองตามติดนึงก่อนจะเดินชึ้นไปชั้นบนอย่างไม่คิดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
ซ่า เมื่อเข้ามาในห้องนอนที่เปิดแง้มไว้ป๊อปปี้ก็ได้ยินเสียงคนอาบน้ำในห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“สงสัยอาบน้ำอยู่งั้นเอาวางตรงนี้ละกัน”ป๊อปปี้วางแบบเฟอร์นิเจอร์ไว้ปลายเตียงแล้วหมายจะเดิน
ออกไป
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ช่วยด้วย”เสียงร้องของมีนทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วรีบไปที่ในห้องน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณมีน”ป๊อปปี้ตกใจปนหน้าแดกเมื่อเห็นมีนในร่างเปลือยแล้วลื่นล้มในห้องน้ำก็รีบหาผ้าขนหนู
คลุมก่อนจะอุ้มออกมานอกห้อง
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคุณป๊อปถ้าไม่ได้คุณป๊อปมีนต้องแย่แน่ๆ”มีนรีบพูด
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมลงไปรอด้านล่างดีกว่า”ป๊อปปี้พูดแล้วเลี่ยงจะเดินไป
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะ ว้าย”มีนลุกขึ้นแล้วแกล้งร้องทำให้ป๊อปปี้รีบเข้าไปประคองทำให้มีนอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้
อีกครั้ง
 
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
 
แล้วทันใดนั้นเองป๊อปปี้เห็นภาพซ้อนเป็นเขริกา ชายหนุ่มนิ่งมองร่างบางตาไม่กระพริบ
 
 
 
 
 
“ใหญ่กลับมาหาเขมแล้ว”เขริกาพูดแล้วคล้องคอป๊อปปี้หมายจะมาจูบ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ยครับเดี๋ยวผมออกไปตามโบว์มาดูแลคุณมีนดีกว่า”ป๊อปปี้ชะงักแล้วรีบผละ
ออกจากมีน
 
 
 
 
 
 
 
“ครั้งนี้ยอมให้ก่อนครั้งต่อไปไม่ปล่อยไว้แน่”มีนพูดพร้อมกับเขริกาเมื่อป๊อปปี้เดินออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
เอาแล้วไง นางร้ายเริ่มรุกแล้ว บอกเลยถ้าหัวใจพระเอกนางเอกเเข็งแรงก็จะไม่มีอะไรมาทำลายได้เลย แต่ถ้าเริ่มอ่อนแอละก็......
 
 
 
รีดเดอร์หายไปอีกแล้ว ยังอยู่ดีกันรึเปล่า ฮัลโหลลล???