ทางแยกหัวใจ

     "แกรู้จักเหรอวะไอ้ฟาง" พ้อยมองหน้าฟางสลับกับชายหนุ่มที่เพื่อนเธอเรียก "แล้วจะมองหน้ากันอีกนานมั้ย"
 
 
     "เรามาเริ่มติวกันเหอะ อันนี้เป็นชีทสรุปที่ผมทำมาแล้ว ลองเปิดดูก่อนนะครับ ไม่เข้าใจตรงไหน สอนเร็วไปก็บอกได้ "ชายหนุ่มแจกชีท และเดินไปนั่งหัวโต๊ะพร้อมอธิบายพลางๆ
 
 
     "เดี๋ยวนะคุณแว่น มาถึงก็สั่งๆ สรุปชื่อไร แนะนำตัวหน่อยมั้ย ฉันชื่อพ้อย นี่ชื่อฟาง"พ้อยแนะนำตัวเองและฟางให้ชายหนุ่มฟัง
 
 
     "ชั้นกับเค้ารู้จักกันแล้วหล่ะหน้าคณะเมื่อเช้า เค้าชื่อโทโมะ ชั้นเดินชนเค้าเมื่อเช้าหน่ะ นี่นาย ไม่น่าเชื่อนะเนี่ยว่านายจะเรียนเก่งขนาดนี้" ฟางยิ้มตาหยีให้โทโมะ
 
 
 
     "เข้าเรื่องกันดีกว่ามั้ย จะได้แยกย้ายกันกลับ เริ่มจากตรงนี้ก่อนนนะ มันเป็นพื้นฐาน" โทโมะเปลี่ยนเรื่องแล้วเริ่มสอนทั้งสองสาวอย่างตั้งใจ
 
 
....2 ชั่วโมงผ่านไป....
 
 
 
     "วันนี้พอแค่นี้ก่อน ไม่เข้าใจตรงไหนบ้างหรือเปล่า" โทโมะถามขึ้นและดูสีหน้าจากทั้งสองสาว
 
 
     "ไม่ไหววววววววว ไม่เข้าใจจจจจจจ ยากไป "พ้อยโวยวายแล้วฟุบลงกับโต๊ะ
 
 
     "อะไรไอ้พลอย แค่นี้เองเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าชั้นชวนทวนให้ ขอบใจมากนะโทโมะ เดี๋ยวฟางไปซื้อน้ำมาให้ดีกว่า รอแปบนึงน้า" ฟางพูดแล้ววิ่งไปซื้อน้ำ
 
 
....ทางด้านจินนี่...
 
 
     "โหยยย กว่าจะเลิกจะจบแล้วแท้ๆทำไมถึงต้องมาเรียนหนักแบบนี้เนี่ย "จินนี่ที่เพิ่งเลิกเรียนก็เดินบ่นออกจากห้องมา 
 
 
     "กวินนนน พิชชี่ เลิกเรียนแล้วใช่มั้ย เห็นป๊อปบ้างหรือเปล่า "จินนี่วิ่งไปหาชายหนุ่มสองคนที่เป็นเพื่อนในกลุ่มของป๊อปปี้
 
 
     "อ้าวจินนี่ เพิ่งเลิกเรียนเหรอ สงสัยไอ้ป๊อปจะอยู่บนห้องเขียนแบบมั้ง หรือไม่ก็กลับไปแล้ว"กวินพูด
 
 
     "ทำไมถึงเพิ่งมาหาตอนนี้หล่ะเจ้ พวกฉันส่งงานเสร็จตั้งแต่บ่ายแล้ว" พิชชี่ขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย
 
 
 
     "ตั้งแต่บ่าย?? อ่าๆขอบใจมาก" จินนี่พูดจบก็วิ่งขึ้นไปบนห้องเขียนแบบ แล้วก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า
 
 
     "ป๊อปกับพิมงั้นเหรอ??" จินนี่มองพิมกับป๊อปที่กอดซบกันด้วยความสงสัยก่อนจะวิ่งไปหลบเพื่อแอบฟัง
 
 
     "ป๊อปถ้าชิงทุนไปฝรั่งเศสได้ ป๊อปจะไปมั้ย พิมอยากไปนะ เบสท์ก็ไป "พิมกอดแขนป๊อปแน่นแล้วถาม
 
 
     "แน่นอนอยู่แล้ว อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง น่าสนุกดี" ป๊อปพูดพลางเปิดดูแปลนงาน
 
 
     "กลับมาเราจะแต่งงานกันเลยใช่มั้ย" พิมถามด้วยความตื่นเต้น
 
 
     "ก็คงงั้น ทุกอย่างพร้อมก่อนนะ เพราะต้องดูบริษัทก่อน "ป๊อปไม่ใส่ใจอะไร ก่อนจะผละพิมออกแล้วเก็บของ
 
 
     "แต่งงานงั้นเหรอ??? อะไรกันเนี่ย"จินนี่พูดเบาๆแล้วกดโทรศัพท์โทรหาพิมเพื่อแยกทั้งคู่ออก
 
 
     "ยัยจินนี่คงมารับแล้วขอตัวก่อนนะป๊อป แล้วคืนนี้โทรมาน้า"พิมยิ้มหวานลาป๊อปแล้วรีบเดินออกจากห้องไป จินนี่จึงเดินเข้ามาหาป๊อป
 
 
     "ป๊อป" จินนี่เรียกป๊อปที่กำลังเก็บของอยู่
 
 
     "อ้าวจินนี่ พิมเพิ่งสวนออกไปเมื่อกี้แหนะ" ป๊อปสะพายเป้แล้วหันมาบอกจินนี่
 
 
     "ฟางรอให้ป๊อปไปรับอยู่ที่หน้าคณะที่เดิมนะ อย่าลืมหล่ะ"จินนี่มองป๊อปด้วยสายตาผิดหวัง
 
 
     "โอเคๆขอบใจมากนะ บาย" ป๊อปปี้พูดแล้วกำลังจะเดินไป แต่จินนี่เรียกไว้ก่อน
 
 
     "ป๊อป ฟางรักป๊อปมากนะ แล้วจินนี่ก็รักเพื่อนจินนี่มาก ฟางเป็นคนที่ดีมากๆนะ ฟางอ่อนแอแต่ไม่เคยแสดงออก จินนี่รักเพื่อนคนนี้มาก แล้วก็หวังว่าป๊อปจะรักเพื่อนของจินนี่มากๆเหมือนกัน" จินนี่พูดแล้วเดินออก 
 
 
     "อะไรของเค้าวะ ผู้หญิงนี่ประสาท" ป๊อปพูดแล้วรีบไปที่รถเพื่อมารับฟาง
 
 
....ทางด้านฟาง....
 
 
     "นายกลับไปก่อนก็ได้นะ ฉันอยู่ได้จริงๆ สักพักป๊อปก็มารับแล้วแหละ"ฟางหันมาบอกโทโมะที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ข้างๆ เพราะพ้อยก็กลับไปแล้วเพราะมีธุระต่อ
 
 
     "............"โทโมะยังคงนั่งเล่นเกมส์ต่อไป
 
 
     "ได้ยินที่พูดมั้ยเนี่ย "ฟางมองโทโมะที่เอาแต่เล่นเกมส์จึงยื่นหน้าเข้าไปหาด้วยความสงสัยแล้วถามว่า "เกมส์อะไรอ่ะ" ฟางมองหน้าจอโทโมะ เมื่อโทโมะหันไปหาจึงพบว่าหน้าของเค้าและเธออยู่ใกล้กันมาก แต่ฟางไม่ได้สนใจก็มองแต่โทรศัพท์
 
 
ปื้นนนนนนนนนนนนนนนนน เสียงแตรดังขึ้นทำให้โทโมะและฟางต้องหันไปดู
 
 
     "อ้าว ป๊อปมาแล้วฟางกลับก่อนนะ ขอบใจมากนะที่ติวให้" ฟางโบกมือลา แล้ววิ่งไปขึ้นรถ
 
 
     "ใครอ่ะฟาง แล้วทำอะไรกันทำไมต้องใกล้กันขนาดนั้นด้วย"ป๊อปถามด้วยความหงุดหงิดที่แฟนสาวของเค้าไปใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น
 
 
     "อ๋อ เพื่อนจินนี่ที่มาติวให้อ่ะ วันนี้เป็นยังไงบ้างเหนื่อยมั้ย" ฟางก้มหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วเช็ดเหงื่อให้ป๊อปที่ขับรถอยู่
 
 
     "ติวอะไรต้องใกล้ชิดขนาดนั้นเลย ไม่เกินไปหน่อยเหรอ" ป๊อปขับรถด้วยความเร็วแล้วถามฟาง
 
 
     "ฟางแค่ติวเฉยๆนะ แล้วฟางก็นั่งรอให้ป๊อปมารับก็เลยดูโทโมะเล่นเกมส์แค่นั้นเอง" ฟางอมยิ้มเพราะคิดว่าชายหนุ่มเขิน
 
 
     "ก็ดีแล้ว" ป๊อปขับรถต่อไป
 
 
     "หิวมั้ย วันนี้ทานอะไรกันดี ร้านเดิมมั้ย" ฟางถามป๊อปด้วยความเป็นห่วง
 
 
     "ไม่อ่ะ ไม่หิว"ป๊อปตอบแล้วขับรถต่อไป
 
 
     "พรุ่งนี้ไปดูหนังกันมั้ย ฟางว่างเรียนแค่เช้าเอง" ฟางถาม
 
 
     "ไม่เอาอ่ะ เบื่อ" ป๊อปขับรถเลี้ยวเข้าซอยบ้านฟาง 
 
 
     "งั้นวันเสาร์เราไปเที่ยวกันมั้ย"ฟางยังคงถามต่อ
 
 
     "ป๊อปเหนื่อยอ่ะฟาง อยากนอนมากกว่า โทษทีนะ"ป๊อปขับรถมาจอดหน้าบ้านฟาง
 
 
     "วันนี้เข้าไปทานข้าวในบ้านก่อน..." ขณะที่ฟางชวนป๊อปก็พูดสวนขึ้นมา
 
 
     "คำว่าเหนื่อย ฟางไม่เข้าใจเหรอ อย่าเซ้าซี้ได้มั้ย" ป๊อปพูดแล้วหันมามองหน้าฟาง
 
 
     "งั้น...ขอบคุณที่มาส่งนะ กลับบ้านดี พักผ่อนเยอะๆนะ ฟางเป็นห่วง"ฟางลงจากรถแล้วเดินเข้ารั้วบ้าน ก่อนจะหยุดเดินแล้วหันไปมอง รถป๊อปที่ขับออกไปแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้าคงจะรอเธอจนเธอเดินเข้าบ้านไปเค้าถึงกลับ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ซะแล้ว 
 
 
....เวลาผ่านไปจนถึงสี่ทุ่ม....
     ฟางยังคงนั่งรอโทรศัพท์จนเธอรอไม่ไหวจึงตัดสินใจโทรหาป๊อป
 
 
     "ฮัลโหลฟาง ว่างัยมีอะไรหรือเปล่า"ป๊อปรับสาย
 
 
     "นอนอยู่หรือเปล่า ถึงบ้านแล้วเหรอไม่เห็นโทรบอกเลย แล้วทานข้าวหรือยัง ทานยาด้วยนะเดี๋ยวไม่สบายหล่ะแย่เลย พรุ่งนี้ฟางทำข้าวต้มไปให้มั้ยหรือแซนวิชดี"ฟางถามป๊อปด้วยความเป็นห่วง
 
 
     "ฟางคือนี่มันเวลาพักผ่อนป๊อปนะ แล้วที่บอกว่ารอ จะรอทำไมเดี๋ยวป๊อปก็โทรหาเองแหละ เซ้าซี้แบบนี้หงุดหงิดนะคนยิ่งเหนื่อยๆ"ป๊อปที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นนั่งเพราะด้วยอาการเหนื่อยเพลียที่ต้องนั่งทำโมเดลแล้วพึ่งได้นอนพัก ฟางก็โทรมา
 
 
     "ฟางเป็นห่วงจะหงุดหงิดทำไมหล่ะ ป๊อปรู้ตัวมั้ยว่าป๊อปเริ่มเปลี่ยนไปอีกแล้ว ป๊อปแลรำคาญกับสิ่งที่ฟางทำให้ป๊อป แค่พูดยังไม่พอใจเลย ป๊อปกำลังเป็นแบบนั้นอีกแล้วนะ แล้วสักพักป๊อปก็ทิ้งปล่อยให้ฟางอยู่คนเดียว" ฟางพูดใส่ออกมาด้วยความน้อยใจ
 
 
 
     "ฟาง!! ป๊อปก็เป็นเหมือนเดิมนะทุกอย่าง แต่ฟางเซ้าซี้ป๊อปตลอดเลย ป๊อปเหนื่อยฟางก็รู้ว่าป๊อปเรียนหนักขนาดไหน อย่าไร้สาระได้มั้ยฟาง"ป๊อปเริ่มใส่อารมณ์ด้วยความหงุดหงิดที่ฟางไม่เข้าใจ
 
 
     "งั้นฟางก็ขอโทษแล้วกัน"ฟางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ทั้งที่ตอนนี้เธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่แต่ไม่อยากให้เค้ารู้
 
 
     "ไม่เป้นไร แต่เวลาป๊อปอธิบายอะไร บอกอะไรฟางช่วยเข้าใจเหตุผลของป๊อปแทนที่จะมานั่งตั้งคำถามกลับได้มั้ย บางที่ป๊อปเหนื่อยๆมาก็หงุดหงิดแบบนี้" ป๊อปพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง เพราะก็รู้สึกผิดที่พูดไม่ดีใส่ฟาง
 
 
     "งั้นฟางไม่กวนแล้วแหละ" ฟางพูดตัดบทสนทนา เพราะคิดว่าชายหนุ่มจะต้องรั้งเธอแบบทุกๆครั้ง
 
 
 
     "โอเคๆ งั้นป๊อปนอนก่อนนะ"ป๊อปพูดแล้วล้มตัวลงเพื่อจะนอนต่อ
 
 
     "ป๊อปยังรักฟางอยู่ใช่มั้ย" ฟางพูดด้วยเสียงที่สั่นคลอน ทำไมกัน ทำไมไม่เหมือนทุกครั้งทำไมสิ่งที่เธอคิดดันสวนทางออกมาหมด ตอนนี้เธอกังวลว่าคนที่เธอรักจะเป็นแบบอดีตที่ผ่านมา
 
 
     "เอ่อ....ฟาง" ป๊อปตกใจที่เสียงปลายสายเปลี่ยนไป เธอต้องร้องไห้อยู่แน่ๆ เธอคงกำลังเสียใจ เพราะฟางเป็นคนที่ไม่ชอบร้องไห้ และเค้าก็ต้องรู้สึกผิดทุกครั้งที่รู้ว่าทำให้เธอเสียใจ
 
 
     "ไม่เป็นไร แค่นี้แหละ" ฟางกดตัดสาย ด้วยความเสียใจ นี่นานเท่าไหร่แล้วที่เธอต้องขอโทษก่อน ต้องแคร์เค้าข้างเดียว แต่เธอก็ไม่เคยเหนื่อย เพราะคำว่า "รัก" ที่เธอและเค้ามีให้กันตลอด แต่ตอนนี้อะไรๆก็เริ่มเปลี่ยนไป สิ่งที่กลัวมันกำลังจะมาหรือเธอแค่ "คิดมาก" เกินไป
 
 
....ทางด้านป๊อป...
 
 
     "นี่เรา ทำเกินไปหรือเปล่าวะไอป๊อป ให้ตายสิวะทำฟางร้องไห้อีกแล้ว งานใหญ่อีกแล้วสินะ" ป๊อปกดโทรหาฟางไปบ่นไป
 
 
     "โว้ยยยยยยยยยย ทำไมไม่รับเนี่ย ยัยกระต่ายเอ้ยทำเราวุ่นวายใจอีกแล้ว" แล้วคืนนั้นป๊อปก็นอนไม่หลับด้วยความกังวลเรื่องของเค้า ฟาง และพิม "เลือกอนาคตมันถูกแล้วใช่มั้ยวะ"
 
 
****จบบบ เอาสิจินนี่รู้เรื่องแล้ว บอกเลยจินนี่ไม่ใช่สายแบ๊ว อดีตป๊อปฟางจะเป้นไง ถ้าเรตติ้งดีคงได้รู้กัน >< ไม่สนุกรู้เลย คนเม้นจิ๊ดเดียว คนอ่านก็พอประมาณ 555 ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะ ถ้า5 ตอนแล้วทุกอย่างยังเหมือนเดิมก็คงไม่แต่งแล้วแหละ ฝันดีน้า เขียนเรื่องแรกผิดพลาดยังไงขออภัย อยากเสนอความคิดเห็นอะไรเต็มที่ค่ะ****