พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

"อ่าครับๆไม่หัวเราะแล้วก็ได้ จริงสินายน้อยหิวหรือยังขอรับ ผมทำแซนวิชตุนไว้หลายชิ้นเลย และก็ขวดนมสดอีกสองขวดขอรับ"เซบาสเตียนถามเลิกหัวเราะเยาะแล้วพรางชูห่อผ้ากล่องใส่เสบียงอาหารที่เขาเตรียมมาให้ชิเอลดู
"อืม..ก็เอาสิ ฉันกำลังหิวๆอยู่พอดี"ชิเอลพยักหน้าตอบรับพรางนั่งลงบนพื้นหญ้าเปลี่ยนกลับสู่โหมดมนุษย์ตามเดิม เขาไม่อยากใช้พลังปีศาจพร่ำเพรื่อน่ะเวลาพักก็อยากจะพักผ่อนจริงๆ
เซบาสเตียนวางห่อผ้าลงแล้วแกะห่อกล่องใส่อาหารออก แล้วยกขึ้นมาตรงหน้าชิเอล
"เชิญขอรับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆยกกล่องแซนวิชขึ้นมาจ่อระหว่างอกยิ้มๆ
ชิเอลลังเลเขายังไม่ได้ล้างไม้ล้างมือเลยจะให้หยิบจับอาหารแบบนี้มันจะดีเหรอ
"เอ้าเชิญหยิบสิขอรับ หรือว่าจะให้ผมป้อน"เซบาสเตียนเร่งรัดให้ชิเอลหยิบแซนวิชไปทานได้เลย
"ก็อยากจะหยิบเองอยู่เหมือนกันล่ะนะ แต่มือมันยังเลอะอยู่น่ะสินี่ไง ขืนเอามาแตะต้องอาหารเอาเข้าปากก็สกปรกแย่น่ะสิ"ชิเอลหันมาบอกพรางยื่นมือที่เลอะเทอะนั้นส่งให้เซบาสเตียนดู
"งั้นมาล้างมือในถังนี่ดีมัยขอรับ"เซบาสเตียนเสนอยิ้มๆพรางเดินไปหยิบถังน้ำที่ชิเอลถือขึ้นเขาเอามาวางไว้ตรงหน้าเด็กของเขา
"อืม..เอางั้นก็ได้"ชิเอลพยักหน้ารับพรางยื่นแขนออกมาจุ่มลงไปในถังน้ำแล้วล้างมือให้สะอาด
เซบาสเตียนหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วเอามาเช็ดมือให้นายน้อยของเขาให้แห้ง
"ตอนนี้มือก็สะอาดแล้วอยากจะหยิบทานเองหรือจะให้ผมป้อนให้ล่ะขอรับ"เซบาสเตียนถามยิ้มๆยื่นกล่องแซนวิชมาจ่อตรงหน้าชิเอล
"หึ ....ง่ำ..."ชิเอลไม่ตอบแต่กลับยื่นมือมาหยิบแซนวิชมาหนึ่งชิ้นแล้วเอามากินทันที 
เซบาสเตียนนั่งมองดูชิเอลกินพรางเอาขวดนมออกมาเปิดฝาแล้วยื่นส่งให้
"นมขอรับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆ
"อืม..แล้วเดี๋ยวกินเสร็จแล้วเราจะฝึกอะไรกันต่อล่ะ ง่ำ ง่ำ.."ชิเอลเงยหน้ามาถามยื่นมือออกมารับขวดนมที่เซบาสเตียนส่งให้มาซดดื่มไปพรางเคี้ยวแซนวิชตุ้ยๆไปพรางอย่างเอร็ดอร่อย
"กลิ้งลงเขาขอรับ"เซบาสเตียนตอบยิ้มๆ
"หา!!0*0 อุบ แค่ก แค่ก"ชิเอลถึงกลับสำลักแซนวิชตาสีท้องฟ้าเบิกโตด้วยความตกใจ 
"หึหึหึ ล้อเล่นขอรับ ใครจะกล้าให้นายน้อยทำแบบนั้นกันล่ะ ไม่ใช่ลูกบอลสักหน่อย"เซบาสเตียนรีบแก้ไขความเข้าใจผิดในทันทีด้วยท่าทีกวนๆแกล้งนายน้อยของเขาเล่นนิดหน่อย
"หนอย แค่ก แค่ก อึก อึก อา มาพูดล้อเล่นแบบนี้ได้นะเซบาสเตียน ตกใจหมดนึกว่าจะให้ทำแบบนั้นจริงๆซะอีก แค่กๆ"ชิเอลโวยไปพรางไอสำลักแซนวิชไปพรางก่อนจะรีบคว้านมมาดื่มรวดเดียวเพื่อให้หายสำลัก
"หึหึหึ การฝึกลำดับต่อไปตามกำหนดการก็คือการว่ายน้ำทวนกระแสน้ำตกนะขอรับ ดังนั้นถ้าไม่อยากจะอาเจียนในระหว่างฝึกทานขนมแค่ชิ้นเดียวพอนะอย่าทานเยอะเดี๋ยวจุก"เซบาสเตียนหลับตาบอกกำหนดการต่อไปพรางเอากล่องใส่แซนวิชมาปิดฝาแล้วเอาผ้ามาห่อเก็บทันทีเพราะเขาไม่อยากให้ชิเอลกินมากเกินไปเดี๋ยวเวลาฝึกจะทำให้จุกหรืออาเจียนได้
"ง่ำ..จับ จับ แค่ชิ้นเดียวไม่พอยาไส้หรอกเอามาอีกเซ่ จะรีบเก็บทำไมเล่า"ชิเอลพูดในขณะที่กำลังเคี้ยวแซนวิชตุ้ยๆ
"ระหว่างทานอาหารอย่าพึ่งพูดสิขอรับเคี้ยวจนแก้มตุ่ยแบบนี้แล้วยังจะพูดอีกเดี่ยวแซนวิชติดคอหรอกครับ"เซบาสเตียนเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี
"เอามาอีก"ชิเอลกลืนแซนวิชในปากลงคอไปแล้วค่อยร้องขอแซนวิชอีกครั้ง
"พอแล้วขอรับ"เซบาสเตียนหลับตาปฎิเสธเสียงเรียบเอากล่องแซนวิชที่ผูกห่อผ้าอีกทบไปวางไว้ห่างๆมือชิเอลทันที
"เซบาสเตียน!!"ชิเอลเรียกเสียงดังอย่างไม่พอใจ
"กินแค่นี้พอก่อน รีบดื่มนมให้หมดเดี่ยวจะฝึกต่อแล้วขอรับ อย่ามัวชักช้า"เซบาสเตียนรีบเอาเรื่องการฝึกมาตัดบทก่อนที่จะเลยเถิดเกิดการโต้เถียงกันใหญ่โต
"ชิ"ชิเอลจึงจิปากหลับตาทำหน้าเชิดยอมรับคำสั่งแต่โดยดี ถึงยังไงเรื่องฝึกก็ย่อมต้องมาก่อนอยู่แล้วล่ะนะ
แล้วเพียงไม่นานชิเอลก็กินแซนวิชกับนมเสร็จเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนเอามือปัดฝุ่นหรือคราบเปื้อนออกจากกางเกงและเสื้อผ้า เตรียมพร้อมสำหรับการฝึกในลำดับต่อไป
"จะฝึกยังไงล่ะ"ชิเอลถามด้วยท่าทีจริงจัง
"เชิญตามผมมาขอรับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆพรางเดินนำทางตรงไปยังริมหน้าผา
"อืม"ชิเอลพยักหน้าแล้วเดินตามไปอย่างว่าง่าย 
แล้วทั้งสองก็มาหยุดยืนอยู่ที่ริมหน้าผาที่สูงชันข้างล่างเป็นธารน้ำตกที่ไหลเชี่ยวกราด
"เอาหล่ะนายน้อย กระโดดลงไปเลยขอรับ"เซบาสเตียนสั่งแบบไม่อ้อมค้อมกันเลยทีเดียว
"หา 0*0!!"ชิเอลถึงกลับร้องเสียงหลงอย่างตกใจคาดไม่ถึงว่าเซบาสเตียนจะสั่งให้เขากระโดดหน้าผาลงไปในน้ำตกที่เชี่ยวกลาดแบบนั้น
"เอ้าอย่ามัวแต่ยืนอึ้งอยู่สิขอรับ กระโดดลงไปเลยได้เวลาฝึกว่ายน้ำทวนกระแสน้ำตกแล้ว"เซบาสเตียนสั่งยิ้มๆ
"อึ้ย..นายจะบ้าหรือไงจะให้ฉันกระโดดลงไปแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ มันสูงมากนะเซบาสเตียน มะไม่เอาอ่ะ ให้ลงจากเขาก่อนค่อยเดินลงไปในลำธารดีกว่า อยู่ๆจะให้กระโดดลงไปจากหน้าผามันหวาดเสียวนะ อันตรายมากด้วย"ชิเอลก้มลงไปมองดูข้างล่างด้วยความหวาดเสียวก่อนจะหันมาโวยใส่ทำท่าจะไม่ยอมกระโดดตามคำสั่งของครูฝึก
"กว่าจะเดินลงไปมันเสียเวลา กระโดดลงไปจากตรงนี้แหละทางลัดที่สุดแล้ว เร็วๆขอรับนี่มันจะเวลาเย็นแล้ว"เซบาสเตียนพูดเกลี้ยกล่อมแกมบังคับ
"ไม่!!"ชิเอลปฎิเสธเสียงแข็งเลยใครจะไปกล้าโดดจากหน้าผาสูงแบบนี้กันล่ะ ตกลงไปมีหวังได้ไปกระแทกกับโขดหินตายแน่ๆ
"จะยอมกระโดดลงไปดีๆหรือว่าจะให้ผมส่งคุณลงไป"เซบาสเตียนยื่นเงื่อนไขด้วยท่าทีจริงจัง
"ชิ"ชิเอลทำเป็นเชิดก่อนจะก้าวถอยหลังมายืนห่างๆหน้าผาให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ คอยระวังตัวแจเลยไม่ให้เซบบาสเตียนมาแตะต้องตัว เขากลัวโดนเจ้าอีกาโหดนี่จับโยนลงเหวน่ะสิ
"นายน้อยจะหนีไปไหนล่ะครับ ถึงยังไงคุณก็หนีผมไปไหนไม่ได้อยู่แล้วจะอิดออดทำไม กระโดดลงไปเดี่ยวนี้เลย เราเสียเวลาไปเยอะแล้วนะ นี่ถ้าคุณไม่ยอมโดดล่ะก็ผมจะจับคุณโยนลงไปจริงๆนะขอรับ"เซบาสเตียนสั่งเสียงเรียบแกมข่มขู่
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่โดดเด็ดขาด เอ๊ะนายนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงกันนะ ไปได้แล้วลงเขากันเถอะ"ชิเอลหันมาโวยใส่พยายามจะเดินหนีไปห่างๆริมหน้าผา แต่ทว่า
"ไม่ได้ขอรับกว่าจะลงเขาไปใช้เวลานาน ลงทางนี้สะดวกรวดเร็วกว่าขอรับ"เซบาสเตียนคว้าแขนชิเอลรั้งเอาไว้ไม่ให้หนีแล้วจับเหวี่ยงเบาๆให้ซวนเซไปทางหน้าผา
"วะเหวอ!!!"ชิเอลร้องเสียงหลงซวนเซจะล้มหงายหลังเอาให้ได้ พยายามเอามือไขว่คว้าหาที่จับยึด และก็คว้าได้แขนเสื้อของเซบาสเตียนเข้าก็จับยึดไว้แน่นเลย
"หึหึหึ"เซบาสเตียนยื่นหน้ามาหัวเราะเยาะ
"ยะอย่านะเซบาสเตียน อย่าได้แม้แต่จะคิด"ชิเอลร้องห้ามหน้าเริ่มซีดเพราะกลัวซาตานหนุ่มจะจับโยนลงเหวไปจริงๆ
เซบาสเตียนไม่รอช้าสบัดแขนกระตุกออกมาอย่างแรงจน....
"มะม่ายยยยยยยย!!!"ชิเอลร้องเสียงหลงดวงตาเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก ร่างเล็กๆถูกแรงสะบัดของเซบาสเตียนจึงเกิดแรงเหวี่ยงรุนแรงจนไม่อาจต้านทานได้ลอยกระเด็นหงายหลังไปทางหน้าผาที่พื้นข้างล่างเป็นธารน้ำตกที่เชี่ยวกราด
ชิเอลพยายามเอามือไขว่คว้าหาสิ่งจับยืดแต่ทว่ามันเป็นเพียงแค่อากาศธาตุที่จับต้องไม่ได้ ร่างของเขากำลังตกดิ่งลงสู่เบื้องล่างอย่างรวดเร็ว
"ไอ้บ้าเซบาสเตียนนนนนนน แกนะแก!!!!!"ชิเอลตะเบงเสียงลั่นเลยก่อนที่ร่างของเขาจะตกดิ่งลงไปสู่..
ตุ้มมมมมมมม!!!ในน้ำอย่างรวดเร็ว จมดิ่งลงไปถึงก้นลำธารจากแรงโน้มถ่วงของโลก
ชิเอลพยายามจะตะเกียกตะกายถีบดันส่งตัวเองให้ลอยขึ้นมาจากใต้น้ำให้ได้อย่างทุลักทุเล เล่นกินน้ำไปหลายอึกเลยยังดีที่หายใจในน้ำได้นะไม่งั้นได้จมน้ำตายไปแล้ว
พรวดดดดด แล้วเด็กหนุ่มก็กระโจมขึ้นมาสุ่ผิวน้ำจนได้
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ตุ๋ม ตั๋มๆพยายามเอามือตีน้ำแหวกว่ายทรงตัวในน้ำให้ได้และออกแรงฝืนต้านกระแสน้ำตกที่รุนแรงจนแทบจะผัดพาเขาไหลลงไปสู่ริมเหวน้ำตกชั้นที่ห้า 
"แก แฮ่กๆจะฆ่ากันหรือไง ไอ้อีกาจอมโหด"ชิเอลตะโกนโวยลั่นเอามือตีพุ้ยน้ำพยายามแหวกว่ายทวนกระแสน้ำตกที่เชี่ยวกราดไปให้ไกลจากเหวน้ำตกมากที่สุด
"หึหึหึ"เซบาสเตียนหัวเราะชอบใจก้มลงไปมองนายน้อยที่พยายามตะเกียกตะกายว่ายทวนกระแสน้ำอย่างทุลักทุเล
"แฮ่กๆ..แฮ่ก"ชิเอลถึงกลับหอบด้วยความเหน็ดเหนื่อยนึกอยากด่าอยากจะต่อว่าอีกาจอมโหดแต่ตอนนี้เขาไม่มีแรงพอจะพูดอะไรพยายามออกแรงฝ่ากระแสน้ำหาที่จับยึด
"พยายามเข้านะขอรับ.."เซบาสเตียนตะโกนลงไปให้กำลังใจเสียงลั่นด้วยความขบขัน
"แฮ่กๆแก...แฮ่กๆ..จะโหดเกินไปแล้ว..!!!"ชิเอลร้องตะโกนลั่นอย่างหอบๆพยายามแหวกว่ายฝ่ากระแสน้ำฝืนต้านเอาไว้ไม่ให้ไหลลงไปสู่เหวน้ำตกชั้นถัดลงไป
เซบาสเตียนมองดูความเคลื่อนไหวของนายน้อยอยู่ห่างๆหยิบกระดาษมาจดบันทึกการฝึกไป
"แฮ่กๆเริ่มเหนื่อยแล้ว มาพาฉันออกมาจากตรงนี้ทีเซ่!! แฮ่กๆ"ชิเอลร้องโวยตะเกียกตะกายน้ำว่ายทวนน้ำพยายามไม่ให้ถูกกระแสน้ำพัดไป
"ออกแรงว่ายไปขอรับ พยายามอย่าให้โดนกระแสน้ำพาไหลตกลงเหวล่ะ ผมไม่ไปช่วยนะ"เซบาสเตียนสั่งยิ้มๆพรางก้มลงมองดูนายน้อยของเขาคอยลุ้นว่าเด็กคนนี้จะทนว่ายทวนฝ่ากระแสน้ำได้นานแค่ไหน พร้อมกับหยิบนาใกาพกขึ้นมาดูเวลาด้วย
"หืมจะ ห้าโมงแล้วเหรอ เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ"ซาตานหนุ่มพึมพำกับตนเองขณะที่กำลังมองดูนาฬิกาไปด้วย
"โอ๊ยยยย ฉันจะว่ายทวนกระแสน้ำบ้านี่ไม่ไหวแล้วนะ แฮ่กๆ ฮึ้บ พาฉันกลับขึ้นฝั่งเดี๋ยวนี้นะเซบาสเตียน แฮ่กๆ!!"ชิเอลตะโกนลั่นสั่งให้เซบาสเตียนมาช่วยพาเขาขึ้นฝั่งทีเขาจะว่ายต่อไปไม่ไหวแล้วจะหมดแรงอยุ่ลอมล่อแล้ว
"อดทนอีกนิดขอรับเดี๋ยวห้าโมงเย็นผมจะลงไปรับ พยายามออกแรงว่ายทวนกระแสไปขอรับอย่าบ่น!!"เซบาสเตียนตะโกนตอบยังไม่ได้ทำอะไรได้แต่ยืนมองดูนายน้อยอยู่ริมหน้าผาแล้วจกบันทึกการฝึกไปด้วย
ชิเอลพยายามฝืนว่ายทวนกระแสน้ำต่อไปอีกดูท่าพ่อบ้านของเขาคงไม่ยอมมาช่วยแล้วแน่ๆ
"แฮ่กๆ"ตอนนี้ชิเอลทำได้แค่หอบหายใจเท่านั้นไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เพราะเริ่มเหนื่อยแล้วและอีกไม่นานเขาก็จะหมดแล้วแล้วร่างของเขาก็จะถูกกระแสน้ำตกพัดพาไหลลงไปสู่น้ำตกชั้นล่างสุดเป็นแน่
และในที่สุดชิเอลก็เหนื่อยจนหมดแรงว่ายน้ำทวนกระแสไม่ไหวแล้ว จึงถูกกระแสน้ำตกแรงๆนั้นพัดพาไหลไปตามกระแสน้ำ
"อ๊าาา!!!จะตกแล้ววววว!!!"ชิเอลร้องเสียงหลงก่อนที่ร่างของเขาจะตกดิ่งลงสู่น้ำตกในแต่ละชั้น จากชั้น5 ลงไปชั้น 4 ..3..2..จนกระทั่งถึงน้ำตกชั้นล่างสุด
ปึ้ก!!! ศรีษะของชิเอลจึงไปกระแทกเอากับโขดหินทำให้หมดสติไปในทันที เลือดไหลออกมาปะปนไปกับสายน้ำจมหายลงไปสู่ก้นลำธาร
"นายน้อย!!!"เซบาสเตียนร้องอย่างตกใจรีบลงไปข้างล่างในทันที
ในระหว่างนั้น...
"ชิเอล ชิเอล ตื่นได้แล้ว"เสียงที่คุ้นเคยดังแว่วมากระทบโสต
"ชิเอลตื่นสิ"เสียงเริ่มดังและชัดเจนยิ่งขึ้นที่เริ่มจะหงุดหงิดเล็กน้อย
"อืม.."เสียงครางเบาๆของเด็กหนุ่มผมสีความารีนที่กำลังนอนฟุบหลับอยู่บนพื้นพรมสีน้ำเงินนุ่มๆในห้องที่มีสภาพเหมือนห้องนอนของเขาที่บ้านเซบาสเตียน
"นี่ถ้านายไม่ตื่นฉันจะถีบนะ"เสียงที่ดุขึ้นมาและเจ้าของเสียงทำท่าจะเอาเท้ายันที่สะโพกของคนขี้เซาที่ยังคงนอนนิ่งอยู่ไม่ยอมลุกซะที
"อืม.."คนที่กำลังจะโดนถีบยังคงนอนหลับตาส่งเสียงครางในลำคอให้เท่านั้น
"ฉันเปลี่ยนใจและยึดร่างของนายไปเล่นจ้ำจี้กับปะป๋าดีกว่า"เสียงที่คุ้นเคยพูดข่มขู่ ยกเท้าออกจากสะโพกเด็กหนุ่มขี้เซา
พอคนที่ขู่ได้ยินว่าจะเล่นจ้ำจี้เท่านั้นแหละถึงกลับสะดุ้งตื่นผุดลุกขึ้นมาจากพื้นพรมทันทีเลย
"เอ้ยอย่านะเจ้าบ้า!!"ชิเอลร้องโวยลั่นอย่างตกใจรีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว
"หึหึหึ นายนี่นะต้องให้ขู่แบบนี้ทุกทีเลยถึงจะยอมตื่น ชิเอล"ดาร์กชิลเด็กหนุ่มตาสีแดงที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนชิเอลราวกับฝาแฝดพูดด้วยเสียงแกมหัวเราะเยาะ
"อึ้ย ที่นายพุดว่าจะเล่นจ้ำจี้กับเจ้าอีกานั่นพูดจริงหรือพุดเล่นกันแน่ฮ้า!!!"ชิเอลเดิตรงมาคว้าคอเสื้อดาร์กชิลมาเค้นคอถามอย่างหงุดหงิดโมโห
"หึหึหึ นายคิดว่าฉันพูดจริงหรือพุดเล่นกันล่ะ"ดาร์กชิลพูดจายอกย้อนด้วยท่าทีกวนบาทาเอามือคอยแกะมือของชิเอลออกจากคอเสื้อของเขา
ชิเอลปล่อยมือออกแล้วจ้องหน้าดาร์กชิลเขม็งด้วยความไม่สบอารมณ์ เพราะเขาได้คำตอบแล้วจากท่าทีของเด็กหนุ่มตาสีแดง
"เออ..รู้แล้ว แล้วนี่.."ชิเอลหลับตาพูดเลิกถือสาเจ้าปีศาจน้อยปล่อยมือออกจากคอเสื้อแล้วผละถอยออกมา หันไปมองรอบๆตัวจึงเริ่มนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เขากลับเข้ามาอยู่ในใจของตนเองแล้ว 
"เอ๋.."ดาร์กชิลเงยหน้ามารอฟังชิเอลพูดต่อให้จบ
"ทำไมฉันถึงมาอยู่ในนี้ได้ล่ะ นายดึงฉันเข้ามางั้นเหรอดาร์กชิล"ชิเอลหันมาถามอย่างสงสัย
"หึ อะไรกันนายจำไม่ได้เลยเหรอว่าเกิดอะไรขึ้นกับนายบ้างน่ะชิเอล"ดาร์กชิลถามเสียงเยาะ
"เอ๋..ก็ฉัน.."ชิเอลรองนึกภาพเหตุการณ์ดูตั้งแตเขาถุกเซบาสเตียนเหวี่ยงตกเขาลงไปในน้ำตกที่เชี่ยวกราด พยายามว่ายทวนกระแสน้ำ จนกระทั่งเริ่มเหนื่อยหมดแรง ถูกกระแสน้ำพัดไหลไปเรื่อยๆจน..
"นายถูกน้ำพัดตกเหวลงมาตั้งแต่ชั้น 5 ยันชั้น 1 หัวของนายไปกระแทกเอากับโขดหินจนสลบไปแล้วจิตของนายก็หลุดกลับเข้ามาในนี้ไงล่ะ"ดาร์กชิลหลับตาพูด
"หา 0*0 แล้วนี่ร่างของฉันเป็นยังไงบ้างอ่าจมหายลงไปในก็ลำธารเลยหรือเปล่า!! ต้องรีบกลับออกไป ต้องรีบ"ชิเอลร้องเสียงหลงด้วยความตื่นตระหนกด้วยความเป็นห่วงร่างตัวเอง ป่านนี้ร่างของเขาจะเป็นยังไงบ้างโดนปลาตอดหรือใครเขมือบลงท้องไปหรือเปล่า
"หึหึหึ ไม่ต้องห่วงตอนนี้ร่างของนายถูกปะป๋าพากลับมานอนที่เตนท์ในแคมป์แล้วล่ะ"ดาร์กชิลบอกยิ้มๆ
"เอ๋..แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังนอนหลับอยู่น่ะสิ"ชิเอลหันมามองและถามเด็กแฝดตาสีแดง
"หึ ใช่แล้วล่ะ"ดาร์กชิลหลับตาพูด
"ถ้างั้นฉันก็ควรรีบกลับออกไป "ชิเอลพูดพรางทำท่าจะเดินไปที่ประตูแห่งใจเพื่อกลับออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง แต่ทว่า
"เดี๋ยวก่อนสิ"ดาร์กชิลกลับเดินมาควาแขนรั้งเอาไว้ไม่ยอมให้ชิเอลไป
"อะไรเล่าดาร์กชิลนายจะมารั้งฉันทำไม"ชิเอลหันมาโวยใส่สะบัดตัวออก
"เมื่อไหร่นายจะสอนฉันเล่นจ้ำจี้ล่ะชิเอล"ดาร์กชิลทักท้วงเสียงเรียบ 
"หา 0//0..เอ่อ..คือ.."ชิเอลถึงกลับอึกอั่กจนพูดไม่ออกไปเลยหน้าแดงระเรื้อขึ้นมาทันที เขากะว่าจะแกล้งทำเป็นลืมไปแล้วเชียวดันมาทักท้วงขึ้นมาซะได้เจ้าปีศาจน้อยนี่
"ว่าไงล่ะตกลงจะสอนฉัเมื่อไหร่ ฉันอยากเล่นจ้ำจี้จะแย่อยู่แล้วนะชิเอล"ดาร์กชิลถามด้วยท่าทีจริงจัง
"เอ่อ..ไว้หลังแข่งเสร็จละกัน"ชิเอลหลับตาพูดพยายามทำใจให้สงบ
"ไม่เอามันนานเกินไป ฉันอยากเล่นเดี๋ยวนี้ ไหนๆนายก็มาอยู่ในนี้แล้วนี่ ทำเลยสิ ทำเลย ฉันขี้เกียจรอแล้ว"ดาร์กชิลรบเร้าจะเล่นจ้ำจี้ให้ได้ 
ชิเอลถึงกลับเหงื่อตกเอามือกุมขมับอย่างกลัดกลุ้มคิดในใจไปว่าเจ้าปีศาจน้อยนี่มันเอาแต่ใจเหมือนใครกันฟะ (เหมือนนายไงชิเอล)
"เอาไว้ทีหลังน่า ฉันอยากจะออกไปแล้ว "ชิเอลหันมาปฎิเสธทำท่าจะเดินหนีปีศาจน้อยตาแดงไปที่ประตูแห่งใจ
ดาร์กชิลไม่รอช้าคว้าคอเสื้อชิเอลลากกลับมาแล้วพุดข่มขู่
"ยังไงก็ต้องทำตอนนี้ ฉันอุตส่าห์ฝึกแทนนายหลายอย่างแล้ว ยังไงนายก็ต้องตอบแทนฉัน ถ้าตอนนี้นายไม่ยอมสอนการเล่นจ้ำจี้ให้ฉันล่ะก็ คืนนี้ฉันจะไปให้ปะป๋าสอนแทนนายก็ได้"ดาร์กชิลพุดข่มขู่ด้วยความเอาแต่ใจยังไงเขาก็ต้องได้เล่นจ้ำจี้ในคืนนี้ไม่งั้นเขาจะแอบไปเล่นกับเซบาสเตียน
"อึ้ยอย่านะเจ้าปีศาจ!!ห้ามมายุ่งกับเซบาสเตียนเป็นอันขาดนะ!!"ชิเอลร้องห้ามพยายามแกะมือของดาร์กชิลออกจากคอเสื้อของเขาแล้วหันมาจ้องมองหน้า
"หึ ถ้านายไม่อยากให้ฉันไปยุ่งกับปะป๋าล่ะก็สอนฉันตอนนี้เลยสิ ฉันอยากจะเล่นจ้ำจี้เต็มทีแล้ว"ดาร์กชิลยื่นคำขาดด้วยความเอาแต่ใจ
"เฮ้อ..นายนี่มัน"ชิเอลถอนใจอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่น่าไปรับปากว่าจะสอนเล่นจ้ำจี้กับเจ้าปีศาจน้อยนี่เล้ยให้ตายสิ ทั้งใจร้อนและเอาแต่ใจแบบนี้คงจะปฎิเสธได้ยากเสียแล้ว
"ว่าไงล่ะตกลงจะสอนมัยชิเอล"ดาร์กชิลยืนรอฟังคำตอบด้วยท่าทีจริงจัง
"เฮ้อ..ก็ได้สอนก็ได้ แต่ว่าฉันเองก็ไม่ค่อยจะช่ำชองเรื่องพวกนี้มากนักหรอกนะ แต่ก็จะลองดูสักครั้งก็แล้วกัน"ชิเอลเลยยอมสอนในที่สุดเพราะละเลยคำขู่ของดาร์กชิลไม่ได้ เขากลัวเจ้าปีศาจน้อยนั่นแย่งร่างเขาไปเล่นจ้ำจี้กับเซบาสเตียนเข้าจริงๆน่ะสิ
"อืม..ยังไงก็ได้ขอแค่นายสอนให้ฉันรู้เรื่องพวกนี้บ้างก็พอแล้วล่ะ ฉันอยากรู้ว่าการเล่นจ้ำจี้มันจะรู้สึกยังไงเท่านั้นเอง"ดาร์กชิลบอกยิ้มๆ
"เออๆรู้แล้ว สอนให้ก็ได้ การเล่นจ้ำจี้น่ะมันมีทั้งฝ่ายรุกและฝ่ายรับนะ นายรู้ความหมายของคำเหล่านั้นหรือเปล่าล่ะดาร์กชิล"ชิเอลหันมาถามมองสบตากับเด็กหนุ่มตาสีแดงเพื่อเริ่มสู่การสอนทั้งภาคทริกฎีและปฎิบัติ
"เอ่อ..ไม่รุ้สิ.ฉัน..."ดาร์กชิลส่ายหน้าด้วยท่าทีไร้เดียงสา
"เอาง่ายๆเลยแล้วกันฝ่ายรุกคือเป็นผู้กระทำ ส่วนฝ่ายรับเป็นผู้ถูกกระทำ เอาไว้เดี่ยวฉันจะสอนให้ทั้งสองแบบเลยแล้วกันนายจะได้เข้าใจเสียที"ชิเอลเริ่มทำการอิบายแบบสั้นเข้าใจง่ายๆให้ปีศาจน้อยฟังอย่างคร่าวๆ
"อืม.แล้วไงต่อล่ะ."ดาร์กชิลพยักหน้ารับทราบข้อมูลที่ชิเอลบอกด้วยท่าทีมุ่งมั่นจริงจัง
"นายรู้แค่นี้พอแล้วล่ะ ถอดเสื้อผ้าออกสิ แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง"ชิเอลสั่งเสียงเรียบยิ้มกริ่ม
"หา..ทะทำไมต้องถอด 0*0"ดาร์กชิลเกิดอาการขัดเขิลขึ้นมาในทันทีร้องถามอย่างตกใจ
"เฮ้ยถ้านายไม่ถอดแล้วจะรู้ได้ยังไงเล่าว่าเล่นจ้ำจี้มันเป็นยังไง ถอดออกซะดาร์กชิลอย่ามาอิดออด เร็วๆเข้า"ชิเอลสั่งเสียงเรียบ
ดาร์กชิลหน้าแดงระเรื้ออย่างขัดเขินก้มลงมองดูร่างกายตนเองก่อนจะหลับตาลงนึกอะไรบางอย่างในใจแล้วฉับพลันนั้น
พรึ่บ เสื้อผ้าก็อันตธารหายไปไม่เหลืออะไรปกปิดร่างกายของดาร์กชิลไว้เลย
"หืม..."ชิเอลร้องอุทานอย่างแปลกใจที่จู่ๆเสื้อผ้าก็หายไปโดยที่ไม่ต้องถอดให้เสียเวลาเลย ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอสะดวกสบายดีแฮะ
"ฉะฉันถะถอดแล้ว เอาไงต่อล่ะชิเอล"ดาร์กชิลละล่ำละลักพูดหลับตาปี๋หน้าแดงกล่ำเอามือมาปิดจุดลับของตนเองไว้ด้วยความเขินอาย นี่มันครั้งแรกของเขาเลยนะที่เปลื้องผ้าต่อหน้าเด็กที่มีหน้าตาเหมือนกันกับเขาแบบนี้น่ะ
ชิเอลยืนพิจารณามองดูเรือนร่างของดาร์กชิล ทำให้เขาอดนึกถึงตัวเองตอนแก้ผ้าล้อนจ้อนไม่ได้ ว่านี่เขาตอนเปลือยเป็นแบบนี้เองสินะ
"ชิ ชิเอล!!"ดาร์กชิลตะโกนเรียกเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มตาสีท้องฟ้าไม่ตอบคำถามเขาเอาแต่จ้องมองดูเรือนร่างของเขาอยู่ได้
"ขึ้นไปบนเตียงสิ มายืนทำไรตรงนี้เล่า"ชิเอลสั่งอย่างจริงจัง
"ทำไมนายไม่ถอดล่ะ"ดาร์กชิลถามยังไม่ยอมขยับไปไหนมองจ้องหน้าเด็กหนุ่มตาสีท้องฟ้าอย่างไม่พอใจ
"เอาน่านายทำตามที่ฉันสั่งก็พออย่ามาถามมากได้มัย ขึ้นไปบนเตียงเดี๋ยวนี้เลยดาร์กชิล"ชิเอลหลับตาพุดอย่างไม่แยแสคำถามของดาร์กชิลยืนกอดอกมองอีกฝ่ายว่าจะทำตามคำสั่งเขาหรือไม่
"ตะแต่ว่า"ดาร์กชิลพยายามจะทักท้วง
"ตกลงจะให้ฉันสอนมัย"ชิเอลพูดเสียงดุทำหน้านิ่ง
"ก็ได้.."ดาร์กชิลจึงยอมทำตามคำสั่งเดินไปที่เตียงแล้วปีนขึ้นไปนั่งรอฟังคำสอนจากชิเอลต่อ
"นอนลงไปสิ มานั่งบื้อทำไมเล่า"ชิเอลหลับตาสั่งเดินตามปีศาจน้อยมาที่เตียงที่เนรมิตขึ้นมาก่อนหน้านี้นานแล้ว
"นอนคว่ำหรือนอนหงายล่ะ"ดาร์กชิลถามด้วยความไม่แน่ใจเขายังไร้เดียงสาทำไรไม่ค่อยจะเป็น
"ทำไมจะต้องให้บอกทุกอย่างเลยนะ โตจนป่านนี้แล้วคิดเองไม่เป็นหรือไง"ชิเอลต่อว่าดาร์กชิลเข้าให้เสียงดุ
"ก็ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า ก็คนมันไม่เคยทำแบบนี้นี่ เลิกดุฉันสักทีได้มัย บอกมาเหอะน่า"ดาร์กชิลโต้แย้งเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาที่โดนชิเอลดุเอา
"เออๆ นายนอนหงายไปละกัน"ชิเอลพูดเสียงอ่อนลงเลิกดุปีศาจน้อยชั่วคราว
ดาร์กชิลทำตามคำสั่งอย่างว่าง่ายค่อยเอนตัวลงนอนหงายเยียดยาวหลังแนบติดฟูกนุ่มๆสายตาสีแดงคอยมองดูชิเอลรอคอยคำสอนต่อไป
"นอนแล้ว ทำไงต่อ"ดาร์กชิลถามอีกกระพริบตาปริบๆมองดูชิเอลอย่างสงสัยใคร่รู้
"นอนไปแบบนั้นแหละเดี๋ยวต่อจากนั้นฉันจัดการเอง หลับตาด้วย"ชิเอลพุดพรางปีนขึ้นมานั่งข้างๆค่อยๆก้มลงมองดูเรือนร่างเปลือยเปล่าของดาร์กชิลอย่างพินิจพิเคราะห์ เขาเองชักตื่นเต้นขึ้นมาหน่อยๆแล้วสิ
"อือ.."ดาร์กชิลตอบรับในลำคอแล้วค่อยๆหลับตาลงอย่างว่าง่าย นอนหงายนิ่งรอคอยให้ชิเอลสอนต่อ
ชิเอลกระเถิบตัวไปนั่งใกล้ๆก้มลงมองดูใบหน้ายามหลับของเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าเหมือนกับเขามองชั่งใจอยู่สักพักก็ตัดสินใจค่อยๆเอื้อมมือมาแตะพวงแก้มใสๆของดาร์กชิลเบาๆเขาแค่อยากรู้ว่าแก้มเจ้าปีศาจน้อยนี่จะนุ่มนิ่มสักแค่ไหน
พอได้แต่ไปเล็กน้อยชิเอลสำผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มเนียนใสของพวงแก้มแดงๆของฝาแฝดของตน 
- -หือ..ร่างกายของดาร์กชิลทำมาจากอะไรกันนะทำไมถึงเนียนนุ่มขนาดนี้นะ- - ชิเอลคิดในใจเปลี่ยนจากแค่นิ้วมาเป็นทั้งมือไล้แก้มดาร์กชิลเล่นอย่างเพลิดเพลิน
"อ๊ะ"ดาร์กชิลสะดุ้งเล็กน้อยลืมตาขึ้นมาดูว่าชิเอลทำอะไรเขากันแน่น่ะ เอามือมาลูบแก้มเขาเล่นอยู่ได้
"นายจะทำไรกันแน่น่ะชิเอล"ดาร์กชิลเงยหน้ามาถามมองชิเอลอย่างสงสัย พรางปัดมือชิเอลออกจากแก้มตนเอง
"เอาเถอะน่าไม่ว่าฉันจะทำอะไรนายก็ห้ามบ่นห้ามถาม นายมีหน้าที่เรียนรู้ไปเท่านั้น หลับตาเดี๋ยวนี้เลยดาร์กชิล"ชิเอลสั่งพรางเอามือลูบไลใบหน้าดาร์กชิลต่อ รู้สึกหมั่นเขี้ยวอยากจะฟัดหอมสักฟอดจริงๆให้ตายสิ เด็กอะไรแก้มนุ่มชะมัด
"อะอืม.."ดาร์กชิลตอบรับแล้วหลับตาต่อ ยอมให้ชิเอลทำอะไรกับเขาได้ด้วยความเต็มใจ ก็เขาอยากรู้นี่นาว่าการเล่นจ้ำจี้มันรู้สึกยังไง
ชิเอลยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆในระยะประชิดมองสังเกตใบหน้าของปีศาจน้อยเพื่อหาจุดแตกต่างนอกจากดวงตาแล้วก็ไม่มีอะไรที่แตกต่างไปจากใบหน้าตนเองเลยแม้แต่น้อย เจ้าปีศาจน้อยนี่คงจะก๊อปปี้ร่างของเขามาหมดทุกระเบียดนิ้วแน่ๆถึงได้เหมือนกันราวกับเป็นฝาแฝดได้มากขนาดนี้เชียว ถ้าเป็นอย่างงั้นร่างกายเนียนนุ่มนี้ก็คือร่างกายของเขาทั้งหมดเลยสินะ
"หึ ร่างกายของนายทำมาจากอะไรกันนะดาร์กชิล"ชิเอลถามเสียงแผ่ว ยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างๆหู
"ก็มาจากนายไงล่ะชิเอล"ดาร์กชิลหลับตาตอบนอนนิ่ง
ชิเอลเอามือมาลูบไล้ตามใบหน้า ลำตัว รู้สึกได้ถึงความเนียนนุ่ม เขาจึงเอามืออีกข้างมาแตะแก้มตนเองเปรียบเทียบดูบ้างว่าแก้มของใครจะนิ่มกว่า
แต่พอแตะแก้มตนเองและแตะแก้มดาร์กชิลไปด้วยเขากลับรู้สึกได้ว่าแก้มของตนกับปีศาจน้อยนิ่มนิ่มเท่าเทียมกันเลย 
"งั้นเหรอ หึ"ชิเอลพูดพรางยิ้มกริ่มเขาชักสนุกขึ้นมาซะแล้วสิ ที่จะได้เล่นสนุกกับร่างกายที่เสมือนตนเองแบบนี้ จะเป็นยังไงนะถ้าเขาจะลองหอมแก้มเจ้าดาร์กชิลดูสักหน่อย
พอคิดได้แล้วชิเอลก็ค่อยก้มหน้าลงมาใกล้ๆแล้วค่อยหอมแก้มเจ้าดาร์กชิลดูอย่างช้าๆ แรกๆก็ขัดเขินอยู่หรอก แต่พอได้หอมไปแค่นิดเดียวกลับทำให้เขาเกิดติดใจอยากหอมอยากฟัดแก้มเจ้าปีศาจน้อยนี้ขึ้นมาเสียแล้ว เด็กอะไรแก้มนุ่มน่าฟัดชะมัด มิน่าล่ะเซบาสเตียนถึงได้ชอบฟัดหอมแก้มเขานัก แก้มเด้กอย่างพวกเขาทั้งอุ่นทั้งนุ่มแบบนี้นี่เองหอมแล้วรู้สึกชื่นใจอย่างบอกไม่ถูกทีเดียว
"จุ๊บๆๆๆ แผลบๆ จ๊วบๆ"ชิเอลทั้งหอมทั้งจูบและลามเลียแก้มเจ้าดาร์กชิลทีแล้วทีเล่าจนแก้มเปียกเลยทีเดียว เขาชักจะหื่นเหมือนเจ้าอีกานั่นเข้าไปทุกทีแล้วสิ ก็แก้มเจ้าปีศาจน้อยนี่มันน่าฟัดดีนี่นา
"อ๊าาา พอแล้ว ชิเอล อย่านะ อื้อ!!"ดาร์กชิลร้องโวยหน้าแดงระเรื้อเอามือคอยดันหน้าชิเอลออกหันหน้าหนีด้วยความรำคาญที่เอาแต่มาฟัดหอมแก้มเขาอยู่ได้ แก้มช้ำกันพอดี
"อะไรเล่าอยู่เฉยๆสิดาร์กชิล ฉันก็สอนนายอยู่นี่ไง"ชิเอลเงยหน้ามาโวยพรางจับยึดแขนทั้งสองข้างของปีศาจน้อยมาจับกดแนบติดเตียง เขาเรียนรู้ท่านี้มาจากเจ้าเหยี่ยวดำสามารถเอามาใช้ได้เรื่อยๆพยายามใช้กำลังของตนโถมทับกดตัวดาร์กชิลเอาไว้ไม่ให้ลุกหรือเงยตัวขึ้นมา
"อื้อ ปล่อยนะ ปล่อยฉัน!!"ดาร์กชิลพยายามดิ้นรนขัดขืนสุดฤทธิ์เลยทีเดียว
"อึ้ย!!จะดีดดิ้นทำไมกันเล่า ก็นายอยากให้ฉันสอนไม่ใช่เหรอ ฉันก็ทำอยู่นี่ไง อยู่นิ่งๆหน่อยจะได้มัยนายมันแรงเยอะฉันต้านไม่ไหวแล้วนะ แฮ่กๆ"ชิเอลร้องโวยพยายามกดตัวปีศาจน้อยแนบติดเตียงอย่างทุลักทุเล 
"ฉันให้นายสอนไม่ได้ให้มาทำแบบนี้นะ"ดาร์กชิลโต้แย้งพยายามแข็งขืนดันตัวลุกขึ้นมาให้ได้
"ก็นี่มันเป็นวิธีการสอนของฉัน ถ้านายไม่พอใจฉันจะเลิกสอน กลับไปหาเซบาสเตียนแล้วนะ ป่านนี้เจ้านั้นคงตกใจน่าดูที่ฉันสลบไปนานขนาดนี้ "ชิเอลเองก็เริ่มไม่พอใจขึ้นมาเหมือนกันเขาอุตส่าห์ตั้งใจสอนแล้วแท้ๆ เอหรือว่าไม่ได้สอนกันแน่นะ
"ชิ ก็ได้ นายทำต่อสิ ฉันจะไม่ต่อต้านแล้ว เชิญ"ดาร์กชิลเลยต้องจำยอมให้ชิเอลกระทำต่อ ก็เขาเป็นคนอยากให้เด็กคนนี้สอนเขาเองนี่นา 
"หึ ไม่บ่นแน่นะ"ชิเอลถามเพื่อความแน่ใจอีกที 
"อืม"ดาร์กชิลตอบรับพรางนอนนิ่งๆเลิกขัดขืนแล้ว
ชิเอลจึงโน้มตัวลงมาพรมจูบที่พวงแก้มนุ่มๆของดาร์กชิลใหม่อีกครั้ง ต่อด้วยการพรมจูบให้ทั่วๆใบหน้า ไล่จากหน้าผาก หัวคิ้ว เนินจมูกมล จับเชยคางของปีศาจน้อยให้เงยเชิดขึ้นค่อยแตะริมฝีปากเบาๆที่ปลายคาง 
"อืม"ดาร์กชิลครางในลำคอเบาอย่างเคลิบเคลิม ปากเผยออ้าเล็กน้อย 
ชิเอลมองดูริมฝีปากอวบอิ่มนั้นด้วยความสนใจใคร่รู้ 
"อึ่ก 0_0!"ชิเอลถึงกลับกลืนน้ำลายเลยทีเดียวก็ปวกอวบอิ่มนั้นช่างยั่วยวนน่าจูบไม่น้อย นี่มันร่างของเขานะทำไมช่างยั่วยวนใจได้ขนาดนี้ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลยที่อดคิดไปไม่ได้ว่าปากเจ้าดาร์กชิลมันน่าจูบเสียเหลือเกิน 
เขาชักอยากจะรู้ซะแล้วสิว่าถ้าจูบกับร่างของตัวเองมันจะรู้สึกยังไงน่าลิ้มลองชะมัดเลย
- -เซบาสเตียนฉันไม่ได้นอกใจนายนะ ฉันแค่อยากลองของแปลกเท่านั้น- -ชิเอลคิดในใจพยายามแก้ต่างให้ตนเองว่าไม่ได้นอกใจเจ้าอีกานั้นแค่จูบกับตนเองคงไม่เป็นอะไรใช่มัยก็ไม่มีใครเห็นนี่นอกจากเขากับดาร์กชิลเท่านั้น
พอคิดที่อยากจะลองของเแปลกแล้วชิเอลจึงค่อยแตะริมฝีปากตนเองเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่มน่าจูบของดาร์กชิลอย่างช้าๆ
"อะ อุ๊บ!! 0*0"ดาร์กชิลรีบลืมตาขึ้นสะดุ้งสุดตัวเลยที่โดนชิเอลจูบประกบปากเข้าให้อย่างไม่ทันได้เตรียมใจ ดวงตาสีแดงเบิกกว้างอย่างตื่นตะลึงที่เจ้าเด็กตาสีท้องฟ้านี่กล้ามาจูบประกบปากเขาเชียวเหรอ
"อืม...จ๊วบบบ อืมมม"ชิเอลหลับตาลงจูบประกบไว้ไม่ยอมถอนออกใช้ลิ้นตนเองตวัดเกี่ยวรัดลิ้นของดาร์กชิลกวาดสำรวจโพรงปากของอีกฝ่ายไปในทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"อื้อ..>////<"ดาร์กชิลหน้าแดงกล่ำแทบจะสำลักลมหายใจตายพยายามเอามือดันหน้าดันปากชิเอลออกอย่างรนราน
"หึ"ชิเอลถอนปากตนเองออกดันตัวขึ้นเอาหลังมือเช็ดน้ำบ่อน้อยของตนออกจากปาก ยิ้มกริ่มอย่างนึกสนุก 
"นะนายทำอะไรของนายกันเนี่ย แฮ่กๆ"ดาร์กชิลโวยใส่หน้าแดงซ่านหายใจหอบถี่กระชั้นเอาหลังมือเช็ดปากตนเองเช่นกัน เขายังไม่คุ้นเคยกับการโดนจูบประกบปากแบบนี้มาก่อน แต่ชิเอลน่ะคุ้นเคยและช่ำชองดีทีเดียวก้ได้พ่อบ้านมาเทรนให้แทบทุกวันแบบนี้ไม่เก่งก็ให้มันรู้ไปสิ
"นายนี่ไร้เดียงสาชะมัดทำให้นึกถึงครั้งแรกๆของฉันเลยนะ แต่รสจูบของนายก็ไม่เลวเลยนี่ ดาร์กชิล"ชิเอลพุดเสียงเยาะยิ้มเจ้าเล่ห์มองดาร์กชิลอย่างขบขันมันทำให้เขาอดนึกถึงตนเองเมื่อก่อนไม่ได้เลยจริงๆไร้เดียงสาน่าดู
"นะนาย นาย อึ้ย จะมากไปแล้วนะชิเอล เล่นมาจูบฉันแบบไม่ให้ตั้งตัวกันเลย ฉันจะฟ้องปะป๋า!!"ดาร์กชิลเริ่มเอาเซบาสเตียมาขู่ซะแล้ว ชี้หน้าด่าชิเอลยกใหญ่เลย
"หึหึหึ ก็เอาซี่เซบาสเตียนจะได้รู้ว่านายกับฉันกำลังทำอะไรกันอยู่ในนี้ ฉันก็จะฟ้องกลับไปว่านายเป็นคนขอร้องให้ฉันสอนเรื่องพวกนั้นให้นาย"ชิเอลหลับตาพูดอย่างไม่แยแส เขาชินแล้วกับเรื่องพวกนี้เลยไม่ได้คิดอะไรมากนัก
"แต่นายมาจูบฉัน!!"ดาร์กชิลโต้เถียงหน้าแดงซ่านเลย
"ก็แค่อยากจะลองอะไรแปลกๆดู นายเองก็รุ้สึกดีไม่ใช่หรือไง นี่แค่จูบเองนายยังมาโวยวายขนาดนี้แล้วต่อไปฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ จะหยุดก็ได้นะฉันจะกลับไปหาพ่อบ้านของฉันสักที ไม่ได้อยากจะเล่นอะไรกับนายสักนิด"ชิเอลโต้แย้งเอาเรื่องจะยกเลิกการเล่นจ้ำจี้กลางครันมาข่มขู่ดาร์กชิลกลับบ้าง
"ก็ได้ครั้งนี้ฉันจะยอมให้ก็ได้มาทำต่อสิเร็วๆ"ดาร์กชิลพูดอย่างเอาแต่ใจหน้าแดงซ่าน ยังไงเขาก็อยากจะทำต่อให้ถึงที่สุดอยู่ดีล่ะนะ
"เฮ้อ...นายนี่เอาแต่ใจชะมัดเลยดาร์กชิล ฉันคิดถูกคิดผิดกันแน่เนี่ยที่รับปากจะสอนเล่นจ้ำจี้ให้นายเนี่ย"ชิเอลหลับตาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เริ่มรู้สึกว่าเจ้าปีศาจน้อยนี่เหมือนตัวเองเข้าไปทุกที สงสัยกรรมจะตามสนองเขาแหงๆเลยทำกับเซบาสเตียนเอาไว้เยอะนี่นา
"หึ ทำต่อสิ นั่นเป็นการจูบสินะ ขอจูบมั่งสิ ชิเอล"ดาร์กชิลเลยเป็นฝ่ายรุกเข้าหาบ้างถึงขนาดเอามือผลักดันอกชิเอลอย่างแรงจนเด็กหนุ่มตาสีท้องฟ้าแรงน้อยที่เป็นผู้สอนถึงกลับล้มกลิ้งนอนหงายไปบนเตียงเลยทีเดียวแล้วก็โดนเด็กตาสีแดงมานอนคล่อมตัว ยื่นหน้าเข้ามาในระยะประชิด
"อึ้ย 0*0!!ยังเรียนไปได้แค่บทแรกเองนายจะสอบปฎิบัติแล้วหรือไงเจ้าบ้าดาร์กชิล!!"ชิเอลร้องลั่นพยายามขัดขืนไม่ยอมให้ปีสาจน้อยจับเขากดเอาง่ายๆ
"จู..."ดาร์กชิลหลับตาทำปากจู๋ทำท่าจะเป็นฝ่ายจูบชิเอลกลับไปบ้างจับแขนชิเอลกดแนบติดเตียง เขาต้องการจะเรียนรู้ทั้งฝ่ารุกและฝ่ายรับให้จบหลักสูตรในวันเดียว
"อื้ออย่านะ ลุกไปเดี๋ยวนี้นะ อื้อ >////<"ชิเอลร้องลั่นดิ้นรนพยายามหันหน้าแดงๆแดงของตนหนีอย่างทุลักทุเล แต่เขาสู้แรงเจ้าปีศาจน้อยนี่ไม่ได้เลยจริงๆโดนจับกดเอาง่ายๆแบบนี้เลยเหรอเนี่ยให้ตายสิเด็กอะไรแรงเยอะชะมัด
"แบบนี้เองสินะที่เรียกว่าจับกด ใช่มัยชิเอล"ดาร์กชิลถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"อื้อ..ชะ อุ๊บ >////<"แล้วชิเอลก็โดนดาร์กชิลจูบประกบปากแถมยังรุนแรงหนักหน่วงกว่าตอนที่เขาทำเมื่อกีอีก ให้ตายสิเจ้าปีศาจน้อยนี่มันน่ากลัวใช่เล่น
ดาร์กชิลลองใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดสำรวจโพรงปากของชิเอลดูบ้างๆ
"อื้อ..อืมมม อึ่ก อืม อืม"เล่นทำเอาคนโดนจู่โจมแทบสำลักลมหายใจตายเลย ชิเอลตาเหลือกรานหน้าซีดดิ้นทุรนทุรานพยายามดันหน้าดาร์กชิลออกก่อนที่เขาจะหายใจไม่ออกเพราะเจ้าปีศาจน้อยนั่นเล่นจูบเขานายเกินไปแล้ว
"อื้อ...>////<"ชิเอลพยายามจะถอนปากออกดิ้นสุดฤทธิ์เขาจะหายใจไม่ออกตายอยู่แล้ว จึงเอามือหยิกแก้มดาร์กชิลแรงๆให้เจ้าปีศาจน้อยไฟแรงนั้นถอนปากออกเดี่ยวนี้ก่อนที่เขาจะขาดใจตายคาเตียง
"อื้อ..อาโอ๊ยยยเจ็บนะชิเอลอย่าดึงแก้มสิ เจ็บ!อูยยย!!"ดาร์กชิลเลยร้องออกมาด้วยความเจ็บที่พวงแก้มทำให้ถอนปากออกไปโดยปริยาย พรางดันตัวลุกขึ้นมานั่งเอามือลูบแก้มแดงๆของตนเองป้อยๆ
"อ้า..แฮ่ก แค่ก แค่ก"ชิเอลแทบจะสำลักเลยทีเดียวรีบลุกขึ้นมานั่งหายใจหอบถี่ๆก่อนจะหันมามองตาขวางใส่เจ้าปีศาจน้อยที่เกือบจะฆ่าเขาตายแล้ว
"นายจะบ้าหรือไง เล่นมาจูบนานๆแบบนี้จะฆ่ากันใช่มัย แฮ่ก แค่กๆ ฉันแทบขาดใจแน่ะ แฮ่กๆ นี่ถ้าฉันเกิดขาดใจตายขึ้นมาจะทำยังไง เจ้าบ้านี่ ทำไรไม่ระวังเลย ใครเค้าจูบกันให้ตายไปข้างแบบนี้กันเล่า "ชิเอลตวาดใส่หน้าแดงกล่ำหายใจถี่กระชั้นเอามือกุมอก เขาเกือบตายจริงๆนะนั่นถ้าไม่รีบทำให้เจ้าปีศาจน้อยถอนปากออกมาก่อนน่ะ
"อ้าวเหรอ ต้องถอนปากออกด้วยเหรอ"ดาร์กชิลถามด้วยท่าทีไร้เดียงสามือยังคงลูบไล้แก้มแดงๆของตนอยู่ ทำหน้าสลดที่โดนชิเอลดุเอาก็เขาไม่รู้นี่นา สำหรับเขาน่ะจูบนานแค่ไหนก็ได้ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว
"ก็เออเด้ ที่หลังอย่าจูบอะไรนานๆแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นคนที่โดนนายจูบได้ขาดใจตายก่อนแน่ๆ"ชิเอลตักเตือนเสียงดัง ขมวดคิ้วใส่ปีศาจน้อยที่ทำอะไรไม่ได้ความ
"เออๆโทษๆพอจูบแล้ว หอมแก้มแล้ว พรบจูบทั่วหน้าแล้ว จับกดแล้วทำไงต่อล่ะ"ดาร์กชิลจึงบอกขอโทษแบบขอไปทีแล้วถามถึงบทเรียนต่อไป
"เฮ้อ..-*-"ชิเอลถอนใจอย่างเหนื่อยใจเขาชักจะกลัวๆเจ้าปีศาจน้อยนี่ ไม่อยากสอนขึ้นมาซะแล้วสิ เล่นเรียนปั๊บสอบปุ๊บแบบนั้นเขาจะสอนไหวแน่เหรอ
"ชิเอล!!"ดาร์กชิลเรียกเสียงดังเมื่อเห็นว่าครุผู้สอนเอาแต่นั่งนิ่งเอามือกุมขมับตนเองอยู่บนเตียงไม่สอนต่อสักที
"เออรู้แล้ว นอนลง ยกขาขึ้นชันเข่า"ชิเอลหลับตาบอกตัดสินใจสอนต่อ
"แบบนี้เหรอ"ดาร์กชิลรีบปฎิบัติตามทันทีอย่างกระตือรือร้น เขานอนหงายตั้งชันเข่ารอคอยการสอนต่อของชิเอล
"แยกขาออก"ชิเอลสั่งเสียงเรียบมองดูต้นขาเล็กเนียนสวยนั้นของปีศาจน้อยตาไม่กระพริบเลย
"หา..เอ่อ..0//0"ดาร์กชิลเกิดอาการเขินขึ้นมาทันทีรีบหุบขาหนีเขาไม่ค่อยชินกับการถุกใครมองดูจุดลับของเขาสักเท่าไหร่
"จะหุบขาทำไมเล่า"ชิเอลโวยใส่ตัดสินใจกระเถิบมานั่งตรงหว่างขาของดาร์กชิลแล้วจับขาให้ถ่างออกกว้างๆ
"อื้อ กะก็มัน..>////<"ดาร์กชิลรีบเอามือมาปิดตรงนั้นของเขาหน้าแดงกล่ำหลับตาปี๋เลย
ชิเอลไม่รอช้าโถมทับตัวจับดาร์กชิลกอดแนบติดเตียงต่อขนาดตัวของเขากับปีศาจน้อยนั้นเท่าๆกันจึงทำอะไรได้สะดวก
เด็กหนุ่ตาสีท้องฟ้าโน้มตัวโน้มหน้าลงมาแล้วหลับตาลงพรจูบต่อสลับกับลามเลียตามใบหน้าเลื่อนไล้ลงมาตามซอกคอ
"ฮึ่ก.."เด็กหนุ่มผู้ถูกลามชิเอลลามเลียถึงกลับสะดุ้งหน้าแดงซ่านหลับตาปี๋ทำคอย่นด้วยความสยิวที่ลิ้นอุ่นร้อนของเด็กหนุ่มผู้สอนนั้นลามเลียดุนดันแถวใบหู 
ชิเอลรู้ดีว่าร่างกายของเจ้าปีศาจน้อยนั้นจุดไหนบ้างที่กระตุ้นให้อารมร์พรุ่งพร่านได้ง่ายๆอยู่แล้ว 
"แผลบๆ อืม แผลบๆ"คอยลามเลียใบหูกระตุ้นอารมณ์ดาร์กชิลไปเรื่อยๆมือก็ไม่อยู่สุก ค่อยลูบไล้ไปตามเลือนร่างจากใบหน้า ลำคอ ไหล่ อก สะดือ ใต้สะดือ แล้วมาหยุดอ้อยอิ่งตรงจุดอ่อนไหวใต้สะดือ
"อาาา ฮึ่ก"เสียงครางของดาร์กชิลบ่งบอกได้ชัดเจนว่าการกระตุ้นของชิเอลนั้นเป็นไปด้วยดี ยิ่งทำก็ยิ่งสนุก เอามือลูบไล้ คลึงเคล้า ถูไถที่ตรงนั้นไปมาเบาๆ
"หึ..รู้สึกยังไงบ้างล่ะ ดาร์กชิล ว่าไง"ชิเอลถามอย่างขบขันเอามือลูบไล้ตรงนั้นกระตุ้นต่อ สลับกับการลามเลียคบเม้มที่ใบหูกระตุ้นทั้งด้านบนและล่างมีหรือที่ร่างกายแบบนั้นจะไม่รู้สึก
"อาาาา อะ อะ อาาา"เสียงครางเป็นคำตอบตอนนี้ดาร์กชิลกำลังหลับตาปี๋หน้าแดงซ่านรู้สึกเคลิบเคลิมไปกับการปรนเปรือของชิเอลไปเสียแล้ว 
"ทำสีหน้าดีจังเลยนะ ดาร์กชิล ชอบใช่มัยล่ะร่างกายมนุษย์แบบฉันเนี่ย"ชิเอลพุดเสียงกระซิบเอามือลูบถูไถตรงนั้นไม่หยุดแล้วค่อยเลื่อนลงมาคลึงเค้าเบาที่ช่อทางนุ่มนั้นเบาๆ
"อื้อ..อืม..อา"ดาร์กชิลทำได้แค่ส่งเสียงครางตอบเบาๆหลับตาแน่นหน้าแดงมากยิ่งขึ้น ขาเริ่มอ้ากว้างยกขึ้นพับเข้าหาตัวเมื่อถูกกระตุ้นให้อารมณ์พรุ่งพร่าน ลืมความอายไปหมดสิ้น
ชิเอลยิ้มกริ่มก่อนจะค่อยๆก้มลงลามเลียใช้ลิ้นดุนดันที่เม็ดบัวสีชมพูสวยที่แข็งเป็นไตทั้งสองข้างนั้นกระตุ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่ให้ได้พักหายใจหายคอกันเลยทีเดียวเพราะตอนนี้ตัวเขาเองก็เริ่มจะมีอารมณ์พรุ่งร่านไปด้วยเช่นกัน
"อะอ๊าาา ชิเอล..อย่า..อาา อย่า"ดาร์กชิลร้องครวญครางเสียงหวานแอ่นอกเอามือจับที่ศรีษะของเด็กหนุ่มที่ปรนเปรอให้นั้นพยายามดันออกไปห่างๆด้วยความกระสัน หน้าแดงกล่ำดิ้นกระเซ่า
ชิเอลไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะกำลังเมามันส์กับการคบเม้มใช้ดุนดันเม็ดบัวตูมเล่นอย่างสนุกสนาน มือก็คอยเล่นสนุกหยอกล้อกับช่วงล่างไปด้วย
"อาาา พอแล้ว"ดาร์กชิลร้องห้ามเอามือดันหัวชิเอลออกหน้าแดงกล่ำจนจะเป็นมะเขือเทศแล้ว
"หึ"ชิเอลดันตัวเงยขึ้นหน้าเขาเองก็แดงไม่แพ้กัน ก็เนื้อตัวเจ้าดาร์กชิลมันน่าฟัดดีนี่นา มันอดใจไม่ไหวจริงๆนี่
"แฮ่กๆ ทำไมนายถึงทำได้ขนาดนี้ แฮ่กๆ"ดาร์กชิลถึงกลับหายใจหอบเล็กน้อย หน้าแดงกล่ำไม่หายเสียทีพยายามละล่ำละลักถาม
"ก็ฉันถูกเจ้าเซบาสเตียนเทรนจนเก่งแล้วนี่ เรื่องกดนายที่ตัวพอๆกันมันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยสักนิด"ชิเอลหลับตาพูดเอามือเช็ดปากตนเองออก
"ชิ นายคงจะได้เล่นกับปะป๋ามาบ่อยๆสินะ น่าอิจฉาชะมัด"ดาร์กชิลจิปากพุดอย่างไม่สบอารมณ์
"หึ ก็แน่ล่ะก็เจ้านั้นเป็นพ่อบ้านของฉันนี่จะเล่นกันเมื่อไหร่ที่ไหนยังไงก็ได้อยู่แล้ว"ชิเอลหลับตาพูดยิ้มกริ่ม
"หึ แต่นายก็ทำได้แค่เป็นฝ่ายถูกปะป๋ากระทำอยู่ฝ่ายเดียวเท่านั้นล่ะสิใช่มัยล่ะ"ดาร์กชิลพูดจาเยาะเย้ย
"หนอยพูดมากไปแล้วนะ ดาร์กชิล ตกลงจะมาให้ฉันสอนหรือนายจะมาถากถางเยาะเย้ยฉันกันแน่ฮะ"ชิเอลพูดโตกลับไป
"ชิ ไม่พูดแล้วก็ได้ แต่เมื่อกี๊มันสุดยอดเลยนะฉันอยากทำกับนายแบบนั้นบ้างจังเลย ชิเอล มาทำกันเถอ มาทำกัน"ดาร์กชิลดันตัวขึ้นมาทำท่าจะจับชิเอลกดอีกรอบ
"เอ้ยๆอย่านะ เอาไว้เรียนให้จบก่อนนายค่อยสอบปฎิบัติ ตอนนี้ยังต้องเรียนต่อนะ นอนลงไปเลยอย่ามากดเซ่ ดาร์กชิล ลุก!!"ชิเอลโวยลั่นพยายามดันตัวดาร์กชิลออกอย่างทุลักทุเล 
"ชิ เอางั้นก็ได้"ดาร์กชิลหลับตาพูดพรางเอนตัวลงนอนชันเข่าต่อ เลิกจับชิเอลกดชั่วคราว
"เฮ้อ..."ชิเอลก็ได้แต่ถอนใจรอบที่สองดันตัวลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าบนเตียงแล้วหลับตาลงนึกอะไรบางอย่าง
"นั้นนายทำอะไรน่ะชิเอล"ดาร์กชิลถามมองดูชิเอลอย่างสงสัย
ชิเอลไม่ตอบอะไรเลยแต่ในมือของเขาตอนนี้กลับมีขวดยาสีใสๆอยู่บนมือ ที่เขาพึ่งทำการเนรมิตขึ้นมาเมื่อครุ่นี้เอง
ดาร์กชิลจ้องมองดูขวดยาใสๆนั้นด้วยความสนใจ ใฝ่เรียนรู้
ชิเอลมองพิจารณาขวดใบนั้นสักพักก่อนจะเอาของเหลวสีใสในขวดมาเทลงบนฝ่ามือแล้วเอามาละเลงให้ทั่วๆมือ มันเป็นน้ำมันลื่นๆมีกลิ่นหอมแบบธรรมชาติ เด้กหนุ่มตั้งใจว่าจะเอามาใช้ในการสอนปีศาจน้อยสำหรับการเล่นจ้ำจี้ครั้งแรกและเพื่อความสะดวกของเขาเองด้วย
"นั้นมันอะไรน่ะ"ดาร์กชิลถาม
"เอามาช่วยในการเล่นจ้ำจี้ของเราให้สะดวกหน่อยไง ฉันรู้สภาพร่างกายของฉันดีว่าช่องทางนั้นแรกๆมันคับแคบและแน่นมากแค่ไหน หากฉันใส่ของฉันไปไม่มีอะไรทุ่นแรงไอ้นั้นของฉันก็อาจจะได้รับบาดเจ็บไปด้วยเวลาใส่เข้าไปในนั้นของนาย ฉันขอบอกตามตรงว่าเคยใส่เข้าไปในนั้นของเซบาสเตียนแล้วเล่นทำเอาฉันแทบแย่เลยนะรู้มัย ยกขาขึ้นดาร์กชิล"ชิเอลหลับตาพูดอธิบายก่อนจะหันมาส่งปีศาจน้อยให้ยกขาขึ้นพับเข้าหาตัว
"อืม..เอาสิ อึ้บ"ดาร์กชิลพยักหน้ารับแล้วยกขาขึ้นเท้าชี้เพดาน
ชิเอลค่อยกระเถิบตัวมาเอาน้ำมันใสๆนั้นค่อยหยอดลงไปในช่องทางที่คับแน่นนั้นอย่างช้าๆ
"อา..พอมีอะไรใส่ไปในนั้นมันรู้สึกแปลกๆ อ๊าาง >////<"ดาร์กชิลร้องครางรุ้สึกถึงความชื้นแชะมันลื่นในช่องทางนั้นเมื่ถุกชิเอลหยอดน้ำมันลงไปครึ่งขวด
"แปลกเหรอ มันก็แค่น้ำมันที่ทำจากธรรมชาติไม่ได้อันตรายอะไรหรอก อย่ากังวลไปเลยน่า"ชิเอลพูดปลอบแล้วเขาก็เอาน้ำมันนั้นออกมาปิดฝา ก่อนจะเอามือลูบไล้ที่ช่องทางนุ่มลื่นนั้นเบาๆ
"แล้วทำไมนายไม่ทาของตัวเองบ้างล่ะ เสื้อผ้าก็ไม่ยอมถอดแล้วจะเล่นยังไง"ดาร์กชิลถามมองชิเอลอย่างไม่พอใจ
"เอาน่าเดี่ยวถอดเสื้อผ้านี่มันถอดลำบากอ่ะ ไว้กระตุ้นนายเต้มที่แล้วเดี่ยวฉันค่อยถอดก็ได้"ชิเอลบอกปัดไปจริงๆเขาถอดไม่ถนัดน่ะ ปกติเวบาสเตียนจะถอดให้ตลอดเลยติดเป็นนิสัยทำไรไม่ค่อยจะเป็น
"หึ นายจะมัวมาถอดทำไมให้วุ่นวายในเมื่อนายในตอนนี้เป็นเพียงจิตวิญญาณที่อยู่ในร่างตัวเอง นายอย่าลืมสิทุกสิ่งทุกอย่างภายในนี้นายสามารถจะทำอะไรก็ได้ดั่งใจปรารถนา แค่คิดไปว่านายไม่ใส่เสื้อผ้าแค่นี้เสื้อผ้าของนายก็หายไปหมดแล้ว จะมาเสียเวลาถอดทำไมให้เหนื่อย"ดาร์กชิลให้คำแนะนำนั่งคุกเข่าเอามือลูบคลึงเคล้าช่องทางที่ลื่นๆชื่มชื้นของตนไปพรางๆ
"เออเนอะฉันลืมนึกไปเลย งั้นฉันจะลองทำตามที่นายแนะนำแล้วกันดาร์กชิล"ชิเอลเห็นด้วยจึงตัดสินใจหลับตาลงนึกว่าตนเองไม่ใส่เสื้อผ้าอะไรเลย 
แล้วฉับพลันนั้นเองเสื้อผ้าที่ชิเอลสวมใส่ในตอนแรกก็อันตธานหายไปหมดเลย จนตอนนี้เขาจึงตกอยู่ในสภาพเปลื่อนล้อนจ้อนเหมือนกันกับดาร์กชิล
"หึ คราวนี้ฉันกับนายเราก็เปลื่อยด้วยกันทั้งคู่แล้ว นายก็เอาน้ำมันนั้นทาตรงนั้นของนายด้วยสิ"ดาร์กชิลบอกยิ้มๆ
"เออ..ทาก็ทา..=///="ชิเอลหลับตาพูดรู้สึกเขินอยู่เหมือนกันแฮะที่ต้องมาเปลือยต่อหน้าดาร์กชิลแบบนี้ พรางเอาน้ำมันใสๆมาทาทั่วๆที่ช่อพวงน้อยๆของตนรู้สึกลื่นชุ่มชื้นแปลกๆแต่ก็พอทนไหวล่ะนะ
"คราวนี้จะเอาไงต่อล่ะ"ดาร์กชิลถามตอนนี้กำลังนั่งคุกเข่าอยู่
"เอ่อ..นอนคงคว่ำ"ชิเอลบอกหันมองดูดาร์กชิลอย่างสนใจ
"อืม.."ดาร์กชิลตอบรับแล้วค่อยๆดันตัวขึ้นอยู่ในท่าคลานหันก้นไปชิเอล แล้วรอคอยด้วยใจที่เต้นระรัวอย่างตื่นเต้น 
ชิเอลไม่รอช้าพอดาร์กชิลทำตามที่เขาบอกก็ค่อยใช้นิ้วสอดเข้าไปข้างในช่องทางนุ่มลื่นนั้นในทันที
"ฮึ่ก 0////0"ดาร์กชิลถึงกลับสะดุ้งตัวกระตุกเมื่อถูกนิ้วชี้ของชิเอลสอดใส่เข้าไปในนั้นอย่างรวดเร็วแบบกะทันหันโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงกันเลยทีเดียว
"หึ ข้างในของนายมันทั้งร้อนทั้งคับแคบจริงๆนะเนี่ย คิดไม่ผิดจริงๆที่ใช้น้ำมันนั่นนำทางน่ะ ดูสิมันทั้งรัดทั้งตอดนิ้วฉันน่าดูเลยนะแทบจะเอาเข้าไปไม่ได้เลยดูสิ"ชิเอลพูดไปพรางค่อยหมุนนิ้วทะลวงเข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้น
"อะ..อ๊าาาา เจ็บ!! เอาออกไปนะ ชิเอล!!"ดาร์กชิลร้องลั่นน้ำตาเล็ดเลยด้วยความเจ็บที่ช่องทางที่ถุกนิ้วของชิเอลสอดใส่เข้าไปอย่างรวดเร็วแบบนั้น
"อะไรกันนี่แค่นิ้วเดียวเองนะดาร์กชิล เจ็บแล้วเหรอ ไม่อดทนเลยนะ"ชิเอลพูดเสียงเยาะหยันทะลวงนิ้วเข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้น
"อะอ๊าาาา"ดาร์กชิลร้องเสียงลั่นน้ำตาไหลพรากๆยกสะโพกขึ้นสูงหน้ามุดเตียงกำผ้าปูไว้แน่น ก็เขาเจ็บนี่นา มันครั้งแรกของเขานี่
"หึ ตรงนั้นของนายคับแน่นน่าดูต้องใช้ตัวช่วยซะแล้วไม่งั้นฉันเอาของฉันเข้าไปได้ลำบากแน่ๆ"ชิเอลพูดพรางถอนนิ้วออกเอาผ้ามาเช็ดนิ้วตนเองไปด้วยก่อนทำการเนรมิตอะไรบางอย่างออกมา
"หือ.."ดาร์กชิลหันมามองด้วยหางตาแล้วเขาก็ต้องฉงนสงสัยว่าสิ่งที่ชิเอลถืออยู่นั้นมันคืออะไรกันแน่
และทันทีที่ดาร์กชิลเห็นของสิ่งนั้นได้ชัดเจนเขาถึงกลับเบิกตากว้างอ้าปากค้างไม่นึกไม่ฝันว่าเจ้าเด็กตาสีท้องฟ้านี่จะเล่นอะไรพิเรนท์แบบนี้รีบดันตัวนั่งทับก้นลงบนฟูกนุ่มๆทันทีเพราะว่าในมือของชิเอลมีตัวหมากลุกหัวกลมมนๆอยู่ในมือน่ะสิ
"เอ้าแล้วนายจะนั่งแปะลงไปบนเตียงทำไมเล่ายกก้นขึ้นมา"ชิเอลสั่งเสียงดุยิ้มเจ้าเล่ห์ในมือถือเจ้าสิ่งนั้นเอาไว้เตรียมจะเอามาสอดใส่เข้าไปในร่างของดาร์กชิลในอีกไม่ช้านี้
"มะไม่เอา..>////<."ดาร์กชิลเกิดอาการหวาดกลัวขึ้นมาส่ายหน้าปฎิเสธรัวๆเอามือมาปิดช่องทางตนเองเอาไว้
"เร็วๆลุกขึ้น ดาร์กชิลตกลงจะให้ฉันสอนมัย"ชิเอลสั่งอย่างใจเย็น
"กะนายคิดจะทำอะไรกันแน่น่ะ ไอ้ของสิ่งนั้นมันทั้งใหญ่ทั้งแข็ง จะพังตรงนั้นของฉันหรือไง"ดาร์กชิลร้องโวยหน้าแดงปนซีด เขาไม่มีทางเอาไอ้นั้นเข้าไปในตัวเขาเด็ดขาด ไม่เอาแค่นิ้วเขาก็เจ็บจะแย่แล้ว
"ไม่พังหรอกน่า ไอ้นี่น่ะ ถึงมันจะใหญ่แต่มันก็นุ่มไม่แข็งนะ เหมือนอันนั้นของเซบาสเตียนน่ะแต่ว่าเล็กกว่านิดหน่อยล่ะมั้ง"ชิเอลบอกยิ้มๆเอาของสิ่งนั้นมาดูก่อนจะเอาเข้าปากอมเลียดูดต่อหน้าดาร์กชิลอย่างเมามันส์
"เอ้ย 0_0!"ดาร์กชิลมองอย่างตลึงไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยตั้งแต่เกิดมา
ชิเอลหลับตาอมเลียดูดของเล่นชิ้นใหม่ของเขาอย่างเพลิดเพลินกำลังจินตนาการไปว่าเป็นไอ้นั้นของเซบาสเตียนไปด้วยยิ่งปลุกอารมณ์ของเขาให้เร้าร้อนได้เป็นอย่างดี
"อืมมม ..เอาล่ะ มาลองกันเลยดาร์กชิล"ชิเอลถอดของเล่นนั้นออกจากปากตนเองแล้วถือเตรียมที่จะเอามาสอดใส่ในช่องทางของปีศาจน้อย
"มะไม่.."ดาร์กชิลปฎิเสธเสียงแข็งพยายามขืนตัวไม่ยอมลุกขึ้นจากที่นอนเป็นอันขาดต่อให้ชิเอลพยายามจะยกดันสะโพกของเขายังไงก็ไม่ยอมลุกขึ้นเสียที
"ดาร์กชิล ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้านายไม่ดันก้นขึ้นมาฉันจะกลับไปหาเซบาสเตียนแล้วนะอย่าให้คนอย่างฉันอารมณ์เสียนะ"ชิเอลพูดข่มขู่จ้องหน้าดาร์กชิลเขม็ง
"ก็มันใหญ่เกินไป มีหวังตรงนั้นได้พังกันพอดี"ดาร์กชิลโต้แย้ง
"มันใหญ่ตรงไหนฉันว่ามันเล็กกว่าของเซบสเตียนด้วยซ้ำ"ชิเอลพยายามเกลี่ยกล่อม
"ทำไมไม่ใช้ของนายเองเลยล่ะ"ดาร์กชิลเงยหน้ามาถาม
"ก็ช่องทางของนายมันคับแน่นเกินไป ขืนเอาของฉันดันทุรังใส่เข้าไปมันอาจจะเกิดอาการบาดเจ็บเอาน่ะสิ ฉันไม่เคยชินกับการสอดใส่ให้ใครมาก่อนนี่นา"ชิเอลพยายามอธิบายเหตุผลให้ดาร์กชิลเข้าใจ
"เอ่อ..แต่ว่ามันเจ็บอ่ะ"ดาร์กชิลพูดด้วยท่าทีอิดออดเสียงอ่อยๆ
"หึ นายนี่นะอยากจะเล่นจ้ำจี้แต่ก็ดันกลัวเจ็บแบบนี้แล้วจะเล่นไปทำไมอยากจะรู้จริงๆ ฮึ ดาร์กชิล"ชิเอลต่อว่าเข้าให้ ยิ้มเยาะใส่
"เอ่อ..ฉัน...ฉัน..."ดาร์กชิลก้มหน้าพยายามจะหาคำตอบ
"ถ้าแค่นี้นายกลัวมากนักอย่าได้มาฝันเลยที่จะมาเล่นอะไรกับเซบาสเตียนเพราะเจ้านั้นเล่นโหดกว่าฉันหลายเท่า"ชิเอลหลับตาพูดเย้ยหยัน ดูแคลนปีศาจน้อยที่ใจเสาะไม่อดทน
"ครั้งแรกของนายเจ็บมากมัยชิเอล"ดาร์กชิลเงยหน้ามาถาม
"สุดๆ"ชิเอลหลับตาตอบยิ้มๆ
"จริงเหรอ"ดาร์กชิลถามต่อ
"จริง ถึงกลับเลือดตกยางออกกันเลยล่ะ เป็นอะไรที่ทรมานสุดๆ แต่ก็สนุกดี"ชิเอลบอกเล่าประสบการณ์ของตนให้ดาร์กชิลฟังนิดหน่อย
"สนุกงั้นเหรอ ความเจ็บปวดเนี่ยนะ สนุก"ดาร์กชิลถามอย่างไม่เข้าใจ
"หึ ของอย่างงี้มันต้องสัมผัสด้วยตัวเองนะ ตกลงจะเล่นต่อมัยล่ะ ว่าไง"ชิเอลพูดตัดบทเขายังติดใจอยากเล่นต่อนานๆจะได้เป็นฝ่ายกระทำคนอื่นบ้างก็สนุกไปอีกแบบ
"เออว่าแต่ไอ้ของเล่นที่นายอมเลียดูดนั้นมันนุ่มจริงๆน่ะเหรอ"ดาร์กชิลยังอดสงสัยไม่เลิกมองดูของสิ่งนั้นที่มือของชิเอล
"อืม มันนุ่มนิ่มเหมือนตรงนั้นของฉันกับนายนั้นแหละ ของจริงมันแข็งก็จริงแต่ฉันเนรมิตให้มันนุ่ม ไม่เชื่อนายลองจับดูเลยก็ได้ เอ้า"ชิเอลอิบายพรางยื่นของเล่นส่งให้ดาร์กชิลไปจับๆดู
เด็กหนุ่มตาสีแดงจึบลองเอาของสิ่งนั้นมาลองจับๆดูปรากฏว่ามันนุ่มนิ่มตามที่ชิเอลบอกจริงๆนั้นแหละ เขาค่อยโล่งใจหน่อยนึกว่ามันจะแข็งและทำให้ตรงนั้นของเขาพังหรือฉีกขาดได้
"เฮ้อ..ค่อยยังชั่วหน่อย ก็ได้ เล่นต่อแล้วกัน เอ้าเชิญใส่เข้าไปเลย"ดาร์กชิลถอนใจอย่างโล่งอกก่อนจะตัดสินใจดันตัวขึ้นในท่าคลานหันบั้นท้ายไปทางชิเอลอีกครั้ง คราวนี้เขายอมที่จะให้เด็กคนนั้นสอดใส่ของเล่นเข้าไปแล้ว
"อืม"ชิเอลพยักหน้าพรางเอาของเล่นที่ดาร์กชิลส่งคืนให้ค่อยๆมาสอดใส่เข้าไปในช่องทางทีละนิด ทีละนิดอย่างช้าๆ
"อึ่ก อื้อ.."ดาร์กชิลก้มหน้ามุดที่นอนพยายามกัดฟันทนกับความเจ็บปวดจากการถุกของเล่นสอดใส่เข้าไปในช่องทางที่คับแน่นค่อยๆขยับขยายไปทีละนิดทีละนิด ความเจ็บทวีความรุนแรงเมื่อชิเอลพยายามดันยัดของสิ่งนั้นเข้าไปให้สุด
"อ๊าาาา ม่ายยยย!!!"ดาร์กชิลร้องลั่นสุดเสียงสะบัดหน้าเชิดเงยขึ้นน้ำตาไหลพรากๆด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสแอ่นสะโพกงอนรับเข้ากับของเล่นที่ชิเอลสอดใส่เข้าไปแล้วปล่อยคาเอาไว้ที่ส่วนปลายไปดันเข้าไปหมดทั้งอัน
"เฮ้อ...กว่าจะเข้า เล่นทำเอาเหนื่อยเลยนะเนี่ย "ชิเอลนั่งเอามือปาดเช็ดเหงื่อเขาคอยดุนดันอยู่หลายรอบพยายามสอดเข้าสอดออกอยู่หลายทีกว่าจะเข้าที่เข้าทาง ที่เหลือก็ปล่อยให้ดาร์กชิลอดทนต่อความเจ็บปวดนั้นไปสักพัก
"แฮ่กๆชิเอล เอามันออกไปที มันแน่นจนฉันเจ็บไปหมดแล้ว"ดาร์กชิลกัดฟันพูด
"ไม่ นายต้องทนให้ได้ นี่แค่การเริ่มต้น อย่าเกร็งนะผ่อนคลายเอาไว้"ชิเอลพูดพรางคอยกดตรงปลายนั้นให้คาเอาไว้ที่ช่องทางของปีศาจน้อยไปก่อน มืออีกข้างก็ค่อยลูบไล้ที่ช่อพวงน้อยๆให้ปีศาจน้อยผ่อนคลายลง
"อาาาา อื้อ..ซื้ดด"ดาร์กชิลทำได้แค่ส่งเสียงครางเป็นระยะร้องซีดซาดด้วยความเสียวกระสันพยายามเอามือดึงของเล่นออก
"อย่าเอามือมาดึงสิ นี่แนะ"ชิเอลสั่งห้ามพยายามจับยึดมือของดาร์กชิลเอาไว้ ก่อนที่..
เพียะ!!! ชิเอลจึงตบที่สะโพกปีศาจน้อยแรงๆจนก้นเป็นปื้นแดงเลย
"อึ้ยยย 0///0 เจ็บนะเจ้าบ้านี่ ตีฉันทำไม"ดาร์กชิลหน้าแดงกล่ำหันมาโวยใส่คนที่ตีก้นเขาเมื่อครู่นี้
"ก็นายเอามือมาดึงสิ่งนั้นออกทำไมเล่าใส่เอาไว้ก่อน เอาให้ชิน มานอนเลยเดี๋ยวฉันจะสอนนายต่อ"ชิเอลสั่งเสียงเรียบพลักดันดาร์กชิลให้ล้มตัวลงนอนคว่ำราบไปกับฟูก แล้วจับให้พลิกนอนหงายก่อนที่ตนจะขึ้นมาคล่อมแนบชิดเกี่ยวรัดเหมือนงูพันกันก็ไม่ปาน
"อาาาา..อึ่ก..ฮือ.."ดาร์กชิลกระพริบตาเพื่อให้น้ำตาที่คลอเบ้าไหลออกมาหางตาชำเลืองมองชิเอลอย่างสลึมสลือหายใจหอบถี่ระรัวด้วยความกระสันรู้สึกจุกเสียดอึดอัดตรงช่องทางจนแทบพูดอะไรไม่ออก ยิ่งนอนหงายตรงนั้นยิ่งถูกกดทับทำให้เขาเจ็บจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ไหลทะลักออกมาไม่ขาดสายเลย
ชิเอลไม่สนใจเสียงร้องสะอื้นของดาร์กชิลเขาเอามือคลึงเคล้าที่จุดอ่อนไหวไปมาเรื่อยๆให้ดาร์กชิลรุ้สึกเคลิบเคลิ้มผ่อนคลายไม่เกร็งตรงช่องทางไปเป็นระยะ
"อะ อือ..มะเมื่อไหร่จะเอาไอ้นั้นออกสักที มันเจ็บจะแย่อยู่แล้ว แฮ่กๆ"ดาร์กชิลพยายามกัดฟันพูดน้ำตาไหลไม่หยุดหน้าแดงเป็นมะเขือเทศมากขึ้น ยกขานอนชันเข่าพยายามยกแอ่นสะโพกขึ้น
ชิเอลขี้เกียจฟังคำบ่นแล้วจึงโน้มหน้าตนเองลงมาพรมจูบที่ใบหน้า ใช้ลิ้นลามเลียหยาดน้ำตาของปีศาจน้อยค่อยลามเลียคบเม้มที่ใบหูกระตุ้นต่อ
"อึ่ก..อะ อื้อ..ยะอย่า.ตรงนั้นมะมัน..."ดาร์กชิลร้องครางเสียงกระเซ่าหลับตาปี๋ย่นคอด้วยความจั๊กจี้ที่โดนลิ้นเล็กของชิเอลกระตุ้นให้รู้สึกพรุ่งพร่านต่อ มือก็ถูไถ ลูดขึ้นลูดลองที่ส่วนปลายไปด้วย จนกระทั่งเริ่มมีน้ำสีมุกไหลทะลักออกมาอย่างสุดจะกลั้นทำให้เปอะเลอะเนื้อตัวคนกระตุ้นไปด้วย
"หึ ความรู้สึกไวอย่างที่คิดเอาไว้เลยนะ จะไปแล้วสิใช่มัย"ชิเอลพุดเสียงกระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงยั่วยวนเสียงแผ่ว
"อึ่ก อะ อึ่ก.."ดาร์กชิลหลับตาแน่นครางจนไม่เป็นภาษาแล้ว นี่แค่มีของเล่นเสียบคาเอาไว้เท่านั้นเองปีศาจน้อยของเขาจะไปถึงจุดแล้วสินะช่างไร้เดียงสาเสียจริง
ชิเอลจับดาร์กชิลยกขาขึ้นแล้วค่อยๆเอาของเล่นนั้นออกมาอย่างช้าๆ
"อ่าาาา อื้อ อ้าาาา"ดาร์กชิลครางเสียงลั่นหลับตาปี๋น้ำตาไหลไม่หยุดตัวกระตุกเมื่อถูกชิเอลดึงของเล่นออกมาจากช่องทาง
"เฮ้อ...แฮ่กๆ"พอเอาออกมาได้โดยสวัสดิภาพไม่มีเลือดตกยางออกดาร์กชิลก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจหายใจคล่องยิ่งขึ้นไม่อึกอัดแบบเมื่อครุ่นี้อีก
"พักสักหน่อยเดี่ยวเราจะมาเริ่มของจริงกันตรงนั้นของนายเริ่มแข็งขึ้นมาแล้วนี่"ชิเอลบอกปล่อยให้ดาร์กชิลนอนพักให้สบายๆ
"อืม..เหนื่อยไม่ใช่เล่นเลยนะเล่นจ้ำจี้เนี่ยนี่พึ่งแค่อุ่นเครื่องเองสินะใช่มัยล่ะ"ดาร์กชิลบอกอย่างหอบตัวโยนซีโครงกระเพื่อมขึ้นลงอย่างช้าๆ
"แน่นอนมันก็เหมือนเป็นการออกกำลังกายนั่นแหละ ทนไหวมัยล่ะ"ชิเอลหันมาถามยิ้มๆพรางเอาของเล่นไปวางไว้ข้างเตียง
"ไหวสิ มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันชักจะเริ่มชินแล้วล่ะ"ดาร์กชิลดันตัวขึ้นมานั่งตอนนี้เขาแค่เจ็บๆที่ช่องทางนิดหน่อยเดี่ยวอีกสักพักก็หายไปเองนั้นแหละ ปีศาจน้อยอย่างเขาเจ็บแค่ประเดี๋ยวประด๋าวก็หายเจ็บแล้ว
เพียงไม่นานดาร์กชิลก็ฟื้นสภาพกลับมาเป็นปกติความเจ็บปวดจากการถูกสอดใส่ของเล่นหัวใหญ่ๆนั้นหายไปหมดเลย ชิเอลมองดูเรือนร่างของปีศาจน้อยอย่างพินิจพิเคราะห์ รู้สึกประทับใจไม่น้อยที่ร่างกายของปีศาจน้อยฟื้นตัวได้เร็ว
"อ้า เอาล่ะชิเอลมาสอนต่อสิ ฉันจะไม่อิดออดแล้ว"ดาร์กชิลบอกยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี
"อืม ท่าทางถ้าฉันเล่นกับนายมีหวังฉันต้องเหนื่อยสุดๆเลยนะเนี่ยก็นายฟื้นสภาพเร็วน่าดู"ชิเอลเอ่ยปากชื่นชมมองดูเด็กหนุ่มตาสีแดงร่างเปลือยอย่างทึ่งๆ
"ก็ฉันเป็นปีศาจนี่ก็ต้องฟื้นตัวเร็วสิ ตอนนี้นายจะทำอะไรได้เต็มที่เลย ฉันชินแล้วล่ะ"ดาร์กชิลพูดยิ้มๆพรางค่อยล้มตัวลงนอนคงคว่ำในท่าคลานรอคอยการปรนเปรอจากชิเอลต่อ
"เฮ้ย...นายนี่มัน.."ชิเอลถอนใจอีกเป็นรอบที่สามเอามือกุมขมับอย่างเหนื่อยใจ วันนี้เขาคงเหนื่อยตายแน่ๆก็เจ้าดาร์กชิลมันไม่เหนื่อยอะไรเลยนี่นา
"มาสิชิเอลมาทำต่อ เร็วๆ"ดาร์กชิลเห็นว่าชิเอลนั่งบื้ออยู่บนเตียงเลยส่งเสียงเร่งให้มาทำกับเขาเร็วๆ
"เออ..นายเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ได้เลย งานนี้ฉันกับนายได้สลบคาเตียงแน่ๆ"ชิเอลหันมาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ชักหงุดหงิดขึ้นซะแล้วสิ
"อืม..เอาเลยอย่ามัวชักช้า ชิเอล"ดาร์กชิลบอกยิ้มๆนอนชันเข่าแยกขาออกรอเอาไว้แล้ว
"รู้แล้วๆเร่งจริงนายนี่"ชิเอลบ่นก่อนจะกระเถิบตัวมานั่งตรงห่างขาของปีศาจน้อยเอานำมันมาทางของตนเองอีกนิดก่อนจะค่อยจับที่ต้นขาเรียวเล็กของปีศาจน้อยแล้วค่อยๆกระเถิบตัวเข้าหาเอาช่อพวงน้อยของเขาค่อยยัดเยียดสอดใส่เข้าไปในช่องทางของปีศาจน้อยอย่างช้าๆ
"ฮึ่ก >////<"ดาร์กชิลสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกช่อพวกน้อยของชิเอลใส่เข้าไปในร่างทีละนิด ทีละนิด
"อื้อ..อึด อื้อ อื้อ แฮ่กๆ ให้ตายสิคับแน่นชะมัดเลยของนายเนี่ย อื้อ"ชิเอลกัดฟันทนคอยเอาของสิ่นนั้นของเขาดันเข้าไปให้ลึกที่สุดเท่าทีจะทำได้ ค่อยๆดัน ค่อยๆดันสลับกับดันเข้าดันออกจนเข้าที่เข้าทางก็ดันกระแทกเข้าไปจนสุดมิดด้ามเลย
"อ๊าาา อื้อ อึด..ฮุ แฮ่กๆ เข้าไปอีก..อื้อ นั่นแหละ แฮ่กๆ"ดาร์กชิลร้องลั่นสุดเสียงน้ำตาล่วงเผลาะๆหายใจถี่กระชั้น พยายามอดทนให้ชิเอลดันเข้าไปจนสุดในที่สุด นี่ยังดีที่มีน้ำมันใสๆช่วยให้สอดใส่ได้สะดวกขึ้นนะไม่งั้นคงได้เกิดการบาดเจ็บแสบพองกันแน่ๆ
"เข้าไปลึกอีกไม่ได้แล้วมันสุดของฉันแล้ว แฮ่กๆ "ชิเอลกัดฟันพูด ตอนนี้เขาเอาเข้าไปในนั้นของดาร์กชิลจนสุดแล้วเอาเข้าไปไม่ได้อีกแล้ว
"อื้อ.."ดาร์กชิลพยักหน้าหลับตาปี๋พยายามทนกับความเจ็บปวดไม่ให้ร้องไห้ออกมาอีก
ชิเอลค่อยๆดันเข้าดันออกอย่างช้าๆไปเรื่อยๆก่อน
"อื้อ อาาา อื้อเร็วๆ"ดาร์กชิลเกิดอารมณ์พลุ่งพร่านรุนแรงหลับตาสั่งให้ชิเอลเร่งความเร็วขึ้นอีก
ชิเอลเริ่งเร่งความเร็วขึ้น ดาร์กชิลแอ่นตระโพกรับเข้ากับจังหวะของชิเอลที่ดันเข้าดันออกไปรัวเร็วขึ้นด้วยความหฤหรรษ์
"อื้อ..อ้าาา เร็วขึ้นอีกเซ่"ดาร์กชิลตะโกนบอกร้องคางด้วยความเจ็บปนเสียวซ่าน
"อื้อๆเร็วสุดแล้วเนี้ย ฉันไม่ได้แข็งแรงเหมือนเซบาสเตียนนะเฟ้ย อื้อๆ"ชิเอลโวยใส่พยายามเร่งจังหวะให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ขืนเร็วมากกว่านี้เขาต้องสะโพกครากเจ็บเอวอีกแน่ๆ 
"นายจะกลัวไรเล่า อ่า อื้อ นายเป็นจิตวิญญาณนะเฟ้ย แฮ่กๆ ไม่ใช่ร่างของนายจริงๆสักหน่อย อื้อๆ เร็วขึ้นอีกเซ่ ชิเอล!! แฮ่กๆ อื้อ อ่า"ดารืกชิลร้องสั่งเสียงลั่นอย่างเอาแต่ใจน้ำตาไหลไม่หยุดหน้าแดงกล่ำหายใจหอบถี่กระชั้นเหงื่ออกโทรมกาย ตอนนี้อารมณ์ของเขาพุ่งปี๊ดเร้าร้อนรุนแรงลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะกำลังเมามันส์กับการเล่นจ้ำจี้มากเลยทีเดียว
"อื้อ..อื้อ.นายนี่มันซาดีสชะมัด แฮ่กๆ นี่ถ้าไอ้นั้นของฉันเป็นอะไรขึ้นมา หุ หุ นายจะรับผิดชอบยังไง อื้อ..ครั้งแรกแท้ๆอย่าหักโหมนักเลยน่า."ชิเอลโวยใส่หน้าแดงกล่ำพยายามเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีก เหงื่ออกเต็มตัวเช่นกัน เหนื่อยกว่าตอนฝึกกับเซบาสเตียนซะอีกนะ
"แฮ่กๆ"ตอนนี้เด็กหนุ่มทั้งสองต่างก็เริ่มเหนื่อยกันแล้วต่างพูดอะไรไม่ออกเลย ชิเอลเริ่มชะลอความเร็วลงเมื่อรู้สึกเมื่อเอวและเจ็บแสบตรงนั้นมากขึ้น พยายามกัดฟันทนฝนทำต่อไปอีกแต่ช้าลงเรื่อยๆ
"อื้อ แฮ่กๆ"ดาร์กชิลก็เช่นกันเจ็บตรงช่องทางมากขึ้นสุดท้ายก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ไม่หยุดแต่เขาก็ชอบให้ชิเอลทำเร็วๆอยู่ดีมันเราใจเขาดีนี่นา ถึงแม้จะเป้นครั้งแรกของเขาก็เถอะ
"แฮ่กๆจะไปหรือยัง ฉันกำลังจะ แฮ่กๆ"ชิเอลพุดอย่างหอบๆส่วนเขากำลังจะไปแล้วอีกนิดเดียวเท่านั้นหากไม่รีบชักของเขาออกจากตรงนั้นของปีศาจน้อยล่ะก็แตกคาช่องทางแน่ๆ
"อื้อ...อาาาา จะไปแล้ว พอก่อนชิเอล"ดาร์กชิลหลับตาแน่นกัดฟันตอบหน้าแดงกล่ำมากยิ่งขึ้น ใจเต้นถี่ระรัว
ชิเอลชะลอความเร้วลงไปอีกแล้วเขาก็ค่อยถอนช่อพวงน้อยของตนออกทรุดฮวบลงนั่งแปะลงกับเตียงอย่างหมดแรง ก่อนที่น้ำสีขาวมุกจะไหลทะลักออกมาจนหมดก๊อก นับว่าเป็นประสบการณ์ที่เหนื่อยน่าดู
ส่วนดาร์กชิลก็ไปถึงจุดสูงสุดแล้วน้ำสีขาวมุกก็ไหลทะลักออกมาหมดก๊อกเลยทีเดียวเปอะเลอะเนื้อตัวและหน้าพวกเขาทั้งสองคนหมดเลย
"โอยยยเหนื่อยชะมัด นายมันบ้าสิ้นดีเร่งอยุ่นั้นแหละ แฮ่กๆ"ชิเอลหลับตาพูดอย่างหอบๆตัวโยนเอามือลูบคลึงช่อพวงน้อยของตนเพื่อให้ใครความเจ็บแสบลง 
"อื้อฉันเองก็ด้วย แฮ่กๆ ก็นายทำไม่เร้าใจเลยนี่นา ฉันชอบเร็วๆนี่"ดาร์กชิลบ่น
"ก็ฉันไม่เคยทำแบบนี้นี่นา เห็นใจกันบ้างสิ"ชิเอลโวยใส่กลับไป
"ชิ ถ้าเล่นกับปะป๋าคงจะมันส์กว่านี้"ดาร์กชิลหลับตาพุดอย่างไม่พอใจ
"ถ้านายเล่นกับเซบาสเตียนล่ะก็นายตายแน่ๆดาร์กชิล"ชิเอลหันมาพูดเสียงเย็นถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจเช่นกัน พลันคิดไปว่าได้คืบจะเอาสอกจริงๆเจ้าปีศาจนอยนี่ เดี่ยวก็ฆ่าซะเลย
"ร่างนั้นเป็นของนายถ้าฉันตายนายก็ตายด้วย"ดาร์กชิลหลับตาพูดเยาะเย้ย
"อึ้ยพอแล้ว เลิกๆสอนนายแค่นี้พอแล้ว ฉันจะกลับไปหาเซบาสเตียนป่านนี้เจ้านั้นต้องกังวลอยู่แน่ๆที่ฉันสลบไปนานขนาดนี้"ชิเอลพูดตัดบทบอกเลิกการเล่นจ้ำจี้ไปทันทีตอนนี้เขาขี้เกียจเล่นแล้วเหนื่อยแทบขาดใจเลยการเป็นผ่ายรุกไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยจริงๆ
"อืม ก็ได้ไวว่างๆมาเล่นด้วยกันอีกนะคราวหน้าฉันจะรุกนายบ้าง ชิเอล"ดาร์กชิลพูดยิ้มๆเอามือปาดเช็ดเหงื่อเช็ดคราบน้ำสีมกออกจากแก้มแล้วดันตัวขึ้นหลับตาลงนึกถึงเสื้อผ้าที่เขาเคยใส่ แล้วไม่นานเสื้อผ้าที่เคยอันตธารหายไปก็กลับมาสวมใส่ร่างเขาพอดี
"เหอะ ก็ได้ ฉันจะรอดูว่าลีลาการรุกของนายจะสู้ฉันได้หรือเปล่า ไว้เจอกันดาร์กชิล"ชิเอลพูดพรางนึกถึงเสื้อผ้าของตนบ้างแล้วพอนึกถึงเสื้อผ้าที่เคยสวมใส่ เสื้อผ้าก็กลับมาหาเขาเช่นกัน 
"บ๊ายบาย"ชิเอลโบกมือลาปีศาจน้อยก่อนจะเดินตรงไปยังประตูแห่งใจกลับออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง