บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเจอกันนะจ้ะพี่กร เดี๋ยวพรุ่งนี้นันท์จะทำฟักทองบวชมาให้”นันท์พูดแล้วบอกลากรออกมาจาก

ห้องพักของกรที่โรงพยาบาลในตอนเย็น นันท์เดินมาตามทางเพื่อหาสามล้อเตรียมกลับเรือนจันทร์

เจ้า

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ระหว่างทางนันท์เดินออกมานันท์เห็นในตรอกแคบๆที่มีชายหญิงนัวเนียกันไม่อายฟ้าอายดินก็

หน้าแดงแล้วรีบเดินจ้ำๆไปให้พ้นๆทาง

 

 

 

 

ตุบ นันท์ล้มลงเมื่อชนกับใครเข้า

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่”นันท์ตกใจปนแปลกใจที่เห็นภาณุอยู่ตรงนี้

 

 

 

 

 

 

“ไง เห็นพวกโสเภณีเค้าทำงานหากินกันแล้วอยากงั้นสิ มองใหญ่เลย”ภาณุเยาะ

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะจ้ะ นันท์ไม่คิดอย่างนั้น เย็นมากแล้วนันท์ต้องรีบกลับ”นันท์พูดแล้วเดินหนีภาณุ

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนล่ะ ถ้ารีบก็มากับชั้น”ภาณุพูดก่อนจะดึงมือนันท์พาไปที่รถแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่จ้ะนี่มันไม่ใช่ทางกลับเรือนจันทร์เจ้านี่จ้ะ”นันท์พูดเมื่อเห็นภาณุขับรถไปในทางเปลี่ยว

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดมาก นั่งเงียบๆไปเลยเธอน่ะ”ภาณุหันมาตะคอกใส่นันท์แล้วเลี้ยวรถมาที่โรงสีของพระยา

พิชัยเดชา

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่พานันท์มาที่นี่ทำไมจ้ะ”นันท์เริ่มตกใจคิดถึงคืนที่ภาณุข่มขืนเธอที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“รื้อฟื้นความหลังไงล่ะ ลงมานี่”ภาณุพูดแล้วกระชากนันท์ลงมาจากรถอย่างแรงแล้วเดินเข้าไปในโรง

สี

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

นันท์ถูกภาณุเหวี่ยงลงแคร่อย่างแรง นันท์มองไปรอบๆแล้วเริ่มกลัวเพราะที่นี่มืดจนน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรนันท์เลยนะจ้ะคุณใหญ่ พานันท์กลับเรือนจันทร์เจ้าเถอะจ้ะ”นันท์พูดแล้วร้องไห้ไหว้

ขอร้องภาณุ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกเธอแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับชายอื่นเธอก็ยังไปพลอดรักกับไอ้เสมียนจนๆนั่น ในโรงบาลก็ยังไม่

เว้น ผู้หญิงอย่างเธอนี่จะเอาตรงไหนมันก็ไม่ต่างกันล่ะน่า”ภาณุพูดแล้วขึ้นคร่อมร่างบางของนันท์ไว้

 

 

 

 

 

“ไม่นะจ้ะ คุณใหญ่ พี่กรคือคนรักของนันท์นันท์แค่อยากไปดูแลเค้าเท่านั้น”นันท์พูด

 

 

 

 

 

“แล้วไงแต่เธอเป็นทาสในเรือนของชั้น ชั้นสี่งยังกล้าขัดคำสั่งแบบนี้ต้องโดนลงโทษ”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

“ลงโทษอย่างอื่นก็ได้นี่จ้ะ ขังนันท์ก็ได้แต่อย่าทำอย่างนี้ คุณใหญ่มีคุณเขมอยู่แล้วไม่ควรจะมาทำ

แบบนี้อีกเพราะอีกหน่อยคุณใหญ่ก็จะแต่งงานกับคุณเขมถ้าคุณเขมรู้คุณเขมจะเสียใจนะจ้ะ”นันท์

พูดเมื่อนึกถึงภาพที่เขริกาแสนดีกับภาณุ กับสิ่งที่เธอกับภาณุทำ มันคือสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เธอไม่ควรจะ

เผลอใจแบบนั้นอีก

 

 

 

 

 

“แล้วไง ชั้นแต่งงานกับเขมมันคือสิ่งที่ชั้นต้องทำอยู่แล้ว ชั้นกับเขมเรารักกันยังไงต้องแต่งงานกัน

แต่เธอชั้นบอกไปแล้วไง ก็อีแค่ทาสในเรือน เป็นแค่ที่ระบาย ตอนนี้เธอทำผิดชั้นก็ลงโทษเธอ”ภาณุ

พูดแล้วซุกไซร้ตามตัวนันท์ นันท์น้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจที่ถูกชายหนุ่มทำแบบนี้อีกครั้ง

นันท์เลิกขัดขืนและหยุดอยู่นิ่งๆยอมให้ภาณุทำทุกอย่างตามอำเภอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขมมีอะไรรึเปล่าจ้ะทำไมมาที่บ้านซะเย็นขนาดนี้”คุณหญิงแขไขพูดแล้วเดินมาหาเขริกาพร้อมคุณ

เล็ก

 

 

 

 

 

“วันนี้มีงานลีลาศการกุศลน่ะค่ะ เขมถูกเชิญไปเลยว่าจะมาตามหาคู่เต้นที่นี่”เขริกาพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“เอ พี่เขมพี่ใหญ่หมั้นมาตั้งนานแล้ว ทำไมเราไม่มีข่าวดีสักทีละคะคุณแม่”คุณเล็กรีบพูดทันที

 

 

 

 

 

“บ้า เล็กก็พูดไป ถ้าใหญ่ยังไม่กลับมาเดี๋ยวเขมขอเดินดูด้านหลังก่อนนะคะ วันนี้เห็นใหญ่พูดว่าที่

ตรงหลังโรงสีนี้ในอนาคต ใหญ่จะสร้างเรือนหอไว้”เขริกาพูดแล้วยิ้มก่อนจะปลีกตัวเดินออกมา แล้ว

เดินเลาะไปทางหลังบ้านโผล่มาที่ลานโล่งที่มีโรงสีก็ยิ้มพอใจที่ภาณุเริ่มพูดถึงเรื่องแต่งงานแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ รถคุณใหญ่”เขริกาพูดแล้วมองไปที่รถที่จอดก็แปลกใจที่เห็นรถของภาณุจอดตรงนี้ก็เดิน

เข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณใหญ่ นะ นันท์ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ”เสียงครางของนันท์ดังเล็ดลอดมาจากด้านในโรงสีทำให้เข

ริกาชะงัก ก่อนจะเดินแง้มเข้าไปด้านในแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นภาพที่คู่หมั้นตัวเองกำลังแสดงบทรัก

กับคนใช้ในบ้านอย่างร้อนแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ทีตอนขัดคำสั่งชั้นล่ะไม่รู้จักคิดทีนี้ละมาร้องขอ ชั้นไม่มีวันอ่อนกับเธอหรอก”ภาณุพูดแล้วเร่ง

จังหวะในการขยับสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้นก่อนจะกระตุกเกร็งฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวนันท์

 

 

 

 

 

 

 

“จำไว้ว่าอย่าทำแบบนี้อีก ไม่งั้นเธอโดนหนักแน่”ภาณุพูดแล้วมองร่างบางที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือย

เช่นเดียวกับเขา

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณเขม”พลันสายตาของนันท์หันไปเห็นเขริกายืนอยู่ก็ร้องตกใจภาณุรีบผละจากร่างบางทันที

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เขริกาตรงดิ่งมาตบนันท์จนล้มลงไปกับแคร่แล้วตบภาณุอีกครั้งหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด ใหญ่ทำกับเขมแบบนี้ได้ยังไง”เขริกาพูดแล้วน้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจ ภาณุรีบ

แต่งตัวให้เรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

“มันก็แค่ความสุขชั่วคราวเท่านั้นล่ะเขม เขมคือผู้หญิงที่มีค่าที่สุดของใหญ่นะ”ภาณุพยายามพูดกับ

เขริกาและรั้งเขริกาไว้ นันท์ที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ได้ยินก็ชะงัก ความสุขชั่วคราว จริงสินะผู้หญิง

ต่ำต้อยแบบเธอไม่มีค่าเท่าคุณเขริกาได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นเขมมีค่าที่สุดแล้วใหญ่ทำแบบนี้กับเขมได้ยังไง ใหญ่นอนกับเด็กในบ้าน ใหญ่กำลังหยามหน้า

เขมฮือๆ ใหญ่ทำไมทำแบบนี้”เขริการ้องไห้และทุบอกกว้างของภาณุรัว ภาณุรวบเขริกาไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

“เขม ใหญ่ขอโทษอย่าร้องเลยนะเขมใหญ่รักเขมคนเดียว”ภาณุพูดแล้วพาเขมออกไปจากตรงนั้น

ทันทีโดยไม่สนใจนันท์เลย

 

 

 

 

 

 

 

“ความเชื่อใจที่เขมมีใหญ่มันพังไปหมดแล้วใหญ่ทำแบบนี้ทำไม”เขริกาพูด

 

 

 

 

 

 

“เขมอย่าโกรธเลยนะ นั่นก็แค่ความสุขชั่วคราวแต่ใหญ่ยังรักเขมนะ รักแค่เขมคนเดียว”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้ารักเขมงั้นช่วยยืนยันให้เขมมั่นใจได้มั้ยคะใหญ่ว่าเรายังรักกัน”เขริกาปาดน้ำตาแล้วพูด ภาณุ

นิ่งสักพัก

 

 

 

 

 

 

“ได้ เราแต่งงานกันนะเขม เขมจะได้เป็นคุณผู้หญิงของจิระคุณคนเดียว”ภาณุพูด ทำให้เขมยิ้มออก

มาแล้วกอดภาณุแน่น เธอดีใจเหลือเกินเพราะแท้จริงแล้วภาณุกับเขริกานั้นถูกจับหมั้นกันแต่เด็กๆ

ภาณุและเขริกาเลยรู้จักกันมาแต่เด็กแล้ว

 

 

 

 

 

 

“โถ คุณย่าทวดไม่ร้องนะคะ”มีนพูดเมื่อเขริกานั่งร้องไห้เล่าเรื่องราวทุกอย่างในอดีตให้ฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะมัน นังนันท์มันยั่วใหญ่ทำให้ใหญ่เปลี่ยนไป แม้จะแต่งงานกันไป มันก็ยังจะยั่วใหญ่ นัง

แพศยานั่นทำให้ใหญ่หลงมันจนลืมย่า”เขริกาพูดออกมาอย่างแค้นเคืองที่ภาณุแม้จะแต่งงานไปกับ

เธอแต่ก็ยังแอบไปเจอนันท์เสมอๆ

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพวกมันยั่วคุณใหญ่ของคุณย่าทวดในครั้งก่อนได้เราก็ยั่วมันกลับได้เหมือนกัน ตาต่อตาฟันต่อ

ฟัน”มีนพูดทำให้เขริกายิ้มออกมา มีนเดินไปดูที่หน้าต่างเห็นป๊อปปี้กำลังสั่งงานลูกน้องชั้นล่างก็ยิ้ม

อย่างมีแผนการ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวโบว์ เห็นคุณมีนมั้ย ชั้นว่าจะเอาแบบเฟอร์นิเจอร์ไปให้เลือกสักหน่อย”ป๊อปปี้ถามโบว์ที่เดินเข้า

มาหาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เห็นคุณมีนขึ้นไปชั้นบนน่ะค่ะแล้วบอกว่าถ้าคุณป๊อปมีอะไรก็ขึ้นไปหาได้เลย”โบว์พูดจบแล้ว

เดินหลบหน้าป๊อปปี้ไปทันที ป๊อปปี้มองตามติดนึงก่อนจะเดินชึ้นไปชั้นบนอย่างไม่คิดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า เมื่อเข้ามาในห้องนอนที่เปิดแง้มไว้ป๊อปปี้ก็ได้ยินเสียงคนอาบน้ำในห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยอาบน้ำอยู่งั้นเอาวางตรงนี้ละกัน”ป๊อปปี้วางแบบเฟอร์นิเจอร์ไว้ปลายเตียงแล้วหมายจะเดิน

ออกไป

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ช่วยด้วย”เสียงร้องของมีนทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วรีบไปที่ในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณมีน”ป๊อปปี้ตกใจปนหน้าแดกเมื่อเห็นมีนในร่างเปลือยแล้วลื่นล้มในห้องน้ำก็รีบหาผ้าขนหนู

คลุมก่อนจะอุ้มออกมานอกห้อง

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคุณป๊อปถ้าไม่ได้คุณป๊อปมีนต้องแย่แน่ๆ”มีนรีบพูด

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมลงไปรอด้านล่างดีกว่า”ป๊อปปี้พูดแล้วเลี่ยงจะเดินไป

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะ ว้าย”มีนลุกขึ้นแล้วแกล้งร้องทำให้ป๊อปปี้รีบเข้าไปประคองทำให้มีนอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้

อีกครั้ง

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

แล้วทันใดนั้นเองป๊อปปี้เห็นภาพซ้อนเป็นเขริกา ชายหนุ่มนิ่งมองร่างบางตาไม่กระพริบ

 

 

 

 

 

“ใหญ่กลับมาหาเขมแล้ว”เขริกาพูดแล้วคล้องคอป๊อปปี้หมายจะมาจูบ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ยครับเดี๋ยวผมออกไปตามโบว์มาดูแลคุณมีนดีกว่า”ป๊อปปี้ชะงักแล้วรีบผละ

ออกจากมีน

 

 

 

 

 

 

 

“ครั้งนี้ยอมให้ก่อนครั้งต่อไปไม่ปล่อยไว้แน่”มีนพูดพร้อมกับเขริกาเมื่อป๊อปปี้เดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง นางร้ายเริ่มรุกแล้ว บอกเลยถ้าหัวใจพระเอกนางเอกเเข็งแรงก็จะไม่มีอะไรมาทำลายได้เลย แต่ถ้าเริ่มอ่อนแอละก็......

 

 

 

รีดเดอร์หายไปอีกแล้ว ยังอยู่ดีกันรึเปล่า ฮัลโหลลล???