พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

แล้วพอเซบาสเตียนถอดเสื้อผ้าให้ชิเอลเสร็จ จึงปล่อยให้ผู้เป็นนายก้าวขาลงไปแช่ในอ่าง 
"นายน้อย เดี่ยวอาบน้ำเสร็จก็เข้านอนเลยนะขอรับ พรุ่งนี้จะต้องตื่นมาฝึกตั้งแต่เช้า"เซบาสเตียนบอกพรางจัดเตรียมสบู่ กับยาสระเอาไว้ข้างๆตัว
"อืม"ชิเอลหลับตาตอบก้าวขาลงไปนอนแช่น้ำอุ่นสบายในอ่างอย่างผ่อนคลาย
"สบายตัวดีมัยขอรับ นายน้อย"เซบาสเตียนถามยิ้มๆมองดูเชิเอลด้วยท่าทีเอ็นดู ปล่อยให้เด็กหนุ่มลงไปเล่นน้ำในอ่างสักพักหนึ่งก่อน เดี่ยวเขาค่อยทำการสระผมกับฟอกสบู่อีกที
"อืม"ชิเอลตอบในลำคอ ยังคงเอนตัวนอนแช่น้ำเล่นในอ่างเพลินๆ ความเหนื่อยล้าจากการฝึกหายเป็นปลิบทิ้ง
"มานายน้อยมาสระผมได้แล้วขอรับ"เซบาสเตียนบอกเทยาสระผมใส่ฝ่ามือเตรียมเอามาสระให้ชิเอล
"อืม"ชิเอลพยักหน้า ดันตัวลุกขึ้นมานั่งตัวตรงยอมให้พ่อบ้านสระผมให้แต่โดยดี
เซบาสเตียนจึงเริ่มทำการสระผมให้ชิเอลในทันทีอย่างช่ำชอง ต่อด้วยการฟอกสบู่ให้ทั่วๆตัว หยิบขันมาตักราดน้ำล้างผมล้างเนื้อตัวหลายๆขัน จนสะอาดหมดจรด 
"จะแช่น้ำต่อหรือจะขึ้นขอรับ"เซบาสเตียนเอ่ยถามพรางหยิบผ้าเช็ดตัวมาเตรียมเอาไว้ก่อน
"ขึ้น ไม่อยากอาบนาน หนาว"ชิเอลหลับตาตอบ ลุกขึ้นยืนแล้วก้าวขาลงมาจากอ่าง ยืนนิ่งให้พ่อบ้านเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวห่อห่มให้
"ครับ"เซบาสเตียนพูดพรางเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ชิเอลในทันทีที่เห็นเด็กหนุ่มลงมาจากอ่างน้ำ
"เดี่ยวแต่งตัวเสร็จแล้วก็เข้านอนเลยนะครับ"เซบาสเตียนบอกพรางเดินไปหยิบชุดนอนมาสวมใส่ให้
"อืม"ชิเอลพยักหน้ารับ ยืนนิ่งให้พ่อบ้านเอาชุดนอนมาแต่งตัวให้แต่โดยดี
แล้วไม่นานพ่อบ้านซาตานก็จัดแต่งตัวให้นายน้อยของเขาเสร็จเรียบร้อย พวกเขาก็พากันเข้าไปในเต้นท์ ชิเอลทรุดตัวลงนอนบนที่นอนที่พ่อบ้านจัดเตรียมไว้ให้ก่อนหน้านั้นแล้วแทบจะทันทีด้วยความเหนื่อยล้าจากการฝึก
"ฝันดีขอรับ จุ๊บ"เซบาสเตียนห่มผ้าให้แล้วจุบส่งเด็กของเขาเข้านอนตามปกติ
"อืม"ชิเอลชินกับการถูกจูบส่งเข้านอนแล้วเลยไม่ได้เขินอายหรือเอะอะโวยวายแต่อย่างใด แค่หลับตาลงแล้วไม่นานก็ผลอยหลับไป
ส่วนเซบาสเตียนพอส่งนายน้อยของเขาเข้านอนแล้วเขาก็ออกมานั่งเขียนแผนการฝึกสำหรับ 1 สัปดาห์ข้างนอกเต้น โดยเอาฟืนมาสุมก่อกองไฟแล้วนั่งเขียนๆวางแผนไปคนเดียวเงียบๆ
เขานั่งเขียนแผนการฝึกไปจนดึกก็ลุกขึ้นเดินกลับเข้าไปนอนกับชิเอลในเตนท์ พร้อมกับวางแผนการฝึกเอาไว้ที่ข้างๆแถวหัวนอนของตนเอง
"เราเองก็พักบ้างดีกว่า พรุ่งนี้มีฝึกต้องเตรียมการฝึกแต่เช้า"เซบาสเตียนพำพำกับตนเองก่อนจะล้มตัวลงนอน ไม่นานก็หลับไป

เวลาผ่านไปจนถึงเช้ามืดของวันใหม่ 
ชายร่างสูงได้ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นราวกับรุ้เวลาที่เหมาะที่จะตื่นก็ไม่ปาน เขาดันตัวลุกขึ้นมานั่งเอามือขยีตาสีทับทิมคู่สวยด้วยท่าทีงัวเงีย ผมสีดำขลับที่ฟูกระเซิงปอยปรกหน้าเขาใช้มือที่มีสัญลักษณ์แห่งพันธะสัญญาสีดำสนิทเสยปอยผมปรกหน้าขึ้น ก่อนจะปิดปากหาวแล้วบิดขี้เกียจไปมาสองสามทีเพื่อขับไล่ความง่วงของตนออกไปให้หมดสิ้น 
"เช้าแล้วสินะ ฮ้าววว ได้เวลาไปเตรียมการฝึกของนายน้อยแล้วสิ ฮึ้บ"ชายร่างสูงพำพึมกับตนเองเอามือปิดปากหาวพรางจะลุกขึ้นมาเก็บที่นอนของตนให้เรียบร้อย ในฐานะของพ่อบ้านซาตานเช่นเขาต้องจัดทำให้เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่แล้ว
"เอาหล่ะรีบทำให้เสร็จก่อนเด็กคนนี้จะตื่นดีกว่า"จัดเก็บที่นอนเสร็จเซบาสเตียนจึงลุกออกไปจัดเตรียมการฝึกข้างนอกตามที่ตนวางแผนเอาไว้ ปล่อยให้ชิเอลนอนหลับอยุ่ตามลำพังไปอีกสักพัก
หลายชั่วโมงต่อมา จน 6 โมงเช้า
เซบาสเตียนหายตัวไปจัดเตรียมการฝึกก็กลับมาพร้อมกับเสบียงอาหารพวกของป่าผัก ผลไม้ เพื่อเอาไว้ใช้เป็นวัตถุดิบในการทำอาหารแบบเรียบง่ายให้กับชิเอลในวันนี้ เขาเดินเอาข้าวของที่หาได้ไปจัดเก็บให้เรียบร้อย จากนั้นก็ลงมือเตรียมอาหารเช้าโดยทันทีอย่างคล่องแคล้ว
"เช้านี้ทานไข่เจียวราดน้ำผึ้งละกันนะ"ซาตานหนุ่มพึมพำกับตนเองวางแผนเมนูอาหารที่จะทำในเช้านี้ไป ลงมือทำอาหารไป
ส่วนชิเอลยังคงหลับสนิทอยู่ในเต้นท์ ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นหากไม่มีใครมาปลุก
"เอาหล่ะได้เวลาที่นายน้อยต้องตื่นแล้วสิ"เซบาสเตียนพึมพำกับตนเองขณะหยิบนาฬิกาพกมาดูเวลาไปด้วย พร้อมกับเดินเข้าไปในเตนท์เพื่อปลุกชิเอลให้ตื่นเพราะได้เวลาให้ทานอาหารเช้าแล้วก่อนเริ่มการฝึกของเช้าวันนี้
"นายน้อย ตื่นสิขอรับ นายน้อย!! !นายน้อยขอรับ!"พ่อบ้านหนุ่มต้องมาเขย่าตัวปลุกเพราะเรียกอย่างเดียวไม่ได้ผล ต่อให้ตะโกนก็ไม่สามารถปลุกเด็กขี้เซาให้ตื่นได้ง่ายๆ
"...Zzzzz... U_Uzzz"ชิเอลยังคงหลับอุตุ แม้จะโดนพ่อบ้านจับเขย่าตัวแรงแค่ไหนก็ตาม 
"เฮ้อ เด็กคนนี้นี่ ขี้เซาจริงๆเลย นายน้อยขอรับ ตื่นได้แล้ว ได้เวลาทานอาหารเช้าก่อนไปฝึกแล้วขอรับ" เซบาสเตียนพูดเสียงดังๆพรางเขย่าตัวเด็กขี้เซาไปด้วยอย่างเหนื่อยใจเล็กน้อย
"ไม่ยอมตื่นสินะ ดีล่ะ ใช้วิธีนี้ดีกว่า..นี่ๆ"เซบาสเตียนจึงตัดสินใจเอาอาหารเช้ามาวางใกล้ๆจมูกเด็กขี้เซาซะเลย เผื่อว่ากลิ่นหอมๆของอาหารจะปลุกเด็กคนนี้ให้รุ้สึกตัวตื่นได้ผลบ้าง
"หือ...กลิ่นอะไรหอมๆ ฟุดฟิดๆ"ได้ผลคนที่กำลังนอนพอได้กลิ่นอาหารปุ๊บก็เริ่มรุ้สึกตัวตื่นทันที 
"หึหึหึ"เซบาสเตียนได้แต่แอบหัวเราะเบาๆด้วยความขบขันที่นายน้อยของเขาจมุกไวสมกับได้ฉายาว่าสุนัขรับใช้ของราชินีไม่มีผิดเลย
และเด็กหนุ่มจมูกไวก็เริ่มขยับตัวเอาหน้ามาดมตามกลิ่นหอมๆของอาหารเช้าก่อนที่จะลืมตาด้วยซ้ำ
"หึ ขนาดตายังไม่ลืม จมูกกับหน้ายังสามารถตามกลิ่นอาหารไปถูกอีกนะขอรับ"เซบาสเตียนเลยอดแซวไม่ได้
"อืม....ซืดๆ"คนถูกแซวยื่นหน้าทำจมุกฟุดฟิตๆก่อนจะค่อยๆลืมตามาดูว่าอาหารเช้านี้มีอะไรบ้าง
"เช้านี้ผมทำไข่เจียวราดน้ำผึ้งและขนมปัง แฮม และไส้กรอก พร้อมนมร้อนขอรับ"เซบาสเตียนสาธายายถึงเมนูอาหารให้ชิเอลฟัง
"อืม..."ชิเอลตื่นขึ้นมาเต็มตาพยักหน้าแล้วยื่นมือไปหยิบจานอาหารขึ้นมาตักกินบนที่นอนในเตนท์
"ง่ำๆ วันนี้มีการฝึกไรมั่งล่ะ"คนพึ่งตื่นนอนที่กำลังกินอาหารอยู่ถามเสียงงัวเงียปากก็เคี้ยวอาหารไปด้วยอย่างเอร็ดอร่อย ท่าทางจะหายง่วงแล้ว
"ผมทำตารางเวลาการฝึกไว้แล้วครับ นายน้อยต้องฝึกตามตารางนี้ทุกๆวันจนกว่าจะถึงวันแข่ง"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆมือหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมาจัดเตรียมเสื้อผ้าให้นายน้อยของเขาไปด้วย
"...."ชิเอลไม่พูดอะไรแค่เหลือบตามามองดูการกระทำของพ่อบ้านของเขาเท่านั้น มือหยิบมีดส้อมตักอาหารทานไปพรางๆ ไม่ค่อยจะสนใจคนรอบข้างเท่าไรนัก
ส่วนเซบาสเตียนก็หยิบเสื้อผ้าออกมาวางเรียบร้อยแล้ว รอให้นายน้อยของเขาทานอาหารเสร็จก่อนถึงจะจับแต่งตัวได้
ชิเอลนั่งทานอาหารไปเลื่อยๆจนหมดจาน ก็หยิบน้ำมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะเอามาวางไว้ในถาดใส่อาหารที่มีแต่จานกับแก้วที่ว่างเปล่า
"อิ่มแล้วหรือขอรับ"เซบาสเตียนถามยิ้มๆ ก้มลงเก็บจานและแก้วน้ำยกออกไปจัดการข้างนอก ปล่อยให้เด็กที่พึ่งทานอาหารเช้าเสร็จนั่งรออยุ่บนที่นอนในเตนท์ตามลำพัง
"อืม"ชิเอลตอบในลำคอไปงั้นทั้งๆที่เจ้าตัวคนฟังเดินออกไปจากเตนท์ได้สักครุ่แล้ว พอเห็นว่าพ่อบ้านไปแล้วเด็กหนุ่มจึงล้มตัวลงนอนทำท่าจะหลับต่อเพราะยังเช้าตรู่อยุ่เลยยังไม่อยากจะตื่นในตอนนี้
แล้วไม่นานเซบาสเตียนก็เดินกลับเข้ามาในเตนท์เพื่อพาชิเอลไปฝึกร่างกายแต่เช้า เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับการฝึกสำหรับวันนี้พร้อมหมดแล้ว
แต่พอเข้ามาเห็นเด็กขี้เซากำลังหลับต่อ ทำให้ซาตานหนุ่มถึงกลับเอามือกุมขมับแล้วส่ายหน้าอย่างระอาเล็กน้อย
"ให้ตายสิ นายน้อย หลับไปอีกแล้ว พึ่งทานอาหารเช้าไปอิ่มๆอยุ่แท้ๆ เดี่ยวก็อ้วนเป็นหมูหรอกครับ เอาตื่นๆ"เซบาสเตียนบ่นไปพรางจับเด็กขี้เซาแก้ผ้าล้อนจ้อนเพื่อเปล่ยนเสื้อผ้าไปชุดสำหรับการฝึกที่เขาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว พร้อมเขย่าตัวปลุกไปด้วย
"อืมม....."คนที่โดนปลุกกลับพลิกตัวนอนตะแคงหลบ เอาหน้าซุกไซ้หมอนหลับต่อไม่มีทีท่าจะตื่น
"- -+ นายน้อย..."เซบาสเตียนทำหน้าไม่สบอารมณ์ สองมือจัดท่าทางการนอนเด็กขี้เซาให้นอนนิ่งๆเพื่อจับเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะพอจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่ละทีดูเหมือนเด็กคนนี้จะนอนแน่นิ่งราวกับตุ๊กตาที่ไร้วิญญาณก็ไม่ปาน
"........"ขนาดโดนพ่อบ้านจับเปลี่ยนเสื้อผ้าชิเอลก็ยังหลับได้อยุ่ แต่แท้จริงแล้วภายในจิตส่วนลึกของเขายังไม่ได้หลับเขาแค่แกล้งพ่อบ้านของเขาให้ลำบากใจเล่นก็เท่านั้น
"นี่ชิเอล ทำไมนายไม่ออกไปล่ะป๊ะป๋ากำลังจับนายเปลี่ยนเสื้อผ้าอยุ่นะ เดี่ยวเขาก็จับนายกินเป็นอาหารเช้าหรอก"ดาร์กชิลที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยุ่บนเตียงข้างๆจิตหลักที่กำลังนั่งมองกระจกส่องภายนอกจิตใจยิ้มกริ่มอยุ่ ถามขึ้นอย่างสงสัย 
"เดี่ยวค่อยออกน่า ฉันยังไม่พร้อมจะฝึกตอนนี้นี่ "ชิเอลผู้เป็นจิตหลักหลับตาพุดอย่างไม่แยแส เขายังคงนั่งเล่นอยู่บนเตียงข้างๆเด็กแฝดตาสีแดงที่เขาตั้งชื่อว่าดาร์กชิลอยุ่ ยังไม่ยอมออกไปด้วยความเกียจคร้านไม่อยากฝึกตอนเช้า
และทางด้านนอกเซบาสเตียนกำลังจับนายน้อยของเขาแต่งตัวอยุ่ใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือแต่เพียงสวมใส่กางเกงขายาวรัดรูปให้เท่านั้น ซึ่งเขาต้องทั้งสวมใส่และจับประคองเด็กขี้เซาตลอดเวลาเลย เพราะถ้าไม่ประคองเด็กขี้เซาก็จะไหลเลื้อยลงนอนหงายหลังไปราวกับไม่มีกระดุกสันหลังยังไงอย่างงั้นเลย
"นายน้อย นั่งดีๆสิขอรับอย่าเลื้อยสิ "พ่อบ้านหนุ่มพยายามจับเด็กหนุ่มที่แน่นิ่งราวกับตุ๊กตาใส่กางเกงอย่างทุลักทุเลเพราะคนโดนจับใส่ไม่ตอบสนองใดๆเลย นิ่งสนิทราวตุ๊กตายางก็ไม่ปาน
"เฮ้อ นายน้อยนั่งดีๆสิครับ จะนอนไปถึงไหนกันเจ้าเด็กคนนี้นี่ - -+ "เซบาสเตียนเริ่มเกิดความสงสัยปนหงุดหงิดเล็กน้อยที่นายน้อยของเขาไม่ยอมตื่นเสียทีจะขี้เซาไปถึงไหนนะ 
"นายน้อยตื่นๆ"สุดท้ายเซบาสเตียนก็จับชิเอลเขย่าๆแรงๆปลุกให้ตื่นอีกครั้ง ซึ่งในตอนนี้เขาจับเด็กขี้เซาแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็แคปลุกให้ตื่นลืมตาขึ้นมาเท่านั้น
"ชิเอลป๊ะป๋าท่าทางจะหงุดหงิดแล้วนะ นายรีบออกไปก่อนเร็วๆเหอะก่อนที่เขาจะทำอะไรบางอย่างกับนาย"ดาร์กชิลเอ่ยเตือนเจ้าของร่างที่กำลังนอนเอกเขนกอ่านหนังสืออยุ่บนเตียงข้างๆแบบไม่แยแสสิ่งใดเลย
"หึ เจ้านั้นไม่ทำไรหรอกมั้ง อย่ามากวนฉันน่าดาร์กชิล ฉันจะอ่านหนังสือ" ชิเอลหัวเราะในลำคอตามองจดจ่ออยุ่กับหนังสือาร์ตุนในมือเพียงอย่างเดียว ไม่สนใจว่าเซบาสเตียนจะทำอะไรกับร่างกายของตนแม้แต่น้อย
ส่วนทางเซบาสเตียนยังคงพยายามเขย่าตัวปลุกอยุ่อีกหลายนาทีจนเริ่มจะหมดความอดทนมากขึ้นเรื่อยๆ หากชิเอลไม่ยอมตื่นเขาคงต้องทำอะไรบางอย่างแน่ๆ 
"นายน้อยตื่นเดี่ยวนี้เลยนะครับผมรุ้ว่าคุณแกล้งหลับ ตื่นเลยๆเร็วอย่ามาขี้เกียจ ได้เวลาออกไปฝึกร่างกายยามเช้าแล้วขอรับ ตื่นๆ"ซาตานหนุ่มพูดเสียงดุๆจับเขย่าร่างชิเอลอย่างแรงไม่ตื่นให้มันรุ้ไปสิ
"เออเหอะ - - ฉันอุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆนะชิเอล ถ้าป๊ะป๋าทำไรกับร่างของนายก็อย่ามาบ่นแล้วกัน "ดาร์กชิลพูดเสียงเยาะๆใส่ก่อนจะหยิบหนังสือบนท้องตนเองมาอ่านต่อ
"........"ชิเอลไม่ตอบอะไรอีก สายตาของเขามองแต่ภาพหนังสือการ์ตุนที่กำลังอ่านอยุ่ แต่ในใจอดหวั่นนิดไม่ได้อยุ่ดี ถ้าเจ้าอีกานั่นทำมิดีมิร้ายกับร่างของเขาล่ะ
และในความกังวลที่ชิเอลรุ้สึกนั้นก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อพ่อบ้านอีกาของเขาเกิดอยากจะกินเด็กเป้นอาหารเช้าขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด
"ไม่ตื่นใช่มัยขอรับ ดีล่ะผมจะกินคุณเป็นอาหารเช้าซะเลย"เซบาสเตียนข่มขู่พรางก้มตัวโน้มหน้าลงมาใกล้ๆใบหน้าใสๆของเด็กขี้เซาที่ยังหลับสนิทไม่ยอมตื่นอย่างช้าๆ
"เอ้ย 0 0!!!"ชิเอลที่กำลังอ่านหนังสือการ์ตุนอยุ่พอได้ยินคำขุ่นั้นเข้าจึงรีบลุกขึ้นนั่งแล้วโดดออกมาสุ่ภายนอกในทันที
เซบาสเตียนค่อยยื่นหน้ามาใกล้มากขึ้น มากขึ้นจนริมฝีปากบางของซาตานหนุ่มเกือบจะแตะกับริมฝีปากอวบอิ่มของเด็กหนุ่มผุ้หลับไหลกันอยุ่แล้ว อีกนิด.......
"อย่านะเจ้าบ้า!!! 0///0"ชิเอลรีบสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเอามือดันหน้าพ่อบ้านที่ทำท่าจะจุบปากเขาเอาไว้ได้ทัน หน้าแดงระเรื้อด้วยความเขินอาย
เซบาสเตียนถึงกลับทำหน้าเซ็งๆที่อดได้จุ๊บเด็กขี้เซาเลยให้ตายสิรีบตื่นมาทำไมกันนะ
"หึ พอจะโดนผมจูบนี่รีบตื่นเลยนะครับ ไม่แกล้งหลับต่อไปอีกสักหน่อยเหรอ" เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ มองชิเอลอย่างขบขัน
"ดีแล้วที่ฉันตื่นก่อนไม่อย่างงั้นฉันคง.."ชิเอลหลบหน้าพุดเขายังเขินอยุ่ 
"โดนกิน"เซบาสเตียนแกล้งมากระซิบที่ข้างๆหูเด็กขี้อายเบาๆกระตุ้นอารมณ์มากขึ้นไปอีก
"0 ///0 อึ้ย!! พะพอเลย โดนกินไรกัน พูดมากน่า!!"ชิเอลร้องโวยหน้าแดงซ่าน เอามือยันหน้ายันปากพ่อบ้านกันไว้เผื่อจะโดนเล่นทีเผลอ
"หึหึหึ หน้าแดงแต่เช้าเลยนะครับนายน้อย ไปล้างหน้ากันดีกว่าเดี่ยวจะไปฝึกกันเสียที เสียเวลาไปมากโขแล้วนะขอรับ"เซบาสเตียนพุดยิ้มๆเอ่ยปากชักนำเข้าสุ่เรื่องการฝึกในทันที
"คะใครหน้าแดงไม่ทราบ หุปปากไปเลยเจ้าบ้า"ชิเอลเถียง หยิบหมอนมาปาใส่พ่อบ้านแก้เขินหน้ายังแดงไม่ยอมหายไปเสียที
"โอ๊ะ ก็หน้านายน้อยแดงจริงๆนี่ครับ เนี่ยๆ"เซบาสเตียนยังแกล้งหยอกไม่เลิก มือหนึ่งคอยรับหมอนที่โดนเด็กหน้าแดงปาใส่ ส่วนอีกข้างใช้นิ้วจิ้มแก้มแดงๆของเด็กขี้อายด้วยท่าทียิ้มกริ่มขบขันเอ็นดู
"ชิ - -"ชิเอลจิปากปัดมือพ่อบ้านออกก่อนจะหันหน้าหนีเพื่อสงบสติอารมณ์
"หึ แล้วนี่จะลุกได้หรือยังล่ะครับได้เวลาไปฝึกกันแล้วนะครับ"เซบาสเตียนแกล้งพอหอมปากหอมคอก่อนจะจับแขนชิเอลฉุดให้ลุกขึ้นเตรียมไปฝึกต่อ
"โอ๊ยเบาๆเซ่เดี่ยวแขนหลุด..ปล่อยนะ!!!"คนโดนฉุดแขนถึงกลับโวยใส่ด้วยความเจ็บแขนที่โดนกระชากแรงๆด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"ก็ลุกสิครับผมจะได้ไม่ต้องฉุด"เซบาสเตียนสั่งแกมดึงแขนชิเอลให้ลุกขึ้นยืน
"รุ้แล้วน่ะ ปล่อยก่อนเซ่!!"ชิเอลทำตาขวางใส่สะบัดแขนให้หลุดออกจากการฉุดดึงของพ่อบ้าน ซึ่งตอนนี้แรงกำลังแขนเขามีมากกว่าแต่ก่อนจึงสะบัดหลุดได้อย่างไม่ยากเย็นอะไรนัก
เซบาสเตียนปล่อยแขนนายน้อยของเขาลง แล้วเงยตัวขึ้นยืนรอให้เด็กคนนี้ลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง
"งั้นก็ลุก"เซบาสเตียนสั่งเสียงเรียบ
"รุ้แล้ว อย่ามาออกคำสั่งฉันได้มัย เจ้าบ้าเซบาสเตียน!!"ชิเอลค่อยดันตัวลุกขึ้นยืนปากก็เหวี่ยงใส่พ่อบ้านไปด้วย
เซบาสเตียนทำได้แค่ยืนมองไม่ได้โต้เถียงอะไรอีก
พอชิเอลลุกขึ้นมายืนได้แล้วก็เดินออกไปจากเตนท์ในทันที
"เฮ้อ..."เซบาสเตียนทำได้แค่ถอนหายใจก่อนจะเดินตามนายน้อยของเขาออกมาจากเตนท์มาสมทบกันข้างนอกด้วย
ชิเอลหันมามองพ่อบ้านของเขาสายตาสีท้องฟ้าที่จับจ้องมาดูเหมือนกำลังจะถามว่าจะเริ่มอย่างไรต่อไป โดยที่ปากไม่ได้พุดอะไรเซบาสเตียนก็เข้าใจความหมายจากคำถามด้วยดวงตานั้นโดยทันที
"เดี่ยวเราจะวิ่งขึ้นเขากันครับ"นั่นคือคำตอบของเซบาสเตียน
"อะไรนะ!!ขึ้นเขา อีกแล้ว!!!"ชิเอลหันมาโวยวายใส่ทำหน้าเซ็งๆที่ต้องขึ้นเขา ต้องเหนื่อยอีกแล้วสินะ
"ครับ วิ่ง ขึ้นเขา "เซบาสเตียนพุดยิ้มๆเน้นๆเป็นคำๆเลยทีเดียว แถมยังหยิบไม้เรียวออกมาถือไว้ขู่เด็กดื้อให้เชื่อฟังไปด้วย
"ชิ"ชิเอลไม่กล้าที่จะโต้เถียงใดๆอีก เขาพอจะทำใจยอมรับกับการถูกฝึกได้บ้างแล้ว ก็แค่วิ่งไม่เห็นจะยากอะไรเลยนี่นะ