บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะจ้ะนี่ใช่เรือนจันทร์เจ้าของพระยาพิชัยเดชาใช่มั้ยจ้ะ”กรที่ยืนตรงหน้าประตูร้องเรียก
คนใช้ในเรือนจันทร์เจ้า
 
 
 
 
 
 
“ใช่จ้ะว่าแต่พ่อหนุ่มมาหาใครหรอจ้ะ”คนใช้ในบ้านถามกร
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเป็นคนรักของนันท์น่ะจ้ะ ชั้นมาหานันท์อยากจะทราบข่าวว่านันท์เป็นยังไงบ้าง”กรพูด ก่อนจะ
ถูกเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“ใครน่ะจำปา”คุณเล็กกำลังจะออกไปข้างนอกก็เรียกจำปาที่เดินเข้ามาเมื่อเห็นกรเดินไปทางหลัง
บ้าน
 
 
 
 
 
 
“เห็นว่าขื่อพี่กรเนี่ยล่ะจ้ะ เค้าเป็นคนรักของพี่นันท์เค้าจ้ะ”จำปาตอบ
 
 
 
 
 
“อะไรกัน อีแค่บ่าวไพร่กล้ามากที่เชื้อเชิญผู้ชายเข้าบ้านแบบนี้”คุณเล็กพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กร”ทันทีที่นันท์เห็นกรก็วิ่งไปกอดกรด้วยความรักและความคิดถึง
 
 
 
 
 
 
“นันท์ นันท์เป็นยังไงบ้าง นี่ซูบลงไปนะ เหนื่อยมากมั้ย”กรถามไถ่สารทุกข์สุขดิบนันท์
 
 
 
 
 
 
“ไม่จ้ะ นันท์ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ว่าแต่พี่กรเถอะมาหานันท์แบบนี้แล้วงานที่ไปรษณีย์ล่ะจ้ะ”นันท์ถาม
 
 
 
 
 
“พี่ลางานมาจ้ะไม่เป็นไรหรอก”กรพูดแล้วพานันท์ไปนั่งลงตรงที่นั่ง
 
 
 
 
 
 
“พี่กรเองก็ไม่น่าจะลำบากมาหานันท์ที่นี่เลยนะจ้ะ มันเสียการเสียงาน”นันท์พูด
 
 
 
 
 
“ก็พี่ทนคิดถึงนันท์ไม่ไหวนี่จ้ะ ถ้าพี่ไม่ได้เจอหน้านันท์พี่คงขาดใจแน่ๆ”กรพูดทำให้นันท์ยิ้มด้วย
ความขวยเขิน
 
 
 
 
 
“พี่กรก็พูดแบบนี้นันท์ก็เขินเป็นนะจ้ะ”นันท์ตีคนรักเบาๆแล้วพูด
 
 
 
 
 
“นันท์พ่อของนันท์ขายนันท์ไว้ที่นี่เท่าไหร่หรอจ้ะ”กรถาม
 
 
 
 
“3พันบาทจ้ะ”นันท์ตอบ
 
 
 
 
 
 
“นันท์พี่สัญญานะ ว่าถ้าพี่เก็บเงินตามจำนวนแล้วพี่จะมารับนันท์ไปอยู่ด้วย เราจะแต่งงานกันเล็กๆ
ไม่ใหญ่โตมากแล้วพี่ก็จะลาออกจากเสมียนไปทำสวนผลไม้ เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความ
สุข”กรพูด
 
 
 
 
 
 
“พี่กร”นันท์ได้ยินเช่นนั้นก็โผกอดกรแน่นด้วยความรู้สึกตื้นตันที่คนรักไม่ทอดทิ้งเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ นี่เรือนจันทร์เจ้ากลายเป็นที่ที่แกเอาผู้ชายมาพลอดรักตั้งแต่เมื่อไหร่นังนันท์”คุณเล็กพูด
แล้วเดินเข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
“นันท์เปล่านะจ้ะ นันท์ขอโทษจ้ะคุณเล็ก”นันท์ผละออกจากกรแล้วขอโทษคุณเล็ก
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าชั้นมาไม่ทันคงจะลากกันไปในห้องแล้วล่ะสิท่า”คุณเล็กว่า
 
 
 
 
“พวกผมไม่ได้มีเจตนาอย่างที่คุณหนูคิดนะครับ ผมแค่คิดถึงคนรักของผมเรากอดกันแค่นี้ไม่มีอะไร
จริงๆ”กรพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี หึ โดนจับได้แล้วก็มาโวยวายทำตัวเป็นคนดี นี่คงจะได้กันมากี่ครั้งแล้ว
ล่ะ”คุณเล็กดูถูก
 
 
 
 
 
 
“ผมให้เกียรตินันท์ผมรักนันท์ด้วยความบริสุทธ์ใจจริงนะครับ คุณหนูเป็นถึงลูกผู้ดีทำไมถึงมีความ
คิดแบบนี้ ชอบดูถูกคนที่ด้อยกว่าแบบนี้”กรว่า
 
 
 
 
 
เพี้ยะ คุณเล็กโมโหเดินมาตบหน้ากรทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกคิดว่าแกเป็นใคร บุกเข้ามาในบ้านชั้นแล้วยังว่ชั้นแบบนี้ จำปา เรียกคนงานผู้ชายเอาตัวมันออก
ไป”คุณเล็กว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียงดังเอะอะอะไรกันยัยเล็ก นี่คุณพ่อกำลังป่วยอยู่นะ”ภาณุเดินเข้ามาดุน้องสาว
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ใหญ่มาก็ดีค่ะ พี่ใหญ่ดูสิคะนังนันท์มันกำเริบขนาดไหน มันกล้าเอาคนรักของมันมาพลอดรักกัน
ในบ้านของเรา นี่บ้านนะไม่ใช่ซ่อง ทุเรศ”คุณเล็กรีบฟ้องพี่ชายทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นันท์ไม่ได้คิดจะทำเรื่องแบบนั้นนะจ้ะ”นันท์รีบว่า
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ คุณเล็กตบหน้านันท์หัน
 
 
 
 
 
 
 
“ยังจะมาเถียงอีก กอดกันกลมขนาดนี้แล้วยังกล้ามาพูดว่าไม่มีอะไรกันงั้นหรอ นังหน้าด้าน”คุณ
เล็กว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่คงจะต้องการผู้ชายมากสินะ อดอยากปากแห้งมากรึไงถึงได้นัดผู้ชายมาในบ้านแบบนี้”คุณ
ใหญ่ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าว่านันท์แบบนี้นะ”กรที่โมโหที่นันท์ถูกดูถูกก็เดินเข้าจะไปเอาเรื่องภาณุ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แกคิดว่าเสมียนจนๆอย่างแกจะทำอะไรชั้นได้ แกก็น่าจะรู้ว่าพ่อของชั้นใหญ่ขนาดไหน สามารถ
ทำให้แกหายไม่มีอาชีพไม่มีงานทำอีกต่อไปก็ยังได้”ภาณุมองกรด้วยสายตาดูถูกแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กรพอแล้วจ้ะอย่ามีเรื่องเลย ตอนนี้พี่กรกลับไปก่นนะจ้ะชั้นสัญญาว่าชั้นจะส่งข่าวกลับไปหาพี่ พี่
กลับไปก่อนเถอะจ้ะ”นันท์ที่กลัวว่ากรจะมีปัญหาเพราะตนเองก็รีบขอร้องงคนรักให้ไป
 
 
 
 
 
“แต่ว่าพี่”กรยังแย้งเพราะห่วงนันท์
 
 
 
 
 
 
“ดี ไปเลยนะไม่ต้องมาเหยียบที่นี่ เสมียนชั้นต่ำ”คุณเล็กรีบว่ากรทันที กรมองแล้วกำมือแน่นก่อน
จะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ส่วนเธอ ในเมื่ออยากได้ผู้ชายมากจนร้อนให้ผู้ชายมาบำเรอความสุขถึงที่นี่คงจะอิ่มแล้วสินะ ไอ้
สม ลากแม่นี่ไปขังที่โรงเก็บของ ล่ามไว้ไม่ต้องให้ข้าวกิน พรุ่งนี้ปล่อยตัว”ภาณุสั่งลูกน้องตนเอง
แล้วเดินไป คุณเล็กมองนันท์อย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าฟางทำไมหน้าซีดๆไม่มีสมาธิเลย”ย่าจำปาถามเมื่อฟางช่วยย่าจำปาทำขนมช่วงบ่าย
 
 
 
 
 
 
“สีหน้าคุณฟางไม่สบายแบบนี้ไปพักก่อนก็ได้นะคะ พิมทำต่อเอง”พิมพูด
 
 
 
 
 
“ทานยารึยังล่ะฟาง”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะฟางไม่ป็นอะไร ฟางแค่รู้สึกว่าช่วงนี้ฟางฝันแปลกๆยังไงไม่รู้”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟางฝันว่าอะไรล่ะลูก”ย่าจำปาถาม
 
 
 
“เกี่ยวกับผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนหนูค่ะ เธอชื่อนันท์”ฟางพูดทำให้ย่าจำปาตกใจมาก
 
 
 
 
 
 
“ฝันถึงนันท์ แล้วฟางฝันว่ายังไงบ้างล่ะ”ย่าจำปาที่ตกใจก็รีบถาม
 
 
 
 
 
“ฟางฝันเห็นเรื่องต่างๆของผู้หญิงที่ชื่อนันท์ตั้งแต่เค้ามาอยู่ที่เรือนจันทร์เจ้า เค้าถูกคุณใหญ่คุณ
เล็กแกล้งและเค้าก็มีคนรักชื่อกร พวกเค้ารักกันมาก ย่าคะ ทำไมหน้าฟางกับนันท์ถึงเหมือนกัน
คุณใหญ่ถึงหน้าตาคล้ายกับป๊อปปี้ นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่มั้ยคะ แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไม
ฟางต้องฝันถึงเรื่องต่างๆที่คุณใหญ่คอยทำร้ายนันท์แบบนี้รึว่าคุณใหญ่เค้าเป็นคนเลวคะ”ฟางพูด
ออกมาเพราะเธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องเห็นภาพที่คุณใหญ่ทำร้ายนันท์
หรือคุณใหญ่จะเป็นคนเหี้ยมโหด เลวอย่างที่ฟางเห็นในฝันนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่กับคุณเล็กเป็นลูกของพระยาพิชัยเดชาและคุณหญิงแขไข ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกแต่
เล็ก เลยถูกดูแลเอาใจใส่อย่างดี เป็นธรรมดาที่จะชอบอยากเอาชนะ เอาแต่ใจ ถึงแม้อารมณ์ร้า
ยลึกๆลงไปพวกเค้าเป็นคนดีนะ”ย่าจำปาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใจดีงั้นหรอคะแล้วทำไม ตบตีนันท์ จับนันท์ล่ามโซ่แบบนั้นละคะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
“เหตุการณ์วันนั้นทำไมฟางถึงรู้เรื่องล่ะ พี่ว่าพี่น่าจะพาฟางไปหาหมอนะจะได้ตรวจอาการ เพราะ
ฟางอาจจะคิดมากเก็บเอามาฝันแบบนี้ก็ได้”โทโมะตกใจเพราะไม่คิดว่าฟางจะเก็บและจดจำเรื่อง
ราวต่างๆได้ละเอียดแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่โทโมะหาว่าฟางบ้างั้นหรอคะ ฟางไม่ได้บ้านะพี่โทโมะ”ฟางหันไปว่าโทโมะทันที
 
 
 
 
 
“แต่ฟางกำลังหมกหมุ่นกับเรื่องอดีตที่เราเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นจริงรึเปล่าแบบนี้น่ะหรอ พี่ว่าถ้าฟางยัง
คิดมากแบบนี้ฟางเองจะต้องไปหาหมอเพื่อตรวจร่างกาย”โทโมะพูดตามความจริง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ฟางไม่ได้บ้าสักหน่อย”ฟางโมโหและน้อยใจโทโมะก็เดินออกไปจากบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราไม่ได้บ้าสักหน่อย จริงสิ ถ้าเรื่องในฝันเราคือเรื่องอดีตที่อยู่ที่เรือนจันทร์เจ้า บางทีเราไปที่
เรือนนั่นอาจจะเจออะไรก็ได้”ฟางพูดแล้วเดินข้ามรั้วไปที่เรือนจันทร์เจ้าทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆปล่อยนันท์ไปเถอะจ้ะ นันท์ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครว่านะจ้ะ”นันท์ที่ถูกล่ามโซ่ที่โรงเก็บของ
ร้องไห้สะอึกสะอื้น แล้วมองไปที่หน้าต่างที่เป็นเวลาโพล้เพล้ยามเย็น หญิงสาวอยู่ในนี้มานาน
หลายชั่วโมงแล้ว พระยาพิชัยเดชากำลังป่วยแถมคุณหญิงแขไขก็ไปต่างังหวัดอีกด้วย ตอนนี้ไม่มี
ใครมาช่วยเธอได้เลย
 
 
 
 
 
 
 
“พี่นันท์ พี่นันท์ได้ยินจำปามั้ยจ้ะ”เสียงกระซิบค่อยๆของจำปาร้องเรียกให้นันท์รีบคลานไปที่ฝา
ผนังที่แตก
 
 
 
 
 
 
“จำปา จำปาช่วยพี่ด้วยฮือๆ มันเริ่มมืดแล้วพี่กลัว”นันท์พูดขอร้องจำปา
 
 
 
 
 
 
“นันท์ นันท์อยู่ในนี้จริงๆด้วยพี่กรอยู่นี่นะ”กรที่ถูกจำปาตามตัวและแอบเข้ามาในเรือนจันทร์เจ้าอีก
ครั้งก็พูดบอกนันท์ทำให้นันท์ได้ยินเสียงคนรักก็น้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจอย่างยิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กร พี่กรมาช่วยนันท์แล้วใช่มั้ยจ้ะ พี่กรนันท์ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วฮือๆ”นันท์รีบร้องไห้บอกคนรัก
 
 
 
 
 
 
“โธ่นันท์ ทำไมนันท์ต้องมาลำบากแบบนี้นะ พี่จะช่วยนันท์เอง”กรพูดแล้วเหมือนเสียงกำลังงัดฝาก
ระดานไม้ที่เป็นผนังเข้ามาช่วยนันท์ นันท์เองกพยายามแกะโซ่ที่ล่ามตัวเธอออก
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กรพี่นันท์แย่แล้วคุณใหญ่มา”จำปาพูดกระและนันท์ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กรไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวคุณใหญ่จะเห็นพี่แล้วทำร้ายพี่เอา”นันท์พูดเพราะกลัวคนรักจะเป็นอะไรไป
 
 
 
 
 
 
แอ้ด ภาณุไขกุญแจเข้ามาในโรงเก็บของแล้วแกะโซ่ที่ล่ามนันท์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะมองชั้นอีกนานมั้ยห้ะ รึว่าอยากโดนดีอีก”ภาณุว่านันท์
 
 
 
 
 
 
“ทำไมกันคุณใหญ่บอกเองไม่ใช่หรอคะว่าจะปล่อยนันท์พรุ่งนี้”แม้จะดีใจแต่นันท์เองก็อดสงสัยไม่
ได้
 
 
 
 
 
 
“เพราะคุณพ่อกำลังหายหรอกน่า เดี๋ยวถ้าท่านรู้ว่าคนใช้คนสนิทหายไป จะซวยชั้นกับยัยเล็ก
พอดี”ภาณุพูด นันท์ถึงกับหายสงสัย เพราะอย่างนี้สินะถึงปล่อยเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ ถ้าเธอเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อชั้นล่ะก็ เธอเจอเล่นงานหนักกว่านี้แน่”ภาณุพูดขู่แล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่กร”ทันทีที่ถูกปล่อยตัว นันท์รีบวิ่งไปตรงที่กรและจำปาซ่อนแล้วกอดกรแน่นด้วยความรัก
 
 
 
 
 
“หนีไปกับพี่นันท์”กรรีบพูด
 
 
 
“ไม่ได้นะจ้ะ นันท์ถูกพ่อขายขาดมาที่นี่แล้ว นันท์ไม่อยากให้พ่อแม่เดือดร้อน”นันท์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เองก็ไม่อยากให้นันท์ลำบากแบบนี้ นันท์หนำกับพี่เถอะ”กรยังยืนยันคำเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรจ้ะพี่กร นันท์ทนอยู่ที่นี่ได้ แค่นันท์รู้ว่ามีพี่กรที่คอยรักและห่วงนันท์แบบนี้ก็เพียงพอให้
นันท์มีแรงที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปแล้วจ้ะ”นันท์พูดก่อนจะให้จำปาไปส่งกรตามทางเดินที่พากรมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อยู่ไหนน่ะฟาง”โทโมะที่เห็นว่าฟางงอนตัวเองแล้วหายไปนานก็เดินออกมาร้องเรียกฟางที่
เรือนันทร์เจ้า
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะคุณทำให้คุณฟางหายไปแบบนี้ แย่ที่สุด”แก้วที่เลิกงานแล้วเดินตามโทโมะมาช่วยหาฟางก็
ว่า
 
 
 
 
 
 
“นี่เลิกแขวะชั้นแล้วตามหาฟางเถอะน่า น่ะมืดแล้วด้วย”โทโมะเถียงกลับ
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ที่โรงเก็บของเก่าไงคุณโทโมะ”แก้วและโทโมะที่ตามหาทั่วตัวเรือนไม่เจอก็นึกได้ทั้งคู่รีบ
วิ่งไปที่โรงเก็บของเก่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟา/คุณฟางง”โทโมะและแก้วตกใจที่เห็นฟางเป็นลมตรงที่หน้าโรงเก็บของเก่าก็รีบพาฟางกลับ
ไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางชอบฝันเห็นว่าภาณุทำร้ายนันท์ เอ แล้วที่นันท์ถูกภาณุปล่อยตัวฟางจะเหนภาพนั้นรึเปล่านะ 
 
 
 
โทษทีน้าาา ที่หายไป วันเสาร์ไปขึ้นดอยลงดอยมาเลยน้อค พึ่งฟื้นคืนชีพพพพ
 
 
 
กลับมาแล้วอย่าพึ่งหายไปน้าาาาาา ไรเตอร์ฟื้นเเล้วววว