พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

โบ๋วววววววววววว เสียงหมาป่าเริ่มใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว เด็กหนุ่มตาสีแดงดันตัวลงมายืนที่ธารน้ำตื้น แล้วเดินแหวกฝ่าสายน้ำตรงกลับขึ้นฝั่ง เซบาสเตียนเองก็ลุกขึ้นแล้วเดินตามมา
"นายน้อย นั่นคุณจะไปไหนขอรับ"เซบสเตียนถามเสียงดังพรางเดินฝ่าสายน้ำเชี่ยวตามเด็กของเขามาอย่างรวดเร็ว
"ฉันจะกลับไปที่แคมป์"เด็กหนุ่มตาสีแดงหันมาบอกก่อนจะเดินฝ่าสายน้ำไปเรื่อยๆ
"อ่า ครับ รอผมก่อนสิ ตรงนั้นมันลื่นนะขอรับระวังด้วย"เซบาสเตียนเตือนคอยตามมาอย่างไม่ให้คาดสายตา เพราะในป่านี้มีแต่อันตรายรอบด้าน
แต่ดาร์กชิลไม่ได้ซุ่มซ่ามอย่างชิเอล เขาคอยระมัดระวังอยู่เสมอ ค่อยๆเดินฝ่าสายน้ำ ผ่านโขดหินไปเรื่อยๆจนมาถึงฝั่งอย่างปลอดภัย
โบ๊วววววววววววว...โบ๊วววว..!!! เสียงหมาป่าหอนดังขึ้นมาอีกและไม่ใช่แค่เสียงเดียวด้วย มีการสอดประสานเสียงกันดูท่าจะมาหลายตัวเลยทีเดียวและดูเหมือนจะใกล้มาขึ้นเรื่อยๆ 
เซบาสเตียนเดินตามเด็กของเขามามองดูรอบๆอย่างระแวดระวัง แล้วหายตัววับมายืนดักหน้าเด็กหนุ่มตาสีแดงแล้วเอามือกันห้ามไว้ไม่ให้เดินต่อ
"หยุดก่อนนายน้อย ไปทางนั้นไม่ได้นะขอรับ ผมรู้สึกถึงจิตสังหารของหมาป่ามันกำลังใกล้เราเข้ามาแล้วล่ะ เราต้องไปอีกทาง ตามผมมาขอรับ"เซบาสเตียนพูดพรางคว้าแขนชิเอลลากพาเดินไปยังอีกเส้นทางหนึ่งอย่างรีบเร่ง
"อ่ะ..อืม.."เด็กหนุ่มตาสีแดงตอบรับแล้วยอมเดินตามบิดาของเขาไปอย่างว่าง่าย
แล้วจากนั้นทั้งเซบาสเตียนและดาร์กชิลก้พากันเดินหายรกเข้าโพงไปตามเส้นทางที่ซาตานหนุ่มตรวจดูแล้วว่าปลอดภัย พาเดินไปเรื่อยๆ 
ดาร์กชิลคอยหันกลับมามองข้างหลังด้วยความหวาดระแวง แต่เขาก็ไม่พบอะไรผิดปกติเลยหรือพบเห็นฝุงหมาป่าตามมาเลย
เซบาสเตียนถือโอกาสนี้ฝึกนายน้อยไปในตัว พาวิ่งขึ้นเขาเลยเพื่อฝึกความอดทนกันสักหน่อยก่อนกลับที่พัก
"แฮ่ก แฮ่ก คิดว่าเราคงหนีมาไกลแล้วมั้ง เซบาสเตียน แฮ่กๆ ขอพักหน่อยได้มัย แฮ่กๆ"เด็กตาสีแดงหยุดเดินพรางสะบัดแขนออกจากการจับกุมของซาตานหนุ่มแล้วย่อตัวลงหายใจหอบตัวโยนด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการหลบหนีฝูงหมาป่าเดินขึ้นสู่เนินเขาที่สูงชัน
"พักไม่ได้ขอรับ พวกมันกำลังไล่ตามกลิ่นของคุณมา "เซบาสเตียนรีบปฎิเสธด้วยท่าทีจริงจัง พรางจับแขนเด็กที่กำลังยืนหอบแฮ่กๆลากพาเดินขึ้นเนินเขาไปต่อ 
"หา..แต่ว่า..ฉันวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้วนะ ขาฉันมันล้าแทบจะหลุดอยู่แล้ว แฮ่กๆ มีทางอื่นบ้างมัยนอกซะจากหนีไปเรื่อยๆน่ะ"เด็กหนุ่มตาสีแดงสะบัดแขนแล้วทรุดตัวลงนั่งกับพื้นเลย เขาฝืนเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว ถึงแม้เขาจะเป็นปีศาจน้อยแต่ร่างกายนี้มันฝืนมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ร่ายของชิเอลอ่อนแอเกินไป แค่วิ่งหรือเดินขึ้นเขานิดหน่อยก็เหนื่อยล้า เขาไม่น่ามาสิงร่างที่ไร้ประโยชน์นี่เลยจริงๆเหมือนเสียแรงไปเปล่าๆ 
"มีขอรับแต่มันค่อนข้าง เอ่อ..น่าอายนิดหน่อย"เซบาสเตียนบอกด้วยท่าทีขบขัน
"แฮ่กๆ แล้วมันต้องทำยังไงล่ะ"เด็กหนุ่มตาสีแดงเงยหน้าขึ้นมาถามพรางเอามือปาดเช็ดเหงื่อออกจากหน้าจากตา
"ถอดเสื้อผ้าออกแล้วโยนทิ้งไว้ที่นี่ แล้วเดี่ยวผมจะพาคุณหายตัวกลับไปที่พัก พวกหมาป่ามันจะเข้าใจผิดตามกลิ่นเสื้อผ้าของคุณมาที่นี่ แล้วมันก็จะหาเราไม่เจอหากเราไปถึงที่พักแล้วอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่แล้ว"
"หา 0////0!!!"เด็กหนุ่มตาสีแดงถึงกลับอายหน้าแดงซ่านในทันที ให้ถอดเสื้อผ้าออกหมดเนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะ แบบนี้ไปปลุกชิเอลเปลี่ยนตัวออกมาดีกว่า ไว้ถึงเวลาฝึกค่อยแย่งร่างกลับออกมาอีกทีแล้วกัน
โบ๊ววววว วู๊ววว เสียงหอนอันโหยหวนดังขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว ดูท่าพวกฝูงหมาป่าจะไม่เหน็ดเหนื่อยจากการตามล่าล้างแค้นเด็กหนุ่มตัวแสบเลยทีเดียว
"ว่าไงขอรับ!! รีบตัดสินใจเร็วเข้า หมาป่าใกล้จะมาถึงแล้ว!! "เซบาสเตียนถามความเห็นเสียงดังกลบเสียงหอนของหมาป่าเท่าที่จะทำได้ ด้วยท่าทีหวาดวิตกกลัวว่าแผนของเขาจะเสียเปล่าหากช้าจนพวกหมาป่าตามมาทัน เขาอาจจะต้องฆ่ามันตายยกฝูง ซึ่งเขาไม่ค่อยอยากจะทำสักเท่าไหร่ เพราะยังไงหมาป่าพวกนั้นก็อยู่ในป่านี่มานานจนออกลูกออกหลานเต็มป่าไปหมด
เด็กหนุ่มตาสีแดงนั่งหลับตาลงเขาตัดสินใจคืนร่างให้ชิเอล เพราะถ้าหากต้องแก้ผ้าทำเรื่องน่าอายนี่ให้เจ้าของร่างตัดสินใจเองดีกว่า ถึงเขาจะแย่งร่างมาใช้ชั่วคราวแต่เขาก็รู้จักเกรงใจเจ้าของร่างเหมือนกันนะ ที่เขาอยากออกมาแค่คิดถึงปะป๋าของเขาเท่านั้น แค่ได้เห็นหน้าได้กอดแค่นี้เขาก้พอใจแล้วไม่ต้องถึงขนาดจูบกันหรือทำอะไรเกินเลยมากไปกว่าความเป็นพ่อลูกเจ้านายกับลูกน้องหรอก 
--ข้าควรจะคืนร่างนี้ให้ชิเอลเสียที ถ้าหากต้องแก้ผ้าให้เจ้าของตัดสินใจเองดีกว่า อีกอย่าง ข้าไม่อยากถลำลึกถึงความรู้สึกที่ข้ามีให้ปะป๋าไปมากกว่านี้ ข้ารักปะป๋าเฉกเช่นบิดาของข้าเท่านั้น ข้าไม่เคยคิดแย่งหัวใจของใคร ชิเอลข้าจะคืนร่างให้เจ้าล่ะนะ ที่เหลือฝากด้วย--
เมื่อคิดได้แล้วดาร์กชิลจึงตัดสินใจกลับเข้าไปหาชิเอลในจิตใต้สำนึก ร่างของชิเอลจึงตกอยู่ในสภาวะหมดสติไปทันทีหงายหลังล้มตึงลงไปนอนแน่นิ่งที่พื้น 
"เห..นายน้อย!!นายน้อย เป็นอะไรไปขอรับ!"เซบาสเตียนถึงกลับร้องอย่างตกใจเบิกตากว้างมองดูเด็กของที่จู่ๆก็เป็ลมหมดสติไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยไปต่อหน้าต่อตา 
"นายน้อย!!นี่ฝื้นสิขอรับ นายน้อย นายน้อย!!!"เซบาสเตียนพยายามร้องเรียกเอามือตบแก้มชิเอลแรงเพื่อปลุกเด็กของเขาให้มีสติกลับคืนมา แต่ทว่าในยามนี้ภายในร่างดาร์กชิลได้กลับเข้ามาหาชิเอลแล้ว 
"ชิเอล..ตื่นได้แล้ว..ปะป๋ากำลังรอนายอยู่นะ นี่ตื่นสิ เจ้าบ้าเอ๊ย!!"ดาร์กชิลส่งเสียงเรียกเอามือมาเขย่าตัวปลุกเจ้าของร่างให้ตื่น เพราะตอนนี้สภาพร่างกายที่ก่อนหน้านี้สะบักสะบอมได้หายเป้นปกติแล้ว ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน เพียงแต่แค่นอนหลับไปเท่านั้น
"อือ...อย่ามายุ่งน่า คนจะนอน.."เด็กขี้เซาพูดเสียงงัวเงียเอามือปาดป่ายสะเปะสะปะอย่างลืมตัวไปว่าตนกำลังนอนอยู่ภายในจิตใต้สำนึกของตนเอง
"นี่ถ้านายไม่ตื่นฉันจะเอาร่างนายไปเล่นจ้ำจี้กับเซบาสเตียนนะ!!"ดาร์กชิลจึงแกล้งก้มลงมากระซิบที่หูข่มขู่เด็กขี้เซาด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์
"เฮือก!!ไม่นะ เซบาสเตียน!!"ได้ผลเกินคาด ชิเอลสะดุ้งตื่นผุดลุกขึ้นมานั่งร้องโวยวายในทันที
และพอตื่นขึ้นมาเต็มตาจนหายตกใจแล้ว ชิเอลก็หรี่ตาลงมองหน้าคนข่มขู่ว่าจะเล่นจ้ำจี้ด้วยท่าทีฉุนโกรธในทันที
"ฮะ ฮะ ฮะ ตื่นได้ซะทีนะเจ้าคนขี้เกียจ ขนาดหายบาดเจ็บแล้วแท้ๆยังนอนอยู่ได้ ไม่คิดจะดูบ้างเลยหรือไงว่าข้างนอกเขาไปถึงไหนกันแล้ว"ดาร์กชิลพูดด้วยท่าทีเยาะเย้ย ลุกขึ้นมายืนผละถอยออกมาห่างๆชิเอลเล็กน้อยเพราะกลัวจะโดนเอาคืนจากเจ้าของร่าง
"ถึงไหนงั้นรึ..หนอยแก ไอ้ปีศาจตัวแสบ แกเอาร่างของฉันไปทำอะไรบอกมานะ ดาร์กชิล บอกมา!!"พอเห็นหน้ากวนประสาทของฝาแฝดที่หน้าเหมือนตัวเองก็ยิ่งทำให้หงุดหงิด รีบลุกขึ้นมาคว้าคอเสื้อเด็กตาสีแดงมากระชากตวาดใส่ด้วยความเจ็บแค้น
"ก็เอาไปฝึกน่ะสิ แล้วก็ได้เล่นน้ำตกกับปะป๋ามานิดหน่อย แหมน้ำตาที่นี่สวยดีนะน้ำเย็นน่าดูเลย"ดาร์กชิลพูดยิ้มๆพรางแกะมือชิเอลออกจากคอเสื้อของเขาแล้วเดินหนีไปห่างๆ
"เล่นน้ำตก!! นี่แกเอาร่างของฉันไปเล่นน้ำตกกับเซบาสเตียนงั้นเหรอ หนอย เจ็บใจนัก แกทำอะไรกับเซบาสเตียนหรือเปล่า ดาร์กชิล "ชิเอลตวาดถามมองหน้าฝาแฝดตาสีแดงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก็ไม่ปาน
"ไม่ได้ทำไรมากนักหรอก ก็แค่..กอด..และเกือบจะได้..."ดาร์กชิลพูดด้วยท่าทีกวนประสาท ยื่นหน้าหลับตาทำท่าเหมือนจะจูบหยอกล้อเจ้าของร่างอย่างสนุกสนาน
"หา..0*0 อย่าบอกนะว่าแกกับเจ้าอีกานั่นจูบกันแล้วน่ะ"ชิเอลกัดฟันถามพรางกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจที่เจ้าปีศาจน้อยนี่บังอาจเอาร่างของเขาไปทำอะไรไม่สมควรกับพ่อบ้านของเขาโดยพลการแบบนี้ จะมากไปแล้ว
"แหมๆใจเย็นๆสิชิเอล ฉันยังไม่ได้จูบกับปะป๋าหรอกนะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันรักปะป๋าแบบบิดาและเจ้านายของฉัน ฉันไม่คิดจะแย่งคนรักของนายไปหรอกน่า "ดาร์กชิลพยายามอธิบายให้ชิเอลสงบสติอารมณ์
"ชิ เจ้าอีกานั่นไม่ได้เป็นคนรักกับฉันสักหน่อย ยังไม่ได้เป็น"ชิเอลหลับตาหันหน้าหนีพุดอย่างไม่สบอารมณ์
"ทำไมถึงคิดอย่างงั้นล่ะท่าทีของนายกับปะป๋ามองยังไงก็เหมือนคบกันอยู่นี่นา หรือพวกนายแค่คบกันเล่นๆไม่ได้รักกันงั้นเหรอ"ดาร์กชิลถามหยั่งเชิง
"ก็คงงั้นมั้ง ก็เจ้านั้นเป็นพ่อบ้านของฉันนี่ แถมยังไม่เคยบอกความรู้สึกของเขาให้ฉันรู้เลยสักครั้ง ฉันไม่รุ้หรอกว่าเจ้านั้นคิดยังไงกับฉัน ตอนนี้ก็แค่อยู่ด้วยกันสนิทกันล่ะมั้ง"ชิเอลหันมาพูดอย่างเขินๆหน้าแดงแต่ปากกลับบอกว่าไม่ได้คิดอะไรพยายามสบตากับฝาแฝดตาสีแดงเพื่อแสดงให้ดาร์กชิลเชื่อให้ได้ว่าเขากับเซบาสเตียนไม่ได้รักกันแค่อยู่ร่วมกันเท่านั้นในฐานะของนายบ่าวเท่านั้นจริงๆนะ จริ๊งๆ
"เหรอ งั้นฉันเล่นจ้ำจี้กับปะป๋าได้น่ะสิ ก็นายไม่ได้คิดอะไรกับเขานี่ ใช่มัย"ดาร์กชิลจึงแกล้งขอเล่นจ้ำจี้ประชดซะเลยด้วยความหมั่นไส้ เด็กปากไม่ตรงกับใจ
"ไม่ได้ ไม่ให้แกเล่นกับเจ้านั่นเป็นอันขาด ถ้าแกทำล่ะก็ ฉันจะบอกให้เจ้านั้นผลึกแกซะ ดาร์กชิล!!"ชิเอลตวาดห้ามเสียงลั่นเลย
"อะไรกัน ก็นายไม่ได้คิดอะไรกับปะป๋าไม่ใช่เหรอ อย่ามาทำเป็นหมาหวงก้างหน่อยเลยชิเอล ในเมื่อนายไม่ได้รักปะป๋าของฉัน ก็จงหลีกทางไปซะ"ดาร์กชิลพูดขึ้นเสียงใส่เช่นกัน 
"เขาเป็นพ่อบ้านของฉัน!!"ชิเอลโต้แย้งกำมือแน่นมองจ้องหน้าฝาแฝดตาสีแดงด้วยท่าทีเอาเรื่อง
"เขาก็เป็นบิดาของฉัน!!"ดาร์กชิลโตแย้ง
"พ่อลูกไม่ควรมีอะไรกันโดยเฉพาะจ้ำจี้และจูบ มันผิดศีลธรรม!!"ชิเอลเถียงกลับ
"ก็ฉันอยากมีประสบการณ์แบบนายมั่งนี่นา ก็แค่อยากรู้ว่าการเล่นจ้ำจี้มันเป็นยังไงอ่ะ นายมันขี้โกงที่ได้เล่นอะไรสนุกๆ ฉันทำได้แค่อุดอู้อยู่แต่ในนี้มันน่าเบื่อนี่นาก็อยากจะสนุกแบบนายบ้างอ่ะ ขอแค่ได้ลองเล่นจ้ำจี้สักครั้งก็พอใจแล้ว แค่อยากรู้เฉยๆว่ามันสนุกยังไง ก็แค่นั้น!!"ดาร์กชิลเถียงกลับบ้าง เขาอยากรู้นี่นาว่าเล่นจ้ำจี้มันเป็นยังไง
"......"ชิเอลหันมาจ้องหน้าดาร์กชิลอย่างแปลกใจที่เจ้าปีศาจน้อยนี่เกิดอยากเล่นอะไรสนุกๆแบบเขางั้นเหรอ
"นะชิเอล ขอแค่ได้ลองสักครั้ง แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ฉันอยากรู้ว่าการเล่นจ้ำจี้มันเป็นยังไง ให้โอกาสฉันได้ทำแบบนั้นบ้างเถอะนะ"ดาร์กชิลเดินตรงมาคว้ามือชิเอลมาจับเพื่อร้องขอในสิ่งที่ตนต้องการ
"หึ..นายอยากจะเล่นกับเซบาสเตียนจริงๆน่ะเหรอ"ชิเอลหรี่ตาถามหยั่งเชิง
"เอ่อ..ฉัน.."ดาร์กชิลไม่รู้จะตอบยังไงดี เขาแค่อยากหาประสบการณ์เท่านั้นจะใครก็ได้ทั้งนั้น
"หรือว่าแค่อยากลองหาประสบกาณ์เฉยๆกันล่ะ"ชิเอลถามต่อเมื่อเห็นฝาแฝดตาแดงเอาแต่ยืนอ้ำอึ้ง
"อืม แค่อยากหาประสบการณ์เฉยๆ"ดาร์กชิลตอบด้วยท่าทีจริงจัง
"หึ.งั้น...ถ้านายอยากมีประสบการณ์ก็มาเล่นกับฉัน ห้ามไปเล่นกับเซบาสเตียน คนนี้ฉันจองแล้ว"ชิเอลจึงเสนอทางเลือกให้ เขาเองก็อยากจะลองเล่นกับตัวเองดูบ้างเหมือนกันมันคงแปลกๆพิลึก
"หา *0* นายจะสอนฉันเล่นจ้ำจี้จริงๆเหรอชิเอล"ดาร์กชิลเกิดสนใจขึ้นมาในทันทีเดินตรงมาคว้าไหล่ชิเอลมาเขย่าๆอย่างตื่นเต้น
"เอ่อ..0///0 เอาไว้เสร็จเรื่องยุ่งๆจากงานแข่งฟันดาบ ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน ตอนนี้ฉันขอสั่งห้ามเลยนะ ห้ามมาแย่งร่างฉันไปเล่นจ้ำจี้กับเจ้าอีกานั่นเด็ดขาดไม่งั้น ฉันจะบอกให้เซบาสเตียนถนึกแกทันที เข้าใจมัย ดาร์กชิล!!"ชิเอลหันมาเผชิญหน้าพูดด้วยท่าทีจริงจัง ตอนนี้อารมณ์เริ่มเย็นลงแล้วเลยลองเจรจากันอย่างสันติกับปีศาจน้อยที่มีความอยากรู้อยากเห็นอยากลองให้เข้าใจตรงกันทั้งสองฝ่าย
"ก็ได้ แต่นายต้องปล่อยให้ฉันได้ออกมาเจอปะป๋าเป็นครั้งคราวนะ เรื่องการฝึกฉันจะช่วยนายกับปะป๋าอย่างเต็มที่ ถ้าวันไหนนายเหนื่อยหรือท้อแท้ หรือขี้เกียจไม่อยากฝึกนายมาเปลี่ยนตัวกับฉัน ฉันจะฝึกแทนนายชั่วคราว หลังจากฝึกเสร็จจนถึงเวลาพักฉันจะคืนร่างให้นาย ตกลงมัย ชิเอล"ดาร์กชิลยื่นข้อเสนอด้วยท่าทีจริงจังเช่นกัน
"ดาร์กชิล.."ชิเอลถึงกลับอึ้งไปเมื่อได้ฟังข้อเสนอของปีศาจน้อยที่ทำเพื่อเขาและเซบาสเตียนมากขนาดนี้ 
ฝาแฝดตาสีแดงยิ้มให้ด้วยความจริงใจ 
"ขอแค่ได้เจอหน้าปะป๋าบ้าง ได้ทานขนมฝีมือปะป๋าบ้าง ได้ออกไปเปิดหูเปิดตาให้หายเบื่อบ้าง แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ ถ้านายมากักขังฉันอีก ฉันก็จะกักขังนายบ้าง สิ่งที่นายทำไว้กับฉันฉันก็จะเอาคืนนายเป็นสิบเท่าเลย ดังนั้นเรามาทำข้อตกลงกันแบบแฟร์ดีกว่านะ ชิเอล"ดาร์กชิลพูดด้วยท่าทีจริงจังด้วยรอบยิ้มสดใส
ชิเอลยืนหลับตาลงเพื่อคบคิดถึงข้อเสนอของดาร์กชิลว่าเขาควรจะทำยังไงดี จะปฎิเสธ หรือว่าตกลงดีและพอคิดได้แล้วเขาก็พูดต่อเสนอข้อตกลงของตนไปบ้าง
"เอางั้นก็ได้ แต่ว่า ห้ามนายทำอะไรเกินเลยกับเซบาสเตียนเป็นอันขาด"ชิเอลยื่นข้อเสนอบ้าง
"อะไรบ้างล่ะที่เกินเลย ฉันพึ่งเกิดมาได้ไม่นานไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับโลกภายนอกมากนักหรอกนะ นายไม่อยากให้ฉันทำอะไรก็บอกมาได้เลย"ดาร์กชิลถามยิ้มๆ
"อย่างแรกเลยคือ จ้ำจี้ ห้ามเด็ดขาด ต่อมาก็จูบ กอดแบบแนบชิด เอ่อ..แล้วก็..ยั่วยวน"ชิเอลลองเสนอดูตามที่เขาพอจะรู้
"อะไรคือการยั่วยวนเหรอ แล้วถ้าปะป๋าจะหอมแก้มล่ะ ปกติพ่อลูกจะหอมแก้มกันได้หรือเปล่า"ดาร์กชิลถามต่อด้วยท่าทีสงสัยไร้เดียงสา
"เอ่อ..มันก็ได้อยู่แต่ว่า..อย่าทำเลยดีกว่า"ชิเอลหลับตาพูด เขาเองก็เคยโดนพ่อหอมแก้มอยู่บ่อยๆ ถ้าจะห้ามก็ดูจะใจร้ายไปน้อยล่ะมั้ง
"ทำไมล่ะ ทีตอนที่นายอยู่กับพ่อแม่นาย ยังหอมแก้มกันได้เลยนี่นา ทำไมคนเป็นพ่อลูกกันถึงหอมแก้มกันไม่ได้ล่ะ ถ้าเป็นอย่างงั้น นายก็ทำผิดศิลธรรมด้วยน่ะสิที่ไปหอมแก้มพ่อแม่ของนายแบบนั้นน่ะ"ดาร์กชิลโต้แย้งด้วยท่าที่ไม่สบอารมณ์ 
"ก็ได้ 0///0 อนุญาติให้แค่หอมแก้มเท่านั้นนะ ห้ามจูบปาก หรือลามเลียตามเรือนร่างเป็นอันขาด นั้นเอาไว้ใช้ทำกับคนรัก"ชิเอลอธิบายอย่างเขินๆหน้าแดงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"งั้นทำไมนายถึงทำได้ล่ะ ก็ในเมื่อนายกับปะปาไม่ได้เป็นคนรักนี่นา"ดาร์กชิลถามด้วยท่าทีเอาเรื่อง
"อ่า...นั่นมันกรณียกเว้น >////<!! นายห้ามทำแบบฉันนะ ดาร์กชิล ห้ามทำเป็นอันขาดเลยนะ!!"ชิเอลสั่งห้ามอย่างเด็ดขาดด้วยใบหน้าแดงระเรื้อ ถึงจะโดนต้อนเขาก็ยังปากแข็งไม่ยอมรับซะทีว่าตนรักพ่อบ้านซาตานหรือเปล่า
"แหม ขี้โกงนี่นา นายทำได้แต่ฉันทำไม่ได้ทั้งที่ไม่ได้เป็นคนรัก ขี้โกงที่สุดเลยนายเนี่ย!!"ดาร์กชิลต่อว่าเข้าให้อย่างไม่พอใจ
"เอาเหอะน่า ยังไงนายก็ต้องทำตามข้อตกลงของฉันไม่อย่างงั้นฉันจะไม่อนุญาติให้นายได้พบเซบาสเตียนอีก เข้าใจมัยดาร์กชิล"ชิเอลรีบตัดบทก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้
"ชิ..ก็ได้..ถึงยังไงนายก็เป็นเจ้าของร่าง ฉันก็แค่ผู้มาอาศัย ถ้าฉันได้มีตัวตนในโลกภายนอกบ้างก็คงจะดี อย่างน้อยจะได้ทำอะไรได้อย่างอิสระ"ดาร์กชิลเลยต้องจำยอมทำตามข้อตกลงของชิเอลอย่างช่วยไม่ได้
"ตกลงจะเอาไงยอมทำตามข้อเสนอของฉันหรือเปล่า"ชิเอลถามเพื่อความแน่ใจอีกที
"อืม...ก็ได้..ตกลง"ดาร์กชิลพยักหน้ายอมรับข้อตกลงด้วยท่าทีจริงจัง
"อืม งั้นฉันก็ตกลง ฉันจะปล่อยให้นายไปเจอเซบาสเตียนเป็นบางครั้งก็แล้วกัน"ชิเอลเลยยอมรับข้อตกลงของดาร์กชิลเช่นกัน เพราะเขาเองก็เห็นด้วยที่ได้มีปีศาจน้อยมาคอยแบ่งเบาภาระไม่ให้เขาต้องเหนื่อยมากจนเกินไป ได้มานอนเล่นพักในใจตนเองเป็นครั้งคราวบ้างก็ดี
"อืม..ขอบใจนะชิเอล นายรีบออกไปได้แล้วล่ะ ป่านนี้ปะป๋าคงตกใจน่าดูที่จู่ๆร่างของนายก็หมดสติไปน่ะ"ดาร์กชิลบอกยิ้มๆ
ชิเอลหรี่ตามองเจ้าฝาแฝดอย่างไม่พอใจ นี่เอาร่างเขาไปทำอะไรจนถึงกลับสลบไปเลยล่ะเนี่ย
"นายทำอะไรร่างของฉัน"ชิเอลถามก่อนที่จะออกไปสู่โลกภายนอก
"หนีหมาป่าขึ้นเขา เอ้า ไปได้แล้ว"ดาร์กชิลพูดยิ้มๆก็จะเดินตรงมาใช้เท้าถีบเจ้าของร่างออกไปทันที
ชิเอลที่ยังไม่ทันได้โวยวายใส่ก็โดนเท้าที่ทรงพลังถีบออกมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอันแสนโหดร้ายและเหน็ดหนาว เพราะว่า ร่างของเขาโดนเจ้าพ่อบ้านจอมโหดจับแก้ผ้าจนหมดเปลือกและในตอนนี้เขารุ้สึกเหมือนกำลังถูกใครสักคนอุ้มพาดบ่าอยู่
"เฮือก!!"ชุดเอลสะดุ้งตื่นรีบดันตัวขึ้นมาในทันทีเมื่อจิตหลักได้เข้าควบคุมร่างอย่างสมบูรณ์แล้ว
"นายน้อย!!"เซบาสเตียนร้องเรียกอย่างดีใจที่เด็กของเขารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้ว
"ฮึ่ก ทำไมหนาวงี้อ่ะ"ชิเอลพอตื่นขึ้นมาก็บ่นทันที เอามือมามาคอยลูบเนื้อลูบตัวที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์
"ก็คุณไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ก็หนาวน่ะสิขอรับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆก้มลงมองดูนายน้อยของเขาอย่างดีใจที่เด้กคนนี้ไม่ไเป็นอะไรแล้ว
"หา 0*0 แล้วเสื้อผ้าฉันหายไปไหลล่ะ!!"ชิเอลร้องเสียงหลงก้มลงมองดูสภาพของตนเองอย่างตกใจ นี่เขาทำไมถึงมาอยู่ในสภาพนี้ได้ล่ะเนี่ย เจ้าดาร์กชิลมันทำไรกับร่างของเขากันแน่
"โยนทิ้งเอาไว้บนเขาน่ะครับ ตอนนี้ไม่ต้องกลัวว่าเจ้าหมาป่าจะตามเรามาอีกแล้วล่ะ อ้า ถึงที่พักของเราเสียที"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆตอนนี้เขากำลังอุ้มชิเอลพาเดินตรงมาจนที่เต้นท์แล้ว
"อึ้ย ปล่อยฉันลงเดี่ยวนี้นะ ปล่อย!!"ชิเอลโวยใส่เอามือดันอกคนอุ้มสั่งให้ปล่อยเขาลงทันทีเมื่อมาถึงปากทางเข้าเตนท์แล้ว
"อยู่นิ่งๆสินายน้อยคุณจะดิ้นทำไมขอรับ ให้ผมอุ้มไปส่งถึงข้างในเตนท์ดีกว่า เท้าจะได้ไม่เปื้อน คุณยังไม่ได้ใส่รองเท้านะอย่าลืมสิขอรับ"เซบาสเตียนพุดพรางจับล๊อกตัวเด็กจอมดิ้นเอาไว้ให้มั่นคง เพราะขืนดิ้นมากเขาอาจทำนายน้อยหล่นก่อนจะเข้าไปถึงในเต้นท์ก็ได้
ชิเอลเงยหน้ามามองพ่อบ้านของเขาอย่างหงุดหงิด ที่เล่นมาจับเขาแก้ผ้าโดยพลการโดยไม่บอกไม่กล่าวเขาสักคำ มันน่าโมโหนัก
เซบาสเตียนไม่ได้พูดอะไรรีบพาชิเอลมุดเข้าไปส่งถึงข้างในเตนท์แล้วค่อยๆปล่อยตัวลงมายืนที่พื้นเตนท์ แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเอามาเช็ดตัวเช็ดผมให้แห้งในทันที
"ไม่ต้อง ฉันจะเช็ดเอง เอามานี่!!"ชิเอลปฎิเสธไมตรีด้วยท่าทีฉุนเฉียวหงุดหงิดรีบแย่งดึงผ้าเช็ดตัวจากมือพ่อบ้านมาเช็ดตัวเช็ดหัวด้วยตัวเองอย่างลวกๆ
เซบาสสเตียนเลยต้องยอมส่งผ้าเช็ดตัวให้อย่างช่วยไม่ได้ สายตาสีทับทิมจ้องมองดูท่าทีของนายน้อยของเขาอย่างงุนงง ว่าทำไมอารมณ์ถึงเปลี่ยนปุปปับแบบนี้ ก่อนหน้านี้ยังอารมณ์ดีทำตัวน่ารักอยู่เลยแท้ๆ แต่ว่าตอนนี้ทำไมถึงดูเหมือนจะอรมณ์ไม่ดีไปซะแล้วล่ะ หรือไม่พอใจที่ถูกจับแก้ผ้าตอนที่ยังหลับงั้นเหรอ
"นายน้อย"เซบาสเตียนเรียกเสียงเรียบตอนนี้เขาทำได้แค่ยืนดูเด็กหนุ่มร่างเปลือยกำลังเช็ดผมตนเองอยู่ ไม่ได้เข้าไปช่วยเช็ดให้เหมือนอย่างเคย
"อะไร!!"ชิเอลหลับตาถามเสียงดังเอาผ้ามาเช็ดผมตนเองไปพรางๆ
"คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่าขอรับ ทำไมถึงดูฉุนเฉียวแบบนี้ล่ะ"เซบาสเตียนถามอย่างตรงไปตรงมา
"เปล๊า..ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เอาเสื้อผ้ามาใส่ให้ฉันได้แล้วเซบาสเตียน เร็วๆฉันหนาว!!"ชิเอลหลับตาพูดพรางหันมาโยนผ้าเช็ดตัวส่งให้พ่อบ้านถือไว้แล้วสั่งให้มาแต่งตัวด้วยเสียงที่เบากว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย เขาจะโทษเวบาสเตียนเพียงฝ่ายเดียวไม่ได้ ก็เจ้าอีกานี่มันบื้อจะตายไม่รู้หรอกว่าเขากับเจ้าปีศาจน้อยนั้นสับเปลี่ยนตัวกันน่ะ ถ้าจะต้องโทษต้องโทษเจาดาร์กชิลต่างหาก
"ครับๆ"เซบาสเตียนตอบรับพรางรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้าจากในกระเป่าเดินทางมาสวมใส่ให้ชิเอลในทันที ขืนชักข้าเดี่ยวจะโดนต่อว่าเอาอีก
และพอเซบาสเตียนเดินไปหยิบเสื้อผ้าเตรียมเอามาสวมใส่ให้นายน้อยของเขาในระหว่างนั้นชิเอลก็เริ่มตั้งคำถามขึ้นมา..
"นี่เซบาสเตียน ก่อนหน้านี้นายทำอะไรกับฉันบ้างล่ะ"ชิเอลถามในขณะที่กำลังยืนรอให้พ่อบ้านแต่งตัวให้เสร็จก่อน
"ไม่ได้ทำอะไรเลยขอรับ แค่ถอดเสื้อผ้าของคุณออกแล้วพาหายตัวมาถึงที่แคมป์นี่เลยไม่ได้แวะที่ไหนเลยครับ"พ่อบ้านหนุ่มตอบ สองมือคอยกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้เด็กหนุ่มทีละเม็ดๆตามหน้าที่
"แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ"ชิเอลถามต่อ
เซบาสเตียนเงยหน้าขึ้นมามองหยุดชะงักการติดกระดุมชั่วคราว
"ทำไมถึงถามผมแบบนี้ล่ะขอรับ ก็ผมกับนายน้อยเราไปเล่นน้ำตกกันแล้วพากันหนีฝูงหมาป่ามาจนถึงเนินเขาก่อนที่คุณจะหมดสติไปไม่ใช่เหรอ"เจ้าของดวงตาสีทับทิมที่จับจ้องมองคนที่ตั้งคำถามด้วยความฉงนสงสัยขึ้นมาเล็กน้อย
"อะ..อ่อเหรอ แล้วทำไมนายต้องไปหอมแก้มฉันด้วยล่ะ"ชิเอลถามต่อด้วยท่าทีเอาเรื่อง
เซบาสเตียนถึงกลับอึ้งไปกลับคำถามแปลกๆของชิเอลพรางเงยหน้าขึ้นมาจ้องเขม็งเลย
"ทำไมงั้นหรือขอรับ ถามอะไรแปลกๆอีกแล้ว ก็ปกติผมก็ทำแบบนั้นกับคุณบ่อยๆคุณก็ไม่เห็นจะว่าอะไรเลยนี่นา หรือว่าเดี่ยวนี้หวงเนื้อหวงตัวไม่ยอมให้ผมแตะต้องแล้วล่ะ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ในทันทีด้วยความเข้าใจผิดคิดว่านายน้อยทำตัวห่างเหิน
"เปล่าไม่ใช่ ฉันแค่ถามความเห็นเฉยๆ ตอบมาเหอะน่า ฉันไม่ได้หวงเนื้อหวงตัวสักหน่อย นายอย่ามาคิดมากจะได้มัย"ชิเอลรีบแก้ต่างก่อนที่จะเลยเถิด เข้าใจผิดกันไปใหญ่
"เฮ้อ..งั้นหรือขอรับ ค่อยยังชั่วหน่อยผมคิดว่านายน้อยจะทำตัวห่างเหินกับผมซะอีก ตกลงว่าแตะต้องตัวคุณได้ใช่มัยขอรับ"เซบาสเตียนถอนใจอย่างโล่งอกเอ่ยถามอีกทีเพื่อความมั่นใจ
"ก็คงงั้น..."ชิเอลหลับตาตอบหันหน้าหลบเพราะตอนนี้เขาเริ่มเกิดอาการเขินขึ้นมาเสียแล้ว
เซบาสเตียนเงยหน้าขึ้นมาสบตายิ้มๆอย่างสบายใจ พรางเอื้อมือไปหยิบกางเกงตัวใหม่มาสวมใส่ให้เด็กของเขาเพราะตอนนี้ติดกระดุมเสื้อให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
"แล้วตกลงนายจะตอบคำถามของฉันได้หรือยัง"ชิเอลยืนรอคำตอบอยู่สักพักพอเห็นว่าพ่อบ้านไม่ยอมตอบอะไรเอาแต่จับเขาแต่งตัวไปเงียบๆด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามปกติ
"ก็แก้มของคุณนุ่มหอมแล้วรู้สึกดีนี่นา"เซบาสเตียนหลับตาพูดพรางหยิบเสื้อคลุมกันหนาวมาสวมให้อีกชั้น เพราะช่วงนี้เป็นหน้าหนาวอากาศเย็นมากตอนช่วงเย็นๆค่ำๆ
"ชิ"ชิเอลจิปากอย่างเขินๆหันหน้าหลบ
"งอนอะไรผมอีกล่ะ"เซบาสเตียนถามยิ้มๆเขารู้ว่านายน้อยกำลังเขินจึงแกล้งทำไปงั้นยั่วอารมณ์เด็กขี้อายเล่น
"เปล่าสักหน่อย ใครงอนนายไม่ทราบ"ชิเอลรีบตอบปฎิเสธทันทีพอเซบาสเตียนแต่งตัวให้เสร็จแล้วเขาก็รีบเดินหนีไปหาที่นั่งบนผ้าปู 
"หึ ไม่ได้งอนก็ดีแล้วขอรับ อ้า..ตอนนี้สี่โมงเย็นแล้ว จะทานอาหารเย็นเลยมัยขอรับ"เซบาสเตียนหยิบนาฬิกาพกขึ้นมาดูเวลา ตัวของเขายังเปียกอยู่เลยยังไม่ได้อาบน้ำหรืเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ไม่ต้อง ฉันยังไม่หิว นายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเลยไป ดูซิสภาพนายดูไม่ได้เลย เปียกซกขนาดนี้ยังจะไม่รีบทำให้ตัวแห้งอีกเดี๋ยวก็หนาวตายกันพอดี ไปเลย รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ อย่ามาทำเตนท์เปียกชื้นนะ"ชิเอลเอ่ยปากไล่ให้พ่อบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะตอนนี้ตัวเซบาสเตียนเปียกไปหมดทั้งตัวทั้งหัวจนน้ำหยดตามผ้าปู ตามพื้นเต้นท์
"ตามความปรารถนาขอรับ มายลอร์ด พรึ่บๆ"เซบาสเตียนตอบรับพรางแกล้งสะบัดผมจนน้ำกระเซ็นเปียกคนข้างๆ
"โว๊ยยย อย่ามาสะบัดผมแถวนี้ได้มัย เปียกหมดแล้ว นายเป็นหมาหรือไง เอาผ้าไปเช็ดหัวเดี่ยวนี้เลยไป เจ้าหมาบ้า!!"ชิเอลโวยใส่เอามือดันตัวซาตานหนุ่มที่แกล้งมาสลัดขน เอ้ยมาสะบัดผมตรงหน้าจนทำน้ำกระเซ็นเปียกไปหมดแล้ว
"หึหึหึ ผมเป็นอีกาต่างหากไม่ใช่หมาสักหน่อย นี่ก็แค่ ทำให้ผมแห้งเองนะขอรับ"เซบาสเตียนหัวเราะเยาะพรางเดินไปหยิบผ้าขนหนูของตนมาเช็ดหัวตนเองให้แห้งในทันที 
"แล้วทำไมต้องมาสะบัดผมใกล้ๆฉันด้วยเล่า กวนประสาทจริงๆเลยนายนี่ ไปเลยรีบๆแต่งตัวแล้วออกไปเลยนะฉันจะได้พักผ่อนสักทีวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"ชิเอลต่อว่าอย่างไม่พอใจ ดึงผ้าห่มมาคลุมห่มขาและเอามาเช็ดน้ำออกจากหน้าไปพรางๆ
เซบสเตียนไม่โต้เถียงอะไรพอเขาเช็ดผมจนแห้งดีแล้วก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่เอามาสวมใส่อย่างรวดเร็ว ชิเอลเลิกสนใจพ่อบ้านของเขาชั่วคราวหยิบหนังสือของเจ้านั้นขึ้นมาเปิดออกอ่าน 
"นายน้อยอ่านหนังสือในเตนท์มืดๆแบบนี้เดี่ยวสายตาก็เสียหรอก ออกไปอ่านข้างนอกสิขอรับ อ่านตรงที่มีแสงเพียงพอน่ะ"เซบาสเตียนเอ่อยเตือนด้วยความเป็นห่วงเป็นใย กลัวเด็กของเขาจะสายตาเสียก่อนวัยอันควร
"มันเรื่องของฉัน ฉันอยากอ่านในเตนท์จะทำไม นายนั้นแหละแต่งตัวเสร็จแล้วรีบไปจัดเตรียมอาหารเย็นได้แล้ว ฉันจะกินตอนห้าโมงครึ่ง"ชิเอลโต้กลับก่อนจะออกคำสั่งให้พ่อบ้านของเขาไปจัดเตรียมอาหารเย็นเพื่อตัดความรำคาญ 
"เฮ้อ ดื้อจริงๆเล้ย ถ้าปวดตาขึ้นมาอย่ามาบ่นนะขอรับ ผมเตือนแล้วนะ"เซบาสเตียนพูดอย่างเหนื่อยใจ ก่อนหน้านี้ยังเป็นเด็กดีว่าง่ายอยุ่เลยแท้ๆทำไมถึงได้ดื้อขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย
"หุบปาก ออกไปได้แล้ว ฉันจะอ่านหนังสือ"ชิเอลสั่งเสียงเรียบก่อนจะล้มตัวลงนอนอ่านหนังสือไปในเตนท์ที่มีแสงสลัวๆ เขาพอจะมองเห็นและเคยชินกับการอยู่ในที่มืดจึงไม่มีปัญหาต่อการอ่านหนังสือสักเท่าไหร่
"ขอรับ ไปก็ได้ หากต้องการอะไรก็ออกมาบอกผมข้างนอกแล้วกัน ผมไปจัดเตรียมอาหารเย็นให้ก่อน"เซบาสเตียนเลยไม่อยากจะขัดใจอะไรมากนักเดี่ยวจะโดนโกรธโดนงอนเอาอีก จึงเปิดประตูเตนท์ให้กว้างๆเพื่อจะได้มีแสงสว่างลอดเข้ามาจะได้ไม่มืดจนเกินไป พรางหยิบเอารองเท้ามาสวมใส่ให้เรียบร้อยแล้วเดิน ออกไปจากเตนท์ไปจัดเตรียมอาหารเย็นให้ชิเอลในทันที
"อืม"ชิเอลตอบรับในลำคอก่อนจะหยิบหนังสือมานอนอ่านเล่นต่ออย่างเพลิดเพลิน เพราะในยามนี้ในเตนท์มีแสงสว่างเพียงพอต่อการมองเห็นตัวหนังสือได้ชัดเจนแล้ว ไม่จำเป้นต้องออกไปอ่านข้างนอกอีกก็ได้
ทางด้านเซบาสเตียนพอออกมานอกเตนท์แล้วเขาก็จัดแจงเอาวัตถุดิบที่เตรียมมาจากบ้านมาทำอาหารเย็นแบบง่ายๆเท่าที่ในตะกร้าใส่วัตถุทำอาหารพึงมี