บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เป็นอะไรรึเปล่าป๊อป จู่ๆก็โทรมาแคนเซิลนัดของเราน่ะ รู้มั้ยวันนี้ฟางกับเฟย์กินข้าวกัน

แค่2คนเป็นผู้หญิงด้วยแบบนี้ไม่มีบอดี้การ์ดคอยดูแล ป๊อปอ่ะใจร้าย”เมื่อป๊อปปี้เข้ามาในห้องนอน

ฟางก็พูดแกมหยอกสามี

 

 

 

 

 

 

 

“หรอ แล้วไอ้คนที่มันอยู่ด้วยตอนกลางวันไปไหนแล้วล่ะ ทำไมไม่อยู่ด้วยกัน”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“นี่ป๊อปพูดเรื่องอะไร ฟางไม่เข้าใจ”ฟางหันไปมองสามีด้วยสายตาไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“เป็นไง วันนี้ไปเลือกซื้อต้นไม้กับไอ้กั้งสนุกมากมั้ย”ป๊อปปี้ถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

“บังเอิญเจอกันมากกว่าน่ะ แต่ว่าเฟย์กับเขื่อนก็ไปนะไปกันหลายคนด้วย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่เท่าที่เห็นป๊อปเห็นแค่ฟางอยู่กับมันแค่2คนมากกว่านะ แล้วก็ดูมีความสุขมากด้วย”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“ป๊อปก็กั้งเค้าเป็นเพื่นฟางนี่ เค้ามาช่วยฟางเลือกต้นไม้ฟางก็ต้องขอบคุณเค้ามากกว่าจะให้ป๊อปมา

ว่ามาตั้งแง่เค้าแบบนี้นะ”ฟางถอนหายเบาๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เพื่อนรักคนนี้ของฟางรู้สึกว่าป๊อปจะแตะต้องไม่ได้เลยนิ ให้เกียรติมากกว่าผัวตัวเอง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ฟางไม่พอที่สามีว่าแบบนี้ก็ตบหน้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ฟางไม่เคยให้ใครมาอยู่เหนือป๊อปเลยนะ กั้งเค้าก็แค่เพื่อนเท่านั้นล่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่รู้ว่าป๊อปไม่ชอบให้ฟางใกล้มันฟางก็ยังจะแอบหาเวลาไปอยู่กับมันลับหลังผัวตัวเองแบ

บนี้น่ะหรอห้ะที่ให้เกียรติป๊อปมากกว่ามัน”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“ป๊อปนี่ป๊อปไม่มีเหตุผลเอาซะเลย”ฟางพูดแล้วเดินหนีแต่ป๊อปปี้ดึงตัวมากอดแน่น

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีเหตุผลแล้วไง เรื่องอื่นป๊อปยอมได้หมดแต่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่ป๊อปไม่ยอม เลิกยุ่งกับกั้งซะ

ป๊อปไม่ชอบ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เค้าเป็นเพื่อนฟางเราไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นเลยนะ ถ้าไม่ชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ ไม่อยู่กับป๊อป

แล้ว วันนี้ฟางจะไปนอนห้องคุณย่า”ฟางสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมแล้วเดินหนีสามีไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ โว้ย”ป๊อปปี้ที่เห็นฟางต่อต้านตัวเองเพราะกั้งก็หงุดหงิด ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึง

เป็นแบบนี้

 

 

 

 

 

“เอ้า นังนันท์ถือของให้มันแข็งแรงหน่อยสิยะ นี่ถ้าข้าวของตกแตกไปชั้นจะเอาเลือดหัวแก

ออก”คุณเล็กพูดเมื่อสั่งนันท์ให้เตรียมข้าวของที่จะไปบ้านพักที่ประจวบคีรีขันธ์วันพรุ่งนี้กับ

ครอบครัวก็ว่า

 

 

 

 

 

“เตรียมของแต่หัววันเลยนะน้องเล็ก”เขริกาพูดแล้วเดินควงแขนมากับภาณุ

 

 

 

 

“พี่เขมมาก็ดีแล้วค่ะเดี๋ยวเราไปช่วยกันเลือกชุดว่ายน้ำที่จำใส่ที่ประจวบกันดีกว่านะคะ”คุณเล็กพูด

แล้วก็รีบดึงมือเขริกาไปกับตัวเองด้านใน ภาณุมองคู่หมั้นแล้วหันกลับมาเห็นนันท์กำลังเอาเสื้อผ้า

ของคุณเล็กและตัวเองไปซัก

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณใหญ่”นันท์เดินมาแล้วชะงักเมื่อภาณุอ้อมเดินมาดักอีกทาง

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่คะ นันทืขอทางหน่อยค่ะ เดี๋ยวถ้าซักเสื้อผ้าไม่เสร็จนันท์จะถูกลงโทษเอา”นันท์พูดเมื่อ

ถูกภาณุแกล้ง

 

 

 

 

 

 

“ก็ดีน่ะสิ ชั้นอยากเห็นเธอโดนน้องชั้นเล่นงานอยู่พอดี”ภาณุพูดกวนๆ

 

 

 

 

 

“โรคจิต”นันท์พูดเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอว่าไงนะ”ภาณุได้ยินกระชากแขนนันท์เข้ามาถามอย่างแรงทำให้ตะกร้าผ้าตกใส่เท้าตัวเอง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ นันท์ขอโทษจ้ะ ก็คุณใหญ่มากระชากแขนนันท์แบบนี้ของที่ถือก็ตกเอาสิจ้ะ”นันท์พูด

แล้วประคองภาณุไปนั่งก่อนจะดูว่าที่เท้าเจ็บมากรึเปล่า

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นเดินไม่ได้เธอเจอดีแน่”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

“จะโดนอะไรอีกก็ทำเถอะจ้ะ ยังไงซะนันท์ทำอะไรก็ผิดไปหมดอยู่แล้ว”นันท์พูดแกมน้อยใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“มีสิทธิ์น้อยใจงั้นหรอห้ะ ดี อยากให้ชั้นทำอะไรดีล่ะหืม ตรงนี้ท่าน้ำนี่ก็ไม่มีใครแล้วด้วย”ภาณุพูด

ยั่นันท์ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ นันท์ตกใจถอยตกน้ำลงไป โดยที่ภาณุรีบคว้าแขนนันท์ไว้แต่กลับ

ตกลงไปด้วยกันทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ คุณใหญ่ทำอะไรจ้ะ นี่เปียกกันหมดแล้ว”นันท์พูดแล้วจะพยายามว่ายเข้าฝั่งแต่ภาณุดึงไป

กอดรัดแน่น

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าเสื้อเปยกแบบนี้ก็ไม่ต้องใส่มันสิ”ภาณุยิ่งแกล้งนันท์มากขึ้นก่อนจะรวบนันท์ไปกอดในน้ำแล้ว

ใช้สายตาโลมเลียไปยังเสื้อผ้าฝ้ายตัวบางของนันท์ที่บางจนเห็นชั้นในก่อนมือหนาในน้ำจะลูบไล้

ไปทั่วสะโพกและต้นขาของนันท์

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่าจ้ะคุณใหญ่”นันท์หน้าแดงใจเต้นรัวพยายามขืนตัวเองออกจากการเกาะกุมเมื่อมือหนาเริ่ม

อยู่ไม่สุข

 

 

 

 

 

 

“จะว่าไปคืนนั้นมาชั้นกับเธอก็ไม่ได้เจอหน้ากันจังๆแบบนี้เลย และคืนนั้นชั้นเองก็ทำคุนแรงกับเธอ

ด้วยทั้งๆที่เป็นครั้งแรกของเธอแท้ๆ ครั้งนี้ชั้นจะชดเชยให้ละกัน”ภาณุพูด

 

 

 

 

 

 

“อย่าจ้ะเดี๋ยวใครมาเห็น”นันท์พูดแล้วหลบไม่ให้ภาณุหอมแก้ม

 

 

 

 

 

“ก็อย่าร้องเสียงดังสิ ท่าน้ำริมน้ำนี่ไม่มีคนมาหรอก”ภาณุพูดพลางซุกไซร้ตามตัวของนันท์

 

 

 

 

 

“พี่นันท์จ้ะพี่นันท์”เสียงของจำปาทำให้นันท์และภาณุชะงักตกใจ

 

 

 

 

 

“มะ มีอะไรหรอจำปา”นันท์รีบดีดตัวเองขึ้นมานั่งริมท่าน้ำแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพี่นันท์ถึงตัวเปียกแบบนี้กันจ้ะ”จำปาถาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ตกน้ำน่ะไม่มีอะไรหรอก”นันท์พดแล้วมองภาณุที่ว่ายน้ำไปมุดอยู่ใต้ท่าน้ำไม่ให้จำปาเห็น

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ จ้ะไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเถอะจ้ะ เพราะพี่กรมารอพี่นันท์ที่โรงเก็บของแล้วจ้ะ”จำปาพูด นันท์เมื่อ

ได้ยินชื่อคนรักก็ยิ้มดีใจรีบวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับจำปาที่มาตามทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นใสซื่อไม่เคยแต่พอได้ยินชื่อคนรักล่วิ่งโร่ไปเชียวนะ”ภาณุขึ้นมาจากน้ำแล้วบ่นอย่าง

หงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กร”เมื่อมาถึงที่โรงเก็บของที่กรซ่อนตัวอยู่ นันท์รีบเรียกทั้งคู่วิ่งไปกอดกันด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

 

“นันท์วันนั้นพี่ขอโทษนะที่ไม่ได้กลับไปที่โรงสี พวกนั้นมันรุมทำร้ายพี่แล้วโชคดีที่เจอพลเมืองดี

พาพี่ไปส่งโรงพยาบาลได้ นันท์พวกนั้นทำอะไรนันท์อีกรึเปล่าบอกพี่สิ”กรถามนันท์ด้วยความเป็น

ห่วง

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่าจ้ะ คุณใหญ่ไปเจอนันท์หลบอยู่ก็ลากนันท์กลับมาที่เรือนจันทร์เจ้าจ้ะ”นันท์อึกอักคิดถึง

เรื่องคืนนั้นก็โกหกคนรักเพื่อไม่ให้กรรู้ว่าเธอตกเป็นของภาณุไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“โถ นันท์ อีกนิดเดียวแล้วแท้ๆ นันท์ก็จะหนีพ้นจากที่นี่แล้ว เพราะพี่เองที่ทิ้งนันท์ไว้”กรพูดด้วย

ความสงสารนันท์

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีใครพาแม่นี่ออกปากที่นี่ได้หรอก”ภาณุเดินดุ่มๆเข้ามาหาพวกของนันท์

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ ทำไมเนื้อตัวถึงเปียกแบบนั้นละจ้ะ”จำปาแปลกใจปนตกใจที่เห็นสภาพภาณุเหมือนกับ

นันท์เมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

“ทำไมจะพาออกไปไม่ได้ ถ้าอยากได้เงินมากพ่อของนัท์ติดแค่พันเดียวเดี๋ยวผมจะเอาเงินมาไถ่

ตัว”กรพูด

 

 

 

 

 

 

“เสียจ้ะนะ เพราะว่าพ่อของแม่นี่ขายขาดให้แม่ชั้นในราคา3พันบาทแล้ว ต้องเริ่มเก็บเงินใหม่แล้ว

ล่ะ”ภาณุเยาะ

 

 

 

 

 

 

“นังนันท์นี่ชั้นให้แกไปซักผ้าแล้วทำไมถึงนัดผู้ชายมาอีกล่ะ ไม่รักดี”คุณเล็กและเขริกาเดินลงมาว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่าว่านันท์แบบนั้นสิเล็กบางทีคนรักกันเค้าอยากมาหากันก็ได้นี่จ้ะ”เขริกาทำทีเป็นพูดจาดีๆใส่

 

 

 

 

“อย่าเสียเวลาพูดดีกับพวกนี้ไปเลยเขม ชั้นเปลี่ยนใจล่ะ พรุ่งนี้เธอไม่ต้องเฝ้าบ้านไปรับใช้พวกชั้น

ที่ประจวบ เพราะชั้นไม่ไว้ใจถ้าเกิดเธออยู่ที่นี่โดยไม่มีพวกชั้น เธอก็คงจะหนีตามคนรักเธอไป

อีก”ภาณุสั่ง

 

 

 

 

 

 

“โธ่นันท์”กรมองนันท์ที่กำมือแน่นด้วยความสงสารคนรักมาก เอื้อมมือไปจับมือนันท์แต่ถูกภาณุปัด

มือนั่นทิ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“อ้อ ส่วนนายไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับเรือนจันทร์เจ้านี่ ดังนั้น ประตูอยู่ทางโน้นเชิญ”ภาณุไล่

 

 

 

 

 

“ไอ้ชิด ไอ้สมดูด้วยละกันว่าประตูไหนเปิดทิ้งไว้อีกก็ให้ปิดนะ เดี๋ยวมันมีรูแล้วพวกหมาจนๆจะหนี

เข้ามาอีก”คุณเล็กมองกรที่เดินคอตกก็รีบสั่งคนใช้ตัวเอง กรหันขวับไปมองคุณเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูนี่ก็นะครับหน้าตาสะสวย ฐานะดี การศึกษาดีแต่ทำไมมารยาททรามเหมือนกับแม่ค้าปาก

ตลาดเลย”กรว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ คุณเล็กโมโหเดินไปตบหน้ากรจนหัน

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดี ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นของเธอ ไว้ว่าชั้นอยู่คนละชั้นกับแก ไอ้เสมียนจนๆ ออกไปได้

แล้วไป๊ใ”คุณเล็กไล่กรอย่างหมูอย่างหมา กรมองคุณเล็กแล้วถอนหายใซ่อนอารมณ์โกรธตัวเองไว้

แล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวจำปาช่วยพี่นันท์เก็บของนะจ้ะพรุ่งนี้พวกคุณใหญ่ออกเดินทางแต่เช้าด้วย”จำปาพูดเมื่อ

เข้าไปช่วยนันท์ในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่น่ะไม่มีของอะไรหรอกจ้ะ เราไปนอนเถอะนะเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำพี่ว่าจะนอนแล้วเหมือนกัน”นันท์

พูดจำปาจึงเดินออกไป นันท์จึงไม่ได้สนใจเพราะมัวแต่รื้อหาผ้าถุงเตรียมตัวไปอาบน้ำ แล้วถอด

เสื้อผ้าตัวเองหลังตู้โดยไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งเข้ามาในห้องของเธอแล้วลงกลอนประตูอย่าง

เงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”เมื่อนุ่งผ้าถุงเตรียมตัวไปอาบน้ำเสร็จนันท์ก็ร้องตกใจเมื่อเห็นภาณุอยู่ในห้องเธอกำลังจะหนี

แต่ภาณุอาศัยความไวกว่ารีบเอามือปิดปากนันท์ก่อนจะรวบนันท์ไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

“เงียบนะ อยากให้คนแห่กันมารึไง”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่มาทำอะไรที่ห้องนันท์จ้ะ”นันท์พูดเมื่อถูกมือหนาปล่อยเป็นอิสระ

 

 

 

 

 

“ชั้นน่ะหรอก็มาลงโทษเธอไงล่ะ โทษฐานที่พาผู้ชายเข้าบ้านอีกครั้ง”ภาณุพูด

 

 

 

 

“อะไรกัน นันท์ไม่ได้พาพี่กรเช้ามานะจ้ะ”นันท์พูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

“แต่มันมาหาเธอ ชั้นไม่ได้โง่เหมือนเด็กนะที่จะไม่รู้ว่าพวกเธอนัดเจอกัน”ภาณุว่า

 

 

 

 

“นันท์ไม่ได้นัด คุณมันไม่มีเหตุผล”นันท์มองภาณุที่ตั้งแง่แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำหน้าแบบนั้นนะ ชั้นเป็นเจ้านายชั้นจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ดังนั้นชั้นจะลงโทษเธอกี่ครั้ง

จะลงโทษยังไงก็ได้เธอไม่มีสิทธิ์ร้องหรือปฎิเสธมัน”พูดจบภาณุก็ผลักนันท์ลงไปกับเตียงแล้วบด

จูบร่างบางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่นะจ้ะ อย่าทำแบบนี้กับนันท์”นันท์ร้องตกใจเมื่อถอนจูบออกมาและพยายามขอร้อง

 

 

 

 

 

“อย่าทำให้มันยากไปหน่อยเลย เธอน่ะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ของได้เสมียนคนรักของเธออีกต่อไปแล้ว

นะ จำไว้ว่าชั้นเป็นเจ้านายเอ ชั้นจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ห้ามขัดขืน”ภาณุพูดจบก็ซุกไซร้ตาม

ร่างกายของนันท์ โดยที่นันท์ต้องจำใจยอมเป็นของภาณุอีกครั้งด้วยน้ำตานองหน้าและให้เขาทำ

จนกว่าจะพอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอนไม่หลับหรอคะคุณฟาง”แก้วพูดเมื่อลงมากลางดึกแล้วเจอฟางนั่งอยู่ที่ครัว

 

 

 

 

 

 

“ฟางแค่รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะแก้ว ที่ทำไมฟางต้องฝันแปลกๆถึงอดีตทุกวันแบบนี้”ฟางพูด

แล้วถอนหายเพราะเมื่อหัวค่ำที่เธอทะเลาะกับป๊อปปี้เสร็จเธอหนีมานอนห้องย่าจำปาและเผลอหลับ

ไปก่อนจะฝันถึงเรื่องราวในอดีตของนันท์อีกครั้งแล้วฟางก็หนีลงมาชั้นล่างเพื่อหาอะไรอุ่นๆดื่มนอน

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างงี้มั้ยคะ ถ้าคุณฟางไม่สบายใจงั้นพรุ่งนี้แก้วลางานเดี๋ยวเราไปทำบุญกัน”แก้วพูด

 

 

 

 

“จริงหรอแก้ว ขอบใจนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

จุดชนวนรักร้าวเริ่มขึ้นเเล้ว ส่วนคุณใหญ่กับนันท์เป็นไงต้องดูกันต่อไปนะ55555