Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่ไปส่งโทโมะหรอลูก"แม่แก้วถามเมื่อโทโมะหยิบเสื้อตัวนอกแล้วเดินออกไปก่อนแล้ว
 
 
 
 
 
 
"คะ? อ๋อ ไปค่ะไป ฮ่ะๆ"แก้วพูดแย่างเขินๆก่อนจะเดินตามโทโมะมา
 
 
 
 
 
 
"มาทำไม"โทโมะหันมาถาม
 
 
 
 
 
 
"แม่คุณให้ชั้นมาส่ง"แก้วบอกแล้วยักไหล่
 
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องหรอก กลับไปนอนพักเถอะ ผมจะไปแล้ว"โทโมะพูดแล้วเดินออกมาแก้วมองอย่างมึนงง
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวคุณ"แก้วเรียกโทโมะที่กำลังจะขึ้นรถโทโมะหันหน้ามาหาทันที
 
 
 
 
 
 
"ตั้งใจทำงานนะค่ะ"แก้วพูดแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้าน โทโมะมองไม่พูดอะไรก่อนจะขึ้นรถ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทษนะค่ะมีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ"แก้วเดินเข้ามาในครัวก็ถาม
 
 
 
 
 
 
"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะคุณผู้หญิงเดี๋ยวป้าจัดการเองค่ะ"ป้าแม่บ้านพูดเกรงใจ
 
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรค่ะ แก้วอยากช่วย มาค่ะ"แก้วพูดแล้วเดินเข้ามาช้วยป้าแม่บ้าน บ้าแม่บ้านมองแก้วที่แทนตัวเองแปลกๆ
 
 
 
 
 
 
"เมื่อกี้คุณผู้หญิงเรียกตัวเองว่าแก้วหรอค่ะ?"ป้าแม่บ้านถามอย่างงงๆ
 
 
 
 
 
 
"ห๊า ไม่ใช่ค่ะ กาญค่ะ แหะๆ ล้างๆ ฮ่ะๆ แก้วล้างจานนี้ดีกว่า"แก้วพูดเปลื่ยนเรื่องแล้วล้างจานไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะยัยแก้วเอ้ย จำสิจำ แกคือกาญ
 
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณหญิงเดี๋ยวคุณผู้หญิงรู้ป้าโดนดุแน่เลย"ป้าแม่บ้านพูดแล้วจะเเย่งทำ
 
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นำไรค่ะ กาญช่วยดีกว่า ป้าเหนื่อยทำอาหารมาแลล้ว แล้วอีกอย่างวันนี้กาญเสียมารยาทไปด้วย ตื่นซะสายเลย ให้กาญช่วยเถอะนะค่ะ อ๋อแล้วเรียกว่ากาญเฉยๆดีกว่านะค่ะ คุณผู้หญิงมันดูใหญ่ไปฮ่ะ นะค่ะ"แก้วพูดแล้วทำตาปริบๆ
 
 
 
 
 
 
"ค่ะๆ ก็ได้ค่ะคุณกาญ แต่แค่ล้างจานนะค่ะ อย่างอื่นป้าจะทำนะค่ะ"ป้าแม่บ้านต่อลอง
 
 
 
 
 
 
"ก็ยังดีค่ะ"แก้วพูดแล้วยิ้ม แม่โทโมะที่ยืนมองอยู่ก้อมยิ้มก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอกสารค่ะคุณเขื่อน"เฟย์พูดแล้วยื่นเอกสารให้เขื่อนที่นั่งจ้องแต่หน้าจอคอม
 
 
 
 
 
 
"วางไว้ก่อนครับ"เขื่อนพูดทั้งที่สายตายังคงจ้องแต่หน้าจอคอมไม่ห่าง
 
 
 
 
 
 
"จ้องใกล้ขนาดนั้นเดี๋ยวก็สายตาสั้นหรอกค่ะ"เฟย์เตือน
 
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรหรอก ผมชินแล้วถ้ามันจะสั้นมันสั้นไปนานแล้วล่ะ"เขื่อนพูดแล้วยังคงตั้งใจทำงานต่อ
 
 
 
 
 
 
"อย่างน้อยก็ใส่แว่นกรองแสงบ้างสิค่ะ เสียสายตาหมด จ้องนานๆแล้วรีบลุกขึ้นบ่อยๆแบบคุณมันจะทำให้หน้ามืด แล้วก็เป็นความดันต่ำนะค่ะ เอ้านี่ แว่นก็มี ใส่ซะบ้างนะค่ะ"เฟย์ร่ายยาวแล้วยื่นเเว่นให้เขื่อน
 
 
 
 
 
 
"เลขาคนนี้ขี้บ่นจริงๆ"เขื่อนมองแล้วส่ายหน้าก่อนจะสนใจหน้าจอคอมต่อ เฟย์มองแล้วจับปลายคางก่อนจะเดินมาที่ปลั๊กคอม
 
 
 
 
 
 
"ถ้าคุณไม่ห่างจากคอมแล้วใส่แว่นดีๆ ชั้นจะปลดปลั๊กนะค่ะ^^"เฟย์พูดแล้วส่งยิ้มร้ายมาให้เขื่อนมองแล้วตาโต
 
 
 
 
 
 
"นี่คุณ คิดจะทำอะไร ผมไม่ได้เซฟงานไว้นะ อย่าเชียวนะ"เขื่อนรีบร้องห้าม
 
 
 
 
 
 
"อะๆ อย่าค่ะ เเว่น ใส่ซะเเล้วเฟย์จะไม่ยุ่ง^^"เฟย์พูดแล้วยักคิ้ว
 
 
 
 
 
 
"เธอนี่มันจริงๆเลยนะ"เขื่อนพูดแล้วหยิบเเว่นมาใส่
 
 
 
 
 
 
"พอใจยังล่ะ"เขื่อนพูดประชด
 
 
 
 
 
 
"ดีมากค่ะเจ้านาย"เฟย์พูดแล้วยิ้มจนเห็นลักยิ้ม
 
 
 
 
 
 
"นี่ยังเห็นชั้นเป็นเจ้านายอยู่หรอ สั่งเอาๆ ทั้งที่พึ่งมาทำงานแท้ๆ"เขื่อนบ่นแล้วหันมาทำงานต่อ เฟย์มองแล้วแอบขำก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่นายอย่ามานอนเบียดคนอื่นเค้าสิ"ฟางบ่นเมื่อป๊อปปี้ที่กำลังนั่นเครื่องเอนเบาะแล้วก่ายขาขึ้นมาเบียดตัวเองที่นั่งข้างๆ
 
 
 
 
 
 
"อะไรของเธออย่าบ่นมากได้มั้ยเนี้ย"ป๊อปปี้พูดแล้วหลับตา
 
 
 
 
 
 
"ระยะทางเเค่นี้เอง จะนอนทำไม"ฟางบ่น
 
 
 
 
 
 
"ก็ชั้นง่วง ตื่นเช้า อยากจะนอน ทำไมล่ะ เธออยากถ่างตาดูท้องฟ้ากับก้อนแมฆก็ตามใเธอเถอะ ตามสบายๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วผ่านมือเชิญไปทางกระจก
 
 
 
 
 
 
"เออ งั้นก็นอนดีๆ อย่าเบียดเบียนพื้นที่คนอื่นดิ้"ฟางพูดแล้วผลักขาป๊อปปี้ออก
 
 
 
 
 
 
"ก็ที่มันเเคบเนี้ย ไม่เห็นหรอไง-_-"ป๊อปปี้บ่นแล้วพาดเข่าขึ้นมาเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
"ไอ้คนไม่มีความเกรงใจ"ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
"พึ่งจะรู้เหรอ"ป๊อปปี้ตอบอย่างไใส่ใจ
 
 
 
 
 
 
"รู้มาตั้งแต่เห็นหนังหนานายแล้ว ชิ"ฟางว่าแล้วหันไปมองท้องฟ้า
 
 
 
 
 
 
"แบร่"ป๊อปปี้ลุกขึ้นมาแลบลิ้นใส่หูฟาง ฟางตกใจตบหัวป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
"โอ้ย นี่เธอ"ป๊อปปี้พูดแล้วจับหัวตัวเอง
 
 
 
 
 
 
"อะไร เล่นไม่รู้เรื่อง ไอ้บ้า โรคจิต"ฟางว่าแล้วหย่นหน้าใส่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฮ้อ ไม่มีอะไรทำเลย"แก้วบ่นแล้วเดินเล่นที่สนามเพราะคนในบ้านต่างก็ไปทำงานกันหมด
 
 
 
 
 
 
"นี่ชั้นกลายเป็นคนว่างงานตั้งเเต่เมื่อไหร่ น่าเบื่อจังเลย"แก้วบ่นแล้วเดินไปมา ก่อนจะหยิบก้อนหินขึ้นมาปาเล่น
 
 
 
 
 
 
"โอ้ยยยย เบื่อ เอ้อ! ใช่ไปต่อยมวยดีกว่า"แก้วพูดก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
"อ้าว คุณกาญจะรีบไปไหนล่ะค่ะ"ป้าแม่บ้านถาม
 
 
 
 
 
 
"อ๋อ กาญว่างน่ะค่ะ ว่าจะออกไปข้างนอกสักหน่อย เดี๋ยวแก้ว เอ้ย กาญกลับมานะค่ะ"แก้วพูดก่อนจะรีบใส่ร้องเท้าผ้าใบ
 
 
 
 
 
 
"จะไปไหนหรอค่ะ ให้คนขับรถไปส่งมั้ยค่ะ"ป้าแม่บ้านถาม
 
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวกาญไปเองสะดวกกว่า ไม่ต้องลำบากคนขับรถด้วย ไม่เปลืองน้ำมันด้วย ฮ่ะๆ ไปนะค่ะ"แก้วพูดแล้วเดินออกมาจากบ้านแล้ววิ่งไปรอรถแท็กซี่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ค่ายมวย
 
 
 
 
 
 
"พี่จะลากผมมาด้วยทำไมเนี้ย"มาก่อนที่ถูกแก้วลากมาด้วยก็บ่น
 
 
 
 
 
 
"ชั้นไม่มีเพื่อนซ้อมนี่นา แกก็มาซ้อมให้หน่อดิ"แก้วพูดแล้วยักคิ้ว
 
 
 
 
 
 
"แก้วมาแบบนี้ สามีพี่ล่ะ"มาก่อนถาม
 
 
 
 
 
 
"โอ้ย อย่าทำรายนั้นเค้าทำงานอยู่ ชั้นว่างาน ไม่มีอะไรทำเลยออกมาชกมวยนี่ไง"แก้วพูดแล้วทำหน้าเศร้า ก่อนจะปีนขึ้นสังเวียน
 
 
 
 
 
 
"มา ขึ้นมา!"แก้วพูดแล้วชกมือตัวเองเข้าหากันเชิงท้า
 
 
 
 
 
 
"เบามือด้วยน่า"มาก่อนพูดก่อนจะปีนขึ้นมาบนสังเวียน
 
 
 
 
 
 
"น่า ชั้นจะพยายาม"แก้วพูดแล้วเริ่มเดินวนจ้องสายตาคู่ต่อสู็้
 
 
 
 
 
 
ปั้ก!
 
 
 
 
 
 
หมัดแรกแก้วต่อยเข้าไปที่หน้าแต่มาก่อนยกมือขึ้นมากันไว้ก่อน
 
 
 
 
 
 
"โหยๆ นี่เบาแล้วหรอ นี่ผมน้องพี่นะ"มาก่อนโวยวายแล้วจะหาช่องว่างบุกบ้าง
 
 
 
 
 
 
ปั้ก!
 
 
 
 
 
 
แก้วต่อยเข้ามาที่หน้ามาก่อนเต็มๆ แค่หมัดเดียวมาก่อนถึงกัยน็อกแล้วสลบไปทันที
 
 
 
 
 
 
"เอ้าเห้ยๆ ไอ้ก่อนๆ ตายแล้วสงสัยจะหลักไปหน่อย"แก้วถอดมือนวมออกแล้วเข้ามาหามาก่อน
 
 
 
 
 
 
"เอ้าไปดูหน่อยสิพวกเรา"คนในค่ายมวยต่างกรูเข้ามาดูมาก่อนที่นอนสลบอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"กาญไปไหนล่ะ"โทโมะที่กลับบ้านมาเมื่อไม่เห็นกาญก้ถามแม่บ้าน
 
 
 
 
 
 
"อ๋อคุณกาญเธอออกไปข้างนอกค่ะ บอกว่าเดี๋ยวเธอจะกลับมาค่ะ คุณหนูมาเหนื่อยๆรับอะไรเย็นสักแก้วมั้ยค่ะ"แม่บ้านถาม
 
 
 
 
 
 
"อืม"โทโมะตอบก่อนจะไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูงาน
 
 
 
 
 
 
"เอ้าคุณ กลับมานานหรือยังค่ะ"แก้วที่กำลังเดินอารมร์ดี เมื่อผ่านห้องรับเเขกก็เข้ามาถามโทโมะที่ดูงานอยู่
 
 
 
 
 
 
"อื้อ เทียวกับแฟนเสร็จเเล้วหรอคุณน่ะ"โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
"บ้า ชั้นไม่ได้ไปกับแฟนสักหน่อย"แก้วรีบปฏิเสธ
 
 
 
 
 
 
"แล้วคุณออกไปไหนคนเดียว"โทโมะเงยหน้าขึ้นมาถาม
 
 
 
 
 
 
"ชั้นไปหาอะไรทำแก้เบื่อมา"แก้วบอก
 
 
 
 
 
 
"แล้วนี่ทำไมเหงื่อซกแบบนี้"โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
"ก็กิจกรรมเรียกเหงื่อไง ถ้างั้นชั้นไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนไป โทโมะมองแล้วส่ายหน้าก่อนจะดูงานในเอกสารต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มาแล้วนะจ้ะะ 5555
 
 
เม้นเยอะๆน้าาาาา