บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  102.52K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) 17 เกลียดจริงหรือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”นันท์ค่อยๆลืมตามองไปรอบๆตัวพบว่าตอนนี้ฟ้ามืดแล้วในห้องที่เธอนอนอยู่นั้นไม่มีแม้แสงไฟ

มืดไปหมด ภาพสุดท้ายที่เธอจำได้คือเธออยู่ที่ริมท่าน้ำ แล้วทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้ นันท์ค่อยๆลุก

ขึ้นมาแล้วชะงักเมื่อพบว่าเธอสวมแค่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่โคร่งของผู้ชาย เมื่อลองเปิดโคมไฟข้างเตียง

ดูแล้วหันไปมองก็ตกใจเมื่อเห็นว่าภาณุนอนหลับอยู่ข้างๆ ด้วยความที่กลัวและรู้ตัวดีว่าตัวเองเป็น

เพียงแค่ทาสไม่สามารถตีเสมอเจ้านายได้ นันท์ค่อยๆลุกขึ้นแล้วค่อยๆลงจากเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

จู่ๆมีมือหนามาคว้าข้อมือของนันท์แล้วกระชากมานอนกับเตียงตามเดิมอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊บ เจ็บ”นันท์ร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อหลังที่เป็นแผลยังไม่หายถูกกระแทก

 

 

 

 

 

 

“ใครใช้ให้เธอไปล่ะห้ะ เสียมรยาทที่สุด”ภาณุพูดก่อนจะขึ้นคร่อมร่างบางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนันท์เถอะจ้ะคุณใหญ่ เป็นทาสไม่ควรจะมานอนกับเจ้านายแบบนี้ และอีกอย่างนันท์เองก็

เจ็บแผลด้วยนะจ้ะ”นันท์รีบยกมือไหว้ขอร้องภาณุ หญิงสาวก้มหน้าไม่ยอมสบตาชายหนุ่มยิ่งทำให้

ภาณุหงุดหงิด แต่เมื่อมองร่างบางที่ไม่สบตาตัวเองก็ยิ้มนิดนึงก่อนจะเริ่มโน้มหน้าเข้าใกล้หมายจะ

แกล้งนันท์ก็ชะงัก เมื่อภาณุสัมผัสได้ว่านันท์ยังไม่หายไข้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่น่ารำคาญชะมัด ทำตัวอ่อนแอ สำออบแกล้งเป็นไข้”ภาณุลุกขึ้นนั่งแล้วว่านันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ไม่ได้สำออยนะจ้ะ ถ้าพวกคุณไม่เชื่อคิดว่านันท์สำออยก็แล้วแต่เถอะจ้ะ อยากจะให้นันท์ทำ

อะไรก็สั่งมาเลยสิจ้ะ ทาสยังไงก็ต้องทำตามคำสั่งเจ้านายอยู่ดี”นันท์แล้วพยายามฝืนตัวออกจาก

ภาณุแต่ร่างสูงกลับกอดรัดแน่นขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“โหมตัวเองทำงานหนักหวังจะตายก่อนรึไงห้ะ ชั้นอ่านแผนเธอออกน่า เอาไปกินซะ ถ้าไม่กินเจอดี

แน่”ภาณุพูดก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดไฟและหยิบยาแก้ไข้พร้อมกับน้ำดื่มยื่นให้นันท์แล้วพูดขู่ทำให้ร่าง

บางรีบกินยาอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

“ดีมาก เป็นทาสต้องฟังตามคำสั่งเจ้านาย พรุ่งนี้ ถ้าอาการไม่ดีขึ้นเธอเจอดีแน่ วันนี้ชั้นเบื่อที่จะ

แกล้งเธอละ จะไปไหนก็ไปไป๊”ภาณุเมื่อเห็นนันท์กินยาตามที่สั่งก็ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะไล่นันท์

ออกไป นันท์เองมองภาณุด้วยสายตาไม่เข้าใจก่อนจะยอมเดินลงกลับไปที่ห้องพักของตัวเองแล้ว

หลับไปด้วยความเพลีย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นได้แล้วยัยขี้เซาของป๊อป”ฟางค่อยๆขยับตัวตื่นตามเสียงเรียกขาสามี ฟางลืมตามองป๊อปปี้ที่

นั่งมองฟางที่พึ่งตื่นแล้วยิ้ม ฟางคิดถึงภาพที่ภาณุสั่งให้นันท์กินยาในฝันของเธอก็ยิ้มก่อนจะกอด

ป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากไปข้างนอกด้วยจัง ป๊อปจ๋าวันนี้ขอออกไปข้างนอกนะ”ฟางพูดอ้อนสามี

 

 

 

 

 

 

 

“เอาสิ เดี๋ยวก็ออกไปทำงานพร้อมป๊อปนี่ล่ะ เหมือนรู้สึกว่าวันนี้เฟย์เองไม่มีเรียนด้วยนิ ฟางไปช้อป

ปิ้งกับเฟย์มั้ย เดินเที่ยว ดูหนังตามประสาผู้หญิง แล้วเลิกงานเราไปทานข้าวเย็นกัน”ป๊อปปี้พูด

ทำให้ฟางยิ้มออกมาก่อนจะลุกชึ้นไปอาบน้ำพร้อมสามีแล้วเดินลงมาพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเลยวันนี้เฟย์ว่าง เฟย์จะอาสาดูแลพี่ฟางเองค่ะพี่ป๊อปไม่ต้องห่วง”เฟย์พูดเมื่อป๊อปปี้พาฟางมา

หาเฟย์ก่อนที่เฟย์จะชวนพี่สาวออกมาข้างนอกแล้วเดินช้อปปิ้งด้วยกันตามประสาพี่น้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”ขณะที่เฟย์ไปส่งฟางเลือกซื้อเข็มขัดเส้นใหม่ให้ป๊อปปี้อยู่เฟย์หันไปตามเสียงคนเรียกก็ตกใจ

เมื่อเห็นสิงห์ยืนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“สิงห์คะไปกันเถอะค่ะ”เฟย์มองสิงห์สักพักก่อนจะชะงักเมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินมาคล้องแขนแฟนเก่า

ของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เป็นยังไงบ้างเรา ได้ข่าวว่าจะเรียนจบแล้วนิ”สิงห์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ใกล้จะจบแล้ว แต่พี่สิงห์ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ถึงไม่มีพี่สิงห์แล้ว เฟย์ก็มีคนที่คอยช่วยเรื่อง

เรียนและดูแลเฟย์ได้อยู่แล้ว”เฟย์พูดแล้วมองสิงห์กับแฟนใหม่อย่างเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดได้ดีนี่ ไปเถอะค่ะสิงห์น้องเค้าดูแลตัวเองได้ เราไม่จำเป็นต้องสนใจเลย”ผู้หญิงคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ที่รักมาซื้อของกับพี่สาวทำไมไม่บอกเขื่อนล่ะครับ”จู่ๆเขื่อนก็เดินเข้ามาทักเฟย์และฟาง

 

 

 

 

 

“นายเป็นใคร”สิงห์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ผมก็เป็นว่าที่แฟนใหม่ของเฟย์เค้าไงครับมีอะไรรึเปล่า”เขื่อนพูดแล้วยักคิ้วกวนๆให้สิงห์ ชายหนุ่ม

มองเฟย์และเขื่อนสักพักก่อนจะเดินพาแฟนใหม่ของเขาออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ นายใครเป็นว่าที่แฟนใหม่ของชั้นกันยะ”เฟย์รีบพูดเมื่อสิงห์ไป

 

 

 

 

 

“มุสามันไม่ดีนะครับ แบบนี้คนเคร่งในศีลในธรรมเดี๋ยวก็ศีลขาดพอดี”กั้งเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ทำไมกั้งกับเขื่อนถึงรู้จักกันล่ะ”ฟางมองกั้งและเขื่อนสลับกัน

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าผมบังเอิญรู้จักมากกว่าครับ ส่วนเรื่องโกหกเมื่อกี้ผมขอโทษละกัน เพราะผมเห็นเด็กแถวนี้

เบะปากจะร้องไห้อยู่แล้วก็อดสงสารไม่ได้เลยอยากะช่วย”เขื่อนพูดแล้วมองเฟย์

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่เด็กนะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะครับๆ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ไหนๆบังเอิญพวกเราทั้งหมดรู้จักกันแบบนี้ ผมว่าเราถือโอกาสไป

ทานข้าวเที่ยงด้วยกันเลยสิครับเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”กั้งพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเดินนำทุกคนไป

ทานข้าวที่ร้านอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงคุณมีนไม่ต้องออกมาเลือกซื้อของเองเลยนะครับเดี๋ยวสั่งของที่ผมแล้วผมมาซื้อเอง

ก็ได้”ป๊อปปี้พูดเมื่อออกมาเดินกับมีนและโบว์เพื่อซื้อของแต่งบ้านเองที่ร้านเฟอร์นิเจอร์ใกล้ๆห้าง

ที่มาส่งฟางกับเฟย์เมื่อเช้า

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ได้ไงคะบ้านของเราเราต้องเลือกทุกอย่างเองสิคะ ทุกอย่างถึงจะได้สมบูรณ์แบบกับสิ่งที่เรา

เลือกแล้ว”มีนพูดแล้วมองป๊อปปี้อย่างมีความหมาย

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นผมช่วยเลือกละกันนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปช่วยมีนถือของต่างๆให้ โบว์มองภาพนั้น

แล้วแอบถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะกั้งที่เลี้ยงข้าวมื้อนี้ฟางกับเฟย์ แต่ยังไงคราวหน้าต้องให้ฟางเลี้ยงคืนบ้างนะไม่งั้น

ฟางไม่ยอมแน่ๆ”ฟางพูดเมื่อเดินออกมาจากร้านอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

“เอาสิ ถ้าวันนั้นมาถึงนะกั้งจะล้างท้องรอเลย”กั้งพูดติดตลกทำให้ฟางหัวเราะไปด้วย ฟางยิ้มเมื่อ

เห็นกั้งเธอรู้สึกผูกพันกับผู้ชายคนนี้ แค่คุยไม่กี่คำเจอกันไม่กี่ครั้งก็ถูกคอแบบนี้แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางๆ เราต้องไปซื้อของห้พี่ป๊อปนิ เราแยกไปกันเลยมั้ย”เฟย์เห็นฟางและกั้งคุยกันถูกคอก็รีบ

ไปขัด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิ เฟย์ไปส่งพี่ซื้อของหน่อย”ฟางนึกขึ้นได้ว่าที่หน้าห้างมีร้านขายต้นไม้อยู่ก็รีบไป

 

 

 

 

 

 

“ดอกโบตั๋นอีกแล้วนะพี่ฟาง ซื้อให้พี่ป๊อปรึตัวเองกันแน่”เฟย์พูดเมื่อฟางรีบมาซื้อดอกโบตั๋นสีชมพู

 

 

 

 

 

 

“ดอกโบตั๋นนี่ความหมายดีนะครับมีความหมายถึงความรักของหนุ่มสาว คนจีนเค้าเชื่อกันนะครับว่า

ถ้าเอาดอกโบตั๋นรึว่าภาพวาดดอกโบตั๋นไปประดับตกแต่งที่บ้านจะช่วยเรื่องความรักและดึงดูดให้

ครอบครัวรึชีวิตแต่งงานมีแต่ความสุข”กั้งและเขื่อนเดินตามฟางมาแล้วยิ้มอย่างพอใจที่ฟางยังคง

ชอบดอกโบตั๋นเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงรู้ความหมายดอกโบตั๋นดีแบบนี้ละคะ”เฟย์ถาม“เพราะในอดีตคนรักของพี่เค้าชอบดอก

โบตั๋นน่ะสิครับ”กั้งตอบ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคนรักของกั้งไปไหนแล้วล่ะวันหลังพามารู้จักกันก็ได้นะ”ฟางถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“คงไม่มีวันนั้นแล้วล่ะเพราะคนรักของกั้งเค้าถูกไอ้ผู้ชายเลวๆคนหนึ่งแย่งไปอย่างหน้าด้านๆ”กั้งพูด

เสียงแข็ง

 

 

 

 

 

 

 

“โถ กั้ง ไม่เป็นไรนะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันถ้าฟางเจอนะฟางขอด่าแทนกั้งหน่อยเถอะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แถวๆนี้ล่ะฟาง แต่มันเป็นเรื่องอดีตไปแล้วกั้งว่าคนรักของกั้งเค้าเองก็คงลืมรักของกั้งไปหมดแล้ว

ล่ะ”กั้งทำเป็นพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกกั้ง ฟางเชื่อนะ ว่าคนดีๆแบบกั้งใครๆก็ไม่ลืมลงหรอก สักวันฟ้าจะเห็นใจนำคนรักของกั้ง

กลับมา”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ และอีกไม่นานฟ้าก็จะเห็นใจกั้งแล้วละ”กั้งพูดอย่างมีเลศนัย

 

 

 

 

 

 

“อ๊า อะไรเนี่ยเลอะตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”เฟย์พูดเมื่อเห็นว่าเสื้อของเองมีคราบแดงๆติดอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซุ่มซ่ามจริงๆเลยเธอ มานี่ป่ะ เดี๋ยวพาไปล้าง”เขื่อนพูดแล้วดึงมือพาเฟย์ไปทำให้กั้งและฟางยืน

อยู่ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวกั้งช่วยเลือกนะ เดี๋ยวช่วยขนด้วย”กั้งทำทีเป็นอาสาช่วยฟางเลือกดอกโบตั๋น

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะกั้งที่ช่วยกัน หน้าเลอะหมดแล้ว”ฟางพูดแล้วเดินหยิบทิชชู่ไปเช็ดให้กั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวมีนว่าจะไปดูดอกไม้เพิ่มสักหน่อยดีมั้ยคะป๊อป”มีนดึงป๊อปปี้ออกมาจากร้านแล้วพูด ป๊อปปี้

พยักหน้าเดินตามก่อนสายตาจะหันไปเห็นฟางกำลังเช็ดหน้าให้กั้งโดยทั้งคู่อยู่ด้วยกันหน้าร้านขาย

ต้นไม้2ต่อ2

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย นั่นคุณฟางภรรยาของคุณป๊อปนี่คะ เอ แล้วนั่นพี่ชายรึน้องชายคะนั่น”มีนแกล้งตกใจแล้ว

ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางมีพี่ชายคนนึงครับแต่ไปดูงานที่เมืองนอกและน้องสาวอีกคน”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ ถ้าพี่ชายไปเมืองนอกแล้วคนที่คุณฟางทำลังเช็ดหน้าให้นี่ใครกันคะรึว่าเป็นเพื่อนคะ”มีนทำ

เป็นสงสัยต่อ

 

 

 

 

 

 

“บางทีพวกเค้าก็เป็นแค่เพื่อนกันก็ได้นะคะคุณมีน อาจไม่มีอะไรหรอกค่ะ”โบว์พูด มีนหันขวับจ้อง

อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เพื่อนหรอ ทำไมถึงอยู่กัน2ต่อ2ล่ะคะ มีนเปล่ายุให้ครอบครัวเค้าแตกกันนะคะ แต่มันก็น่าคิดนะ

คะเนี่ย แล้วดูคุณฟางเค้าก็ยิ้มอย่างมีความสุขมากๆแบบนี้ด้วย”มีนพูด ทำให้ป๊อปปี้นิ่งคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ มีความสุขๆ เป็นไง แผนของชั้นใช้ได้ผลล่ะสิ”กั้งพูดเมื่อหลบไปอยู่ข้างนอกกับเขื่อนแล้วรอ

จนกว่าป๊อปปี้จะกลับบ้านไปแล้วเดินเข้ามาในบ้านเห็นมีนยิ้มพอใจก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน ถึงแม้มันจะยังไม่ทะเลาะกัน แต่เท่านี้ก็ดีแล้ว ค่อยๆยุให้มันแตกคอกันเองไปเรื่อยๆ”มีน

พูดอย่างพอใจกับแผนการวันนี้ที่ให้กั้งเข้าไปอยู่กับฟาง แล้วให้เขื่อนดึงเฟย์ไปจากนั้นทำให้ป๊อปปี้

เห็นว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ทำเป็นคนอยู่ในศีลในธรรมไม่อยากยุ่งเรื่องนี้กับพวกเราเอาแล้วทำไมถึงช่วยล่ะครับคุณ

เขื่อน”กั้งเยาะเขื่อนที่เดินเข้ามาพร้อมโบว์ แวบแรกเขาเห็นโบว์ยิ้มและพูดคุยกับเขื่อนตอนเดินมา

ด้วยกันก็ทำให้เขาแอบไม่พอใจลึกๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นแค่พาเฟย์ไปเข้าห้องน้ำ ชั้นไม่รู้ไม่เห็นกับการกระทำของพวกนายทั้งนั้นล่ะ”เขื่อนพูดนิ่งๆ มีน

มองเขื่อนแล้วเบ้ปากนิดนึงก่อนจะเดินตรงดิ่งไปตบหน้าโบว์อย่างแรงทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถือว่าเป็นการลงโทษแกที่ปากดีพูดจาไม่เข้าหูชั้นวันนี้ จำไว้นังโบว์ แกเป็นคนใช้ขอชั้น รับใช้

ชั้นไม่ใช่ไปเข้าข้างหรืออยู่ฝั่งเดียวกับคนพวกนั้น”มีนพูดแล้วบีบปากโบว์อย่างแรงแล้วผลักมีนล้ม

กั้งมองการกระทำของมีนที่ทำร้ายโบว์แล้วถอนหายใจไม่สนใจเพราะมีนทำร้ายโบว์เป็นประจำเสมอ

จนเป็นเรื่องปกติของที่นี่แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“แต่อีกไม่นานทุกอย่างที่เราวางไว้ มันก็ก็จะสำเร็จ นังนันท์ก็จะต้องเสียใจอย่างที่ชั้นเคยเสียใจ

แล้วใหญ่จะต้องกลับมาหาชั้น”เขริกาโผล่ซ้อนออกมาจากด้านหลังของมีนแล้วพูดก่อนจะเอามือ

ลูบผมมีนแล้วยิ้มอย่างพอใจที่เห็นได้ชัดว่าป๊อปปี้ไม่พอใจเท่าไหร่กับภาพที่เห็นวันนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปเถอะโบว์ เดี๋ยวชั้นช่วยล้างจาน”เขื่นที่มองเห็นเขริกาแล้วถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินพาโบว์

ออกไปจากบริเวณนั้นท่ามกลางสายตาไม่พอใจของกั้งที่มองตามมา

 

 

 

 

 

 

 

 

นางร้ายตัวร้ายก็มา ผีก็มา งานนี้ความร้าวฉานเริ่มปรากฏ

 

 

 

ช่วงนี้ไรเตอร์เครียดไปหน่อยเลยหายๆไป ขอโทษทีน้าา

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา