บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  116.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) 22 เริ่มเรื่องราวร้ายๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ขณะที่ฟางกำลังเดินไปตัดดอกไม้ที่สวนหลังบ้านเพื่อเตรียมจัดแจกันให้ป๊อปปี้ตอนเลิกงาน

กลับมาก็ต้องร้อง เมื่อมีแมวและหนูวิ่งไล่กันออกมาจากช่องเล็กๆตรงรั้วกั้นของเรือนจันทร์เจ้า ฟาง

รีบวิ่งตามไปเพื่อไปช่วยหนูตัวนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้เจ้าแมวบ้า”ฟางร้องตกใจเมื่อเห็นแมวตัวนั้นขยุ้มหนุจนหนูตายแล้วไส้ไหลออกมา

และที่น่าหดหู่ตรงที่หนูตัวนั้นกำลังท้องและมีลูกในท้อง

 

 

 

 

 

 

 

“หึๆ พวกกาฝากที่มาอยู่บ้านคนอื่นโดยไม่รับอนุญาตแบบนี้สมควรแล้วต้องโดน นังหน้าด้าน”

 

 

 

 

 

จู่ๆก็มีเสียงของเขริกาดังก้องขึ้น ฟางหันไปมองรอบๆพบว่าประตูทางเดินไปเรือนจันทร์เจ้าเปิดออก

มา ฟางจึงเดินไปที่หน้าประตูพลันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่อีกฝั่ง เธอคือเขริกา เธอกำลังร้องไห้และ

จ้องมองมาที่เธอ ฟางเริ่มรู้สึกชาตามตัวก้าวขาไม่ออก เมื่อเขริกาเดินมาใกล้ๆจนจะถึงประตูฝั่งบ้าน

ริมน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด”แต่แล้วเขริกาต้องร้องแล้วหายไปต่อหน้าต่อตาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้าง”โทโมะ แก้วและพิมรีบวิ่งมาถามฟาง โดยที่แก้วถือตะกรุดข้อมือของฟางไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะนี่มันเรื่องอะไรกันทำไมฟางถึงเห็นคุณเขม ในเมื่อทุกอย่างมันคือเรื่องในอดีต นี่มันเรื่อง

บ้าอะไรกันแน่”ฟางรีบถามพี่ชายด้วยความรู้สึกทั้งตกใจและสับสนปะปนกันไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วว่าตรงนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่แล้วล่ะ เมื่อกี้คุณท่านร้องใหญ่เลยนะว่าคุณฟางตกอยู่ในอันตราย

พวกเราเลยรีบออกมา”แก้วพูดก่อนจะให้พิมและโทโมะพาฟางเข้าไปในบ้าน แก้วมองไปที่เรือน

จันทร์เจ้านิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่กันคนละฝั่งแล้ว ทำไมไม่ไปผุดไปเกิดสักที”แก้วพูดก่อนจะเอาสายสิญจน์ที่แอบพกมาด้วยจาก

วัดที่หลวงตาบอกไว้เป็นความจริง แก้วรีบมัดสายสิญจน์ตรงประตูเพื่อกั้นเขตไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ คิดหรอว่าแค่นี้จะหยุดชั้นได้”เมื่อแก้วไปแล้ว เขริกาปรากฏตัวอีกครั้งก่อนจะหายวับกลับไปที่

บ้านของมีน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงคะวันนี้อารมณ์ดีเชียว คงคุยกับคุณฟางแล้วล่ะสิคะ”มีนเดินมาเป็นป๊อปปี้ที่ตั้งทำงานอย่าง

อารมณ์ดีก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ครับ เราเคลียร์กันแล้ว จริงสิครับแล้ววันนี้โบว์เค้าไปไหนแล้วล่ะครับ”ป๊อปปี้ถามถึงโบว์

 

 

 

 

 

 

“จะไปถามถึงมันทำไมกันคะ อีแค่คนใช้ก็ต้องทำงานในครัวอย่าไปสนเลยค่ะ”มีนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ผมแค่รู้สึกผูกพันอย่างประหลาดน่ะครับ และอีกอย่างโบว์เค้าดูเศร้าๆดูไม่มีความสุขเลยยังไงไม่รู้

ผมเลยซื้อขนมกับของมาให้เค้า”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปหาโบว์ที่ทำความสะอาดอยู่ชั้น2

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปปล่าคะ คุณป๊อป”โบว์แปลกใจที่เห็นป๊อปปี้เดินมาหาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“วันนั้นชั้นสังเกตที่ข้อมือของโบว์ นาฬิกาหน้าปัดร้าวแล้วนิ ใกล้พังแล้วชั้นเลยซื้อมาให้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“โห ทั้งนาฬิกา ทั้งขนมของแพงๆทั้งนั้นเลย โบว์รับไว้ไม่ได้หรอกค่ะคุณป๊อป”โบว์เกรงใจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะชั้นน่ะเต็มใจที่จะให้เธอจริงๆ ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรชั้นถึง

เอ็นดูเธอขนาดนี้ เอาเป็นว่ารับไว้เถอะถ้าไม่อยากทำให้ชั้นรู้สึกไม่ดี”ป๊อปปี้พูด โบว์จึงรับของมาแล้ว

ยิ้มให้กับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เสนอหน้า แต่ก็ดี งานนี้สนุกแน่”มีนที่แอบดูทั้งคู่อยู่ก็ยิ้มเยาะก่อนจะอัดคลิปป๊อปปี้คุยกับโบว์ไว้ แต่

เห็นหน้าโบวืไม่ชัดเพราะโบว์หันหลังอยู่

 

 

 

 

 

 

“ส่งให้กั้งด้วยดีกว่า”มีนที่ส่งวีดีโอให้ฟางเสร็จก็ส่งให้กั้งต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็เท่ากับว่าคุณเขมเค้ายังคงแค้นคุณฟางตั้งแต่ชาติที่แล้วมานชาติเลยหรอคะ น่ากลัวจัง”พิมนั่ง

ฟังเรื่องราวจากที่ฟางเล่าให้ย่าจำปาฟังแล้วพูดก่อนจะเขยิบตัวเองนั่งข้างโทโมะ แก้วมองตามแล้ว

แอบถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนแรกย่าถึงได้ห้ามไงไม่อยากให้พวกเราแต่งงานกันเพราะกลัวเราจะเป็นอะไรไป”ย่าจำปาพูด

 

 

 

 

 

“นี่มันยุคปัจจุบันแล้วนะคะ ทำไมไม่รู้จักปล่อยวางมาก ชาตินี้คือฟางกับป๊อปปี้ไม่ใช่คุณใหญ่กับนันท์

สักหน่อย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“คุณเขมคงแค้นมากสินะครับย่าเลยไม่ยอมไปไหนแบบนี้ นี่ก็เท่ากับน้องตกอยู่ในอันตรายนะ

ครับ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“หรือเราจะพาคุณฟางไปหาหลวงตาที่วัดดีคะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว ถ้านี่คือสิ่งที่ฟางเคยทำกับป๊อปในอดีต ฟางต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไม

คุณเขมถึงแค้นแบบนี้ เพื่อความรักของป๊อปกับฟาง ฟางต้องรู้ให้ได้”ฟางพูดอย่างแน่วแน่กับสิ่งที่คิด

 

 

 

 

 

 

 

ครืดๆ จู่ๆก็มีเบอร์แปลกส่งไฟล์วีดีโอมาที่เครื่องของฟาง ฟางมองด้วยความแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน”ทันทีที่กดดูฟางต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังพูดคุยกับสาวร่างบางคนหนึ่งซึ่งไม่เห็นหน้า

ท่าทางป๊อปปี้ดูสนิทสนมเหมือนกับรู้จักกันมาก่อนยังไงอย่างงั้น

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันทำไมคุณป๊อปถึงยิ้มแบบนี้ล่ะคุณฟาง ผู้หญิงคนนี้ใครกัน”แก้วชะเง้อมาดูวีดีโอก็ตกใจแล้ว

รีบถามฟาง

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครฟาง พี่เองก็ไม่คุ้นหน้าเหมือนกัน”โทโมะถามฟาง

 

 

 

 

 

“คุณเล็ก”แล้วภาพอดีตที่ฟางเห็นคุณเล็กเป็นน้องสาวของภาณุก็ผุดเข้ามาในหัว ฟางพึมพำเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ายอมนะคุณฟาง ของของใครใครก็หวงยัยนี่เป็นใครเราต้องเราเรื่องให้ถึงที่สุด”แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

“นี่เธอ น้อยๆหน่อย น้องชั้นยังไม่ทันทำอะไรเลย”โทโมะพูด

 

 

 

 

“ได้ไงล่ะคุณของๆเราเราอย่ายอมให้ใครนะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เธอเองนั่นล่ะที่ยอมให้คนอื่น”โทโมะพูดแล้วมองแก้ว

 

 

 

 

 

 

“แก้วยอมอะไรหรอคะคุณโทโมะ”พิมที่เห็นโทโมะพูดแปลกๆก็ถาม

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่าๆ เราสนใจเรื่องของฟางต่อเถอะ นี่ใครฟางฟางรู้จักมั้ย”โทโมะถามฟางเพื่อเปลี่ยนเรื่อง

ทันที

 

 

 

 

 

“ฟางจำไม่ได้และก็ไม่รู้นะคะว่าผู้หญิงเป็นใคร แต่ชาติที่แล้วเค้าคือน้องสาวของคุณใหญ่ค่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“น้องชาติแล้วแล้วไงอ่ะคุณฟาง ชาตินี้ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆกหน่อย อย่าไปเชื่อนะคุณฟาง พวกคารม

ผู้ชายแบบนี้ถ้าเรายอมเค้าก็จะได้ใจทำอีกเรื่อยๆ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“นี่เธอจะยุน้องชั้นอีกนานมั้ยเนี่ย”โทโมะกระชากแขนแก้วแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“พอๆ พอทั้งหมดนั่นล่ะ นี่มันเรื่องของน้องชีวิตคู่ของน้อง อย่าด่วนตัดสินใจแทนสิ”ย่าจำปาพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟางเชื่อนะคะว่าป๊อปไม่มีทางทำอะไรแบบนี้แน่ๆ”ฟางพูดเพราะในใจเธอมั่นใจมากว่าป๊อปปี้กับคุณ

เล็กในชาตินี้จะไม่มีทางรักกันอย่างชู้สาวแน่นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะคุณป๊อปสำหรับวันนี้”โบว์พูดเมื่อเดินมาส่งป๊อปปี้ที่รถเมื่อเลิกงาน

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันหลังถ้าเธอขาดเหลืออะไรก็บอกชั้นนะ ชั้นยินดีช่วยเหลือ”ป๊อปปี้พูดเมื่อรู้ว่าโบว์นั้นเรียนก็

ยังไม่จบต้องลาออกมารับใช้มีน เขาจึงช่วยเหลือเรียนให้โบว์แม้จะเป็นเพียงการศึกษานอกโรงเรียน

ก็ตาม

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปเค้าเป็นคนดีจริงๆเนาะโบว์ผิดกับชาติก่อนเลย”เขื่อนโผล่มาจากที่ซ่อนแล้วยืนข้างโบว์ก่อน

จะพูดเมื่อป๊อปปี้ไปแล้ว

 

 

 

 

 

“แล้วไง แต่สิ่งที่มันทำมันก็ไม่สามารถทำดีชดใช้ได้หรอก ตามันต้องต่อตาฟันต่อฟัน”กั้งพูดแล้วจ้องไปที่โบว์

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิตาต้องต่อตาฟันต้องต่อฟันใครที่ทำเราเจ็บไม่ว่าชาตินี้รึชาติก่อนมันต้องชดใช้ใช่มั้ยกั้ง”มีน

พูดแล้วยิ้มเยาะไปที่โบว์เพราะเธอแอบอัดคลิปส่งให้ทั้งฟางและก็กั้งในเวลาเดียว

 

 

 

 

 

“แต่เวรควรระงับด้วยการไม่จองเวรนะคะ”โบว์พยายามพูด

 

 

 

 

 

“อย่ามาสอด”มีนหันขวับมาว่าโบว์ โบว์ตกใจเมื่อคนที่หันขวับมาหาเธอคือเขริกา เขื่อนรีบกอดปลอบ

โบว์ไว้

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำตัวเป็นคนดีหน่อยเลย มานี่”กั้งพูดจบก็กระชากโบว์มาจากเขื่อนแล้วเดินเข้าไปในบ้าน

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แต่บางทีก็ควรจะปล่อยบางซะบ้างนะใจจะได้ไม่เป็นทุกข์”เขื่อนถอนหายใจแล้วพูดก่อนจะเดินหนี

มีนและเขริกาไป

 

 

 

 

 

 

“รึว่าไอ้เขื่อนมันจะทรยศเราห้ะมีน”เขริกาพูด

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ไม่มีวันที่เขื่อนจะทำอย่างนั้นมีนมั่นใจ”มีนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วครับ เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับเนี่ย”ป๊อปปี้กลับเข้ามาในบ้านแล้วแปลกใจที่เห็นทุกคนจ้อง

เขาเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

“วันนี้คุณป๊อปไปหาใครรึเปล่าคะ”พิมถาม

 

 

 

 

“ไม่นิ ก็ทำงานตามปกติ”ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมกลับมาช้าคะ”แก้วถาม

 

 

 

 

“ก็รถติดไหนจะต้องซื้อของให้ฟางอีก”ป๊อปปี้พูดพร้อมชูถุงขนมของฟาง

 

 

 

 

 

“นี่นายไม่มีอะไรปิดบังฟางจริงๆใช่มั้ย”โทโมะถาม

 

 

 

“ไม่มีน่ะสิ เอ๊ะ พวกนายเป็นอะไรเนี่ย”ป๊อปปี้ถามแล้วถามต่อ

 

 

 

 

 

“ทุกคนคะพอเถอะค่ะ นี่คือสามีของฟางเดี๋ยวฟางขอจัดการเองค่ะ”ฟางรีบพูดก่อนจะยื่นวีดีโอให้

ป๊อปปี้ดู

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่คือโบว์เด็กในบ้านคุณมีนไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“แล้วทำไมต้องอี๋อ๋อแบบนี้ล่ะคะ”พิมถาม

 

 

 

 

 

“ไม่อี๋อ๋อนะ เราไม่ได้ทำอะไรในที่ลับๆเลย ชั้นแค่รู้สึกเอ็นดูโบว์เค้ารักเหมือนน้องสาวคนนึงล่ะ เดี๋ยว

นะนี่ใครเป็นคนอัดวีโอแบบนี้เนี่ย”ป๊อปปี้รีบถามต่อ

 

 

 

 

“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะป๊อป ไม่โชว์เบอร์ด้วย”ฟางตอบ

 

 

 

 

 

 

“จะเป็นใครก็ช่างเถอะแต่ฟางจำไว้นะว่าป๊อปไม่นอกใจฟางแน่นอน”ป๊อปปี้พูดแล้วกุมมือฟางไว้แน่น

 

 

 

 

 

“จ้า ฟางเชื่อใจป๊อปนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างภูมิใจที่สามีไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลย ป๊อปยังเป็น

ป๊อปปี้คนเดิมของเธอ7ปีไม่เปลี่ยนแปลง และเธอก็เชื่อใจเค้าและจะรักเค้าแบบนี้ตลอดไป

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนันท์เอาผลไม้พวกนี้ไปเยี่ยมกรด้วยสิ”คุณหญิงแขไขพูดเมื่อเห็นว่านันท์จะขอลาไปดูแลกรที่

โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

“ขอบคุณคุณหญิงมากนะจ้ะ แล้วนันท์จะรีบกลับมาจ้ะ”นันท์ยิ้มอย่างดีใจที่คุณหญิงแขไขหายโกรธ

เคืองเรื่องที่เธอคิดหนีไปจากเรือนจันทร์เจ้าแล้วก็รีบออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

ปี้น นันท์เดินมาหารถที่หน้าบ้านต้องตกใจเมื่อมีรถคันหนึ่งบีบแตรใส่นันท์

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่ ไม่แกล้งนันท์เค้าสิคะ นันท์เค้ายิ่งรีบๆไปหาคนรักของเค้าอยู่”เขริกาเลื่อนกระจกลงมามอง

นันท์แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงมักมาก”ภาณุมองนันท์แล้วว่าก่อนจะบึ่งรถออกไปแล้วไม่สนใจนันท์อีก

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าจริง น้ำตาไหลออกมาทำไมนะ”นันท์รู้สึกตัวอีกทีว่าตัวเองกำลังร้องไห้อยู่ก็พูดก่อนจะรีบไปโรง

พยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่านันท์”กรถามนันท์เมื่อเห็นนันท์ที่นั่งแกะส้มให้ตัวเองแต่ยังคงเหม่อลอย

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่านิพี่กร นี่ส้มจ้ะ”นันท์สะดุ้งก่อนจะยื่นส้มให้กร

 

 

 

 

 

“พี่ป่วยแล้วรบกวนเวลาทำงานของนันท์รึเปล่าเนี่ย”กรถาม

 

 

 

 

 

“เปล่านี่จ้ะไม่รบกวนเลย นันท์เต็มใจจะดูแลพี่กรนะจ้ะ จริงสิ มะรืนนี้พี่กรก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว

นี่จ้ะเดี๋ยวนันท์จะขอลาคุณหญิงกับคุณท่านออกมารับพี่กรนะจ้ะ”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

“เมื่อไหร่นะที่เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป พี่ไม่อยากให้นันท์กลับไปที่นั่นอีกแล้วนะ ถึงแม้คุณท่านกับ

คุณหญิงจะดีกับนันท์ก็ตามแต่ลูกๆของคุณๆเค้าไม่เคยที่จะดีกับนันท์เลย พี่ห่วงนันท์มากเลยนะ”กร

พูดแล้วกุมมือนันท์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะจ้ะพี่กร นันท์ดูแลตัวเองได้ นันท์น่ะเข้มแข็งจะตายพี่กรก็รู้นี่จ้ะ”นันท์ฝืนแสดงว่าเข้ม

แข็งให้กรเห็น

 

 

 

 

 

 

“แม้จะเข้มแข็งยังไงแต่เราก็เป็นผู้หญิงยังไงก็อ่อนแออยู่ดี อดทนอีกนิดนะนันท์พี่จะพานันท์ไปจาก

ที่นี่เอง”กรมองนันท์ที่ฝืนยิ้มก็รู้ว่านันท์พยายามเข้มแข็งแล้วดึงนันท์ไปกอดแน่นแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ พี่กร”นันท์ที่นึกถึงภาพที่ภาณุเย็นชาใส่เธอก็น้ำตาซึมกอดกรแน่นเพื่อหาที่พึ่งพิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สิ่งที่ชั้นพูดกับเธอมันไม่ทำให้เธอเชื่อชั้นเลยสินะ ดี แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”ภาณุที่ไปส่งเขริกาที่

ร้านเสริมสวยเสร็จก็รีบบึ่งมาที่โรงพยาบาลและแอบดูนันท์ที่กอดกับกรในห้องแล้วพูดออกมาด้วยน้ำ

เสียงไม่พอใจเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

นั่นไง คุณใหญ่คิดจะทำอะไรนันท์ อย่าลืมติดตามนะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา