พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

และในโลกแห่งความเป็นจริงที่ชิเอลกำลังกลับออกมาในตอนนี้ เซบาสเตียนกำลังพยายามส่งเสียงและเขย่าตัวเรียกหาอยู่อย่างห่วงใย
"นายน้อย นายน้อยขอรับ ฟื้นสักทีสิ นายน้อย แปะๆ"เซบาสเตียนทั้งเขย่าตัวและเอามือตบแก้มชิเอลเรียกอย่างกังวลเขากลัวว่านายน้อยของเขาจะเป็นอะไรขึ้นมาน่ะสิ 
"นายน้อยนี่ถ้ายังไม่ยอมตื่นผมจูบจริงๆด้วยนะขอรับ"เสียงเซบาสเตียนดังแว่วๆเข้ามาในหู
"หือ.."ชิเอลค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินคำขู่ของเซบาสเตียนว่าจะจูจุ๊เขาหากยังทำเป็นเจ้าชายนิทราอยู่
"หึ ตื่นได้ซะทีนะขอรับ นึกว่าจะต้องให้กระผมจูบแล้วซะอีก"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆเอามือลูบไล้ที่แก้มเด็กขี้เซาที่พึ่งตื่นนอนเบาๆ
ชิเอลกระพริบตาปริบๆให้การมองเห็นของเขาชัดเจนยิ่งขึ้นก่อนค่อยๆผุดลุกขึ้นมานั่งโดยมีเซบาสเตียนคอยประคองตัวดันขึ้นมาอยู่
"นี่ฉันกลับมานอนที่เตนท์แล้วสินะ"ชิเอลถามมองไปรอบๆตัว
"ขอรับ ผมเป็นคนพามาเอง นายน้อยหมดสติไปน่ะ เสื้อผ้าก็เปลี่ยนให้แล้วด้วยครับ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีห่วงใยน้ำเสียงอ่อนโยนมากเลยทีเดียว
"อืม.."ชิเอลตอบรับในลำคอยกมือลูบๆที่ท้ายทอยที่ก่อนหน้านี่ไปกระแทกเอากับโขดหิน ตอนนี้มันคงหายโนแล้วล่ะมั้งเพราะคลำดูก้ไม่พบร่องรอยปูดโนเลยแม้แต่น้อย
"ปวดหัวหรือขอรับ ให้ผมคลึงให้มัย หัวโนยังไม่หายหรือขอรับ"เซบาสเตียนถามด้วยความเป็นห่วงยื่นมือมาลูบลคลึ่งบริเวณที่บาดเจ็บอาสาจะช่อยคลำศรีษะให้นายน้อยของเขาหากอาการปวดโนยังไม่หายดี
เพียะ!!
"ไม่ต้อง!! ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้ฉันหิวมากอยากกินขนม ไปทำมาเดี๋ยวนี้!!"ชิเอลพูดเสียงแข็งกร้าวปัดมือเซบาสเตียนออก หันหน้าหลับตาหนีเพราะยังอดที่จะไม่พอใจพ่อบ้านจอมโหดนี่ไม่ได้ซะที ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบอารมณ์เลยจริงๆ
"อ่า ครับๆทำไมต้องทำเสียงแข็งแบบนั้นด้วยล่ะ โกรธอะไรผมหรือขอรับ"เซบาสเตียนอดที่จะสงสัยไม่ได้ถึงท่าทีฉุนเฉียวของนายน้อย
"ไม่ต้องพูดมาก ฉันหิว ไปทำอาหารมาได้แล้ว เอาเค้กที่นายทำก็ได้"ชิเอลหลับตาสั่งไม่ยอมตอบคำถามของพ่อบ้านแต่อย่างใดเพราะตอนนี้เขากำลังสงบสติอารมณ์ไม่ให้เกิดคันไม้คันมืออยากจะตบหน้าพ่อบ้านอยู่
"ขอรับ"เซบาสเตียนตอบรับแล้วเดินออกไปจากเตนท์ไปเอาเค้กที่มีอยู่หลายชั้นมาเสริฟ
ชิเอลเดินไปหยิบหนังสือในกระเป๋ามานั่งอ่านรอ ตอนนี้เขาถูกจับแต่งชุดนอนตัวบางๆจึงเริ่มรู้สึกหนาวๆขึ้นมาเพราะข้างนอกเป็นเวลาพลบค่ำ นี่เขาหลับไปหลายชั่วโมงเลยเหรอแค่เล่นจ้ำจี้ในฝันกับเจ้าดาร์กชิลแค่นิดเดียวเองแท้ๆ
และเพียงไม่นานเซบาสเตียนก็เข้ามาพร้อมจานขนมเค้ก และนมอีกหนึ่งขวด
"นายน้อยขนมมาแล้วครับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆถือจานขนมกาโต้วเค้กชอกโกแลตมายื่นส่งให้ชิเอลที่ตอนนี้ปิดหนังสือแล้วหันมารอรับจานแล้ว
"อืม"ชิเอลรับจานขนมมาถือไว้แล้วเปลี่ยนท่านั่งเป็นขัดสมาธเอาจานขนมวางบนตักแล้วลงมือหยิบช้อนมาตักขนมทานอย่างหิวกระหายอยากขนมมานาน
"นมวางตรงนี้นะขอรับ"เซบาสเตียนบอกพร้อมกับเอาขวดนมมาวางไว้ข้างๆตัวนายน้อยของเขา ก่อนจะผละลุกออกไปจัดการเรื่องๆต่างๆนอกเตนท์ต่อ
"อืม.."ชิเอลตอบรับในขนณะที่ยังเคี้ยงขนมอยู่เต็มปาก
"นายน้อยขอรับ"จุ่ๆเซบาสเตียนเรียกขึ้นมา
"อะไร"ชิเอลเงยหน้าขึ้นมามองสบตา
"ไหนๆพรุ่งนี้จะต้องฝึกหนักตั้งแต่ตีห้าจนถึงดึกแล้วทั้งที งั้นคืนนี้เรามาเล่นจ้ำจี้กันสักหน่อยดีมัยขอรับ"เซบาสเตียนยื่นหน้ามาพูดเสียงกระซิบ
ชิเอลที่กำลังเคี้ยวขนมอยุ่เต็มปากก็ถึงกลับ
"ฮึ่ก แค่ก แค่ก"สำลักในทันที
"นายน้อยนี่ถึงกลับสำลักเลยหรือขอรับ"เซบาสเตียนมองอย่างอึ้งๆเอามือมาลูบหลังเด็กที่กำลังสำลักขนมไปพรางๆ
"ก็นายดันพูดอะไรบ้าๆ แค่กๆ แบบนั้นไม่สำลักเค้กตาย แค่กๆก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว แค่กๆ"ชิเอลพยายามจะโวยใส่ในขณะที่กำลังไอโขลกๆไปด้วยเพราะความสำลักขนม
"เอ้าดื่มนมนี่ก่อน ค่อยๆนะขอรับระวังสำลักอีก"เซบาสเตียนพูดพรางเอานมขวดมาป้อนให้เพื่อให้คลายอาการสำลักไป
"อึ่กๆ "ชิเอลจึงค่อยซดนมที่เซบาสเตียนป้อนอย่างช้าๆให้หายสำลักเดี่ยวเขาค่อยพูด
"อาา ค่อยยังชั่วหน่อย เฮ้อนึกว่าจะแย่ซะแล้ว"ชิเอลเอามือลูบๆที่คอตนเองเมื่อรู้สึกดีขึ้นหายสำลักแล้ว
"แล้วตกลงจะเอายังไงขอรับ เล่นจ้ำจี้กันเปล่า"เซบาสเตียนชวนอีกครั้งเอามือจับชิเอลเชยคางยื่นหน้ามาใกล้ๆ
"เอ่อ..ฉะ ฉัน 0///0"ชิเอลถึงกลับเขินจนพูดอะไรไม่ออกเขาพึ่งเล่นจ้ำจี้กับดาร์กชิลในใจตัวเองมาแท้ๆให้มาเล่นกับเซบาสเตียนอีกเหรอแถมยังต้องเป็นฝ่ายรับด้วยเขาชักติดใจในการเป็นเมะเข้าซะแล้วแท้ๆนะ
"เป็นอะไรไปครับทำสีหน้าเหมือนไม่อยากเล่นงั้นแหละ หรือนายน้อยยังงอนผมอยู่"เซบาสเตียนถามมองชิเอลตามไม่กระพริบ
"เปล่า แค่ยังไม่มีอารมณ์จะเล่น"ชิเอลหลับตาพูดเบินหน้าหนี
"ทำไมล่ะครับ ทั้งๆที่เมื่อคืนเรายังไม่ได้เล่นอะไรกันเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องฝึกหนักกันแล้ว ถ้าไม่เล่นวันนี้ก็คงจะหลายวันเลยกว่าจะได้เล่นอีกนะขอรับ"เซบาสเตียนไม่ยอมต้องการเหตุผลมากกว่านี้
"ฉันเหนื่อย อยากจะนอน"ชิเอลหลับตาพูดตักขนมใส่ปากกินต่อ
"ถ้าอยากจะนอนก็นอนไปเลยขอรับ ขนมไม่ต้องกินแล้ว เอามานี่"เซบาสเตียนเกิดไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทำท่าจะแย่งเอาจานขนมเค้กที่นายน้อยของเขาพึ่งจะกินไปไม่กี่คำมา ทำท่าจะเอาไปเก็บแกล้งเด็กของเขา
"อึ้ย อะไรกันเล่าเอาคืนมา!!ฉันจะกินให้หมดก่อนค่อยนอน"ชิเอลรองโวยเอื้อมมือมายื้อแย่งจานขนมมาจากเซบาสเตียน เรื่องอะไรจะปล่อยให้เจ้าพ่อบ้านนี่ยึดไปล่ะเขาจะกินต่อนี่นา
"เฮ้อ..ตามใจกินให้อ้วนเป็นหมูพะโล้ไปเลยขอรับ"เซบาสเตียนแซวพรางยอมปล่อยจานขนมให้นายน้อยเอาไปทานต่อให้หมด
"ใครเป็นหมูพะโล้ไม่ทราบ ฉันกินยังไงก็ไม่อ้วนอยุ่แล้ว ชิ"ชิเอลหรี่ตาถามมองพ่อบ้านอย่างไม่พอใจแล้วก้มหน้าก้มตากินขนมต่อไปและดื่มนมรวดเดียวหมด
เซบาสเตียนมองอย่างไม่สบอารมณ์แต่เขาก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไรอีก พอเห็นว่านายน้อยทานขนมจนหมดแล้วเขาก็เก็บจานและขวดนมเปล่าออกไปจัดเก็บข้างนอกเตนท์
ส่วนชิเอลก็นั่งเฉยๆอยู่ในเตนท์ จะหยิบหนังสือมาอ่านก็มีแสงไม่พอเพราะในเต้นค่อนข้างมืดจึงไม่สามารถที่จะอ่านได้สะดวก เด็กหนุ่มกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงต่อไปดี เขาดันลืมเอาเรื่องอักษรรูนไปถามดาร์กชิลเลย ถ้านอนต่อไปตอนนี้จะดีมัยนะ
แต่ยังไม่ทันได้คิดตัดสินใจว่าจะนอนหรือไม่นอนดีเซบาสเตียนก็กลับเข้ามาในเตนท์เพื่อบอกนายน้อยออกไปเดินล่าของป่าด้วยกันกับเขาตามกำหนดการที่เขียนเอาไว้
"นายน้อย ได้เวลาไปหาของป่ากันแล้วขอรับ นี่จะทุ่มแล้วขอรับ"เซบาสเตียนบอกด้วยท่าทีจริงจัง
"ไม่ไปฉันจะนอน"ชิเอลหลับตาปฎิเสธ แล้วทำท่าจะล้มตัวลงนอน
"ไม่ได้นะขอรับ นายน้อยจะต้องไปหาของป่ากับผม จะให้ผมทิ้งให้อยุ่ลำพังในเตนท์ได้ไง ยิ่งตอนนี้คุณใช้ตาขวาเรียกผมไม่ได้อยู่"เซบาสเตียนพูดเสียงดุคว้าแขนชิเอลฉุดดึงตัวให้ลุกไม่ยอมให้นอน
"อึ้ยปล่อยน่าฉันจะนอน"ชิเอลพยายามแข็งขืนตัวไม่ยอมไปไหนทั้งนั้น เขาอยากพักบ้างถึงแม้ว่าร่างกายจะได้พักผ่อนก็เถอะแต่จิตของเขาไม่ได้พักร่างกายก็เหมือนไม่ได้พักไปด้วย
"ไม่ให้นอนขอรับนายน้อยต้องไปกับผม ลุกเลย นี่เป็นอีกหนึ่งในการฝึกของเรานะขอรับ"เซบาสเตียนสั่งเสียงดุคว้าแขนฉุดดึงตัวเด็กที่เกียจคร้านให้ลุกขึ้นมาจากที่นอน
"โถ่เอ๊ย น่ารำคาญชะมัด"ชิเอลบ่นอย่างไม่สบอารมณ์ยังไม่ยอมลุกง่ายๆ
"ลุกเดี๋ยวนี้เลยขอรับ อย่ามาทำเป็นเกียจคร้านนะเดี๋ยวจะโดนฟาด"เซบาสเตียนสั่งเสียงเรียบ
"เฮ้อรู้แล้วน่า ลุกก็ได้ นายเลิกดุฉันสักทีได้มัย ใครเป็นนายใครเป็นพ่อบ้านกันแน่เนี่ย"ชิเอลโวยใส่แต่สุดท้ายก็ยอมลุกขึ้นอยู่ดี เขาในยามนี้จะขัดขืนดื้อดึงอะไรได้ล่ะ ก็ตอนนี้เซบาสเตียนเป็นครูฝึกของเขานี่นา
"หึ"เซบาสเตียนแค่นหัวเราะแล้วกระเถิบตัวหลีกทางให้นายน้อยออกไปนอกเตนท์
"เฮ้อ"ชิเอลถอนใจก่อนที่จะลุกขึ้นเดินตามพ่อบ้านของเขาออกไปนอกเตนท์ 
"จะพาไปที่ไหนล่ะ"พอออกมานอกเตนท์เด็กหนุ่มตาสีท้องฟ้าก็ถามขึ้นมาทันทีด้วยสีหน้าเซ็งๆ
"ตามมาขอรับ กระผมเองก็บอกไม่ถูกว่าจะไปที่ไหนบ้าง ตรงไหนมีผลไม้หรือของป่าก็ตรงนั้นแหละ"เซบาสเตียนตอบแบบขอไปทีเดินไปหยิบของที่จำเป็นมาไว้กับตัวเตรียมไว้ก่อน
"ชิ"ชิเอลหลับตาเชิดใส่ก้าวขาเดินตามไปแต่ก้ต้องหยุดชะงักเมื่อจู่ๆพ่อบ้านก็เอาห่วงเชือกมาคล้องที่เอว
"อึ้ย อะไรของนายกันอีกเนี่ย"ชิเอลเงยหน้ามาถามพยายามอาห่วงเชือกออกจากตัว
"ก็เอาไว้ป้องกันเด็กหลงยังไงขอรับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆเอาห่วงเชือกอีกด้านมาคล้องเอวตนเองบ้างเช่นกัน
"ชิ"ชิเอลจิปากทำหน้าไม่สบอารมณ์แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรยอมให้คล้องเชือกไปแต่โดยดี
"เอาหล่ะ เราไปกันเถอะครับ ที่สำคัญคือนายน้อยจะต้องอยู่ใกล้ๆผมนะเพราะตอนนี้พันธะสัญญาไม่ทำงานหากเกิดอะไรขึ้นจะเรียกผมไม่ได้ ดังนั้นอย่าไปไหนไกลจากผมเป็นอันขาดเลยนะขอรับไม่งั้นคุณอาจได้รับอันตรายจากพวกสัตว์ป่าแถวนี้ก็ได้"เซบาสเตียนให้คำเตือนด้วยความห่วงใย
"อืม"ชิเอลพยักหน้ารับ เพราะตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่ไปไหนไกลจากพ่อบ้านอยู่แล้ว
แล้วจากนั้นเซบาสเตียนก็พาชิเอลออกไปจากแคมป์ เดินไปในป่าเรื่อยๆจนมาเจอกับต้นกล้วยซาตานหนุ่งจึงหยุดเดินแล้วหันมาทางนายน้อย
"นายน้อยขึ้นไปเก็บกล้วยมาสิขอรับ"เซบาสเตียนหันมาสั่งด้วยท่าทีจริงจัง
"หา 0_0"ชิเอลถึงกลับทำตาโตด้วยความตกใจที่เจ้าพ่อบ้านนี่มาออกคำสั่งให้เขาปีนขึ้นไปเก็บกล้วยเนี่ยนะ
"ขึ้นไปเก็บสิขอรับ อ่ะกริกเงินเอาไปใช้ตัด"เซบาสเตียนพูดพรางยื่นส่งกริกเงินให้ชิเอล
เด็กหนุ่มตาสีท้องฟ้าเอาแต่ยืนเฉยไม่ยอมรับกริกเงินที่พ่อบ้านส่งให้แถมยังทำหน้าบึ้งใส่อีก
"เอ้ารับไปสิ มายืนทำหน้าบึ้งใส่ผมอยู่นั้นแหละ"เซบาสเตียนบอกพร้อมกับยื่นกริกเงินส่งให้ชิเอลรับไปให้ได้
"...."ชิเอลก็เอาแต่เงียบ ยืนนิ่งไม่ทำตามที่เซบาสเตียนบอกเสียที
"ตกลงจะทำมัยขอรับ ไม่ทำวันนี้ก็จะปล่อยให้ยืนอยู่แบบนี้แหละ"เซบาสเตียนพูดเร่ง
"ไม่!!!"ชิเอลหลับตาตอบปฎิเสธเสียงแข็งไม่ยอมทำตามที่สั่ง
"งั้นก็อยู่ที่นี่แหละไม่ต้องกลับไปที่เต้นท์แล้ว"เซบาสเตียนเองก็ไม่อ่อนข้อให้เช่นกัน
"ไม่ ฉันจะกลับเตนท์"ชิเอลหลับตาพูดปฎิเสธเสียงแข็งทำท่าจะเดินหนีกลับไปที่แคมป์อย่างดื้อรั้น
"นายน้อยอย่าดื้อสิขอรับ นี่เราอยู่ระหว่างการฝึกนะ เอ้ารับกริกเงินไปตัดเครือกล้วยได้แล้ว เดี๋ยวเราจะต้องไปที่อื่นต่อ"เซบาสเตียนพูดเกลี้ยกล่อมพยายามทำใจพุดอย่างใจเย็น
"ไม่"ชิเอลหันมามองหน้าปฎิเสธห้วนๆ ไม่มีท่าทีจะยอมทำตามที่เซบาสเตียนสั่งเลยแม้แต่น้อย
เซบาสเตียนหรี่ตาลงชักทนไม่ไหวกับความดื้อรั้นของชิเอลจึงตัดสินใจ...
ป้าบ!!! ฟาดป้าบเข้าให้ที่ก้นนายน้อยของเขาทันทีด้วยมือเปล่าไปเต็มแรงหนึ่งที!!!
"โอ๊ะ >_< !!"ชิเอลถึงกลับสะดุ้งที่จู่ก็ถูกฝ่ามือหนาๆใหญ่หนักๆฟาดเอาที่ก้นไปอย่างกระทันหันโดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัวเลย
"นี่แน่ะ!! เด็กดื้อต้องถูกทำโทษ!!"เซบาสเตียนพูดเสียงเรียบยืนดูท่าทีของเด็กที่พึ่งถูกตีไปว่าจะ เด็กคนนี้จะมีปฎิกิริยาอย่างไรหากถูกเขากระตุ้นไปเมื่อกี๊
"หนอย เซบาสเตียน จะมากไปแล้วนะ!! อึ้ย!!!"พอตั้งตัวได้ชิเอลก็หันมาโวยแล้วพุ่งเข้าใส่จะตบตีเซบาสเตียนเอาคืนให้ได้ ด้วยความโกรธและเขินอาย
เซบาสเตียนคว้าแขนนายน้อยเอาไว้ได้แล้วจับรวบแขนพร้อมกับฉุดตัวมานอนคว่ำลงบนตัก 
"ป้าบๆๆๆ เพียะๆๆๆๆๆ"เซบาสเตียนตีก้นชิเอลรัวๆหลายทีเลย
"อ๊าาา > < เจ็บ!! หยุดนะ!พอแล้ว อ๊าาา เซบาสเตียน!!"ชิเอลร้องลั่นดิ้นรนจะลงจากตักของพ่อบ้านจอมโหดให้ได้ ครั้งนี้เขาโดนครูฝึกตนนี้ฟาดก้นเอาจนอ่วมอรทัยเลย
พอเซบาสเตียนตีนายน้อยของเขาจนพอใจแล้วจึงปล่อยตัวลง ชิเอลถึงกลับเสียศูนย์ยืนซวนเซเล็กน้อย เอามือลูบก้นป้อยๆน้ำตาคลอดวงตาแดงกล่ำมองหน้าคนที่ตีเขาด้วยความคับแค้นใจที่เจ้านั่นทำโทษเขาหนักกว่าทุกครั้ง เพราะปกติไม่เคยถูกตีเกินยี่สิบทีเลย แต่ครั้งนี้โดนไปประมาณสามสิบกว่าทีได้นับวันเจ้าซาตานนี่จะโหดมากขึ้นทุกทีแล้วสินะ
"อาาา เจ็บอ่ะ"ชิเอลบ่นกับตนเองเบาๆมือลูบคลึงบั้นท้ายตนเองไปป้อยๆให้คลายความเจ็บแสบลงไป
"จะขึ้นไปเก็บกล้วยได้หรือยังขอรับ หรือว่านายน้อยอยากโดนฟาดก้นอีก ว่าไงขอรับ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีจริงจังไม่มียิ้มเลยสักนิด ทำให้ใบหน้าแลดูดุหน้ากลัวยังไงไม่รู้
"......."ชิเอลไม่พูดอะไรเลยสักคำเดียวยืนกำมือตัวเกร็งด้วยความโกรธดวงตาสีแดงที่มีน้ำใสๆเอ่อคลอจับจ้องมองหน้าคนที่ตีเขาด้วยความคับแค้นใจซึ่งไม่อาจขัดขืนหรือขัดคำสั่งใดๆได้เลย 
"นายน้อย!!"เซบาสเตียนเรียกเสียงดุ เงื้อฝ่ามือขึ้นทำท่าจะฟาดใส่เด็กของเขาอีก
"รู้แล้วน่า ไม่ต้องมาขู่!!"ชิเอลรีบเอามือเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วหันมาตวาดใส่ก่อนจะเดินไปดึงกริกเงินออกมาจากมือเซบาสเตียนแล้วเดินตรงไปยังต้นกล้วยแล้วใช้กริกเงินฟันๆๆๆๆดะจนต้นกล้วยขาดสะบั้นกล้วยตกลงมาหลายเครือเลย
"อืม ดีมากขอรับ ต่อไปก็ต้นนู้น"เซบาสเตียนเอ่ยปากชมเดินไปเก็บรวบรวมกล้วยมาใส่ในถุงกระสอบที่เตรียมมาก่อนจะชี้มือไปยังต้นกล้วยอีกต้นหนึ่งที่อยู่ถัดมาจากต้นที่นายน้อยได้ฟันขาดกระจุยไปแล้วทันที
ชิเอลเดินไปฟันต้นกล้วยอีกต้นตามที่เซบาสเตียนบอกในทันที แรกๆก็ฟันจนเมื่อยแขนอยู่หรอกนะ แต่พอฟันไปเรื่อยๆเริ่มเกิดความฮึกเหิม ฟันๆไม่ยั้งเลยทีเดียวจริงแค่เอากริกมาตัดที่ก้านของเครือกล้วยก็พอแต่ แต่นี่เล่นฟันต้นกล้วยจนเละกระจุยด้วยความโมโหพ่อบ้านเลยมาระบายเอากับต้นกล้วยนี่แหละปลอดภัยสุดแล้ว ขืนไประบายอารมร์ใส่เจ้าอีกานั้นมีแต่จะยิ่งเติมน้ำมันในไฟไปเปล่าๆเขาไม่ได้อยากจะมีปัญหากับเจ้านั้นสักเท่าไหร่นักหรอกถ้าเลี่ยงได้ก็จะทำ
ควับๆๆๆๆตุ้บๆๆๆ ต้นกล้วยขาดกระจุย เครือกล้วยร่วงลงมากองที่พื้นหลายเครือเลย
"เอาหล่ะทีนี้เราไปหาน้ำผึ้งกันนะขอรับ พรุ่งนี้ผมจะทำแพนเค้กราดน้ำผึ้งให้นายน้อยทาน"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆแล้วกระตุกเชือกนำทางชิเอลไปหาน้ำผึ้งต่อ
"เฮ้อ..."ชิเอลก็ทำได้แค่ถอนใจเท่านั้น โต้แย้งอะไรไม่ได้อีก ก็เพราะในตอนนี้เป็นช่วงเวลาของการฝึกนี่นา ขืนดื้ออีกสิได้โดนครูฝึกจอมโหดนี่จับฟาดก้นเอาอีกแน่ๆ
แล้วไม่นานเซบาสเตียนก็พาชิเอลเดินมาจนถึงรังผึ้ง
"นายน้อยลองไปตัดรังผึ้งมาทีสิขอรับ"เซบาสเตียนออกคำสั่งยิ้มๆ
"หา 0_0!!"ชิเอลถึงกลับเบิกตากว้างอย่างตกใจที่เจอคำสั่งยากๆแบบนี้ ไปตัดรังผึ้งเนี่ยนะ แบบนี้ถ้าเกิดมาผึ้งอยู่ในนั้นเขาไม่โดนพึ่งต่อยตัวบวมเลยเหรอ
"เอาน่าเดี๋ยวถ้าเจอผึ้งรุม เดี๋ยวผมจะจัดการให้เอง นายน้อยแค่ปีนขึ้นไปตัดแล้วรีบกระโดดลงมาเท่านั้นเองขอรับ"เซบสเตียนพูดเกลี้ยกล่อมยิ้มๆโดยไม่สนใจเลยว่านายน้อยจะรุ้สึกยังไง การฝึกยังไงก็ต้องฝึกไม่อาจหลีกเลี่ยงได้และมันก็จะยิ่งเพิ่มทวีความยากมากขึ้นเรื่อยๆไปด้วย
"ชิ พูดน่ะมันง่ายแต่จะทำเนี่ยสิ"ชิเอลจิปากอย่างไม่สบอารณ์ก่อนจะเงยหน้ามองดูรังผึ้งที่อยู่สูงเหนือศรีษะของเขาอย่างกังวลหน่อยๆ ว่าเขาจะหนีฝูงผึ้งได้ทันก่อนที่พ่อบ้านจะจัดการช่วยเขาได้หรือเปล่า และผ้าหนีไม่ทันงานนี้คงมีใครสักคนดดนผึ้งต่อยจนหน้าบวมจนจำไม่ได้เลยล่ะกระมัง
"นายน้อยขึ้นไปเก็บกล้วยมาสิขอรับ"เซบาสเตียนหันมาสั่งด้วยท่าทีจริงจัง
"หา 0_0"ชิเอลถึงกลับทำตาโตด้วยความตกใจที่เจ้าพ่อบ้านนี่มาออกคำสั่งให้เขาปีนขึ้นไปเก็บกล้วยเนี่ยนะ
"ขึ้นไปเก็บสิขอรับ อ่ะกริกเงินเอาไปใช้ตัด"เซบาสเตียนพูดพรางยื่นส่งกริกเงินให้ชิเอล
เด็กหนุ่มตาสีท้องฟ้าเอาแต่ยืนเฉยไม่ยอมรับกริกเงินที่พ่อบ้านส่งให้แถมยังทำหน้าบึ้งใส่อีก
"เอ้ารับไปสิ มายืนทำหน้าบึ้งใส่ผมอยู่นั้นแหละ"เซบาสเตียนบอกพร้อมกับยื่นกริกเงินส่งให้ชิเอลรับไปให้ได้
"...."ชิเอลก็เอาแต่เงียบ ยืนนิ่งไม่ทำตามที่เซบาสเตียนบอกเสียที
"ตกลงจะทำมัยขอรับ ไม่ทำวันนี้ก็จะปล่อยให้ยืนอยู่แบบนี้แหละ"เซบาสเตียนพูดเร่ง
"ไม่!!!"ชิเอลหลับตาตอบปฎิเสธเสียงแข็งไม่ยอมทำตามที่สั่ง
"งั้นก็อยู่ที่นี่แหละไม่ต้องกลับไปที่เต้นท์แล้ว"เซบาสเตียนเองก็ไม่อ่อนข้อให้เช่นกัน
"ไม่ ฉันจะกลับเตนท์"ชิเอลหลับตาพูดปฎิเสธเสียงแข็งทำท่าจะเดินหนีกลับไปที่แคมป์อย่างดื้อรั้น
"นายน้อยอย่าดื้อสิขอรับ นี่เราอยู่ระหว่างการฝึกนะ เอ้ารับกริกเงินไปตัดเครือกล้วยได้แล้ว เดี๋ยวเราจะต้องไปที่อื่นต่อ"เซบาสเตียนพูดเกลี้ยกล่อมพยายามทำใจพุดอย่างใจเย็น
"ไม่"ชิเอลหันมามองหน้าปฎิเสธห้วนๆ ไม่มีท่าทีจะยอมทำตามที่เซบาสเตียนสั่งเลยแม้แต่น้อย
เซบาสเตียนหรี่ตาลงชักทนไม่ไหวกับความดื้อรั้นของชิเอลจึงตัดสินใจ...
ป้าบ!!! ฟาดป้าบเข้าให้ที่ก้นนายน้อยของเขาทันทีด้วยมือเปล่าไปเต็มแรงหนึ่งที!!!
"โอ๊ะ >_< !!"ชิเอลถึงกลับสะดุ้งที่จู่ก็ถูกฝ่ามือหนาๆใหญ่หนักๆฟาดเอาที่ก้นไปอย่างกระทันหันโดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัวเลย
"นี่แน่ะ!! เด็กดื้อต้องถูกทำโทษ!!"เซบาสเตียนพูดเสียงเรียบยืนดูท่าทีของเด็กที่พึ่งถูกตีไปว่าจะ เด็กคนนี้จะมีปฎิกิริยาอย่างไรหากถูกเขากระตุ้นไปเมื่อกี๊
"หนอย เซบาสเตียน จะมากไปแล้วนะ!! อึ้ย!!!"พอตั้งตัวได้ชิเอลก็หันมาโวยแล้วพุ่งเข้าใส่จะตบตีเซบาสเตียนเอาคืนให้ได้ ด้วยความโกรธและเขินอาย
เซบาสเตียนคว้าแขนนายน้อยเอาไว้ได้แล้วจับรวบแขนพร้อมกับฉุดตัวมานอนคว่ำลงบนตัก 
"ป้าบๆๆๆ เพียะๆๆๆๆๆ"เซบาสเตียนตีก้นชิเอลรัวๆหลายทีเลย
"อ๊าาา > < เจ็บ!! หยุดนะ!พอแล้ว อ๊าาา เซบาสเตียน!!"ชิเอลร้องลั่นดิ้นรนจะลงจากตักของพ่อบ้านจอมโหดให้ได้ ครั้งนี้เขาโดนครูฝึกตนนี้ฟาดก้นเอาจนอ่วมอรทัยเลย
พอเซบาสเตียนตีนายน้อยของเขาจนพอใจแล้วจึงปล่อยตัวลง ชิเอลถึงกลับเสียศูนย์ยืนซวนเซเล็กน้อย เอามือลูบก้นป้อยๆน้ำตาคลอดวงตาแดงกล่ำมองหน้าคนที่ตีเขาด้วยความคับแค้นใจที่เจ้านั่นทำโทษเขาหนักกว่าทุกครั้ง เพราะปกติไม่เคยถูกตีเกินยี่สิบทีเลย แต่ครั้งนี้โดนไปประมาณสามสิบกว่าทีได้นับวันเจ้าซาตานนี่จะโหดมากขึ้นทุกทีแล้วสินะ
"อาาา เจ็บอ่ะ"ชิเอลบ่นกับตนเองเบาๆมือลูบคลึงบั้นท้ายตนเองไปป้อยๆให้คลายความเจ็บแสบลงไป
"จะขึ้นไปเก็บกล้วยได้หรือยังขอรับ หรือว่านายน้อยอยากโดนฟาดก้นอีก ว่าไงขอรับ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีจริงจังไม่มียิ้มเลยสักนิด ทำให้ใบหน้าแลดูดุหน้ากลัวยังไงไม่รู้
"......."ชิเอลไม่พูดอะไรเลยสักคำเดียวยืนกำมือตัวเกร็งด้วยความโกรธดวงตาสีแดงที่มีน้ำใสๆเอ่อคลอจับจ้องมองหน้าคนที่ตีเขาด้วยความคับแค้นใจซึ่งไม่อาจขัดขืนหรือขัดคำสั่งใดๆได้เลย 
"นายน้อย!!"เซบาสเตียนเรียกเสียงดุ เงื้อฝ่ามือขึ้นทำท่าจะฟาดใส่เด็กของเขาอีก
"รู้แล้วน่า ไม่ต้องมาขู่!!"ชิเอลรีบเอามือเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วหันมาตวาดใส่ก่อนจะเดินไปดึงกริกเงินออกมาจากมือเซบาสเตียนแล้วเดินตรงไปยังต้นกล้วยแล้วใช้กริกเงินฟันๆๆๆๆดะจนต้นกล้วยขาดสะบั้นกล้วยตกลงมาหลายเครือเลย
"อืม ดีมากขอรับ ต่อไปก็ต้นนู้น"เซบาสเตียนเอ่ยปากชมเดินไปเก็บรวบรวมกล้วยมาใส่ในถุงกระสอบที่เตรียมมาก่อนจะชี้มือไปยังต้นกล้วยอีกต้นหนึ่งที่อยู่ถัดมาจากต้นที่นายน้อยได้ฟันขาดกระจุยไปแล้วทันที
ชิเอลเดินไปฟันต้นกล้วยอีกต้นตามที่เซบาสเตียนบอกในทันที แรกๆก็ฟันจนเมื่อยแขนอยู่หรอกนะ แต่พอฟันไปเรื่อยๆเริ่มเกิดความฮึกเหิม ฟันๆไม่ยั้งเลยทีเดียวจริงแค่เอากริกมาตัดที่ก้านของเครือกล้วยก็พอแต่ แต่นี่เล่นฟันต้นกล้วยจนเละกระจุยด้วยความโมโหพ่อบ้านเลยมาระบายเอากับต้นกล้วยนี่แหละปลอดภัยสุดแล้ว ขืนไประบายอารมร์ใส่เจ้าอีกานั้นมีแต่จะยิ่งเติมน้ำมันในไฟไปเปล่าๆเขาไม่ได้อยากจะมีปัญหากับเจ้านั้นสักเท่าไหร่นักหรอกถ้าเลี่ยงได้ก็จะทำ
ควับๆๆๆๆตุ้บๆๆๆ ต้นกล้วยขาดกระจุย เครือกล้วยร่วงลงมากองที่พื้นหลายเครือเลย
"เอาหล่ะทีนี้เราไปหาน้ำผึ้งกันนะขอรับ พรุ่งนี้ผมจะทำแพนเค้กราดน้ำผึ้งให้นายน้อยทาน"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆแล้วกระตุกเชือกนำทางชิเอลไปหาน้ำผึ้งต่อ
"เฮ้อ..."ชิเอลก็ทำได้แค่ถอนใจเท่านั้น โต้แย้งอะไรไม่ได้อีก ก็เพราะในตอนนี้เป็นช่วงเวลาของการฝึกนี่นา ขืนดื้ออีกสิได้โดนครูฝึกจอมโหดนี่จับฟาดก้นเอาอีกแน่ๆ
แล้วไม่นานเซบาสเตียนก็พาชิเอลเดินมาจนถึงรังผึ้ง
"นายน้อยลองไปตัดรังผึ้งมาทีสิขอรับ"เซบาสเตียนออกคำสั่งยิ้มๆ
"หา 0_0!!"ชิเอลถึงกลับเบิกตากว้างอย่างตกใจที่เจอคำสั่งยากๆแบบนี้ ไปตัดรังผึ้งเนี่ยนะ แบบนี้ถ้าเกิดมาผึ้งอยู่ในนั้นเขาไม่โดนพึ่งต่อยตัวบวมเลยเหรอ
"เอาน่าเดี๋ยวถ้าเจอผึ้งรุม เดี๋ยวผมจะจัดการให้เอง นายน้อยแค่ปีนขึ้นไปตัดแล้วรีบกระโดดลงมาเท่านั้นเองขอรับ"เซบสเตียนพูดเกลี้ยกล่อมยิ้มๆโดยไม่สนใจเลยว่านายน้อยจะรุ้สึกยังไง การฝึกยังไงก็ต้องฝึกไม่อาจหลีกเลี่ยงได้และมันก็จะยิ่งเพิ่มทวีความยากมากขึ้นเรื่อยๆไปด้วย
"ชิ พูดน่ะมันง่ายแต่จะทำเนี่ยสิ"ชิเอลจิปากอย่างไม่สบอารณ์ก่อนจะเงยหน้ามองดูรังผึ้งที่อยู่สูงเหนือศรีษะของเขาอย่างกังวลหน่อยๆ ว่าเขาจะหนีฝูงผึ้งได้ทันก่อนที่พ่อบ้านจะจัดการช่วยเขาได้หรือเปล่า และผ้าหนีไม่ทันงานนี้คงมีใครสักคนดดนผึ้งต่อยจนหน้าบวมจนจำไม่ได้เลยล่ะกระมัง
"เร็วสิขอรับเราไม่มีเวลามากนักหรอกนะ เดี๋ยวต้องไปหาอย่างอื่นในป่าต่อ"เซบาสเตียนเร่งยิกๆเลย
"ชิ ไปก็ได้"ชิเอลหลับตาพูดจิปากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะตัดสินใจเดินถือกริกเงินตรงมาที่ต้นไม้ที่มีรังผึ้งรังใหญ่ในทันทีอย่างกล้าๆกลัวๆ
"อึ่ก"เด็กหนุ่มตาสีท้องฟ้าแหงนมองดูรังผึ้งเหนือศรีษะก่อนจะตัดสินค่อยปีนขึ้นไปอย่างงุ่มง่าม
"นายแน่ใจนะว่าถ้าฉันตัดแล้วผึ้งจะไม่มาทำร้ายฉันน่ะ"ชิเอลหันมาถามเซบาสเตียนก่อนจะตัดสินใจเงื้อกริกเงินตัดรังผึ้งตามที่ครูฝึกสั่ง
"นายน้อยก็รีบตัดแล้วรีบหนีลงมาสิครับ กระโดดลงมาเลยเดี๋ยวผมรับเอง"เซบาสเตียนพูดให้คำแนะนำ
"ชิ รู้แล้วน่ะ เอาหล่ะ จะตัดแล้วล่ะนะ"ชิเอลหันมาบอกก่อนจะตัดสินใจเงื้อกริกฟันตัดรังผึ้งในทันที
ฉึ้บ!!! ชิเอลก็ตัดรังผึ้งไปในที่สุด และในทันทีที่รังผึ้งตกลงมากระแทกกับพื้น เหล่าผึ้งที่โดนรบกวนก็พากันออกมาจากรวงผึ้งกันทีละหลายๆตัว
หึ่งๆๆๆๆๆๆ เหล่าผึ้งต่างแตกฮือออกมาจากรวงผึ้งกันหลายสิบตัวแล้ว
"ลงมาเร็วขอรับ!!"เซบาสเตียนสั่งพร้อมกับใช้ไฟนรกเผาฝูงผึ้งในทันที
ชิเอลไม่รอช้า รีบกระโจมลงมาจากต้นไม้ แล้ววิ่งหนีฝูงผึ้งไปหาที่หลบ แตทว่า มีผึ้งตัวหนึ่งหลุดลอดจากการใช้ไฟเผาของเซบาสเตียนไปได้ และเป็นผึ้งที่ตัวใหญ่อีกด้วยดูเหมือนว่าจะเป็นผึ้งนางพญา
"เหวอออออ!!!"ชิเอลถึงกลับร้องลั่นเมื่อโดนผึ้งนางพญาไล่ล่าเอา เด็กหนุ่มจึงต้องพุ่งหนีออกจากที่ซ่อนวิ่งหนีกันอุตหลุด จนกระทั่งสะดุดขาตนเองล้มหน้าคะมำจูบพื้น
ตุ้บ !!
"อึก >_
จึ้ก!!! เสียงเข็มเหล็กในของผึ้งนางพญาแทงจึ้กใส่ก้นของชิเอลเข้าพอดี 
"อ๊าาากกกก เซบาสเตียน!!!"ชิเอลถึงกลับสะดุ้งแหกปากร้องลั่นรีบผุกลุกขึ้นมาวิ่งพร่านเอามือกุมบั้นท้ายด้วยความเจ็บปวด น้ำตาเล็ดที่โดนผึ้งต่อยที่ก้นเอาช่างโชคร้ายดีแท้ (T^T)
"นายน้อย!!!"ฟู่!!!เซบาสเตียนรีบตามมาแล้วใช้ไฟนรกเผาผึ้งนางพญาจนไหม้เป็นจุนในพริบตา
"อ๊าาากกก เจ็บ!!"ชิเอลยังคงแหกปากร้องลั่นวิ่งผล่านไปรอบๆตัวเซบาสเตียนหวังให้พ่อบ้านช่วยทำให้เขาหายทรมานเสียทีเจ็บปวดก้นจะตายอยู่แล้ว

"นายน้อยอย่าวิ่งพล่านสิขอรับ อยู่นิ่งๆผมจะเอาเหล็กในออกให้"เซบาสเตียนพยายามจะคว้าตัวนายน้อยรั้งเอาไว้เพื่อทำการตรวจดูอาการและรักษาเบื้องต้นก่อน
"อ๊าาา"ชิเอลทำได้แค่แหกปากร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน มาทิ่มตรงไหนไม่ทิ่มมาทิ่มตรงก้น จะนั่งก็ทำไม่ได้ เดินหรือวิ่งก็ปวดไปหมดซวยจริงๆ (โถชิเอลลูกแม่น่าสงสาร)
"นายน้อยอยู่นิ่งๆขอรับ ใจเย็น"เซบาสเตียนคว้าจับแขนนายน้อยของเขาดึงตัวมากอดไว้แนบอกเพื่อปลอบโยนให้เด็กที่น่าสงสารนี้สงบสติอารมณ์ก่อน
"อ๊ะ อาาา "ชิเอลร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดทรมานหน้าแดงกล่ำ เหงื่อแตกพลั่กๆ


----
"นายน้อยอย่าวิ่งพล่านสิขอรับ อยู่นิ่งๆผมจะเอาเหล็กในออกให้"เซบาสเตียนพยายามจะคว้าตัวนายน้อยรั้งเอาไว้เพื่อทำการตรวจดูอาการและรักษาเบื้องต้นก่อน
"อ๊าาา"ชิเอลทำได้แค่แหกปากร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน มาทิ่มตรงไหนไม่ทิ่มมาทิ่มตรงก้น จะนั่งก็ทำไม่ได้ เดินหรือวิ่งก็ปวดไปหมดซวยจริงๆ (โถชิเอลลูกแม่น่าสงสาร)
"นายน้อยอยู่นิ่งๆขอรับ ใจเย็น"เซบาสเตียนคว้าจับแขนนายน้อยของเขาดึงตัวมากอดไว้แนบอกเพื่อปลอบโยนให้เด็กที่น่าสงสารนี้สงบสติอารมณ์ก่อน
"อ๊ะ อาาา "ชิเอลร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดทรมานหน้าแดงกล่ำ เหงื่อแตกพลั่กๆ
เซบาสเตียนค่อยๆจับนายน้อยนอนคว่ำลงบนตักถลกกางเกงลงเพื่อที่จะดึงเอาเหล็กในออก
"นอนนิ่งๆนะขอรับ จะดึงเหล็กในออกแล้ว"เซบาสเตียนพูดพรางค่อยๆใช้ปลายกริกเงินค่อยขูดๆแซะๆเอาเหล็กในออกอย่างช่ำชอง
"อะ อา อา"ชิเอลร้องครวญครางเบาๆพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดเวลาถูกกรีกเงินครุดโดนผิวเนื้อเล็กน้อยเพื่อขุดเล็กในออกจากบั้นท้ายของตน
"อดทนอีกนิดจะเสร็จแล้ว ช่วงนี้จะปวดๆแผลหน่อยนะขอรับ เดี๋ยวสักพักก็ทุเลา ถ้าไม่หายปวดจริงๆเดี๋ยวจะไปหาซื้อยาแก้ปวดให้ขอรับ"เซบาสเตียนเสนอแนะด้วยความเป็นห่วงเป็นใยพรางปล่อยตัวชิเอลลงจากตักดึงกางเกงมาสวมแต่งตัวให้นายน้อยของเขาใหม่ตามเดิม
"อืม"ชิเอลพยักหน้าเอามือลูบคลึงบั้นท้ายตนเองป้อยๆหลับตาแน่นด้วยความปวดตุ้บๆที่แผล ซวยจริงๆเลยมาฝึกที่นี่มีแต่เรื่องเจ็บตัวอยู่เรื่อย
"นายน้อยขอรับ ไหวหรือเปล่าเราต้องไปต่อนะ ตอนนี้เราได้รังผึงมาแล้ว"เซบาสเตียนถามด้วยความห่วงใย
"ปวด!!เดินไม่ไหวแล้วฉันจะกลับเตนท์!!!"ชิเอลหันมาตวาดใส่ จ้องหน้าพ่อบ้านตัวการที่ทำให้เขาเจ็บตัวเขม็ง
"โถ่นายน้อยเราหาของป่ามาได้แค่สองอย่างเองนะขอรับต้องไปหามาเพิ่มอีก ไม่งั้นอาหารมือเช้านายน้อยจะทานอะไรล่ะขอรับ"เซบาสเตียนโต้แย้งอย่างมีเหตุผล
"นายก็ไปหาเอาเองดิ ทำไมจะต้องให้ฉันหาด้วยเล่า ในเมื่อนายเป็นพ่อบ้านของฉัน"ชิเอลหลับตาพูดเอามือลูบคลำบริเวณที่ปวดและร่วมมีอาการบวมเป็นผื่นแดง
"เฮ้อ ก็นี่มันเป็นเวลาของการฝึกนายน้อยนี่ขอรับ ไปหาของป่าต่อกันดีกว่า อย่ามาทำเป็นอีดออดขอรับ"เซบาสเตียนพูดพรางคว้าแขนฉุดดึงตัวลากนายน้อยไปตามทางในทันที
"อึ้ย ปล่อยนะ ฉันยังปวดตรงนั้นอยู่อย่าลากได้มัย"ชิเอลโวยลั่นพยายามจะแกะตัวเองให้หลุดจากการจับลากของพ่อบ้านหนุ่ม
"ไม่ได้ขอรับ ต้องไปหาของป่าต่อ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีจริงจังพาเดินไปตามทางเรื่อยๆพอเจอผัก ผลไม้ก็สั่งให้นายน้อยไปหยิบ ไปเก็บ ไม่สนใจในสุขภาพร่างกายของนายน้อยของตนเลยแม้แต่น้อย ถือเป็นการฝึกความอดทนของเด็กของเขาไปในตัว
จนกระทั่งหาของป่ามาได้มากเพียงพอที่จะเอามาทำอาหารของวันถัดไปได้ พวกเขาก็พากันเดินหอบของป่ากลับไปที่เตนท์
"เดี๋ยวอาบน้ำแล้วเข้านอนเลยนะขอรับ พรุ่งนี้มีฝึกหนักตั้งแต่เช้ามืด"เซบาสเตียนบอกพรางเดินเอาของป่ามาจัดวางไว้ที่ผ้าปูบนพื้น เพราะไม่ได้พกโต๊ะมาจึงต้องวางเอาบนพื้นไปก่อน
"เฮ้อ"ชิเอลในตอนนี้ทำได้แค่ถอนใจ เดินเขยกๆกลับเข้าไปในเตนท์หลังจากที่เอาของป่าที่ตนเก็บมาได้ส่งให้พ่อบ้านไปหมดแล้ว
เซบาสเตียนเดินตามเข้ามาหลังจากเอาข้าวของวางเสร็จเรียบร้อยแล้ว 
"นายน้อยลุกขึ้นไปตักน้ำในลำธารมาลองใส่อ่างขอรับ เดี๋ยวผมจะจุดไฟต้มให้"เซบาสเตียนสั่งยิ้มๆ
"อะไรนะ ทุกทีนายจะเป็นคนดูแลเรื่องเตรียมน้ำอาบให้ไม่ใช่เหรอ"ชิเอลเงยหน้ามาถามจ้องตาพ่อบ้านจอมโหดเขม็งเลย วันนี้เขาเหนื่อยมากแล้วนะหาของป่าก็ทั้งเมื่อยทั้งเหนื่อยและเจ็บตัวอีก ไหนจะโดนยุงกัด มดกัดจนตัวแดง ผึ้งต่อยก้น ตกต้นไม้ สารพัดจะโดนเลยล่ะวันนี้น่ะ
"ครับแต่ในระหว่างฝึกนายน้อยจะต้องเป็นคนทำเองเกือบทั้งหมด เพื่อพัฒนาสภาพร่างกายให้แข็งแรงพร้อมสำหรับฝึกตลอดเวลาขอรับ"เซบาสเตียนอธิบายเหตุผลด้วยท่าทีจริงจัง การฝึกครั้งนี้เขาคาดหวังเอาไว้สูงมากเลยทีเดียว
"ชิ โอยปวดไปหมดทั้งตัวเลย"พอลุกขึ้นมาได้ชิเอลก็บ่นอุบทันทีเลย